زاغ بور مي تواند به عنوان يكي از مهمترين مظاهر طبيعت ايران زمين بيش از پيش به جهانيان معرفي شود ومشتاقان بسياري را به سوي كويرمركزي ايران گسيل دارداما كارشناسان معدودي اين پرنده و ويژگي هاي آن را مورد بررسي قرار داده اند
گزارش و عكس :سام خسروي فرد
پرنده اي درمناطق بياباني ايران زيست مي كند كه مي توان آن را گونه اي منحصربه فرد ناميد. عضوي از خانواده كلاغ ها كه رنگ نخودي-نارنجي اش سبب شده با ساير اعضاي اين خانواده تفاوتي چشمگير داشته باشد. بالهايش با نواري سفيد آذين شده و انتهاي آنها سياهي اعجاب انگيزي دارد كه در تلالو خورشيد جلاي سبز-آبي از خود بازتاب مي دهد. تا چند سال پيش اين پرنده زيبا فقط در ايران قابل مشاهده بود، اما مدتي است كه پراكنش آن تا مرزهاي غربي افغانستان نيز گسترش يافته است. با اين حال همچنان مي توان آن را پرنده خاص دانست. «زاغ بور» اين روزها شهرتي جهاني يافته است و به دليل تلاش يكي از معتبرترين كارشناسان طبيعت ايران، نام اين پرنده به «زاغ ايراني» تغيير كرده و در مجامع غربي با اين نام شناخته مي شود.
ويژگي هاي هويدا
زاغ بور جزو پرندگاني است كه مشاهده آن چندان دشوار نيست فقط بايد رنج سفر را به خود هموار كرد و به سوي مناطق بياباني رهسپار شد. اين پرنده كنجكاو و جست وجوگر را معمولا مي توان در بيابان هاي يزد و سمنان روي شاخه هاي قيچ مشاهده كرد.
جمشيد منصوري در كتاب راهنماي صحرايي پرندگان ايران مي نويسد: «اين پرنده در مناطق استپي، بياباني، بيابان هاي ماسه اي با گياهان پراكنده و دشت هاي پوشيده از گياه قيچ به سر برده و لابه لاي بوته ها آشيانه مي سازد. تنها پرنده بومي و آندميك در ايران بوده و اخيرا پراكندگي اش وسعت بيشتري يافته است.»
او درباره مشخصات ظاهري زاغ بور كه نام زاغي كويري و بور مرغ نيز بر آن نهاده، چنين توضيح مي دهد: «اين پرنده 24 سانتيمتر طول دارد و شبيه هدهد اما بدون تاج سر است. منقار، بلند با اندكي خميدگي روبه پايين و بالها پهن است. رنگ پر و بال نخودي مايل به قهوه اي است، صورت كمرنگ تر و از قاعده منقار تا چشم ها لكه سياه رگه مانند و نيز لكه سياه بزرگي در بالاي سينه اش ديده مي شود. بالها سياه با دو نوار بالي سفيد كه در پرواز مشخص مي شوند. بسيار فريبكار است، به طور تصادفي بالاي بوته هاي قيچ نشسته و دمش را اندكي به صورت پره مانند نگه مي دارد. بيشتر روي زمين راه رفته و به سرعت مي دود تا از مقابل ديدگان پنهان شود. تاحدودي شبيه چكاوك هدهدي است.»
