سينا خاكياني
هر روز صبح در پارك ملي شهر ووهان كه مركز استان هوبي چين است، گروه هاي مختلفي از مردم كه تقريبا تمام آنها را افراد ميانسال به بالا تشكيل داده اند، دور هم جمع مي شوند تا قبل از محو شدن غبار صبحگاهي به استقبال روزي نو بروند.
برخي از آنها پياده روي و نرمش هاي ساده را ترجيح مي دهند و عده اي ديگر كه سابقه طولاني تري دارند، به انجام تمرينات ورزش هاي رزمي چيني مثل تاي چي مي پردازند. اين گروه ها از نگاه ديگران نگهبانان تاريخ و سنت هاي ديرينه چين هستند كه به رغم سپري شدن سال هاي زيادي از عمرشان و چشيدن سرد و گرم روزگار همچنان به فرهنگ و سنت هاي ملي شان وفادار مانده  اند.
اما تعداد اين قبيل افراد در مقابل جمعيت سرسام آور چين كاملا ناچيز به نظر مي رسد و اين موضوع نگراني هاي زيادي را براي مسئولان فرهنگي چين ايجاد كرده است.
دائو تائوژيانگ كه 62 سال دارد، يكي از كساني ست كه صبح ها در پارك ملي ووهان به تمرين تاي  چي مي پردازد. او در اين مورد مي گويد: اين روزها جوانان چيني بشدت دنبال تقليد از غرب هستند. آنها حتي باشگاه ها و سالن هاي بزرگ ورزشي را به پارك ترجيح مي دهند و حاضر نيستند در پارك ها ورزش كنند . وي افزود: مدت هاست كه در مدارس اين كشور كسي حرفي از سنت ها به ميان نمي آورد و به نظر مي رسد كه حتي معلمان چيني هم مثل دانش آموزان شان سعي در فراموش كردن تاريخ
۵ هزار ساله اين كشور دارند. اين روزها در مدارس تنها چيزي كه به بچه ها آموزش داده مي شود، اين است كه چطور بتوانند زودتر پولدار شوند!
صحبت هاي اين پيرمرد چيني چيزي به جز حقيقت تلخ جاري در چين نيست. اگرچه چيني ها در طول چند دهه گذشته و بخصوص ظرف 10 سال گذشته به پيشرفت هاي چشمگيري در زمينه هاي مختلف علمي و صنعتي دست پيدا كرده اند، اما به همان نسبت هم از فرهنگ و سنت هاي ملي شان دور افتاده اند و به نظر مي رسد اگر اين روند با همين سرعت ادامه پيدا كند تا چند دهه آينده هيچ راوي زنده اي براي حكايت كردن فرهنگ ها و سنت هاي اين كشور باقي نماند.
ووهان هم هماند پكن يكي از شهرهايي ست كه بشدت به اين معضل گرفتار شده. كارشناسان علوم اجتماعي علت رواج اين پديده را در ووهان و ديگر شهرهاي مشابه آن بروز تغييرات ناگهاني و پيشرفت هاي سريع مي دانند. شايد به جرات بتوان گفت همان طور كه چين در چند دهه گذشته با انقلابي علمي و صنعتي رو به رو بوده، انقلابي فرهنگي را نيز تجربه كرده است، اما نتايج اين دو انقلاب كاملا با يكديگر متضاد هستند. انقلاب اول، انقلابي سازنده و پربار براي مردم چين بوده، اما انقلاب دوم، تنها فناشدن تدريجي تاريخ و فرهنگ اين كشور را با خود به همراه داشته است.
روند سرسام آور پيشرفت هاي علمي و صنعتي چين، سال ها پيش، از سواحل شرقي اين كشور آغاز شد و امروز به نواحي مركزي و به عبارت ديگر دور افتاده تر آن رسيده است. ره آورد اين روند سيل آسا براي شهري مثل ووهان ورود فن آوري هاي نوين به آن و خروج سنت ها و فرهنگ ملي از آن است و اگر مسئولان چيني فكري براي اين تبادلات نكنند، چين تبديل به كشوري خواهد شد كه سفر به آن، بازديدكنندگان را تنها به ياد جايي به نام چين خواهد انداخت كه در گذشته و در همان موقيعت جغرافيايي وجود داشته است.
