ازدياد ضبط گواهينامه ها در فرانسه، رانندگان جاده را براي حفظ شغلشان دچار مشكل كرده است.
بيلان جرائم سالانه فرانسه نشان مي دهد كه موارد رانندگي بدون گواهينامه در سال 2005 (33/030) افزايش چشمگيري نسبت به سال 2004 (9/756) داشته است و ازدياد اين تخلف بيش از هر چيز به دليل ضبط گواهينامه ها توسط مأموران پليس است. طبق قوانين راهنمايي و رانندگي فرانسه، هر گواهينامه داراي 10 امتياز است كه به ازاي هر تخلف از قوانين، امتياز مشخصي از آن كسر  شده و با پايان امتيازات، گواهينامه ضبط مي شود.
بيشتر موارد مشاهده شده رانندگي بدون گواهينامه، مربوط به افرادي است كه شغل آنها رانندگي است و پس از ضبط گواهينامه شان به دلايل حرفه اي چاره اي جز رانندگي بدون گواهينامه ندارند. به همين دليل اخيراً پيشنهادي براي اصلاح قوانين مربوط به امتيازات گواهينامه داده شده، ولي اين موضوع بحث هاي فراواني را برانگيخته است.
فرانسوا ويلن، شهردار و نماينده كامبره در مجلس پيشنهاد داده است كه در صورت نياز اساسي به گواهينامه رانندگي جهت فعاليت هاي حرفه اي، راننده بتواند چهار امتياز از امتيازات از دست رفته اش را بازيابد. اين تخفيف تنها يك بار به راننده داده مي شود و تصميم نهايي با پليس و براساس شرايط سن، طول زمان توقيف گواهينامه و طول زمان فعاليت حرفه اي خواهد بود. اين تخفيف در صورتي اجرا مي شود كه راننده هنگام درخواست داراي حداقل امتياز باشد، كاهش امتيازات به دليل هيچ جرمي نباشد و بالاخره او با گذراندن يك دوره آموزشي موافقت كند.
به عقيده اين نماينده شمال فرانسه، تفاوت زيادي ميان فلسفه تصويب قانون گواهينامه با امتياز در سال 92 و شرايط فعلي وجود دارد. فرانسوا ويلن مي گويد: در آن زمان تلفن همراه وجود نداشت، نبستن كمربند ايمني موجب از دست رفتن سه امتياز نمي شد و كنترل به اين اندازه نبود. در شرايط فعلي افراد بايد به كارشان ادامه دهند، ولي گواهينامه هايشان ضبط شده است.
اما اين پيشنهاد مخالفاني نيز دارد. اولين موج اعتراض از سوي اتحاديه مبارزه با جرائم جاده اي شنيده شد. ژانويو يورگنسن، سخنگوي اين اتحاديه اين تصميم را غيرمنطقي و غيرقابل اجرا مي داند: براي اجراي اين قانون بايد شغل هايي را كه مي توانند از اين تخفيف بهره مند شوند، مشخص كنيد. اين در حالي است كه سايرين از اين امتياز محروم مي شوند.
فردي را در نظر بگيريد كه راننده جاده اي نيست، ولي محل كارش فاصله زيادي با خانه اش دارد و به دليل نبودن وسيله نقليه عمومي، مجبور است هر روز از اتومبيل شخصي اش استفاده كند. آيا قانون پيشنهادي چنين فردي را شامل مي شود؟ يورگنسن هم به اين مورد اشاره مي كند: امكان بازيابي امتيازات وجود دارد، ولي گزينشي است و همين مسئله مي تواند مشكل ساز شود. در عوض حمايت عظيمي از افزايش تدابير امنيتي وجود دارد.
ژان سالن، نايب رئيس سازمان پيشگيري جاده اي هم واكنش مشابهي دارد: تلاش هاي سه ساله اخير، سياست امنيت جاده اي را به سمتي هدايت كرده كه برخورد قانون با همه يكسان باشد، ولي تصويب چنين قانوني همه چيز را بر باد خواهد داد. رانندگان جاده اي اما موافقان اين قانون هستند. آنها بيش از هر كسي با كنترل جاده اي روبه رو مي شوند و هميشه با خطر از دست دادن امتيازات روبه رو هستند. كريستف لاندرو، يكي از رانندگان كاميون، در اين مورد مي گويد: ما ساعات زيادي را در جاده ها هستيم و امكان اشتباه و جريمه شدن ما بالاتر مي رود. اين در حالي است كه بازيابي امتيازات بسيار دشوار است و ضبط گواهينامه موقعيت شغلي ما را به خطر مي اندازد.
