مهدي قناعت پيشه
طبق آخرين تحقيقات محققان، كوسه ها در هنگام شكار قادر به توليد و دفع موادي هستند كه همانند سيگنال هاي شيميايي روي شكار اثر كرده و جانور موردنظر را آرام تر و گيج مي كند.
در صورت اثبات اين تحقيقات، بشر مي تواند اين ماده را در برابر خود كوسه ها استفاده كند، به طوري كه افرادي همانند ماهيگيران و موج سواران كه با موجودات دريايي خطرناك مثل كوسه ها دائما در تماسند، مي توانند از همين ماده براي آرام كردن آنها و تبديل حالت هاي تهاجمي به حالت هاي آرام تر استفاده كنند. فرآيندهاي مشترك توليد اين مواد، ظاهرا به وسيله نيمه شيميايي ها كنترل مي شود.
نيمه شيميايي ها، مواد و پيام برهاي شيميايي هستند كه در روابط فردي و رفتارهاي طبيعي به كار مي روند و هرچند نقش آنها به طور كامل مشخص نشده است، اما به نظر مي رسد بيشتر حيوانات و حتي گياهان، نيمه شيميايي هاي مختلفي را از خود دفع كنند كه شامل فرومون ها هم مي شود. به عنوان مثال يك گياه ممكن است از خود بوهايي دفع كند تا حشرات را به خود جذب كرده و از طريق آنها گرده افشاني كند يا جانوري ممكن است با دفع اين مواد، جانوران مهاجم را از خود دور كند.
نيمه شيميايي ها در زندگي جانوران آبزي نيز نقش مهمي دارند، به طور مثال گونه هاي مشخصي از ماهي ها مانند Minnowها (از خانواده كپورماهي ها) هنگامي كه مورد حمله قرار مي گيرند، به ترشح موادي مي پردازند كه به بقيه همگروه ها تذكر مي دهد كه زود پراكنده شوند.دانشمندان اعتقاد دارند كه در بعضي از جانوران اين مواد به صورت خاصي به يك زبان ارتباطي تبديل شده است. در كوسه ماهي ها اين خصوصيت به وضوح ديده مي شود.
كوسه ماهي ها داراي ماده شيميايي هستند كه بسرعت كوسه هاي ديگر را آگاه مي كنند تا از محلي خاص كه ممكن است براي آنها خطرناك باشد، دور شوند. در اين حالت كوسه ها حتي دست از تغذيه نيز مي كشند و از آن محل بسرعت دور مي شوند.
رفتار كوسه ها در طبيعت به صورت واكنشي يا عكس العملي است، به طوري كه اين ماهي ها در برابر هر محركي (طبيعي يا مصنوعي) از خود واكنش نشان مي دهند.
در آزمايش هاي انجام شده روي كوسه ها، بيشتر از مواد نيمه سمي استفاده مي شود تا آنها را بسرعت و كامل تحريك كند.
در محيط هاي كنترل شده و آزمايشگاهي، اين جانوران بسيار حساس كوسه ها به اندازه هاي بسيار كم حتي در حدود يك واحد در يك ميليون هم پاسخ مي دهند، مثلا در يك استخر استاندارد براي تحريك اين جانوران، 400 گرم ماده شيميايي نيز كافي است. نيمه شيميايي هاي موردنظر دانشمندان، آنقدر قوي هستند كه مي توانند بسرعت بر كوسه ها اثر بگذارند و اين به خاطر حساسيت فوق العاده بالاي كوسه ها به مواد شيميايي است، به طوري كه در يك تحقيق انجام شده، آنها با استفاده از اين مواد و بدون تزريق مستقيم توانستند كوسه اي را جراحي كنند. يافته هاي علمي در مورد مواد دفع شونده از كوسه ها طي يك دهه اخير كم بوده و كم كم رو به رشد است. طي جنگ جهاني دوم، جنگ هاي دريايي و اقيانوسي گسترده و مرگبار باعث به وجود آمدن روابط جديدي ميان انسان ها و كوسه ها شد.