اما اهالي ووهان كمي بيشتر از ساير شهروندان شهرهايي كه در مسير اين سيل قرار گرفته اند، مقاومت مي كنند و اين موضوع در برخي موارد جرقه هايي از بروز تنش ها ميان جوانان اين شهر و نگهبانان و حافظان سنت هاي آن را آشكار مي كند.
بسياري از جوانان اين شهر تنها نوع غربي هر چيزي از غذا گرفته تا لباس و موسيقي را مي پذيرند و اين موضوع براي نسل قبلي آنها به هيچ وجه قابل فهم نيست. آنها معتقدند كه مي بايست از جنبه هاي مثبت فرهنگ غرب بهره برد، اما سنت ها و فرهنگ  ملي را نبايد فداي فرهنگ غرب كرد.
دانشگاه ملي ووهان كه قدمتي 112 ساله دارد، نماد بارزي  از اعتقادات نسل قبلي اين شهر است. اين دانشگاه يكي از قديمي ترين، دانشگاه هاي كشور چين است و بناي محكم آن تلفيقي زيبا از معماري چين و معماري غربي  را در معرض ديد بازديدكنندگان قرار مي دهد. نگاهي كوتاه به اين بنا براحتي نشان مي دهد كه چطور مي توان بدون آنكه فرهنگ ملي فدا شود، آن را با فرهنگ غرب پيوند زد. هر روز هزاران جوان دانشجو، اين بناي زيبا را مي بينند، اما اكثريت آنها از اين حقيقت ساده غافل مانده اند. دانشجويان دانشگاه ووهان در مورد اين موضوع مي گويند: پيشرفت هاي سريع سال هاي گذشته باعث شده است كه سبك زندگي ما تغييرات بسيار زيادي با زندگي والدين مان داشته باشد .
ليودي يكي از دانشجويان اين دانشگاه مي گويد: زندگي ما در حال حاضر كيفيت بسيار بالاتري نسبت به دوران جواني والدين مان دارد. آنها هرگز آنچه را ما امروز تجربه مي كنيم درك نخواهند كرد، چرا كه در گذشته  تجربه اي از آن نداشته اند. با پيشرفت هاي علمي و صنعتي انجام شده و توسعه فن آوري  ها ما به موقعيت هاي ايده آل تري دسترسي داريم. گذشتگان ما مجبور بودند در مزارع يا كارخانه ها كار كنند، اما امروز زندگي راحت تر شده است .
مابقي دانشجويان دانشگاه ووهان هم با صحبت هاي ليودي موافقند. آنها بهتر شدن وضعيت زندگي مردم در ووهان را از اثرات مثبت تحولات عصر حاضر مي دانند كه امكان زندگي كردن با زحمت كمتر را برايشان فراهم آورده است، اما زماني كه از آنها در مورد مضرات اين تحولات و نكات منفي نسل جوان چين سئوال شد، همه موافق بودند كه اين بهاي چيزهايي ست كه به دست آورده اند.
يكي از معدود مخالفان اين نظريات در جمع دانشجويان گفت: در گذشته هايي نه چندان دور، مردم در كنار هم و با صميميت بيشتري زندگي مي كردند. همه به فكر يكديگر بودند و در زمان مشكلات به همديگر كمك مي كردند، اما اين روزها خانواده ها فاصله زيادي از هم گرفته و تقريبا از هم جدا شده اند و ما وقت كمتري را در كنار يكديگر مي گذرانيم .
تقريبا همه جوانان ووهان بدون در نظر گرفتن چند استثنا در مورد اثراتي كه فرهنگ غرب بر سنت ها و فرهنگشان گذاشته است، هم عقيده  اند. آنها اين تهاجم فرهنگي را درك مي كنند، اما با اين حال حاضر به تغيير رويه زندگي شان نيستند. اين روزها كمتر جواني در ووهان و بسياري ديگر از شهرهاي چين به موسيقي سنتي اين كشور علاقه نشان مي دهد، آنها فعلا سخت مشغول دنبال كردن تحولات موسيقي پاپ هستند و موسيقي سنتي شان را به دست فراموشي سپرده اند. يكي از جوانان ووهان در اين مورد مي گويد: من هم مثل همه جوانان چيني، چيزهاي نو و باب روز مثل موسيقي پاپ را مي پسندم. حقيقت اين است كه نسل ما هيچ علاقه اي به موسيقي سنتي ندارد. ما موسيقي پاپ را انتخاب كرده ايم، ولي اين بدان معني نيست كه موسيقي سنتي مان را دور انداخته ايم.
