آرش نهاوندي
در عصر شوروي۴۰، هزار اردوگاه در سراسر اين كشور به منظور تحميل ارزش هاي ماركسيستي بر توده نوجوانان تاسيس شده بود، اما امروزنوجوانان فقط براي تفريح به اين مكان مي آيند
در شبه جزيره كريمه، اردوگاهي مخصوص جذب نوجوانان وجود دارد كه 80 سال از زمان تاسيس آن مي گذرد.
اين اردوگاه تاريخي، چند سال پس از روي كارآمدن دولت كمونيستي و امحاي حكومت تزارها در اوكراين تاسيس شد. اردوگاه ياد شده براي پيشگامان نوجوان 10 تا۱۵ساله در شبه جزيره كريمه ساخته شده بود.
امسال و به مناسبت جشن هشتادمين سالگرد تاسيس اين اردوگاه، هلن فوكس، از خبرنگاران برجسته بخش اجتماعي گزارش جذابي از وضعيت اين اردوگاه تاريخي به رشته تحرير در آورده است.
او گزارش خود را اينچنين آغاز كرده است: آنياي 14ساله در حالي كه گوشي موبايلش را از گردن آويخته، به همراه جمعيت حاضر در اردوگاه، آواز دلنشيني را زير لب زمزمه مي كند.
كودكان ونوجونان با خواندن اين آواز، خود را براي حضور در يك رقابت شنا آماده مي كنند.
البته مضمون اين آهنگ امروزي نيست و تمام اشعار به كار رفته در اين آواز دلنشين كه با آواي روح نوازي خوانده مي شود، درباره اردوگاه ارتك است.
مفاهيمي نظير، دوستي، تمرين و مسافرت به خارج، مضمون اصلي اين اشعار را تشكيل داده اند. اين اشعار كه اكنون توسط كودكان و نوجوانان نسل جديد خوانده مي شوند، در واقع از سوي نوجوانان عصراتحاد شوروي و براي الهام بخشيدن به نوجوانان پيشگام سروده شده بودند. ارتك مكاني بسيار زيبا است و به نظر، آن را تنها براي سكونت كودكان ساخته اند، از اين رو مي توان آن را تحت عنوان كشوري براي كودكان نيز توصيف كرد: در حالي كه در گوشه و كنار آن مي توان بقايايي را از عصر شوروي سابق يافت، اين اردوگاه عظيم كودكان در حال تغيير، تحول و به روز شدن است.
جلوه هاي كمونيستي
ارتك امروز، در جمهوري اوكراين كه در اوايل دهه 1990 از اتحاد شوروي استقلال يافت - قراردارد. اين اردوگاه در واقع به مثابه شهركوچكي است كه در مساحتي به طول هشت كيلومتر در كنار سواحل درياي سياه ساخته شده باشد. اين اردوگاه همواره يكي از مراكز تفريحي و توريستي نوجوانان پيشگام، چه در عصر شوروي سابق و چه در دوره كنوني تلقي شده است. در طول تاريخ حيات آرتك به عنوان اردوگاه نوجوانان، يك ميليون نفر در اين مركز تفريحي تعطيلات خويش را سپري كرده اند. اين اردوگاه در قالب برنامه هاي دولت سوسياليستي اتحاد جماهير شوروي و به منظور القاي مفاهيم ماركسيستي به كودكان و نوجوانان، ساخته شده بود.
در عصر شوروي۴۰، هزار اردوگاه در سراسر اين وسيع ترين كشور جهان، به منظور تحميل ارزش هاي ماركسيستي بر توده نوجوانان تاسيس شده بود، اما امروز نوجوانان فقط براي تفريح و سپري كردن اوقات فراغت در فصل تابستان به اين مكان مي آيند.
اهميت اين اردوگاه براي اوكراين و جمهوري هاي استقلال يافته از شوروي سابق، به حدي است كه ويكتور يوشچنكو، رئيس جمهور اوكراين و روساي جمهوري لهستان و گرجستان به طور همزمان براي حضور در مراسم هشتادمين سالگرد تاسيس اين اردوگاه اعلام آمادگي كرده اند.
