باور كنيد تهران يك شهر رويايي است؛ رويايي در حد زيباترين شهرهاي جهان، پاريس، رم،... . باور كنيد كه امروز براي ساعاتي هر چند كوتاه احساس كردم روي ابرها پرواز مي كنم و تهران را آنقدر زيبا ديدم كه دوست نداشتم آن لحظات به پايان برسد و من دوباره با تهران روبه رو شوم، صبح با سكوت برف از خواب پريدم و گه گاه از انتهاي كوچه هاي دور صداي سرخوردن ماشين ها را مي شنيدم، خنده ام گرفت. ها باز هم يك روز برفي.
هيچ خلوت و سكوتي اينقدر پرهيجان نيست و هيچ هيجاني اينقدر آرامش بخش. به نشستن دلنشين آنها روي زمين نگاه كن. حالا وقتي است كه بايد همه چيز را فراموش كني، با دستهاي باز توي كوچه سر به آسمان بچرخي و بخواني. ببار اي برف... .