تا چند سال قبل هيچ باشگاه شبانه  اي در ووهان وجود نداشت، اما امروز آنها مثل قارچ در همه جاي شهر پخش شده اند و بسياري از آنها چندين شعبه مختلف در اين شهر دارند. شب هاي تعطيل اين كلوپ ها مملو از جوانان اهل اين شهر هستند. ژوجون - مدير يكي از اين باشگاه هاي شبانه كه خودش را با نام انگليسي رابي معرفي كرد- مي گويد: نكته مهم براي ووهان در اين است كه بتواند تعادل و توازن ميان فرهنگ جديد غرب كه در آن نفوذ كرده و فرهنگ و سنت هاي ملي و تاريخي اش را حفظ كند .
او در پايان صحبت هايش گفت: اگر من دختر يا پسري داشتم، حتما به او مي گفتم كه فرهنگ غربي،  غذاي غربي، مد و موسيقي غربي، همه خوب هستند. از آنها لذت ببر، ولي فرهنگ و سنت هاي ملي ات را فراموش نكن، چرا كه تو يك چيني هستي !

پيشرفت از نوع چيني
چين به خاطر تاريخ 5 هزار ساله اش و همچنين فرهنگ و سنت هاي منحصربه فرد مردمانش همواره زبانزد خاص و عام بوده، اما در طول چند دهه اخير ورود تكنولوژي به اين كشور سايه سنگيني بر تمام گذشته آن انداخته و به نظر مي رسد اگر اين روند به همين شكل ادامه پيدا كند، بزودي فرهنگ و سنت هاي چيني در اين كشور به دست فراموشي سپرده شود. جوانان چيني معتقدند اين بهايي ست كه براي به دست آوردن فن آوري جديد، مجبور به پرداختش هستند و از اين موضوع چندان ناراحت به نظر نمي رسند، اما قديمي ترها معتقدند كه سنت ها را بايد به هر قيمتي حفظ كرد.

بيكاري يكي از مهمترين مشكلات دنياي معاصر است؛ مشكلي كه چه در كشورهاي پيشرفته و چه در كشورهاي در حال توسعه گريبان عده بسيار زيادي از انسان ها را گرفته و به همين خاطر توجه بسياري از جامعه شناسان را به خود جلب كرده است. اين موضوع سبب شده كه محققان تا حد زيادي از توجه به معضلات مربوط به افراد شاغل باز بمانند و همين مسئله تعداد مشكلات حل نشده در اين حوزه را بالا برده است.
بيكاري، فراي عواقب مالي اش، مشكلات روحي و فيزيكي فراواني را براي هر يك از اعضاي جامعه ايجاد مي كند، اما بدون شك اگر محيط هاي كاري هم شرايط لازم براي كار كردن را نداشته باشند، همان عواقب را براي كاركنان شان به همراه خواهند داشت. تحقيقات دانشمندان در اين زمينه نشان مي دهد كساني كه از كارشان احساس رضايت نداشته باشند، بيشتر از سايرين در معرض ابتلا به بيماري هاي مختلف قرار مي گيرند. اين افراد بيشتر به آشفتگي هاي روحي دچار شده و به همين خاطر با مشكلاتي همچون اضطراب يا عدم اعتماد به نفس روبه رو مي شوند.
دانشمندان و محققان دانشگاه هاي لنكستر و منچستر براساس نتايج آخرين بررسي هاي شان كه روي بيش از 250 هزارنفر كارمند صورت گرفته، اضطراب و افسردگي را شايع ترين دلايل ابتلاي كارمندان و
به طور كلي افراد شاغل به بيماري هاي مزمن اعلام كرده اند. وجود استرس در فضاي كار هم همانند نبود احساس رضايت شغلي از عواملي ست كه در بروز ناراحتي هاي روحي و جسمي در افراد شاغل تاثير فراواني دارد. براي نمونه بسياري از كارمندان به دليل استرس هاي كاري شان به صورت ناخودآگاه احساساتشان را در خانه سركوب مي كنند كه اين مسئله خود، مشكلات بيشتري را برايشان پديد مي آورد.
پروفسور كري كوپر محقق دانشگاه لنكستر مي گويد: اين روزها بسياري از ادارات و كمپاني هاي بزرگ در حال كم كردن تعداد كارمندان و كاركنان ثابت شان هستند و در مقابل سعي دارند بيشتر از نيروهاي كار با قراردادهاي كوتاه مدت استفاده كنند. اين مسئله يكي از مهمترين دلايل بالا رفتن ميزان عدم احساس امنيت شغلي در ميان كارمندان و كاركنان اين شركت هاست كه بالطبع استرس هاي فراواني را هم بر آنها تحميل مي كند.
