ترجمه: آرش سيواني
سل يك معضل روبه  رشد و مهم در جهان است، مخصوصاً در كشورهاي آفريقايي كه شيوع اين بيماري توسط ايدز آسان گرديده است. تخمين زده شده كه نزديك يك ميليارد نفر در آينده نزديك به اين بيماري دچار خواهند شد و اگر كنترل درستي صورت نگيرد بيش از 150 ميليون نفر بيمار گرديده و 36 ميليون نفر جان خود را در دنيا تا سال 2020 از دست خواهند داد.
همه ساله بيش از 8/8 ميليون مورد مبتلا و نزديك 2 ميليون تلفات ناشي از سل گزارش شده است و متأسفانه حدود يكصد هزار (000/100) از دو ميليون مرگ در بين كودكان اتفاق مي افتد.
در انگلستان نيز هر سال حدود 6 هزار مورد گزارش مي شود كه اين آمار افزايش پيدا مي كند و تقريبا هرسال تعداد 5 هزارنفر در انگلستان از سل مي ميرند.
توبركلوسيس يا همان سل (اغلب آن را TB مي نامند) يك بيماري واگيردار عفوني است كه معمولاً به ريه هاي انسان حمله مي كند، ولي در عين حال توانايي حمله كردن به هر قسمتي از بدن را دارا است. ميكروب مايكوباكتريوم توبركلوسيس ممكن است به صورت نهفته و يا فعال باشد، نهفته يعني ميكروب در بدن فرد وجود دارد ولي باعث بيماري نشده است، اگر شما داراي سل نهفته باشيد علايم سل را نخواهيد داشت و نمي توانيد بيماري را به فرد ديگري انتقال دهيد ولي در صورتي كه آلوده به HIV باشيد، ويروس، سيستم ايمني شما را به حدي تضعيف مي كند كه بدن نمي تواند در مقابل ميكروب مقاومت نمايد بنابر اين ميكروب سل شروع به تكثير و رشد كرده و موجب سل فعال مي شود. زماني كه افراد مبتلا به سل ريوي و يا فرد مبتلايي كه گلو درد دارد عطسه يا سرفه بكند و يا آواز بخواند يا بخندد و يا حتي صحبت كند قطره هاي خيلي كوچك كه حاوي ميكروب سل مي باشد ممكن است در هوا پخش شود و چنانچه فرد ديگري اين ميكروب ها را تنفس كند امكان سرايت كردن اين بيماري به آن فرد نيز وجود دارد. درك اين موضوع كه تفاوتي بين مبتلا شدن به سل و دارا بودن سل وجود دارد بسيار حائز اهميت است، فردي كه مبتلا به عفونت سل است ميكروب هاي سل و يا باكتري هاي سل را در بدن خود دارد. سيستم هاي دفاعي بدن، اين افراد را در مقابل ميكروب ها حفاظت كرده و اين افراد بيمار محسوب نخواهند شد.
حتي اگر فردي در مراحل اوليه ابتلا به سل قرار گيرد اين به آن معنا نيست كه آن فرد دچار بيماري سل خواهد شد. اغلب افرادي كه مبتلا مي شوند بيماري سل را در خود پرورش نمي دهند زيرا كه سيستم دفاعي بدن، اين افراد را در مقابل بيماري محافظت مي كند.
معمولاً موارد حاد بيماري سل بر اثر فعاليت عفونت قديمي در افرادي كه سيستم ايمني آنها درست و خوب كار نمي كند صورت مي گيرد. كارشناسان معتقدند كه در حدود 10 ميليون آمريكايي مبتلا به ميكروب هاي حاوي سل هستند و تنها در حدود 10 درصد از اين افراد بيماري سل را در مدت زندگي در بدن خود پرورش مي دهند و 90 درصد باقيمانده هرگز بر اثر ميكروب سل بيمار نمي شوند و حتي توانايي انتقال به افراد ديگر را نيز ندارند.
