بوي كهنگي و تازگي درهم آميخته شده است. ميدان منتهي به كوچه بن بست از صداي هياهوي بچه ها پر است، صداي هياهو و بازي را پشت سر مي گذاريم، درست مقابلش مي ايستيم، مقابل جايي كه روزي در آن فرهنگ لغتي شكل گرفت كه اين روزها در بيشتر خانه ها و هر جايي كه با ادبيات و فرهنگ در ارتباط است، پيدا مي شود.
سال 1329 را به ياد نمي آوريم؛ روزي كه مرحوم دكتر معين به همراه همسرش، در كنار منزل پدر همسرش(اميرجاهد) ساكن شد و تا چندين سال (20 سال قبل از چاپ فرهنگ لغتش و 10 سال قبل از مرگش، يعني سال 1345) در همين محل ساكن بود. طي 5 سال قبل از فوت دكتر كه او در بيهوشي به سر مي برد، چند بار به منزل آورده شد. بعد از فوت دكتر، همسر دكتر تا بهمن سال 81 در منزل خود زندگي مي كرد تا اينكه دو سال بعد خانه براي تبديل شدن به موزه از سوي شهرداري خريداري شد.
خانه دكتر معين انتهاي خيابان بايزيد بسطامي در يكي از محلات قديمي تهران قرار دارد كه اين روزها رنگ و بوي تازه اي به خود گرفته است.
در سال 83 شهرداري منطقه 14 اين خانه را براي تبديل به موزه دكتر معين و امير جاهد از ورثه خريداري كرده و پس از بازسازي آن در اواخر بهمن ماه سال 83، با حضور شهردار وقت، دكتر محمود احمدي نژاد، اين مكان به كتابخانه تخصصي ادبيات فارسي و موزه دكتر معين تبديل شد كه بعدها به عنوان مركز فرهنگي غدير، تغيير كاربري داد. هرچند اين روزها مركز فرهنگي غدير- نامي كه در كنار كتابخانه و موزه دكتر معين براي آن انتخاب شده است- سوت و كور است، اما مسئولان اين مركز معتقدند با گذشت زمان فضاي لازم براي فعاليت هاي مختلف فراهم خواهد شد.
خانه از دو قسمت مجزا تشكيل شده كه يكي متعلق به امير جاهد، پدر همسر دكترمعين و ديگري محل سكونت دكتر و همسرش بوده است. هرچند دو ساختمان به هم چسبيده است، اما فضاي مقابل دو خانه از طريق چند پله از هم جدا شده، به طوري كه در مقابل هريك از آنها حوض كوچكي به سبك خانه هاي قديمي قرار دارد؛حوض هايي با كاشي هاي آبي و ماهي قرمز كه دل كندن از آنجا را برايمان دشوار مي كند.
در بازسازي خانه سعي شده  تا از وسايلي استفاده شود كه به قدمت آن لطمه اي وارد نشود، هرچند دستگيره ها كه قدمتي 50 ساله داشته، با دستگيره هاي جديد جايگزين شده است، اما پنجره ها و درها از چوب هايي به سبك قديم است و سنگفرش هاي كف حياط و پله ها تا حدودي حفظ شده است.
پيش از اين قرار بود خانه دكتر معين به كتابخانه و موزه تبديل شود، اما زماني كه درخواست بازديد از موزه دكتر معين را كرديم، خانم حاج علي، راهنماي مركز، گفت: وسايل خاصي در موزه نيست، كاناپه، مبلمان و قفسه هاي كتاب، اجزايي هستند كه موزه را تشكيل مي دهند. كتاب هاي دكتر كه بيش از يكهزار جلد بوده، بعد از فوتش و به وصيت خود او به دانشگاه گيلان هديه شد، اما اينطور به نظر مي رسد كه ورثه دكتر معين به خاطر تغيير فعاليت، از اهداي ساير وسايل به مركز فرهنگي غدير براي تكميل موزه خودداري كرده است.
شعر، همايش، مداحي
منزل دكتر معين و امير جاهد و مركز فرهنگي غدير قرار بود تنها يك موزه و كتابخانه تخصصي باشد اما با وجود فضاي محدودي كه در اختيار مسئولان قرار گرفته، فعاليت هاي قابل توجهي در اين مركز انجام مي شود.
