Hamshahri Newspaper

محمدرضا منصوريان
زندگي ريسك است. شما وقتي هدف بزرگي را دنبال مي كنيد و زماني كه مسأله مهمي را خواهانيد بايد ريسك كنيد. اينجوري هيجانش بيشتر است. وقتي ريسك مي كنيد و دست بكار نگران كننده اي مي زنيد، امكان اينكه پيش آيد و سقوط كنيد و به هدف نرسيد، بيشتر مي شود و اين خود هيجان تازه اي است.
«براي هر انسان ورزشكاري لازم است كه وظيفه خود را نسبت به امري كه در آن تخصص دارد، بطور تمام و كمال ادا كند. من وزنه برداري را خوب بلدم و موظفم آموخته هايم را به ملتي كه دوست دارد وزنه برداري را خوب بشناسد و ياد بگيرد، تدريس كنم» . اين ها گوشه هايي از سخنان «يوردان گئورگي ايوانف» مربي نامدار بلغاري است كه در پي يك غيبت چهارساله دوباره به كشور ما بازگشته و مي خواهد دامنه افتخارات ورزش وزنه برداري ما را در جهان پهن تر و پرافتخارتر سازد. ايوانف مي گويد: از روزي كه دوباره به ايران آمده ام، مرتباً از من مي پرسند كه آيا دوباره مي توانم با وزنه بردارن ايراني فتوحات تازه اي در جهان داشته باشم. و من مي گويم: فكر پيروزي هاي تازه را در مغزم مي پرورانم، من مطمئنم كه المپيك آينده، المپيك من خواهد بود. در حقيقت اين مربي پرسابقه بلغاري مي خواهد زندگي تازه ورزشي خود را در ايران تجربه كند. زندگي كه مملو از «زندگي» است و سرشار از احساسات و تازگي، آيا او اين بار هم موفق خواهد بود؟
۱۰ سال قبل مردي در وزنه برداري ايران ظاهر شد كه در ابتداي حضورش در مملكت ما كمتر كسي مي توانست اين چنين او را تأثير گذار و پرفايده ببيند. روزها و ماه ها گذشت و «يوردان گئورگي ايوانف» بلغاري با ارايه برنامه ها و روش هاي منحصر به فردش خود را بر ورزش وزنه برداري ايران ديكته كرد و در راه پرورش نسل نو وزنه برداري كشورمان حركاتي قابل قبول از خود نشان داد.
ايوانف به خوبي مي دانست كه وزنه برداري در سرزمين ما داراي قدمت و تاريخي طولاني است و در مطالعات اوليه اش هم اين را فهميده بود كه ورزشكاران ايراني ۵۷ سال قبل در اولين حضور خود در بازي هاي المپيك (بازي هاي ۱۹۴۸ لندن) نخستين مدال تاريخ ورزش ما را در وزنه برداري به دست آورده بودند. او از اين نكته هم آگاه بود كه در ميان ورزشكاران ايراني در گذشته قهرمانان بزرگي نظير محمد نصيري،محمودنامجو، پرويز جلاير، نصرالله دهنوي و... وجود داشته اند كه همگي در دنياي وزنه برداري داراي عناوين و مرتبتي بالا بوده و صاحب مدال هاي با ارزشي از مسابقات مختلف شده اند.
اين مرد بلغاري با مجموعه اي از اين اطلاعات آمده بود تا در احياي دوباره اين ورزش در ايران تعيين كننده و مفيد باشد. الحق والانصاف او ماموريت اش را به خوبي انجام داد و با مجموعه اي از وزنه برداران جوان و كم سابقه كارش را شروع كرد.
چند سالي گذشت و اين مربي تكنيك و هنرش را به خوبي نشان داد. با طلاي شاهين نصيري نيا در مسابقه هاي جهاني ۹۹ يونان و دو مدال طلاي با ارزش حسين توكلي و حسين رضازاده در بازي هاي المپيك ۲۰۰۰ سيدني كه پس از ۳۳ سال وزنه برداري ايران را در المپيك زنده كرد، به وعده هايش عمل كرد و شور و نشاط دوباره اي به اين ورزش در ايران بخشيد.
جالب اينجاست كه اين مربي بلغاري آن قدر به وزنه برداري ايران نظم، قدرت و استحكام بخشيده بود كه حتي با خروجش از ايران هم شاگردانش با همان شيوه و تكنيكي كه از وي آموزش ديده بودند، در مسابقات مختلف جهاني و آسيايي افتخار آفرين شدند كه مهم ترين آن ها مدال طلاي مسابقه هاي جهاني ۲۰۰۱ آنتاليا توسط كوروش باقري و طلاي حسين رضازاده در رقابت هاي جهاني ورشو ۲۰۰۲ در لهستان بود.
وزنه برداري ايران بازي هاي المپيك ۲۰۰۴ آتن را بدون ايوانف تجربه كرد و به زعم بسياري از كارشناسان توقعات را به طور كامل برآورده نكرد.