چه كساني مبتلا مي شوند؟
همه افراد مي توانند دچار بيماري سل شوند. با اين حال بعضي گروه ها در مخاطره بيشتري براي ابتلا به بيماري فعال سل هستند. گروه هاي زير در خطر بالاتري قرار دارند:
- افرادي كه دچار عفونت HIV (ويروس ايدز) هستند
- افرادي كه در تماس نزديك و طولاني با كساني هستند كه به سل مبتلا شده اند.
- افرادي كه بدن آنها در شرايطي است كه كمتر قادر به محافظت در برابر بيماري ها مي باشد، به طور مثال: بيماران قندي، بيماران ريوي ناشي از استنشاق ذرات سيليس كه به آن سيليكوز نيز مي گويند و يا افرادي كه تحت مداواي داروهايي هستند كه مي توانند از فعاليت سيستم ايمني بدن جلوگيري به عمل آورند مانند استفاده دراز مدت از داروهاي كورتوني.
- متولدان كشورهايي كه ميزان بيماري سل در آن كشورها بالاست.
- برخي از اقليت هاي نژادي يا قومي
- افرادي كه يا ساكنين تسهيلات مراقبتي هستند و يا در آن مكان ها به كار مشغول مي باشند. مانند: آسايشگاه هاي سالمندان، زندان ها و برخي از بيمارستان ها
- كاركنان مراقبت هاي بهداشتي و ديگران مانند محافظان زندان ها
- افرادي كه سوءتغذيه دارند
- افراد الكلي، معتادان، استفاده كنندگان از مواد مخدر تزريقي، افراد بي خانمان.
علايم بيماري سل كدامند؟
يك فرد مبتلا به سل هيچ گونه علامت و آثار خاصي نشان نمي دهد. يك فرد مبتلا به بيماري سل ممكن است بعضي، هيچ كدام و يا تمام علايم زير را دارا باشد:
- سرفه هايي كه قطع نمي شود، احساس خستگي تمام مدت و طولاني، كاهش وزن، از دست دادن اشتها، تب، سرفه هاي خوني (براي 3 هفته و يا بيشتر)، تعرق شبانه و احساس درد در قفسه سينه. اين علايم ممكن است با ديگر گونه هاي بيماري ريوي اتفاق بيافتد، بنابراين مراجعه به پزشك حائز اهميت مي باشد و شما بايد فرصت لازم را براي تشخيص بيماري در اختيار پزشك قرار دهيد. به خاطر داشته باشيد كه فرد داراي بيماري سل ممكن است احساس سلامتي كامل كرده و تنها بعضي از اوقات دچار سرفه شود. چنانچه شما احتمال مي دهيد كه در معرض ابتلا به سل قرار گرفته ايد به عمل آوردن يك آزمايش سل ضروري است.
چگونگي ابتلا به سل
دو طريق وجود دارد كه مبتلا شدن به اين بيماري را امكان پذير مي سازد.
اولين طريق به فردي اطلاق مي شود كه فرد براي چندين سال داراي عفونت سل بوده ولي كاملاً سالم است اما بالاخره زماني خواهد رسيد كه سل در اين فرد ظهور مي كند. علت اين امر ممكن است تضعيف دستگاه ايمني ناشي از يك بيماري ديگر مانند ايدز و يا ديابت باشد و يا بر اثر سوءاستفاده از دارو و يا الكل و يا حتي ناشي از كاستي مراقبت هاي بهداشتي بنابه دلايل مختلف از جمله بي خانمان بودن باشد.
علت هرچه باشد مهم نيست، مشكل زماني است كه قدرت تدافعي بدن براي محافظت از خود دچار صدمه گردد در آن هنگام عفونت سل مي تواند به بيماري سل تبديل شود. در برخي مواقع زماني كه يك فرد اولين بار ميكروب هاي سل را تنفس كند، بدن قادر به محافظت از خود در برابر بيماري نخواهد بود و ميكروب ها در ظرف چند هفته به بيماري سل فعال تبديل شده و رشد مي كند.
آزمايش پوستي سل چيست؟
آزمايش پوستي سل روشي است تا معلوم گردد كه شخص دچار عفونت سل است يا خير. اگر چه براي اين منظور بيش از يك روش آزمايش پوستي وجود دارد، اما روش ترجيحي و بهترين آن استفاده از آزمايش مانتو است.
