فعاليت زياد كودكان ممكن است بيماري باشد چراكه درصد قابل توجهي از كودكان دچار اختلال بيش فعالي - كم توجهي هستند
سميه شرافتي
بيش فعالي، يكي از اختلالات بسيار شايع در كودكان است و بيشتر، كودكاني را دربرمي گيرد كه پرخاشگرو تحريك پذير هستند و پيوسته از يك فعاليت به فعاليت ديگر مي پردازند، بدون اينكه يك كار را بتوانند به طور كامل انجام دهند. كم توجهي در اين كودكان در تمام فعاليت هايشان به چشم مي خورد و در خانه، در مدرسه و براي اطرافيان همواره مشكل آفرين هستند. بيشتر اين كودكان بداخلاق، ستيزه جو، نافرمان و پرخاشگر و در روابطشان با كودكان ديگر نيز رياست طلب و بي انضباط هستند. علت اينكه چرا بعضي از اين كودكان دچار اين مشكلات مي شوند، براي بسياري از والدين شايد ناشناخته باشد. والدين بايد بدانند كه اين كودكان معمولا در نوباوگي نيز علائمي از خود نشان مي دهند. كم خوابي، گريه زياد، حساسيت بيش از حد به نور و صدا از نشانه هاي اين اختلال است. اين كودكان معمولا در نوزادي در آغوش مادر آرام نمي گيرند و مرتب درحال تكان خوردن هستند، مدام جيغ مي زنند و حتي در شير خوردن نيز مشكل دارند. بيش فعالي ممكن است با بالا رفتن سن كودك برطرف شود، ولي اگر والدين نسبت به آن بي توجه باشند، اين كودكان در بزرگسالي دچار رفتارهاي ضد اجتماعي مي شوند. بهره هوشي كودكان بيش فعال در حد طبيعي و شايد بالاتر باشد، ولي به دليل غير منطقي بودن اعمالشان و اينكه اصلا خطر را احساس نمي كنند، معمولا اطرافيان نسبت به بهره هوشي طبيعي آنها دچار ترديد هستند. اين كودكان مدام درحال حركت هستند و كارهايي كه نياز به آرام ماندن دارند، مثل نشستن سر ميز غذا، ساكت ماندن سر كلاس درس و ... برايشان بسيار دشوار است.
به نظر مي رسد كه كودك قبل از انجام دادن كارها، قدرت فكركردن ندارد و نمي تواند جلو واكنش هايش را بگيرد. اين كودكان اغلب مطالب نامربوطي را بر زبان مي آورند و كنترلي روي احساساتشان ندارند. گاهي نيز كنترل غذا خوردن را از دست داده و چاق مي شوند. كم توجهي در آنها به حدي است كه خيلي وقت ها نمي توانند به ياد بياورند كه وسايل خود را كجا گذاشته اند. در طول روز زياد مي خوابند، گيج هستند و بعضي اوقات حركات بسيار آهسته اي انجام مي دهند.
بيماري اين كودكان در مدرسه خيلي زود تشخيص داده مي شود، زيرا مدام از انجام دادن تكاليف درسي بخصوص تكاليفي كه احتياج به تمركز و وقت زيادي دارد، اجتناب كرده و به دستورات و قوانين مدرسه بي توجهي مي كنند.
آمارها نشان داده كه حدود۶ درصد دانش آموزان ابتدايي شهر تهران دچار مشكل بيش فعالي و بي توجهي هستند. همچنين طبق آمارها، پسران بيشتر از دختران دچار اين اختلال مي شوند.
معمولا علائم بيش فعالي بعد از سه سالگي و معمولا تا قبل از هفت سالگي تشخيص داده مي شود و از سن 12 سالگي تا 20 سالگي رو به بهبود مي رود، ولي اگر همچنان فرد در اين روال نتواند علائم بيش فعالي خود را كنترل كند، در بزرگسالي و در محيط كار نيز مشكلات جدي برايش به وجود خواهد آمد؛ مثلا فرد بزرگسالي كه دچار بيش فعالي است، از يك شغل به شغل ديگر مي رود و نمي تواند انرژي خود را نسبت به يك كار مشخص متمركز كند. بيشتر بزرگسالان معمولا از بيماري خود آگاه نيستند و تنها حس مي كنند كه نمي توانند منظم باشند. آنها كارهاي روزمره بسيار ساده مثل برخاستن از رختخواب، لباس پوشيدن و به موقع در محل كار حاضر شدن را بسختي انجام مي دهند. تقريبا حدود 30 تا 70درصد كودكان بيش فعال در بزرگسالي نيز اين مشكل را دارند.