حكمت و تدبير دوباره اي برقرار شد و باز هم ايوانف به كشورمان آمد. او يكي دو هفته اي است كه با انعقاد قراردادي تازه هدايت و رهبري وزنه برداري ايران را به دست گرفته است. تجربه سال هاي حضورش در گذشته در ايران امتياز روشني براي اوست تا با تكيه بر تجربيات گرانبهايي كه از آن ها بهره مند است بتواند دوباره نسل تازه وزنه برداري ايران را به مرحله كمال و رشد برساند. آيا ايوانف بازهم در انجام اين كار موفق خواهد شد؟ اين سؤالي است كه آينده به آن پاسخ خواهد داد.
وزنه برداري در جهان يكي از قديمي ترين رشته ها است، تقريباً در تمامي دوره هاي المپيك مسابقات اين رشته برگزار شده كه از ميان قهرمانان آنان ورزشكاران روسي، بلغاري، ترك و ايران از جمله مطرح ترين ها بوده اند در جهان دو قطبي قرن گذشته وزنه برداران روسي و بلغاري از جمله ميدان داران اصلي اين رشته در جهان بودند. البته روس ها به دليل بهره مندي از تنوع نژادي و گستردگي نفرات كه از اقوام گرجي، قزاق، ازبك و... استفاده مي كردند، همواره در رقابت با ديگر مدعيان اين رشته خود را برتر نشان مي دادند. بلغارها نيز با تك ستاره هاي نامدار خود جدي ترين رقيب روس ها در جهان بودند و با سيستم و روش هاي منحصر به فرد خود از جمله شاخص ترين كشورهاي جهان در وزنه برداري بوده و هستند.
امروز تئوري و تكنيك هاي مدرسين بلغاري در اين رشته سخت مورد توجه جهانيان است و بسياري از كشورهاي جهان با استفاده از مربيان و قهرمانان وزنه برداري بلغارستان به اين ورزش خود سروسامان بخشيده اند.
خوشبختانه ما نيز به دلايل مشخصي در سال هاي اخير مربيان مطرحي را از وزنه برداري بلغارستان جذب كرده ايم كه خوشبختانه بسيار هم تأثيرگذار بوده اند. جداي از ايوانف كه خدماتش به وزنه برداري ايران بر هيچ كس پوشيده نيست كولوف و استويچف بلغاري هم در راه حل مشكلات اين ورزش در ايران تلاش هاي فراواني از خود نشان داده اند.
امروز ورزش وزنه برداري در بلغارستان ديگر مثل گذشته نيست. بسياري از قهرمانان اين رشته از كشور خود خارج شده و در مناطق ديگري به فعاليت مي پردازند كه مشخص ترين آن حضور گروهي از آنان در كشور قطر و پذيرفتن تابعيت اين كشور است. در اين ميان هنوز هم در اين كشور هستند مرداني كه مورد توجه جهانيان اند و ارج و منزلتي ويژه دارند. «يوردان گئورگي ايوانف» يكي از اين افراد است. در بلغارستان او را هم رديف و همطراز با آباجيف مي شناسند و حتي قبل از اين كه به ايران بيايد، گفته مي شد كه او يكي از كانديداهاي اصلي براي هدايت تيم ملي بلغارستان است، ولي خودش علاقه مند به كاركردن در اين كشور نبوده و فعاليت در ايران را انتخاب كرده است. البته ايوانف قبل از حضور دوباره اش در ايران چند سالي هم سرمربي تيم وزنه برداري مصر بود.

ستارگان يا جوانان
ايوانف بلغاري در حالي دوباره كار و فعاليت در كشور ما را آغاز كرده است كه از ميان شاگردان اوليه اش در ايران تعدادي به پايان راه رسيده اند. از ميان شاهين نصيري نيا، كوروش باقري، حسين توكلي و حسين رضازاده كه مشخص ترين آن ها هستند تنها حسين رضازاده وضعيت مناسبي دارد و مي تواند اولين برگزيده ايوانف براي حضور در تيم ملي باشد. اما واقعيت اين است كه آن ۳ تن ديگر وضعيت شان در حال حاضر چندان روبه راه نيست.
اين مربي بلغاري در رابطه با كوروش باقري مي گويد: باقري زانوهايش را مورد عمل جراحي قرار داده است. با پزشك معالج او در بلغارستان گفت وگو كرده ام. او ادامه وزنه زدن را براي سلامتي اين وزنه بردار مضر مي داند و من نيز حاضر به ريسك كردن نيستم. با او مفصل صحبت كرده ام و حقايق را با وي در ميان گذاشته ام. در ارتباط با حسين توكلي هم ايوانف به خوبي از اين نكته آگاه است كه قهرمان المپيك سيدني بعد از آن عمل جراحي هنوز به سلامت كامل دست نيافته است. بنابر اين وضعيت توكلي براي وي بسيار مبهم است و اين حق طبيعي اوست كه بگويد توكلي بايد با ركورد ورودي در اردو حاضر شود.
