مهديا گل محمدي
مصرف سرانه شير هر ايراني برحسب شيرمايع، سالانه بين 72 تا 75 كيلوگرم است كه اين مقدار با توجه به مقادير توصيه شده، بسيار كم بوده و براساس نظر كارشناسان، اين رقم بايد دست كم به 120 كيلوگرم افزايش يابد.
كمبود مصرف شير در ايران وقتي برجسته مي شود كه بدانيم يارانه شير از 5/1 ميليارد ريال در سال 1355 به يكهزار و 937 ميليارد ريال در سال 1382 و رشدي معادل سالانه 30 درصد رسيده است.
بنابراين در جست وجوي علل پايين بودن سرانه مصرف شير بايستي با ملاك هاي ديگري پيش رفت. هرگاه زمزمه مصرف شير و افزايش آن مطرح مي شود برخي از تب مالت مي گويند و برخي ديگر از امراض ميكروبي كه تمامي اين خبرها اگرچه هيچ گاه صحت و سقم شان روشن نمي شود، اما موجبات كاهش مصرف شير را درپي دارد.كارشناسان در خبرها پيوسته يادآور ضرورت سلامت شيرها هستند به طوري كه براي نمونه يكي از راه هاي نفوذ سم آفلاتوكسين در شيرها را خوراك آلوده دام و نان هاي كپك زده اعلام كردند كه با نظارت وزارت بهداشت و درمان، چنين نقيصه اي سال ها پيش رفع شد.
تعجيل مسئولان در رفع اختلالات و معايب چرخه توليد شير از آنجا ناشي مي شود كه شير به خاطر دو جزء اصلي خود، يعني پروتئين و كلسيم در كيفيت تغذيه مردم نقش اساسي دارد، اما در حالي كه دنيا به سوي مكانيزه ساختن تمامي مراحل شيردوشي و بسته بندي شير پيش مي رود، بحث هايي پيرامون آلودگي شيرهاي توزيعي در ايران بار ديگر بازار شير را با فراز و فرودهايي روبه رو مي سازد.اخبار پخش شده طي چند ماه گذشته حاكي از اين بود كه شيرهاي توليدي، بويژه شيرهاي
توزيع شده در شهرستان ها ، داراي بار ميكروبي بالايي هستند و اين آلودگي، ناشي از نحوه نقل وانتقال شيرها و نوع بسته بندي هاست.
نحوه توزيع شيرها نيز مشكل ديگري ست كه مردم با صف هاي طولاني و زبان بي زباني از آن شكوه و گلايه دارند.مشاهده يخچال بقالي ها و سوپرماركت ها گوياي وجود انواع و اقسام شيرها از كارخانه هاي گوناگون است، اما بسته بندي و مراحل ميكروب زدايي اين شيرهاي غيريارانه اي از آنجا كه قيمت تمام شده آن بيشتر است، مشكلات كمتري دارد، بنابراين تمامي مشكلات نحوه توزيع و بهداشت شيرها به شيرهاي يارانه اي محدود مي شود.شايعه غيربهداشتي بودن شيرها از آنجا شروع شد كه يكي از مسئولان سازمان دامپزشكي ميزان بار ميكروبي شيرها را بالاتر از استانداردهاي جهاني و حتي كشورهايي همانند زيمباوه توصيف كرد و بلافاصله وزارت بهداشت و درمان طي بيانيه اي چنين ادعايي را تكذيب كرد و سازمان دامپزشكي نيز به منظور تعديل فضاي ايجاد شده، اصلاحيه اي براي درج در مطبوعات منتشر كرد، اما چنين فرآيندهاي متناقضي بايستي به دقت هر چه بيشتر وزارت بهداشت و درمان و ساير مراجع ذي ربط منجر شود، زيرا كاهش اقبال مردم به مصرف شير با توجه به واقعيات آماري موجود و نياز مردم به اين ماده غذايي، تبعات جبران ناپذيري براي سلامت جامعه درپي دارد،چرا كه در حال حاضر حدود 20درصد از مردم ايران به ناامني پروتئين و انرژي و 50 درصد به سوءتغذيه ناشي از كمبود ريزمغذي ها دچارند.