حال بايد ببينيم كه علت اين بي توجهي و سربه هوايي چيست؟ عوامل محيطي، عوامل ژنتيك، به هم خوردن توازن شيميايي، تغذيه و ... از عواملي هستند كه بعضي از كودكان را مستعد مبتلا شدن به بيش فعالي مي كنند. بسياري از مادراني كه در دوران بارداري سيگار و الكل مصرف مي كنند، كودكان خود را مستعد ابتلا به بيش فعالي كرده اند. همچنين مصرف غذاهاي كم پروتئين و پرچربي، كمبود مواد معدني، اسيدهاي چرب ضروري و كمبود انواع ويتامين ها، خصوصا ويتامين هاي گروه B از عوامل خطرزا براي ابتلا به بيش فعالي هستند. به نظر مي رسد كه كودكان بيش فعال دچار كمبود آهن، منيزيم و روي نيز باشند. در بررسي عوامل ژنتيك مربوط به اين بيماري نيز بايد گفت كه اين اختلال معمولا در افراد يك فاميل ديده مي شود. 25 درصد بستگان نزديك كودك به اين بيماري مبتلا هستند و اين در حالي است كه شيوع اين بيماري در كل جامعه حدودا 5 درصد است.
براي درمان اين اختلال، روش هاي مختلفي وجود داردكه از ميان آنها سه نوع درمان از اهميت بيشتري برخوردار است؛ روان درماني، رژيم غذايي و درمان دارويي از جمله اين درمان ها هستند. روان درماني براي كودكان بيش فعال، شامل رفتاردرماني است كه در اين شيوه درماني از طريق پاداش دادن به رفتارهاي مثبت كودكان و حذف كردن رفتارهاي منفي او، روان شناس سعي در برطرف كردن حالات مربوط به اين بيماري در كودك مي كند. نقش رژيم غذايي نيز در كنترل علائم بيش فعالي بسيار مهم است. حذف كردن غذاهاي آماده و نوشابه، كاهش مصرف شيريني ها و رعايت رژيم غذايي كه حاوي ميوه و سبزي هاي بيشتر و چربي هاي مفيد است و افزودن ويتامين ها (بخصوص ويتامين هاي گروه B)، مواد معدني (روي و منيزيم)، اسيدهاي چرب ضروري و كنترل قند خون، علائم اين بيماري را به وضوح مي توانند كاهش دهند، اما موثرترين درمان اين بيماري، درمان دارويي است و ساير روش ها در واقع به عنوان روش هاي كمكي هستند. 70 درصد كودكان به درمان دارويي جواب مي دهند و ممكن است واكنش آنها به داروهاي مختلف، متفاوت باشد؛ بنابراين بسيار مهم است كه به پزشك اجازه دهيد مناسب ترين دارو را با انجام آزمايش هاي مختلف براي كودكتان در نظر بگيرد.

اختلال بيش فعالي- كم توجهي در بزرگسالان هم ديده مي شود. چند توصيه به بزرگسالان بيش فعال:
۱ - اجازه دهيد در محل كار، فرد مافوق از بيماري شما اطلاع پيدا كند. اين امر جلو بسياري از سوءتفاهم ها را خواهد گرفت.
۲ - برنامه روزانه داشته باشيد. در برنامه  خود كارهاي آن روز و زمان مناسب انجام آن را قيد كنيد.
۳ - زمان ناهار خود را به تخليه انرژي خود اختصاص دهيد. مثلا اطراف محل  كارتان پياده روي كنيد.
۴ - اگر وسط كار فراموش مي كنيد كه مشغول انجام چه كاري هستيد، روي ميزتان كاغذي بگذاريد و مرتبا روي آن بنويسيد كه مشغول چه كاري هستيد.
