صندوق كودكان سازمان ملل سعي دارد امكانات برابر آموزشي براي پسران و دختران را تا سال 2015 در تمامي كشورها تامين كند، اما ارزيابي سازمان حكايت از عدم امكان برابر پسران و دختران از آموزش در دو كشور تاجيكستان و بلاروس دارد
تحصيلات تا پايان دوره راهنمايي براي دانش آموزان اجباري است. با تاكيد برنامه چهارم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جمهوري اسلامي ايران، تمامي دانش آموزان مكلفند تحصيلات خود را تا پايان دوره راهنمايي تحصيلي ادامه دهند.
چندي قبل وزير آموزش و پرورش كشورمان با تاكيد بر اين نكته يادآور شد كه دولت و وزارت آموزش و پرورش موظفند تا امكانات لازم را براي تحصيل اين دانش آموزان فراهم كنند. آماده سازي شرايط مناسب تحصيلي براي كودكان ايراني، يكي از زيرپايه هاي اصلي براي بالا بردن سطح آگاهي عمومي در جامعه است.
بازمانده از سواد
جمعيت بازمانده از تحصيل به گروهي گفته مي شود كه پس از رسيدن به سن تحصيل - 7 سالگي در ايران - شرايط مناسبي براي آموزش و فراگيري تحصيل نداشته باشند. در سراسر دنيا گروه بازمانده از تحصيل داراي مشكلات خاصي هستند كه بروز اين موانع و مشكلات سبب افزايش جهل در جامعه خواهد شد.
عدم برخورداري از شرايط يكسان براي كودكان در جامعه سبب مي شود كه گروه زيادي از اين گروه لازم التعليم به دور از حداقل شرايط باشند.
صندوق كودكان سازمان ملل درباره نابرابري در آموزش، گزارشي ارائه كرده كه خبر از عدم دسترسي 115 ميليون كودك در سراسر جهان مي دهد. اين صندوق قصد دارد امكانات برابر آموزشي براي پسران و دختران را تا سال 2015 ميلادي در تمامي كشورهاي جهان تامين كند، اما ارزيابي سازمان حاكي از آن است كه برخورداري برابر پسران و دختران از آموزش در دو كشور تاجيكستان و بلاروس غير ممكن است.
در كشور ما اما تنها 3 ميليون و 790 دانش آموز 11 تا 17 ساله بازمانده از تحصيل وجود دارند كه به نظر مي رسد با تاكيد اشاره شده در برنامه چهارم توسعه در يك دوره 5 تا 7 ساله تحت آموزش قرار گيرند.
توجه ويژه به گروه بازمانده از تحصيل، محور اساسي برنامه هاي دفتر ابتدايي و پيش دبستاني آموزش و پرورش است.مديركل آموزش و پرورش ابتدايي با تاكيد بر اين نكته مي گويد: «به گسترش آموزش براي همه توجه مي شود و بحث سوادآموزي و پوشش تحصيلي از اولويت هاي خاص دوره ابتدايي است، ضمن اينكه بخشي نيز در آموزش و پرورش عمومي به اسم مديريت آموزش براي همه به وجود آمده است.»
حسين احمدي معتقد است توسعه كيفي و كمي پيش دبستاني، فعاليت هاي پرورشي و تعميق، فعاليت هاي محوري اين دفتر در سال جاري است، هرچند نرخ باسوادي در سال 57 حدود 47 درصد بود كه اين رقم هم اكنون به 85 درصد رسيده است.
تعداد مدارس نيز از اوايل انقلاب تاكنون بيش از 30 برابر شده است كه حدود 542 هزار نفر در اين آموزشگاه ها مشغول به تحصيل هستند. اين در حالي است كه اين آمار اوايل انقلاب حدود 150 هزار نفر بوده است.
دختران محروم ترند
شرايط ويژه اي در سراسر دنيا وجود دارد كه گروه بزرگتري از دختران را از آموزش دور مي كند.
در بيشتر مناطق بررسي شده تعداد دختراني كه از تحصيل بازمانده اند بسيار بيشتر از پسران است. فقر فرهنگي و ناآگاهي حاصل از آن مهمترين دليل براي جلوگيري از سوادآموزي دختران خردسال شمرده مي شود.سازمان ها و متوليان آموزش در سراسر دنيا مايلند همه كودكان لازم التعليم اعم از دختر و پسر به سوادآموزي روي آورند، اما بويژه در مناطق روستايي در برابر تحصيل دختران مقاومت مي شود. خانواده ها معمولا سعي دارند به دختران خود آموزش مهارت هاي اوليه زندگي بدهند و پس از آن با شوهردادن دخترانشان فرضيه سواد را كاملا منتفي تصور مي كنند. برخي خانواده ها حتي معتقدند فرزندان دخترشان نيازي به سواد خواندن و نوشتن ندارند.