رفتاري اعجاب انگيز
رفتار زاغ بور براستي غريب است. بيشتر وقت در حال دويدن است. بعضي از آنها با ديدن انسان يا خودرو فرار مي كنند و در صورت احساس خطر بيشتر ممكن است پروازي كوتاه و سريع را نيز دستمايه قرار دهند. برخي ديگر ترس چنداني از انسان ندارند، البته اين گروه فاصله ايمني را رعايت مي كنند و به فعاليت هاي روزمره خود مي پردازند، اما زيرچشمي مراقب تمام رفتارهاي انسان هاي پيرامون خود هستند.زاغ بور مرتب روي زمين راه مي رود و با نوك قوي خود دانه هايي را از روي زمين جمع مي كند، بعضي را مي خورد و بعضي ديگر را با خود حمل مي كند، چند گام را به سرعت برمي دارد، در سايه قيچي آرام مي گيرد و اطراف را وارسي مي كند. سپس با كمال احتياط از نوك خود بهره مي گيرد و در زمين چاله اي كوچك حفر مي كند. دانه را در چاله قرار مي دهد و روي آن را مي پوشاند. جالب اينكه همه دانه ها را يك جا دفن نمي كند، بلكه هر دانه را با فواصل نامعين در يك چاله قرار مي دهد. اين فعاليت از صبح تا غروب چندين بار تكرار مي شود. هنگام ظهر، اندكي به استراحت مي پردازد و دوباره تلاش خود را از سرمي گيرد.
اين رفتار زاغ بور بشدت شبيه رفتار ساير اعضاي خانواده كلاغ هاست، اما برخلاف آنها كه اشياي براق را مخفي مي كنند همانند مورچه ها به ذخيره سازي غذا مي پردازد.زاغ بور جانوري قلمروطلب است. وقتي در محدوده اي يك جفت از اين پرندگان مشاهده شد بايد مطمئن بود كه به شعاع 500متري نمي توان زاغ سومي را ديد.
وجه تمايز اين پرنده با اعضاي ديگر خانواده اش، برخورداري از صدايي دلنشين است.
زاغ بور صدايي دلنشين و آهنگين دارد كه اين ويژگي بر جذابيتش افزوده است.اين پرنده زيباي بيابان هاي ايران در ارديبهشت ماه جوجه آوري مي كند و نر و ماده در پرورش و بزرگ كردن جوجه ها همكاري مي كنند.
كم توجهي يا كمي دانش؟
زاغ بور مي تواند به عنوان يكي از مهمترين مظاهر طبيعت ايران زمين بيش از پيش به جهانيان معرفي شود ومشتاقان بسياري را به سوي كويرمركزي ايران گسيل دارد، اما كارشناسان معدودي اين پرنده و ويژگي هاي آن را مورد بررسي قرار داده اند. اكبر همدانيان يكي از اين افراد است. او دلايل مطالعه زاغ بور را با ذكر خاطره اي بيان مي كند: «اين پرنده را هميشه در مناطق بياباني مي ديدم و از قضا به آن علاقه مند بودم. تا اينكه دكتر كيابي در سال 68 پيشنهاد كرد كه وضعيت اكولوژيك زاغ بور را در قالب يك پروژه مطالعاتي بررسي كنيم.پيش از آن دكتر بلوچ در مجله منابع طبيعي و يك نشريه خارجي مطالبي از زاغ بور چاپ كرده بود.»اين كارشناس به جزئيات بيشتري از مطالعات انجام شده اشاره مي كند: «دو ايستگاه يكي در كالمند و ديگري در هرات انتخاب و از هر ايستگاه۵ پرنده شكار كرديم. پرنده هاي شكار شده بيومتري شدند و محتويات سنگدان شان بررسي شد. با اين كار توانستيم از رژيم غذايي زاغ بور مطلع شويم.
اين پرنده هم از حشرات و هم از بذر گياهان تغذيه مي كند.»
همدانيان معتقد است كه مثلث سياه رنگي كه زير گلوي زاغ بور ديده مي شود با سن پرنده ارتباط دارد: «يكي از كارشناسان كه بيشتر با فرانسوي ها كار كرده و البته بيشتر مطالعاتش اطراف زاهدان انجام شده، عقيده داشت زيرگونه اي از زاغ بور وجود دارد كه فاقد مثلث سياه رنگ زير گلو است. به عبارت ديگر اين كارشناس معتقد بود كه دو نوع زاغ بور وجود دارد، يكي با مثلث سياه زيرگلو و ديگري بدون آن. درواقع اين طور نيست، در پرنده نابالغ مثلث تيره رنگ ديده نمي شود.»