۵ - اگر در ملاقات ها براي حفظ تمركزتان مشكل داريد، يك قلم  و كاغذ به همراه داشته باشيد تا حرف هاي فرد مقابل را يادداشت كنيد. اين كار به حفظ تمركزتان در زمان گفت وگو كمك مي كند.

دكتر هريش هافمن نخستين فردي بود كه شايع ترين اختلال رفتاري كودكان را توصيف كرد. در سال 1845 زماني كه پسرش سه سال داشت، براي او كتاب مصوري تاليف كرد كه در مورد كودكان و رفتار آنها بود. در اين كتاب، داستاني بود به نام كفيليپ ناآرام . اين داستان، در واقع اولين توصيف واقعي از پسربچه اي مبتلا به اختلال بيش فعالي- كم توجهي است. در 1902 كسرجورج استيل كودكاني را توصيف كرد كه به  رغم محيط مناسب تربيتي، مشكلاتي اساسي در كنترل رفتارشان داشتند. امروزه مشكل اين كودكان با عنوان اختلال بيش فعالي- كم توجهي شناخته مي شود.
اختلال بيش فعالي- كم توجهي كودكان را در سنين پيش از دبستان و سالهاي ابتدايي مدرسه مبتلا ساخته و با ايجاد مشكل در كنترل رفتار و تمركز موجب مي شود اين كودكان به  رغم ضريب هوشي بالاتر از ميانگين جامعه، دستاوردهايي كمتر از توانشان داشته باشند. از آنجا كه مشكل اين كودكان اغلب تشخيص داده نمي شود (يا دير تشخيص داده مي شود)، توانايي هايشان رشد نكرده و آموزش كافي دريافت نمي كنند.

ديابت و بويژه عوارض ناشي از آن كه به عنوان يكي از شايع ترين بيماري ها در سنين متفاوت و با علل مختلف بروز مي كند، افراد درگير را با مشكلات فراوان روبه رو كرده است.
از جمله مهمترين اين عوارض، افزايش حساسيت به عوامل دردزا (هيپرالژزي) و در بعضي موارد افزايش آستانه درد (آلودينياي ناشي از نوروپاتي) را مي توان نام برد.
يافته هاي محققان ايراني نشان داد: عصاره بذر گياه كتاتوره قادر است درد حاد افزايش يافته به وسيله ديابت را به ميزان معني داري كاهش دهد.
براساس نتايج تحقيقي كه توسط محسن خليلي نجف آبادي و بتول رحمتي - استادياران گروه فيزيولوژي دانشگاه شاهد - با بررسي اثر ضددردي عصاره الكلي بذر گياه تاتوره در موش هاي صحرايي نر ديابتي ناشي از تزريق كاسترپتوزوتوسين انجام شده، واكنش به درد حاد و مزمن ناشي از صفحه داغ و فرمالين، به دنبال مصرف كاسترتپوزوسين و ديابتي شدن موش هاي صحرايي، به ميزان معني داري افزايش پيدا مي كند.

شايد غير قابل باور باشد كه شكلات و كاكائو براي درمان بعضي از بيماري ها مؤثر است و خواص غذايي خوبي دارد. شكلات باعث مي شود بدن، لاكتوز زيادي را قبول نكند و حتي فشار خون را بالا مي برد و از مسدود شدن شريان هاي قلب جلوگيري مي كند و در نتيجه ريسك سكته  قلبي را پايين مي آورد.
درست است كه شكلات خواصي دارد، اما قبل از اينكه آن را در برنامه غذايي روزانه تان جا بدهيد، بايد حواستان باشد كه هر شكلاتي نمي تواند نقش مثبت داشته باشد.
بيشتر يافته هاي مثبت تغذيه اي شكلات، روي كاكائوي آن متمركز است، بنابراين شكلات هايي كه در ساخت آنها كاكائوي بيشتري به كار رفته، مثل شكلات هاي سياه، بهتر هستند.
اگر شما مي خواهيد شكلات را به برنامه غذايي تان وارد كنيد، توجه داشته باشيد كه چربي، كالري و شكر شكلات زياد است، پس بايد مواظب آن طرف ماجرا هم باشيد.