براي اين منظور، يك مقدار كم از مواد آزمايشي درست در زير لايه بالايي پوست (معمولاً در زير پوست بازو) قرار داده مي شود. دو، سه روز بعد بازوي شخص را امتحان مي كنند. اگر يك برآمدگي يا ورم به وجود آمده باشد آن را اندازه گيري مي كنند، اهميت اندازه گيري اين برآمدگي براين است كه فاكتورهاي خطر سل را معلوم و مشخص مي سازد.
زماني كه پزشك متوجه گردد كه فرد داراي عفونت سل است اقدام بعدي اين است كه پي ببرد فرد دچار بيماري سل است يا خير و اين كار از طريق چندين آزمايش شامل عكسبرداري راديولوژي از قفسه سينه و آزمايش خلط انجام مي شود. توصيه مي شود اگر شغل شما ايجاب مي كند و زماني كه شما در معرض خطر بالا براي ابتلا و يا انتقال سل هستيد و يا در صورت داشتن علايم و يا زندگي نزديك با افرادي كه اخيراً دچار بيماري سل شده اند، حتماً آزمايش توبركولين به عمل آوريد.
همان طور كه قبلاً ذكر شد اگر شما جزو افرادي هستيد كه احتمال وجود بيماري سل در آنها وجود دارد (براي مثال اگر از لحاظ ويروس ايدز مثبت هستيد) و قبلاً هرگز آزمايش پوستي انجام نداده و يا سابقه اي از آخرين نتيجه در دست نيست، شما حتماً بايد مورد آزمايش قرار بگيريد.از سل مي توان جلوگيري كرد، حتي اگر شما در خطر بالاي ابتلا به اين بيماري قرار داشته باشيد.
مسافرت هاي هوايي
بسياري از افراد از اين هراس دارند كه مسافرت هاي هوايي تجاري برايشان همراه با خطر ابتلا به سل باشد ولي تاكنون هيچ موردي كه به خاطر مسافرت هوايي سل ايجاد شده باشد، گزارش نشده است .
پيشگيري و درمان سل
يك روش موثر جهت پيشگيري از سل اين است كه تعداد زيادي از افراد جامعه را بر عليه سل مصون كنيم. در انگلستان نوزادان و كودكان بين 10 تا 14 سال را واكسينه مي كنند، اگرچه حدي براي سنين بالا قايل نيستند اما واكسيناسيون براي افراد بالاي 45 سال توصيه نمي شود مگر اينكه آنها جزو افرادي باشند كه گروه پر خطر خوانده  مي شوند.
درمان اين بيماري بستگي به اين دارد كه شخص داراي بيماري سل بوده و يا تنها داراي عفونت سل مي باشد.
در مورد شخصي كه داراي عفونت سل است ولي هنوز دچار بيماري نگرديده مي توان از ابتلاي اين شخص جلوگيري به عمل آورد و هدف از اين عمل جلوگيري و از بين بردن ميكروب هايي است كه باعث هيچ گونه صدمه  اي نمي شوند اما احتمال فعال شدن آنها وجود دارد.
چنانچه پزشك تصميم بگيرد كه شخص بايستي از طريق جلوگيري درمان شود معمولاً مصرف روزانه يك دوز از ايزونيازيد Izoniazid (آن را INH نيز مي نامند) كه يك داروي ارزان قيمت براي درمان سل است را تجويز مي نمايد و شخص بيمار بايد INH را براي مدت 6 تا 9 ماه (براي بعضي بيماران تا يك سال) همراه با آزمايشات دوره اي مصرف نمايد. آزمايشات دوره اي به اين خاطر صورت مي گيرد تا اطمينان حاصل شود كه فرد دارو را طبق تجويز پزشك مصرف مي كند يا خير و همچنين ميزان تأثير دارو براين بيماري از طريق همين آزمايشات تعيين مي گردد.
