آرش نهاوندي
در آستانه اجلاس سازمان ملل متحد كه به منظور اتخاذ راهكارهايي جهت فقرزدايي در جهان و چگونگي دستيابي به اهداف برنامه توسعه هزاره طي 10سال آينده برگزار مي شود، خبرنگاران گزارش هاي متنوعي از وضعيت فقر در كشورهاي جهان، بويژه در قاره آفريقا تهيه كرده اند.
اما مسئله كنيا و حاشيه نشيني در حومه شهرهاي بزرگ از جمله مواردي است كه كمتر به آن پرداخته شده است. از همين روست كه يكي از گزارشگران ويژه مسائل اجتماعي، گزارشي جالب و خواندني از اين معضل جهاني تهيه كرده است.
گزارش ياد شده اينچنين از زبان شهروندان كنيايي آغاز شده است:
جارد او دهيامبو، 67 ساله ضمن نشان دادن خانه خويش به خبرنگاران مي گويد: اين اتاق خواب من، آشپزخانه و سالن نشيمن من است.
او مي افزايد: من به همراه همسر و هشت فرزندم در اين تنها اتاق خانه شب ها را به صبح مي رسانيم.
اين سرگذشت افرادي است كه در كيبرا، يكي از فقيرترين مناطق حومه اي آفريقا زندگي مي كنند. كيبرا منطقه اي فقيرنشين است كه دقيقا درخارج از نايروبي، پايتخت كنيا قرار دارد.
اولين مسئله اي كه هر بيننده اي را با ديدن اين محدوده شهري يك ميليون نفري تحت تاثير قرار مي دهد، عدم وجود امكانات اوليه است. اكثر اهالي زاغه نشين اين منطقه در نواحي پرگرد و خاك كه با بارش اندكي باران گل آلود و كثيف مي شود، زندگي مي كنند. در اين منطقه وسيع، حتي يك خط لوله آب آشاميدني، جاده و آب دستشويي وجود ندارد، در واقع اين منطقه عاري از هرگونه سرويس دهي و خدمات شهري است.
من تمام مدت براي رفتن از مكاني به مكان ديگر بايد از بين كوه هاي انباشته شده از زباله اي عبور مي كردم كه بوي تعفن  آنها، مشام را بشدت آزار مي داد.
علاوه بر اين، گل و لاي چسبنده و آلودگي مرگبار منطقه، شرايط زيست محيطي را براي هرجنبنده اي در اين منطقه غيرممكن كرده است.
در واقع ناحيه كيبرا از جمله فقيرترين مناطق در سراسر جهان است كه رهبران جهان قرار است در اجلاس سازمان ملل متحد، راهكارهايي جهت بهبود وضعيت زندگي در آنها ارائه دهند.
جهنم روي كره زمين
آلوجان، يكي از همسايگان جارد اودهيامبو در كيبرا درباره وضعيت زندگي در كيبرا مي گويد: خانه هايمان در حال فرو ريختن است.
او مي افزايد: ما از سرويس بهداشتي بي بهره هستيم. در نتيجه از كيف هاي كاغذي براي دفع مواد زايد استفاده مي كنيم و سپس آنها را شب هنگام، بيرون خانه مي گذاريم. اگر شما شب هنگام در حال پرسه زدن در اين نواحي باشيد و قدري نيز بدشانس، آنگاه چيزي به سرتان اصابت خواهد كرد و آن چيزي جز كيسه دفع مواد زايد انساني نخواهد بود.
ايرنه مولا، شاگرد سابق مقطع ابتدايي است كه با هفت نفر ديگر از اعضاي خانواده خويش در يك اتاق زندگي مي كند.
او درباره اين وضعيت رقت بار مي گويد: زندگي در اين مناطق بسيار دشوار است، در اين ناحيه شما با چالش هاي زيادي روبه رو هستيد، فقر و اضطراب، تنها چيزي است كه مي توان در مورد اينجا به آن اشاره كرد. مناظراسفناك در كيبرا تصوير كريهي را در ذهن انسان تداعي مي كنند؛ تصويري از جهنم روي كره زمين.
چاله سياه شهرنشيني
ريشه فقر گسترده در اين ناحيه مانند بسياري از وقايعي كه در قاره آفريقا اتفاق مي افتد به دوران سياه استعمار باز مي گردد.
