عكس: گلناز بهشتي
آزاده بهشتي
بالاخره از راه رسيدند؛ با لباس هاي يك دست و ماشين هاي يك مدل مدرن شده؛ آنهايي كه گاهي گذرمان به آنها مي افتد. گوشي را برمي داريم و از آن طرف خط، درخواست مي كنيم. آنها هم مي آيند با يك ماشين زردرنگ، چند نقشه و چيزي براي پذيرايي. جالب تر اينكه آنها به زبان هاي بيگانه هم مسلط هستند. نه اشتباه نكنيد، براي شما از يك تاكسي در كشوري مثل سوئيس يا فرانسه صحبت نمي كنيم؛ دفتر آنها در تهران است؛ شمال غرب تهران، منطقه سعادت آباد.
بعد از ماه ها جنجال و حرف و حديث بالاخره اولين تاكسي خصوصي فعاليت خود را از شنبه 10 دي ماه در تهران آغاز كرد تا 100 راننده مرد اين شركت خصوصي در 22 منطقه تهران براي جابه جايي مسافران وارد صحنه شوند.
هر چند 1828 (شماره تاكسي بيسيم) هنوز در تمام مناطق فعال نشده است، اما طبق قول مساعد شركت مخابرات، اين اتفاق آرام آرام در تمام مناطق رسوب كرده و شماره آنها فعال مي شود.
نقشه خواني، شهرشناسي و آشنايي به آدرس كامل مراكز درماني و بيمارستان ها، ويژگي هاي ديگر رانندگان تاكسي بيسيم است تا مسافران آنها در خيابان ها سرگردان نشوند. نرخ آنها نيز براساس ساعت و مسافت و با تاكسي متر محاسبه مي شود.
به گفته مدير اين شركت همان نرخي كه در شوراي شهر تصويب شده بدون هيچ مبلغ اضافه اي . حتي در صورت درخواست شما پرينت قيمت ها در اختيارتان قرار مي گيرد تا قيمت مسافت ها را بدانيد. نكته قابل توجه دراين است كه تعيين صلاحيت رانندگان اين شركت بر عهده سازمان تاكسيراني بوده و به طور كل تاكسيراني بر عملكرد و سرويس دهي اين شركت نظارت كامل دارد؛ به همين خاطر با خيالي آسوده مي توانيد سراغ آنها برويد.
هفت خوان
سازمان تاكسيراني تنها سازمان متولي صدور مجوز و كارنامه براي شركت هاي خصوصي است. در گذشته اشكالاتي بين مديريت قبلي تاكسيراني وجود داشته كه اين مشكلات برطرف شده و پرونده هايي كه در معاونت حمل و نقل بود به سازمان تاكسيراني منتقل شده و در حال حاضر دو سازمان به صورت همگام و هماهنگ فعاليت خود را انجام مي دهند.
با اين وجود تا ماه پيش در حالي كه تاكسي بيسيم تهران به عنوان اولين شركت خصوصي در حوزه حمل ونقل درون شهري، مجوز فعاليت خود را از سوي حوزه معاونت حمل و نقل و ترافيك شهرداري دريافت كرده بود، به دليل اختلافات بين اين شركت خصوصي و سازمان تاكسيراني، فعاليت آن به تعويق افتاده بود.
دليل اصلي در اين زمينه نيز مخالفت هايي بود كه سازمان تاكسيراني در مورد نحوه فعاليت مستقل شركت داشت. اعتقاد تاكسيراني، معاونت حمل و نقل و شوراي شهر بر اين است كه بخش خصوصي در جايي كه تاكسيراني قادر به پاسخگويي نيست، وارد شده و حل مشكلات و معضلات را بر عهده بگيرد.
شوراي اسلامي شهر تهران همواره بر مشاركت بخش خصوصي در حوزه هاي مختلف مديريت شهري تكيه و تاكيد داشته و اين موضوع را در قالب طرح ها و لوايح متعددي نيز به اثبات رسانده است.
بهبهاني - معاونت حمل و نقل شهرداري - نيز پيش از اين صدور مجوز از سوي اين سازمان براي فعاليت تاكسي خصوصي را قانوني دانسته و تاكسيراني را موظف به پيروي از آن مي دانست، اما در اين ميان مدير عامل اسبق سازمان تاكسيراني تهران معتقد بود كه استفاده از بخش خصوصي بايد در راستاي حل كمبودهاي اين سازمان باشد.