وضعيت شاهين نصيري نيا هم بي ارتباط با دو وزنه بردار ياد شده نيست و ايوانف خيلي دلش مي خواهد بداند كه آيا قواي جسماني شاهين در حدي هست كه بتواند توانايي تحمل وزنه هاي سنگين را داشته باشد.
از مجموعه واكنش هايي كه اين مربي در ارتباط با اين قهرمانان از خود نشان مي دهد مي توان چنين نتيجه گرفت كه او در اين مرحله نمي تواند دست به ريسك بزند و با اميدواري صددرصد افكار و فعاليت هايش را روي آنان متمركز سازد. طبيعي است كه او در حال حاضر اين جرأت را هم ندارد كه دست رد بر سينه آنها زده و تحقق برنامه هايش را با گروهي ديگر سامان دهي كند. از منظر واقع بينانه ديگري هم مي توان به اين مسأله چشم دوخت. در شرايط موجود نفرات جواني كه مورد توجه ايوانف قرار گرفته اند اگرچه همگي توانا و داراي آينده روشني هستند، اما سطح ركوردهايشان در فاصله زيادي تا ركوردهاي جهاني قرار دارد و با توجه به اين كه وزنه برداري ايران در پايان دوره محروميتش كه شهريور ماه امسال به پايان مي رسد مترصد شركت در دو ميدان مهم آسيايي دوبي و جهاني دوحه است، اين نگراني وجود دارد كه نفرات تازه وزنه برداري ايران چگونه مي خواهند يا مي توانند از اعتبار و موقعيت اين ورزش در اين دو ميدان بين المللي دفاع نمايند. البته اين انتظار هم نمي تواند وجود داشته باشد كه ايوانف در اين فاصله كوتاه تا شروع مسابقه هاي آسيايي و جهاني بتواند تيمي قدرتمند را روانه اين رقابت ها سازد. پس بايد كه نگاه عاقلانه اي به اين قضيه داشت.
داراب رياحي نائب رئيس فدراسيون وزنه برداري عقيده جالبي در اين زمينه دارد. او مي گويد: استراتژي اصلي و نهايي ما از برنامه هاي كنوني ايوانف حضور پربار وزنه برداران تيم ملي در رقابت هاي جهاني ۲۰۰۷ تايلند است. ما در تايلند به دنبال كسب تمامي سهميه هاي المپيك ۲۰۰۸ هستيم و در پكن هم نگاهي جدي به كسب مدال هاي زرين از اين بازي ها داريم. با اين توضيح رياحي شايد بتوان چنين نتيجه گرفت كه نبايد در حال حاضر از وزنه برداري اين توقع را داشت كه به جز حسين رضازاده كه وضعيت ثابت و مشخصي دارد ديگر قهرمانان ما بتوانند از ميادين مهم بين المللي با دست پر خارج شوند.

حكايت دستياران ايراني ايوانف
با حضور دوباره ايوانف در ايران شور و نشاط دوباره اي در وزنه برداري ايران ديده مي شود. در ميان اين شور و هيجان نكته نگران كننده ديگري هم وجود دارد و آن اين است كه ظاهراً اين بار اين مربي بلغاري تمايل چنداني به اين موضوع ندارد كه در كنارش از مربيان ايراني استفاده كند. او در اين مرحله يك مربي، يك ماساژور و يك پزشك را با خود به ايران آورده است و اين دقيقاً نكته بسيار مهمي است كه ممكن است تبعات ناشي از آن بسيار ضرر آفرين باشد. البته اين حق طبيعي يك مربي است كه دستيارانش را خود انتخاب كند، اما بايد به اين مسأله هم توجه شود كه پر منفعت ترين روش براي ما اين است كه وزنه برداري ما در كنار پرورش قهرمانان بزرگي نظير رضازاده از مربيان توانايي نظير ايوانف هم برخوردار شود. اين خواسته معقول زماني مي تواند به سرانجام برسد كه مربياني همچون ايوانف زياد خست به خرج نداده و اجازه حضور به مربيان ايراني در كنار خود را بدهند.
علي مرادي رئيس فدراسيون وزنه برداري واضح و روشن درباره اين موضوع چنين اعتقادي دارد: اصلاً و ابداً اين گونه نيست كه ايوانف در تيم ملي مربيان ايراني را در كنارش نداشته باشد. ما در هر مرحله از تمرينات دستياران ايراني اين مربي بلغاري را به وي معرفي مي كنيم و اين تا پايان حضور وي در ايران ادامه خواهد داشت.
مرادي اضافه كرد: حضور مربيان ايراني در كنار ايوانف زماني مي تواند پرفايده باشد كه مربيان عزيز ما از اين مسأله استقبال كرده و در كلاس اين مربي بزرگ نيازها و كاستي هاي فني خود را كمتر نمايند. رئيس فدراسيون وزنه برداري اين را هم گفت كه با همكاري صدا و سيما در صدد تهيه سي دي هاي آموزشي از اين مربي بلغاري هستيم تا آن ها را در اختيار تمامي هيأت هاي وزنه برداري سراسر ايران قرار دهيم.