در حالي كه روساي اين جمهوري هاي به جاي مانده از بلوك شرق، همگي طرفدار الگوهاي زندگي غربي هستند و هيچكدام تعلق خاطري به مفاهيم ماركسيستي- سوسياليستي ندارند، در مراسم سالگرد اين اردوگاه كه نمادي به جاي  مانده از شوروي سابق است، حضور مي يابند تا 80 سالگي اين اردوگاه را گرامي دارند.
آينده اي مبهم و دشوار
با نگاهي به سواحل غم انگيز درياي سياه، از دور متوجه گروهي از كودكان مي شويم كه تحت سرپرستي تاشاكامنيوك به فراگيري آوازهاي سنتي درباره درياي سياه مشغول هستند.
تاشا درباره ارتك مي گويد: از نظر من اين يكي از زيباترين و بهترين اردوگاه هاي تعطيلات تابستاني است كه در سراسر دنيا وجود دارد، واقع شدن اين اردوگاه ميان كوه و دريا، جلوه اي زيبا به آن بخشيده است.
همينطور نيز هست و شما مي توانيد از ارتفاعات، به تماشاي منظره ارتك كه 200 هكتار زمين هاي سرسبز را در برمي گيرد، بنشيند.
در واقع جنگلي از انبوه درختان، استاديوم هاي ورزشي، موزه ها و يك باب مدرسه، را از ديد نظاره گران اين مجموعه بزرگ پنهان كرده است. در حاشيه سواحل درياي سياه نيز مي توان خوابگاه هاي تازه تاسيس را كه نماي آنها به رنگ هاي جذاب و كودكانه تزئين شده اند به وضوح مشاهده كرد. اين خوابگاه ها به منظور اقامت جوانترها ساخته شده اند.
ارتك، اردوگاهي است بسيار شناخته شده در نزد عموم و به همين خاطر است كه در هر زمان از سال، بالغ بر 3هزار كودك ونوجوان در آن اقامت مي گزينند. به رغم اين مزايا و جذابيت ها، ارتك با  آينده اي مبهم و دشوار روبه رو است.
گوسار، يكي از مسئولان اين اردوگاه تفريحي درباره وضعيت كنوني آن مي گويد: در حال حاضر ارتك براي ما مسئله ساز شده است، زيرا به سبب هزينه هاي جاري در اين مركز، ما بدهكاري هاي زيادي بالا آورده ايم، البته جنبه هاي مثبتي نيز در اين ميان وجود دارد و آن بازسازي شدن اين اردوگاه و بخشيدن جلوه اي جديد به آن است.
برنامه ها
امروزه يونيفورم كودكان و نوجوانان در اين اردوگاه عوض شده و آنها با پوشيدن شلوارهاي گشاد، احساس آسودگي بيشتري به هنگام انجام تمرينات ورزشي مي كنند. بيانكاي 13ساله، مقيم مسكو در اين باره مي گويد: اين لباس ها براي ما مناسب هستند، زيرا ما صبح تا شب را با انجام فعاليت هاي متعدد سپري مي كنيم.
او مي افزايد: ما پيش از صبحانه ورزش مي كنيم، البته ورزش كردن پيش از صبحانه در اردوگاه امري اجباري نيست. بعداز ناهار نيز مدت زمان مشخصي استراحت مي كنيم. اين در حالي است كه روزي دو نوبت نيز به ساحل دريا مي رويم. گفته هاي اين نوجوان خاطرات گذشته را در ذهن افراد مسن تري كه زماني خود در اين اردوگاه گذران روزگار كرده اند، زنده مي كند.
در واقع اين خاطرات با ديدن فيلمي از زمان افتتاح اين مجموعه تفريحي عظيم در سال 1925 كه در آن كودكان و نوجوانان در حال ورزش كردن به تصوير كشيده شده اند، به نحو بسيار ملموس تري در اذهان زنده مي شود.
در اين تصاوير به جا مانده از سالهاي ابتدايي زمامداري ماركسيست ها، جوانان در حالي كه دستمال يقه هاي قرمز رنگي به گردن دارند و لباسشان كاملا يك شكل است ، در صفوف منظم و طولاني در حال ورزش كردن ديده مي شوند.
