در نگاه اول نمي توان رابطه اي بين شهرك هاي صنعتي پراكنده در اين سو و آن سو مثل مجموعه هاي پراكنده صنعتي حومه شرقي لندن، با مناظر آفتابي و زيباي جزاير قناري پيدا كرد.
اما اگر مقدمات لازم انجام گيرد، ناحيه نيوهام در شرق لندن ميزبان اولين پروژه بزرگ بريتانيا براي تبديل آب شور دريا به آب شيرين قابل شرب خواهدبود. تاسيسات متعدد شيرين سازي آب در جاهايي چون تنه رايف و گران گاناريا كه به واسطه نزولات جوي بسيار كم، داراي منابع آبي بسيار اندك هستند، ساخته شده اند.
كشورهاي عربستان سعودي و اسرائيل از ديرباز براي تامين آب شرب مردم خود شديدا به اين تاسيسات وابسته بوده و اكنون ايالات فلوريدا و كاليفرنياي آمريكا نيز گام در همين راه گذاشته اند و حال نگراني كمبود آب شيرين در بريتانيا نيز به مرحله اي رسيده كه دست اندركاران به فكر انجام كاري جدي و فوري افتاده اند. با محاسبه آب رودخانه تيمز در جنوب و شرق انگلستان، سهم سرانه آب اين كشور از اتيوپي يا سودان هم كمتر است، گرچه استفاده از منابع آبي ولوله كشي آن براي استفاده مردم در آفريقا همواره بامشكلاتي مواجه بوده است.
به هر حال مطالعات فراواني روي چگونگي شيرين سازي و تهيه آب شرب صورت گرفته كه تبديل آب دريا به آب قابل شرب از جمله مهمترين آنهاست. اما آنچه مسلم است در هر حال نياز به منابع جديد آب وجود دارد. اما همه اين مطالعات به دو نتيجه كلي رسيده است:
* تغيير در نوع زندگي؛ بدين معني كه هر فرد بايد ميزان آب مصرفي شخصي خود را كاهش دهد.
* استفاده از منابع جديد آب 
طبعا با شرايط موجود، تنها راه استفاده از منابع جديد آب، شيرين سازي آب شور است كه از دهه ۱۹۸۰ و ۹۰ در خاورميانه به عنوان راه حلي موثر برگزيده شد. يكي از بهترين روش هاي شيرين سازي آب شور به روش فشار اسمزي معكوس مشهور است كه انگليس نيز تاسيسات شيرين سازي آب تيمز را بر همين پايه ساخته است.
روش كار دستگاه آب شيرين كن اسمزي معكوس، چنين است:
۱- آب از مصب رودخانه يا دريا وارد مي شود.
۲- آب شور حاوي يون هاي سديم و كلريد است.
۳- فشار وارده از بالا آب شور را به غشاي اطراف مخزن مي فشارد.
۴- غشاي نيمه نفوذپذير داراي ميليون ها منفذ ميكروسكوپي (بسيار ريز) است.
۵- آب شيرين قابل نوشيدن از غشا بيرون مي آيد.
۶- آب غليظ حاوي نمك خارج مي شود.
با اين حال به نظر مي رسد فعالان زيست محيطي نسبت به پروژه هايي كه قرار است انگليس در تبخير و آب هاي جنوب شرقي پياده كند و آب تيمز را از يك سو و آب هاي مناطق جنوبي را از سو ديگر وارد دستگاه هاي آب شيرين كن ساخته و به آب شرب تبديل نمايد، اعتراض كند. علت اين امر آن است كه به طور كلي پروژه هاي شيرين سازي آب تاكنون دو مشكل عمده داشته اند: نخست آنكه انرژي بسيار زيادي مصرف مي كنند و دوم آنكه ممكن است به زيستگاه هاي دريايي (آب شور) صدمه وارد سازند.
به هر صورت بايد ديد انگليس با مشكل كمي آب چگونه برخورد مي كند و چنانچه طرفداران محيط زيست در برابر پروژه هاي شيرين كردن آب بايستند، چه كسي پيروز خواهد شد!

دكتر هادي همايون، استاد دانشگاه امام صادق (ع) در رابطه با توريسم گفت: الگو برداري از مدل جهانگردي برخي كشورهاي اسلامي مناسب صنعت جهانگردي ايران نيست و ما بايد جهانگردي كشورمان را به صورت اسلامي طراحي كنيم.
وي تاكيد كرد: منابع و متون اسلامي بهترين ماخذ براي طراحي جهانگردي در كشور است، چون صنعت جهانگردي كشورهاي اسلامي اكثرا توده اي و الگوبرداري از كشورهاي غربي است و براي اينكه اسلامي جلوه كند، مجموعه اي از محدوديت ها و قوانين اسلامي را روي آن اعمال و بعد اجرا مي  كنند. دكتر محمدرضا فرزين، رئيس گروه مديريت جهانگردي دانشگاه علامه طباطبايي، نيز برخي از مشكلات جهانگردي را ناشي از مسايلي دانست كه شرع و علما و فرهيختگان حوزه بايد به آن پاسخ داده و راهكار مناسب ارايه كنند. وي همچنين گفت: صنعت جهانگردي ماهيت فرهنگي دارد و از آنجا كه مسايل ديني و شرعي يكي از اركان اصلي فرهنگي ماست، حوزويان برجسته بايد به اين گونه سوالات و مسايل صنعت جهانگردي پاسخ دهند.