نيروهاي دريايي در آن زمان مواد شيميايي به نام Shark chaser (كوسه كش )را توليد كردند تا ملوان ها و خلبان هاي هواپيماهاي جنگي در صورت سقوط در آب، از آن استفاده كنند و از شر حملات كوسه ها و موجودات دريايي خطرناك در امان باشند.
كوسه ها چه به صورت مستقيم و برخورد با انسان ها و چه غير مستقيم و اختلال در دستگاه هاي دريايي باعث بروز مشكلاتي در آن زمان مي شدند. پس نياز به كشف موادي به وجود آمد تا جلو كوسه ها را حداقل براي قرار نگرفتن در سر راه زيردريايي ها بگيرد، ولي تمام تلاش هاي بشر بي فايده بود و هيچ كدام از اين دفع كننده ها به صورت مشخص موثر نبودند.
هوش كوسه ها با داشتن مغزي بزرگ
براساس استانداردهاي جانورشناسي، كوسه ها مغز بزرگي دارند كه خوب رشد كرده است. اين ماهي ها مي توانند بخوبي بسياري از پستانداران، ياد بگيرند و به خاطر بياورند.
در بعضي از گونه ها، مغز قدرت بيشتري دارد و مي تواند روش هاي ابتكاري خوبي انجام دهد، به عنوان مثال در ببر كوسه ها، روش آزمون و خطا يكي از روش هايي است كه در تكنيك هاي شكار به كار مي رود و كمك فراواني براي حفظ بقا به شمار مي رود. تلاش هاي گروهي نيز كه كمك بيشتري براي پيدا كردن غذا مي كند و نشان دهنده هوش بالاي اين جانوران است، به كرات در ميان كوسه ها ديده مي شود. در يك برنامه تحقيقاتي مشاهده شد كه هفت كوسه سفيد بزرگ در آبهاي كم عمق خليج اسميتس و نيكل در جنوب آفريقا به دور جسد يك وال جمع شده اند و به نظر مي رسيد كه آنها توافق كرده بود تا جسد وال بزرگ را به آبهاي عميق تر ببرند.
بازي كردن، يك مشخصه براي جانوران
بازي كردن به عنوان يكي از ويژگي هاي بارز هوش در ميان جانوران به شمار مي رود. دانشمندان همانند سگ ها، دلفين ها و كلاغ ها اين مشخصه را تا حدودي در كوسه ها هم ديده اند.
كوسه ها داراي مغز بزرگ و سيستم متراكم حسي در بدن خود هستند كه به آنها توانايي يادگيري مي دهد. در كنار يادگيري، آنها پيچيدگي هاي اجتماعي و خوي شكار، كنجكاوي و حتي شادابي را نيز از خود نشان مي دهند.
كوسه ها به وسيله مغز پيشرفته خود مي توانند صداهاي نامنظم با فركانس پايين را - 200 تا 300 هرتز از فاصله يك كيلومتري يا بيشتر تشخيص دهند. اين جانوران حساس ارتعاشات داخل آب را از 100 متري به وسيله خطوط جانبي روي بدن خود تشخيص مي دهند! خطوط جانبي روي بدن اين ماهي ها و در امتداد پهلو و صورت به شكل اندام هاي حسي فشرده شده وجود دارند.
در مناطقي كه ماهي هاي فعال و پرجنب و جوش قرار دارند، كوسه ماهي ها از اين قدرت خود استفاده زيادي مي كنند.
كوسه ها داراي ديد بسيار عالي هستند كه باعث مي شود به صورت خارق العاده حركات را در نور كم مثل نور ستاره ها تشخيص دهند. بعضي از گونه ها در نور زياد، حتي جزئيات و رنگ ها را از فاصله 50متري يا بيشتر مي بينند.
همچنين كوسه ها به تماس و بوها پاسخي قوي مي دهند و حس هاي گسترش يافته اي دارند كه به تعيين موقعيت و جهت يابي آنها كمك مي كند. كوسه ها در مواقع كمبود غذا نيز از قدرتي استفاده مي كنند كه كمتر شكارچي به آن مجهز است. آنها قادرند در فاصله 30 سانتيمتري، الكتريسيته جزئي را تشخيص دهند، بنابراين مي توانند طعمه هاي پنهاني را نيز پيدا كرده و شكاركنند.