دهلوي در آن زمان مي گفت: اين روزها با توجه به اينكه ما وضعيت فعلي و واقعيت هايي كه در سطح شهر تهران وجود دارد را بررسي كرده ايم، به جرات مي گوييم كه هيچ كمبودي از نظر حمل و نقل و جا به جايي مسافر نداريم.
هر چند يكي از بخش هاي پر سر و صدا در حوزه مديريت شهري، حوزه معاونت حمل و نقل عمومي و توسعه ناوگان اتوبوسراني و تاكسيراني است اما متاسفانه با تمام تلاش ها و اقداماتي كه طي چند سال اخير در اين حوزه صورت گرفته، حمل و نقل عمومي همچنان سهم ناچيزي از جا به جايي مسافرت هاي روزانه درون شهري را بر عهده دارد.
حلقه گمشده كجا بود؟
فعاليت و ايجاد اشتراك بين سازمان تاكسيراني و شركت هاي خصوصي تاكسيراني در ساده ترين حالت، نيازمند حلقه اي بود كه اين دو را به هم وصل كند.
هر چند مجوز فعاليت تاكسي خصوصي از سوي معاونت حمل و نقل و ترافيك شهرداري تهران در 24بهمن سال گذشته صادر شده بود، اما اختلافاتي نظير نحوه اجراي طرح شركت هاي خصوصي، بحث هاي نظارتي و اجرايي و اينكه چه مسئوليت هايي به شركت هاي خصوصي محول شود، موانع و مشكلاتي بود كه باعث ايجاد اختلاف بين سازمان تاكسيراني و شركت هاي خصوصي تاكسي شده بود.
امير محمود دهلوي پيش از اين از آمادگي سازمان تاكسيراني براي واگذاري مديريت خطوط به شركت هاي خصوصي خبر داده و گفته بود: اين شركت ها نيز مي توانند ماشين هاي فرسوده اي كه در سطح شهر وجود دارد را ارتقاي كيفيت داده و با همان رانندگان فعاليت كنند.
به گفته او درحال حاضر 3 شركت خصوصي اين شرايط را پذيرفته اند و تنها يك شركت با اين شيوه مشكل دارد. اين 3 شركت، سرمايه خود را مشخص كرده و ما نيز مكان هايي را در سطح شهر تهران براي آنها در نظر گرفته ايم تا هر شركتي كار جابه جايي منطقه اي را بر عهده بگيرد كه اين كار را مي تواند به صورت تلفني، گردشي يا خطي انجام دهد. به گفته مسئولان سازمان تاكسيراني، اين سازمان در حال حاضر توانمندي هر نوع سرويس دهي در سطح شهر تهران و به هر شكلي را دارد و شركت هاي خصوصي نيز مي توانند در اين زمينه كمك حال سازمان باشند.
تعويق در فعاليت تاكسي خصوصي!
ايجاد و فعاليت شركت هاي خصوصي در بخش هاي مختلف حمل و نقل درون شهري كه در برنامه هاي تعريف شده سند چهارم توسعه بر آن تاكيد شده، با اختلافات جزئي در سازمان تاكسيراني به بيراهه رفته بود، هرچند كه در برنامه توسعه چهارم، حتي به شكل اختصاص يارانه به بخش هاي خصوصي فعال در حمل و نقل درون شهري به منظور توسعه مشاركت اين بخش ها در اجراي طرح هاي خصوصي سازي نيز توجه شده است، اما هنوز فعاليت تاكسي خصوصي به عنوان يكي از بازوهاي موثر در ارتقاي سطح كيفيتي تاكسيراني در پرده اي از ابهام است.
اما آنچه كه بيش از همه در شكل گيري تاكسي خصوصي تاثير داشت، احساس نيازي بود كه در سطح جامعه صورت گرفته است. مديرعامل تاكسي بيسيم كه در اين زمينه فعاليت مي كند، در مورد فعاليت شركت خود مي گويد: در فاز اول، قرارداد يكهزار و 200 دستگاه خودرو سمند را براي فعال شدن در اين شبكه با شركت ليزينگ ايران خودرو بسته ايم كه در نهايت تعداد تاكسي هاي اين شركت به 5 هزار دستگاه خواهد رسيد.