اين مركز در قسمت آموزش، فعاليت هاي خوبي داشته است. برپايي انجمن هاي ادبي، نويسندگي و خبرنگاري و كلاس هاي شعر براي نوجوانان و جوانان از جمله اين فعاليت هاست. اين مركز همچنين كلاس هاي ويژه اي را براي افرادي كه علاقه مند به مداحي هستند برگزار مي كند. برگزاري همايش هاي اجتماعي- فرهنگي با همين تم كه يكشنبه هاي هر هفته با عنوان همايش نوانديشان جوان برگزار مي شود، از ديگر فعاليت  هاي جانبي مركز فرهنگي غدير و موزه و كتابخانه تخصصي دكتر معين محسوب مي شود.
كتابخانه اي با ظرفيت
3هزار جلد
اما آنچه بيش از همه در مورد منزل دكتر به آن تاكيد شده، تبديل آن به موزه و همچنين كتابخانه تخصصي ادبيات فارسي است. كتابخانه تخصصي ادبيات فارسي چندي پيش همزمان با برگزاري مراسم بزرگداشت سي و چهارمين سال درگذشت دانشمند و محقق فرهنگ وادب ايراني، دكتر معين به روي اهل و فرهنگ و ادب فارسي گشوده شد.
اين كتابخانه داراي ظرفيت 3هزار جلد كتاب است كه تا به حال 600 عنوان از كتاب هاي تخصصي آن تهيه شده است.
جهاني، مسئول كتابخانه در مورد وضعيت كتابخانه مي گويد: نرم افزارهاي مورد نياز تازه وارد كتابخانه شده است و رده بندي كتاب ها با نصب نرم افزارها آغاز خواهد شد و پيش بيني كرده ايم كه كتابخانه اواخر مردادماه به بهره برداري برسد. ادبيات فارسي، شعر و كتاب هاي ادبي با گرايش هاي آئيني و دفاع مقدس از جمله موضوعات كتاب هايي است كه براي كتابخانه در نظر گرفته شده است. حسين باقري، شهردار منطقه 14 نيز با اشاره به هزينه 5ميليارد ريالي تملك، بازسازي و تبديل خانه مرحوم دكتر محمدمعين و امير جاهد به كتابخانه تخصصي ادبيات فارسي، گفت: ايران اسلامي داراي مفاخر ارزشمندي است كه رعايت شأن و منزلت آنان با اجراي برنامه هايي در حفظ آثار به جا مانده اعم از ابنيه، دست نوشته و وسايل شخصي آنها از جمله اهداف مديريت شهري شهرداري تهران است. به گفته او: مركز فرهنگي غدير طي دو مرحله براساس اهداف تعريف شده فعاليت خود را آغاز كرده كه مرحله اول آن در زمينه برگزاري كلاس هاي مرتبط با شعر و ادب و مرحله دوم آن به عنوان كتابخانه تخصصي و همراه با به نمايش گذاردن آثار و لوازم شخصي استاد برجسته ادبيات فارسي است.

حتما شما هم بارها با كساني كه در حالي كه يك نسخه پزشك به دست دارند به طرفتان مي آيند و درخواست كمك مي كنند مواجه شده ايد؛ بهانه يا شايد مشكل آنها هم اين است كه در بيمارستان مريضي دارند كه نياز به دارو دارد و آنها نمي توانند هزينه تهيه دارو را تامين كنند. اينكه افرادي در سنين مختلف به اين كار مي پردازند به كنار، موضوع اصلي مطلب امروز ما كودكاني هستند كه توسط اين افراد اينطرف و آنطرف كشيده مي شوند.
در بسياري از موارد اين كودكان نقش بيمار موصوف را بازي مي كنند و با رنگ هاي پريده و چشم هاي بي رمق خود شاهدي مي شوند بر صحت گفته هاي كسي كه نسخه را در دست دارد.
گاهي هم اين بي رمقي آنقدر حاد است كه كودك مزبور در گوشه اي از پياده رو روي تكه اي مقوا يا حتي روي زمين خدا افتاده و چشم هايش به آسمان مات مانده است. در بعضي موارد هم كه نقش سوم ماجرا به عهده زني است كه نقش مادر را دارد و اين يعني اينكه فاجعه به خانواده ها نيز سرايت كرده است؛ خانواده هايي كه خدا مي داند محروميت هاي اقتصادي و بهداشتي، چه محروميت هاي ديگري را براي آنها در پي خواهد داشت؛ محروميت هاي فرهنگي، اجتماعي و ... .