اين ماهي هاي عجيب، بوهاي شناور در آب را از فاصله 100 متري تشخيص مي دهند. اين كار عجيب به وسيله مقايسه شدت بوي گرفته شده بين سوراخ بيني چپ و راست انجام  شده كه باعث مي شود شكار
زخمي شده را بسرعت جهت يابي و شكار كنند.
كوسه ها براي انسان ها هميشه معمايي ترسناك بوده اند كه بي دليل زير فشارها و شكار انسان قرار گرفته اند.
اين موجودات كه به پالاينده هاي درياها و اقيانوس ها معروفند، قسمتي مهم از زنجيره حيات وحش محسوب مي شوند كه همانند جديدترين اختراعات بشر داراي مهارت ها و توانايي هاي بالايي در بدن خود هستند. شايد روزي انسان براي آنها احترام قائل شود كه ديگر نتوان براحتي آنها را در اقيانوس ها يافت، شايد...

مهبد قناعت پيشه- با تغييرات آب و هوايي، ميليون ها جاندار در خطر نابودي قرار دارند.
مطالعات دانشمندان روي 6منطقه از جهان نشان داده است كه
يك چهارم گونه هاي آن مناطق در معرض خطر نابودي قرار دارند.
بنابر اين محققان معتقدند با قطع پديده  گازهاي گلخانه اي و جلوگيري از افزايش توليد دي اكسيد كربن كه عامل اصلي اين پديده است مي توان مناطق بسياري را از خطر نابودي نجات داد.
سازمان ملل اعلام كرده است كه انقراض اين محيط  ها ميلياردها نفر را كه براي تامين نيازهاي خود به طبيعت وابسته اند نيز در معرض خطر قرار مي دهد.
در جست وجوي هواي خنك
براساس اين گزارش ها، دانشمندان احتمال انقراض را در شش منطقه از جهان كه 20 درصد سطح زمين را مي پوشانند بررسي كرده اند. در اين مطالعات از شبيه سازي رايانه اي استفاده شده تا مشخص شود چه تعداد از 1103 گونه شامل گياهان، پستانداران، پرندگان، خزندگان، قورباغه ها، پروانه ها و بي مهرگان، مي توانند در مقابل تغييرات دما مهاجرت  كنند و اينكه آيا اين مهاجرت مي تواند از نابودي آنها جلوگيري كند؟
براين اساس آنها سه احتمال زياد، متوسط و كم را براي انقراض پيش بيني كرده اند كه بستگي به ميزان تغييرات دما و زمان فرا رسيدن اين تغييرات دارد.
ماموريت غيرممكن
دانشمندان معتقدند تا سال 2050 ، 15 تا۳۷ درصد از تمامي گونه هايي كه در شش منطقه مورد مطالعه قرار دارند، به طور جدي در معرض خطر انقراض قراردارند.
فهرست جانوران و گياهاني كه در اين مناطق منتشر شده اند به شرح زير است:
استراليا- به گفته دانشمندان بيشتر از نصف 400 گونه پروانه موجود در استراليا در معرض نابودي  هستند. دو گونه خال سفيد و جواهر غربي بيشتر نگران كننده هستند و احتمال مي رود 90 درصد تعداد گونه شان را از دست بدهند.
اژدهاي جنگل كه يك نوع مارمولك جنگلي است در معرض خطر جدي قرار دارد، چون دماي بدنش به تغييرات دماي محيط بسيار حساس بوده و تغيير مي كند.
برزيل - حتي تغييرات كم آب و هوا در يك منطقه از كشور مثل جنگل هاي آمازون مي تواند باعث مهاجرت غير معمول و طولاني گونه ها براي زنده ماندن شود. بيشتر از 2هزار گونه درخت محلي در شهر cerrado ه كه۲۱درصد از خاك برزيل را تشكيل مي دهد و بعد از آمازون معروفترين زيستگاه و يكي از غني ترين دشت هاست، مي تواند در اثر مهاجرت به اين منطقه در خطر انقراض قراربگيرد.
