Hamshahri Newspaper

* چطور شد كه تصميم به ساخت «روياي خيس» گرفتيد؟
- زماني كه من نوجوان ها را ديدم كه به اين شكل به سمت چيزي كه اصلاً با فرهنگ ما خيلي فاصله دارد، حركت مي كنند نتوانستم ساكت باشم و تصميم به ساخت اين فيلم گرفتم.
* كمي از داستان فيلم برايمان بگوييد.
- من در روياي خيس به طرح مسئله بلوغ در مورد نوجوان هاي پسر پرداخته ام كه مخاطبان اصلي فيلم خانواده ها و نوجوانان هستند، داستان «روياي خيس» درباره آرش پسر نوجواني است كه در اوج دوران بلوغ پدر و مادرش از يكديگر جدا مي شوند و همين مسئله او را دچار مشكلاتي مي كند.
فرامرز قريبيان، همايون ارشادي، فلور نظري و تعدادي نابازيگر نقش هاي فيلم را برعهده دارند.
* چرا از نابازيگر براي نقش هاي اصلي استفاده كرديد؟
- اولا ًبه خاطر اينكه بايد نقش را خودشان بازي كنند و ديگر اينكه بازيگري در اين سن نداريم. ناگفته نماند كه در همه جاي دنيا مثلاً هاليوود مي بينيد كه بچه هاي كوچك داراي فرم بازيگري هستند و در آنجا به بازيگري به عنوان يك حرفه نگاه مي كنند و خانواده ها كه يك بچه هفت و هشت ساله دارند مي دانند كه بچه ها در چه كلاس هايي شركت كنند تا بتوانند در كارشان موفق شوند ولي ما در اين سن بازيگر نداريم به همين دليل از ميان پانصد علاقه مند دست به انتخاب زديم كه تعدادي را نهايتاً انتخاب كرديم.
* چطور بعد از سال ها كه از فيلم رابطه مي گذرد شما باز هم به سراغ پسران نوجوان رفتيد؟
- چون فكر مي كنم در اين برهه اي كه قرار گرفتيم مسئله پسران نوجوان خيلي حادتر از مسئله دختران نوجوان است. زماني كه رابطه را در سال ۶۵ شروع كردم نوزده سال پيش بود كه شرايط اجتماعي و موقعيت ما در منطقه متفاوت بود، اما الان در يك وضعيت خاص هستيم و از همه طرف در محاصره هستيم از يك طرف ماهواره ها و از طرف ديگر شرايط خارجي مسائلي را به وجود آورد كه حساسيت اين دوران را خيلي بيشتر كرده است. خصوصاً در اين رابطه اگر خانواده ها هم دچار مشكل دروني باشند طبيعتاً اين مشكلات به بچه ها نيز منتقل مي شود. در نهايت اين كه من فكر مي كنم الان پرداختن به مسائل نوجوانان يك جور وظيفه است.
به همين دليل فقط مي خواستم كه تلنگري بزنم كه ما در چه موقعيتي هستيم و كساني كه فرزنداني با اين سن و سال دارند بايد فكر كنند چه ويژگي هايي دارند. زيرا دوران بلوغ پسرها خيلي مشكل تر از دوران بلوغ دخترهاست چون دخترها مي توانند با مادر صحبت كنند ولي پسرها با فاصله اي كه با پدر دارند و با اين كه نمي توانند صحبتي با مادر در رابطه با خود و وضعيتشان داشته باشند اين وسط يك جوري رها شده اند به همين دليل حساسيت هاي اين دوران همه و همه باعث شد تا من به اين موضوع بپردازم.
* با توجه به اين كه سال هاست در ژانر سينماي اجتماعي و تربيتي فعاليت داريد فكر مي كنيد تا اين نوع سينما تا چه حد مي تواند بر اجتماع تأثيرگذار باشد؟
- من فكر مي كنم بهترين ژانري كه مي تواند بر خانواده ها تأثير بگذارد ژانر اجتماعي است و به نظر من سالم ترين فيلم ها، فيلم هاي اجتماعي هستند، فيلم هايي كه خيلي راحت مسائل را مطرح مي كنند و مي توانند دردها را ريشه يابي كنند و آن را در معرض ديد قرار دهند. سينماي اجتماعي مي تواند در مطرح كردن ناهنجاري ها، معضلات و ريشه يابي مشكلات اجتماعي نقش مهمي داشته باشد.
* با توجه به اينكه «روياي خيس» قرار بود در بخش مسابقه جشنواره شركت كند از سوي هيات انتخاب به فيلم هاي بخش ميهمان اضافه شد شما با اين انتخاب موافقيد؟
- به هيچ وجه چون فرم مسابقه جشنواره را پر كرده ام.