حسين علي شهرياري - عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس - نحوه توليد و عرضه شيرهاي يارانه اي را مطابق با استانداردهاي جهاني دانست و گفت: ارتقاي كيفيت و بهداشت شيرهاي يارانه اي كماكان امكانپذير است. هم اكنون تنها در خصوص نحوه توزيع شيرها با پلاستيك هاي عامل افزايش بارآلودگي شير بايستي برخورد شود، زيرا به رغم كاهش ميزان بار ميكروبي شيرها و انطباق آن با استانداردهاي جهاني امكان كاهش اين ميزان، باز هم وجود دارد.
وي افزود: تنها كارخانه اي كه خود را با تمامي ملاك ها و موازين بهداشتي تطبيق داده سازمان صنايع شير است. 20 تا 30 درصد شيرهايي هم كه از طريق شبكه هاي غيرسازماني وارد چرخه توليد شير مي شوند، بايستي مورد توجه بيشتري واقع شوند، زيرا در بسياري شهرها با اتمام فصل تابستان و شروع كاهش توليد شير، برخي كارخانه ها  اقدام  به خريد همين شيرهاي نامطمئن مي كنند. چنين واقعيتي در شهرستان ها بيشتر مشاهده مي شود. وي در پايان، ميزان پايداري شيرهاي يارانه اي را كم توصيف كرد و اظهار داشت: در حالي كه برخي شيرهاي غيريارانه اي، ماندگاري و پايداري معادل يك ماه و حتي بيشتر دارند، شيرهاي يارانه اي پس از چند روز فاسد مي شوند كه صنعت شير كشور مي تواند با بهره گيري از تكنولوژي روز، عمر مفيد شيرها را افزايش دهد.
سايت قلم سبز ايران نيز طي گزارشي از ميزان مصرف انرژي الكتريكي كارخانه هاي شير آورده است: مصرف غيراستاندارد آب در كارخانه هاي شير در ايران ميزان استفاده از انرژي الكتريكي را در اين واحدهاي توليدي افزايش داده است. همچنين بررسي ها نشان مي دهد كارخانه هاي شير ايران براي توليد يكهزار ليتر شير، حدود 7 هزار و 700 ليتر آب به شير اضافه مي كنند، در حالي كه بر اساس استانداردهاي جهاني ميزان آب براي توليد اين حجم شير حدود 4 هزار و 500 ليتر است.
بــالا بــــودن ميـزان آب
اضافه شده به شير سبب مي شود مصرف انرژي الكتريكي به منظور پمپاژ آب در اين واحدهاي توليدي بشدت افزايش يابد. علاوه بر اين، بالابودن حجم آب نسبت به استانداردها از كيفيت شير توليدي مي كاهد. بر اساس اين گزارش تنها در يك كارخانه كه روزانه 65 هزار ليتر شير وارد پروسه توليد مي كند، روزي
۱۹۵ هزار ليتر و سالانه 68 ميليون و 250 هزار ليتر آب بيش از مقدار استاندارد مصرف مي شود. جدا از تمامي كاستي ها، شيرهاي توزيع شده از جمله بايسته هاي سبد غذايي مردم است كه چنانچه اين غذا از سبد غذايي حذف شود مشكلات عديده اي را براي سلامتي پيش مي آورد. معمولا همه پستاندارن آنزيم حل كننده لاكتوز را دارند، اما پس از دوران شيرخوارگي اگر استفاده از اين ماده غذايي حذف شود، بدن به عنوان يك سيستم هوشمند، ديگر آنزيم  مورد نظر را نمي سازد و پس از آن شير توسط معده هضم نمي شود. مشكل اخير از آنجا كه در بسياري افراد وجود دارد نشان مي دهد كه استفاده از اين ماده غذايي با برنامه ريزي همراه نيست. براي رفع اين مشكل، بهتر است افراد درگير با آن روزانه نصف استكان شير را كم كم به رژيم غذايي خود اضافه كنند.
