آرش نهاوندي
ديه گو آرماندو مارادونا در اقدامي عجيب و بي سابقه كه در جريان اجلاس سران  آمريكايي رقم خورد، با تغيير چهره خويش جامه مشهورترين فوتباليست جهان را از تن درآورد و در قالب يك سياستمدار در انظار عمومي ظاهر شد. او در يك برنامه تلويزيوني پرطرفدار، حضور خود را به عنوان يك مبارز سياسي، دست كم براي يك فصل- نخوانيد فوتبال كه سياست اعلام كرد.
اين تحولات عمده در حالي ديدگاه هاي اين ستاره  پيشين فوتبال را با تغييراتي اساسي مواجه ساخته اند كه هنوز يك سالي از مبازره بي امان وي براي ترك اعتياد نگذشته است. اعتياد مارادونا به موادمخدر سبب شده بود تا وي از ميادين فوتبال به حاشيه رانده شده و حتي مدت ها بحثي از وي در مجامع ورزشي نشود.
اما چند ماه پيش مارادونا با ترك اعتياد خويش سرزنده و هوشيار- از گذشته پا به ميدان زندگي گذاشت؛ البته تغييرات در حالات و روحيات اين ستاره فوتبال
پرفروغ سابق، يك شبه رخ ندادند كه نقطه سرآغاز آن را مي توان در زمان مراجعه مارادونا به كلينيكي در كوبا براي ترك اعتياد جست وجو كرد. در واقع مراحل مقدماتي ترك اعتياد مارادونا دركوبا با جراحي معده در كلمبيا به فينالي با شكوه رسيد و مارادونا با ظاهري پيروزمندانه و تغيير يافته كلمبيا را مجددا به مقصد آرژانتين - زادگاهش- ترك كرد. در واقع مارادونا جديدي از بطن مادر زاده شده كه اين بار نيز همچون گذشته براي كسب محبوبيت عمومي از ميداني به ميدان ديگر مي رود تا پيروزي هاي مكررش ياد وي را در اذهان مردم زنده نگه دارد.
از همين رو ديه گو بازگشت خويش را اين بار به ميداني فراخ تر از زمين فوتبال در برنامه اي تلويزيوني به نام لانوچه دل ديس (شب عدد 10) اعلام كرد، نام۱۰ از آن رو براي اين برنامه انتخاب شده بود كه مارادونا در زمان حضور در ميادين فوتبال همواره پيراهن شماره 10 تيم ملي آرژانتين را بر تن مي كرد. در اين برنامه تلويزيوني ضمن تمجيد از مارادونا به مسائلي نظير فوتبال، خانواده و سياست پرداخته شد كه در اين بين، ميان پرده هايي نيز چاشني برنامه بودند. اولين سري از اين برنامه هاي ويژه تلويزيوني كاملا با رويكردي ورزشي ساخته شدند و پله(ادسون آرانتس دوناسيمنتو) به عنوان اولين ميهمان افتخاري در نخستين برنامه از اين دست حضور يافت. اما دومين برنامه شماره 10 از هر نظر با تغييري اساسي ارائه شد، در اين برنامه مصاحبه اي از فيدل كاسترو، رهبر كوبا - يكي از قهرمانان مورد علاقه مارادونا حضور يافته بود تا اين برنامه تلويزيوني كاملا پرطرفدار، جنبه سياسي پيدا كند. به رغم جذاب بودن برنامه هاي اوليه هر چقدر اين نمايش تلويزيوني به آخرين قسمت هاي خويش نزديك مي شد، آن غناي اوليه را نيز از دست مي داد.
اما ديگر مهم نبود، زيرا مارادونا با حمايت از رسانه اي به بزرگي تلويزيون گام در استاديومي پرجمعيت و پرطرفدارتر گذاشته و دنياي فوتبال را سكوي پرتابي براي پرش به دنياي وسيع تر سياست قرار داده بود.
