آنيتا عباس زاده
سبقت ممنوع! اين چراغ با صداي بوق هم  رنگ عوض نمي كند، سپربه سپر ايستاده اند خودروهايي كه به انتظار عبور از خط عابر پشت چراغ سبز، سبز شده اند. هر ثانيه آلودگي صوتي بوق هاي اعتراض نيز، بر آلودگي هوا و ترافيك افزوده مي شود و مامور راهنمايي و رانندگي هنوز با كنترل دستي چراغ هاي قديمي راهنمايي و رانندگي نتوانسته كنترل بار ترافيكي چهارراه را در دست بگيرد. باز كردن گره ترافيك، به عنوان مشكل عمده پايتخت، گرچه به عنوان وعده، هرچند هرازگاهي خرج مي شود و گاهي مثله، ولي هنوز به واقع اين گره كور نتوانسته حتي كمي شل شود.
به اعتقاد پايتخت نشينان راه حل اين مشكل در گرو بهبود برنامه ريزي حمل و نقل، مداخله  هماهنگ دولت و ممنوعيت تردد وسايل نقليه قديمي است. تراكم ترافيكي، فقدان فضاي كافي پاركينگ و عادات غلط رانندگي همگي زندگي روزمره را تحت فشار شديد قرار مي دهند. همه چيز تحت الامر ترافيك است و آمارهاي 14 سال گذشته حكايت از حركت لاك پشتي خودروها در دل تهران دارد. ميانگين سرعت سفرهاي روزمره در شهر 18 كيلومتر در ساعت بود. آن زمان هنوز 5/5 ميليون خودرو و موتورسيكلت در دل تهران جا نگرفته بود و خيابان ها پهن تر بود و كم ترددتر.
نه همچون امروز كه روزانه حدود يك هزار و 400 دستگاه خودروي سواري و يك هزار و 600 دستگاه موتورسيكلت تنها در تهران شماره گذاري مي شود و تقريباً هيچ ماشين فرسوده اي از دل شهر بيرون گذاشته نمي شود.
برنامه ريزان، برنامه ريزي حمل و نقل را چيزي بيش از صرفاً احداث شبكه حمل و نقل مناسب تلقي مي كنند و الزامات گسترده اي را براي حل اين مهم در بوته آزمايش مي گذارند ولي نيمه گمشده ترافيك تهران تجهيزات است؛ امري كه در هياهوي شهر و مديريت شهري به فراموشي سپرده شده است.
تجهيزات كنترل ترافيك و بحث نخ نما شده ترافيك امسال قرار است با نگاه جديد و تجهيزاتي نوين در پنجمين نمايشگاه بين المللي لوازم و تجهيزات پليس، ايمني و امنيتي به نمايش گذاشته شود؛ راهكارها و تجهيزاتي كه از 27 كشور دنيا، از 4 تا 7 ارديبهشت ماه به تجربه و تبادل گذاشته مي شود.
علي واحديان مديرعامل شركت ناجي پاس وابسته به بنياد تعاون نيروي انتظامي در اين خصوص به همشهري گفت: سر و صدا، دود و حتي برخي مخاطرات ناشي از حمل و نقل جنبه هايي از تسهيلات عمده حمل و نقل به شمار مي آيند كه تكنولوژي امروزي براي از ميان برداشتن آنها توفيق چنداني نداشته است.
وي به عنوان برگزار كننده نمايشگاه IPAS2006 اضافه كرد: دود مه، افت فاحش معيارهاي زندگي آدمي، ناكارامد شدن مركز شهر، معدود پيامدهاي تجهيزات بسيار نامطلوب سيستم حمل و نقل عمومي و نبود تجهيزات ترافيكي مناسب در شهر است.
او با اشاره به بخش ترافيك نمايشگاه ادامه داد: ارتباط پليس با تكنولوژي براي رفاه مردم لازم است.
به اعتقاد معاونت بازرگاني و توليد بنياد تعاون ناجا:  يكي از بزرگترين مشكلاتي كه متخصصين در محيط هاي اجرايي با آن دست به گريبانند سختي بيان و كمي شرايط پيش رو است كه تصويرسازي اين شرايط، اصل و اساس كار در محيط هاي اجرايي را تشكيل مي دهد.
واحديان گفت كه هر سازمان به برنامه ريزي ها و تصميم گيري هاي خود براي تجسم آينده نياز دارد و پيش بيني تكنيكي است كه به مديريت اجازه مي دهد با ديد باز به استقبال آينده برود.
وي گفت: مسائلي كه شهر به آن مبتلاست، مانند ترافيك و حوادث ناشي از آن نيز همچون ساير مسائل اقتصادي و اجتماعي در دوره هاي زماني مختلف دچار دگرگوني هاي خاص مي شود. برپايي اين نمايشگاه ها و به روز شدن علم و دانش و تبادل نظرهاي جهاني، كارشناسان و مديران اجرايي را قادر مي سازد كه خود را براي مقابله با اين تغييرات فصلي و گاه دوام دار آماده و ميزان آن را كنترل كنند.
واحديان با اشاره به اين كه در دنيا با پيشرفت تكنولوژي درصد خطاهاي انساني كه منجر به بروز حادثه مي شود پايين آمده است گفت: كاهش خطاي انسان و حوادث و افزايش ايمني در هر كوشش مبتني  بر عوامل انساني، بالاترين اولويت را دارد.
وي با اشاره به دستي بودن تنظيم چراغ هاي راهنمايي و رانندگي اضافه كرد: با رشد تكنولوژي و استفاده از تجربيات ديگران مي توان به راحتي با استفاده از سيستم هوشمند درصد خطاي افسران راهنمايي و رانندگي در تغيير چراغ را كم كنيم و بار ترافيكي را كاهش دهيم.