همچنين در خصوص شيرهاي طعم دار مانند شيركاكائو و شير نسكافه نيز بايستي اين نكته را
مد نظر قرار داد كه اين نوع شيرها ميزان جذب كلسيم شير را كاهش مي دهند، اما در خصوص كودكان از آنجا كه اشتياق خاصي براي مصرف اين نوع شيرها نشان مي دهند، مي توان از آنها به عنوان عامل افزايش مصرف شير استفاده كرد.

شبهات آلودگي
شير به خاطر دو جزء اصلي خود، يعني پروتئين و كلسيم جايگاه خاصي در بهبود وضعيت غذايي انسان دارد، اما اين ماده غذايي داراي ويژگي هاي ديگري  نيز هست به طوري كه بسرعت در معرض آلودگي هاي گوناگون قرار مي گيرد و بسادگي باعث انتشار تعداد زيادي از عوامل بيماري زا مي شود و چنانچه در بهداشت آن در مراحل مختلف توليد، جمع آوري، حمل و نقل، تغيير و تبديل در كارخانه، توزيع و مصرف دقت كافي نشود، ممكن است بيماري ها و عوارضي را از حيوان به انسان يا از انسان به انسان منتقل كند.
بنابراين اگرچه خود شير داراي بالاترين مقادير و فاكتورهاي آنتي باكتريال است، اما هشدارهاي مقطعي و ضروري كارشناسان درباره كيفيت شيرهاممكن است، مردم را نسبت به مصرف اين ماده غذايي محتاط كند كه وظيفه مسئولان است تا چنين شبهه هايي را رفع كنند.

سفر كردن و چند روز دور بودن از هياهو و شلوغي شهر آرزوي آنهايي ست كه مجبورند هر روز صبح زود خانه را به مقصد محل كار ترك كنند.
ورق زدن تقويم و مشاهده چند روز تعطيلي در كنار هم، هر فرد پرمشغله اي را تحريك مي كند تا مقدمات يك سفر كوتاه چند روزه در كنار خانواده يا دوستان را مهيا كند، اما آيا در كنار مخارج ماهانه خانواده، بودجه اي براي سفر پيش بيني شده است؟ هزينه هاي سفر را نمي توان انكار كرد.اگر ماشين شخصي داشته باشيد و در شهر مورد نظر دوست يا فاميلي كه بتوانيد چند روز سفر را در كنار آنها بگذرانيد، يا همراه دوستان متمولي شويد كه در شهرهاي خوش آب و هوا چهار ديواري كوچك يا بزرگي دارند، شانس آورده ايد.در غير اين صورت مجبوريد هزينه هاي سفر را از همان آغاز راه با تهيه بليت و پرداخت كرايه راه آغاز كنيد. هزينه خوراك بين راه و اختيار كردن يك سرپناه و... را هم به آن اضافه كنيد.اما از همه اينها كه بگذريد، يك هزينه مي تواند همپاي كل مخارج ديگر در اين ميان يكه تازي كند و آن هم سوغات است.
همه دوستان و آشنايان از شما انتظار دارند كه در طول سفر به يادشان باشيد و اين را از سوغاتي كه برايشان مي آوريد، متوجه مي شوند.