اروپا - پرندگاني كه در اروپا در خطر انقراض قرار دارند شامل سار بي خال، زاغ بال آبي، سهره سيتريل، باز قرمز، يك نوع طوطي، نوعي چكاوك و زاغ كوچك  هستند.
پرنده آوازخوان اسكاتلندي كه تنها در اسكاتلند يافت مي شود، ممكن است به خاطر گرم شدن اين منطقه به ايسلند مهاجرت كند، اما محققان اخطار كرده اند كه با وجود اين مهاجرت نيز زنده ماندن اين پرنده بعيد به نظر مي رسد.
مكزيك - گونه هايي كه در كشور مكزيك در معرض تهديد قرار دارند دو گونه لاك پشت، موش كوهي و جغد كوچك  هستند. در اين ميان آسيب پذيرترين پروانه هاي مكزيك هم دو گونه دم چلچله اي و سفيدهاوارس  هستند.
آفريقاي جنوبي - در جنوب اين كشور ممكن است 30 تا۴۰ درصد گياهان گلدار منقرض شوند. خشكسالي هاي اخير به اين مشكل شدت بخشيده است. عمده منطقه هاي حفاظت شده مثل پارك بين المللي kruger (پارك ملي واقع در جنوب آفريقا) نيز در معرض خطر از دست دادن 60 درصد از گونه هاي مورد حفاظت خود قرار دارد.
كاستاريكا - در اين منطقه تغييرات آب وهوا باعث انقراض قورباغه هاي طلايي خواهد شد كه تعداد آنها هم اكنون روز به روز در حال كاهش است. خشكسالي در اين منطقه نيز به روند انقراض آنها سرعت خواهد بخشيد، حذف گونه ها از طبيعت اين سئوال را ايجاد مي كند كه در كدام منطقه مي توان از گونه هاي در حال انقراض حفاظت و از انقراض آنها جلوگيري كرد.
اين مطالعات با رهبري پروفسور كريس توماس از دانشگاه ليدز انگلستان صورت گرفته است.
پروفسور توماس مي گويد: اگر اين پيش بيني ها جنبه سراسري پيدا كنند و مناطق ديگري را هم در بر بگيرند، نتايج آزمايش ها نشان خواهد داد كه ميليون ها گونه در معرض خطر انقراض قرار دارند.
بعضي از گونه ها تحمل تغييرات دما براي رسيدن به منطقه مناسب را ندارند و بقيه هم امكان مهاجرت به اندازه اي كه به مكان امن برسند را ندارند. پروفسور توماس مي گويد: خوشبختانه بسياري از فشارهاي جدي كه در تغييرات آب و هوا صورت مي گيرد در فعل و انفعالاتي كه بين آب وهواي مناطق رخ مي دهد، تعديل شده و از بين مي رود و اين موضوع در تحقيقات محاسبه نشده است.
خروج يكباره از مناطق مورد آزمايش مي تواند باعث افزايش رقابت در مناطق مهاجرت پذير شده و همين مي تواند باعث
از بين رفتن تعدادي از گونه ها در مناطق جديد شود. درهر حال اين دلگرمي نيز وجود دارد كه تا سال 2050 كمترين حد انقراض به وقوع بپيوندد و 18درصد از گونه هاي مناطق مورد بررسي از بين بروند .
در معرض نابودي
انقراض در حد متوسط آن تقريبا 24 درصد و در بيشترين حالت 35 درصد گونه ها را تحت تاثير قرار مي دهد.
دانشمندان اين طور استنتاج مي كنند كه ميزان پيشرفت پديده گازهاي گلخانه اي كه تحت تاثير مقدار دي اكسيد كربن آزاد شده در هوا قرار دارند مي تواند باعث به وجود آمدن يكي از انقراض هاي زياد، متوسط يا كم شود. جان لانچري، عضو جامعه محافظت از پرندگان كه سالها روي مسئله تغييرها و انقراض  كار كرده است مي گويد: بعضي از انقراض ها هست كه نمي توان از به وجود آمدن آنها جلوگيري كرد، اما مواردي وجود دارد كه مي توانيم به وسيله آنها از وقوع حادثه اي بزرگ جلوگيري كنيم.