كاربرد سواد
مادربزرگ فقط مي تواند پولها را بشمرد، وقتي قرار است با تاكسي از جايي به جايي برود، آدرس را روي كاغذ مي نويسد، دستش مي گيرد و پرسان پرسان نشاني را باز مي يابد.گاهي اعتراف مي كند كه ديگر از اين روند خسته شده. از پدرش كه حرف مي زند، مي گويد: «اعتقاد نداشت كه دختر بايد سواد داشته باشد»، مي گفت: «شوهر آدم كه سواد داشته باشد كافي است.» حالا بعد از گذشت نزديك به يك قرن مادربزرگ هنوز از پدرش گله مند است كه چرا اجازه رفتن به مدرسه را نداشته است.
لزوم سوادآموزي در دنياي امروز تا آنجا پيش رفته كه گاهي زنان در سنين بالا با استقبال از برنامه هاي آموزشي نهضت سوادآموزي تمايلشان را به آموزش نشان مي دهند.گروه كثير سوادآموزان در سنين بالاي 50 سال، بيانگر نياز روزافزون اين گروه به خواندن و نوشتن است.ترويج سواد در جامعه يكي از اهدافي است كه دولت ها براي بالا بردن ارتقاي كمي و كيفي زندگي در ميان گروه هاي متفاوت براي خود در نظر گرفته اند.
كليد حل معما
با اينهمه نسخه اي كه براي جمعيت بازمانده از تحصيل كشور پيچيده مي شود، «آموزش از راه دور» است.شمار مراكز آموزش از راه دور در سال تحصيلي آينده (85-84) 2 برابر مي شود، به اين معنا كه تعداد اين مراكز از 200 مركز به 400 مركز خواهد رسيد.
پيش بيني مي شود 120 هزار فراگير در اين مراكز مشغول به تحصيل شوند. اين نوع آموزش به مخاطبان اجازه خواهد داد تا بتوانند با هر نوع شرايط زندگي، تحصيل خود را ادامه دهند. توسعه آموزش از راه دور امكان برخورداري از تحصيل را به گروه بيشتري از كودكان بويژه كودكاني كه در روستاها زندگي مي كنند، مي دهد. دانش آموزان خارج از كشور نيز مي توانند بدون مراجعه به مركز آموزشي، ادامه تحصيل دهند.
به گفته رئيس موسسه آموزش از راه دور در سال تحصيلي 85-84 آموزش هاي اين موسسه با كيفيت بهتري ارائه خواهد شد و منابع اطلاعاتي بيشتري در اختيار دانش آموزان قرار مي گيرد. علاوه بر اين استفاده دانش آموزان از مشاور تربيتي امتيازي است كه از سال تحصيلي آينده به دست مي آيد. بنابر اطلاعات داده شده از سوي مركز آموزش از راه دور، در سال آينده هر 100 دانش آموز فراگير يك مشاور تربيتي خواهند داشت.
الحسيني با اشاره به شهريه واجب التعليمان مي گويد: در سال 84 اين شهريه به ازاي هر نفر 160 هزار تومان بود كه به مراكز مجري دولتي و غير دولتي پرداخت مي شود و با توجه به افزايش خدمات پشتيباني و آموزشي بزرگسالان، شهريه فراگيران بزرگسال در سال 84 از 60 تا 90 هزار تومان به تناسب پايه تحصيلي، واحدها و منطقه جغرافيايي حداكثر تا 10 درصد افزايش خواهد داشت.
او مي گويد: «تركيب جنسيتي فراگيران سال گذشته به ترتيب 07/53 و 58/46 درصد دختر و پسر بوده است كه 61 درصد از اين گروه لازم التعليم بودند.» لازم التعليمان 11 تا 17 ساله در يكهزار و سيصد روستا و شهر پراكنده اند و 39 درصد از ثبت نام شدگان، بزرگسالان بودند.