حالا اگر سفرتان كوتاه بوده و براي چند روزي به شمال كشور رفته ايد حداقل بايد كلوچه و صنايع دستي به ارمغان بياوريد و اما شهرهاي دورتر و پرسوغات تر، داستان دور و درازتري دارند. انواع و اقسام سوغات از خوراكي تا لباس محلي و... بايد بخريد. حالا اگر تعداد نزديكان را در نظر بگيريد، احتمال دارد قبل از حركت از اعلام سفري كه پيش رو داريد، منصرف شويد و به طور مخفيانه اين كار را انجام دهيد.هزينه هاي واجب سفر مثل هزينه راه، خوراك و سرپناه گريزناپذير است، اما سوغاتي آوردن رسم چندان خوبي نيست، اگر باعث شود از خير سفر كردن بگذريم.سوغاتي هاي از آب گذشته، ديگر نشاني از برگ سبز تحفه درويش ندارند. تجمل، راه به سوغاتي ها هم باز كرده. اگر سفر زيارتي و خارج از كشور هم باشد ديگر هزينه سوغاتي آوردن سر به فلك مي كشد. اما آيا سوغات يك مكان زيارتي مهر و تسبيح و سجاده است يا مايكروفر و سشوار و...؟
خوب است رسم هاي نيك را تحريف نكنيم. سوغاتي در حد وسع بياوريم و در حد وسع انتظار داشته باشيم. سفرها را به خاطر سوغات خراب نكنيم. سوغات خوب است همان مصداق برگ سبزي تحفه درويش باشد.

آيا خريد از فروشگا ه هاي بزرگ موادغذايي به نفع شماست؟
خودتان چطور فكر مي كنيد؟ اصلا جزو مشتريان اين دسته فروشگاه ها هستيد يا ترجيح مي دهيد موادغذايي مورد نياز خود را از سوپر ماركت محله خود خريداري كنيد؟
به هر حال مي توانيد با درنظرگرفتن محاسن و معايب خريد از فروشگاه هاي بزرگ مواد غذايي تصميم گيري كنيد. شايد از اين پس شما هم جزو مشتريان آنها شديد و شايد هم سوپر ماركت محله خود را ترجيح داديد.
يك حسن فروشگاه هاي بزرگ، البته اگر به قول معروف جنس شان جور باشد، در اين است كه انواع و اقسام خوراكي ها از كارخانه هاي مختلف و در اندازه هاي مختلف در آنها يافت مي شود.
محصولات اين فروشگاه ها دست مشتري را براي انتخاب باز مي گذارد؛ يعني امكان انتخاب محصول دلخواه را در اندازه دلخواه و با بودجه موردنظر به او مي دهد و مشتري مجبور نمي شود به خاطر كمبود تنوع و نبود حق انتخاب به اجبار دست به خريد بزند.
در اين فروشگاه ها حتي مي توانيد قيمت ها را با يكديگر مقايسه كنيد و باتوجه به حجم و كيفيت محصول، دست به انتخاب بزنيد و از طرفي چون انواع و اقسام محصولات غذايي دور هم جمع هستند در وقت تان هم صرفه جويي مي كنيد؛ يعني در مدت زمان كوتاهي همه مايحتاج مورد نياز را خريداري مي كنيد. يك حسن ديگر فروشگاه هاي بزرگ در اين است كه معمولا محصولات مطمئني را به معرض فروش مي گذارند، پس مي توانيد خيال خود را از بابت كيفيت محصولات هم راحت كنيد.
پس تا اينجا محاسن فروشگاه هاي بزرگ موادغذايي مشخص شد؛ صرفه جويي در وقت، خريد جنس دلخواه با بودجه مورد نظر و اطمينان از كيفيت موادغذايي عرضه شده. اما برخي فروشگاه هاي بزرگ، ظاهرا به دليل خدماتي كه به مشتري ارائه مي دهند بيش از مغازه ها و سوپرماركت هاي محلي قيمت اجناس را بالا مي برند. انگار اين فروشگا ه ها هم از اين قاعده كه هرچه پول ملك بيشتر باشد، نرخ كالاها و خدمات ارائه شده بالاتر مي رود مستثني نيستند، پس در درجه اول حواستان را جمع كنيد كه پا به چنين فروشگاهي نگذاشته باشيد؛ امتحانش هم ساده است، قيمت حك شده روي مواد خوراكي را با قيمت برچسب فروشگاه مقايسه كنيد، اگر تفاوت محسوسي داشتند، معلوم مي شود اين فروشگاه گران فروش است.
