Hamshahri Newspaper

يك گل در دقايق پاياني ۱۵ دقيقه وقت اضافي اول كافي بود تا تمام روياهاي چك نقش برآب شود. اسلاوهاي مغرور، حادثه را باور نداشتند، هميشه اتفاقات و حوادث نيز در فوتبال نقش داشته اند. زخم برداشتن سردار بزرگ اسلاوها روحيه لشگريان را پائين آورد. «پاول ندود» در يك حركت جوانانه! زخم برداشت و به ناچار ميدان را ترك كرد. «اسميچر» اگر چه بازيكن بزرگي بود، اما هرگز نمي توانست چون سرداران بزرگ اسلاو تيم را هدايت كند. كولر در بند دلاس محو شده بود، پوبورسكي نيز در مقابل فياس نيمي از قدرت خود را از دست داده بود. ميلان باروش جوان نيز در هر منطقه كه حركت مي كرد، تيرهاي آتني ها او را رها نمي كرد.
سردار ندود خارج شد. انگار در ميانه ميدان چك ها خندق بزرگي كنده شده بود، چك فرو رفت و يونان با اسب چوبي تروا داخل ميدان چك شد. حالا يوناني ها شلاق به دست به اسلاوها مي كوبيدند، زخم بر چهره سرداران اسلاو به وضوح ديده مي شد.
دروازه بان شجاع چكها ترسيده بود. مردان بلند قامت چك ديگر در روي هوا نيز موفق نبودند. گريگرا، يوفالوشي، بولف و حتي يانكولوفسكي ميدان را به يوناني ها سپرده بودند. گالاسك، روسيچكي، اسميچر و پوبورسكي در جنگهاي تن به تن تسليم شده بودند. اميد چكها به مرد بلندقامت و متعصب خود يان كولر بود كه او نيز در بند دلاس جوان اسير بود و ميلان باروش نيز بدون ندود هرگز جرات نكرد به سوي لشگر يونان بتازد. هراس از يونان در اردوي چكها كاملا مشخص بود.پيرمرد اسلاوها نيز به انتهاي داشته هايش رسيده بود . آيا اين جنگ انديشه هاست؟ هرگز... اينجا هر لشگري قدرت داشته باشد پيروز مي شود. بروكنر بارها با خود گفت: خدايا سردار مرا از اين زخم بزرگ رهايي ببخش.
اما پاول از ميدان خارج شد. بروكنر صورتش را با دستهاي پير پوشاند.
همانجا لرزيد و ترس را حس كرد. بدون ندود، باروش هيچ كاره است، چه كسي ميانه ميدان را اداره كند، كولر را چه كسي پشتيبان خواهد بود.
همسرايان نيز گريستند و از روي سكوها نگراني موج موج به داخل ميدان آمد. مرد پير اسلاوها در روي نيمكت مات و مبهوت اميد به حادثه و پايان ۱۲۰ دقيقه نبرد بسته بود. شايد پنالتي به فرياد من برسد، شايد... اما در دقيقه ۱۰۵ همه چيز فرو ريخت. يك ضربه كرنر، «پيترچك» دروازه بان چكها، قلعه بان بزرگي كه تيمش بدون شكست پيش مي رفت گيج و بدون اراده ايستاد تا دلاس پيش آمده با ضربه اي نه چندان محكم از جلوي اسميچر، بولف، يوفالوشي تاريخ را به سود يونان تغيير دهد.
قلعه چكها با آن ديوارهاي بلند فرو ريخت. باروش زانو زد و گريست و يان كولر دروازه را چسبيد و به كولينا التماس مي كرد، چند دقيقه وقت كافي است تا شايد... كولينا با چشمان از حدقه درآمده به كولر نگريست بدون درنگ در سوت خود دميد. انگار سوت مرگ را كشيده اند و ناقوس ها به صدا درآمده اند. اسلاوها كلاه از سر برداشتند و در روي سكوهاي پرهياهو فرونشستند و گريستند. بروكنر درمانده بود، تنها سردار زخمي اسلاوها «ندود» به دلداري لشگريان شكست خورده پرداخت و خود نيز بغض در گلو، دست بر سر بازيكنان چك مي كشيد.يونان به دروازه تروا رسيد، حالا بايد در آخرين نبرد دروازه پرتغالي ها را نيز فرداشب فتح كند.