سري كه بوي قورمه سبزي مي دهد
اما اوج درخشش مجدد مارادونا و اين بار در صحنه سياسي، در جريان اجلاس سران آمريكا در آرژانتين رقم خورد و مارادونا در نقش  سخنگوي مخالفان آزادسازي تجارت و سياست يك جانبه  نگرانه جورج بوش، ظاهر شد. نقش مارادونا در اين ميان چنان اهميتي يافته بود كه به هنگام سخنراني هوگوچاوز - رئيس جمهوري ونزوئلا- در جمع بيش از 40هزار نفر از مخالفان جهاني سازي در يكي از استاديوم هاي آرژانتين، مارادونا نيز در كنار رئيس جمهوري حضور يافت.
عكاسان نيز از فرصت استفاده كرده و عكس هاي زيادي از اين دو نفر در كنار يكديگر گرفتند.
اما اين اقدامات مارادونا خشم ويسنته فوكس -رئيس جمهوري مكزيك - را برانگيخته است.
فوكس ضمن انتقاد از اين فوق ستاره پيشين فوتبال گفته است: كله مارادونا بوي قورمه سبزي مي دهد.
فوكس افزوده است: او پاي خوبي براي ضربه زدن به توپ دارد، اما مغز خوبي براي صحبت كردن ندارد.
اقدامات مارادونا نه تنها واكنش رئيس جمهوري مكزيك را برانگيخت كه در بسياري از مواقع محور اصلي بحث هاي روساي كشورهاي آمريكايي را نيز تشكيل داد. مطرح شدن بحث هاي داغي درباره مارادونا و اقداماتش اين بار نام وي را از جنبه سياسي در سراسر جهان مطرح كرد. اگرچه برنامه شماره 10 همواره مسائل سياسي را به بهترين نحو به جامعه آرژانتين ارائه مي كند و حتي چهره هاي جديدي را به جامعه اين كشور معرفي مي كند، حضور مارادونا در اين برنامه جلوه اي ويژه به آن بخشيده است. علاوه بر اين، اقدامات اخير مارادونا در آرژانتين بازتاب بسيار مثبتي داشته است و امروزه بسياري وي را علاوه بر اسطوره فوتبال، سياستمداري قابل نيز مي دانند. ترك اعتياد مارادونا (او به استعمال كوكائين معتاد بود) محبوبيت وي را در سطح يك قهرمان ملي در نظر مردم آرژانتين بالا برد.
مارادونا طي اولين دوره سخنراني هايش از فقر و نداري در آرژانتين سخن گفت. ايراد چنين سخناني از سوي فردي كه پيش از اين جز حضور در تمرينات ورزشي و شركت در مسابقات فوتبال كار ديگري نمي كرده است، بيش از پيش وي را نزد مردم آرژانتين محبوب كرد.
همين امر سبب شده است تا امروزه مردم آرژانتين وي را به مثابه محافظ خويش در برابر سياست هاي تحميلي اقتصادي و سياسي تلقي كنند. در واقع مارادونا همان فردي ست كه در يكي از شهرك هاي حاشيه نشين بوينوس آيرس متولد شد و خود را از هيچ به اوج رساند و بدل به فوتباليستي شد كه امروز مفاهيم و سياست هاي نئوليبراليستي و سياستمداران فاسد را مورد حمله
قرار مي دهد. او درباره فساد اقتصادي سخن گفته است؛ كلامي كه امروزه فردي جرات گفتن آن را در جامعه آرژانتين ندارد. اما الان چه كسي جرات دارد بگويد كه تحولات روي داده در شخصيت مارادونا، براي وي به مثابه سكوي پرتابي به سوي دنياي سياست نخواهد بود؟ در حال حاضر تحليل گران سياسي معتقدند كه مارادونا فصلي ديگر را در عرصه سياست تجربه خواهد كرد.
برنامه  تلويزيوني مارادونا با كاسترو
اما مارادونا براي ورود به عرصه سياست نياز به يك زمينه داشت كه اين زمينه نيز با برگزاري اجلاس سران آمريكايي در آرژانتين فراهم شد. از همين رو بود كه اين فوتباليست نامدار در برنامه تلويزيوني شماره 10 از ميهمانان بسيار مطرحي مانند پله  (اسطوره فوتبال برزيل و رابي ويليامز دعوت به عمل آورده بود). اما مطرح ترين ميهماني كه در برنامه مارادونا حضور يافت، فردي نبود جز فيدل كاسترو. در اين مصاحبه تلويزيوني كه دو هفته پيش روي آنتن رفت، مارادونا بيشتر تلاش مي كرد بيش از هر چيز در خصوص خلق و خوي فيدل كاسترو سئوال كند، اما رئيس جمهوري كوبا، مصاحبه را به سمت بيان تفكرات سياسي اش سوق داد.