به دنبال ثبت محوطه باستاني پاسارگاد در فهرست ميراث جهاني يونسكو در چين، محمد حسن طالبيان، مدير پايگاه پژوهشي پارسه پاسارگاد گفت: بر اساس پلان مديريتي تعيين شده براي محوطه پاسارگاد، بايد با اين اثر رفتاري در خور شان ميراث جهاني داشته باشيم. وي درباره موارد ذكر شده دراين پلان گفت: مطالعه راجع به كل بستر فرهنگي- تاريخي پاسارگاد، مطالعه و كاوش براي شناخت بهتر عرصه و مطالعه بيشتر در زمينه پاسارگاد با وسعتي حدود ۶۰۰ هكتار، از جمله اين موارد است.

انتشار دي اكسيدكربن- مهم ترين عامل گرم شدن آب و هوا- ميزان صدمات خود را گسترش داده و به اقيانوس ها نيز رسانده است.
بر اساس آخرين مطالعات دانشمندان، اقيانوس ها، مقدار بسيار زيادي از اكسيدكربن منتشره از صنايع را جذب كرده و به لحاظ شيميايي و اكولوژيك دستخوش تغييرات قابل توجهي شده اند.
دي اكسيد كربن در آب به شكل اسيد كربنيك ظاهر مي  شود. شكل گيري گاز بيشتر در لايه هاي سطحي و كم عمق اقيانوس ها ست و باعث كاهش قلياي طبيعي آب شور مي  شود. در آزمايش هايي كه در حوضچه هاي بزرگ به عمل آمد، مشخص شد كه اين شرايط مي  تواند با قابليت ساخت صخره هاي دريايي مرجان ها و صد ف سازي بعضي از نرم تنان و پلانكتون هاي كوچك تداخل كند.
مجله معروف ساينس طي گزارشي به دو پژوهش عمده اخير در رابطه با تاثير دي اكسيدكربن بر زيست درياها پرداخت كه سخت مورد توجه محافل علمي و خبري جهان قرار گرفت. يكي از پژوهش ها كه بر بررسي و پيمايش ۷۲ هزار نمونه از آب اقيانوس ها مبتني است، نشان داد كه بين سال هاي ۱۸۰۰ تا ۱۹۹۴، اقيانوس ها حدود ۴۷۶ ميليارد تن دي اكسيد كربن جذب كرده اند. اين مقدار تقريبا نصف مجموع دي اكسيدكربن آزاد شده توسط زغال سنگ، نفت و ديگر سوخت هاي فسيلي و توليد سيمان در سطح جهان است. پژوهش دوم ثابت كرد كه گاز باعث تغييراتي در شيمي آب مي  شود. اين تغييرات شرايطي را ايجاد مي  كند كه طي آن مرجان ها، نرم تنان (مانند حلزون ها) و پلانكتون ها امكان توليد صدف را از دست مي  دهند، بدان سبب كه كربنات كلسيم، ماده اصلي سازنده مرجان ها وصدف ها، در شرايط به وجود آمده در آب حل مي  شود.
اين پژوهش نشان داد كه تجمع دي اكسيدكربن در جو و لايه هاي كم عمق اقيانوس در طول قرن گذشته به حدي رسيده كه حيات اقيانوس ها را به خطر انداخته است.
از سوي ديگر، اقيانوس ها خدمت بزرگي به بشريت كرده اند و با جذب تقريبا نصف دي اكسيد كربن منتشره و جلوگيري از تجمع آن در جو زمين، فاجعه عظيمي را به تاخير انداخته اند، البته اين كار به بهاي تغييرات شيميايي آب اقيانوس ها انجام گرفته كه تاثيرات و زيان هاي آن هنوز به درستي آشكار نيست.

نوشته: دكتر ريموندريتمارس 
قسمت پنجاه و پنجم 
در واقع اين كاري است كه اين افعي ها در ميان رمل هاي كوير انجام مي دهند؛ مقداري ماسه با جناحين خود روي خود مي پاشند و خود را زير ماسه مخفي مي سازند. اندي با ديدن اين منظره كمي به حال عادي برگشت و ترسش نسبت به مارها كمتر شد و در حالي كه افعي خود را زير ماسه پنهان مي كرد، او با نوك پنجه، محتاط، به صحنه نزديك شد. حالا تمام بدن موجود پريده رنگ، زير ماسه مخفي بود و فقط بالاي سرش با دو شاخ عجيب ديده مي شد. حتي زماني كه داشتم مار را به كيسه اش برمي گرداندم، اندي با يكي از آرك ها ور مي رفت و نورش را تنظيم مي كرد.
نمونه هاي فلفلي و آتشي مزاج را براي آخر كار نگه داشته بودم و آخرين آنها يك كبراي بزرگ بود كه كار كردن با آن به كلي فرق مي كرد. او بسيار شرور بود و حدود ۵/۲ متر طول داشت. وقتي در جعبه او را برداشتم ناگهان بلند شد و در حالي كه دو طرف گردن وصورت خود را باد كرده بود به طرف من ضربه زد و فيف كرد، آنگاه از جايگاه خود بيرون آمد تا بتواند در فضاي آزاد بهتر بجنگد. نگه داشتن او روي سطح شني كار سختي بود، چون اصرار داشت به اطراف بخزد و خود را به كنار و گوشه هاي اتاق برساند و ناگهان بلند شود و حمله كند. بالاخره هر طور بود او را نگه داشتم، صحنه اي از حالت بلند شدن اش گرفتم و شروع به تعويض لنز دوربين كردم تا كلوزآپ هايي از سروكله اش، بدون جابه جا كردن دوربين، بگيرم. در همين هنگام بوي دود به مشامم خورد. اولين فكري كه به سرم زد اين بود كه يكي از سيم ها بيش از حد داغ شده، اما بوي لاستيك و سيم نمي آمد.
بدون اينكه سر خود را برگردانم داد زدم: «چيه اندي؟ چي مي سوزه؟» صداي بلند و لرزان اندي در پاسخ بلند شد: «ببرش تو جعبه  دكتر!»
برگردان: حميد ذاكري