حاشيه وارد متن مي شود
در تعريف سازمان ملل از مناطق حاشيه نشين آمده است:  يكي از ويژگي هاي مناطق حاشيه نشين دسترسي ناكافي به آب آشاميدني است. يعني سكونتگاهي كه كمتر از 50 درصد خانوارها به آب دسترسي داشته باشند. از ديگرموارد، دسترسي به بهداشت نامناسب است به اين معني كه هر سكونتگاهي كه كمتر از نيمي از جمعيت آن وضعيت بهداشتي مناسب نداشته باشد و مجراي فاضلاب عمومي، توالت هاي سيفون دار كه حداكثر مورد استفاده هر خانوار قرار گيرد .
مهرداد جواهري پور - كارشناس شهري- مي گويد كه مركز اسكان سازمان ملل سندي با عنوان سند راهبرد جهاني تامين سرپناه تا سال 2000، تامين مسكن براي همه و واگذاري تصميم نهايي درباره نحوه تامين مسكن به وسيله مردم را مطرح كرد.
او سپس به پژوهش هاي انجام شده در مناطق حاشيه اي تهران اشاره مي كند و مي گويد:  پژوهش هاي موردي اطراف شهر تهران و كرج در اواخر دهه 60 و 70 و مناطق (اسلامشهر، سلطان آباد و اكبر آباد) نشان دهنده روند رو به  رشد اسكان غيررسمي بود. در دهه 70 هم سازمان عمران و بهسازي شهري نخستين پروژه پيشگام خود را در محله باباييان زاهدان و سپس در كرمانشاه و بندرعباس براي ساماندهي محله هاي نابسامان شهري آغاز كرد .
مهرداد جواهري پور پس از ارائه نهايي از وضعيت موجود اعلام كرد كه براي شكل گيري سند ملي توانمندسازي، همكاري با بانك جهاني براي اسكان غيررسمي در 5 شهر مركز استان آغاز شده است.
مسائل و مشكلات هيچ شهري را بدون در نظر گرفتن پيرامون آن نمي توان بررسي و حل كرد. همه شهرها متاثر از زندگي، رفتارها و نيازهاي ساكنان پيرامون شهر هستند و به همين دليل بايد پذيرفت كه بررسي مشكلات هر شهر حاشيه آن را هم بايد در نظر گرفت. حاشيه ها ناگزير از به وجود آمدن هستند. در روند توسعه طي 15 سال گذشته شهرهاي بزرگ تر در مقايسه با روستاها و شهرهاي كوچك مانند موتور مولد شغل،  عمل كردند و در كنار اين توانستند امكانات بهتري را براي زندگي به شهروندانشان ارائه دهند. به همين دليل مهاجرت و حاشيه نشيني هيچ گاه از چهره شهرهاي بزرگ كشور به خصوص تهران محو نشد.
حاشيه نشينان كه به دليل مشكلات قانوني ساخت وساز در حاشيه شهر و همچنين مشكلات مالي خود توان ايجاد منطقه مسكوني مناسبي ندارند، در نقاط مختلف فضاهايي مي سازند كه به مرور به محل تجمع معضلات شهري تبديل مي شود. از وقوع جرم و افزايش آسيب هاي اجتماعي گرفته تا نبود امكانات اوليه زندگي، نمود بارزتر و عيني تر فقر، آلودگي محيط زيست، احساس ناتواني در بازسازي مالي و فرهنگي خود،  عدم احساس مسئوليت نسبت به شهر و ده ها معضل ديگر آماده ظهور در اين فضاها هستند. اين معضلات، ساكنان حاشيه ها را تهديد مي كنند و ما معمولا فراموش مي كنيم كه ساكنان حاشيه غالبا در واحدهاي مهم توليدي اطراف شهر يا مراكز مختلف داخل شهر مشغول به كار هستند، يعني ارتباطي دائمي با ساكنان شهر داشته و به اين ترتيب تاثيرگذارند. حضور مدام درحاشيه ها و تغيير نكردن وضعيت زندگي منجر به رخوتي مي شود كه حاصل آن مشاركت نكردن در آباداني شهر و برنامه هاي مديريت شهري است. در واقع درآن صورت است كه احساس ناتواني مي كنند و به اين معتقد مي شوند كه در دور باطل افتاده اند و علاوه بر فرسودگي كالبدي به فرسودگي اجتماعي هم دچار شده اند. ضمن اينكه تاثيرات رواني زندگي در شرايط سخت حاشيه ها باعث مي شود اين قشر از نظر رواني به شدت نيازمند بازسازي و ترميم باشد. كارشناسان معتقدند كه اگر بهترين كالبدها براي آنها ايجاد شود، اما به لحاظ رواني به اين قشر رسيدگي نشود،  كار اساسي و اصولي انجام نگرفته است. مثلا طراحي فضاي سبز و ساخت آن براي مناطق مسئله دار و بد مسكن سبب تجمع و تمركز جرائم است؛ مثل پارك طالقاني در كنار بافت حاشيه اي لويزان. اگر اين پارك و مناطق اطراف آن ساماندهي شوند و مثلا فضايي براي پياده روي ايجاد شود كه هر صبح عده اي از مردم بتوانند در محيطي سالم و با احساس امنيت كامل ورزش كنند، سبب تعامل اجتماعي مي شود.