در سال 1920 ، حكومت استعماري بريتانيا در كنيا به تعدادي از سربازان نوبيايي، جواز سكونت در تپه اي سراسر سبز در حومه نايروبي را داد، اما اين روند در سالهاي پس از استقلال از سلطه استعمار بريتانيا شتاب بيشتري گرفت و تعداد زيادي از افراد جوامع مختلف طي ساليان سال به اين منطقه براي يافتن سرپناه مهاجرت كردند، اين تنها آغاز تحقق روياي زيبايي بود كه پس از مدتي به حقيقتي بس كريه و غيره منتظره بدل شد.
80سال پس از ورود اولين ساكنان به منطقه و بعد از استقلال كنيا در سال 1963هم ،چنان تغييري در وضعيت بحراني و اسفبار ساكنان اين منطقه فقيرنشين ايجاد نشده است.
از همين روست كه سنجش عملكرد سازمان ملل در زمينه پيشبرد اهداف هزاره در اين چاله سياه، همانند ساير چاله هاي سياه جهان كه
۱۰۰ ميليون نفر از جمعيت جهان را در خود جاي داده اند،
انجام خواهد شد.
در همين ارتباط فردي وجود دارد كه متعهد است به اهداف هزاره مي توان در زمان تعيين شده جامه عمل پوشاند. او كسي نيست جز آموس كيمونيا، وزير منابع ارضي كنيا، كه ضمن اطلاع از وضعيت وخيم و نااميدكننده كيبرا درباره برنامه ها و تعهدات دولت كنيا در قبال بهبود وضعيت معيشتي در اين ناحيه فقيرنشين اينچنين سخن مي گويد: ما متعهد شده ايم كه در بودجه سالانه خويش مبلغ 500ميليون شيلينگ(6/6 ميليون دلار) براي بهبود وضعيت مردم كيبرا اختصاص دهيم.
او مي افزايد: ما مي خواهيم تحولاتي ماوراي تبديل منازل كارتون مانند آن، به منازل قابل سكونت انجام دهيم. كاري كه ما مي خواهيم انجام دهيم، اجراي برنامه هايي در راستاي ارتقاي سطح زندگي در اين زاغه نشين است كه اين طرح ها چيزي بيشتر از بهبود وضعيت منازل را در اين مناطق در برمي گيرد.
اين مقام دولتي كنيا در تشريح برنامه هاي دولت مي گويد: برنامه ها چند محور اساسي شامل بهبود وضعيت معيشتي مردم ، اشتغال زايي، جلوگيري از شيوع بيماري ايدز، ايجاد امكانات تربيتي و تاسيس مراكز تفريحي را دربرمي گيرد. بنابراين مي تـوان گفت كه جهت ارتقاي سطح زندگي در زاغه نشيني كيبرا برنامه هاي قابل توجهي را در دست تدوين و اجرا داريم.
آسان ترين بخش
اين اظهارات خوشبينانه وزير منابع ارضي كنيا در سخنان آناتيبايجوكا، مدير اجرايي آژانس شهرنشيني هابيتات، نهادي وابسته به سازمان ملل متحد نيز انعكاس يافته است.
در واقع سازماني كه تيبايجوكا اداره آن را در اختيار دارد، مسئوليت بهبود بخشيدن به وضعيت معيشتي زاغه نشينان در سراسر جهان را به عهده دارد.
اين مقام مسئول سازمان ملل طي سخناني در اداره هابيتات واقع در شهر نايروبي، اينچنين ديدگاه خويش را درباره ارائه راهكارهايي به منظور بهبود وضعيت زندگي در مناطق زاغه نشين بيان كرده است.
اگر مي خواهيد واقعا منافع فقرا را مدنظر قراردهيد بايد روي سازمان هاي خدمات اجتماعي سرمايه گذاري كنيد، در غير اين صورت ارتقاي سطح زندگي در مناطق زاغه نشين صورت تجاري پيدا خواهد كرد و هر فردي كه سرمايه بيشتري داشته باشد، بدون داشتن برنامه مدوني بازسازي اين مناطق را عهده دار خواهد شد.
