علي علي اسلام
اين روزها تنها گنج هاي نهفته اي چون مقبره هاي تاريخي نيستند كه با خطر نابودي صددرصد مواجهند، بلكه حتي تاج محل، يكي از معروف ترين شهرهاي باستاني كشور هند و دنياي اسلام نيز در معرض اين تهديد بزرگ قرار دارد
وقتي از دوردست ها به تاج محل مي نگريد، به ياد اشعار زيباي شاعران پارسي زبان هند مي افتيد؛ درخششي جذاب كه يادآور تمام زيبايي هاي هند باستان است. اما از نزديك، اين شكوه ستودني، به خرابه اي بيش شبيه نيست. باران هاي اسيدي و مواد شيميايي زائدي كه از كارخانه هاي تصفيه روغن نشأت مي گيرند، ذره ذره چهره شهر را به سوي نابودي مي كشانند. كانال هاي تاريخي هدايت آب، بوي گند مي دهند. زباله در همه جا به چشم مي خورد و دود ناشي از كارخانه هايي كه هنوز هم از سوخت زغال سنگ استفاده مي كنند، در هوا موج مي زند. در قرن 18 و اوايل قرن 19، اشخاصي كه به عنوان توريست پا به دهلي نو، پايتخت هند مي گذاشتند، با تصويري تاسف برانگيز، يعني خرابه هاي آثار تاريخي شهر روبه رو مي شدند.
در هر طرف، صحنه بناهاي سقوط كرده، زمين ها و ديوارهاي سوراخ شده توسط غارتگران و درختچه هايي كه از ميان خشت هاي گلي سر به آسمان كشيده  بودند، ديده مي شد. حمام ها و قصرها، برج هاي باشكوه مقبره ها، معابد خالي و خرابه هاي خانه هاي صوفيان، تنها باقيمانده 600 سال امپراتوري حكمرانان هندي بر اين سرزمين هستند.
ويليام فرانكلين ، مورخ انگليسي كه در سال 1795 از هند ديدن كرده، در مورد ميراث از دست رفته هندي ها مي گويد: تا جايي كه چشم كار مي كند، زمين پوشيده از خرابه هاي باغ هاي قديمي، باقيمانده سرسراهاي باشكوه و بناهايي است كه با خاك يكسان شده اند. شكوه آن چيزي كه يك روز كانون تمدن و زيبايي جهان بود، امروز چيزي بيش از تلي بي قواره از خشت هاي خردشده نيست.
بهشت باستان شناسان
از در ورودي پا به درون مي گذاري، از حياط خلوت رد مي شوي و به مقبره اي آجري مي رسي كه عمري بيش از 450 سال دارد. اين مقبره كه يكي از جالب ترين آثار باستاني كشور هند است، در گوشه اي از شهر از ديدها پنهان مانده است. نماي ظاهري اش به يكي از اولين مقبره هايي مي ماند كه يادآور سبك ايراني و مغولي است؛ سبكي كه صد سال بعد، باعث
شكل گرفتن شهر باستاني تاج محل شد. چند قدمي كه جلوتر مي روي، ناگهان بوي نامطبوعي مشامت را مي آزارد؛ باوركردني نيست، اما انگار شهرداري، اينجا را به يك سرويس بهداشتي عمومي تبديل كرده است.
دردسرها در اين شهر حتي پيش از ورود به اماكن تاريخي هم به چشم مي خورند. مقامات شهري، استفاده از وسايل نقليه اي كه از سوخت هاي فسيلي استفاده مي كنند را ممنوع كرده اند و درنتيجه بازديدكنندگان بايد سوار بر ارابه هايي شوند كه توسط اسب يا شتر حركت مي كنند. با وجود مشخص بودن هزينه مسافرت هاي داخل شهري، گرفتن مبلغ بيش از حد از مشتريان، امري بسيار معمول است.
وقتي به دروازه ورودي بنايي وارد مي شوي كه سلطان شاه جهان براي همسر دومش ساخته است، پيش از همه مورد استقبال دوره گردان قرار مي گيري. بطري هاي آب يك بار مصرف و كارت پستال هايي از تاريخ هند در همه جا به چشم مي خورند. شايد بتوان از دست اين نمايندگان سمج تاج محل فرار كرد، اما پشت سرگذاشتن مامور بداخلاق فروش بليت، به هيچ وجه كار آساني نيست.