اما اصلا حاشيه چگونه به وجود آمد و وضعيت اولين حاشيه ها در شهرها چطور بود؟
حاشيه هاي شهر
وجيهه قنبري در پايگاه اطلاع رساني شهرسازي و معماري و در گفت وگو با دكتر مصطفي پودرات چي - استاد دانشگاه علامه طباطبايي- كه سال هاست روي حاشيه نشيني و زاغه نشيني فعاليت مي كند، به موضوع حاشيه نشيني پرداخته و نوشته است: او هم نمي داند درست چه روز و ساعتي زاغه نشينان آمدند، ولي سابقه آن به سال 1311 باز مي گردد.
حاشيه ها از اطراف شهر آمدند و به ميان هم رسيدند؛ آمدند كه بمانند هر چند كسي پذيرايشان نبود. دكتر پودرات چي مي گويد: حاشيه نشيني محصول كشورهاي در حال توسعه و توسعه نيافته است. حاشيه نشينان مهاجراني هستند كه به دنبال نان، راهي شهرهاي بزرگ مي شوند .
وي به كشورهاي ديگر هم اشاره مي كند. در كشور پرو در طول 20 سال، 900 هزار نفر به حاشيه نشين ها اضافه شد. در شهر ليما 25 درصد جمعيت حاشيه نشين هستند و در لوزاكا كه در جنوب آفريقا قرار گرفته 90 هزار حاشيه نشين روزگار مي گذرانند. نظام ناصحيح سلسله مراتب شهري بود و يا دغدغه نان كه حاشيه ها، شهر را خفه كردند؛ آن وقت بود كه آنها را راندند به اين اميد كه زاغه ها، آلونك ها و حاشيه ها با رفتنشان زيبايي شهر را باز مي گردانند.
دكتر پودرات چي مي گويد: در دهه 50 حاشيه نشيني در كشور رشد كرده و اين معضل بيشتر تهران را در بر گرفت. از آنجا كه سلسله مراتب شهري معيوب بود و شهرهاي كوچكي كه بين روستاها و شهرهاي بزرگ به عنوان رابط عمل كنند ضعيف بوده و كارايي لازم را نداشتند، حاشيه ها محل سكونت مهاجران شدند .
استاد دانشگاه علامه طباطبايي كه خود سال ها در خصوص حاشيه نشيني تحقيق كرده، به خوبي مي داند نمي توان با برخورد قهري و بيرون راندن آنان دردي را دوا كرد. در منطقه 2 تهران 3 بار حاشيه ها را تخريب كردند. منطقه 14 هم همين طور بيش از 3 بار ميهمانان ناخوانده را راندند، ولي آنان بازگشتند و در جايي ديگر آلونكشان را كه به قدر يك زندگي وسعت داشت بنا كردند.
دكتر پودرات چي بحث را كه ادامه مي دهد به تجربه هاي تاريخي اشاره كرده و با قاطعيت مي گويد: تخريب كردن و راندن حاشيه نشينان، دردي را دوا نمي كند. به طور مثال در مانيل 300 آلونك را خراب كرده و 11 هزار نفر را به صورت قهري بيرون راندند، ولي همين افراد جاي ديگري مستقر شده و به فحشا و فروش مواد مخدر پرداختند. در ايران هم نمونه اش خاك سفيد بود .