هر چند تاكسي هايي كه در اختيار شركت هاي خصوصي قرار مي گيرند از نظر نرخ واگذاري تفاوتي 3-2 ميليوني با تاكسي هايي كه در اختيار تاكسيراني قرار مي گيرند، دارد، شركت ليزينگ اعلام آمادگي كرده تا در صورت افزايش بخش خصوصي، تخفيفي 5 درصدي را در زمان واگذاري خودرو به اين شركت ها بدهد.تمام رانندگان اين شركت خصوصي علاوه بر اينكه لباس هاي متحدالشكلي مي پوشند و داراي كد شناسايي هستند، داراي مدرك ديپلم، فوق ديپلم، ليسانس و فوق ليسانس هستند و تمامي آنها دوره هاي امداد و نجات، آتش نشاني، شهرشناسي، زبان انگليسي و همين طور نحوه برخورد با مسافران را مي گذرانند.
اين شركت خصوصي علاوه بر گزينش رانندگان خود، در مورد بررسي سوابق و گزينش آنها از سوي سازمان تاكسيراني مشكلي ندارد، اما هيات مديره آن معتقد است: تعيين مسير راننده ها، ماشين و نحوه فعاليت به عهده اين شركت است و سازمان تاكسيراني نمي تواند در اين زمينه تصميم گيري مستقيم داشته باشد.
سرمايه گذاري 2 ميلياردي شركت تاكسي بيسيم در زمينه تجهيز و ايجاد امكانات و جذب رانندگان با هدف روان سازي حركت در تهران و آسايش مسافران صورت گرفته؛ با اين وجود از حدود 6 ماه پيش تا به حال هنوز موفق به آغاز فعاليت رسمي نشده بود كه به گفته خود او با تغييرات صورت گرفته به نتيجه رسيدند.
قرار بود تاكسي بيسيم از مهرماه فعاليت خود را به صورت رسمي آغاز كند كه به دلايل مختلف اين موضوع به تعويق افتاد. البته در آن زمان اين شركت در قالب سرويس مدارس، در حال گفت وگو با دبيرستان هاي دخترانه براي آغاز فعاليت در اين مراكز بود. نحوه فعاليت رانندگان در اين شركت نيز به دو صورت مالكيتي و استخدامي است كه در حالت اول، شخص مالك ماشين، تنها ماهانه 30 هزار تومان به اين شركت آبونمان مي پردازد، اما در عين حال 80 دستگاه خودرويي كه در اختيار اين شركت است در اختيار رانندگاني قرار مي گيرد كه به استخدام شركت درآمده و براساس ضوابط اداره كار حقوق دريافت مي كنند.علاوه بر رانندگان مرد، تعداد مشخصي راننده زن نيز دراين شركت فعاليت مي كنند كه از ساعت 6 صبح تا 10 شب مجاز به سرويس دهي به مسافران خواهند بود.هر چند فعاليت هاي اين شركت مناسب و مطابق با ضوابط جامعه بوده و مجوز آن نيز صادر شده است، اما مسئولان آن نيز مطمئن نيستند تا از ابتداي مهرماه بتوانند فعاليت رسمي خود را آغاز كنند.
وضعيت تاكسي خصوصي
در سه شهر مهم دنيا
استفاده از بخش خصوصي، مناسب ترين شيوه در جذب سرمايه هاي عمومي و گسترش حمل و نقل عمومي است.
لندن
تاكسيراني لندن با اعمال مديريت و نظارت جداگانه توسط شركت هاي
حمل و نقل و راهنمايي و رانندگي انجام وظيفه مي كند. سه شبكه بزرگ تاكسيراني در لندن وجود دارد كه مهمترين آنها شركت Computer cab است كه با تحت پوشش داشتن تاكسي هاي عمومي black cab و سرويس هاي ويژه از بالاترين كيفيت و مدل برخوردار هستند.