رئيس اداره بيماري هاي قابل پيشگيري با واكسيناسيون وزارت بهداشت با بيان اينكه نتايج نمونه گيري خوشه اي در كشور حاكي از ايمني بالاي 97 درصد زنان 25 تا 40 ساله ايراني عليه سرخجه است، اعلام كرد: به لحاظ ايمني بالا، واكسيناسيون زنان ايراني عليه سرخجه انجام نمي شود.
دكتر عبدالرضا استقامتي اظهار كرد: بر اساس برنامه هاي سازمان جهاني بهداشت، پس از بسيج ملي واكسيناسيون سرخك و سرخجه در ايران، با همكاري يونيسف، 7 هزار نمونه خون تهيه شد تا ميزان ايمني در سنين مختلف مورد ارزيابي قرار گيرد. ايمني كودكان زير پنج سال عليه سرخجه 53 درصد و عليه سرخك 93 درصد است كه با تغيير برنامه واكسيناسيون كشوري از واكسيناسيون سرخك بتنهايي به واكسيناسيون MMR (سرخجه، سرخك و اوريون)، ميزان ايمني عليه سرخجه در كودكان زير پنج سال نيز افزايش مي يابد. دكتر استقامتي ادامه داد: همچنين گروه پنج تا 25 ساله واكسينه شده عليه سرخك و سرخجه در بسيج ملي داراي ايمني 97 تا 99 درصدي هستند.

كودكان به انواع ميكروب ها، ويروس ها و آلودگي ها حساس ترند و محيط آلوده اطراف، مخصوصا هنگام تغيير فصل، آنها را بيشتر در معرض بيماري قرار مي دهد.
شايد اگر همه ما اطلاعات مختصري درباره بيماري هاي كودكان داشته باشيم، بهتر بتوانيم براي سلامت فرزندانمان مفيد باشيم. استفاده نابجا از داروها يا ديررساندن كودك به پزشك مي تواند جبران ناپذير باشد. براي جلوگيري از همين عواقب است كه ككلينيك كودك در صفحه درمانگاه راه افتاده است.
آفتاب سوختگي (Sunburn)
فصل تابستان، فصل سفر است و فصل تن را به آب زدن، اما اگر حواسمان جمع نباشد، ممكن است به خطر افتادن سلامت كودكمان سفر را به ما تلخ كند. تابش مستقيم و يكنواخت آفتاب، مخصوصا در سواحل دريا، پوست كودكان را دچار عوارضي مي كند كه به آن آفتاب سوختگي مي گويند.
نشانه ها:پوست قرمز و داغ و حساس، تاول و خارش قبل از پوست انداختن.
آفتاب سوختگي، التهاب پوست است كه به خاطر قرار گرفتن زياده از حد در برابر اشعه ماوراء بنفش نور خورشيد به وجود مي آيد و غالبا عدم مراقبت و بي توجهي والدين موجب آن مي شود. بهترين نوع معالجه، پيشگيري است. حتي بزرگترها نيز بايد مراقب باشند، البته افرادي كه سبزه يا تيره پوست هستند، بهتر مي توانند خود را با شرايط نور آفتاب سازگاري دهند. اين سازگاري بايد بتدريج انجام گيرد. بايد شديدا مواظب كودكان بود، چون كه آنها تصوري از خطر ندارند. آفتاب سوختگي در كودكان ممكن است به حساس شدن يا آسيب پوستي منجر شود، به طوري كه پوست تاول بزند يا ورقه ورقه شود. حتي در تابش خفيف آفتاب، چنانچه كودك در نزديكي آب، برف يا شن باشد، به دليل انعكاس نور از سطوح شفاف، اثرات آن تشديد مي شود.
آيا خطرناك است؟
اگر ناحيه وسيعي از پوست دچار آفتاب سوختگي شده باشد خطرناك است. پوست احتمالا در اين حالت قادر نخواهد بود درجه حرارت بدن را تنظيم كند و در نتيجه امكان دارد گرما زدگي به وجود آيد.
چه بايد كرد؟
۱ - لوسيون كالامين يا كمپرس سرد را روي هر قسمت كه سفت و قرمز شده به كار ببريد تا آن را خنك كرده و از تحريك بكاهد.