او درباره جوجه آوري زاغ بور مي گويد: «اين پرنده ماه ارديبهشت 4 تا 6 تخم مي گذارد و لانه اش را پيش از آن روي گياه قيچ مي سازد. لانه حدود 80 سانتيمتر از زمين فاصله دارد و طوري ساخته مي شود كه دشمنان طبيعي نظير مار براحتي نتوانند جوجه ها را شكار كنند.»
با مطالعات پراكنده اي كه انجام شده نمي توان درباره وضعيت زيستي زاغ بور اظهارنظر قطعي كرد، اما به نظر مي رسد خطري جدي نسل آن را تهديد نمي كند به ويژه آنكه اهالي و چوپانان مناطق بياباني آن را خوش يمن مي دانند و لقب خروس گله را به آن داده اند.

بسياري از پرندگان در فصول گرم سال در يك منطقه به سر برده و سپس به جاهاي دور دست پرواز مي كنند و زمستان را مي گذرانند. اگر چه نواحي گرمسير نزديك خط استوا خانه هاي زمستاني بسياري از پرندگان است اما بسياري از آنها محلي را انتخاب مي كنند كه از محل فعلي آنها زياد دور نيست ولي در عوض گرمتر است و غذاي بيشتري آنجا يافت مي شود و يا حتي ممكن است مهاجرت آنها از نقاط مرتفع يك كوه به دامنه ها باشد.
غيبت و بازگشت مجدد پرندگان موجب شايع شدن انديشه هاي غير علمي و خرافه هايي در ميان مردم جهان شد حتي برخي معتقد بودند پرندگان در زمستان تغيير شكل داده و به پرنده ديگري مبدل مي شوند. تا اينكه فردي به نام لئونارد فريش با بستن يك رشته نخ ابريشمي قرمز به پاي يك چلچله و يافتن همان چلچله در سال بعد در آشيانه قبلي اش نادرستي نظريه هاي مختلف در مورد غيبت پرندگان را اثبات كرد. در سال 1899 دانشمندي به نام مارتنس از دانمارك اولين بار حلقه هايي از جنس روي را به پاي پرندگان نصب كرد كه بر روي آن موقعيت محل و زمان حلقه گذاري نوشته شده بود اين شيوه علامت گذاري از آن زمان متداول شد و امروزه هم براي مطالعه پرندگان از حلقه گذاري آنها با حلقه هايي كه داراي شماره مخصوص و اسم و نشاني مؤسسه تحقيقاتي است استفاده مي شود. به اين ترتيب با حلقه گذاري پرندگان اطلاعات زيادي در مورد مسير و چگونگي مهاجرت آنها به دست آمد.
علل مهاجرت پرندگان
گروهي از پرنده شناسان معتقدند برخي از پرندگان همواره در جستجوي محيطي هستند كه غذاي فراوان داشته باشد و بسياري از آنها به اين دليل كه با سرد شدن هوا تهيه مواد غذايي كافي برايشان مشكل مي شود مهاجرت مي كنند. گاهي هم تغييرات ناگهاني فصول، خشكسالي و يا بارانهاي نا بهنگام انگيزه اي براي مهاجرت به وجود مي آورد و به هر حال عواملي از قبيل طول روز و شب، درجه حرارت هوا، مقدار مواد غذايي و … اثراتي غير مستقيم در مهاجرت پرندگان دارند ولي نمي توان يكي از اين عوامل را عامل قطعي و اساسي به حساب آورد.