پس از خريد بليت، صف شماره دو شروع مي شود؛ طولاني تر و گاه بسيار پرهزينه تر!
ماموران امنيتي در دو نقطه از اين صف، تمام وسايل گردشگران را به اميد يافتن شيئي غير مجاز تفتيش كرده و هرچيزي را كه در ليست موارد غيرقانوني باشد، مصادره مي كنند. جالب اينجاست كه وسايل ساده اي چون سه پايه هاي فيلمبرداري و عكاسي، گوشي هاي تلفن همراه و دوربين هاي فيلمبرداري هم جزو اين ليست بلندبالا قرار دارند. خطر ربوده شدن وسايل توسط جيب برها هم مشكلي است كه هميشه وجود دارد.
دست آخر قدم به داخل بنا مي گذاريد. در نگاه اول اينجا به بهشت باستان شناسان شبيه است. باغ ها، فواره هاي تزئيني، گلدسته ها و طاقديس هاي عظيم پوشيده از مرمر در همه جا به چشم مي آيند و تقارن سازه ها توجه هر بيننده اي را به خود جلب مي كند، اما به محض اينكه چشم به اين صحنه ها عادت مي كند، تحسين جاي خود را به تقبيح مي دهد. بطري هاي پلاستيكي در گوشه و كنار، جا خوش كرده اند. كانال هاي آب، پر از آلودگي هستند. چاپ هاي سيلك آويخته به ديوارها پاره شده و در بعضي نقاط از ديوارها آويزانند. بوي فضولات كبوترها كه در اتاق هاي داخلي معابد جمع شده، مشام هر رهگذري را مي آزارد و لانه هاي بزرگ زنبور از طاقديس ها آويخته شده اند.
ميراث از دست رفته تاريخ
ناليني تاكور ، رئيس مدرسه معماري دهلي نو است. در هند او را به عنوان پيشروترين فرد در حفظ آثار باستاني مي شناسند. تاكور مي گويد: هند، كشوري با ميراث تاريخي بي پايان است. اما با گذشت اين سالها، حتي بهترين آثار تاريخي هند هم رو به نابودي مي روند. نابودي چنين سرمايه هايي، آن هم در كشوري با اين پيشينه تاريخي، به يك بحران تمام عيار شبيه است. اگر نتوانيم بسرعت اين روند تخريب را متوقف كنيم، همه چيز را از دست خواهيم داد.
طي بيش از 2 هزار سال تاريخ كشور هند، اين سرزمين بستر پيدايش اديان گوناگوني بوده است كه از آن جمله مي توان به بودا و كيش هندو اشاره كرد. مسيحيت و اسلام نيز به عنوان ادياني جديدتر و در پي قرن ها سلطه امپراتوران مسلمان و مسيحي در اين كشور پا گرفته اند. اين امپراتوران در پي سالهاي حكمراني خود، با به جا گذاشتن آثار تاريخي چون معابد و قصرهاي باشكوه، نام خود را تا جاودانه تاريخ زنده نگه داشتند.
آمار NGOهاي حفاظت از آثار تاريخي هند، حاكي از آن است كه اين كشور بيش از 70 هزار اثر تاريخي را در دل خود جا داده است، تا جايي كه كميته ميراث بين الملل يونسكو، لقب بزرگترين منبع ميراث تاريخي جهان را به اين كشور آسياي جنوب شرقي داده است.
اما امروزه اوضاع تفاوت زيادي با قرون 18 و 19 دارد. در يك قرن گذشته، جمعيت دهلي نو از 200 هزار به 15 ميليون افزايش يافته، در حالي كه يك چهارم از اين جمعيت، بومي ساكن مناطق فقيرنشين شهر هستند و سه چهارم ديگر در مناطقي ساكنند كه فاقد هرگونه سيستم بهداشتي و نظارتي است. مطمئنا در چنين وضعيت اسفبار اجتماعي، مسائلي چون حفاظت از ميراث باستاني كشور در اولويت قرار ندارد و در حال حاضر حتي ديگر خرابه هايي كه روزي
ويليام فرانكلين شاهد آنها بوده، وجود خارجي ندارند.
با اين حال تنها رم و قاهره هستند كه در ميزان تعدد آثار باستاني، توانايي رقابت با دهلي را دارند، اما هنوز هم بسياري از بناهاي تاريخي شهر به صورت ناشناخته مورد استفاده و تخريب مردم قرار مي گيرند.
