ستاره هاي بتني
به هر حال امثال اين تيم و دانشجويان در كشور بسيار وجود دارند كه با وجود امكانات كم به موفقيت هاي بسياري دست پيدا مي كنند، اما مثل ستارگاني كم فروغ، ديده نمي شوند. چند نفر از شما مي دانستيد كه سال گذشته تيم بتن اين دانشگاه در آمريكا مقام اول را به دست آورد؟
|
|
ليلا موسوي زاده - سه مكعب بتني با پست پيشتاز به آمريكا رفت و در مسابقات پاييزه انجمن بتن آمريكا مقام سوم را به دست آورد. جالب نيست؟ اينكه در كشوري كه سال گذشته زلزله به دليل نامناسب بودن مصالح ساختماني تلفات جاني و خسارت هاي بسياري را به وجود آورد، شبنم شايان، هومن عيوضيان، اميرحسين برقعي، بابك خدادادي زاده قهرماني، محمد عليزاده نوملي، رضا ميرزاحسابي، عليرضا خواجه حسيني، محمدامين عصاره و علي مصطفوي دانشجويان سال سوم رشته عمران دانشگاه خواجه نصير با فن آوري بتن، مقام جهاني بياورند؟
شبنم شايان تنها دختر گروه در رابطه با برگزاري اين مسابقه مي گويد: اين مسابقات در آمريكا هر ساله در دوره پاييزه و بهاره برگزار مي شود. در مسابقات پاييزه امسال 53 تيم از 6 كشور شركت كردند. امسال به دليل اينكه صدمين سالگرد انجمن بتن آمريكا بود، اين مسابقات با تلاش مضاعف مسوولان اين مسابقه و دانشجويان همراه شد. همچنين دانشجويان چند دانشگاه مطرح ايراني از جمله دانشگاه صنعتي شريف و دانشگاه تهران نيز شركت كرده بودند، مقام اول را دانشگاه پنسيلوانياي آمريكا، مقام دوم را دانشگاه يونيورسيداي مكزيك و مقام سوم را دانشگاه خواجه نصير كسب كرد.
بابك قهرماني دررابطه با نحوه مسابقه مي گويد: براي شركت در اين مسابقه بايد مكعب بتني۵ 5x سانتيمتري مي ساختيم كه سازه مشخصي داشته باشد. 3 عدد از اين مكعب ها را به آمريكا از طريق پست فرستاديم، 2 عدد از 3 نمونه را با جك ملاط شكن مي شكنند و وزن و مقاومت آن را به دست مي آورند. كار گروه ما از اواخر فروردين امسال شروع شد و پس از مشخص شدن اعضا، تمرينات را با جديت آغاز كرديم.عجب، تمرينات! يعني چه آقاي قهرماني؟
كمي تاريخ نگاري كنيم تا به جواب برسيم. درزمستان سال گذشته استاد عليرضا باقري پس از مصاحبه اي علمي از بين دانشجويان برتر اعضاي تيم را انتخاب كرد. هومن عيوضيان با انرژي و جديت درباره فعاليتشان صحبت مي كند: در تابستان كار به اوج خودش رسيد. بعضي روزها از صبح زود تا 9 شب مشغول به كار و تمرين بوديم.
گاهي اوقات 10 روز پشت سر هم كار مي كرديم تا شب، وقت ناهار خوردن هم نداشتيم. رتبه هايي كه تيم هاي قبلي به دست آورده بودند خيلي در اعتماد به نفس ما تاثير داشت، همه ما به اتفاق اين عقيده را داشتيم كه اگر تيم هاي قبلي با اين شرايط و امكانات توانستند مقام كسب كنند، پس ما هم حتما مي توانيم.
اما به اين راحتي هم نبود. اوج نااميدي ما در طول اين چند ماه، 2هفته قبل از تاريخ مسابقه در آمريكا بود. در مسابقات داخلي از بين 40 تيم رتبه بيست و پنجم را به دست آورديم. همه نااميد شده بوديم. بعد از كمي فكر كردن درباره علت اينكه چرا در ايران رتبه خوبي به دست نياورديم، به اين نتيجه رسيديم كه چون تيم هاي زيادي در اين مسابقه شركت كرده بودند و نمونه كار ما از آخرين كارهايي بود كه با دستگاه امتحان شده بود، احتمالا دستگاه دچار مشكل شده است.
به همين دليل در آمريكا در 2 روز متوالي نمونه ها را امتحان مي كنند چون اگر دستگاه داغ كند تمام زحمات دانشجويان بي نتيجه مي ماند و جواب دقيق داده نمي شود. در واقع عنوان مسابقه و نمونه اي كه به مسابقه داخلي فرستاديم با آمريكا يكسان بود، البته نمونه اي را كه به آمريكا فرستاديم كمي تغيير داديم. در طول اين چند ماه بيش از 700 نمونه ساختيم و از بين آنها 3 نمونه از بهترين ها را براي آمريكا فرستاديم.
شبنم شايان اضافه مي كند: در 4 روز آخر، 100 نمونه انتخابي داشتيم كه بايد از بين آنها 3 عدد از بهترين ها را انتخاب مي كرديم. همه ما نگران بوديم نمونه هايي را كه از طريق پست مي فرستاديم در گمرك شكسته شوند. آخرين روز مهلت براي ارسال نمونه ها به پستخانه تا ساعت 6 عصر وقت داشتيم و ما هنوز تا ساعت 20:17 مشغول انتخاب بهترين نمونه بوديم. اين هم از هيجانات اين مسابقه بود كه تا آخرين دقيقه مشغول كار روي نمونه هاي انتخابي بوديم.
محمد عليزاده كه روحيه شاد و شيطنت زيادي دارد و در ضمن بعضي وقت ها هنگام خستگي براي دوستانش آواز مي خواند، از كاربردهاي اين نمونه بتني مي گويد: از آنجايي كه كشور ايران زلزله خيز است، اين سازه ها به دليل سبك بودن خرابي كمتر را به وجود مي آورند.رضا ميرزاحسابي با تاييد حرف دوست هم تيمي اش مي گويد: اصولا هدف از هر رشته از مسابقات بتن، گسترش دستاوردها و توليد انبوه آن در بازار است. بايد بتوان از بار علمي در تكنولوژي رايج استفاده كرد.در آمريكا هدف از اين مسابقات نتيجه گيري است، اما متاسفانه در ايران بار علمي مسابقات مهم نيست. فقط در حد مسابقه و تعيين رتبه است، ولي هيچ سود و نتيجه علمي به همراه ندارد، پس از آن هم هيچ انعكاسي در مطبوعات و رسانه ها ندارد.
از خاطرات مشتركي كه همه گروه به آن اشاره كردند اين بود كه ... آزمايشگاه ما در خوابگاه دانشگاه است و در تابستان كه ما مشغول تمرين و كار بوديم، خوابگاه را تعمير مي كردند. يك روز آب قطع بود، يك روز برق قطع مي شد. در يكي از روزها كه مشغول كار بوديم، لوله ها را عوض مي كردند، ناگهان سقف آزمايشگاه خراب و روي سر ما گچ و آب ريخته شد! بعضي وقت ها با آب معدني دست هايمان را مي شستيم و تمام تابستان را بدون كولر گذرانديمبه هر حال، اينجوري بيشتر مي چسبد. نه؟
|