لزوم آموزش همگاني، امروز با پيشرفت تكنولوژي بيش از پيش احساس مي شود. ارائه آگاهي هاي لازم براي مراجعه به مراكز آموزش از راه دور سبب مي شود تا كودكان اشتياق بيشتري براي شركت در پروسه آموزشي نشان دهند، بويژه اينكه بسياري از كودكان واجب التعليم در مناطق دور از دسترس شهري و روستايي زندگي مي كنند.

«سه سكه 25 توماني را به زحمت از ته جيبم درآوردم و گذاشتم كف دستش، چراغ سبز شده بود. مي خواستم حركت كنم، اما واكنش آن زن كولي، مرا ميخكوب كرد. سكه ها را پرت كرد تو ماشين و گفت: من كلي حق حساب مي دهم تا بتوانم پشت اين چراغ قرمز از ماشين ها گدايي كنم! آنوقت تو اينقدر خسيسي مي كني!»
از اين روايت ها بسيار شنيده ام. حتي بسياري از خبرهاي رسمي نيز چنين ماجراهايي را تاييد مي كند. مثل خبري كه اعلام كرده بود بيشتر متكديان خانه شخصي دارند يا خبري كه همين اواخر منتشرشد و تاكيد داشت متكديان دست كم ماهيانه 250 هزار تومان درآمد دارند. شايد از نخستين تجربه شهرنشيني تا به حال اين رشته ادامه داشته است و جالب است بدانيد كه نخستين كوششي كه در راه گونه شناسي تكدي در ايران انجام شده، مربوط به قرن چهارم و جناب بيهقي باشد.
به هر حال روزهاي ما بويژه در خيابان هاي پرهياهوي پايتخت بدون تماس با متكديان آن هم از انواع مختلف آن نخواهد بود و به گونه اي كه اگر روزي گدايي بر سر راه خود نبينيم، آن روز شب نمي شود!
شايد بهتر باشد قبل از آنكه در اين باره به بحث مشغول شويم به سراغ تعريفي از تكدي گري يا متكدي برويم. محمود حاجيان مطلق يكي از شركت  كنندگان در نخستين همايش ملي آسيب هاي اجتماعي ايران كه در سال 81 برگزار شد در مقاله اي تحت عنوان تاملي بر پديده تكدي گري و ريشه هاي آن در ايران به ارائه تعريف در اين باره پرداخته است: «متكدي به كسي اطلاق مي شود كه نيازهاي طبيعي خويش يعني غذا،  پوشاك و احيانا مسكن را با جلب ترحم ديگران و مطالبه مستقيم و همچنين راههاي گوناگون طلب مي كند و درصدد تامين آن برمي آيد.»
جالب است كه چه پيش از انقلاب و چه پس از انقلاب اسلامي تلاش هايي براي ريشه كني اين پديده انجام گرفته، ولي به طور كلي همه اين طرح ها با شكست مواجه بوده است.
حاجيان مطلق در مقاله خود به شش طرحي اشاره مي كند كه درباره تكدي گري به اجرا درآمده تا اين پديده را ارزيابي كند. دو طرح از اين طرح ها به درخواست دفتر امور اجتماعي وزارت كشور در سالهاي 74 و 78 انجام گرفته است.
يكي ديگر از اين طرح ها نيز به درخواست استانداري استان مركزي در اين منطقه انجام شده است. دكتر باقر ساروخاني جامعه شناس نيز در سال 77 با همكاري سازمان بهزيستي كتاب «دريوزگان» را تاليف كرده است.
در سال 78 نيز طرحي ميداني در آذربايجان غربي به بررسي اين معضل پرداخته است. علاوه بر همه اين تحقيق ها، بيهقي نيز سرنخي از تحقيق درباره تكدي را در قرن چهارم به دست داده است.
بر اساس آمارهاي دو سال 79 و 80 كشور از حوزه تكدي گري به نظر مي رسد كه شيوع اين رفتار در زنان رو به افزايش است، البته به صراحت نمي توان در اين باره اظهار نظر كرد. اين آمار بر اساس پرسشنامه هاي اطلاعات شخصي كه به وسيله ستادهاي استاني به وزارت كشور ارسال شده، به دست آمده است.