تخريب ناآگاهانه مقبره يكي از شاعران مغول توسط مسئولان شهرداري دهلي، يكي از اين موارد است. چنين تخريب هايي از سال 1990 تا به امروز بيش از پيش افزايش يافته است و دليل مهم آن نيز رقابت تنگاتنگ بين توسعه و حفظ ميراث گذشتگان است؛ رقابتي كه طبيعتا موجب از بين رفتن آثاري مي شود كه از هيچ گونه حمايت منظمي از سوي قانون بهره نمي گيرند. با اين وجود حتي پيشروترين حافظان ميراث تاريخي هند نيز بر اين تفكر صحه مي گذارند كه استفاده از منابع مالي كشوري كه يك چهارم فقيرترين ساكنان اين كره خاكي را در خود جاي داده، امري غيرممكن و گاه غير انساني است.
درحال حاضر، مجمع تحقيقات باستان شناسي هند (ASI) كه عنوان اصلي ترين هيات حفاظت از ميراث تاريخي اين كشور را يدك مي كشد، آنقدر در مشكلات مالي خود غوطه ور شده كه مجبور است حيطه فعاليتش را تنها به تعداد مشخصي از بناهاي تاريخي كشور محدود كند.
اين روزها تنها گنج هاي نهفته اي چون مقبره هاي تاريخي نيستند كه با خطر نابودي صددرصد مواجهند، بلكه حتي تاج محل، يكي از معروف ترين شهرهاي باستاني كشور هند و دنياي اسلام نيز در معرض اين تهديد بزرگ قرار دارد. تحقيقات اخير يونسكو روي اين شاهكار تاريخي دنياي اسلام نشان مي دهد كه آلودگي سولفوري نشات گرفته از شهر آگرا بسرعت درحال خوردن سنگ هاي مرمري است كه قرن ها با ظرافت تمام روي سطوح خارجي اين عمارت تاريخي مي درخشيدند. از سوي ديگر فاضلاب هاي شهري به زيربناي اين بنا نفوذ كرده و در حال تخريب ريشه اي آن هستند. يونسكو اخيرا مطالعاتي را هم درباره ادعاي برخي از مجامع باستان شناسي ترتيب داده است. براساس اين ادعاها، مقبره 350 ساله اين بنا به ميزان 19 سانتيمتر از مكان اصلي خود حركت كرده است و احتمال آن مي رود تا با ادامه اين روند، اين ميراث تاريخي دچار شكست شده و نهايتا سقوط كند.
از سوي ديگر، شهر هامپي كه در جنوب هند قرار دارد و جزو مهمترين مكان هاي تاريخي كيش هندو است، بيش از پنج سال است كه در ليست آثار تاريخي در معرض خطر يونسكو جاي گرفته. پنج سال پيش، دولت دست به كار ساخت جاده اي شد كه دقيقا از كنار اين مركز تاريخي مي گذشت. از سوي ديگر افزايش تعداد فروشگاه ها، رستوران ها و هتل ها در مناطق پرسكنه اين شهر باعث وارد شدن خسارات جبران ناپذيري به چهره اين ميراث گرانبها شده است.
وضعيت شهرهاي شرقي هند كه در حقيقت قلب ميراث مذهبي بودا هستند، از همه بدتر است. درخت تنومند انجيري كه پرنس سيدارتا در زير آن به مقام بودايي رسيد، قرن ها پيش سوخته شده و حال دستفروشان دوره گرد، برگ هاي درخت جايگزين شده را به بهاي يك دلار در شهرهاي گوناگون مي فروشند. انبوهي از هتل ها و فروشگاه ها، محوطه معبد را به زير سلطه خود درآورده اند و به گفته پليس، غارتگران آثار باستاني صدها تكه از آثار هنري اين معبد را به تاراج برده اند. روزها يكي پس از ديگري سپري مي شوند و آنچه از قرون 5 تا 12 مهد نيروانا و عقايد متافيزيكي تناسخ بوده، حالا به تلي از آجرهاي فراموش شده تبديل شده است.