رهبر كوبا در اين مصاحبه پنج ساعته - پيش از برگزاري اجلاس سران آمريكايي از طريق تلويزيون براي مردم آرژانتين و ساير نقاط جهان نمايش داده شد، خطاب به بوش گفته بود بهتر است بهانه اي بياورد و در اين جلسه سران آمريكايي شركت نكند. مجمع تجارت آزاد كشورهاي آمريكايي در حال منحل شدن است. ديه گو مارادونا نيز هموطنانش را به حضور در تظاهراتي كه عليه سياست هاي بوش در منطقه
ماردل پلاتا برگزار شد، تشويق كرد.
كاسترو خطاب به مارادونا نيز گفت: كشور ما همبستگي خود را با شما و آرژانتين اعلام مي كند. ما دهه هاي متمادي ست كه ضد سياست هاي آمريكا مبارزه مي كنيم و خوشحال خواهيم شد كه شما هم با ما هستيد. مارادونا نيز در برنامه تلويزيوني خويش از ابراز هيچ تحسيني نسبت به فيدل كاسترو دريغ نكرد و از اين رئيس جمهور 79 ساله به عنوان دوست و پدرش ياد كرد. اين اقدامات مارادونا و همراهي با رهبران سياسي برجسته اي نظير كاسترو و هوگو چاوز، دستاورد بزرگي نيز به همراه داشت؛ شكست طرح آمريكايي،  منطقه آزاد تجاري قاره آمريكا. اين شكست در واقع نقطه آغازي ست براي افول نفوذ ايالات متحده در قاره آمريكا، بويژه آنكه آرژانتيني ها به رهبري مرداني چون مارادونا خشم و نفرت خود را از يكجانبه نگري هاي آمريكا در عرصه هاي سياسي و اقتصادي نشان دادند و با حضور در تظاهراتي گسترده رئيس جمهوري ايالات متحده را به باد شديدترين انتقادها گرفتند و براي سران كاخ سفيد آشكار ساختند كه جهاني سازي اقتصاد را به رهبري آمريكا و در قالب نظم نوين جهاني نمي پذيرند. اين تظاهرات 40 هزار نفري و حضور شخصيت هاي برجسته در آن سبب شده تا نستور كرچنر - رئيس جمهوري آرژانتين- نيز با تغيير رويكردي عمده از دخالت هاي ايالات متحده در آمريكاي جنوبي انتقاد كند. اين سفر در واقع نه تنها شكستي اقتصادي براي بوش كه در اصل شكستي سياسي محسوب مي شد، بويژه آنكه رسانه هاي معتبر جهاني نيز تظاهرات عليه رئيس جمهوري آمريكا را در صدر اخبار خود قرار داده و با نوشتن گزارش هاي خبري، تحليلي و سياسي به طور جامعي به بررسي شكست آمريكايي طرح منطقه آزاد تجاري پرداختند. اين در حالي بود كه مارادونا در صف اول مخالفان آمريكا و با پوشيدن پيراهن آستين  كوتاهي كه طرح و نوشته بوش را متوقف كنيد ، روي آن حك شده بود، به عنوان يكي از برجسته ترين رهبران تظاهرات ظاهر شد تا آنچه را كه تاكنون ممكن به نظر نمي رسيد به امري امكانپذير بدل كند؛ حضور يك ورزشكار سابق در عرصه سياسي و حمايت از جنبش مردمي آرژانتيني ها.