او مي افزايد: در واقع اجراي اين طرح هاي انسان دوستانه زمان زيادي مي برد، در حال حاضر نيز ما شاهد آن هستيم كه به رغم وجود طرح هايي كه همه در سطح شعار ارائه شده اند، تغيير چنداني در مناطق زاغه نشين پديد نيامده است. اين در حالي است كه تاكنون بايد در راستاي آماده سازي زمينه اجراي اين طرح ها تغييرات زيادي ايجاد مي شد.
زيرا ساخت وساز فيزيكي، آسان ترين بخش  كار است و مهم، فراهم كردن زيرساخت هاي مناسب براي انجام تحولات در مناطق زاغه نشيني است.

توافق پوشالي
فقر و قحطي، در حالي اكثر كشورهاي آفريقايي را فرا گرفته است كه در ماه ژوئيه، سران 8 كشور صنعتي جهان، طرح هاي بلندپروازانه خود را در زمينه بخشش بدهي كشورهاي مصيبت زده ارائه دادند.
نكته جالبي كه در اين ميان نهفته است، اينكه اين طرح از سوي استعمار پير بريتانيا كه طي سالهاي سده نوزدهم و بيستم منابع قاره سياه را غارت كرده بود، ارائه شد؛ طرحي كه شك و شبهات زيادي را در ميان طرفداران توسعه اقتصادي ايجاد كرده بود؛ تا آنجا كه آنها نحوه برخورد اجلاس گذشته گروه 8 را معياري براي سنجش اراده سياسي و صداقت دولت هاي ثروتمند جهان دانسته بودند؛ صداقتي پوشالي كه جامه عمل پوشاندن به مصاديق آن با توجه به ماهيت استثمارگر كشورهاي صنعتي، بعيد به نظر مي رسد.

ترجمه: محمدرضا خدرلو- كرايه تاكسي در شهر ابوظبي در طول 20 سال گذشته ثابت و بدون تغيير بوده است. در پي افزايش قيمت بنزين و گازوئيل، رانندگان تاكسي در اين شهر خواهان افزايش نرخ كرايه ها شده اند. در دو دهه گذشته كرايه تاكسي به ازاي هر كيلومتر 50 فلس (نيم درهم) بوده و هيچ تغييري نداشته است.
تاكسي داران و رانندگان بر اين باورند كه با افزايش نرخ سوخت، هزينه هاي تاكسي نيز بيش از  پيش افزايش مي يابد و در صورتي كه فكري براي تعديل كرايه ها نشود، ادامه كار در اين صنف، سخت خواهد شد. رانندگان از اين موضوع شكايت دارند كه به رغم تثبيت كرايه ها در اين دوره 20 ساله، نرخ تعمير و نگهداري خودرو همواره در حال افزايش بوده و ادامه كار صرفه اقتصادي ندارد.
رانندگان به عنوان افراد شاغل در اين گروه صنفي، در كنار تمام هزينه هاي تعميراتي، ماهانه 2هزار و 500 تا 3 هزار و 500 درهم صرف مخارجي مانند ماليات، تمديد مجوز كار، بيمه، صدور پروانه بهداشت، كميسيون اتحاديه و دخل و خرج مي كنند. گفتني است كه بالغ بر 8 هزار دستگاه تاكسي در خيابان هاي ابوظبي و العين امارات تردد  مي كنند. مالكيت بيشتر اين تاكسي ها در اختيار رانندگان آنهاست و به اين ترتيب، راننده مسئول و ضامن تامين مخارج بيمه اي و تعميراتي تاكسي است. اما افرادي كه به عنوان اين رانندگان در پشت پرده حضور دارند، مسئول تمديد كارنامه و تجديد آن هستند.
الف. رحيم كه يك راننده تاكسي ايراني مقيم امارات است،
دراين باره مي گويد: هزينه هاي به حركت در آوردن تاكسي هاي ما همواره در حال افزايش بوده و اين روند افزايشي بدون وقفه ادامه داشته است. اين درحالي است كه براي پيشگيري و مقابله با تورم در ساير مناطق، تدابير خاص و تشويقي اتخاذ مي كنند، ولي از زمان استفاده از تاكسي متر و تعيين كرايه 50 فلسي براي تاكسي هاي ابوظبي هيچ افزايش درآمدي نداشته ايم. حال با افزايش شديد بهاي سوخت، لازم است كه مقامات مسئول در اين مقطع زماني تدبيري بينديشند و كرايه ها را بالا ببرند تا ادامه فعاليت براي تاكسي داران و رانندگان ميسر باشد .