دكتر كلاوس توپفر، رئيس جامعه حفاظت از محيط زيست مي گويد: اگر يك ميليون گونه منقرض شود تنها گياهان، حيوانات وزيبايي ها نيستند كه نابود مي شوند بلكه ميلياردها نفر كه به طور خاص در سراسر جهان از طبيعت استفاده هاي گوناگون نظير تهيه كالاهاي ضروري، غذا، دارو و... مي كنند در معرض خطر قرار خواهند گرفت.

ميزان گازهاي گلخانه اي تا 2100 دوبرابر مي شود
اخيرا سه محقق برجسته در زمينه تغييرات آب و هوا ادعا كرده اند كه پديده گازهاي گلخانه اي زمين را بيشتر از آنچه در گذشته پيش بيني شده بود، گرم كرده  است. به گفته اين محققان، ذرات گرد و غباري كه از فعاليت هاي صنعتي بشر توليد مي شود، مانند يك محافظ عمل كرده و گرماي موجود در هوا را جذب مي كند. اين محققان اظهار كرده اند كه باتوجه به برنامه هاي كاهش آلودگي و كمتر شدن اين ذرات معلق در هوا، دماي هوا تا سال 2100 حداقل به ميران شش درجه سانتيگراد افزايش پيدا خواهد كرد. در واقع اين ميزان بيشتر از پيشگويي هايي است كه در گذشته صورت مي گرفته و ميزان افزايش دما را 5/1 تا 5/4 درجه سانتيگراد اعلام مي كرده است. اين افزايش بيش از حد دما را مي توان با تغييرات ناگهاني دما در عصر يخبندان مقايسه كرد.
يكي از اين محققان در اين باره مي گويد: ما با هيچ اطميناني نمي توانيم سرنوشت زمين را پيش بيني كنيم و تنها حدس هايي را باتوجه به تجربيات گذشته و علم كنوني مان بيان مي كنيم.
براساس محاسبه دانشمندان، ميزان گازهاي گلخانه اي مانند Co2  تا سال 2100 دو برابر خواهد شد كه اين افزايش با تغيير ميزان اين گازها در قبل و بعد از انقلاب صنعتي قابل قياس است. تحقيقات دانشمندان اثرات كاهش دما توسط ذرات معلق را به اثبات رسانده است.مدل هاي تحقيقاتي جديد نشان داده اند كه با استفاده از ذرات خنك كننده و گازهاي گلخانه اي مي توان داستان تغييرات دمايي جهان طي پنج سال گذشته را توضيح داد.
اكوسيستم هاي طبيعي توسط فرآيند فتوسنتز گياهان به طور معمول و رايج، نيمي از Co2  توليد شده توسط بشر را جذب مي كنند و در بيشتر مدل هاي پيش بيني آب و هواي آينده فرض مي شود كه اين فرآيند، يعني تصفيه Co2  ادامه خواهد داشت، اما اخيرا يك نظريه نگران كننده منتشر شده است كه براساس آن از سال 2050 خاك ها و جنگل ها جذب Co2  را متوقف و شروع به انتشار Co2  در محيط خواهند كرد كه در صورت اثبات اين نظريه، ساخته شدن Co2  د ، 50درصد شتاب خواهد گرفت و در سال 2100 زمين شاهد افزايش 10 درجه سانتيگرادي دما خواهد بود.