از ميدان فوتبال تا عرصه سياست
از سال 1986 كه با دست، گلي را وارد دروازه كرد و توانست تيمش را با جادوي تكنيك، روانه ديدار فينال كند، زمان زيادي نمي گذرد. از آن عصر طلايي تاكنون اتفاقات زيادي در زندگي مارادونا، اين فوق ستاره سابق، افتاده است، اما مهمترين اين اتفاقات كشف موادمخدر(كوكائين) در صندوق عقب  ماشين وي بود. در واقع پس از اين حادثه مارادونا از قله هاي اوج افتخار به دره هاي حضيض ذلت سقوط كرد و غريب به 14سال را دور از انظار مردم گذراند. اما اتفاقي ساده؛درمان مارادونا در يك كلينيك كوبايي سبب تحولاتي شگرف در اين اسطوره سابق شد و شرايطي را پديد آورد تا وي بار ديگر در قامت يك قهرمان ملي، در عرصه سياست، پرچم مخالفت كشورش را عليه سياست هاي بوش در دست گيرد و عكس هاي جالبي را به يادگار با فيدل كاسترو و هوگوچاوز رهبران كوبا و ونزوئلا در تاريخ زندگي خود ثبت كند.

كيارش طهماسبي- انتخابات ميان  دوره اي پارلمان آرژانتين براي كسب كرسي ايالت بوئنوس آيرس در مجلس سناي اين كشور، دومين خبري از آرژانتين بود كه پس از برگزاري اجلاس سران آمريكايي در ماردل پلاتا طي ماه اخير، اهم اخبار رسانه  هاي بين  المللي را به خود اختصاص داد.اهميت اين انتخابات در آرژانتين به حدي بود كه سياستمداران اين كشور آن را مادر نبردها لقب داده بودند.همين عامل سبب شده است تا هفته  نامه اكونوميست در گزارشي ويژه به بررسي جوانب اين انتخابات بپردازد.
اكونوميست در تحليلي درباره اين نبرد آورده است: پس از شمارش آرا در انتخابات مشخص شد كه كريستينا فرناندز (كرچنر) همسرنستور كرچنر، رئيس جمهوري آرژانتين با 46 درصد آرا، شكست سنگيني را بر رقيبش هليد گونزالس دوآلده كه تنها 20 درصد آرا را به خود اختصاص داده، تحميل كرده است.اهميت اين پيروزي در اين نهفته است كه همسر رئيس جمهوري، مهمترين كرسي سناي آرژانتين را كسب كرده و پايه  هاي قدرت شوهرش در مقام رياست  جمهوري را تحكيم كرده است، درواقع پيروزي كريستينا فرناندز در انتخابات، مهر تاييدي بر اقدامات رئيس جمهوري از سال 2003 است. علاوه بر اين، كرچنر توانسته است پيروزي كمرنگ خود را در انتخابات گذشته جبران كرده و رياست خود را بر حزب پرونيست تثبيت كند.
مسير هموار
پيروزي همسر كرچنر در اين انتخابات، نكته ديگري را نيز آشكار مي  سازد؛ استفاده از ابزار دموكراتيك براي تثبيت قدرت خانوادگي در كشوري كه امروزه از تورم دورقمي رنج مي  برد و آينده  اي مبهم از اين نظر پيش رو دارد.با رجوع به تاريخ مي  توان دريافت كه پس از روي كار آمدن مجدد خوان دومينگوپرون ، سران و ديكتاتورهاي آرژانتيني همواره سعي داشته  اند قدرت خود را با استفاده از مباني دموكراتيك حفظ كنند.اقدام پرون كه امروزه بزرگترين حزب آرژانتين با نام وي به حيات خود ادامه مي  دهد، الگويي بود براي ساير سران آرژانتيني. درواقع پرون براي بار دوم نه با انجام كودتا كه پس از برگزاري انتخابات روي كار آمد، از همين روست كه امروزه سران آرژانتين بي  نياز به قوه قهريه و انجام كودتاهاي پياپي، دموكراسي را ملعبه خويش قرار مي  دهند.البته از جنبه ديگري نيز مي  توان پيروزي همسر كرچنر در انتخابات ميان  دوره  اي آرژانتين را مورد بررسي قرار داد.براي درك بهتر اين مسئله بايد به آمريكا و دوره رياست  جمهوري بيل كلينتون رجوع كرد.بيل كلينتون و همسرش نه تنها يك زوج اجتماعي كه درواقع يك زوج سياسي بودند.