در آن سالها، تنها كودكان و نوجوانان داراي استعدادهاي درخشان، حق ورود به اين اردوگاه را داشتند .
ارزش هاي سنتي
امروزه برخلاف گذشته، ورود همه به اين مجموعه بدون درنظر گرفتن محدوديت خاصي آزاد است.
النا زاگورو سكايا، معلمي از اهالي مولداوي- جمهوري در همسايگي اوكراين- است كه مسئوليت نگهداري 300 نفر از جوانان حاضر در اردوگاه به عهده او است. او 30 سال پيش و در زمان اتحاد شوروي به نمايندگي از كشورش به اين اردوگاه اعزام شد و از آن زمان تاكنون در آنجا به فعاليت مشغول بوده است.
النا در اين باره مي گويد: از زمان فروپاشي اتحاد شوروي، ديگر چيزي به نام موسسه پيشگامان جوان وجود ندارد، بنابراين نمادهاي آن عصر از جمله دستمال يقه هاي قرمز همگي از ميان رفته اند. او در پايان مي گويد: به رغم از ميان رفتن نمادهاي سابق، ما سنت و ارزش ها را در اين اردوگاه همچنان حفظ كرده ايم.

محمدرضا خدرلو- هيثم فضيل جرجيس 60 ساله، صاحب كارگاه نجاري جرجيس در بغداد، پايتخت كشور جنگ  زده عراق، از موفقيت  هاي مالي خود مي  گويد. او استاد تابوت  سازي است. در نتيجه درگيري  هاي مرگبار، كار و بار كارگاه درودگري جرجيس در منطقه كارادا واقع در مركز بغداد هرگز چنين پررونق نبوده است. اما جرجيس كه يك عراقي مسيحي است، به رغم درآمدي كه در دو سال گذشته داشته، از اين موضوع خوشحال نيست.
اين نجار عراقي درباره شغلش مي  گويد: سود كار در حال افزايش است، اما زندگي سخت شده، من پول بيشتري درمي  آورم، ولي از اين موضوع خشنود نيستم.
در سراسر كشور ويران  شده عراق، براي خدمات تابوت  سازان تقاضاي زيادي وجود دارد، بويژه از سال گذشته به اين سو كه جنگ و كشتار ابعاد گسترده  تري يافته و با وجود بمباران  هاي روزانه و كشت و كشتار، هر روز بر تعداد قربانيان در اين كشور افزوده مي  شود. براساس تحقيقي كه از سوي انگليسي  ها صورت گرفته است، از زمان اشغال عراق توسط نيروهاي آمريكايي وانگليسي، بالغ بر 25 هزار عراقي كشته شده  اند، يعني به طور ميانگين روزانه 34 كشته بر جاي مانده است. همچنين بر اساس تحقيق به عمل آمده توسط گروه تحقيق آكسفورد، بيشتر اين افراد به دست نيروهاي اشغالگر كشته مي  شوند و درگيري  هاي داخل عراق سهم كمتري در كشته شدن مردم ايفا مي  كند. براساس اين پژوهش مشخص شده است كه اكثر عراقي  ها در هفته  هاي نخست حمله ارتش آمريكا و انگليس به عراق براي سرنگوني صدام حسين، در ماه مارس سال 2003 ميلادي كشته شده  اند.
در حال حاضر نيروهاي اشغالگر و شورشي به يك ميزان مسئول مرگ مردم عراق هستند. تابوت  سازان نيز تصديق مي  كنند كه فروش تابوت در 18 ماه گذشته افزايش يافته است.
جرجيس نجار، در حالي كه كارگاه درودگري او مملو از تخته  هاي برش  خورده و قطعات از پيش بريده شده است، نسبت به ساخت تابوت  هاي مورد سفارش اقدام مي  كند. سه كارگر نجار نيز برايش كار مي  كنند. او در اين باره مي  گويد: پيش از اين هفته  اي دو يا سه تابوت مي  ساختيم، اما حالا ماهانه بين 40 تا 50 تابوت مي  سازيم.
