عليرضا آشوري
يك روز اتفاق جالبي افتاد. دكتر فلا ش گوردون كه سالها بود، نمي توانست برخي صداها را بشنود، سمعك هايش را تنظيم كرد و از خانه بيرون آمد.
او مي گويد: براي ناهار از محل كارم خارج شدم كه صداي جيك جيك پرندگان را شنيدم. قبلا  پرندگان را مي ديدم، اما هرگز توجه نمي كردم كه آنها جيك جيك مي كنند. او دريافت كه برخي از صداهايي را كه افراد ديگر مي شنوند، نمي شنيده است. او يك پزشك عمومي است و در بخش سلا مت جامع در شهر سانفرانسيسكو كار مي كند. او بايد از يك گوشي الكترونيك كه صداي قلب و ريه راتقويت مي كند استفاده كند، چون سمعك هايش مانع ورود گوشي پزشكي به گوش هاي او هستند.
مشكل عمومي كاركنان حرفه اي
گوردون تنها نمونه نيست. به گزارش موسسه ملي سلا مت، از دست دادن شنوايي يكي از شايع ترين بيماري هاي مرتبط با محيط كار است. 30 ميليون نفر در محيط كار و منزل خود در معرض خطر اين بيماري قرار دارند. به طور تخميني 10 ميليون آمريكايي هم اكنون به طور دايم شنوايي خود را از دست داده اند. بدون توجه به مساله سن، قرار گرفتن بيش از حد در معرض صداي بلند مي تواند به طور دايمي باعث صدمه ديدن قدرت شنوايي شود. عوامل تهيه كننده همه جا هستند. مته هاي بادي، چمن زن و انواع و اقسام زنگ هاي خطر مي توانند باعث از بين رفتن شنوايي شوند. حتي محيط اطراف را به طور كلي و بدون وجود اين ابزار هم مي توان متهم كرد.
دكتر رابرت لا بادي جراح و متخصص گوش و حلق و بيني در دانشگاه واندربيلت در شهر نشويل ايالت تنسي مي گويد: صداي فيلم ها به طرز باور نكردني بلند است. اصلا  دور از ذهن نيست كه از سالن سينما يا استاديوم ورزشي در شرايطي بيرون برويد كه گوش هايتان در حال زنگ زدن است. اين علا مت يعني صدمه وارد شده است. آسيب هاي موقتي باعث به هم خوردن عملكرد سلول هاي كوچك مه دار گوش شده و اين اتفاق معمولا  بعد از شنيدن صداهاي خيلي بلند مي افتد. تكرار اين صدمات در اثر مواجهه با صداهاي بلند مي تواند باعث بروز صدماتي دايمي شود چون سلول هاي مه دار به طور كامل نابود مي شوند. دكتر لا بادي معتقد است تعداد بسيار زيادي از پزشكان به طور معمول وضعيت شنوايي بالغين را بررسي نمي كنند. در مقاله اي كه از او در شماره انويه ورنال گوش و حلق و بيني به چاپ رسيد، اين جراح بررسي هاي عادي را توصيه كرده و تست هاي خاص شنوايي را براي افرادي كه با صدايي بلندتر از حدعادي تلويزيون تماشا مي كنند يا در شنيدن مكالمات عادي مشكل دارند، پيشنهاد مي كند. البته تمام مشكلا ت شنوايي مرتبط با محيط كار نيست. آرنولد ماتياس يكي از بازماندگان جنگ دوم جهاني در كشور آلمان بعد از بمباران برلين تاكنون در گوش هايش صداي زنگ مي شنود. شنوايي او بعد از آن كاهش پيدا كرده است.
او مي گويد: همسرم از آن طرف اتاق با من حرف مي زند. مي توانم صداها را بشنوم، اما آنها را نمي فهمم. او لبخواني را آموخته و در يك جلسه يا كنفرانس مجبور است هميشه در رديف اول بنشيند. او در اتاق بازرگاني ايالا ت متحده در دالا س كار مي كند و اين مشكل شنوايي كار او را بسيار دشوار كرده است. با هر كس كه حرف مي زنم صدايي مثل وز وز زنبور در گوشم مي پيچد و نمي توانم صحبت هاي طرف مقابل را درك كنم.