پودرات چي چندين راه حل را عنوان مي كند؛ براي حاشيه هاي فعلي كه زيبايي شهر و آرامشش را گرفته اند بايد فكري كرد. تخريب بي قيد و شرط كه در اكثر كشورهاي جهان انجام گرفت و نتيجه مساعدي نداد؛تخريب و كوچاندن به محل قبلي، تخريب پس از دادن زمين ارزان و مصالح ساختماني به قيمت نازل و تخريب با ارائه زمين و مصالح رايگان.
وي در ادامه به راه حل هاي ديگر اشاره مي كند: تخريب پس از انتقال به مسكن آماده كه نمونه آن در سنگاپور و هنگ كنگ است در ايران هم سابقه دارد؛ دهه 50 منطقه دولت آباد به همين شكل ساخته شد .
اجبار به بازسازي آلونك ها با پذيرش حق آنان بر زمين، بازسازي آلونك ها به كمك دولت و همياري ساكنان (مثل پاكستان)، ناديده انگاشتن با كنترل گسترش آتي و بالاخره ناديده انگاشتن محض از ديگر راه هايي است كه براي رويارويي با حاشيه نشيني مي توان بهره گرفت.
پودرات چي معتقد است:  در كشور ايران بسته به نوع حاشيه ها و ساكنان آن بايد راه حل خاصي را درنظر گرفت، ولي در مجموع نمي توان اين افراد را بيرون راند، بلكه بايد حاشيه ها را به گونه اي بازسازي كرده و شكل بهتري به آنها داد؛ در عين حال كه توجه داشت كنترل و جلوگيري از گسترش حاشيه نشيني را فراموش نكنيم .
او اضافه مي كند: تجربه زورآباد نشان مي دهد اسكان رسمي حاشيه نشينان بدون هيچ قاعده اي خود تبعات ديگري به همراه دارد. زماني كه به ساكنان زورآباد گفته شد به آنها زمين داده خواهد شد بسياري اقوام و بستگان خود را هم از روستاها آوردند. آلونك ها فضاي شهر را به هم ريخته اند، آلودگي بصري ايجاد كرده اند و شهري ساخته اند بي قواره. آن زمان كه توسل به زور جواب نداد به خصوص تجربه باقرشهر (حوالي بهشت زهرا)  نشان داد از آنان كه آمده اند و ماندگار شده اند نمي توان انتظار بازگشت داشت. همين جا بود كه فكر طرحي به نام طرح اسكان رسمي حاشيه نشينان مطرح شد.
دكتر پودرات چي در خصوص اسكان حاشيه نشينان مي گويد: هر حاشيه اي با حاشيه ديگر متفاوت است؛ به لحاظ سليقه ساكنانش و منطقه اقليمي. بنابراين براي هر يك مي توان راه حلي پيدا كرد. مثلا زاغه هايي كه در گودي قرار دارند، قابل بازسازي نيستند. به اين افراد بايد مسكن هاي ارزان قيمت داد. برخي مناطق مثل زورآباد با بازسازي قابل زندگي است كه همين اتفاق هم افتاد! برخي حاشيه ها را هم بايد به رسميت شناخت و خدمات اوليه شهري ارائه داد. مثل شهرك مطهري كه به آنها پلاك دادند و سپس خدمات رساني مثل برق و آب انجام دادند.
دكتر حيدري كارشناس شهرسازي است. او هم همين باور را دارد كه زيبايي شهر، امري تجملي نيست بلكه ضرورتي انكارناپذير است. حاشيه نشينان تنها كساني نيستند كه ميزان جرم را افزايش مي دهند بلكه ظاهر شهر را به هم مي ريزند و اين، روح ساكنان را خسته مي كند، در عين حال كه خدمات رساني شهري را با مشكل مواجه مي سازد.
او مي گويد: شهر نيازمند توجهي ديگر است. طرح اسكان حاشيه نشينان بايد دير يا زود انجام گيرد چرا كه با آنان كه مانده اند و به زميني كه تصرف كرده اند تعلق پيدا كرده اند، نمي توان گفت برو .