در صورتي كه شخص دچار بيماري سل باشد درمان الزامي است. در ساليان دور هنگامي كه يك فرد به بيماري سل دچار مي شد براي ماه ها و شايد سال ها مجبور بود كه در بيمارستان بستري شود و در اكثر موارد به روي اين افراد جراحي نيز به عمل مي آوردند اما امروزه سل را مي توان توسط داروهاي مؤثر درمان كرد، در اغلب اوقات بيمار تنها براي يك مدت كوتاه در بيمارستان بستري مي شود و مي تواند به مصرف دارو در بيمارستان و سپس در خانه ادامه دهد، برخي از مواقع اصلاً نيازي به بستري شدن فرد در بيمارستان نيست و بعد از چند هفته احتمالاً فرد قادر خواهد بود تا به فعاليت هاي معمول خود ادامه داده و هيچ گونه نگراني در مورد سرايت اين بيماري به ديگران نداشته باشد.
اين ميكروب هاي مقاوم مي توانند باعث بيماري سل شوند. درمان اين نوع سل به دليل اين كه داروها نمي توانند ميكروب ها را از بين ببرند بسيار مشكل تر خواهند بود. طريقه انتقال سل MDR دقيقاً همانند سل معمولي مي باشد.
براي اين كه در بيماران مبتلا به سل، سل MDR به وجود نيايد، اطلاع از دستورالعمل هاي پزشكان براي مصرف داروهاي سل بسيار حائز اهميت است.
آيا يك بيمار مبتلا به سل مي تواند ديگران را دچار بيماري كند؟
جواب مثبت است، چنانچه شخصي دچار بيماري سل بوده و مداوا نشده باشد زماني كه مداوا را شروع مي كند به طور معمول سرايت بيماري از او به شخص ديگر انتقال پيدا نخواهد كرد. خطر بسيار كمي براي انتقال از طرف بيماري كه مداوا شده، داروهاي خود را به صورت مرتب استفاده كرده و واكنش او نسبت به معالجه مثبت است وجود دارد. مصرف داروها اغلب انتقال بيماري را در مدت چند هفته غيرممكن مي سازد.
در معرض بودن مختصر به منبع سل به ندرت شخص را مبتلا مي سازد، اين تماس روزانه و دايمي است كه معمولاً باعث سرايت بيماري مي شود و همچنين سروكار داشتن با تختخواب، ملحفه ها، كتب، مبلمان و يا ظروف غذايي فرد بيمار، عفونت را انتشار نمي دهد.پزشك معمولاً اقدام به تجويز تركيبي از چند دارو مي كند (اغلب اوقات INH به اضافه 2 يا 3 داروي ديگر شامل ريفامپين، پيرازيناميد و اتامبوتول مصرف اينگونه داروها معمولاً حدود 9 ماه ادامه دارد و بيمار احتمالاً بعد از چند هفته احساس خواهد كرد كه رو به بهبود است.
لازم به ذكر است كه بيمار بايستي مصرف دارو را به صورت منظم و براي تمام مدت دوره مداوا ادامه دهد (طول درمان را كامل نمايد) چنانچه دارو به طور نامنظم مصرف گردد و يا احتمالاً از مصرف آن خودداري شود، شخص مجدداً بيمار شده و احتمالاً ديگران را نيز به سل مبتلا مي سازد، در نتيجه بسياري از مقامات بهداشتي درمان تحت نظر مستقيم (DOT) را توصيه مي كنند، چنانچه دارو صحيح مصرف نگردد، فرد مصرف كننده براي بار دوم به بيماري سل مبتلا مي گردد اين بار درمان سل مشكل تر مي شود زيرا بدن در برابر دارو مقاوم گرديده است و ديگر دارو اثربخشي سابق را نخواهد داشت.
براي پي بردن به چگونگي بهبودي، انجام معاينات منظم الزامي است، برخي اوقات داروهاي مصرفي براي مداواي سل مي توانند باعث عوارض جانبي گردند. سل مقاوم به داروي چند منظوره بي اندازه خطرناك است، بنابراين بيماران بايستي تمام داروهاي خود را به صورت صحيح و به طور كامل مصرف نمايند.