۲ - وقتي كه كودك شما در محيط بسته است، هيچ گونه پوشاك بر نواحي آفتاب سوخته نباشد و بگذاريد هوا بخورد و وقتي كه او را بيرون مي بريد روي نواحي سوخته شده را بپوشانيد.
۳ - اگر تاول ها ظاهر شده و كودك درد احساس مي كند به او آسپرين بچه يا شربت استامينوفن بدهيد.
۴ - درجه حرارت بدن كودك خود را اندازه بگيريد، اگر بيشتر از 39 درجه بود فورا با دكتر تماس گرفته و با كمپرس آب ولرم تب را پايين بياوريد. حداقل به مدت 48 ساعت نگذاريد آفتاب به كودك شما بتابد.
آيا مشورت با دكتر لازم است؟
اگر روي پوست سوخته تاول درآمد و تب و بدحالي در كودك خود مشاهده كرديد، هر چه زودتر به دكتر مراجعه كنيد. اگر كودك شما تب داشت، اما پوستش خشك است و گيج و خواب آلود به نظر مي رسد، فورا به دكتر مراجعه كنيد، زيرا مي تواند نشانه گرمازدگي باشد كه لازم است هر چه سريع تر مورد درمان قرار گيرد.
دكتر چه اقدامي انجام خواهد داد؟
در موارد آفتاب سوختگي ملايم، دكتر مي تواند يك كرم نرم كننده تجويز كند.
اگر پوست تاول زد و كودك تب داشت، دكتر مي تواند يك كرم ضد التهاب را براي بهبودي سريع تر پوست توصيه كند. اگر كودك دچار گرمازدگي شده باشد ، دكتر آن را معالجه خواهد كرد.
شما چه كمكي مي توانيد بكنيد؟
ملافه را محكم روي تخت كودك بكشيد تا موجب خراش پوست حساس وي نشود.
براي جلوگيري از آفتاب سوختگي ، براي چند روز پوست آسيب ديده را از قرار دادن در مقابل نور خورشيد محافظت كنيد. از يك لوسيون ضد آفتاب براي ماليدن آن روي قسمت هاي آسيب ديده بدن استفاده كنيد.
روي لب ها و بيني كودك لوسيون ضدآفتاب بماليد و گردن او را با يك كلاه لبه پهن محافظت كنيد.
بعد از شنا كردن، حتما از پمادهاي محافظ در برابر نورخورشيد روي پوست استفاده كنيد.
هر روز۱۰ دقيقه او را بتدريج در معرض فضاي باز قرار دهيد. پوست كودك خود را بررسي كنيد؛ حتي بعد از چند روز اول كه وي مي خواهد با شرايط آب و هوايي جديد خو بگيرد، اگر پوست شروع به سوختن كرد، فورا كودك را بپوشانيد.

ايدز از برنامه هاي وزارت بهداشت پيشي گرفت
مهر: عضو كميته كشوري مبارزه با بيماري ايدز گفت: بيشترين راه انتقال بيماري ايدز در كشور مربوط به اعتياد تزريقي بوده كه شدت آن به علت انجام فعاليت هاي مفيداز سوي مسئولان، هم اكنون رو به كاهش نهاده است، اما مسئولان ذي ربط بايد تغييرميزان شيوع اين بيماري از طريق تماس هاي جنسي را جدي بگيرند.
دكتر مينو محرز با بيان اينكه اعتياد تزريقي همچنان در صدر علل و راه هاي انتقال بيماري ايدز در كشور قرار دارد، افزود: راه انتقال بيماري ايدز در حال حركت به سوي تماس جنسي است، چون امروزه اغلب مبتلايان به ايدز را همسران يا شركاي جنسي كساني كه داراي رفتار پرخطر بوده اند تشكيل مي دهند و بسياري به علت عدم آگاهي و اهميت به اين مسائل، از ابتلاي خود به اين بيماري خبر ندارند، بنابراين با ازدواج، همسر خود را مبتلا مي كنند.
وي اظهار داشت: هم اكنون روند ابتلا به اين بيماري بدون سر وصدا در حال پيشرفت است، بدون اينكه حتي كسي آن را احساس كند، بنابراين بسياري از زوج هاي جوان پس از ازدواج متوجه مي شوند كه هر دو مبتلا هستند.