يك پرنده براي اينكه بتواند مسافتهاي طولاني را سفر كند نياز به ذخيره چربي در بدنش دارد خصوصاً براي پرندگاني كه تلاش مي كنند توقفي در بين راه نداشته باشند. ذخيره شدن چربي عمدتاً به دليل تغييرات هورموني صورت مي گيرد و آن دسته از پرندگاني كه در مسافتهاي كوتاه مسافرت مي كنند كمتر به تغذيه فراوان و كافي قبل از سفر نياز دارند. تعداد زيادي از پرندگان كوچك ممكن است قبل از مهاجرت حتي وزن بدنشان را دو برابر كنند. برخي از سسك ها آنقدر چربي ذخيره مي كنند كه بتوانند بدون وقفه گاهي اوقات بيش از 90 ساعت در بهترين شرايط پرواز كنند در حالي كه بدن آنها ممكن است كمتر از نيم گرم چربي در هر ساعت استفاده كند.
چگونه پرندگان راه را براي رفتن مي شناسند و در همان مسير مي مانند؟
نكته جالب اينجاست كه چگونه  پرنده اي كه هزاران كيلومتر مسير خشكي و آب را طي مي كند دقيقاً روي همان تالابي فرود مي آيد كه سال گذشته فرود آمده است. خورشيد و ستارگان، جريان رودخانه ها، خطوط ساحلي، دره ها، رشته كوهها همه و همه مي توانند براي آنها به عنوان راهنما محسوب شوند. در مورد كبوترهاي خانگي گمان مي شود كه از حس بويايي خود براي پيدا كردن مسير استفاده مي كنند. اما مهمترين عامل براي پيدا كردن مسير مهاجرت، خطوط مغناطيسي كره زمين است.. همچنين وجود غريزه بازگشت به خانه پرنده را راهنمايي مي كند. در يك آزمايش پرندگان را در جعبه هاي سرپوشيده از يك مكان به مكان ديگري بردند، سپس در جعبه ها را باز كرده آنها را رها  كردند، با تعجب مشاهده شد كه راه بازگشت به محل اوليه شان را پيدا كردند.
گاهي اوقات پرندگان راهشان را بر اثر يك طوفان عظيم، باد شديد يا ساير شرايط آب و هوايي گم مي كنند و يا شايد پرندگان جوانتر، آنهايي كه دير پر در آورده اند و نتوانسته اند با پرندگان مسن تر مهاجرت كنند راه را گم مي كنند.
به هر حال مهاجرت پرندگان حادثه طبيعي جذاب و مبهوت كننده اي است كه مي تواند نشانه اي از عظمت يكتاي زيبا آفرين باشد.

ببر به عنوان يكي از جذاب ترين جانوران كره زمين همواره مورد توجه رسانه ها بوده است. اين موجود پرشكوه و زيبا مدتي است در خطر انقراض قرار گرفته و زيستگاه هاي محدود آن در سراسر جهان مورد هجوم انسان واقع شده است.
خبرگزاري رويترز اعلام كرد: شكارچيان غيرمجاز از سال 1999 تا 2003 لااقل 144 ببر كمياب هندوستان را هدف گلوله قرار داده اند. جالب اينكه آمار فوق از سوي مقامات وزارت محيط زيست هندوستان اعلام شده است.
اعلام اين خبر سبب شد تا بحث كهنه چگونگي حفاظت از اين گربه هاي بزرگ جثه بار ديگر به ميان كشيده شود. در هفته گذشته كه نخست وزير هند - مان موهان سينگ- از مناطق حفاظت شده بخشهاي غربي اين كشور بازديد مي كرد، ديداري مردمي نيز انجام شد و در اين نشست درباره چگونگي مهار شكارچيان غيرمجاز بحث وگفت وگو شد.سخنگوي نخست وزير هند به رويترز گفت كه اين نشست نشان مي دهد در ميان مقامات عالي رتبه هند حيات ببر از اهميت قابل ملاحظه اي برخوردار است. نخست وزير نيز به طور مستقيم در اين باره بامردم گفت وگو كرده است.از سوي ديگر وزارت محيط زيست هند اعلام كرد:  از ميان 144 ببر كه بين سالهاي 1999 تا 2003 مرده اند 59 قلاده براثر مرگ طبيعي از ادامه حيات بازمانده اند.