سل مقاوم نسبت به چند دارو چيست؟
سل مقاوم به چند دارو كه آن را به صورت مختصر MDR مي گويند يكي از شكل هاي بسيار خطرناك سل است كه در آن بعضي از ميكروب هاي سل در برابر تأثير برخي داروهاي سل مقاوم مي شوند و اين زماني رخ مي دهد كه بيماري سل به طور صحيح مداوا نشده باشد.
چنانچه پزشك مداوا طريق جلوگيري را پيشنهاد كند، دستورات او را موبه مو انجام دهيد و اگر دارويي تجويز بشود اطمينان حاصل كنيد كه آن را به روشي كه تجويز گرديده دقيقاً مصرف نماييد اگر به مداوا نيازي نباشد، آنچه را كه پزشك توصيه مي كند انجام دهيد، ممكن است پزشك توصيه نمايد كه براي يك آزمايش ديگر رجوع كنيد و آن در صورتي است كه شما در شرايط خاصي براي ابتلا به بيماري هستيد و يا امكان رشد آثار بيماري در شما وجود دارد.
خوشبختانه تقريباً تمام افراد سالمي كه دچار سل مي شوند در صورت دريافت راه حل براي درمان مناسب به طور كامل بهبودي خود را بازخواهند يافت. اگرچه برنامه هاي مصون سازي تاثيرات مثبتي براي جلوگيري از سل داشته است، اما هنوز در برخي نقاط دنيا يكي از عوامل مهم مرگ و مير به شمار مي آيد.
بهترين راه كنترل سل در تمام دنيا بهبود وضعيت تغذيه، بهتر كردن وضعيت زندگي و بالابردن سطح اقتصادي و فرهنگي است.
منبع: American lung Associration

صدف كوه كن- توصيه هاي بي شماري در زمينه اين كه چه بخوريد و چه نخوريد وجود دارد. اما به نظر مي رسد كه اين توصيه ها دائماً تغيير مي كنند. به عنوان مثال اعتقاد بر اين كه بستني از بسياري از بيماريها جلوگيري مي كند تا مدتها وجود داشت در حالي كه اين روزها تحقيقات زيادي انجام شده كه اين اعتقاد را بي اعتبار مي كند و به نظر مي رسد به روزهايي نزديك شده ايم كه شاهد استناد به تحقيقات جامع و فراگير باشيم.
در همين رابطه گروه تحقيقاتي پيشگامان سلامتي زنان (WHI) گزارش داد كه خوردن چربي كمتر بعد از دوران قاعدگي از كمتر شدن خطر ابتلا به سرطان و بيماريهاي قلبي در زنان نمي كاهد.
حال اين سؤال مطرح است كه آيا واقعاً عمر رژيم هاي كم چربي به سر آمده است؟
در مطالعه اي كه توسط WHI انجام شد، آنها به بررسي ارتباط ميان رژيم هاي كم چربي و خطر ابتلا به سرطان و بيماريهاي قلب و عروق پرداختند. در اين تحقيق بيش از 48000 خانم 79-50 ساله مورد بررسي قرار گرفتند كه به گروهي از اين خانم ها رژيم محدود در چربي داده شد به اين شكل كه چربي رژيم غذايي آنها از 38 درصد كالري روزانه به 29 درصد تقليل يافت در حالي كه گروه ديگر، هيچ تغييري در رژيم غذايي شان ايجاد نكردند.
بعد از گذشت 8 سال، وقتي به بررسي نتايج پرداختند، مشاهده كردند كه ميزان ابتلا به سرطان سينه، سرطان كولون و بيماريهاي قلب و عروق برابر بود.
اما تحقيقات انجام شده توسط سازمان WHI، نمي تواند به عنوان نمونه اي مورد استناد در تغذيه مورد استفاده قرار گيرد چرا كه اشكالات زير به اين تحقيق وارد است:
آيا اين رژيم كم چربي به ميزان كافي از چربي ها كم كرده بود؟
- گرچه هدف مطالعه، كاهش ميزان چربي دريافتي در اين خانم ها به ميزان 20 درصد از كالري روزانه بود و اين افراد تنها آن را به ميزان 29 درصد از كالري روزانه كاهش داده بودند، در حالي كه اگر اين كاهش در حدي كه مورد انتظار بود انجام مي گرفت امكان ثمردهي وجود داشت.
