مريم دري منش - هيچ بشري تاكنون بالاتر از او نپريده است. آخرين موفقيت بزرگ اين قهرمان كوبايي مربوط به المپيك چهار سال پيش در سيدني است.
خاويرسوتومايور (۳۶ ساله) كه در المپيك ۱۹۹۲ بارسلون، قهرمان مسابقات پرش ارتفاع شد، يك سال بعد در سالامانكا در اسپانيا با پرش ۴۵/۲ متري خود، ركورد جهاني اين رشته را متعلق به خود ساخت كه هنوز نيز اين ركورد پابرجاست. در سال ۱۹۹۹ در بازي هاي پان آمريكن، مصرف كوكائين از سوي وي به اثبات رسيد و به مدت يك سال با محروميت مواجه شد. اسطوره ورزش كوبا پس از بازگشت به ميادين ورزشي، در جام جهاني ۲۰۰۱ به مقام چهارمي قناعت كرد. وي هم اكنون در فدراسيون جهاني دووميداني مشغول به فعاليت است. در آستانه برگزاري مسابقات المپيك آتن، مجله آلماني اشپيگل گفت وگويي با وي انجام داده است، كه مي خوانيد:
***
* آقاي سوتومايور! شما با پرشي به ارتفاع ۴۵/۲ متر، هنوز هم ركورددار پرش ارتفاع جهان هستيد. برايتان سخت نيست كه حالا فقط نظاره گر مسابقات باشيد؟
- هر دفعه كه در ورزشگاه و يا از تلويزيون يك مسابقه را مي بينم، شوق زيادي به پريدن پيدا مي كنم. دلم براي مسابقه تنگ مي شود.
* آيا در كوبا ورزشكاري هست كه بتواند پا جاي پاي شما بگذارد؟
- نه. اما فكر مي كنم منظور از اين سؤال، اعتبار قايل نشدن براي پرنده هاي زن و مرد كوبايي است. مردم اعتقاد دارند كه يك نفر بايد جاي سوتومايور را بگيرد. اما نه در كوبا و نه در جهان سوتومايور ديگري وجود ندارد. من در ۱۴سالگي ۲ متر پريدم و از آن موقع اين را وظيفه و تكليف خودم دانستم كه بهترين در دنيا شوم. وقتي در ۱۶ سالگي از مانع ۳۳/۲ متري گذشتم، بدون آن كه اين طور باشد، خودم را در جهان بهترين پنداشتم. من شانس و كيفيت كاري لازم را با هم داشتم.
* ورزش چه چيزي براي شما به ارمغان آورده است؟
- خيلي چيزها را ورزش پرورش داد و ارزش ها را به من نشان داد. به علاوه ورزش اين امكان را به من داد تا با دنيا آشنا شده و دوستان زيادي پيدا كنم.
* وقتي از ارزش صحبت مي كنيد، منظورتان چيست؟
- ورزش سروكار زيادي با قدرت اراده و گذشت و فداكاري دارد. من خودم عملاً تمام زندگي ام را وقف ورزش كرده ام و مي دانم كه فداكاري كردن و به دست آوردن قدرت اراده چه معنايي دارد. شادي چيست، غم چيست، دوري طولاني مدت از خانواده و تنها بودن چيست.
* پس از قهرماني در مسابقات پان آمريكن در ويني پگ، در جولاي سال ۱۹۹۹ آزمايش كوكائين شما مثبت بود. فدراسيون دووميداني كوبا از شما حمايت كرد. فيدل كاسترو در اين قضيه دخالت كرد و محروميت دو ساله شما به يك سال تقليل يافت. اين تجربه چگونه بود؟
- وقتي به آن ماجرا فكر مي كنم، حالم بد مي شود و اين احساس را تا پايان عمر به همراه خواهم داشت. آنهايي كه واقعاً مرا مي شناسند، مي دانند كه من چگونه آدمي هستم و ارزش هاي مرا مي شناسند. گاهي مجبور به مصرف ويتامين بودم و لزومي هم نداشت كه چيز ديگري استفاده كنم. من ممنون انستيتو ورزش كوبا و دوستانم هستم كه آن زمان به من كمك كردند و حرف هايم را باور كردند و وقتي كه يك نفر حرف كسي را باور مي كند، يعني اين كه مي داند او خطايي مرتكب نشده است. اين باور و اطمينان از سوي بسياري از مردم، كمك شاياني به من كرد.