اين وزارتخانه طرحي را تهيه كرده است كه در صورت تائيد ديوان عالي هند به اجرا درمي آيد. براساس اين طرح يك متخصص محيط زيست براي كاوش، جست وجو و مطالعه ببر به مناطق مركزي برئو خواهد آمد و نحوه نوين حفاظت از مناطق را پايه ريزي مي كند. اين طرح همچنين اختيارات جديدي در حوزه حيات وحش براي نخست وزير تعريف مي كند. براساس طرح مذكور پناهگاه حيات  وحش ساريسكا بهترين محل براي بررسي تشخيص داده شده.  در سال 1973 نيز در اين محل براي نخستين بار پروژه حفاظت ببر به مورد اجرا گذاشته شد و سال گذشته تخمين زده شده است كه 16 تا 18 ببر در اين محل زيست مي كنند.
با اين حال دوستداران طبيعت در هند هشدار داده اند كه كشتار ببرها در اكثر پناهگاه ها و زيستگاه هاي حفاظت شده اين كشور ادامه دارد و بايد براي مبارزه با اين روند فكري جدي و عملي قاطع صورت گيرد. نكته قابل اهميت ديگري نيز وجود دارد. همزمان با تحليل رفتن و كوچك شدن زيستگاه ها، جمعيت ببر نيز كاهش يافته است.سازمان حفاظت محيط زيست همچنين اعلام كرده است كه در خلال سالهاي ياد شده 238 متخلف را دستگير كرده است كه پوست، ناخن، استخوان، دندان و يا ساير اعضاي اين حيوان را حمل يا نگهداري مي كردند. اين سازمان مي افزايد: «اين تخلف بدين معني نيست كه همين ميزان ببر كشته شده است، اما مي توان به نتيجه ديگري دست يافت. ببرهاي كشته شده توسط شكارچيان غيرمجاز احتمالا بيش از 144 قلاده است.»

آكواريومي جذاب و ديدني
انجمن حفاظت حيات وحش در نهم ژوئن سال جاري گونه هاي جديد مرجان ها و زندگي زير آب را به نمايش مي گذارد. اين موزه كه در واقع به آكواريوم نيويورك شهرت دارد سال 1957 در زير آب ساخته شد، اما بزودي جانوران جديدي از قبيل اره ماهي، مار ماهي، كوسه ها و 35 گونه ديدني از اكوسيستم تپه هاي مرجاني درياي كارائيب را به نمايش مي گذارد. ژانت گيبسون، يكي از كارشناسان انجمن حفاظت از حيات وحش درباره فعاليت  تازه اي كه قرار است انجام دهند، مي گويد: ذخاير دريايي منطقه اي جزو ميراث جهاني محسوب مي شود. به علاوه آينده مرجان هاي درياي كارائيب به آلودگي هايي كه در گستره جهاني منتشر مي شوند بستگي دارد. بازديدكنندگان  مي توانند با حساسيت ها و زيبايي هاي اين موجودات آشنا شوند و هر كدام سياست حفاظت محيط زيست را دنبال كنند.»