بر اين اساس در سال 79 در سراسر كشور 22 هزار و 938 نفر متكدي جمع آوري شده اند كه 21 هزار و 293 نفر آنها مرد و يكهزار و 545 نفر زن بوده اند. پس از اين آمار سال 80 حكايت از آن دارد كه بر اساس اطلاعات 28 استان، 17 هزار و 279 نفر متكدي جمع آوري شده اند كه 14 هزار و 42 نفر مرد و 3 هزار و 237 نفر آنها نيز زن بوده اند. از آنجا كه آماري دقيق و مستمر از متكديان وجود ندارد نمي توان بدرستي درباره گرايش زنان به تكدي گري سخن گفت و از سوي ديگري يكي از دلايل عمده شكست مبارزه با تكدي گري همين فقدان آمار دقيق در اين باره است.
اما بد نيست به اين نكته هم توجه شود كه آمار بدست آمده بر اين پايه متكي است كه تمامي افراد سرشماري شده شامل تمامي مصاديق تكدي گري از جمله نيازمند، مستمر، بيمار رواني، عقب مانده زندگي، اتباع بيگانه، معتاد، بيكار، بي سرپرست، در راه مانده، شياد و ولگرد و ... است.
در همين حال يكي ديگر از شركت كنندگان نخستين همايش ملي آسيب هاي اجتماعي ايران 15 گونه براي متكدي تعريف كرده است.
حسين كوچكيان فرد در مقاله اي تحت عنوان «مفهوم تكدي و اقدامات دولت و سازمان هاي غير دولتي در برخورد با آن» به اين مقوله پرداخته است؛ آواره، فقير، مسكين، سالمند، معلول جسمي، بيمار رواني،  تنبل و بي قيد در تامين معاش، معاون در تكدي گري، كارفرماي تكدي گري، متكدي اجير، متكدي به اجبار، صغير متكدي، كولي متكدي، تبعه بيگانه متكدي و تكدي به منزله پوشش عمل مجرمانه عناويني است كه براي تكدي يا نوع آن برشمرده شده است. براي نمونه در اين تقسيم بندي «فقير» به كسي گفته مي شود كه به رغم توانايي جسمي، موفق به يافتن كار و تامين حداقل نيازهاي اوليه زندگي مثل پوشاك، سرپناه، بهداشت و درمان نشده است.
آنچه مسلم است اينكه عللي چون علل اقتصادي، علل فرهنگي و عوامل اجتماعي در بروز اين پديده و تشديد وقوع آن موثرند، ولي به نظر مي رسد فقدان تمركز در مديريت ساماندهي مبارزه با اين پديده، مهمترين عامل شكست در اين حوزه يعني ريشه كني تكدي گري باشد.

اميد اصلي ترين انگيزه پيشرفت
دكتر مجيد ابحري -اميد و نااميدي دو فرآيند روحي، عصبي و عاطفي هستند كه از نظر روانشناسي مهمترين و قويترين محرك ها براي كشيده شدن انسان به حالات خاصي از اعمال و عكس العمل ها به حساب مي آيند. بنابراين مي توان گفت كه هر دو اين فرآيند ها علاوه بر دارا بودن تعاريف خاص خود، اثراتي ويژه، دامنه دار و قدرتمند بر روحيه و شخصيت  آدم ها دارند. هيچ كس به درستي نمي داند اين دو كنش و واكنش از كدامين مقطع تاريخي وارد حوزه جامعه شناسي شد، اما با قدرت مي توان گفت كه هر دو اينها قدمتي به درازاي تاريخ روانشناسي و جامعه شناسي دارند. از ديد آسيب شناسي اجتماعي و جامعه شناسي، اميد اصلي ترين انگيزه تحرك، پيشرفت و تعالي انسان است و نااميدي افيوني كشنده براي سوق دادن انسان به دژم خوي، سستي، ناكامي و در نهايت شكست است. در جامعه امروز درصد قابل توجهي از معتادان، افسردگان، پرخاشگران و آناني كه با دست خود دفتر زندگاني خويش را مي بندند، دچار اين ياس روحي و حرمان شده اند؛ نوميدي نسبت به آينده و فرداي بهتر.