اگر تغييرات رژيم غذايي در افرادي با گروه سني جوان تر مورد بررسي قرار مي گرفت، نتايج چه تغييري را نشان مي داد؟
- سن متوسط براي اين آزمايشات در حدود 62 سال بود. اين امكان وجود دارد كه كاهش ميزان چربي خيلي كم اتفاق نيافتاده باشد، بلكه خيلي دير آزمايش شده باشد. اين بررسي مشخص نمي كند كه اگر كاهش چربي رژيم در سنين كمتر يا با زمان طولاني تر انجام بگيرد، تأثيري روي بيماريها خواهد داشت يا خير؟
در اين ميان تأثير چربي هاي خوب و چربي هاي بد چيست؟
- تحقيقات انجام گرفته، خانم ها را به خوردن چربي هاي سالم (چربي هاي حاوي اسيدهاي چرب غيراشباع) نظير آنچه در روغن هاي گياهي مايع، مغزهاي گياهي و ماهي وجود دارد، تشويق نمي كرد و اگر افراد مورد مطالعه چربي هاي رژيم غذايي خود را از انواع اشباع شده نظير آنچه در روغن هاي هيدروژنه جامد،  گوشت ها، غذاهاي فرآوري شده و بعضي از محصولات لبني پرچرب وجود دارد، به دست آورده باشند، نتايج كاملاً متفاوت خواهد بود.
آيا بانوان پيروي كننده از رژيم، آن را به اندازه كافي طولاني اجرا كردند تا مزاياي آن آشكار شود؟
- رژيم هاي كم چربي، كاهش هاي جزئي در ميزان ابتلا به سرطان سينه و ميزان كلسترول را تجربه كردند، همچنين تا حدودي ضايعات پيش سرطاني در روده بزرگ آنها كم شد. منتها اين مقدار كاهش به قدري جزئي بود كه امكان بي ارتباط بودن آن با اين قضيه وجود دارد و شايد اگر مدت طولاني تر شود، اين اثر بارزتر گردد.
نقش ورزش و كاهش وزن در اين ميان چيست؟
- تعداد زيادي از داوطلبان اضافه وزن داشتند كه در هيچ كدام از موارد در رابطه با كاهش وزن يا ورزش صحبتي به ميان نيامده بود. از اين رو مطالعات انجام گرفته مورد سؤال واقع مي شود. در حالي كه يك رژيم كم چرب ممكن است جادويي در برابر بيماريهاي قلبي و سرطان نباشد، اما توصيه هاي زير به هر كسي كمك مي كند تا خطر ابتلا به اين بيماريها، كاهش يابد:
۱ سيگار نكشيد و از دود دست دوم پرهيز كنيد.
۲ ميزان فشار، قند و كلسترول خون خود را بررسي كنيد و اگر هركدام از موارد يادشده با تعداد طبيعي اختلاف داشت، به تعديل آنها از طريق مشاوره با پزشك معالجتان بپردازيد.
۳ به انجام آزمايشاتي در زمينه سرطان كولون بپردازيد و از پزشك خود در رابطه با آزمايشاتي كه در اين زمينه براي شما اهميت دارد، راهنمايي بخواهيد تا بدانيد چه موقع بايد به انجام آزمايشات بپردازيد.
۴ اگر خانم هستيد، به طور مرتب به ماموگرافي و آزمايشات مربوط به سينه به وسيله پزشك خود بپردازيد و اگر به هر تغييري در سينه خود پي برديد، پزشكتان را در جريان قرار دهيد.
۵ از مصرف الكل بپرهيزيد.
۷ در رابطه با سابقه خانوادگي بيماريها با پزشك خود صحبت كنيد، به طور مثال اگر در رابطه با سرطان پستان يا كولون سابقه خانوادگي داريد، ممكن است پزشك شما پس از آگاهي از اين امر، آزمايشات زودهنگام را به شما توصيه كند.