محرز تصريح كرد: سرعت شيوع ويروس ايدز از سرعت عملكرد مسئولان درخصوص مبارزه با اين بيماري در كشور بيشتر است، بنابراين اين نگراني وجود دارد كه بيماري ايدز در ايران نيز مانند برخي از كشورها از كنترل خارج شود و در صورت خروج از كنترل ديگر نمي توان كاري كرد .
وي ادامه داد: زمان ارائه آموزش به مردم در خصوص پيشگيري از بيماري ايدز بسيار مهم است، چون اگر به افراد در دوران كودكي و نوجواني آموزش هاي لازم ارائه نشود، نوجوانان به رفتارهاي پرخطر عادت مي كنند و در اين صورت ديگر نمي توان براحتي آنها را از اين رفتارها بازداشت .
محرز گفت: آموزش هاي لازم به افراد در سنين پايين تر موجب مي شود كه اين افراد بتوانند در مقابل رفتارهاي پرخطر و معضلات اجتماعي جامعه، خود را حفظ كنند، اما اين فعاليت ها در كشور به ميزان كافي و مناسب انجام نشده، به گونه اي كه ارائه اين آموزش ها هنوز به صورت جدي در مدارس مورد اهميت قرار نگرفته است.
۱۰ ميليون نفر سيگاري در كشور
فارس: رئيس انجمن مبارزه با دخانيات كشور گفت: در حالي كه طرح كنترل جامع دخانيات در كميسيون هاي مجلس در حال بررسي است، لايحه دولت نيز در اين مورد پس از اعلام نظر قوه  قضائيه به مجلس آمده است و اين طرح و لايحه، همزمان در مجلس بررسي مي شود.
محمدرضا مسجدي افزود:  البته طرح نمايندگان مجلس در مورد كنترل دخانيات، بر اساس همان لايحه دولت تنظيم شده و تفاوت زيادي ندارد و فقط لايحه دولت در مورد جرائم و محكوميت هاي مجرمان، مواد بيشتري دارد و از اين نظر كامل تر است كه به نظر مي رسد مكمل طرح نمايندگان مجلس باشد.
وي اضافه كرد: طرح جامع كنترل دخانيات در كشور، اكنون پس از تصويب شور اول آن در مجلس، اكنون براي گذراندن مراحل تصويب نهايي در كميسيون هاي تخصصي مجلس است و از قرار اطلاع در كميسيون هاي اجتماعي، بهداشت و درمان،  فرهنگي و امنيت ملي نيز تصويب شده و اميدواريم اكنون كه لايحه دولت نيز به مجلس آمده، كار بررسي نهايي و تصويب آن از هفته آينده در دستور كار مجلس قرار بگيرد. مسجدي گفت: با توجه به اينكه در روند تنظيم طرح جامع كنترل دخانيات و لايحه دولت تقريبا يك كادر تخصصي فعاليت داشته است، طرح و لايحه تفاوت چنداني با هم ندارند و مجلس مي تواند فقط با تكميل مواد لايحه به طرح مجلس، موضوع را براي تصويب نهايي دنبال كند.
وي ادامه داد:  در لايحه دولت، موادي در زمينه جرائم و محدوديت هاي قانوني وجود دارد كه مدتي موضوع براي بررسي كارشناسي در قوه قضائيه معطل ماند.
رئيس انجمن مبارزه با دخانيات كشور ادامه داد: براساس اين طرح يا لايحه و در صورت تصويب قانوني آن در مجلس، محدوديت هاي مختلفي در زمينه توليد، عرضه، فروش و تبليغ همه انواع محصولات دخاني و بخصوص سيگار در كشور اعمال مي شود.
وي افزود: علاوه بر آن بر اساس اين قانون، ستاد كنترل محصولات دخاني به منظور كنترل قاچاق سيگار زير نظر رئيس جمهوري يا معاون اول وي با عضويت چند وزارتخانه مرتبط تشكيل مي شود، زيرا در گذشته پيگيري هاي مكرر وزارت بهداشت براي محدود كردن واردات سيگار و قاچاق آن ثمربخش نبوده و وزارتخانه هاي ديگر مانند صنايع و بازرگاني تمكين نمي كردند، اما فعاليت ستادي دولت در اين زمينه قطعا مثمر ثمر خواهد بود.