مرگ كشاورزان در چين
در ماه هاي گذشته يك بيماري كه توسط خوك ها به انسان منتقل مي شود در جنوب غربي چين، حداقل 39 نفر را كشته و۲۱۴ نفر را آلوده كرده است. عامل اين بيماري Streptococcus suis است كه در بدن خوك وجود دارد. علائم اين بيماري شبيه آنفلوآنزاست و اين بيماري در اطراف شهرهاي زي يانگ و ني جيانگ در ايالت سي شوان شايع شده است و آخرين موردي كه گزارش شده، پيرزن 78 ساله اي بوده كه همراه با علائم تب و درد در پشت، به بيمارستان مراجعه كرده است. همچنين تاكنون موردي از انتقال انسان به انسان مشاهده نشده است. عامل اين بيماري كشنده باكتري s.suis است كه يكي از پاتوژن هاي اصلي بدن خوك است و به طور معمول در تمام كشورهاي دنيا وجود دارد. نشانه هاي بيماري كه با اين باكتري ايجاد مي شود شامل تب بالا، خستگي، استفراغ، بيهوشي و كبودي زير پوست است. افراد آلوده به اين باكتري دامداراني بوده اند كه دام هاي خود مخصوصا خوك هايشان را در اثر بيماري كشته اند و از بين برده اند. دانشمندان در ابتدا كه عامل اين بيماري مهلك شناخته نشده بود به بيماري تب
خونريزي دهنده كنگو كريمه مشكوك شده بودند كه در ميان چهارپايان اهلي در قسمت هايي از جنوب چين اندميك ( همه گير در يك منطقه خاص) است.
CCHF ( تب خونريزي دهنده كريمه- كنگو) يك بيماري نادر ولي شديدا كشنده است كه معمولا به وسيله جرب ها ( نوعي انگل) منتشر و منتقل مي شود و
مرگ و مير خيلي بالايي دارد و احتمال كمي وجود دارد تا از انسان به انسان منتقل شود.

ميزبان سم داران آفريقايي
مهدي قناعت پيشه- پارك ملي دابليو، بزرگترين ميزبان سم داران در غرب آفريقاست.
اين پارك در 150 كيلومتري جنوب شرقي نايمي (پايتخت نيجر) و در كنار رود معروف نيجر قرار دارد و تا تقاطع مرز نيجر، بوركينافاسو و بنين ادامه دارد.
رود نيجر مرز شمال شرقي پارك را تشكيل مي دهد كه زيبايي پارك را دوچندان كرده است.پارك ملي دابليو به صورت رسمي در سال 1954 تاسيس شد و نام دابليو w به خاطر وجود خميدگي هاي دوگانه رود نيجر در اين پارك به آن داده شده است.
ارتفاع پارك ملي دابليو از 180 تا 338 متر متغير است، بستر اين پارك  داراي خاك بسيار كمي است كه غني از تركيبات آهن است.
تغييرات دمايي اين منطقه در فصل سرما از 2/31 تا 7/10 درجه سانتيگراد و در فصل گرما از 26 تا 44 درجه سانتيگراد متغير است. زمان بارش باران در آنجا مشخص نيست و كلا 30 تا 50 روز در سال باران مي بارد و مقدار بارش سالانه آن هم 500 تا 800 ميليمتر است.بيش از 500 گونه گياهي در اين ناحيه شناخته شده است و شش نوع زيستگاه اصلي در آن يافت مي شود كه عبارتند از:
۱ بوته زارها: زمين هاي داراي درختچه هاي هميشه سبز، بودار و برگ چرمي كه داراي خاك هاي شني و ماسه اي هستند.
۲ - جنگل هاي برگريزان كه در امتداد جريان هاي فصلي واقع شده اند.
۳ جنگل هاي ساوانا.
۴ جنگل هاي نيمه برگريزان كه بين زمين هاي مسطح خشك و مرطوب قرار دارند.
5 جنگل هاي هميشه سبز.
۶ زمين هاي سيلابي واقع در امتداد رود نيجر.
جنگل هاي فرعي هم در ارتفاع كم وجود دارند كه 70 درصد پوشش پارك را تشكيل مي دهند و شامل مخلوطي از چمنزارها و جنگل هاي رشد نكرده ساوانا هستند.