۷ مصرف چربي هاي اشباع (جامد) رژيم غذايي خود را بسيار محدود كنيد و آن را به زير 10 درصد از كل كالري رژيم روزانه محدود كنيد، همچنين از اسيدهاي چرب ترانس (چيزي كه در روغن هاي گياهي هيدروژنه) وجود دارد، پرهيز كنيد.
۸ از رژيم غذايي كه حاوي ميوه، سبزي و غلات يا دانه هاي كامل است پيروي كنيد.

رابطه قهوه و ژن ها
ترجمه: محمد ملائكه- محققان مي گويند كه قهوه مي تواند احتمال بروز حمله قلبي را در شما كاهش يا افزايش دهد بسته به اين كه داراي چه ژن هايي باشيد.بر طبق يك مطالعه جديد افرادي داراي تركيب ژنتيكي معيني كه سبب مي شود قهوه بسيار كند تجزيه شود اگر دو يا سه فنجان قهوه در روز بنوشند، نسبت به افراد با ژن هاي مشابه كه يك فنجان قهوه يا كمتر مي نوشند۳۶، درصد بيشتر در معرض خطر حمله قلبي قرار دارند و اگر بيشتر از چهار فنجان قهوه بنوشند، ميزان خطر تا 64 درصد افزايش مي يابد.احمد السهامي، سرپرست اين مطالعه در دانشگاه تورنتو كانادا مي گويد: اطلاعات ما دال بر آن است كه كافئين اضافي كه در سيستم باقي مي ماند، مضرات بيشتري مي تواند داشته باشد.از طرف ديگر، افرادي كه كافئين را سريع تر تجزيه مي كنند و 2 يا 3 فنجان قهوه در روز مصرف مي كنند، 22 درصد كاهش در خطر حمله قلبي در مقايسه با افرادي با تركيب ژنتيكي مشابه كه فقط يك فنجان يا كمتر در روز مصرف مي كنند، خواهند داشت.
محرك طبيعي
مطالعات جديد ديگر هم اثرات مثبت و هم اثرات منفي مصرف كافئين را نشان داده است. بررسي هاي گذشته در زنان و مردان آلماني نشان داده است كه در مصرف كنندگان قهوه به ميزان زياد خطر ايجاد بيماري هاي قلبي- عروقي و ديابت نوع 2 كاهش مي يابد.تحقيق ديگر منتشر شده در سال 2005 نشان داد افرادي كه قهوه فاقد كافئين مصرف مي كنند در خونشان سطوح بالاتري از كلسترول هاي معيني نسبت به افرادي كه كافئين را به طور منظم مصرف مي كنند، وجود دارد.اما بيشتر نگراني ها پيرامون اثرات بالقوه منفي قهوه بر سلامتي روي كافئين متمركز شده است. تحقيقات اين نظر را تاييد مي كند كه كافئين، محركي طبيعي است كه به وسيله ممانعت از اثرات يك هورمون به نام آدنوزين كه به طور طبيعي باعث حفظ گشادي و قطر رگ مي شود، باعث تنگ شدن رگ هاي خوني خواهد شد.