مسجدي اضافه كرد: در زمان حاضر حدود 10 ميليون نفر در كشور سيگار مي كشند و سالانه حدود 56 ميلياد نخ سيگار در كشور دود مي شود كه معادل يكهزار ميليارد تومان در سال است؛ به بيان ديگر سيگاري ها روزانه 5/3 تا 4 ميليارد تومان براي خريد سيگار هزينه مي كنند.
وي گفت: براساس قانون جامع كنترل دخانيات، پس از تصويب مجلس، عرضه سيگار به زير 18 ساله ها جرم خواهد بود و فقط اماكن مجاز تحت نظارت دولت در صورت پرداخت ماليات مي توانند سيگار بفروشند، ضمن اينكه قيمت سيگار نيز هر سال بايد حدود 20 درصد افزايش يابد.
رئيس انجمن مبارزه با دخانيات كشور اضافه كرد: در سراسر جهان اثبات شده كه افزايش هر 10درصد قيمت سيگار، مصرف آن را به ميزان هشت درصد در ميان اقشار فقير و چهار درصد در ميان افراد ثروتمند كاهش مي دهد.

هوميوپاتي، درمان يا تلقين؟
نتايج يك پژوهش علمي گسترده كه در نشريه پزشكي معتبر لانست به چاپ رسيده، حاكي از آن است كه شيوه هوميوپاتي كه برخي افراد از آن براي درمان بيماري ها استفاده مي كنند، صرفا داراي اثر رواني حاصل از تلقين است و هيچ نوع تاثير واقعي به بار نمي آورد.
سابقه شيوه هوميوپاتي به 250 سال پيش و زماني باز مي گردد كه يك پزشك و شيميدان آلماني به نام ساموئل هانه مان در دهه 1700 مدعي شد كه بيمار شدن بدن، ناشي از برهم خوردن تعادل و توازن بخش هاي مختلف بدن است و براي درمان آنها مي بايد از اصلي موسوم به كاصل مشابهت استفاده كرد.
مدعاي اين پزشك آلماني آن بود كه اگر از عامل موجد بيماري به مقدار اندكي (پس از حل كردن و رقيق كردن در آب) به بيمار خورانده شود، بدن به مقابله با بيماري برمي خيزد و بيماري را درمان مي كند.
داروهاي هوميوپاتي بر همين مبنا با توجه به نياز هر فرد بيمار و به نحو خاص براي وي تهيه مي شوند و همين امر جاذبه ظاهري اين روش را افزايش مي دهد.
هوميوپات يا درمانگري كه از اين روش
بهره مي گيرد، نه تنها به علل فيزيكي بيماري توجه مي كند كه حالات روحي و عاطفي و جنبه هاي شخصيتي فرد را نيز در نظر مي گيرد و دارو را با توجه به همه اين جنبه ها تهيه مي كند.
انتقاد پزشكان و دانشمندان از اين روش آن است كه آنچه در اين روش به اصطلاح دارو ناميده مي شود، آنقدر رقيق شده و ضعيف است كه احتمال تاثيرگذاري آن تقريبا به حد صفر مي رسد.
در برخي از موارد، داروي تجويز شده حتي فاقد يك مولكول از ماده گياهي يا معدني مورد استفاده براي درمان است و عملا چيزي جز يك ليوان آب خوردن نيست، اما هوميوپات ها مدعي هستند كه آب از حافظه اي برخوردار است كه مي تواند كگوهر حياتي ماده گياهي يا دارويي شفا بخش را در خود حفظ كند.
محققاني كه تحقيق اخير را در مورد قابليت هاي واقعي هوميوپاتي به انجام رسانده اند، يك گروه از پژوهشگران سوئيسي از دانشگاه برن هستند.
اين محققان به سرپرستي پژوهشگري به نام كماتياس اگر ، در يك تحقيق، نتايج مربوط به 110 پژوهش متفاوت را كه در آنها از داروهاي خاص هوميوپاتي و داروهاي متعارف براي مداواي بيماري ها استفاده شده بود، مورد مقايسه قرار دادند.