بيش از 70 گونه پستاندار در زيستگاه هاي آن شناخته شده است كه شامل حيواناتي مانند كفتار خالدار، شغال معمولي، گربه دشتي آفريقا، كاراكال (گونه اي گربه)، شير، يوزپلنگ ، سگ وحشي آفريقايي، بابون، گراز زگيل دار، اسب آبي، غزال سينه قرمز، غزال معمولي، گوزن بوته زار ، بز كوهي آفريقايي، غزال سرقرمزمي شود.در حدود 350 گونه پرنده هم در آنجا يافت مي شود، علاوه بر اينكه مهاجرت پرندگان در ماه هاي فوريه و مي باعث افزايش تنوع گونه ها مي شود.گونه هاي معروف عبارتند از: مرغ گينه اي، هوبره، هورن بيل، كركس، عقاب ماهيگير، عقاب جنگي، قوش و پرندگان آبزي شامل غاز، اردك، مرغ ماهيخوار، فلامينگو و لك لك. هر ساله در حدود 3هزار نفر از اين پارك زيبا بازديد مي كنند.
قورباغه كوه هاي گو
لپتوپليس سوزانا، قورباغه اي درختي است كه در كوه هاي گو واقع در جنوب اتيوپي زندگي مي كند. لپتوپليس سوزانا به علت از بين رفتن جنگل هاي كوه هاي گو، در معرض خطر نابودي بوده كه ساخت مسكن انسان ها و گسترش كشاورزي باعث آن شده است.
جمعيت انسان ها در كوه هاي گو بشدت زياد شده كه به خاطر گسترش زراعت در آن ناحيه است و در نتيجه آن تنها قطعه كوچكي از جنگل هاي كوهستان باقي مانده و همين باعث محدود شدن محل زندگي آنها شده است. اندازه جنس نر اين قورباغه درختي 37-32 ميليمتر و اندازه جنس ماده كه به طور طبيعي بزرگتر است، 53-48 ميليمتر است.
نام خانواده اين قورباغه Hyperoliidde است كه به عنوان قورباغه هاي درختي آفريقا شناخته مي شود و از 19 جنس و 200 گونه تشكيل شده است.
بيشتر قورباغه هاي اين خانواده، درختي و داراي رنگ هاي روشن هستند و در كل چهار زيرخانواده به نام هاي Hyperoliinae، Kassininae، leptopelinae و Tachycneminae دارند كه سوزانا در زيرخانواده لپتوپلينا جاي مي گيرد.
فصل جفت گيري اين قورباغه ها در اوايل فصل بارندگي است و كلا در سه زيستگاه يافت مي شوند كه عبارتند از:
۱ ساوانا كه زمين هايي هموار و بدون درخت هستند.
۲ - جنگل هايي كه در ارتفاع بالا قرار دارند.
۳ اراضي كشاورزي
پوزه لپتوپليس سوزانا كوتاه و اغلب گرد است. سطح پشتي آنها هم از سه خط طولي تيره تشكيل شده است كه خط مياني، يك تقاطع با برآمدگي بين دو چشم مي سازد.نرها غدد سينه اي خيلي مشخصي دارند كه مانند غدد روي انگشت اول و غدد سطح داخلي دست جلوي آنهاست. اين نوع قورباغه داراي رنگ بندي مخصوص به خود است كه باعث تفكيك و شناسايي آنها مي شود.
سطح پشتي قورباغه لپتوپليس سوزانا خاكستري كمرنگ، قهوه اي تا قرمز آجري يا سبز مايل به زرد كمرنگ تا روشن است. نشان گذاري هاي تيره تر در رنگ هاي طلايي يا خاكستري مايل به قهوه اي تا سياه در خط پشتي مياني وجود دارد كه خط پشتي مياني در جلو به دو خط مجزا تقسيم مي شود.
يك خط مايل به سياه هم از پيشاني به سمت ناحيه كتف ها ادامه دارد كه بعد خم شده و به يكسري از لكه هاي نامنظم بزرگ جانبي كشيده مي شود. صداي سوزانا يك كليك آرام است كه شايد همراه با يك جيغ آهسته باشد. نرها بيشتر در فضاهاي باز و نزديك به جريان هاي آبي كه در ارتفاع 25 تا 150 سانتيمتري از سطح زمين است، صدا مي دهند.