در شرايطي كه بحث بر سر اين پيشنهاد بالا گرفته، هنوز تغييري در وضعيت رانندگان داده نشده است و با وجود كنترل هاي شديد و رادارهاي پليس، تعداد گواهينامه هاي ضبط شده در فرانسه روز به روز بالا مي رود. آيا مي توان به يافتن راه حل ديگري اميدوار بود؟
كمربند پاريس
فارغ از مشكلات قانوني و فراقانوني در اعطاي گواهينامه و يا حتي برخورد با آناني كه گواهينامه رانندگي ندارند، فرانسه از ديرباز با مشكلاتي نظير ترافيك و بار ترافيكي و پيدا كردن راهكارهايي جهت كاهش معضلات حمل و نقل مواجه بوده است. از مهمترين مراكز تجمع انساني فرانسه كه همواره با مشكلاتي از اين دست روبرو بوده، پاريس را مي توان برشمرد. شهري كه از زمان ورود و تأسيس اولين كارخانه هاي اتومبيل سازي در فرانسه همواره با معضلات ناشي از رانندگي و ترافيك دست و پنجه نرم كرده است. از جمله راهكارهايي كه به منظور كاهش بار ترافيك شهري اتخاذ شده، ساخت جاده هاي كمربندي، آن هم از نوع زيرزميني، برگرد پاريس است. بلوار پريفريك واژه اي است كه فرانسويان براي اطلاق بر جاده، بزرگراه و يا آزادراهي كه شهر را مانند كمربندي احاطه مي كند، به كار مي برند. اما كمربندي پاريس حكايت ديگري دارد، اين كمربندي پرترددترين كمربندي اروپا با ترافيكي ميان 1/1 ميليون تا 2/1 ميليون خودرو در روز محسوب مي شود. آزادراهي با هشت باند تحت عنوان بزرگترين كمربندي پاريس اين شهر بزرگ را احاطه كرده است. اين آزادراه بزرگ در محدوده فضاي خالي كه از ديواره هاي دفاعي شهر به جاي مانده بود، ساخته شد. برج و باروي پاريس در سال 1920 ويران شد و پس از پنج دهه و در اوايل دهه 1970 ساخت اين كمربندي آغاز شد. كار احداث كمربندي يا پريفريك پاريس در سال 1973 پايان يافت. اين كمربندي از سوي دولت شهر پاريس اداره مي شود و طول آن 04/35 كيلومتر است.

تريبون دو ژنو
اين روزنامه سوئيسي با گزارشي تحت عنوان اگر زنان كشور را اداره مي كردند به بررسي سوئيس در شرايطي پرداخته كه تنها رأي دهندگان و تصميم گيرندگانش زنان باشند. طبق اين گزارش بررسي هاي صورت گرفته در مورد رأي زنان، نشان مي دهد كه آنها در مقايسه با مردان حساسيت هاي سياسي متفاوتي دارند و مسائلي مثل حفظ محيط زيست و مبارزه با نژادپرستي را همواره در اولويت تصميم گيري هايشان قرار مي دهند.
ايريش تايمز
روزنامه ايريش تايمز چاپ جمهوري ايرلند خبر اول خود را به موضوع مجازات قاتلين اختصاص داده است. به نوشته اين روزنامه، مدت  سال هاي زندان براي قاتلين افزايش نخواهد يافت و دولت ايرلند درصدد نيست لايحه اي را تحت عنوان افزايش سال هاي زندان محكومين به مجلس اين كشور تقديم كند. اين در حالي است كه طي روزهاي اخير درخواست ها براي تصويب قوانين نظارتي و تنبيهي شديدتري در قبال محكومين دادگاه هاي جنايي در ايرلند افزايش يافته است.

علت اصلي اختلاف زردها
در عكس روبه رو پرواز كبوتران در نزديكي يكي از دروازه هاي ورودي معبد ياسوكني به تصوير كشيده شده است.
معبد ياسوكني از تاريخي ترين آرامگاه هاي ژاپن محسوب مي شود كه در آن قربانيان ژاپني جنگ جهاني دوم و همچنين برخي از جنايتكاران جنگي آرميده اند. اين معبد يا به تعبير بهتر آرامگاه، در شهر توكيو واقع شده است. اين آرامگاه محل اختلاف دو كشور ژاپن و چين شده است. در واقع ديدار سالانه جونيشيرو كوايزومي نخست وزير كنوني ژاپن از اين آرامگاه تاريخي خشم مقامات پكن را برانگيخته است.
البته اين اختلاف سياسي ريشه عميقي در تاريخ و به ويژه سال هاي قبل از جنگ جهاني دوم دارد. در همين سال ها يا دقيق تر بگوييم سال 1937 بود كه نيروهاي ژاپني در شهر نانكن چين قتل عام وحشيانه اي را مرتكب شدند. اين نيروها در واقع تحت فرمان مافوق هاي خويش دست به چنين كشتار وحشيانه اي زدند؛ كشتاري كه همچنان عواقب آن گريبانگير اين دو كشور زرد نژاد است.
انتقاد از نوع ژاپني
تصوير مقابل تجمع هزاران نفر از ژاپني ها در ميدان ورزش هاي رزمي بودوكان را نشان مي دهد.
تجمـــع كنندگـان در ابتدا با فريادهاي بلندي كلمه بانزاي را چندين بار تكرار كردند. واژه بانزاي در معناي آرزوي طول عمر زياد براي امپراتور استفاده مي شود. اين تظاهرات از سوي تعدادي از قانونگذاران و استادان محافظه كار دانشگاه ها سازماندهي شده بود و هدف از برگزاري آن، اعتراض به پيشنهاد دولت ژاپن مبني بر صدور مجوز براي انتخاب جانشين زن براي امپراتور كنوني بود.
در همين چارچوب 70نفر از قانونگذاران ژاپني به همراه هواداران شان موفق به گرد هم آوردن 10هزارنفر از مخالفان دولت در ميدان ورزش هاي رزمي توكيو شده بودند. اين افراد به شدت مخالفت خود را با حاكميت زن ها تحت عنوان امپراتريس بر ژاپن و انجام تغييرات در نظام سلطنتي ژاپن، كه كهن ترين نظام امپراتوري محسوب مي شود، اعلام كردند.
ژاپن از جمله كشورهايي است كه حتي پس از چندين دوره اصلاحات كه اولين آنها تحت عنوان انقلاب ميجي به بارنشست، همچنان داراي نظام سلطنتي است و مردم آن تمايل زيادي به حاكميت نمادين امپراتور و نه امپراتريس دارند.