برخي از حاشيه ها مثل پل مديريت بايد تخريب شود و در محل مناسب ديگري به اين افراد مسكن  ارزان به صورت اجاره به شرط تمليك ارائه داد. ناديده انگاشتن حاشيه نشينان تنها مشكلات شهري را بيشتر مي كند چون چه بخواهيم و چه نخواهيم آنها حضور دارند و به طور غيرقانوني از خدماتي چون برق، آب و حمل و نقل استفاده مي كنند، در حالي كه با اسكان رسمي اين افراد و ارائه خدمات شهري به عنوان اولين نياز يك شهروند مي توان از هزينه هاي سنگين كه به شهرداري وارد مي شود، جلوگيري كرد.

تهران هم اكنون به عنوان يك ابرشهر چند ميليوني موجي از طبقات مختلف مهاجران را در خود جاي داده است كه اين افراد به اقتضاي شغل و درآمدي كه دارند به ناچار سكونت در شهر تهران را فراموش كرده و ناگزير به سكونت در حريم شهر تهران هستند. برهمين اساس و به مرور زمان كه بر تعداد ساكنان حريم شهر افزوده مي شود شاهد پديده بغرنج حاشيه نشيني در تهران هستيم. جامعه شناسان در تعريف افرادي كه در حريم شهرها سكونت دارند چنين مي گويند: معمولا حاشيه نشينان را كساني تشكيل مي دهند كه در شهرها زندگي مي كنند، اما به عنوان يك شهروند از امكانات و خدمات شهري بهره نمي برند. اين افراد با وجودي كه در دل يا حاشيه شهرها جاي دارند، اما فرهنگ روستايي را هم چنان حفظ كرده اند، ولي در عين حال خود را شهري مي دانند. همچنين در انسان شناسي نيز حاشيه نشين به فرد يا گروهي گفته مي شود كه فرهنگ اوليه خود را بدون اينكه فرهنگ ثانويه را جايگزين كند از دست داده است يا در عالم برزخ قرار مي گيرد.
يك جامعه شناس در خصوص حاشيه نشيني افراد مهاجر مي گويد: انسان حاشيه نشين شخصيتي است كه از برخورد يا پيوند دو نظام فرهنگي متفاوت يا متخاصم به وجود مي آيد. چنين موجود دو رگه اي در آن واحد نسبت به دو فرهنگ احساس دلبستگي دارد، اما از طرف ديگر خود را كاملا به هيچ كدام متعلق نمي داند.
توسعه حاشيه نشيني در ايران به سال هاي 1330 برمي گردد، اما شدت آن در دهه هاي 40 و 50 رقم خورده است. بر اساس مطالعات انجام شده حاشيه نشيني در حاشيه شهرها ابتدا از تهران شروع شده است. پيدايش اولين اجتماعات آلونك نشين در تهران به سال 1311 برمي گردد، اما رشد و گسترش اجتماعات آلونك نشين به بعد از كودتاي 28 مرداد به خصوص از سال 1335 به اين طرف برمي گردد. اولين اجتماعات حاشيه نشين در جنوب شهر تهران تمركز يافتند. تهران تا شهريور سال 1359 نزديك به 10 هزار و 450 خانوار و 4 هزار و 500 آلونك را در خود جاي داده است. پديده حاشيه نشيني در ايران نيز همانند اكثر كشورهاي در حال توسعه تا حدود زيادي ريشه در مهاجرت و عوامل دافعه و جاذبه روستايي- شهري دارد. فقدان و كمبود امكانات رفاهي و خدماتي در مناطق روستايي و شهرهاي كوچك فرآيند مهاجرت را تشديد كرد و حاشيه نشيني پديدار شد و به اين ترتيب يكي از بارزترين نمودهاي مهاجرت در ايران مانند بسياري از كشورهاي درحال توسعه شكل گرفت.
در فرهنگ شهر و شهرنشيني، حاشيه نشيني تا حدود زيادي مترادف با مفاهيمي چون زاغه نشيني و آلونك نشيني به كار برده شده است. از لحاظ فرهنگي، انزواطلبي، احساس غريبه بودن و بيگانگي، از لحاظ رواني، پريشاني و تقديرگرايي، از لحاظ اقتصادي، فقر، اشتغال در بخش غيررسمي و بي ثباتي شغلي، از لحاظ بهداشتي، فقدان يا نارسايي سيستم خدمات بهداشتي- درماني، آب شرب و از لحاظ اجتماعي، هويت قومي، پايبندي به سنت ها و ارزش ها، خانواده گسترده و فقدان تخصص، بي سوادي و كم سوادي، درآمد پايين و به خصوص فرهنگ مستقل حاشيه نشيني از ويژگي هاي اجتماعات حاشيه نشينان است كه در مناطق مختلف ديده مي شود.