اين گروه هم آزمايش هاي گسترده اي را كه با دقت بالاي علمي روي شمار زيادي از داوطلبان انجام شده بود، بررسي كردند و هم آزمون هايي كه با كيفيت نازل از حيث دقت علمي در مقياس كوچك روي تعداد معدودي از افراد به انجام رسيده بود.
اين آزمايش ها در انواع بيماري ها از بيماري هاي ريوي گرفته تا انواع عفونت ها و نيز اعمال جراحي به انجام رسيده است.
در اين تحقيق روشن شد كه تاثير مثبت روش هوميوپاتي عمدتا در آزمون هاي از نوع دوم مشهود بوده است و در اين آزمون ها نيز ميزان تاثير اين روش حداكثر در حد تلقين يا استفاده از داروهاي جعلي و بي خاصيت در بسته بندي داروهاي واقعي بوده است.
به گفته پروفسور كاگر رئيس تيم پژوهشگران سوئيسي، هرچند اثبات اينكه روش هوميوپاتي اساسا هيچ تاثيري ندارد غير ممكن است، اما در اين تحقيق نشان داده شده كه ميزان تاثير اين روش معادل تاثيري است كه از شيوه هاي درماني كدل خوش  كنك حاصل مي شود.
در روش اخير، از داروهاي بي خاصيت كه در بسته بندي داروهاي واقعي پيچيده شده اند يا از شيوه هايي كه ظاهر آن مشابه مداواهاي اساسي است، استفاده به عمل مي آيد، اما عملا هيچ كاري جز تلقين صورت نمي گيرد.
سردبير نشريه علمي لانست در مقاله اي كه در توضيح تحقيق اخير به چاپ رسانده، تاكيد كرده كه اين گزارش نشان مي دهد كه روش هوميوپاتي فاقد هرنوع توانايي درمانگرانه است.
با اين حال به اعتقاد برخي از درمانگران به شيوه هوميوپاتي، اين روش اگر قدرت درمانگرانه نيز نداشته باشد، حداقل بي ضرر است.
در انگليس حدود 42 درصد از پزشكان عمومي، بيماراني را كه از شيوه هاي درماني متعارف خشنود نيستند، به شيوه هاي درماني بديل و مكمل از جمله هوميوپاتي ارجاع مي دهند.
اما به گفته پروفسور ادزارد ارنست، رئيس بخش پزشكي مكمل و بديل در دانشگاه اكستر انگلستان، اين اعتقاد كه هوميوپاتي بي ضرر است، اعتقاد نادرستي است، زيرا هوميوپات ها انتظار دارند كه روش آنان سبب بروز واكنشي در بدن بيمار شود كه در آغاز كار حتي موجب تشديد عوارض بيماري شود و آنگاه كار را به بهبود آن بكشاند. به نظر پروفسور ارنست، اين نگرش خطرناك است و آنچه كه در نظر درمانگر هوميوپات، واكنش بدن بيمار به شمار آورده مي شود، مي تواند واقعا جان بيمار را به خطر اندازد.
سازمان بهداشت جهاني اخيرا در گزارشي به جنبه هاي مثبت هوميوپاتي اشاره كرده است، اما هم پروفسور ارنست و هم يكي ديگر از نويسندگان نشريه علمي لانست، با انتقاد از گزارش سازمان بهداشت جهاني يادآور شده اند كه در اين گزارش ادعاهاي گزافي مطرح شده كه مي تواند كاملا گمراه كننده باشد.
در هفته گذشته، وليعهد انگليس نيز كه از مدافعان روش هاي پزشكي مكمل و سنتي است، وارد گود بحث هاي مربوط به كفايت اين روش ها شد و اعلام كرد كه بودجه اي را براي بررسي ميزان مفيد بودن اين روش ها براي خدمات درماني عمومي اختصاص داده است. اين اقدام با انتقاد اتحاديه پزشكان انگليس روبه رو شد. به گفته سخنگوي اين اتحاديه، چنين اقدامي مي تواند تصويري نادرست از ميزان كفايت اين روش ها به بيماران انتقال داده و جان آنان را در معرض خطر قرار دهد.