گروه ديگري از شاغلان هم به خاطر وجود انتظاراتي بيش از توانايي هاي شان از سوي كارفرمايان، دچار نگراني و استرس مي شوند. اين افراد يا خارج از ساعات اداري و بيرون از محيط كارشان مجبور به انجام كارهاي عقب افتاده شان مي شوند يا دست كم نگراني هاي آنها را با خود به همراه دارند و اين موضوع تقريبا در تمام موارد با پايين آمدن آستانه عصبانيت آنها همراه است.
پروفسور كوپر مي گويد: تامين مالي كارمندان، ايجاد امنيت شغلي بيشتر و به وجود آوردن شرايط روحي مناسب تر براي آنها سرمايه گذاري عاقلانه اي ست كه متاسفانه بسياري از كارفرمايان از آن غافل هستند. فراهم آوردن شرايط فوق، احساس رضايت و آرامش بيشتري را در كارمندان ايجاد مي كند كه سلامتي روحي و جسمي آنها را به همراه داشته و بدون شك بازدهي بيشتر آنها را به دنبال خواهد داشت.
اما ويژگي هاي يك محيط كاري مناسب چيست؟
يك محيط كاري مناسب چه به لحاظ فيزيكي و مادي و چه به لحاظ روحي و رواني بايد شرايطي را داشته باشد كه سلامتي جسمي و روحي كاركنانش را تامين كند.
شرايط فيزيكي: اگرچه ممكن است فراهم بودن ابزار و وسايل مناسب براي كار، نور مناسب، دور بودن از محيط هاي پرخطر، پاكيزگي و نظافت و آرامش به لحاظ صوتي مسائلي پيش پا افتاده به نظر برسند، اما از قلم افتادن هريك از موارد فوق مشكلات فراواني را در هر محيط كاري به همراه خواهد داشت.
حقوق مناسب: يكي از مهمترين ويژگي هاي يك محيط كاري ايده آل، پرداخت حقوق عادلانه و البته به موقع آن است. اين مسئله تا حد بسيار زيادي از بروز نارضايتي در كارمندان جلوگيري مي كند و اين امكان را به آنها مي دهد تا بتوانند راحت تر و با دغدغه هاي ذهني كمتري با مشكلات كاري شان كنار بيايند.
ارزشگذاري صحيح: مديران و كارفرمايان با اين كار و به دنبال آن با ارتقاي به موقع كاركنان شان مي توانند علاوه بر بالا بردن بازده كاري از طريق ايجاد انگيز ه هاي بيشتر، به سلامت روحي آنان كمك كنند.
اما اگر تمام شرايط فوق در يك محيط كاري فراهم باشد، هنوز جاي صميميت در آن خالي ست. در يك محيط ايده آل، علاوه بر لزوم وجود اعتماد متقابل ميان مدير و كارمندان، نياز مبرمي به وجود صميميت و اعتماد متقابل ميان خود كارمندان نيز احساس مي شود. چرا كه نبود آن، باوجود تمام ديگر موارد فوق به طور چشمگيري در افزايش دغدغه هاي ذهني افراد، بالا رفتن ميزان نارضايتي ها، به خطر افتادن سلامت روحي و جسمي كاركنان و سرانجام كاهش شديد بازدهي و در نهايت فروپاشي هر مجموعه كاري موثر خواهد بود.
بدون ترديد امرار معاش اغلب انگيزه اصلي هر فرد شاغلي براي كار كردن است. اما پيدا كردن محيط كاري كه تمام شرايط فوق را با هم داشته باشد تقريبا غير ممكن مي نمايد. بنابراين آنچه از دست ما برمي آيد اين است كه تا حد ممكن در انتخاب شغلمان دقت به خرج دهيم تا احتمال بروز نارضايتي هاي شغلي و استرس هاي كاري را به حداقل برسانيم.

عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز خبر اول خود را به تصويب قانون جديد حج و زيارت عربستان سعودي اختصاص داده است.
اين قانون به منظور ايجاد نظم و انسجام در برنامه هاي زيارتي داخلي به تصويب رسيده و صرفا زائران داراي شناسنامه عربستان سعودي را شامل مي شود. براساس اين قانون، زائران عربستاني  تبار از اين پس تنها با اخذ مجوز از سوي شركت هاي خدمات دهنده و زيارتي مجاز به انجام مناسك حج خواهند بود.