تابوتي كه براي دفن يك مسلمان به كار مي  رود، به قيمت 65 هزار دينار (50 دلار) فروخته مي  شود، در حالي كه تابوت مسيحيان به قيمت 70 تا 120 هزار دينار عرضه مي  شود. از طرفي تابوت مسلمانان تنها براي حمل اجساد تا قبرستان به كار مي  آيد و پس از كفن و دفن اموات، تابوت  هاي دست دوم را به مساجد اهدا   كرده يا از بازيافت چوب آنها براي ساخت لوازم چوبي استفاده مي  كنند، اما اين روش براي مسيحيان مرسوم نيست.
با افزايش فروش تابوت، وضعيت مشابهي براي سنگتراشان بغداد پيش آمده و درآمد آنها نيز افزايش چشمگيري يافته است. ابوعلي كه صاحب يك مرمرفروشي در منطقه شيخ معروف بغداد است، در مورد كارش مي  گويد: سابق بر اين روزانه سه تخته سنگ قبر مي  فروختيم، اما امروزه اين عدد دو برابر شده و برخي از روزها اگر مستقيم با قبرستان در تماس باشيم، تا 10 سنگ قبر نيز فروخته مي  شود. هر بيننده  اي مي  تواند با نگاه به گوشه و كنار مغازه ابوعلي، قطعات سنگ مرمر را كه روي برخي از آنها نام متوفي را حك كرده  اند، براحتي مشاهده كند. او با اشاره به سنگ قبري كه منقش به نام يك شخص است و به رنگ سبز نقاشي شده مي  گويد: اين سنگ قبر بايد امروز تحويل داده شود. البته تعداد ديگري نيز آماده است و روي آنها نوشته  اند: مرحوم...در تاريخ... به سراي باقي شتافت.
ابوعلي همچنين مي  گويد: با مراجعه يك مشتري، بلافاصله نام و تاريخ فوت متوفي را روي سنگ  هاي از پيش آماده شده حك مي  كنيم و سنگ را تحويل مي  دهيم. اما نكته اينجاست كه اين مرد نيز از وضعيت پيش  آمده خشنود نيست. او در مورد دلايل ناخرسندي خويش مي  گويد: اين ايام براي ما روزگار بد و ناگواري است، چون بسياري از مردم به دليل انفجار و درگيري كشته مي  شوند. اگرچه اين دوران مي  تواند شرايط مناسبي براي كسب و كار باشد، ولي با كشته شدن مردان، زنان و كودكانمان، هر روز احساس تاسف مي  كنيم.
جرجيس نيز مي  گويد: طبيعي است كه تقاضا براي تابوت بسيار زياد است، اما من اين وضع را نمي  پسندم. پول زيادي به دست مي  آيد، ليكن رضايت كامل زماني محقق خواهد شد كه صلح برقرار شود، حتي اگر درآمد كمتري داشته باشيم.

ميامي هرالد
روزنامه ميامي هرالد از ديدار پاپ با مسلمانان مقيم آلمان خبر داده است.پاپ بنديكت شانزدهم كه براي شركت در جشنواره روز جهاني جوانان در آلمان به سر مي برد از مسلمانان درخواست كرد تا با تروريسم مبارزه كنند.پاپ در ملاقات با رهبران جامعه مسلمانان آلمان در شهر كلن، گفت كه سران جوامع و پيشوايان مذهبي، مسئوليت عظيمي براي آموزش جوانان دارند.
ال موندو
روزنامه اسپانيايي زبان ال موندو، عكس و خبر اول خود را به مراسم تشييع جنازه سربازان اسپانيايي كشته شده در افغانستان اختصاص داده است.اين تشييع جنازه از سوي دولت و در پادگان مركزي مادريد برگزار شد.اين اجساد در واقع متعلق به سربازاني هستند كه در جريان سقوط بالگرد ناتو در افغانستان كشته شدند. گفته مي شود كه بالگرد حامل سربازان اسپانيايي توسط طالبان، مورد هدف قرار گرفته بود.