حومه
دكتر يداله فريد- رشد پر شتاب شهر بر زايش حومه سبب شده است. از نظر حقوقي، حومه قلمرو فراتر از حصار شهري را در بر مي گيرد، در حالي كه وابسته به شهر است. در حومه نوع معيشت روستايي و شهري به هم آميخته و در عين حال وابستگي حومه با شهر در تمامي زمينه ها به چشم مي خورد، به گونه اي كه كشاورزي حومه نيز متاثر از شهر و متناسب با خواست شهريان است و بر اين اساس در فعاليت هاي كشاورزي حومه تاكيد بر كشت سبزي و صيفي جات مورد نياز شهر است. در زايش حومه ها نقش توسعه خطوط آهن و اتومبيل به خصوص وسائل نقليه اختصاصي را نمي توان دست كم گرفت، منتها تاثيرگذاري آنها در زايش حومه ها شكل پذيري ميدان جاذبه شهري به گونه همسان نيست. صنايع حومه وابسته به شهر است و سرمايه هاي شهري است كه بر نضج و پويايي صنايع حومه سبب مي شود. به علاوه كادر فني، مديريت و بخشي از نيروي انساني صنايع حومه از شهر تامين مي شود. حومه ها به هر دليلي كه تكوين يابند فعاليتي را به عهده مي گيرند؛ بعضي از فعاليت ها خاص حومه است و در برخي از فعاليت هاي حومه و شهر تشابه و هماهنگي وجود دارد.

۲۱۰‎/۰۰۰
در حالي كه ظرفيت سوخت رساني جايگاه هاي سوخت رساني CNG در كشور امكان ارائه خدمات به 210 هزار دستگاه خودرو در شبانه روز را دارد، تنها 45 هزار دستگاه خودرو CNG به اين ايستگاه ها مراجعه مي كنند .
به گفته امير عباس نجفي - مشاور برنامه ريزي سازمان بهينه سازي مصرف سوخت - بررسي ها نشان مي دهد كه 75 درصد ظرفيت جايگاه ها بدون استفاده باقي مانده است.
چنانچه اين مقام مسئول مي گويد، در حال حاضر از اين تعداد 120 جايگاه درحال سوخت رساني به خودروها هستند و 31 جايگاه ديگر نيز آماده
بهره برداري است.
سازمان بهينه سازي مصرف سوخت كشور، همزمان با افزايش تعداد خودروهاي گازسوز (CNG) در 50 شهر 151 جايگاه سوخت رساني احداث كرده است.
همچنين تاكنون علاوه بر جايگاه هاي فوق 208 جايگاه تك منظوره CNG و 188 جايگاه دومنظوره (بنزين – CNG) در دست ساخت دارد كه به تدريج مورد بهره برداري قرار مي گيرند.
به گفته نجفي درحال حاضر 79 هزار دستگاه خودرو گازسوز در كشور وجود دارد و روزانه 500 دستگاه با روش كارگاهي و كارخانه اي به گازسوز تبديل مي شوند.
۲۱۰هزار ظرفيت سوخت گيري در ايستگاه هاي CNG وجود دارد، اما تنها از 25درصد آن ظرفيت استفاده مي شود. اين در حالي است كه تاثير گازسوز شدن خودروها با اختلاف هاي ميليوني بلافاصله براقتصاد كشور قابل احساس است.
مشاور برنامه ريزي سازمان بهينه سازي درمورد كاهش مصرف بنزين تصريح كرد: با گازسوزشدن خودروها مصرف بنزين نيز كاهش يافته به طوري كه فقط در آذرماه 84 علاوه بر فوايد زيست محيطي، حدود 8 ميليون دلار از اين طريق صرفه جويي شده است .