تمامي اين تاكسي ها از طريق بيسيم با مركز در ارتباط هستند و علاوه بر سرويس دهي ايستگاهي، برابر دستور مركز نيز ارائه خدمات مي كنند.ماموران گشت سيار و ثابت راهنمايي و رانندگي نيز آماده پاسخگويي به شكايات مسافر از راننده و راننده از مسافر هستند. گزينش و پذيرش راننده در لندن به مراتب سخت تر و زمانبرتر از پذيرش يك نفر در پليس لندن است. نداشتن خلافي ماشين، سوابق كيفري، عدم مصرف داروهاي عصبي و رواني، مدرك شهرشناسي و تحصيلي از جمله شرايط پذيرش راننده در لندن است.
كانادا
يكي از بزرگترين موسسات حمل و نقل درون شهري را كشور كانادا دارد كه به نام beck taxi و توسط بخش خصوصي- كه شركت سهامي خاص است- با نظارت دقيق شوراي شهر اداره مي شود كه بالغ بر يكهزار و 600 راننده در بخش هاي مختلف آن مشغول به ارائه خدمات گوناگون هستند. تاكسي هاي درون شهري، برون شهري، توريستي، تاكسي تلفني (بيسيم) و حتي تاكسي بدون راننده و جالب تر از همه راننده بدون تاكسي از جمله خدمات اين تاكسي خصوصي است.
امارات
بزرگ ترين سيستم تاكسيراني در دبي به نام دبي ترانسپورت است كه 90 درصد حمل و نقل بين شهري و 70 درصد حمل و نقل درون شهري را انجام مي دهد.تمامي ناوگان اين مجموعه و ماشين هاي مدرن و مدل سال، مجهز به بيسيم و تاكسي متر با رنگ كرم است و نرخ تعرفه تاكسي در دبي به وسيله تاكسي متر و براساس نرخ تبديل بنزين محاسبه مي شود. نكته قابل توجه اين است كه نرخ كرايه در شب كمتر از روز است. گرفتن گواهينامه و مجوز كار با تاكسي بسيار سخت است و با دقت خاصي انجام مي شود.

نقش تاكسيراني
وقتي صحبت از تاكسي خصوصي مي شود، اولين چيزي كه به ذهن مي رسد اين است كه تاكسي هايي گران به شبكه تاكسيراني اضافه مي شود. اينكه تاكسي خصوصي با خدماتي بهتر از تاكسي هاي ديگر به شبكه تاكسيراني اضافه شده و كرايه بيشتري از مسافر اخذ شود امري طبيعي است، اما در اين بين سوال اصلي اين است كه سازمان نظارت و مديريت تاكسيراني چگونه بر عملكرد تاكسي خصوصي نظارت مي كند. طبيعي است كه حضور بخش خصوصي در اين حوزه نيازمند نظارت مستمر و دقيق سازمان است.

ابراهيم اسماعيلي- اگركسي كه با ادبيات كهن ايران آشنايي چنداني ندارد از شما بپرسد اين نقش، تصوير كيست؟ به هيچ وجه نمي توانيد به او بقبولانيد كه دارد تصوير يكي از اسطوره هاي زيبايي در ادبيات فارسي را مي بيند چرا كه اين شيرين، آنقدرها هم شيرين نيست. نيمي از صورت شيرين بيرون مانده و نيم ديگرش پيدا نيست؛ انگار كه پشت دريچه اي مانده باشد كه نيمي از آن گشوده شده و نيم ديگر همچنان بسته است، اما آن نيم ديگر رخساره او نه پشت پرده است و نه در سايه مانده، بلكه با تكه كاغذي پوشيده شده كه روي آن تبليغات نامربوطي، قرار است جوان ها را براي رهسپار شدن به دانشگاه (و احتمالا تعالي فرهنگي و فكري) راهنمايي  كند و آموزش دهد. شما هم حتما تا حالا بارها پله هاي خيابان وليعصر(عج) را ديده ايد و تعدادي از اين پله ها را كه به زيبايي، پذيراي نقاشي هاي ديواري شده اند كه يادآور حكايت هاي كهن ماست و يكي از اين پله ها به خسرو و شيرين اختصاص دارد؛ پله اي كه اگر اهل ادبيات بوده يا فقط حكايت هاي مشهور ادبيات كهن را شنيده باشي براي بالا بردن تو تا همه ظريف انديشي ها و نكته پردازي ها كفايت مي كند. اينكه نقاشي ديواري، علاوه بر همه محسناتش بتواند در جايي به كار گرفته شود كه تاثيرات بصري و مفهومي بيشتري داشته باشد، نشانه هوشمندي دست اندركاران خدمات شهري است، اما وقتي اين هوشمندي از سوي برخي از شهروندان ناديده گرفته مي شود، همه محسنات ا ين كار به طور مضاعف آوار غم و حسرتي مي شوند كه روي دل  آدم هاي اهل، تلنبار مي شود و به جاي آن همه ظرافت و نكته، آنها را در كابوس ياس و خستگي از بي توجهي هاي عده اي از همشهريانشان رها مي كند.