نشتي را متوقف كنيد
طرفداران محيط زيست در مكزيك نسبت به اقدامات يك شركت نفتي در اين كشور اعتراض كردند. به گزارش آسوشيتدپرس، خطوط لوله نفت در بعضي مناطق مكزيك دچار اشكال شده، به طوري كه امكان انفجار آنها نيز وجود دارد. از اين رو وكيل اداره محيط زيست مكزيك «جاس لوئيس لوئگ» در يك كنفرانس خبري گفت: «ما خواهان بسته شدن اين لوله ها هستيم چرا كه براي انسان و طبيعت مخاطره آميز است.» او در اين نشست از مسئولان شركت نفتي پيمكس خواست هر چه سريع تر نسبت به تعمير هفت مجرا از 35 مجراي شناسايي شده اي كه نشتي دارند اقدام كنند. او ادامه داد: «بيش از 6 ماه است كه خطر انفجار اين لوله ها آسايش مردم را مختل كرده ،اما مسئولان شركت پيمكس آنها را تعمير نمي كنند و بهانه مي آورند كه براي اين كار پول ندارند.» وي افزود: «اگر مسئولان اين شركت فكري براي لوله هاي خطرساز نكنند، وظيفه دولت است كه به اين موضوع رسيدگي كند. براي اين كار كافي است پالايشگاه تعطيل شود. كمبود بنزين باعث مي شود مسئولان شركت، تعمير لوله ها را جدي بگيرند.» بر اساس اين گزارش بسياري از اين لوله ها در دهه 60 و 70 ميلادي ساخته شده اند و لوله هايي كه مكزيك را پوشش داده اند يا تخريب شده اند يا در معرض تخريب قرار دارند.
نجات گونه ها با انجماد
تا زماني كه نمونه سلولي يك گونه زيستي در يكي از باغ وحش هاي منجمد در گوشه و كنار جهان نگهداري مي شود، انقراض آن گونه ممكن نيست. به گزارش بي.بي.سي دكتر «تبسي درسر»، مدير تحقيقات موسسه طبيعت آدوبان مي گويد: «اگر اين كار را با دايناسورها كرده بوديم آنها اكنون زنده بودند.» در مركز تحقيقات آدوبان سلول هاي منجمدي از گوريل ها، ببرهاي سوماترا و گوزن  بونگو نگهداري مي شود. ران فورمن، مدير كل اين موسسه نيز معتقد است: «با گذشت زمان، تعداد بيشتري از باغ وحش ها درگير پروژه نجات گونه ها خواهند شد. به علاوه براي نجات گونه ها و بازگرداندن آنها به زيستگاه هايشان همكاري هايي در سراسر جهان بايد انجام شود.»

شباهت زيادي به خفاش حنايي دارد ولي انحناي لبه گوش نامشخص تر است. در دو طرف لبه پرده دمي حد فاصل بين انتهاي مهميزها و دم ، موهاي كوتاه متراكمي وجود دارد كه وجه تشخيص اين گونه است. گوشك بلندتر از نصف طول گوش ، نوك تيز و استوانه اي شكل است. طول سر وتنه 4 تا 5 سانتي متر و وزنش 5 تا 5/9 گرم است. بيشتر در غارها ، شكاف سنگ ها و ديگر جاهاي تاريك زندگي مي كند. در ايران هم از آذربايجان شرقي و غربي و چهار محال و بختياري گزارش شده است.

آلارد بلام، هميشه در صحرا
آلارد بلام سال 1962 در شهر برداي هلند متولد شد. او مدرك كارشناسي خود را در رشته بيولوژي از دانشگاه واكينگن اين كشور اخذ كرد. بلام در رشته اكولوژي ادامه تحصيل داد و دوره كارشناسي ارشد خود را در اين رشته به پايان رساند. او دكتراي  مديريت حيات وحش و فوق ليسانس خود را از دانشگاه واكينگن دريافت كرد. نخستين تجربه كار صحرايي اين كارشناس به فعاليت در قاره آفريقا و كشور گابن باز مي گردد. در اين زمان او مشغول تحصيل در دوره كارشناسي ارشد بود. در دوره اي كه او در گابن بود، توانست نخستين شغل مورد علاقه اش را نيز به دست آورد. در سال 1987 به پروژه ملي مطالعات فيل ها پيوست و با بنياد بين المللي حيات وحش همكاري كرد. اين پروژه از سوي چندين موسسه خيريه مورد حمايت قرار گرفت و دامنه فعاليت هاي او به زئير نيز كشيده شد. نتايج به دست آمده در اين پروژه براي آناليز به دانشگاه كمبريج ارسال شد. در اين دوره بلام به عنوان مشاور در كنيا به فعاليت پرداخت. پس از آن به عنوان مدير پروژه، با بنياد جهاني حيات وحش در جنگل هاي ايتوري زئير همكاري كرد و توانست پناهگاه حيات وحش اوكاپي را در سال 1992 در اين كشور ايجاد كند. پس از آن، پروژه اش به اتمام رسيد و در ژانويه 1993 به آفريقاي مركزي مهاجرت كرد و در قامت مشاور فني و ارشد حيات وحش «زانگا سانگا» ظاهر شد.