پرنسا ليبره
روزنامه پرنسا ليبره چاپ گواتمالا، طي يك گزارش تكان دهنده و موحش، وضعيت زندان هاي اين كشور را توصيف كرده است. اين روزنامه در بخشي از گزارش خود آورده است؛ فساد، قاچاق مواد مخدر و جرائم سازمان يافته از جمله مواردي است كه به طور روزمره در زندان هاي گواتمالا اتفاق مي افتد. اين روزنامه در واقع با انتشار اين گزارش، نظام قضائي و جزائي گواتمالا را هدف شديدترين انتقادات خود قرار داده است.
لاراسون
روزنامه لاراسون خبر اول خود را به درخواست نستور كرچنر، رئيس جمهوري آرژانتين مبني بر برخورد قضائي با اعتصاباتي كه اخيرا در اين كشور به وقوع پيوسته اند، اختصاص داده است.طي روزهاي اخير، كاركنان برخي از بيمارستان هاي اطفال در آرژانتين در اعتصاب و اعتراض نسبت به وضعيت اقتصادي نامساعد به سر مي برند. اعتراضات و اعتصابات پراكنده اي كه طي سه روز گذشته در بوئنوس آيرس رخ داد، اختلافات شديدي در سيستم حمل و نقل شهر در پي آورد.

سينا خاكياني- مونيخ، مركز ايالت باواريا در آلمان است و بعد از برلين و هامبورگ، بزرگترين شهر آلمان محسوب مي شود. جمعيت مونيخ در حدود 5/1 ميليون نفراست. به لحاظ توريستي، مونيخ دومين شهر آلمان است و تنها شهري است كه مي تواند با برلين رقابت كند. مونيخ در جنگ جهاني دوم و بر اثر حملات نيروهاي متفقين بشدت آسيب ديد و تقريبا نابود شد. بعد از اشغال شهر توسط آمريكايي ها در سال 1945، شهر با دقت و وسواس دوباره ساخته شد. در اين بازسازي سعي بر آن بود كه تا جايي كه ممكن است بافت اصلي و خيابان بندي هاي قديمي شهر از بين نروند.
مونيخ در سال 1972، ميزبان بازي هاي المپيك بوده است. در سال 1974 نيز بسياري از مسابقات جام جهاني فوتبال آلمان غربي، در اين شهر برگزار شد. چندين بازي از جمله بازي افتتاحيه جام جهاني 2006 آلمان نيز قرار است در مونيخ انجام شود.
بهترين زمان براي گردش در مونيخ بين ماه هاي ارديبهشت تا مهر است، اما اگر در ماه هاي فروردين يا ارديبهشت يا آبان كه در آغاز و پايان اين دوره هستند به مونيخ سفر كنيد، از ازدحام گردشگران درامان خواهيد بود و فرصت بيشتري براي گردش در شهر خواهيد داشت.
مونيخ شهر چندان بزرگي نيست، اما با اين حال مي تواند هفته ها شما را با موزه هاي كم نظير و بناهاي تاريخي اش سرگرم كند.
ديدني ها
موزه تاريخ باستان، موزه هنرهاي معاصر و موزه آثار مدرن از مهمترين موزه هاي مونيخ هستند.
از ديگر جاذبه هاي مونيخ، باغ انگليسي را مي توان نام برد؛ باغي بسيار بزرگ كه درست در مركز شهر واقع شده است. رات آوس گلوكن اشپيل، ساعت زيبايي است كه در بالاي برجي در مركز شهر نصب شده و زيبايي خاصي به آن منطقه بخشيده است.
بدون ترديد، مهمترين جاذبه گردشگري مونيخ، جشنواره دوهفته اي فستيوال اكتبر است. اين مراسم براي اولين بار در 12 اكتبر 1810 ميلادي و به عنوان جشن ازدواج وليعهد لودويگ و شاهزاده هيلدبرگسن برگزار شد. در آن سال مراسم جشن با مسابقات اسب دواني به پايان رسيد و اين رسم تا به امروز ادامه پيدا كرده است. برخلاف اسمش، اين مراسم هر سال در ماه سپتامبر آغاز مي شود، دو هفته طول مي كشد و در اولين يكشنبه ماه اكتبر به پايان مي رسد.