فكر كنيد صبح اول وقت داريد خيابان وليعصر(عج) را بالا مي آييد و هيچ بهانه اي هم براي اخم كردن و غر زدن نداريد؛ حتي ترافيك هم روان و عبور و مرور با سرعت مقبولي در جريان است و تصميم گرفته ايد امروز را بخنديد. حتي بي خيال آلودگي هوا هم شده ايد و سعي مي كنيد آن را هم به روي خودتان نياوريد و مثل هر روز آماده شده ايد كه وقتي اتوبوس رو به روي پله خسرو و شيرين توقف مي كند، يك بارديگر به نظامي و عشق و نقاشي و همه اينها فكر كنيد، اما همين كه مي رسيد، ده پانزده وصله نچسب و پليد به ذهنتان هجوم مي آورند تا همه آن چيزهاي زيباو دوست داشتني به كام ذهن شما زهر شود و جاي آن همه قشنگي را پليدي بگيرد.
قبل از هرچيز به اين نكته فكرمي كنيد كه چرا اساسا چنين اتفاقي افتاده است و منطقي ترين جوابي كه به ذهن شما مي رسد اين است كه شايد كساني كه پوسترها را چسبانده اند خواسته اند نگاه همه كساني كه براي رسيدن به خانه و كاشانه شان مجبورند از اين پله بالا بروند را به طرف تبليغات خود جلب كنند و اطلاع رساني دقيق و همه گيري(!) انجام دهند، ضمن اينكه احتمالا كساني كه اين كار را به عهده داشته اند، آنقدر عجله داشته اند كه نتوانسته اند به محل نصب واينجور مسائل فكر كنند و شايد هم بندگان خدا اصلا آنقدر سواد نداشته اند كه بدانند خسرو و شيرين و يوسف و زليخا چيست و كيست و اهل كدام يك از كشورهاي دنيا بوده اند.
اما دو نكته مهم كه بيش از بقيه ذهنت را مشغول مي كند و آزار مي دهد، بيشتر متوجه مسئولان است؛ همان مسئولاني كه قبلا گفتم اتفاقا خيلي هم هوشمند هستند و ايده هاي جالبي را به كار بسته اند كه مي تواند به ارتقاي فرهنگي و سلامت شهري و رواني كمك كند؛ نكته هايي كه به صورت سؤال هايي آزارنده در ذهنت صف مي كشند و جولان مي دهند.
سؤال اول اين است كه آيا هر كسي هر جاي شهر كه خواست را مي تواند براي چسباندن آگهي هايي كه هيچ نظارتي نيز بر نحوه طراحي و چاپ آنها صورت نمي گيرد، انتخاب كند و هر گستره اي را زير وصله هاي ناهنجار نه چندان زيبا محصور كند و بپوشاند؟ آيا همين كه چنين آگهي هايي از نظر سياسي و اخلاقي مشكلي نداشته باشند كافي است؟ و آيا اساسا وقتي هر كسي احساس كند براي تبليغاتي از اين دست نياز به پرداخت هزينه هاي آنچناني ندارد، بلبشويي از قبيل آنچه الان روي ديوارهاي شهر براي همه شهروندان شكلك درمي آورد، پديد نخواهد آمد؟
و سؤال دوم اينكه آيا هر ارگاني بايد روي در و ديوار و صندوق و خودرو وهمه جاهاي مربوط به خود بنويسد كه چسباندن آگهي در اين محل پيگرد قانوني دارد ؟ تذكر بعضي بديهيات اگرچه در جامعه ما به فرهنگ ناميموني تبديل شده است، اما به هيچ وجه نمي تواند توجيه كننده اشتباهات هر روزه ما باشد.