در سال 1995 تا 1998 اين كارشناس فعاليت هاي خود در زئير را با پروژه هاي بين المللي ادغام كرد و براي حفاظت از حيات وحش اين كشور بي وقفه تلاش كرد.
در اين دوران بلام برنامه حفاظت از گوريل را پايه ريزي كرد و وقتي اين پروژه به سرانجام رسيد مشغول نگارش رساله دوره دكتراي خود شد.
آفريقاي مركزي را ترك كرد و در دانشگاه ايالتي نيويورك به تدريس پرداخت. پس از آنكه رساله دكتري را به پايان رساند بار ديگر به آفريقاي مركزي بازگشت و در گابن، مدير پروژه حفاظت از زيستگاه هاي با اهميت شد.
مهمترين وظيفه بلام در اين زمان ايجاد نخستين پارك ملي اين كشور است كه در نتيجه رايزني هاي بي وقفه او با مسئولان گابن حاصل شد. پس از آنكه دكتر بلام موفق شد پارك ملي لپ را در سال 2002 ثبت كند بار ديگر به بنياد بين المللي حيات وحش پيوست و در كسوت كارشناس ارشد در دفتر واشنگتن مشغول به كار شد و تا ژانويه 2004 نيز در اين سمت باقي ماند.
سبا هميلتون، دوستدار فيل ها
سبا داگلاس هميلتون يكي از كارشناسان پرآوازه اي است كه بيشترين فعاليتش را روي فيل ها متمركز كرده است.
او زماني كه فقط 6 هفته داشت براي نخستين بار با اين جانوران عظيم الجثه آشنا شد. اين علاقه با داشتن عروسكي كه شبيه فيل ها بود در دل هميلتون شكل گرفت.
او مدتي است كه به عنوان مجري و كارشناس تاريخ طبيعي با شبكه بي بي سي همكاري مي كند و در عين حال نقش اصلي خود را در قامت يك حافظ طبيعت به مورد اجرا مي گذارد.
سبا كه به زبان كيسواهيلي به معني هفت است، در واقع هفتمين بچه خانواده است كه در ژوئن 1970 به دنيا آمد. پدرش يكي از جانورشناسان مشهور به نام دكتر يان داگلاس هميلتون است كه بنيادي به نام «حفاظت فيل ها» را پايه گذاري كرده است و به عنوان همكار نويسنده با مادرش در كتاب «فيل ها و مبارزه براي فيل ها» كاري مشترك را به صنعت نشر سپرده است. به عبارت ساده تر سبا در خانواده اي كاملا فيل دوست متولد شد و پرورش يافت. او در محيطي بزرگ شد كه پر از حيوانات مختلف بود. بدين ترتيب سبا بيشترين وقت خود را در طبيعت آفريقا سپري كرد.
سبا براي همكاري و فعاليت در اتحاديه جهاني آتالانتيك به ولز رفت و مدتي بعد مدرك كارشناسي ارشد خود را از دانشگاه سنت اندروز اسكاتلند اخذ كرد. او پايان نامه خود را با عنوان «عشق و جنسيت در كنيا» نوشت و توانست رتبه نخست كلاس را از آن خود كند.
او در حال حاضر در آفريقا زندگي مي كند و تصميم دارد وقتش را صرف بهبود وضعيت مردم و حيات وحش كند.