همسر كلينتون با حمايت از همسرش درمواقع مختلف نظير انتخابات رياست  جمهوري و استيضاح وي در كنگره و شركت فعال در روندهاي سياسي آمريكا، نه تنها مسير ترقي كلينتون و دستيابي وي به قدرت سياسي را هموار كرد كه عاملي شد براي انتخاب بيل كلينتون براي دور دوم و راي نياوردن طرح استيضاح وي در كابينه.البته پس از بركناري كلينتون، هيلاري كلينتون بتنهايي براي كسب كرسي سناي آمريكا اقدام كرد تا از اين طريق خود را در روند سياسي كشور حفظ كرده و آينده سياسي خاندان كلينتون را حفظ كند.
البته هيلاري كلينتون خود نيز سياستمداري مشهور است كه در بسياري از مواقع در نقش يكي از بزرگترين تحليل گران حزب دموكرات ظاهر مي  شود.
حال با رجوع به كريستينا كرچنر مي  توان دريافت كه او نيز در نقش زني ظاهر شده كه سياست را پلكاني براي بقاي قدرت شوهر خويش برگزيده است. درواقع پيروزي كريستينا كرچنر در ايالت بوينوس آيرس كه 40درصد از جمعيت آرژانتين را تشكيل مي  دهد، مسيرنستور كرچنر را براي پيروزي در انتخابات سال 2007 هموار كرده است، البته اين اقتصاددان سابق، براي پيمودن چنين مسير به ظاهر همواري بايد در ابتدا مشكلات اقتصادي را كه در حال حاضر با تورمي دورقمي به اوج رسيده، حل كند كه درغير اين صورت نه تنها آينده سياسي وي كه آينده آرژانتين نيز در خطر خواهد افتاد.

شهر 72 ملت
معصومه سميعي - بوينوس آيرس پايتخت، بزرگترين شهر و بندر آرژانتين است. نام اين شهر در زبان اسپانيايي به معناي بادهاي مساعد است. بوينوس آيرس در كرانه رودخانه پلاتا واقع در سواحل جنوب شرقي قاره آمريكاي جنوبي بنا شده است. اين شهر درست در نقطه مقابل شهر مونته ويدئو پايتخت اوروگوئه قرار دارد. در قرن نوزدهم و پس از خاموش شدن شعله هاي فروزان درگيري هاي داخلي، بوينوس آيرس از تقسيمات استاني خارج شد و نحوه اداره آن از حالت استاني به فدرال تغيير كرد كه امروزه نيز شهر با سيستم فدرالي اداره مي شود.
از آن زمان و با تغييرات انجام شده در سيستم اداره شهر، بر وسعت محدوده بوينوس آيرس نيز افزوده شد و شهرهاي بلگرانو و فلورنس به محدوده پايتخت اضافه شدند. تغييرات اداري انجام شده سبب شده است تا مردم آرژانتين نيز براي متمايز كردن شهر بوينوس آيرس با استاني به همين نام، بوينوس آيرس را تحت عنوان پايتخت فدرال بنامند.
جمعيت
آرژانتيني ها همچنين براي يادآوري اهميت تاريخي بوينوس آيرس و نقشي كه اين بندر در توسعه كشور ايفا مي كند، مردم ساكن اين شهر را تحت نام پورتنيوس (بندري ها) نامگذاري كرده اند. هسته اصلي جمعيت بوينوس آيرس را اسپانيايي و ايتاليايي تباران تشكيل مي دهند. اغلب اسپانيايي تباران نيز در اصل مهاجراني هستند كه از ايالات گاليسيا،  آستورياس و باسك به آرژانتين آمده اند. ايتاليايي تباران نيز اغلب از نواحي چون كالابريا،  ليگوريا و ناپولي مهاجرت به آرژانتين را به سكني گزيدن در كشور خويش ترجيح داده اند. البته اسپانيايي ها و ايتاليايي  تباران تنها نيستند و اعراب، يهوديان انگليسي ها، ايرلندي ها، چيني ها، ژاپني ها و كره اي ها نيز در جوار آنها در بوينوس آيرس زندگي مي كنند. علاوه بر اين، اقليتي از مستيسوها (دو رگه  هاي اسپانيايي بومي) نيز ساكن پايتخت هستند. به رغم تنوع قوميت هاي ساكن در بوئنوس آيرس اكثر ساكنان پايتخت از مذهب مسيحي كاتوليك (كليساي روم) پيروي مي كنند.