* مثل اين كه اين قضيه هنوز هم خيلي ناراحتتان مي كند.
- بله، براي اين كه اتهام نادرستي بود.
* حتماً مارادونا، فوتباليست آرژانتيني را مي شناسيد كه تلاش مي كرد در كوبا، اعتياد خود به مواد مخدر را معالجه كند. آيا آنچه او را در معرض انجام اين خطا قرار داد، شهرت زياد او بوده يا پديد آمدن اين مشكل، ناشي از شخصيت وي بوده است؟
- تصور مي كنم هر دوي اين موارد نقش دارند. خيلي از مردم به مارادونا نه به چشم يك الگو، بلكه به چشم يك قديس نگاه مي كردند. او اگر درآرامش باشد، يك انسان فوق العاده با قلبي بزرگ است. اما درآرژانتين نمي تواند پايش را از خانه بيرون بگذارد. اينجا در كوبا آرامش دارد. به خاطر همين اينجا را دوست دارد. او هنگام تولد فرزندانم اينجا بود و براي آنها هديه آورد و روز تولد خودم هم، در خانه نزد من بود.
* زماني كه هنوز فعاليت داشتيد، كوبا را به تمام دنيا معرفي كرديد. آيا اين يك امتياز خاص براي شما بود و يا صرفاً باعث ايجاد فشار روي شما مي شد؟
- هر دو. امتياز از اين لحاظ بود كه مي دانستم در هر كجا كه رقابت مي كنم، آرزوي بسياري از هواداران كوبايي اين بود كه من موفق شوم و
پيروزي را به مردم كوبا هديه كنم. اين را من به عنوان يك بار اضافي بر روي دوشم احساس نمي كردم. البته گاهي تحت فشار قرار مي گرفتم، ولي هميشه مي دانستم كه مي توانم اين فشار را تحمل كنم و از عهده آن برآيم. اين مسأله خدشه اي به كار من وارد نمي كرد و باعث محدوديتم نمي شد.
* در كوبا هم مثل آلمان شرقي سابق، ورزش معناي سياسي بزرگي دارد. آيا اين موضوع يك مزيت درروند فعاليت و موفقيت شما بود؟
- ورزش يكي از حوزه هايي است كه در آن پيشرفت ها و قابليت هاي يك كشور در مقياس بين المللي نشان داده مي شود. اين خود يك امتياز محسوب مي شود. ورزش در اين زمينه نقش بسزايي ايفا مي كند، اما تصور نمي كنم كه اين قضيه فقط به ورزش محدود شود. در كوبا به همين اندازه بر روي هنر و فرهنگ نيز سرمايه گذاري مي شود.
* اما با ورزش مي توان كارهاي سياسي هم انجام داد.
- اصولاً در صحنه هاي بين المللي، يك ورزشكار از يك هنرمند شناخته شده تر است، البته غير از هنرمندان هاليوود. در كوبا هنرمندان و موسيقي دان هاي زيادي هستند كه در دنيا رويشان حساب ويژه اي باز مي كنند. اما مثلاً در كشورهايي كه هيچ گاه موسيقي سالسا گوش نمي كنند، هيچكس خواننده هاي خوب ما را نمي شناسد. اما تقريباً در تمام دنيا بازي هاي المپيك را تماشا مي كنند.
* برخي از ورزشكاران و هنرمندان كوبايي، در خارج اقامت كرده اند. شما هيچ گاه به اين موضوع فكر نكرده ايد؟
- نه. در درجه اول به خاطر سپاس از كارهايي كه اينجا براي من انجام شده است. من در كوبا پرورش يافته و بزرگ شده ام. به تمام آنچه كه رسيده ام، به عنوان يك كوبايي دست يافته ام. تمرين ها، امور پزشكي و دوستي ها به من كمك كردند تا به موفقيت برسم. در درجه دوم به خاطر اين كه هر بار از كوبا دور مي شوم، به شدت دلم براي وطنم تنگ مي شود.
* چه انتظاري از تيم كوبا در بازي هاي المپيك آتن داريد؟
- ما مي خواهيم جزو هفت كشور اول اين مسابقات باشيم. اين هدف ماست.