۴‎/۷۵۰‎/۰۰۰
توسعه پايدار با هزينه ممكن مي شود، اما فوايد آن بلافاصله به جامعه باز مي گردد. اخيرا اعلام شده است كه با تجهيز و راه اندازي 26 خط معاينه فني خودرو در 15 شهر كشور، پيش بيني مي شود سالانه 4/75 ميليون دلار از مصرف سوخت كشور كاسته شود. كور ش هاشمي مسئول گروه مديريت انرژي واحد حمل و نقل سازمان بهينه سازي مصرف سوخت كشور گفت: باتوجه به اثراتي كه تنظيم موتور و معاينه فني خودرو روي كاهش مصرف سوخت و افزايش ايمني خودروها دارد، اگر براي حداقل 15مركز استان كشور 26 مركز معاينه فني خودرو تجهيز و راه اندازي شود با مراجعه 102 هزار خودرو به اين مراكز حداقل 15/8 ميليون ليتر از مصرف سوخت سالانه كشور كاسته مي شود .
او اضافه كرد: در اين طرح كه ميزان تاثير معاينه فني خودروها روي كاهش مصرف سوخت حداكثر 5 درصد درنظر گرفته شده است، پيش بيني شده سالانه 4/75 ميليون دلار از مصرف انرژي كشور كاسته شود .
هاشمي گفت: طرح تجهيز و راه اندازي 26 مركز معاينه فني خودروها توسط سازمان بهينه سازي ارائه شده كه اميدواريم باتوجه به كاهش چشمگير مصرف سوخت و فوايد اقتصادي و اجتماعي آن، اين طرح پذيرفته شود .
۸‎/۰۰۰‎/۰۰۰
نامي به غير از خودكشي نمي شود روي آن گذاشت. اين سرگذشت همه كساني است كه مواهب طبيعت را دست كم گرفتند.
كميته اطلاع رساني و تحقيقاتي همايش آلودگي هوا و اثرات آن بر سلامت اعلام كرد: آلودگي هوا سالانه موجب از بين رفتن حدود 8 ميليون سال عمر در جهان مي  شود .
دكتر علي رمضانخاني - معاون امور بهداشتي دانشگاه شهيد بهشتي و عضو كميته علمي  اين همايش- با اعلام اين خبر گفت: اين ميزان سال عمر از دست رفته ناشي از بيماري هاي قلبي، عروقي ، ريوي و تنفسي است كه سالانه بر اثر آلودگي هوا در جهان ايجاد مي  شود.اگر معلوليت هاي ناشي از آلودگي هوا را روي سلامت انسان بررسي و به آن اضافه كنيم، ميزان بار آلودگي هوا، بيماري هاي مرتبط با آن و خسارات ناشي از آن چندين برابر خواهد شد .
عضو كميته علمي  اين همايش و معاون امور بهداشتي دانشگاه شهيد بهشتي گفت: بر اساس گزارش هاي سازمان بهداشت جهاني 5 درصد از سرطان هاي ريه، 2 درصد مرگ و مير هاي ناشي از بيماري هاي قلبي و ريوي و يك درصد از
مرگ و ميرهاي ناشي از عفونت هاي تنفسي در جهان بر اثر آلودگي هواست .
رمضانخاني افزود: در تحقيقات انجام شده در بيمارستان هاي تحت پوشش اين دانشگاه ، ارتباط آلودگي هوا با برخي بيماري ها مثل آسم تاييد شده و افزايش ميزان منوكسيد كربن ارتباط مستقيمي  با حملات قلبي در روزهاي آلوده و شرايط اضطرار دارد. رفتارهاي داوطلبانه مردم در انجام اموري مثل معاينه فني، كاهش ترددهاي غيرضروري و استفاده از
حمل و نقل عمومي  تاثير بسزايي در كاهش آلودگي هوا دارد، چرا كه بر اساس آمار 70 درصد آلودگي هوا بر اثر بخش حمل و نقل است .

هميشه وقتي تقاضا بالا مي رود، راهي جز افزايش نيست. شهرداري تهران هم با افزايش تقاضا براي جاي گرم و نرم روبه رو شده است. مدير كل آسيب هاي اجتماعي شهرداري تهران با اشاره به اينكه تاكنون در گرمخانه هاي شهرداري تهران روزانه به 400 كارتن خواب خدمات رفاهي داده مي شود، گفت: ظرف چند روز آينده گرمخانه هاي شهرداري به 600 نفر كارتن خواب خدمات خواهند داد . محمدرضا فردين با اشاره به محل جديد احداث گرمخانه هاي شهرداري تهران اضافه كرد: اين گرمخانه ها در شرق و غرب تهران تاسيس شده اند . مدير كل آسيب هاي اجتماعي شهرداري تهران تصريح كرد: شهرداري تهران تاكنون بيش از 6 ميليارد تومان براي جمع آوري و اسكان كارتن خواب ها هزينه كرده است . او با اشاره به برچيده شدن چادرهاي كارتن خواب ها در سطح شهر تهران گفت: تمامي كارتن خواب هايي كه در چادرها اسكان داده مي شدند اكنون در سازه هاي ثابت ساماندهي مي شوند و هيچ كارتن خوابي شب را در خيابان سپري نمي كند .

