لاله ميراسكندري 
۹۰ درصد هزينه هاي بهداشتي و درماني در كشورهاي توسعه يافته توسط دولت ها تامين مي شود.54 درصد هزينه هاي بهداشتي و درماني در ايران توسط خود مردم پرداخت شده و تنها 45 درصد اين هزينه ها توسط دولت پرداخت مي شود!
نتيجه: بي عدالتي در بحث سلامت به شدت در كشور رواج دارد.
اين سه عبارت كه يكي از زبان رئيس سازمان نظام پزشكي و ديگري از قول معاون پشتيباني وزارت بهداشت آمده و سومي اعتراف رئيس كميسيون بهداشت و درمان مجلس شوراي اسلامي است، ديگر جايي براي آمدن هيچ مقدمه اي باقي نمي گذارد.
با اين اوضاع خيلي طبيعي است كه نه براي پزشكان دل و دماغ كار كردن باقي مي ماند و نه حتي مردم بيچاره هوس مريض شدن يا در صورت ابتلا درمان به سرشان مي زند.
البته منظور از پزشكان قشر محدودي از پزشكان متخصص و باتجربه نيست بلكه مقصود پزشكان عمومي تازه فارغ التحصيل است كه بعد از گذشتن از هفت خان رستم تحصيل و گذراندن طرح، تازه با توجه به پايين بودن تعرفه ها و بالا بودن هزينه ها از خير تاسيس مطب به كل مي گذرند. ناكافي بودن اعتبارات بخش بهداشت و درمان كشور، تمام اقشار مختلف از پزشك گرفته تا بيمار را تحت تاثير و فشار قرار داده است. تعرفه ويزيت پزشك عمومي در حال حاضر يكهزار و 200 تومان است كه با توجه به هزينه هاي بالا و تعداد متوسط 10 بيمار در روز، يك پزشك عمومي تنها 6 هزار تومان در روز درآمد خواهد داشت. با اين اوضاع شما هم اگر حتي 30 سال درس خوانده بوديد، باز هم عطايش را به لقايش مي بخشيديد و از خير احداث مطب مي گذشتيد.
در حالي كه در كشورهاي اروپايي با وجود بالاتر بودن هزينه سرانه بهداشتي، 10 تا 13 درصد درآمد ناخالص ملي به بهداشت و درمان تعلق مي گيرد ولي در كشور ما كه اتفاقا كشوري فقير هم نيست، تنها 7/5 درصد به بهداشت و درمان تعلق دارد. اين وضعيت و تعرفه هاي غيرواقعي و ناسالم سبب يك اقتصاد درمان ناسالم و بيمار شده و هيچ چاره اي جز حل اين وضعيت نيست.
متاسفانه ناكافي بودن اعتبارات بخش بهداشت و درمان تنها معضل سيستم بهداشتي درماني كشور نيست، بلكه در توزيع امكانات و تجهيزات بيمارستاني و درماني و نحوه ارايه خدمات بهداشتي هم اشكال اساسي وجود دارد. در حال حاضر در برخي نقاط كشور به ازاي هر 6 هزار نفر يا بعضا به ازاي هر 113 هزار نفر جمعيت يك واحد بهداشتي درماني وجود دارد و در حالي كه در بعضي نقاط كشور براي هر 390 نفر يك تخت بيمارستاني وجود دارد، در يك استان ديگر براي هر هزار نفر يك تخت وجود دارد.
دكترمحمدرضا ظفرقندي رئيس سازمان نظام پزشكي كشور، اشتغال پزشكان، اصلاح ساختار مديريت و اقتصاد درمان را سه محور عمده در يك ارتباط تنگاتنگ مي داند كه همگي بايد هم راستا بررسي شوند.
به نظر مي رسد كليد حل تمامي اين معضلات در سرانه درماني باشد كه چاره اي جز افزايش يافتن ندارد.