از طرف ديگر يك عيب ديگراين فروشگاه ها در اين است كه به خاطر نوع چيدمان زيبا و زرق و برقي كه به موادغذايي مي دهند، ممكن است شما را براي خريد بيش از نيازتان وسوسه كنند. مواظب باشيد وسوسه نشويد؛ يادتان باشد كه بسياري از موادغذايي تاريخ انقضايشان زود سرمي رسد، پس به اندازه نياز خود خريد كنيد.

اگر يخچال فريزر بزرگ نداريد، زودتر دست به كار شويد. شايد مجبور باشيد از اين پس بعضي اقلام خوراكي را براي چند ماه ذخيره كنيد.
اگر باور نداريد، بدانيد كه مدير عامل اتحاديه مرغداران گوشتي گفته بهتر است مردم از كاهش قيمت مرغ استفاده كرده و در حد توان خود مرغ خريداري كنند تا هنگام افزايش قيمت ها مجبور به خريد نشوند. حالا خودتان مي دانيد؛ هر كس مي تواند تخمين بزند كه احتمالا براي چه مدت و چه ميزان بايد مرغ ذخيره كند. اما چه چيز باعث اعلام اين پيشنهاد شده است؟ ظاهرا در 10 روز آخر هر ماه، چون موجودي ها ته مي كشد، قدرت خريد مردم پايين مي آيد و مرغ نيز از اين قاعده مستثني نيست. ظاهرا در اين 10 روز به خاطر كاهش قدرت خريد، قيمت مرغ پايين مي آيد و كاهش قيمت ها، باعث ضرر و زيان مرغدارن مي شود. حالا اگر كمي هوشياري به خرج دهيد، احتمالا متوجه مي شويد كه مسئولان بيشتر نگران ضرر و زيان مرغداران بوده اند تا نفع مصرف كننده. يعني اگر در دهه سوم هر ماه نيز قيمت دچار افت نشود، مرغدار ضرر نمي كند. حالا كه مسئولان از تنظيم بازار نااميد شدند، دست به دامن مردم شده اند. توصيه به ذخيره مرغ در نوع خودش خبر جالبي ست. پس باز هم توصيه مي شود از خريد يخچال فريزر بزرگ غافل نشويد؛ احتمالا در آينده اي نه چندان دور توصيه هايي مبني بر ذخيره گوشت قرمز، ماهي، سبزي و ... به گوش مي رسد. به هر حال شايد مصرف كنندگان هم بتوانند سهمي در تنظيم بازار برعهده بگيرند.

قديمي ها مي گفتند براي وقت مبادا بايد پس انداز كنيد و هميشه پول يا طلا كنار بگذاريد.
آن موقع ها انگار وقت  مباداها زود به زود سر نمي رسيد، اما اين روز روز، هر روزش وقت مباداست، بنابراين پس انداز كردن امري گريزناپذير است.
هر كس شيوه اي را براي پس انداز برمي گزيند. يكي ترجيح مي دهد پول اضافه برنيازش را در منزل نگهداري كند و بسياري حتي گاوصندوق هم دارند. اين دسته، افرادي هستند كه چندان روي خوشي به بانك ها نشان نمي دهند و ترجيح مي دهند هميشه پولشان در دسترس باشد تا در موقع لزوم از آن استفاده كنند، اما در اين صورت آنها بايد قيد سود بانكي يا شركت در قرعه كشي هاي قرض الحسنه و احتمالا
جايزه بردن را بزنند.