* با توجه به اين كه مي دانيم استخوان بندي سينماي ما را كارگردانهاي نسل اول و دوم شكل داده اند چرا امسال در بخش مسابقه جشنواره حضور كارگردانهاي جوان بيشتر است؟
- خوب به نظر مي رسد كه خيلي قانونمند عمل نكرديم و نمي كنيم. من معيارها را نمي دانم تنها چيزي كه مي دانم اين است كه اگر قانونمند باشيم هر چيزي معناي خودش را پيدا مي كند. يك سال قرار است به جوانترها برسيم، يك سال به نسل مياني و يك سال به نسل قبل تر به نظر من سياستگذاري ها خيلي مهم است و اينكه نسل مياني، نسل جديد و چه نسل قديم همه در كنار هم سينماي ايران را شكل مي دهند و من فكر مي كنم كه نسل جوان بايد دنباله رو نسل قديمشان باشند يعني همه بايد در كنار هم رشد كنند. تجربيات نسل مياني و نسل قديم بايد به نسل هاي بعد منتقل شود آنها هر كدام بايد جايگاه خودشان را داشته باشند.
* اين بخش بندي در سينما به عنوان سينماي معناگرا، روشنفكرانه و ملي از نظر شما چه معني و مفهومي دارد؟
- به نظر من همه فيلم هايي كه ساخته مي شود بايد سينمايي ملي باشد و اكثر فيلم هايي كه ساخته مي شود بايد سينماي معناگرا باشد. سينماي معناگرا تنها به سينماي ديني اطلاق نمي شود بلكه شما وقتي از عدالت، نابرابري، كمك و همياري و نوعدوستي حرف مي زنيد اينها همه اش معناست و همه معناي زندگي است. نمي توانيم بگوييم اين نوع نگاه فقط يك نوع نگاه ديني است من مي گويم همه فيلم ها بايد اين نوع نگاه ديني و نگاه معنايي را داشته باشد در تمام ساخته ها و ژانرها به عدالت خواهي برسيم و در تمام اينها بايد به انسان و آينده فكر كنيم.
* تعريفتان از سينماي ملي چيست؟
- سينماي ملي اصولا سينمايي است كه هويت و شناسنامه آن مليت را در درون خودش دارد يعني فرهنگش، تمدنش، آدابش و رسومش، دينش و تمام المانهايي كه در واقع تعليم و تربيت خودش را دارد تمام المانهايي كه مربوط به آن نقطه از جهان است. اينها مي شود آن سينمايي كه، سينماي ملي است.
* امسال براي اولين بار قرار است هيات انتخاب فيلم ها مجوز نمايش هم صادر كنند يعني هم به مسائل ساختاري و كيفي توجه كنند و هم مسائل مميزي، فكر مي كنيد اين كار چه تاثيري خواهد داشت؟
- خوب طبيعتا نظر من براي جشنواره فيلم انتخاب كردن و بعد هم براي اكران فيلم انتخاب كردن هر دو در نهايت به يك نقطه مي رسد اينكه هياتي بيايد و فيلم براي جشنواره انتخاب كند و گروهي براي اين فيلم ها پروانه هم بدهند، نمي دانم كدام درست است. اينكه هر دو با هم باشند و يا جدا. اساسا ما فيلم براي جشنواره نمي سازيم، براي مردم مي سازيم و حالا اين فيلم ها در جشنواره هم شركت مي كنند. البته ما تك تكمان مميزي را مي دانيم و مي دانيم كه به چه مقوله هايي مي توانيم نزديك شويم و چه مقولاتي نه، چون ما خودمان در اين جامعه زندگي مي كنيم و از اين جامعه جدا نيستيم به هر حال نمي دانم امسال چگونه برخورد شده ولي به هر حال من در نهايت به مردم فكر مي كنم و اينكه بياييم و صورت مسئله را در يك جايي پاك كنيم، لطمه بزرگي به مردم مي زنيم چرا كه با پاك كردن صورت مسئله جامعه ديرتر به آگاهي مي رسد بنابراين تلفاتي كه در اين رابطه مي دهيم جبران ناپذير است.
* به عنوان سئوال آخر، از اين كه فيلمتان در بخش ميهمان پذيرفته شده چه احساس يا عكس العملي داريد؟
- اگر به خارج كردن فيلم از جشنواره فكر كنم كه تنها يك نفرم و اين تجربه را از ۱۵ سال پيش دارم كه به ۹ سال وقفه كاري تبديل شد. اما چون براي مردم كار مي كنم، مهم، براي من خود مردم هستند و اعتقادات و باورهاي خودم كه با آن رشد كرده ام. دستم هميشه به زانوي خودم بوده كه حركت كرده ام و ايستادم، و باز هم تا آخرين لحظه تنها مي ايستم و حركت مي كنم، حالا هر چه اتفاق مي خواهد بيافتد. تا وقتي كه مي توانم كار كنم، اين اتفاقاتي كه در دوروبر اين ماجرا مي افتد چندان مهم نيست من فقط به يك چيز فكر مي كنم، به مردم.