با اين اوضاع خيلي طبيعي است كه نه براي پزشكان دل و دماغ كار كردن باقي مي ماند و نه حتي مردم بيچاره هوس مريض شدن يا در صورت ابتلا درمان به سرشان مي زند
هر روز طرح جديدي براي سامان دادن به اين اوضاع ارايه مي شود ولي معلوم نيست به چه دليل اكثرا يا آن طور كه بايد و شايد پاسخگو نيست يا اينكه حتي خود مشكلي مي شوند اضافه بر ساير مشكلات. به عنوان مثال محمدجعفر قائم پناه، معاون پشتيباني وزارت بهداشت معتقد است كه طرح خودگرداني بيمارستان ها  كه يكي از همين طرح هاست، تاكنون براي مردم و مسوولان مشكلات زيادي ايجاد كرده و بازنگري در آن بسيار ضروري است. هم اكنون 60 درصد بودجه بهداشتي و درماني كشور را بيمارستان ها هزينه مي كنند و ناكافي بودن اعتبارات بخش بهداشت و درمان، بالا بودن سقف خانوار در هزينه هاي درمان و عدم دسترسي كامل به خدمات درماني باعث شده كه انجام تلاش هاي زيادي براي حفاظت از بيمار در برابر هزينه هاي مالي، اصلاح ساختار مديريتي بيمارستان ها و رعايت شان و جايگاه بيمار ضروري شود.
تعامل وزارت بهداشت و مجلس شوراي اسلامي براي رفع مشكلات بخش بهداشت و درمان كشور بسيار مهم است، البته به شرطي كه اختلاف سليقه ها مانع رسيدن به يك نتيجه مناسب و موثر نشود.
دكتر اميدوار رضايي رئيس بخش كميسيون بهداشت و درمان مجلس شوراي اسلامي مي گويد: براي رفع مشكلات بهداشتي، درماني مردم بايد برنامه ها و اهداف را روي چشم انداز 20 ساله قانون برنامه ريزي كنيم.
وي معتقد است در دولت نيز به لحاظ آئين نامه ها كه بايد به تاييد هيات وزيران برسد از برنامه مصوب عقب هستيم. رضايي هم خواستار تعامل بيشتر روساي دانشگاه هاي علوم پزشكي كشور با نمايندگان مجلس و كميسيون بهداشت و درمان مجلس است.
اگر قرار باشد اين تعامل و هم فكري حتي گوشه اي از معضلات بهداشت و درمان كشور را چه از جنبه كادر پزشكي و پيراپزشكي و چه از جنبه مشكلات بيماران حل كند، جاي اميدواري است، حتي اگر قرار باشد 20 سال طول بكشد.

فرزانه نجاتي رستمي 
وقتي شخصي براي برطرف كردن مشكل خود بيمار به يك موسسه مراقبت بهداشتيبيمارستان مراجعه مي كند بايكسري پرسنل كه همان كاركنان مراقبت بهداشتي هستند روبه رو مي شود. اين شخص جهت مداواي خود بايد اطلاعاتي رادراختياراين پرسنل قرار دهد.البته اين اطلاعات ممكن است از خود فرد يا همراهان وي گرفته شود كه شامل اطلاعاتي در مورد وضعيت فيزيكي وعقلاني و حتي بهداشتي اواست . در اينجا اطلاعات گرفته شده بايد در جايي جمع آوري شود تا به شكل واقعي خود درآيد كه همان پرونده است، حال بحثHCR به وجود مي آيد.
HCR چيست؟
Health Care Record يا پرونده مراقبت بهداشتي شامل همان اطلاعات فوق است. براي تهيه يك پرونده مراقبت بهداشتي بايد تمامي صحبت هاي فرد مورد نظر بيمار مشاهدات و نظرات كاركنان موسسه در نظر گرفته شود. صحت اطلاعات فردي را بايد شناسنامه يا كارت شناسايي اوتاييد كند.