البته ايرادي به اين آدم ها وارد نيست. بعضي ها اصولا از انجام عمليات  بانكي گريزانند. اما دسته ديگر آنهايي هستند كه حساب سپرده يا قرض الحسنه در يكي از شعب بانك ها افتتاح مي كنند. آنها دردسرهاي مراجعه به بانك را قبول مي كنند و در عوض مي توانند از حساب سپرده خود سود ببرند. از طرف ديگر ضريب ايمني نگهداري پول در بانك  ها بسيار بيشتر از خانه هاست.
برخي هم ترجيح مي دهند مازاد مخارج ماهانه را، سكه خريداري  كنند. اين هم روش بدي نيست و در طولاني مدت اتفاقا سود خوبي هم نصيب دارنده خود مي كند. اگر هم نيازي به فروش آنها پيش بيايد ضرر زيادي متوجه صاحب خود نمي كنند، اما حكايت صندوق هاي قرض الحسنه خانوادگي هم جالب است. عده اي در جمع فاميل يا دوستان دور هم جمع مي شوند و يك صندوق افتتاح مي كنند، به اين صورت كه مثلا 25 نفر مي شوند و ماهانه 20 هزار تومان مي گذارند، جمع اين پول ها در هر ماه 500 هزار تومان مي شود. هر ماه بين تعداد اعضاي صندوق قرعه كشي شده و يك نفر برنده اين پول مي شود و به همين ترتيب اين روال ادامه پيدا مي كند تا همه به قيد قرعه برنده اين پول شوند و در عين حال هر شخصي در هر ماه با پرداخت سهم خود، وام را بازپس مي دهد.
تاسيس صندوق هاي قرض الحسنه خانوادگي ايده خوبي ست. اگر شما از اين صندوق ها در خانواده و جمع دوستان نداريد، زودتر دست به كار شويد. احتمالا شما مي توانيد اولين مبلغ جمع شده را بدون قرعه كشي برداريد، چون شما موسس صندوق بوده ايد. اگر هم شخصي به شما پيشنهاد داد، عضو صندوق شان شويد، در صورتي كه به آن فرد و گروه اطمينان كافي داريد، حتما عضو شويد، چون حتي اگر آنقدر بدشانس باشيد كه آخرين قرعه به نام شما بيفتد، پول جمع شده خودتان را باز پس مي گيريد و اصلا ضرر نمي كنيد.

ايليا اصفهاني - حتما شما هم وقتي مي خواهيد براي خريد بعضي از اقلام غيرمصرفي سري به بازار بزنيد، بعضي فوت وفن هاي خريد را درنظر مي گيريد. شايد اولين اصلي كه در نظر مي گيريد، اين باشد كه براي خريد، محل مناسبي را انتخاب كنيد كه نسبت جنس و قيمت در آن عادلانه (البته نسبتا) باشد. مثلا سعي مي كنيد به جايي برويد كه هم مارك ها و مدل هاي متنوع را بيابيد و هم فروشندگان آن مجبور نباشند به دليل پرداخت كرايه هاي گزاف و هزينه هاي ديگر، سود غيرعادلانه اي را براي اجناس خود درنظر بگيرند. حتي ممكن است اگر قرار باشد جنس گران قيمتي خريداري كنيد، يكي از دوستان يا آشناياني كه خوش سر و زبان است را با خود ببريد كه بتوانيد به ميزان دلخواه از فروشنده تخفيف بگيريد، اما امروز مي خواهم شما را با يكي دو اصل تازه در خريد لباس آشنا كنم.
براي اينكه به ضرورت اين اصول پي ببريد، لازم است ابتدا ماجرايي را برايتان تعريف كنم.