نااميدي اگر در روح كسي لانه كند بايد به هر شكل آن آشيانه را به هم ريخت. بالا بردن شادي و نشاط اجتماعي، توليد سرگرمي از نوع سالم و بي خطر، قائل شدن حرمت و كرامت براي جوانان، به بازي گرفتن آنها در مسائل مختلف نه در حرف و سوال بلكه در عمل، حذف تبعيض، تحقير و مخصوصا مقايسه اصلي ترين پايه هاي اميدواري و جلوگيري از نااميدي در خانواده به حساب مي آيد و تداوم آن در مدرسه و جامعه مي تواند نويد بخش يك جامعه پويا، با جواناني سالم، قدرتمند، دلگرم و خوشبين به آينده به وجود آورد. حتي در ميادين جنگ، اميد به فتح و ظفر يك روحيه اي را ايجاد مي كند كه شجاعانه به قلب دشمن بتازد و همچون سدي استوار مرزهاي كشورش را نگه دارد. محبت به ديگران اصلي ترين اهرم هاي فرزانگي در تحرك جامعه هستند و مي توان به وسيله آنها از آمار اعتياد، جرم و جنايت تا حد قابل توجهي كاست.
بهره وري از تعطيلات
محمد مطلق- تعطيلات۳۷ درصدي ايام سال يعني 136روز، ضربه اي جدي بر پيكر اقتصاد ما وارد كرده است. اگرچه آسيب اقتصادي اولين و شاخص ترين موضوعي است كه به سرعت خود را نشان مي دهد، اما مشكلات و آفات ديگر بخش هاي جامعه از جمله فرهنگ، با تاثيرپذيري از اين مسئله به خوبي قابل رصد است.
كارشناسان مي گويند تنها با كاهش پنج روز از تعطيلات مي توان حدود 2 هزار ميليارد تومان به توليد ناخالص داخلي كمك كرد. به اين مسئله ناهمخواني حدود۲۰۸ روز از تعطيلات آخر هفته و نا همخواني ساعات كاري با ساير كشورها را نيز اضافه كنيد كه طي چند سال اخير سعي شده است با ايجاد تغيير در ساعات شش ماه از سال تا حدودي اين نقيصه جبران شود، چرا كه در مراودات جهاني يك ساعت هم يك ساعت است. براساس آمار، در حال حاضر در اكثر كشورها روزهاي تعطيل سال از 110روز تجاوز نمي كند. همچنين در كشور ما طي سالهاي پيش از دهه 50 هيچگاه ايام تعطيل سال از مرز 16 روز عبور نكرده كه 11روز آن به مناسبت هاي مذهبي و پنج روز به مناسبت هاي ملي بوده است. صاحبنظران باتوجه به حساسيت هاي خاص بحث در مورد ايام تعطيل، فصل تازه اي از چالش هاي ذهني را در اين رابطه باز كرده اند و آن زمزمه هايي است كه راجع به بهينه سازي تعطيلات و بهره وري از آن به گوش مي رسد. به اين معني كه اگر نتوانيم بيش از پنج روز از ايام تعطيل را كم كنيم، لااقل مي توانيم با يك برنامه علمي و دقيق از بسياري از روزهاي تعطيل در جهت باروري فرهنگي و نيز بهره وري اقتصادي استفاده كنيم. چنانچه تلاش در چنين عرصه اي را به خوبي مي توان در كشور چين به عنوان يك نمونه موفق مشاهده كرد؛ در كشور چين از ايام تعطيل بيشترين استفاده براي جذب توريست و سرمايه گذاري در اين بخش مي شود. همچنين علمي شدن وضعيت دستمزد و پرداخت ها در ايام تعطيل، برنامه ريزي براي تعطيلات تقريبا طولاني دانش آموزان يا بهتر آنكه بگوييم آموزش و پرورش، ايجاد شغل برا ي تعطيلات و... از جمله مواردي است كه مي تواند به بهره وري از تعطيلات منجر شود.

بالاخره كارت منزلت توزيع مي شود
به گزارش خبرنگار ايرانشهر با همت فرهنگسراي سالمند و طي مراسمي با حضور معاونت اجتماعي شهرداري و اعضاي شوراي شهر تهران رسما توزيع كارت هاي منزلت به سالمندان آغاز مي شود.
در اين مراسم كه روز چهارشنبه 28 ارديبهشت در فرهنگسراي بهمن برگزار مي شود ، شهرداران و معاونان اجتماعي مناطق شهرداري ، مديرعامل شركت واحد اتوبوسراني و مترو ، مسئولان وزارت بهداشت ، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به همراه حدود 700 نفر از سالمندان شركت داشته و در اين مراسم گزارشي از روند اجرايي طرح جامع گنجينه ها ، توسط رياست فرهنگسراي سالمند و مسئول اجرايي طرح نيز ارائه خواهد شد.