ورود اطلاعات نه تنها به وسيله كاركنان مراقبت بهداشتي ثبت، بلكه به وسيله كادر پزشكان و پيراپزشكان هم تهيه وتكميل مي شود. اين اطلاعات چه به صورت دستي چه به صورت الكترونيك بايددر جاي امن قرار بگيردكه هم محرمانه بودن آن و هم قابل دسترس بودن آن درنظر گرفته شود.
پرونده هاي در EHCR ذخيره شده با استفاده از تكنولوژي كامپيوتري انتقال داده مي شوندEHCR. به اطلاعات اجازه مي دهد به طور همزمان توسط افرادي كه ممكن است از همديگر دور باشند استفاده شوند. اين اطلاعات وارد شده بايد با رمز عبور Password كنترل شوند. براي حل اين مشكل كنترل اطلاعات مي توان روش هايي را براي قفل كردن اطلاعات در سيستم به وجود آورد .
شبكه ها كه هم اكنون كره خاكي را محصور كرده اند مي توانند با يكديگر يكپارچه شده، وارد سيستم اطلاعاتي ما شوند و تمامي اطلاعات ما را در اختيار خود قرار دهند . در اينجا علاوه بر ثبت اطلاعات، محرمانه بودن وحفاظت وكنترل آنها به وجود مي آيد.بنابراين ضروري است كه مسوولان سازمان هاي مراقبت بهداشتي مديران بيمارستان ها متوجه شوند كه چرا مهم است كه محيطي امن را براي موارد ثبت شده بيماران و مراقبت از آنها واين كه چطورسازماندهي شوند، برقرار كنند.
اين كار طي يك برنامه ساختاري خوب كه تمام مسوولان، مربيان، كاركنان و كارآموزان مراقبت بهداشتي در آن شركت داشته باشند به خوبي اجرا مي شود، كاري است كه بايد توسط افراد حرفه اي كشور به طور پيوسته ومتحدانه انجام شود . يك مدير ساختاري در موسسات مراقبت بهداشتي لازم است تا مسووليت اين مراقبت را درك كرده ودر نتيجه اطلاعاتي راكه به امنيت بيمارانش مربوط است، حفظ كند. در اينجا يك پيشنهاد به مسوولان مي توان داد كه مسووليت نهايي نگهداري وامنيت اطلاعات مراقبت بهداشتي به يك پزشك يا به دكتر اطلاعاتي در آن سازمان داده شود .
دكتر اطلاعاتي، چيست وكيست؟
دكتر اطلاعاتي،دكتر باليني است كه علاوه برفعاليت هاي روزانه خود در زمينه پزشكي بايد تجربه ومهارت خاصي در زمينه حسابرسي ورسيدگي به اطلاعات داشته باشد . اين دكتر بايد گروه حفاظت اطلاعات را رهبري كند كه اين گروه شامل پرسنل يا كاركنان موسسات مراقبت بهداشتي، كارشناسان حسابرسي، متخصصان كامپيوتر وكارشناسان امنيتي هستند. گروه حفاظت اطلاعات به همراه دكتر اطلاعاتي بايد از پس مشكلات برآمده برديسك ها غلبه و امنيت اطلاعات را در خط قانون وپيشرفت هاي تكنيكي حفظ كنند .
نتيجه كلي اين است كه پزشكان باليني، مديران اجرايي و متخصصان IT بايد همگي در مديريت امنيت اطلاعات شركت داشته باشند . تمام افراد متخصص تيم مراقبت بهداشتي بايد آموزش هاي لازم درزمينه حفاظت اطلاعات را ببينند و روش هاي تكنيكي تجزيه و تحليل داده ها در سيستم الكترونيك رادرنظربگيرند تا بتوانند راه   هاي تكنيكي مثل امضاهاي ديجيتال، كارت هاي هوشمند ورمزگذاري اطلاعات كه براي امنيت اطلاعات حساس ضروري است را پياده كنند.