خان محمد، يكي از ديگر رانندگان تاكسي در ابوظبي در همين زمينه مي گويد: افزايش شديد قيمت فرآورده هاي نفتي به معني افزايش بيشتر هزينه هاي تاكسي است. از مسئولان خواسته ايم تا كرايه ها را افزايش بدهند تا شايد امكان فعاليت و باقي ماندن مبلغي در پايان ماه براي مخارج زندگي و خانواده هايمان وجود داشته باشد. با وضع حاضر كه قيمت سوخت افزايش يافته و نرخ كرايه ها تغييري نكرده، كار و كاسبي بسيار كساد است. اميدواريم دولت به خواسته هاي ما ترتيب اثر بدهد .
راننده ديگري نيز معتقد است كه با وجود هزينه هاي بسيار سنگين، چيزي براي پس انداز و گذران زندگي رانندگان و خانواده هايشان باقي نمي ماند.
در چند سال گذشته مخارج كلي و ساير هزينه هاي مربوط به اين صنف خدمات شهري چند برابر  شده است. تعداد تاكسي هاي در حال حركت در خيابان ها نيز بشدت افزايش يافته و بسياري از مسائل دچار تغيير و تحولي شگرف شده است، اما تنها چيزي كه هنوز تغيير نكرده كرايه تاكسي است.
محب الله خان، يكي از رانندگان پاكستاني نيز از افزايش مخارج بروكراسي اداري؛ بيمه و ثبت تاكسي گله مند است. او در اين مورد مي گويد: ما رانندگان تاكسي، علاوه بر هزينه هاي تعمير و نگهداري و خدمات درماني، مبالغ گزافي بابت كاغذ بازي هاي اداري پرداخت مي كنيم. با مبلغ بسيار ناچيزي به آخر ماه مي رسيم و ديگر چيزي براي فرستادن به خانه باقي نمي ماند. به همين جهت از مقامات مربوطه مي خواهيم به خاطر مسائل بشردوستانه، كرايه هاي تاكسي را بين 50 فلس تا يك درهم افزايش دهند .
در امارات بيشتر رانندگان تاكسي، خودروهاي خود را به صورت اقساطي خريداري مي كنند و بخش زيادي از درآمد ماهانه خود را به عنوان اقساط خريد خودرو به بانك ها مي پردازند. از طرف ديگر در برخي مواقع نيز اگرچه قسط بانكي وجود ندارد، اما راننده ناگزير است مبلغ زيادي را به صاحب خودرو يا شخص حقوقي كه مالكيت يا امتياز كار تاكسي را در اختيار دارد به عنوان كميسيون پرداخت كند.
بيشتر اين رانندگان روزانه 14 تا 18 ساعت كار مي كنند تا بتوانند از عهده مخارج تاكسي برآيند. در اين صورت در پايان ماه از يك درآمد 2 هزار درهمي برخوردار خواهند بود. اين افراد در ازاي 14 تا 18 ساعت كار روزانه، تنها 150 درهم به دست مي آورند و درصورتي كه درآمد يك روز آنها به 200 درهم برسد، آن روز برايشان روز خوبي محسوب خواهد شد.

عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز خبر و عكس اول خود را به وقوع توفان ريتا در سواحل ايالت هاي تگزاس و لوئيزيانا اختصاص داده است.
قدرت توفان ريتا كه به سواحل آمريكا رسيده در حال كاهش است. از سرعت باد كاسته شده و به 165 كيلومتر در ساعت رسيده، اما همچنان منطقه وسيعي دستخوش باران هاي شديد است.
پس از آنكه توفان از مسير اوليه خود منحرف شد و به طرف شرق به حركت درآمد، شهرهاي هوستون و گالوستون از آسيب شديد و مستقيم توفان درامان ماندند.