مجمع تحقيقات باستان شناسي هند كه در حال حاضر به عنوان بزرگترين هيات دست اندركار حفاظت از آثار تاريخي اين كشور مطرح است، هيچ باستان شناس مجرب يا معمار زبده اي را در كادر فني خود ندارد و مسئوليت حفاظت از آثار تاريخي به صورت بسيار ناهماهنگي برعهده كادري مختلط از نيروهاي محلي و دولتي، NGOها، مسئولان مذهبي و اشخاص علاقه مند است. براي مثال، شهر تاج محل و محوطه هاي باستاني اطراف آن، توسط شش ارگان دولتي اداره مي شود؛ وزارت فرهنگ، وزارت منابع طبيعي، وزارت گردشگري، دو مقام عالي رتبه شهري و يك هيات باستان شناسي منطقه اي.
با اين وجود ضعف بخش اداري و ناهماهنگي در اجراي بخش هاي مختلف وظايف محوله باعث شده تا قسمت اعظمي از تلاش هاي اين ارگان ها به نتيجه اي نرسد. براي مثال هشت سال پيش، دولت مبلغ 10 ميليون دلار را براي احياي بناهاي تاريخي هند به هياتي موسوم به اتحاديه فرهنگ ملي هند واگذار كرد، اما عدم هماهنگي هاي درست باعث شده تا هنوز هم ميزان زيادي از اين بودجه دست نخورده بماند.
آينده روشن هند
با وجود تمام اين ناكارآمدي ها، هنوز هم بارقه هايي از اميد در كشور عجايب هفت گانه به چشم مي خورد. چندي پيش مقامات بسيار نزديك به نخست وزير، اظهار اميدواري كردند كه با اختصاص دادن بودجه بيشتري به ميراث تاريخي كشور، اين بناهاي فراموش شده را از نابودي نجات دهند. وزارت فرهنگ هند نيز ماه گذشته از طرح هاي خود براي اعطاي اختيار قانوني و قضائي به كميسيون ميراث تاريخي هند خبر داد. اين كميسيون ملي با داشتن قدرت قضائي قادر خواهد بود تا مسئوليت حفاظت از بناهاي باستاني هند را برعهده بگيرد. وزير جهانگردي هند نيز وعده داده كه با پاكسازي 26 مركز تاريخي هند از درآمدهاي گردشگري اين مراكز براي حفاظت از بناهاي باستاني آن استفاده كند. طبق طرح هاي اين وزارتخانه، تمامي فروشگاه ها، هتل ها و مراكز خريد و فروش اطراف بناهاي تاريخي مهم، تخريب شده و ساختمان هاي جايگزين آن، سه كيلومتر دورتر از مراكز تاريخي ساخته خواهند شد. به گفته وزير جهانگردي هند، انجام چنين طرح هايي در ابتدا مشكل به نظر مي رسد، اما به محض ساخته شدن اولين مركز توريستي، اهالي محلي مي توانند از سود ناشي از جذب توريست در اين مراكز بهره ببرند.
ناگفته نماند كه بي توجهي به ميراث قدما در هند ريشه در فرهنگ مردم اين كشور دارد، چراكه به قول يكي از همين محافظان آثار باستاني: ما هندي ها حتي مرده هايمان را هم در آتش مي سوزانيم!!
۲۲ سال طول كشيد تا ارتشي هزار نفري، تاج محل را بسازند؛ شهري كم نظير كه نهايتا در سال 1653 تحويل امپراتور وقت شد. مسئولان كشوري سالها بعد، دست بسياري از آنهايي را كه با انگشتان پينه بسته خود خشت هاي سنگين را روي هم مي گذاشتند، قطع كردند تا ديگر هيچ انساني در روي زمين موفق به ساخت چنين شاهكار باشكوهي نشود!

نشنال پست
روزنامه نشنال پست، عكس كاور اصلي خود را به تصويري موحش و تكان دهنده از جسد يكي از قربانيان تندبادهاي كاترينا كه روي آب شناور مانده، اختصاص داده است.
اين روزنامه در ادامه نوشته است كه با عميق تر شدن بحران انساني در پي وقوع توفان استوايي  كاترينا در سواحل جنوب آمريكا، شهردار نيواورلئان آنچه را يك پيام عاجزانه اس. او. اس توصيف مي كند، صادر كرده است.
عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز موضوع ديدار وزراي خارجه پاكستان و رژيم صهيونيستي را براي تيتر و عكس اول خود برگزيده است.
خورشيد احمد قصوري و سيلون شالوم براي نخستين  بار با يكديگر ديدار كردند.
اين ديدار در هتل موسوم به چهار فصل( دورت موسم) در شهر استانبول تركيه و در حالي صورت گرفته كه پاكستان و رژيم تل آويو با يكديگر رابطه رسمي ندارند.