اواخر شهريور ماه گذشته براي خريد يك مانتو به همراه عيال محترمه سراغ يكي از فروشگاه هاي زنجيره اي رفتيم. به محض ورود متوجه جر و بحث خريداري با يكي از فروشندگان شديم. موضوع بحث اين بود كه مانتو خريداري شده توسط خريدار بيچاره بعد از اولين شست وشو قدري از مساحت پارچه اش را داخل آب جا گذاشته و از همه سو كوتاه و تنگ شده بود. راستش بعد از ديدن اين صحنه كمي مردد شديم. خواستيم برگرديم و سراغ فروشگاه ديگري برويم كه فروشنده ديگري ما را مورد خطاب قرار داد و انگار كه متوجه دليل ترديد ما شده باشد، با لحني خودماني توضيح داد كه پارچه مورد بحث به طور اتفاقي نامرغوب از كار درآمده و حالا هم فروشگاه خسارات را مي پذيرد. خريدار مذكور را با ارائه يك نشاني راهي توليدي دوزنده مانتو كردند و به ما هم گفتند كه ساير اجناس موجود در فروشگاهشان به صورت تضميني فروخته مي شود و در صورت بروز كوچكترين اشكالي، پاسخگو خواهند بود. خلاصه اينكه بعد از كمي
زير و رو كردن اجناس و مدل ها يكي از مانتوها را با پرداخت مبلغ 18 هزار تومان ناقابل از حقوق كارمندي خريداري كرديم و با خيال راحت راهي خانه شديم.
اما اين تازه اول ماجرا بود و اين رضايت تنها تا اولين شست وشوي مانتو مذكور ادامه داشت. وقتي عيال محترم مانتواش را از روي بند رخت برداشت، با تعجب گفت: فلاني! اين مانتو من است؟ من هم كه حواسم فقط به رنگ و مدل مانتوي بود، با كمي خوشمزگي گفتم: نه، پس مانتو من است ، اما ناراحتي عيال باعث شد كه خنده من هم بلافاصله روي لب هايم خشك شود.
وقتي با دقت بيشتري مانتو را برانداز كردم، متوجه شدم كه ظاهرا ما هم به مصيبت همان خريداري كه در فروشگاه ديده بوديم گرفتار شده ايم. مانتويي كه هنوز 18 بار پوشيده نشده بود و 18 هزار تومان بابت آن پرداخت كرده بوديم، بشدت آب رفته بود.
شال و كلاه كرديم و سراغ فروشگاه زنجيره اي مذكور رفتيم تا با توجه به اينكه ضمانت مانتو را عهده دار شده بودند، تكليف خودمان را روشن كنيم. روز اول به بهانه اينكه مسئول فروشگاه نيست دست به سرمان كردند و خواستند كه چند روز بعد مراجعه كنيم. در نوبت بعدي هم فروشگاه كلا تعطيل بود و خلاصه در سومين مرتبه مراجعه، موفق شديم كه مسئول مربوطه را پيدا كنيم. ايشان هم با سعه صدر و روي خوش روي يك قطعه كاغذ نشاني كارگاهي را نوشتند كه ما بايد براي تعيين تكليف به آن مراجعه مي كرديم. مسافت نه چندان كم بين فروشگاه و كارگاه هم با هزار و يك فكر درست و غلط طي شد تا به نشاني مورد نظر رسيديم. بعد از طي كردن پله ها و طبقه ها و راهروهاي فراوان موفق شديم كارگاه مورد نظر را پيدا كنيم. در زديم و وارد شديم. آقاي خوش تيپ شيك پوشي پشت ميزي كه در فضاي ورودي كارگاه قرار داشت نشسته بود. وقتي گفتيم براي چه كاري مراجعه كرده ايم، بدون اينكه خم به ابرو بياورد، از ما درخواست كرد كه بنشينيم و بعد شروع به بافتن هزار و يك فلسفه از زواياي گوناگون كرد؛ اينكه اين پارچه ها وارداتي ست و همه توليد كنندگان از آن استفاده كرده اند و چون مردم به جنس و رنگ پارچه علاقه دارند توليدكنندگان از آن پارچه استفاده مي كنند و ... در بين سخنراني بالا بلند ايشان هر بار كه مي پرسيدم  تكليف ما چيست؟ سئوال من را با همين سئوال جواب مي داد. به او گفتم كه من براي اينكه مشكلم حل شود، دوباره به مسئول فروشگاه مراجعه خواهم كرد كه ايشان با كمال خونسردي گفت: فروشگاه هم مال خود ماست؛ نهايتا من بايد پاسخگوي شما باشم . گفتم: پس چرا پارچه اي كه از كيفيت مطلوب برخوردار نيست را تضمين مي كنيد؟ كه باز هم با كمال خونسردي پاسخ داد: شما ضمانت نامه كتبي داريد؟ و من كه خلع سلاح شده بودم باز هم خواستم كه به شكلي بدانم حق تضييع شده من در اين ميان چه مي شود. دوست خونسرد و خوش تيپ توليد كننده گفت كه وقتي شما از لباسي خوشتان مي آيد، بايد هزينه آن را هم بپردازيد، چرا كه ممكن است آن لباس يك بار مصرف (!) باشد، اما با اين حال، من حاضرم براي اينكه نه شما ضرر كنيد و نه ما، بخشي از هزينه پرداختي را به شما برگردانم. پرسيدم: مثلا چقدر؟ و ايشان با دست و دلبازي گفتند كه من حاضرم 5 هزار تومان به شما پرداخت كنم. حقير هم در حالي كه احساس يك متكدي را داشتم، برافروخته و سرگردان دست عيال را گرفتم و بيرون آمدم. كمي با خودم فكر كردم تا راه هاي قانوني احقاق حق خودم را مرور كنم، ولي ناگهان به يادم آمد كه هيچ سندي براي اثبات اينكه از فروشگاه مذكور خريد كرده ام، ندارم. به نظر شما مسئولان فروشگاه در جواب ارگان هاي ناظر، فروش مانتو به ما را خواهند پذيرفت؟
پس دو نكته را در نظر داشته باشيد اول اينكه اگر كسي گفت كه فروش تضميني دارد، ضمانت نامه كتبي را فراموش نكنيد و دوم اينكه فاكتور خريدتان را يكي دو سالي در زونكن خريدهاي خانواده نگهداري كنيد. البته به فاكتور و ضمانت نامه هم زياد دلخوش نباشيد. فقط يادتان باشد كه لباس يك بار مصرف حالا ديگر به يك عرف معمول در بازار پوشاك ايراني تبديل شده است.

از اين پس قرار است در دامپروري هاي سنتي شير بهداشتي توليد شود؛ يعني كيفيت شير توليدي با تجهيز دامپروري به سيستم هاي برودتي و بهداشتي حفظ شود.
در حال حاضر 70 درصد شير توليدي كشور در روستاها و با شيوه گاوداري سنتي توليد مي شود و گاوداري هاي صنعتي تنها 30 درصد توليد را به خود اختصاص داده اند. كيفيت شير توليد شده در هر يك از اين دو بخش با ديگري متفاوت است. براي حفظ كيفيت شيرخام، شير بعد از دوشيدن بايد بسرعت سرد شود. شير گاوداري هاي صنعتي به دليل دارا بودن دستگاه هاي سردكن، كيفيت مناسب تري نسبت به گاوداري هاي سنتي دارد كه البته قرار است از اين پس سنتي ها هم به سيستم هاي برودتي مجهز شوند. اما شيرخام بايد در شرايط بهداشتي نگهداري شده و در حمل و نقل آن هم بايد فاكتورهاي سرد و بهداشتي بودن رعايت شود. ظرف شير بايد استيل و دوجداره باشد. شير سريع فاسد مي شود و منبعي غني از پروئتين، چربي، آب و ويتامين است كه اين مواد محيط مناسبي براي رشد باكتري ها هستند. باكتري هاي مفيد و غيرمفيد در شيرهاي استريل با حرارت از بين مي روند، ولي شيرهاي پاستوريزه، بعد از 3 تا 4 روز، محيط مناسبي براي رشد باكتري ها و توليد اسيد هستند.