در سال هاي اخير هميشه شاهد بوده ايم كه ارگان هاي ذي ربط به جاي رفع عوامل آلودگي در عرصه هاي گوناگون شهري و اجتماعي به برطرف كردن بعضي از اين صورت هاي آلودگي بسنده كرده اند و هيچ وقت به اين فكر نيفتاده اند كه سر اين زهر آب را از ابتدا بخشكانند. حسابش را بكنيد كه ما نه تنها هيچ فكري به حال آن همه هزينه اي كه براي زيباسازي لازم است نمي كنيم به همين راحتي اجازه مي دهيم كه پليدي ها به داشته هاي گوناگون ما هجوم بياورند.
اين اتفاقي است كه هر روز در گوشه گوشه شهر ما قابل رويت است. از ديوار و در خانه و اداره و مدرسه گرفته، تا روي تابلوهاي راهنمايي و رانندگي و ايستگاه هاي اتوبوس وتابلوهاي خيابان ها و هر جاي ديگري كه سطح صافي در ديدرس مردم قرار داشته باشد، ولي آيا تاكنون هيچ اقدام درست و همه جانبه اي در جهت مقابله با اين فرهنگ غلط همه گير صورت گرفته است؟ مسلما لازم است شهرداري با الزام تبليغ كنندگان به دريافت مجوز و پرداخت عوارض شهري، باعث ايجاد محدوديت در آلودگي هاي بصري شهر شود.

دايره وسيع انتخاب
مهرداد مشايخي
ترافيك مشكل اصلي تهراني هاست. براساس نظرسنجي ها، اكثر تهراني ها پس از تورم، ترافيك را مهمترين مشكل شهر مي دانند. از نظر شهروندان تهراني، راه حل اين مشكل در گرو بهبود برنامه ريزي حمل ونقلي، مداخله هماهنگ دولت، افزايش كمي و كيفي خدمات وسايل حمل و نقل عمومي و ممنوعيت تردد وسايل نقليه قديمي است. تراكم ترافيكي، فقدان فضاي كافي پاركينگ و عادات غلط رانندگي همگي زندگي روزمره را تحت فشار شديد قرار مي دهند.
مشكلات شبكه حمل ونقل عمومي تهران باعث شده است تا شهروندان صاحب خودرو شخصي، از وسيله نقليه خود جهت تردد استفاده كنند و اين موضوع هم همزمان با افزايش بي سابقه تعداد خودروها در تهران موجب شد تا ترافيك سنگين تر شده و تردد خودروها، از جمله وسايل نقليه عمومي به كندي انجام بگيرد. درچنين شرايطي شايد تنوع وسايل نقليه عمومي، به خصوص تاكسي، نوعي تجمل به حساب بيايد، اما نبايد فراموش كرد كه افزايش انواع خدمات در حمل ونقل عمومي، اين اجازه را به اشخاص مي دهد كه با انتخاب وسيله نقليه مناسب حال خود، كمتر براي استفاده از خودرو شخصي وسوسه شوند.
تنوع در كالا و خدمات ارائه شده به شهروندان هميشه به وسيع تر شدن دايره انتخاب منجر مي شود و اين خود به خود باعث مي شود تا شهروندان يكي از انواع خدمات يا كالا را به انتخاب هاي خود اضافه كنند.
در مورد راه اندازي تاكسي خصوصي در تهران هم اين موضوع صدق مي كند. اينكه يك شبكه تاكسي خصوصي، با كمك تلفن و بي سيم با رانندگاني كه به زبان انگليسي آشنا هستند و براي تردد در تهران آموزش ديده اند، با خودروهاي سمند شهروندان را جابه جا كنند ممكن است در ابتدا تجملاتي به نظر برسد و بسياري را به اين فكر بيندازد كه در چنين شرايطي اضافه شدن يكصد دستگاه سمند چه گره اي از مشكلات تهران باز مي كند، اما نبايد فراموش كرد كه هميشه وجود نمونه بهتر و با كيفيت تري از خدمات باعث مي شود تا انتظار شهروندان از سايرين هم ارائه خدماتي نظير نوع بهتر باشد.