اوژودويي
روزنامه اوژودويي عكس و خبر اول خود را به سخنان دومينيك دوويلپن نخست وزير فرانسه اختصاص داده است.
دوويلپن طي اين سخنان كه در آستانه صدمين روز حضورش در كاخ نخست وزيري بيان شد اعلام كرد بايد اصلاحاتي در زمينه اشتغالزايي و بهبود وضعيت معيشتي در فرانسه انجام گيرد.
اين بيانات به نوعي در انتقاد به اظهارات ساركرزي كه از طرفداران اداره فرانسه به شيوه آمريكايي است، ايراد مي شوند.
ال موندو
روزنامه ال موندو چاپ اسپانيا، تيراندازي از سوي هلي كوپتر به سوي غارتگران نيواورلئان را به عنوان موضوع عكس اول خود برگزيده است.
اين روزنامه نوشته است كه فعاليت هاي امدادرساني در مناطق مصيبت زده به دليل بالا رفتن ميزان غارت در اين نواحي، به حالت تعليق درآمده است.
اين در حالي است كه جورج بوش، رئيس جمهور آمريكا طي سخناني چپاول، بالا بردن قيمت بنزين و كلاهبرداري را غير قابل قبول عنوان كرد.

سينا خاكياني- آمستردام، پايتخت هلند است كه در اواخر قرن دوازدهم ميلادي ساخته شده و در حال حاضر مركز فرهنگي و اقتصادي اين كشور به شمار مي رود. براساس آخرين سرشماري ها، جمعيت شهر، نزديك به 750 هزار نفر است كه با احتساب حومه هاي آن، اين رقم به 5/1 ميليون نفر مي رسد. مساحت شهر
۲۲۰ كيلومتر مربع است و با اين وجود، آمستردام بزرگترين شهر هلند محسوب مي شود.آمستردام از تاريخي ترين و فرهنگي ترين شهرهاي اروپاست و موزه هاي اين شهر، شهرتي جهاني دارند.اگرچه آمستردام پايتخت هلند است، اما به منظور تمركززدايي، مقر دولت و همچنين بسياري از وزارتخانه هاي اين كشور در شهر لاهه مستقر هستند.
مثل اكثر شهرهاي هلند، آمستردام هم توسط شهردار و شوراي شهر اداره مي شود. اما برخلاف ديگر شهرهاي اين كشور، آمستردام به 15 منطقه مجزا تقسيم شده است كه هر يك از اين مناطق به طور مستقل و توسط شورايي كه اعضاي آن با راي مردم آن منطقه انتخاب شده اند، اداره مي شود، ولي تصميمات مهم و اصلي همچنان به عهده شهردار و شوراي مركزي شهر است.
ورزش در آمستردام
مهمترين تيم ورزشي اين شهر، آژاكس است كه در رقابت هاي مختلف اروپايي، افتخارات فراواني دارد. استاديوم بزرگ تيم آژاكس، آرنا نام دارد كه در جنوب شرقي شهر ساخته شده است. آمستردام در سال 1928، ميزبان نهمين دوره بازي هاي المپيك بوده است. مجموعه ورزشي المپيك اين شهر كه در آن زمان ساخته شده، بازسازي شده و در حال حاضر براي برگزاري مسابقات ورزشي يا مراسم فرهنگي مورد استفاده قرار مي گيرد. در ميان ورزشكاران آمستردام، دنيس برگ كمپ، رودگوليت و فرانك ريكارد، از سايرين شناخته شده تر هستند.
در نزديكي عيد پاك، ايام كريسمس و ماه هاي تير و مرداد،  آمستردام شاهد هجوم گردشگران است. در ماه هاي فروردين و ارديبهشت، گل هاي لاله و نرگس هاي زرد، تمام شهر را پر كرده و گردشگران را به سمت آمستردام جذب مي كنند. تابستان هاي آمستردام به خاطر هواي دلپذيرش بيشتر از ساير اوقات سال، مورد توجه گردشگران است. از اواسط مهر تا اواسط آذر، آب و هواي شهر واقعا تحمل ناپذير است. باران هاي شديد در اين روزها، باعث مي شود كه بسختي بتوانيد آبراه ها يا كانال هاي آب را از خيابان ها تشخيص دهيد.