نگراني براي سست شدن استحكام خانواده
به گزارش خبرنگار ايرانشهر ، وزير آموزش و پرورش در پنجمين سمينار انجمن مشاوره ايران كه روز يكشنبه در دانشگاه الزهرا (س) با موضوع مشاوره خانواده و ازدواج برگزار شد ، روند ازهم پاشيدگي خانواده را نسبت به گذشته بيشتر و اين وضعيت را نگران كننده توصيف كرد. وي در ادامه عنوان كرد: به نظر مي آيد در بيان اهداف ازدواج و تشكيل خانواده ، گاهي راه غلط پيش گرفته و پيش از نهاد خانواده، تامين برخي غرايز مورد توجه قرار مي گيرد.
حاجي تصريح كرد: انجمن اوليا و مربيان و آموزش و پرورش با تلاش خود موفق به راه اندازي 125 مركز مشاوره در مناطق مختلف كشور شده است ، اما با توجه به وسعت كشور و پراكندگي جمعيت اين تعداد پاسخگو نيست ، بخصوص اينكه بسياري از اين خانواده ها (ناهنجار) داوطلبانه به مراكز مذكور نمي آيند.
هنوز دختران براي تحصيل مشكل دارند
مدير كل دفتر آموزش و پرورش ابتدايي نرخ باسوادي در سال 57 را 47 درصد واين رقم را هم اكنون 85 درصد اعلام كرد.
به گزارش خبرنگار ايرانشهر ، احمدي با اشاره به رشد نرخ قبولي دانش آموزان گفت: درصد قبولي دانش آموزان در مقطع ابتدايي در سال 57 حدود 77 درصد بوده كه اين رقم هم اكنون به 81/97 درصد افزايش يافته است. به گفته وي پوشش تحصيلي در اوايل انقلاب بيش از 70 درصد بوده كه اين رقم هم اكنون به 98 درصد افزايش يافته. همچنين جمعيت دانش آموزان دختر در اوايل انقلاب در مدارس حدود 39 درصد بوده كه اين رقم هم اكنون به حدود 48 درصد رسيده ، در حالي كه بسياري از دختران به لحاظ فرهنگي در روستاها براي ادامه تحصيل با ممنوعيت هايي مواجهند.
مدير كل دفتر آموزش و پرورش تراكم دانش آموزان در كلاس را از حدود 32 نفر به 25 نفر طي سالهاي اخير گزارش كرده و گفت: توجه به دانش آموزان مناطق محروم، از دستاوردهاي مهم انقلاب اسلامي است و هم اكنون حدود 3 ميليون دانش آموز در مناطق محروم، تحت پوشش تغذيه رايگان هستند. به گفته وي: حدود 73 هزار كتابخانه كلاسي نيز در مدارس ابتدايي ايجاد شده است . همچنين در حال حاضر 40 درصد نوآموزان، قبل از ورود به دبستان در آموزش هاي دوره آمادگي شركت مي كنند و تعداد مراكز پيش دبستاني از حدود 700 مركز به 3 هزار و 300 مركز رسيده است. احمدي در ادامه عنوان كرد: حدود 36 هزار دانش آموز و 4 هزار معلم در دوران دفاع مقدس در جبهه هاي جنگ تحميلي شركت و به شهادت رسيده اند.
ايران و كنوانسيون دخانيات
لايحه الحاق دولت ايران به كنوانسيون چارچوب سازمان بهداشت جهاني در مورد كنترل دخانيات تصويب شد.
به گزارش خبرنگار ايرانشهر و به نقل از خبرگزاري دانشجويان ايران در جلسه علني مجلس لايحه الحاق دولت جمهوري اسلامي ايران به كنوانسيون چارچوب سازمان بهداشت جهاني در مورد كنترل دخانيات بررسي و تصويب شد.
ماده واحده اين لايحه به دولت جمهوري اسلامي ايران اجازه مي دهد به كنوانسيون چارچوب سازمان بهداشت جهاني در مورد كنترل دخانيات به شرح اعلاميه توضيحي بپيوندد و اسناد آن را توديع كند.
طبق اعلاميه توضيحي ، الحاق به كنوانسيون چارچوب سازمان بهداشت جهاني در مورد كنترل دخانيات ، مستلزم پذيرش كنوانسيون هاي مندرج در كنوانسيون هاي اخيرالذكر بدون طي مراحل تصويب در مجلس ايران نيست.