150 دستگاه اتوبوس تا پايان سال جاري به ناوگان اتوبوسراني مشهد افزوده مي شود كه 130 دستگاه از اين تعداد گازسوز خواهد بود.
حسين ضيايي- مديرعامل سازمان اتوبوسراني مشهد- معتقد است: در حالي كه براساس استانداردهاي جهاني بايد به ازاي هر هزار نفر يك اتوبوس وجود داشته باشد، در شهر مشهد به ازاي هر دو هزار و 200 شهروند، يك اتوبوس موجود است.
او با اشاره به اهداي 500 دستگاه اتوبوس از طرف رئيس جمهور به برخي شهرداري هاي كشور، گفت: بايد نمايندگان و مسئولان استاني، كمبودهاي سيستم حمل ونقل عمومي را مورد توجه قراردهند و براي تقويت اين سيستم تلاش كنند.
مديرعامل سازمان اتوبوسراني مشهد با بيان اينكه روزانه 5/1ميليون نفر توسط ناوگان اتوبوسراني مشهد جابه جا مي شوند، افزود: درحال حاضر يك هزار و 650 دستگاه اتوبوس در مشهد فعال هستند كه 120دستگاه از اين تعداد گازسوز است.
او در مورد گران بودن قيمت بليت اتوبوس هاي مشهد نسبت به ساير شهرهاي كشور گفت: ميانگين مسير طي شده در خطوط اتوبوسراني شهر مشهد 15كيلومتر است، اما در ساير سفرها اين ميزان 10كيلومتر است و همچنين در برخي شهرها كمك هاي ويژه دولت به اتوبوسراني صورت مي گيرد كه اين موضوع در مشهد وجود ندارد.
مشكلات جديد مديريت شهري در كرج
پس از چند اتفاق پي درپي نظير استعفاي دو عضو شوراي شهر كرج شوراي شهر كرج تقريبا به تعطيلي كشيده شد و در نتيجه روند فعاليت شهرداري و نهادهاي مرتبط را نيز با وقفه و مشكل مواجه كرد، چنان كه اين وقفه اعتراض شهردار كرج را برانگيخت.
علي تركاشوند - شهردار كرج- در گفت و گو با خبرگزاري مهر، ضمن انتقاد از اين وضعيت گفت : شهرداري خواستار روشن شدن بسياري از موارد توسط اعضاي شورا و تصميم گيري قاطع آنان است.
وي مي گويد : مدت هاست تكليف كميسيون تحويل كه بايد يك نماينده از شورا در آن حضور داشته باشد به دليل عدم معرفي نماينده از سوي شورا معلوم نيست.
با توجه به ماده 11 قانون شهرداري ها، شورا موظف است 10 ماه پس از تشكيل كميسيون تحويل، عضو پيشنهادي خود را معرفي كند كه تا كنون اين كار را نكرده است
تعلل و تاخير در تصميم گيري از سوي شورا در امور جاري شهرداري اخلال ايجاد كرده است و معرفي نشدن نماينده شورا باعث شده در زمينه تحويل ، پرونده هاي زيادي بلاتكليف بماند .
شهردار كرج معتقد است برخي از اعضاي شوراي شهر كرج از نظر قانوني صلاحيت عضويت در كميسيون تحويل را دارند و انتظار مي رود اين اعضا براي عضويت كانديد شوند.
هيچ يك از اعضاي شورا عضويت در كميسيون تحويل شهرداري را نمي پذيرند و تعيين عضو پيشنهادي شورا به كمسيون تحويل شهرداري مدت هاست به تعويق افتاده و به همين دليل وضعيت بسياري از
پروژه هاي شهري كرج نامعلوم است.
وظيفه اعضاي كميسيون تحويل ، تحويل گرفتن پروژه هاي شهرداري از پيمانكاران است.