زمستان هاي آمستردام واقعا سرد است و به همين خاطر به جز در ايام كريسمس، در باقي روزها شهر خلوت است. در اين فصل قيمت هتل ها نسبت به ديگر ماه هاي سال پايين تر است و اگر تحمل سرما را داشته باشيد سفر در زمستان برايتان مقرون به صرفه تر است.
ديدني ها
موزه تاريخ آمستردام: در اين موزه، سير تحول شهر در طول تاريخ، پيش روي شماست و خواهيد ديد كه چگونه آمستردام از دهكده اي كوچك به چنين شهري تبديل شده است.اين موزه در بخش قديمي شهر كه بافتي قرون وسطايي دارد، ساخته شده است.
موزه ونگوگ: اگر به آمستردام سفر كرديد، حتما به تماشاي اين موزه زيبا برويد. در موزه ونگوگ علاوه بر آثار اين هنرمند و نقاش بزرگ، آثاري از ديگر هنرمندان جهان را خواهيد ديد و از تماشاي آنها لذت خواهيد برد.
واندل پارك :معروف ترين پارك آمستردام است كه قدمتي بسيار طولاني دارد. اين پارك در دهه 70 ميلادي و همزمان با آغاز جنبش هيپي ها در سراسر دنيا، محل تجمع آنها بوده است.
باغ وحش بزرگ آمستردام : اين باغ وحش كم نظير بيش از 8 هزار گونه مختلف از حيوانات را در خود جاي داده است و علاوه بر آكواريوم هاي بسيار بزرگ و فضاهاي سبز وسيع و زيبا، رصدخانه اي هم دارد كه شب ها، پذيراي علاقه مندان به نجوم است.
سفر به آمستردام
فرودگاه آمستردام يكي از بزرگترين فرودگاه هاي دنياست و بسياري از هواپيماهايي كه مسيرهاي طولاني را طي مي كنند، براي سوخت گيري در اين فرودگاه توقف مي كنند. بسياري از شركت هاي هواپيمايي بزرگ، پروازهاي مستقيمي به آمستردام دارند، اما اگر به فكر صرفه جويي هستيد، بهتر است كه به يكي از ديگر شهرهاي نزديك اروپايي برويد و از آنجا با اتوبوس يا قطار خودتان را به اين شهر برسانيد. فرودگاه آمستردام در 18 كيلومتري جنوب غربي شهر ساخته شده است و قطارهاي ارزان  و راحت فرودگاه مسافران را ظرف كمتر از 20 دقيقه به مركز شهر مي رسانند. شركت KLM كه بيشتر به خاطر پروازهاي راحت و البته گرانش معروف است، اتوبوس هاي ويژه اي در اين فرودگاه دارد كه مسافران را هر نيم ساعت يك بار از فرودگاه تا هتل هاي مختلف شهر جا به جا مي كند. از طريق خطوط راه آهن هلند هم مي توانيد از بسياري از شهرهاي اروپايي خود را به آمستردام برسانيد. جاده هاي منتهي به آمستردام هم از كيفيت مناسبي برخوردارند و در آنها قوانين رانندگي رايج در اتحاديه اروپا اعمال مي شود.
گشت و گذار در شهر
بهترين و البته سنتي ترين روش حمل و نقل داخل شهري در آمستردام، استفاده از دوچرخه است. آمستردام جزو صاف ترين شهرهاي اروپا است و بنابراين براي دوچرخه سواري در آن به مشكل خاصي برنخواهيد خورد. در اين شهر تقريبا 550 هزار دوچرخه تردد مي كند و بسياري از خيابان هاي آن، مسيرهاي مخصوص براي عبور دوچرخه سواران دارند. همانطور كه استفاده از دوچرخه در آمستردام طبيعي به نظر مي رسد، احتمال دزديده شدن آن هم طبيعي است. بنابراين حتي اگر براي چند روز و به طور موقت يك دوچرخه دست دوم خريديد، حتما به فكر يك قفل برايش باشيد! خيابان هاي آمستردام تنگ، باريك و شلوغ هستند و البته شهر پر از دزدهاي حرفه اي است. بنابراين اگر با خودرو شخصي به آمستردام سفر كرديد، اتومبيلتان را بيرون شهر پارك كنيد و پياده به شهر وارد شويد! كرايه تاكسي در آمستردام بسيار زياد است و علاوه بر اين راننده هاي تاكسي در اين شهر چندان رعايت ادب را نمي كنند! شايد يكي از علت هاي رواج دوچرخه در شهر همين موضوع باشد.