اما درباره جمعيت شهر بايد گفت، بوينوس آيرس مركزي بر اساس آمارهاي ارائه شده در سال 2001 داراي جمعيتي بالغ بر 138/776/2 نفر است، البته بوينوس آيرس بزرگ (شهر مركزي به احتساب حومه آن)، 4/11 ميليون نفر جمعيت دارد. لازم به ذكر است كه برخلاف بوئنوس آيرس، حومه شهر بخشي از استان بوينوس آيرس تلقي مي شود و داراي تقسيمات اداري جدگانه اي از شهر است.
تاريخ
در سال 1516 خوان دياس (سوليس)، يك دريانورد اسپانيايي  طي يك سفر اكتشافي ريودلاپلاتا (رودخانه پلاتا) را كشف كرد، اما او مجال بيشتر نيافت و در همين زمان مورد حمله قرار گرفت و كشته شد، گفته مي شود آدمخواران عامل اصلي مرگ وي بوده اند. در سال۱۵۳۶ - 20 سال پس از مرگ سوليس- گروهي از جويندگان طلا به سرپرستي پدرو دمندوسا شهري را تحت عنوان سانتا ماريا دل بوئن آيره بنا نهادند كه امروزه بوينوس آيرس ناميده مي شود. اين اسم برگرفته از نام ويرخن بوئن آريا بانوي بادهاي مساعد است. مدتي از بناي بوينوس آيرس نگذشته بودكه شهر هدف حملات متعدد قرارگرفت و ساكنان آن ناگزير در سال 1541 شهر را ترك كردند.
اما در سال۱۵۸۰ با برقرار شدن امنيتي نسبي، ساكنان جديدي به شهر آمدند و تحت نظارت خوان دگاراي - دريا نورد اسپانيايي- در آن ساكن شدند. از همان ابتدا اقتصاد بوينوس آيرس به تجارت وابسته بوده است، اما دولت اسپانيايي حاكم بر آرژانتين طي سده هاي 17 و 18 ميلادي به مركزيت ليما در پرو اصرار مي ورزيد، دليل اصلي پافشاري آن بود كه اسپانيايي  ها مي توانستند از پرو و سرزمين هاي تابعه آن، ماليات بيشتري اخذ كرده و به خزانه پادشاهي ارسال كنند. اين مسئله سرخوردگي تجار بوينوس آيرسي را در پي آورد و سبب رواج بازار سياه و قاچاق كالا شد، البته اين مسئله پيامدهاي بسيار ناگواري براي امپراتوري اسپانيا نيز داشت و يكي از مهمترين آن، نارضايتي مردم از مقامات اسپانيايي بود. فرياد نارضايي مردم آرژانتين چنان رسا بود كه در اندك زماني دربار اسپانيا را لرزاند و كارلوس سوم كه بقاي امپراتوري اسپانيا را در حفظ مستعمرات مي دانست، طي فراميني، گره از برخي از محدوديت هاي سابق گشود. پادشاه اسپانيا چندي بعد نيز طي فرمان ديگري بوينوس آيرس را بندر آزاد اعلام كرد.
اما اين اصلاحات يا به تعبيري بهتر، اقدامات كوتاه مدت نتيجه چندان دربرنداشت و پيروزي مردم فرانسه در انقلاب اين كشور كه به سرنگوني بوربون ها انجاميد، ساكنان بندر بوينوس آيرس را نيز به فكر واداشت، اما برداشت پورتنيوس(بندري ها)، از انقلاب، متفاوت از آن چيزي بود كه پيش از آن فرانسوي ها را به قيام واداشته بود.در واقع بوينوس آيرسي ها به هدفي پايين تر از استقلال فكر نمي كردند و در صدد برآمده بودند اين هدف را كه در آن زمان تنها در ذهن شان به آن فكر كرده بودند به فعل درآورند.