ساندي تايمز
روزنامه ساند ي تايمز خطر شيوع بيماري آنفلوآنزاي مرغي در بسياري از مناطق جهان را براي موضوع عكس و خبر اول خود برگزيده است. اين روزنامه در تصوير اول خود به طرز بسيار زيبايي نحوه غيربهداشتي شست وشوي مرغ را در اندونزي - كه از مناطق شيوع بيماري آنفلوآنزاي مرغي محسوب مي شود - به تصوير كشيده است. ايران نيز از جمله كشورهايي است كه احتمال شيوع آنفلوآنزاي مرغي در آن بسيار بالا گزارش شده است.
لزاكو
روزنامه فرانسوي زبان لزاكو خبر و عكس اول خود را به اولين سخنراني اقتصادي دومينيك دوويلپن، نخست وزير فرانسه اختصاص داده است. در حالي كه نيكلا  ساركوزي سياست شكاف را پيشه كرده است، دوويلپن به مسائل وحدت اقتصادي اشاره مي كند و درصدد ايجاد نوعي همگرايي ميان صاحبان صنايع و سرمايه داران براي بهبود وضعيت اقتصادي فرانسه است.
لازم به ذكر است كه فرانسه چند سالي است از نرخ بالاي بيكاري ناشي از وضعيت نامطلوب اقتصادي رنج مي برد.
واشنگتن پست
روزنامه واشنگتن پست خبر و عكس اول خود را به وقايع پس از نزديك شدن توفان ريتا به سواحل آمريكا اختصاص داده است. اين توفان سهمگين از نوع هاريكن كه در ابتدا انتظار مي رفت، خسارات زيادي به سواحل و بويژه تاسيسات نفتي ايالات تگزاس بزند، صدمات بسيار كمي را به ايالت تگزاس وارد كرد، از همين رو بسياري از مطبوعات خطر از سر هوستون گذشت را به عنوان تيتر اول خود برگزيده بودند.برخي ديگر از مطبوعات نيز عنوان مشت ضعيف ريتا به زمين برخورد كرد را به منظور نشان دادن پايان خطر ناشي از توفان برگزيده بودند.

ســـينا خاكياني- بوداپست، تاريخ متنوع و البته تلخ و ناگواري داشته است، اما به خاطر آثار تاريخي و ميراث فرهنگي باارزشي كه دارد به پاريس اروپاي شرقي شهرت پيدا كرده است. بوداپست، هويتي پيچيده دارد و شهري است مابين يك شهر مدرن و لوكس و يك شهر سنتي.
جمعيت بوداپست، 2 ميليون نفر و وسعت آن نزديك به 500 كيلومتر مربع است. رود زيباي دانوب از ميان شهر رد مي شود و خيابان هاي آن مملو از پارك هاي زيباست. بوداپست از نظر زماني يك ساعت از ساعت گرينويچ جلوتر است. ولتاژ برق در اين شهر، 220 ولت است و پول رايج در آن فرونت -پول ملي مجارستان - است.
آب وهواي بوداپست تقريبا معتدل و البته كمي باراني است. بهار در اين شهر از اوايل ماه آوريل آغاز مي شود. تابستان هاي آن كمي گرم و البته شرجي است وهوا تا اواسط ماه دسامبر سرد نمي شود. زمستان هاي بوداپست واقعا كوتاه است و هوا چندان سرد نمي شود و در عوض در بعضي از روزهاي آن، خورشيد درخششي فوق العاده دارد. دماي هوا در سردترين روزهاي سال به 2- درجه زير صفر و در گرم ترين آنها به 21 درجه بالاي صفر مي رسد.
در اين شهر، هر فصلي فستيوال هاي مخصوص به خودش را دارد. فستيوال بوكسو كه هرساله در ماه ژوئن برگزار مي شود، يكي از مهمترين فستيوال هاي موسيقي پاپ و راك در مجارستان است كه در فضاي آزاد و در خيابان هاي مختلف شهر برپا مي شود. اين فستيوال در واقع جشني است كه اهالي شهر به مناسبت خروج نيروهاي نظامي روسيه در سال 1999 از مجارستان برگزار مي كنند.
از ديگر جشنواره هاي مهم بوداپست، فستيوال تابستاني اپراي اين شهر است. اين فستيوال فرصتي استثنايي است كه بتوانيد در يكي از مهمترين اتفاقات فرهنگي اروپا كه در خانه اپراي بوداپست برگزار مي شود، شركت كنيد. قيمت بليت اين جشنواره منصفانه است و اگر در هنگام برگزاري آن در اين شهر بوديد، آن را از دست ندهيد.