متاسفانه هنوز در جامعه ما محروميت آنقدر كمرنگ نشده كه بتوانيم حرف هيچكدام از اين افراد را باور نكنيم. حتما شما هم تجربه كرده ايد كه رهگذري كه فرد نسخه به دست به او مراجعه مي كند، به چه برزخي مي افتد؛ از يك سو فرد رهگذر مي خواهد از گداپروري خودداري كند و از سوي ديگر به اين نكته فكر مي كند كه نكند مراجعه كننده واقعا محتاج باشد.
شكي نيست كه در اينگونه موارد وظيفه اصلي به عهده نهادهايي است كه مي توانند نقش واسطه را اجرا كنند. اگر اكيپ هايي موظف به رسيدگي به امور اينگونه افراد باشند، مي توان هم از مشكلات مردم محتاج كاست و هم اينكه از ايجاد تصاوير ناخوشايند شهري جلوگيري كرد. آيا كودكاني كه در اين موارد اجير مي شوند و به آنها داروهاي مختلف خورانده مي شود تا مريض به نظر برسند، مصداق بارز كودكان بد سرپرست نيستند و از سوي ديگر آيا تصاويري اينچنين كه مثل دمل چركي از پوست شهر بيرون زده اند، نشانه برخي بيماري هاي شهري نيست؟
شايد بهتر باشد ارتباط 123 دوطرفه باشد. شايد بسياري از كودكان آنقدر محروم و رنجور باشند كه دست آنها به گوشي تلفن عمومي نرسد.يك، دو، سه؛ بياييد ما هم از آنها سراغي بگيريم.

تردد تنها 500 هزار خودرو در تهران
معابر تهران براي حركتي روان فقط ظرفيت تردد 500 هزار خودرو را دارند، اين در حالي است كه روزانه 2 ميليون و 800 هزار خودرو در شهر تهران در حال تردد است.
كامران نصر اللهي، مدير عامل سازمان حمل و نقل و ترافيك شهرداري تهران معتقد است: براي افزايش ظرفيت راه ها، تهران به 1500 كيلومتر بزرگراه نياز دارد و به عبارت ديگر بايد سالانه 198 كيلومتر بزرگراه در شهر تهران احداث شود كه اين كار عملا ممكن نيست.
به گفته او در تهران حدود 2 ميليون و 800 هزار خودرو وجود دارد، در حالي كه تهران امروز گنجايش 500 هزار خودرو را دارد و در صورت تكميل شبكه ارتباطي تهران، اين ظرفيت نهايتا به 2 ميليون و 500 هزار خودرو افزايش مي يابد.
در صورتي كه بتوان تا سال 1390 بيش از يك ميليون خودرو فرسوده را خارج كرد، حتي اگر ميزان ورود خودروهاي جديد سالانه حداقل 300 هزار دستگاه باشد، باز هم ترافيك تهران تا سال 90 به طور كامل قفل خواهد شد؛ موضوعي كه نصر اللهي بر آن تاكيد دارد.
او تنها راه حل اين معضل را گسترش سيستم حمل و نقل عمومي يكپارچه دانست، چرا كه هر وسيله نقليه عمومي مانند يك دستگاه اتوبوس مي تواند معادل 40 خودرو سواري مسافر را در سطح شهر جا به جا كند.
جمع آوري غرفه هاي پارك سوار آزادي
تصويب لايحه تمركز مديريت پايانه هاي درون و برون شهري در شوراي شهر مي تواند پايان بي نظمي پايانه هاي درون شهري باشد.
۲۱ غرفه مستقر در پارك سوار آزادي، جمع آوري و فضاي سبز و آبنما به جاي آن ايجاد مي شود. مهندس مسعود رهنما، مدير عامل سازمان پايانه ها و پارك سوارهاي شهرداري تهران با اعلام اين خبر مي گويد: علاوه بر اين، احداث مبلمان شهري و سايبان، نورپردازي مناسب اين محل در شب ها و احداث سرويس هاي بهداشتي از اقدامات ديگري است كه براي بهسازي اين پارك سوار در نظر گرفته شده است.
به گفته او پارك سوار آزادي متولي خاصي نداشته و مجموعه اي است كه تنها در اختيار شركت واحد قرار دارد و به دليل نزديكي به ترمينال غرب، داراي مشكلات فراواني است و بنابراين با هزينه و موافقت سازمان پايانه ها، شهرداري تهران تصميم به بهسازي اين محل گرفته است.