اما حملات بريتانيايي ها به رودخانه پلاتا و تصرف بوينوس آيرس توسط نيروهاي اين كشور در سال هاي 1807-1806 تحقق اين هدف را از نظر زماني چند سال به عقب راند. بريتانيايي ها پس از مدت كوتاهي توسط قواي شبه نظامي استعمارگران اسپانيايي به عقب رانده شدند. اما اوضاع در اسپانيا نيز آرام نبود و شبه جزيره ايبري در آن زمان درگير جنگ با قواي اشغالگر فرانسوي (نيروهاي امپراتوري ناپلئون) بود.
همين عامل سبب شده تا شهروندان كراوله (سفيدپوستان اروپايي تبار) ساكن بوينوس آيرس از ضعف قواي اسپانيايي استفاده كرده و پس از يك هفته نبرد، نايب السلطنه اسپانيايي بونئوس آيرس را بركنار كنند و حكومتي استاني تشكيل دهند. تاريخ تشكيل حكومتي مستقل در بوينوس، امروزه به عنوان روز جشن ملي (روز انقلاب ماه مه) گرامي داشته مي شود.
لازم به ذكر است كه استقلال رسمي بوينوس و آرژانتين در سال 1816 به دست آمد.

گلوب اندميل
روزنامه گلوب اندميل خبر و عكس اول خود را به هشدار احزاب كانادايي به دولت اين كشور اختصاص داد. سه حزب مخالف كانادا تهديد كردند، در صورتي كه نخست وزير اين كشور با درخواست آنها مبني بر برگزاري انتخابات در ماه فوريه (بهمن) موافقت نكند، طي همين ماه دولت ليبرال اقليت كانادا را سرنگون مي كنند. اين در حالي ست كه دولت پل مارتين، نخست وزير كانادا احزاب مخالف را ترغيب كرد كه اگر مي توانند به تهديد خود عمل كرده و دولت را سرنگون كنند.
عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز شهيد شدن يكي از مبارزان جنبش حماس را براي عنوان خبر اول خود برگزيده است. نظاميان رژيم صهيونيستي همزمان با سفر كاندوليزا رايس به سرزمين هاي اشغالي طي اقدامي ددمنشانه، يكي از رهبران جنبش حماس و يك مبارز فلسطيني را به شهادت رساندند. عرب نيوز در ادامه نوشته است: اين اقدامات وحشيانه از سوي رژيم صهيونيستي در حالي صورت مي پذيرد كه كاندوليزا رايس در تلاش است، راه حلي براي آزادي رفت وآمد فلسطينيان از نوار غزه به سرزمين هاي اشغالي بيابد.
لاخورنادا
روزنامه لاخورنادا خبر اول خود را به اختلافات مكزيك و ونزوئلا اختصاص داده است. به نوشته اين روزنامه اسپانيايي زبان چاپ مكزيك، اين اختلافات در جريان اجلاس تجاري سران آمريكاي لاتين بروز پيدا كرد. پس از مشاجره لفظي ميان روساي جمهور دو كشور، ويسنته فوكس ضمن انتقاد شديد از هوگوچاوز خواستار عذرخواهي رسمي وي شده است. در همين چارچوب دولت مكزيك نيز اعلام كرده در صورت عذرخواهي نكردن هوگوچاوز، سفير ونزوئلا بايد از مكزيك اخراج شود.
واشنگتن تايمز
روزنامه واشنگتن تايمز يكي از مهمترين خبرهاي صفحه اول خود را به اولين سخنراني رسمي ژاك شيراك پس از آغاز آشوب ها اختصاص داده است. رئيس جمهوري فرانسه در اين سخنان از بحران معنا و هويت ياد كرد. او همچنين متعهد شد با ايجاد فرصت هاي برابر براي جوانان از هر گونه آشوب آتي جلوگيري كند. او گفت اين آشوب ها، بحراني هويتي را آشكار كرد كه بايد با عدالت و قاطعيت براي رفع آن اقدام كرد. ژاك شيراك كه از كاخ اليزه با مردم سخن مي گفت تاكيد كرد كه بايد اقداماتي انجام شود تا با سم مهلك تبعيض نژادي عليه اقليت هاي قومي مبارزه شود.