واقعيت اين است كه شبكه حمل و نقل عمومي وابسته به شهرداري با مشكلات بسياري مانند مشكلات معيشتي رانندگان، فرسوده بودن خودروها، سختي رانندگي در تهران و... دست به گريبانند،بنابراين بالابردن كيفيت خدمات اين وسايل نقليه در كوتاه مدت امكان پذير نيست. از طرفي نمي توان شهروندان را منتظر مهياشدن شرايط گذاشت تا با حل مشكلات پيش رو، كيفيت خدمات وسايل نقليه عمومي بهتر شود. از آنجا كه انتخاب خدماتي با كيفيت بهتر به نوعي حق شهروندان است، تأسيس تاكسي خصوصي تحت نظارت سازمان تاكسيراني مي تواند تنوع بيشتري به خدمات تاكسيراني داده و در نهايت هم به بهترشدن خدمات ديگر وسايل نقليه منجر شود.
سراب زندگي خوش شهري
وضعيت موجود در مناطق شهري در كشورهاي آسيايي هميشه به آن خوبي كه خيلي از مردم فكر مي كنند، نيست؛ اين امر مخصوصا در مورد اقشار فقيرتر صدق مي كند. بسياري از مردم ما هنوز در مناطق روستايي زندگي مي كنند وچون مردم از مناطق روستايي به شهرهاي بزرگ مي آيند، آنها را با مسئله جمعيت بيش از اندازه مواجه مي كنند و شرايط زندگي در اين شهرها براي كساني كه به آنجا مي آيند، دشوارتر مي شود.
يافتن شغل مناسب در اين شهرها مشكل مي شود و مردم مجبورند هر كاري كه به دستشان مي رسد انجام دهند. چنين كارهايي معمولا مزد كمي دارند. بسياري به كارهاي موقت مشغولند و درآمد ثابتي ندارند. بعضي حتي مدت زيادي بيكار مي مانند و زندگي خود را از طريق جلب شفقت ديگران مي گذرانند. براي افراد بيكار، زندگي در شهر مشكل تر از روستاست.
علاوه بر مسئله شغل، يافتن سرپناه براي افراد كم درآمد در مناطق شهري، مشكلي جدي است.
فقرا مجبورند در حلبي آبادهايي زندگي كنند كه در محله هاي كثيف و پست شهر قرار دارد. اين محله ها از نظر جغرافيايي پست تر از مناطق ديگر بوده، عموما در معرض سيلابند يا محل عبور خطوط راه آهن و كانال هاي فاضلاب يا نزديك محل تخليه زباله. اين خانه ها چنانچه بتوان آنها را خانه ناميد، معمولا غير قانوني بنا مي شوند و ساكنان آن نه تنها بايد اجاره بپردازند، بلكه بايد مدام با وحشت تخريب خانه توسط ماموران شهرداري روبه رو باشند.
زندگي در اين زاغه ها و حلبي آبادها حتي در مقايسه با زندگي اقشار فقير روستايي نيز اسفناك تر است.
تسهيلات جمع آوري زباله و سيستم فاضلاب در اين مناطق وجود ندارد. اگر منبع آب و عرضه آن وجود داشته باشد اغلب كاملا ناكافي است. تراكم جمعيت، شرايط محيطي زندگي را به غايت غير بهداشتي كرده و مردم، مخصوصا كودكان در معرض آلودگي و بيماري قرار دارند.
بيشتر كساني كه سرشار از آرزوهاي بزرگ رو به شهر مي آورند، مجبور خواهند شد در چنين شرايط مشكلي زندگي كنند.
تلاش هاي چندي در جهت بهبود شرايط زندگي اين افراد از طرف دولت انجام گرفته، اما كافي نيست.
به نظر مي رسد لازم باشد علاوه بر صرف هزينه براي آباداني حاشيه شهرها، به نقاط روستايي و شهرهاي كوچك هم توجه بيشتري شود. با توجه به شرايط موجود در اغلب كشورهاي آسيايي، آنها پي برده اند كه راه حل مشكلات روستاييان در شهرها نيست، بلكه در خود روستاهاست.