تغييرات روي يك ژن
در اواخر دهه 90 محققان كشف كردند كه انسان ها انواع مختلفي از آنزيم ها براي تجزيه كافئين را در بدن حمل مي كنند. به نظر السهامي افرادي كه دو نسخه از ژن CYP1A2*۱A را دارند ممكن است كافئين را 4 بار سريعتر از آنهايي كه ژن CYP1A2*۱F حمل مي كنند، تجزيه كنند.او و همكارانش DNA بيش از 2 هزار بيمار را همراه با تعداد برابري از افراد سالم كه از نظر سن، جنس و محل سكونت مشابه بودند، بررسي كردند. مطالعه مبتني بر گذشته آنها نشان داد كه مصرف 2 يا 3 فنجان در هفته باعث 36 درصد افزايش در خطر حمله قلبي در افرادي كه داراي ژن CYP1A2*۱F هستند و نوشيدن 4 فنجان قهوه يا بيشتر در روز سبب 64 درصد افزايش در همان گروه مي شود.السهامي مي گويد: ميزان بالاي كافئين در حال گردش در بدن ممكن است عمل آدنوزين را مسدود كرده و باعث تنگ شدن رگ هاي خوني و به دنبال آن حمله قلبي شود . افرادي كه براي ژن CYP1A2*۱A هوموزيگوت بودند به اين معني كه دو نسخه از ژن براي تجزيه سريع كافئين را حمل مي كنند، خطر حمله قلبي آنها به وسيله نوشيدن قهوه كاهش مي يابد در ميان اين داوطلبان، 2 يا 3 فنجان قهوه سبب 22 درصد كاهش در خطر حمله قلبي شد. نوشيدن بيش از 4 فنجان تنها اندكي احتمال بروز حمله قلبي را كاهش داده است.اين اولين بار است كه دانشمندان بررسي منظم را درباره اينكه چگونه ژن ها مي توانند روي اثر قهوه بر خطر حمله قلبي تاثير بگذارند، انجام دادند. اين مطالعه بخشي از يك فرايند بزرگتر بود به طوري كه دانشمندان فهميدند چگونه ژن ها باعث مي شوند برخي رژيم هاي غذايي و عادات و رفتارها براي برخي افراد سودمندتر و اعتيادآورتر از سايرين باشد. تعداد كمي از افراد مي دانند كه آيا آنها ژن CYP1A2*۱F را حمل مي كنند يا نه، اما السهامي تاكيد مي كند كه ظاهراً خوردن فقط يك فنجان قهوه در روز هيچ گونه اثرات ضدسلامتي نخواهد داشت. او مي گويد: هنوز خيلي زود است كه ضروريات رژيم غذايي خود را تغيير دهيم و اضافه مي كند كه تحقيقات پيگيري كننده براي اثبات قطعي اين موضوع لازم است .
آنفلوآنزاي مرغي در مصر
ژينگ هوا- با اعلام دو مورد جديد ابتلاء انساني به آنفلوآنزاي مرغي در مصر تعداد مبتلايان به اين بيماري در اين كشور به 7 نفر رسيد.
به گفته وزير بهداشت مصر، حاتم القبالي، آزمايش ها بر روي دو دختر نوجوان در منطقه كفر الشيخ، در 125 كيلومتري شمال قاهره- كه با مرغ هاي آلوده بازي كرده بودند- ابتلاء آنها را به ويروس H5N1، عامل آنفلوآنزاي مرگبار پرندگان را ثابت كرده است. به اين ترتيب تا به حال 7 نفر در مصر به آنفلوآنزاي مرغي مبتلا شده اند كه دو نفر از آنها فوت كرده اند؛ 5 نفر ديگر يا بهبود يافته اند يا در حال درمان در بيمارستان هستند. مصر براي اولين بار دو ماه قبل از شيوع آنفلوآنزاي مرغي در ميان طيور خبر داد و دو هفته قبل اولين مورد ابتلاء انساني به آنفلوآنزاي مرغي در اين كشور را گزارش كرد.
تقدير از افراد ديابتي
امروزه همه ما مي  دانيم كه كنترل ديابت كار بس دشواري است و ديابتي هايي كه از كنترل مطلوب برخوردارند افرادي هستند كه به اين اهداف دست يافته اند. 1- از عوارض ديابت پيشگيري نموده اند، 2- از كيفيت مطلوب زندگي برخوردار شده اند.
انجمن ديابت ايران براي اولين بار در روز 5 مرداد ماه 1385، طي مراسمي از افراد ديابتي نوع 1 كه از كنترل مطلوب برخوردارند به ترتيب زير تقدير مي نمايد. ديابتي هاي نوع 1، با مدت ابتلاي 25 سال، مدال نقره، ديابتي هاي نوع 1، با مدت ابتلاي 50 سال، مدال طلا و ديابتي هاي نوع 1 با مدت ابتلاي 75 سال مدال داياماند.