چايناديلي
روزنامه چايناديلي موضوع انفجار مرگبار در معدني در چين را براي عنوان خبر اول خود برگزيده است.
به نوشته اين روزنامه چاپ چين، بر اثر انفجار در اين معدن، دست كم 134 نفر كشته و 15 نفر ديگر ناپديد شدند.
در جريان عمليات امدادرساني، 75 نفر از معدنچيان نجات يافتند كه 25 نفر آنها براي انجام معالجات سطحي در بيمارستان به سر مي برند و وضعيت چهار نفر ديگر از آنها وخيم گزارش شده است.
واشنگتن تايمز
روزنامه واشنگتن تايمز نيز عكس اول خود را به دادگاه رسيدگي يك پرونده اتهامي عليه صدام اختصاص داده است. اين جلسه پس از يك تنفس شش هفته اي برگزار شد و رمزي كلارك دادستان سابق آمريكا و از منتقدان نحوه محاكمه صدام حسين - به گروه وكيلان مدافع پيوست. تصاوير تلويزيوني نيز صدام حسين را درحالي كه از نحوه رفتار با خود شكايت داشت نشان دادند.
مسكو تايمز
روزنامه مسكوتايمز موضوع پيروزي طرفداران روسيه در جمهوري چچن را براي عنوان خبراول خود برگزيد. براساس بيانيه مقامات دولت چچن، نتايج به دست آمده از شمارش بيش از نيمي از آراي ريخته شده به صندوق هاي اخذ راي در روز يكشنبه 27 نوامبر نشان مي دهد كه نامزدهاي حزب روسيه متحد كه طرفدار ادامه اتحاد چچن با روسيه است، توانسته اند 65 درصد كل آرا را به خود اختصاص دهند.

سانتياگو پايتخت و بزرگترين شهر كشور شيلي ست. اين شهر تقريبا در مركز شيلي واقع شده و اصلي ترين قسمت محدوده بزرگ شهري سانتياگو را تشكيل مي دهد. با اينكه سانتياگو پايتخت شيلي ست، اما بيشتر ادارات، وزارتخانه ها و سازمان هاي اجرايي شيلي در شهر والپاريزو قراردارند كه فاصله كمي تا اين شهر دارد.
آب و هوا
سانتياگو آب وهوايي مديترانه اي دارد؛ تابستان هاي اين شهر گرم و تا حدودي خشك است و دماي هوا به 35درجه سانتي گراد مي رسد. زمستان هاي اين شهر، چندان سرد نيست و دماي هوا در سردترين روزها از 4 درجه سانتي گراد پايين تر نمي آيد. در اين شهر به طور متوسط سالانه 360 ميلي متر باران مي بارد. سانتياگو اصولا هواي به نسبت تميزي دارد، اما در فصل زمستان و به علت پديده وارونگي هوا، آلودگي در سطح شهر تا حد زيادي افزايش پيدا مي كند. به همين منظور دولت شيلي چندسالي ست كه طرح هايي را براي كاهش آلودگي هواي اين شهر در فصل زمستان به اجرا گذاشته است كه مهمترين آنها دادن امتيازهاي مختلف به صاحبان صنايع سنگين در اين شهر است تا آنها را به خارج شدن از محدوده شهري تشويق كند.
رودخانه زيباي ماپوكو از شمال شرق سانتياگو به اين شهر وارد و از جنوب شرقي آن خارج مي شود و جلوه زيبايي به آن بخشيده است، اما متاسفانه آب اين رودخانه به دليل تخليه فاضلاب و پسماند هاي صنعتي در آن بشدت آلوده شده است. وجود چندين معدن بزرگ مس كه در رشته كوه هاي آندو در شرق سانتياگو واقع شده اند نيز در آلودگي بيشتر آب اين رودخانه موثر بوده اند. دولت شيلي طرحي را تصويب كرده كه براساس آن تمام شركت ها و صنايع خصوصي و دولتي ملزم به اصلاح روش هاي استفاده از آب تا پايان سال 2006 ميلادي شده اند تا بلكه به اين وسيله تا حدودي از ميزان آلودگي آب اين رودخانه كاسته شود.