كليساي مريم مقدس: كليساي جامع مريم مقدس، معروف ترين ساختمان مونيخ است. اين كليسا، پايگاه مذهبي شهر محسوب مي شود و به خاطر دو برج دوقلويش مشهور است. در نگاه اول دو برج يكسان به نظر مي آيند، ولي بعد از چند لحظه خواهيد ديد كه يكي از آنها از ديگري بلندتر است. از ساخت اين بنا حدود 400 سال مي گذرد و به طور شگفت انگيزي از حملات جنگ جهاني دوم در امان مانده است. ارتفاع برج هاي كليسا 109 متر است. مردم مونيخ در همه پرسي كه در نوامبر 2004 برگزار شد، به قانوني راي دادند كه اجازه ساخت ساختمان هايي بلندتر از اين دو برج را نمي داد.
برج و پارك المپيك كه براي بازي هاي 1972 ساخته شده بودند، هنوز در مونيخ ديده مي شوند. ساختمان هاي اين مجموعه به خاطر طراحي عجيبشان معروف هستند. نماي بيروني اين ساختمان ها طوري است كه انگار تار عنكبوت بزرگي روي آنها را گرفته است. اگر از سوار شدن در آسانسور نمي ترسيد، سوار آسانسور برج المپيك مونيخ شويد تا از بالاي برج از منظره زيباي شهر لذت ببريد. مونيخ از مراكز اصلي اقتصاد آلمان است و بتدريج در حال تبديل شدن به مراكز فعاليت هاي بيوتكنولوژيك، برنامه نويسي و اينترنتي آلمان است. كارخانه هاي ب.ام.و و زيمنس از مهمترين كارخانه هاي مونيخ هستند. بعد از نيويورك، مونيخ دومين شهر دنيا از نظر تعداد ناشران است. چند روزنامه مهم آلمان مثل زو دويچه زايتونگ در اين شهر منتشر مي شوند. مونيخ جزو 10 شهر اول جهان از لحاظ كيفيت زندگي است. آلودگي محيط زيست در مونيخ معني ندارد. حمل و نقل عمومي بسيار كارآمد است. جرم و جنايت در مونيخ بسيار كم اتفاق مي افتد و شهر از امنيت بالايي برخوردار است. اين موضوع باعث شده است كه اسم شهر اسباب بازي را روي مونيخ بگذارند!
فرودگاه مونيخ، فرودگاه بين المللي اشتراوس است. پروازهاي بسيار مهمي از بسياري از شهرهاي اروپا و جهان مثل نيويورك يا سيدني به اين فرودگاه انجام مي شود و حداقل روزي شش پرواز داخلي در اين فرودگاه به زمين مي نشيند. از فرودگاه تا مركز شهر با قطارهاي خطوط اس-1 و اس-8 ، حدود 40 دقيقه طول مي كشد. اين قطارها هر 20 دقيقه يك بار حركت مي كنند. هر دو ساعت يك بار هم حداقل يك قطار، مونيخ را به مقصد ديگر شهرهاي آلمان ترك مي كند. البته با بعضي از اين قطارها مي توان تا بسياري از شهرهاي اروپا مثل ونيز، پراگ، زوريخ، رم و پاريس نيز به سفر ادامه داد.
اگر وقت تان بيشتر از پولتان باشد، مي توانيد از اكثر شهرهاي اروپا و با اتوبوس به مونيخ سفر كنيد!
فرهنگ كافه نشيني مونيخي ها مثل پاريسي ها معروف بوده و خيابان شهر پر از كافه ها و رستوران هاي مختلف است. غذاهاي مونيخي ها خوشمزه و دلچسب است، اما آنها ميانه چنداني با سبزي ها ندارند و غذاي اصلي شان را گوشت و سيب زميني تشكيل مي دهد. فراموش نكنيد كه غذا خوردن در رستوران هاي مونيخ، صورتحساب هاي سرسام آوري را به دنبال خواهد داشت. بهتر است قبل از سفارش غذا منوي رستوران را از هر جهت بررسي كنيد!