جايگزيني وجود ندارد
دكتر پيتر رابينوويتس استاديار بخش كار و محيط زيست دانشكده پزشكي دانشگاه ييل در ايالت كانكتيكات مي گويد: يكي از بزرگترين تصورات در زمينه مشكلا ت شنوايي اين است كه سمعك مثل عينك كه بينايي را اصلا ح مي كند، مي تواند تمام مشكلا ت شنوايي را برطرف كند ولي اينگونه نيست. هيچ چيز نمي تواند جانشين تنظيم صداي طبيعي گوش شود. رابينوويتس معتقد است حفاظت از شنوايي امري بسيار جدي است. او با همكاري مراكز پزشكي ذي ربط سعي دارد با بهبود وضعيت محيط هاي كار، برنامه اي را براي پيشگيري از مشكلا ت شنوايي كارگران اجرا كند. اين برنامه شامل مهندسي و كنترل كيفي براي كاهش مواجهه با صداهاي بلند، آموزش كارفرمايان و تست هاي سالا نه شنوايي است، اما هميشه آموزش كارفرمايان براي حفاظت كاركنان كافي نيست به خصوص اگر موقعيت هاي اورانس پيش بيايد. مايكل رينولدز كه در مركز پزشكي دانشكده ميشيگان به عنوان پرستار مشغول فعاليت است مي گويد: مردم بايد از خودشان حفاظت كنند، اما آنها در مورد حوادث سريع و فوري دست و پاي خود را گم مي كنند. آنها ممكن است حين كار غافلگير شوند. رينولدز كه در بخش مشكلا ت شنوايي نيروي هوايي آمريكا كار مي كند، از اين مساله مي ترسد كه در صورت عدم حفاظت كاركنان از شنوايي خود، امنيت پرواز به خطر بيفتد.
پيشگيري، كليد موفقيت
هر فرد مي تواند با پرهيز از مواجهه با صداهاي بلند و استفاده از محافظ هاي مختلف، خطر مشكلا ت شنوايي را كاهش دهد. صداهايي بلندتر از 85 دسي بل مي توانند باعث آسيب شنوايي شوند. يك مكالمه عادي حدود 60 دسي بل است و هدفون هاي استريو گاهي به حدود 100 دسي بل نيز مي رسند. كنسرت هاي موسيقي راك، اره برقي و مته هاي بادي صداهايي بيش از 100 دسي بل توليد مي كنند. حفاظ هاي گوش (مثل همان وسايلي كه شناگرها داخل گوش مي گذارند) مي تواند گوش را از صداهاي بلند محافظت كند. اين ابزارهاي اغلب يك بار مصرف، 20 تا 40 دسي بل سطح صداها را كاهش مي دهند.
منبع: ABC NEWS

دانشمندان معتقدند كه آنفلوآنزاي مرغي كه براي اولين بار در آسيا شناسايي شد مي تواند با همه گيري خود نسل بشر را به خطر اندازد. تا به حال بيشتر از 50 نفر در آسيا به علت ابتلا  به اين بيماري مرموز جانشان را از دست داده اند و همگي به علت ويروس HSNI كه از پرندگاني مانند مرغ، خروس، اردك،غاز و ... به انسان منتقل شده بودند به اين نوع آنفلوآنزا دچار شده اند كه هيچگونه درمان روي آنها موثر نبوده. در يكي، دو سال گذشته به خاطر پيشگيري اين بيماري ده ها ميليون پرنده در كشورهاي آسيايي و حتي در غرب كانادا منهدم شده تا راه انتقال ويروس از مرغ ها به انسان مسدود شود و واقعه همه گيري آنفلوآنزاي اسپانيايي سال 1918 كه بين 20 تا 40 ميليون نفر را كشت تكرار نشود.
پوهشگران و دست اندر كاران سراسر دنيا، مخصوصا سازمان جهاني بهداشت از اين وحشت دارند كه اين ويروس خطرناك پس از يك جهش نتيكي بتواند به آساني از پرندگان به انسان انتقال يابد كه فاجعه اي را به بار خواهد آورد و مي تواند ميليون ها نفر را در سراسر دنيا از بين ببرد. با وجودي   كه دلا يل كافي و بيماريزاي ويروس HSNI روي انسان وجود ندارد، ولي ديده شده كه عده اي در كشورهاي آسيايي به علت در تماس بودن با پرندگان بيمار و آلوده به اين ويروس يا مصرف گوشت آنها به بيماري آنفلوآنزاي مرغي دچار شده و از بين رفته اند. ويروس شناسان معروف متاسفانه پيشبيني مي كنند كه اين ويروس قدرت تغيير شكل دادن يا جهش نتيكي را دارد و ممكن است روزي بزرگترين فاجعه پزشكي تاريخي را منجر شود و بشر به هيچ عنوان نتواند اين مشكل را حل كند، همانطوري كه پس از بيشتر از 20 سال هنوز ويروس ايدز كشتار مي كند و قرباني مي گيرد.