آلودگي صوتي هم همانند آلودگي هوا در سانتياگو بيداد مي كند كه علت اصلي آن تردد اتوبوس هاي گازوئيلي قديمي در سطح شهر است. تردد همين خودروها خود از عوامل اصلي آلودگي هواي اين شهر در فصل زمستان است.
جمعيت
سانتياگو پرجمعيت ترين شهر شيلي ست. اين شهر در سال 1950، يك ميليون و 300 هزار نفر، در سال 1970، 2 ميليون و۸۰۰هزار نفر و در سال 1990، 5/4 ميليون نفر جمعيت داشته است و در حال حاضر جمعيت آن به 5 ميليون و 960 هزار نفر رسيده است. كارشناسان پيش بيني مي كنند جمعيت اين شهر با ادامه يافتن اين نرخ افزايش تا سال 2015 به بيش از 6 ميليون و 600هزار نفر برسد.
سانتياگو يكي از پرجمعيت ترين شهرهاي آمريكاي لاتين محسوب مي شود و افزايش روزافزون جمعيت آن نگراني هاي زيادي را براي دولت شيلي ايجاد كرده است به همين منظور دولت اين كشور با اتخاذ سياست هاي مختلف قصد دارد ساكنان اين شهر را به اقامت در حومه ها و شهرهاي كوچك اطراف آن ترغيب كند چرا كه امكانات و زيرساخت هاي اين شهر بزودي قادر به پاسخگويي به جمعيت كلان آن نخواهد بود.
اقتصاد
سانتياگو مهمترين شهر اقتصادي و صنعتي شيلي ست و بعد از بوئنوس آيرس و سائوپائولو، سومين شهر مهم اقتصادي در آمريكاي لاتين است. بسياري از سازمان هاي بزرگ مالي مثل كميسيون اقتصادي كشورهاي آمريكاي لاتين و حوزه كارائيب، دفاتر نمايندگي هايشان را در اين شهر قرار داده اند. همچنين چندين كمپاني بزرگ چند مليتي هم مثل هيولت پاكارد، رويتر، اينتل، كوكاكولا، نستله، كداك، آي بي ام، موتورولا و... نيز اين شهر را به عنوان مركز اصلي فعاليت هاي شان در آمريكاي جنوبي انتخاب كرده اند.
حمل ونقل
فرودگاه ملي و بين المللي سانتياگو، فرودگاه آرتور مرينو بنيتز نام دارد كه بسياري از شركت هاي بزرگ حمل ونقل هوايي آن را تحت پوشش خود قرار داده اند. ايستگاه مركزي راه آهن اين شهر نيز امكان دسترسي اهالي آن را از طريق خطوط آهن به اكثر شهرهاي شيلي، محقق ساخته است.
حمل ونقل داخل شهري در سانتياگو از وضعيت تقريبا مناسبي برخوردار است و مترو كارآمد آن تا حد زيادي از ترافيك خيابان هاي اين شهر كاسته است. در حال حاضر مترو سانتياگو سه مسير جداگانه دارد و
قرار است بزودي مسير چهارم نيز به آنها اضافه شود.
تقسيم بندي هاي سياسي
شهر سانتياگو كه در استاني به همين نام واقع شده است به 32 بخش يا منطقه تقسيم مي شود.هر يك از اين مناطق، شهرداري مخصوص به خودشان را دارند و اهالي هر يك از آنها، نمايندگانشان را هر 4سال يك بار و از طريق انتخابات، انتخاب مي كنند.
فرهنگ
سانتياگو دو اركستر بزرگ موسيقي دارد. اولين آنها اركستر فيلارمونيك سانتياگو ست كه در تالار بزرگ اين شهر به اجراي برنامه مي پردازد و ديگري اركستر سمفونيك سانتياگو نام دارد كه وابسته به دانشگاه سانتياگوست. موسيقي جاز هم در اين شهر طرفداران فراواني دارد و گروه هاي مختلف اين سبك در اين شهر به فعاليت مشغول هستند.
معماري سانتياگو تركيبي از معماري مدرن و سنتي ست به طوري كه به عنوان مثال در ميدان آرماس اين شهر كليساي جامع سانتياگو در كنار چند آسمانخراش بلند قرار گرفته است. فضاهاي سبز در سانتياگو بسيار محدود هستند به طوري كه تقريبا براي هر يك از ساكنان اين شهر تنها 5/2 مترمربع فضاي سبز وجود دارد كه اين مقدار يك سوم مقداري ست كه سازمان بهداشت جهاني به عنوان استاندارد اعلام كرده است.