مهمترين اتفاق ورزشي بوداپست، مسابقات اتومبيلراني فرمول يك است كه هر سال در اواسط ماه آگوست (تير- مرداد) برگزار مي شود.
قيمت هتل ها در بوداپست از 2هزار و 800 فرونت آغاز مي شود و تا 37 هزار فرونت هم مي رسد. براي غذا خوردن در اين شهر هم اگر به يك رستوران معمولي قناعت كنيد، بابت هر وعده، بين يكهزار تا 2هزار فرونت بايد بپردازيد.
درغيراين صورت و اگر بيشتر به فكر شكمتان هستيد، آماده پرداخت صورتحساب هايي نزديك به 7 هزار فرونت باشيد.
ديدني ها
حمام گلره: اين حمام بزرگ در پايين تپه اي به همين نام ساخته شده و آب آن از معروف ترين چشمه آبگرم شهر تامين مي شود. استراحت در حوضچه هاي آبگرم اين چشمه كه دماي آب آنها روي 44 درجه سانتي گراد ثابت نگه داشته مي شود، واقعا لذتبخش است.
خانه اپرا: اين سالن زيبا بدون هيچ ترديدي از مهمترين آثار تاريخي اروپاست. اين بنا در سال 1884 ميلادي ساخته شده است، اما هنوز برنامه هاي اپرا در آن اجرا مي شوند. بهتر است قبل از اينكه براي تماشاي اپرا به اين سالن برويد، حداقل يك بار و با يك راهنما از آن ديدن كنيد تا هنگام اجراي اپرا محو تماشاي معماري زيباي سالن نشويد!
موزه تاريخ نظامي: بالاتر از رود دانوب، در محله كستل هيل، هنوز تعدادي از بناهاي ساخته شده در قرون وسطي پابرجا مانده اند كه در ميان آنها، ساختمان سفيد موزه تاريخ نظامي بوداپست قرار دارد و در آن هرچه را كه بخواهيد راجع به قدرت نظامي مجارستان در گذشته بدانيد، خواهيد يافت. ديدني هاي اين موزه بسيار متنوع است و از جنگ افزارهاي قديمي تا نقشه هاي جنگي مربوط به سالهاي 800 بعد از ميلاد را شامل مي شود.
موزه مرگ: اين موزه از پربيننده ترين نقاط بوداپست است و در اصل مقر فرماندهي و ساختمان اصلي پليس مخفي اين كشور (AVH) بوده است. روي ديوارهاي اين ساختمان، عكس هايي از قربانيان آن را خواهيد ديد و همه چيز در اين موزه حاكي از جنون، قساوت و وحشت حاكم در زمان حكومت رژيم استاليني در مجارستان است.
كاخ سلطنتي: اين كاخ در طول 700 سال گذشته، شش بار و بر اثر آتش سوزي يا انفجار ويران شده، اما هر بار بلافاصله مورد بازسازي قرار گرفته است.
آنچه در حال حاضر از اين بنا به جاي مانده، تركيبي از بناي ساخته شده در قرن هجدهم و بيستم است. اين كاخ آخرين بار بعد از جنگ جهاني دوم مورد بازسازي قرار گرفته است.
فرودگاه بين المللي بوداپست در سال 1970 ميلادي ساخته شده است و بيش از 36 شركت هواپيمايي معتبر آن را تحت پوشش خود قرار داده اند. اين فرودگاه در 24 كيلومتري جنوب شرقي شهر قرار دارد.
بوداپست، سه ايستگاه بزرگ اتوبوس دارد كه تمام شركت هاي اتوبوسراني بين المللي در اين سه ايستگاه، آماده ارائه خدمات به مسافران هستند.
بوداپست از طريق خطوط راه آهن به اكثر پايتخت هاي اروپايي متصل شده است. قطارهاي مجارستان دقيق و راحت هستند، اما امكانات اضافه چنداني ندارند؛ بنابراين اگر قصد سفر با اين قطارها را داريد، حتما نوشيدني و خوردني به مقدار كافي همراه خود داشته باشيد!