علت خطرناك بودن اين ويروس به خاطر داشتن دو مولكول (H)Hem agglutinin و (Neuramidase)N است كه پروتئين جدار خارجي ويروس را تشكيل مي دهند كه مهمترين عامل سيستم ايمني ميزبان به حساب مي آيند. نظريه به اين صورت است كه وقتي ويروس HSNI در بدن انسان با ويروس معمولي آنفلوآنزا مخلوط شود حاصل آن ويروس جديدي خواهد بود كه به راحتي مي تواند از انساني به انسان ديگر انتقال يابد و همه گيري را منجر شود. در همه گيري هاي تاريخ پزشكي كه ميليون ها نفر جانشان را از دست دادند چنين اتفاقي رخ داده و ويروس بي خطر پس از جهش نتيكي به عامل بسيار خطرناك و قابل انتقال تبديل شده است.
موارد گزارش شده مرگ و مير آنفلوآنزاي مرغي در آسيا تا به حال از مرغ ها به انسان انتقال يافته و هنوز مواردي ديده نشده است كه همين عامل از انساني به انسان ديگر انتقال يابد، ولي دانشمندان معتقدند كه چنين حركت و عملي حتمي است، ولي بايد ديد چه موقعي اين واقعه خطرناك تحقق پيدا مي كند. در حال حاضر تنها راه پيشگيري و توقف اين حركت دوري از تماس و مصرف گوشت پرندگان است، مخصوصا در مناطقي كه اين ويروس قرباني گرفته است. اگر اين بيماري به طور ناگهاني همه گير شود به علت اينكه واكسن مخصوص آن موجود نيست و داروهاي موثر در مبارزه با آن وجود ندارد، انتقال عامل بيماري به طور بي سابقه و با سرعتي غيرقابل تصور انتشار خواهد يافت. موضوع ديگر اينكه خوشبختانه فصل زمستان رو به اتمام است و ميزان بروز آنفلوآنزا نيز رو به كاهش است كه خود كمكي خواهد بود، ولي به هر صورت نبايد  اين موضوع را سرسري گرفت و   از عوامل بروز آن دوري نكرد.

به گفته پوهشگران، افرادي كه سيگار كشيدن را از نوجواني آغاز مي كنند، حتي اگر اين عادت خود را ترك كرده باشند، بيشتر از كساني كه در سنين بالا تر به سيگار روي آورده، ولي آن را ترك كرده اند، دچار صدمات نتيك مي شوند. بنا بر اين گزارش جوانان در برابر آسيب هاي نتيك كه در اثر مصرف توتون ايجاد مي شود و مي تواند به بروز سرطان و بيماري قلبي بينجامد، بسيار آسيب پذيرند. پوهشگران دانشگاه كاليفرنيا در سانفرانسيسكو مي گويند: يافته هاي آنان نشان مي دهد كه هر چه سن فرد در هنگام شروع سيگار كشيدن كمتر باشد، احتمال بروز سرطان در او بيشتر مي شود. اين محققان 143 بيمار را كه به علت سرطان ريه تحت مداوا قرار داشتند، مورد بررسي قرار دادند. 57 درصد آنها در حال حاضر سيگاري و 79 درصد قبلا  سيگاري بوده اند و 7 درصد هيچوقت سيگار نكشيده بودند. پوهشگران ريه ها و خون بيماران را به منظور مشاهده سلول هايي كه نشان دهنده صدمات نتيك باشد بررسي كردند. كساني كه هيچوقت سيگار نكشيده بودند صدمات نتيك در آنها بسيار كم بود. صدمات نتيك در كساني كه قبلا  سيگاري بوده اند حدود 3/5 برابر غير سيگاري ها و اين ميزان در كساني كه در حال حاضر سيگاري هستند 8 برابر بود.

پوهشگان سوئيسي مي گويند پياز مي تواند از پوكي استخوان جلوگيري كند.  آنها با آزمايش هايي روي موش هاي آزمايشگاهي متوجه شده اند كه يك تركيب در پياز سفيد مي تواند باعث كاهش نابودي استخوان شود. اين تركيب GPCS نام دارد.
دانشمندان دانشگاه برن در سوئيس عصاره پياز را به گروهي از موش هاي جوان خوراندند و بعد يك ماده شيميايي را به موش ها تزريق كردند كه باعث تشخيص ميزان تجزيه استخوان مي شود.
در موش هايي كه پياز مي خورند بر اساس ميزان اين ماده شيميايي در ادرار، ميزان كمتري استخوان از دست مي دادند.   از جمله سودمندي هاي ديگر پياز به ويه آنهايي كه بوي تندتري دارند، ميزان بالا ي آنتي اكسيدان در آنهاست كه مي تواند به پيشگيري از سرطان ها كمك كند.