به گفته او با به كارگيري سيستم هوشمند ارائه شده در نمايشگاه IPAS2006 ديگر نيازي به دستكاري چراغ ها از سوي ماموران پليس راهنمايي و رانندگي وجود ندارد، چون چراغ هاي راهنمايي و رانندگي با اتصال به مركز كنترل به طور خودكار، زمان بندي بهينه را انجام مي دهند.
واحديان افزود: همچنين سيستم كنترل از راه دور چراغ هاي راهنما نيز مي تواند پيشرفت مناسب و راهكار مدرن تري براي گره گشايي از ترافيك تهران باشد.
به هر حال تجهيزات ترافيكي جديد، قفل جديد براي جلوگيري از سرقت خودروها با شناسايي رگ هاي انگشتان دست صاحب خودرو، نصب دوربين ها در داخل خودرو كه صحنه تصادف را ثبت مي كند و دهها تجهيزات نوين ديگر در حالي در نمايشگاه بين المللي لوازم و تجهيزات پليس، ايمني و امنيت به نمايش گذاشته مي شود كه مديران هنوز بر سر خم اول آن مانده اند.

مهرك فيض ساكت- خطوط مترو زيرزميني در تهران با موفقيت تاكنون توانسته است حجم بالايي از مسافران را در شهر جابجا كند.
از سوي ديگر پروژه جديد احداث خط مونوريل (مبدأ آن در ضلع جنوبي ميدان صادقيه) در دست بررسي است. در صورتي كه پس از احداث و راه اندازي، مسافران زيادي در اين ايستگاه سوار و پياده شوند، بار ترافيكي مضاعفي را در اين ميدان ايجاد خواهد كرد. با توجه به نزديك بودن مونوريل به خطوط مترو، مبدأ آن مي توانست در مجاورت ايستگاه مترو تهران- كرج احداث شود. مزيت هاي آن در اين بود كه بار ترافيكي در ميدان ايجاد نمي كند و دوم آن كه مسافراني كه از ايستگاه هاي امام خميني(ره)، طرشت و ساير ايستگاه هاي مترو در ايستگاه تهران- كرج پياده مي شدند، مي توانستند بلافاصله از مونوريل استفاده كنند و يا حتي به جاي احداث مونوريل با احداث خطوط ريلي روزميني از انتهاي بزرگراه اشرفي اصفهاني و امتداد آن تا انتهاي بزرگراه آيت الله سعيدي، ضمن فراهم سازي دسترسي ها، قابليت جابجايي تعداد مسافر زيادي را در يك مسير طولاني ميسر مي ساخت و از سوي ديگر امكان دسترسي به كاربري ها و مراكز خدماتي مانند شهروند پونك، ترمينال غرب و متروي تهران- كرج و فرودگاه و تقاطع هاي مهمي مانند پونك، رسالت، همت و ميادين صادقيه و آزادي و غيره را فراهم مي كرد.
در اروپا نمونه هاي موفق استفاده از اين خطوط، عليرغم وجود شيب، سرما و بارندگي فراوان ديده مي شود، در كشور آلمان از اشتراسبان و در فرانسه از تراموا استفاده مي شود.
با توجه به حجم بالاي ترافيك در بزرگراه ها مانند بزرگراه هاي همت، مدرس، چمران پيشنهاد مي شود:
احداث خطوط ريلي روزميني در بزرگراه شهيد همت
در مجاورت بزرگراه همت از ابتدا تا انتهاي آن، كاربري هاي زيادي با تعداد مراجعين و مسافران بسيار زيادي وجود دارد. مناطق مسكوني عمده مانند ساختمان  هاي ونك- پارك، بيمارستان بقيه الله، بيمارستان ميلاد، نزديك بودن به شهرك هاي قدس و مناطق مسكوني انتهاي همت مانند جنت آباد، پونك، سردار جنگل، نزديك بودن به بزرگراه شهيد آيت ا... اشرفي اصفهاني، برج ميلاد، عبور از مجاورت خيابان هاي اصلي مانند ولي عصر(عج)، گاندي و شريعتي، پاسداران و غيره. لذا بزرگراهي با اين حجم دسترسي يا نزديك بودن به بسياري از كاربري ها هر روزه با حجم بالايي از ترافيك روبه روست.
بنابراين احداث يك خط ريلي روزميني مي تواند ضمن آنكه دسترسي هاي فوق را فراهم سازد، حجم بالايي از مسافران را با كمترين آلودگي، بيشترين كارايي، ايمن، سريع، جابجا كند و ارزان تر از خطوط زيرزميني و هوايي احداث شود، ضمن آن كه ويژگي اين خطوط در آن است كه با كار گذاشتن ريل ها روي زمين، عبور خودرو به خصوص ماشين هاي امداد و آتش نشاني و ساير سواري ها امكان پذير است.
احداث خطوط ريلي روزميني در حاشيه بزرگراه  شهيد چمران
اين بزرگراه نيز همانند بزرگراه همت در مجاورت كاربري ها و خيابان هاي اصلي و شرياني مهمي قرار دارد. از جمله مي توان به بيمارستان امام خميني(ره)، خيابان ستارخان، بزرگراه جلال آل احمد، بزرگراه همت، خيابان ملاصدرا و در نتيجه دسترسي سريع تر به ميدان ونك، پل مديريت و دسترسي سريع تر به منطقه سعادت آباد و شهرك قدس، منطقه مسكوني آتي ساز، هتل هاي اوين و آزادي، ورزشگاه انقلاب، شهربازي، نمايشگاه بين المللي، ولنجك، خيابان وليعصر از دو جهت به تجريش و ونك، و... و ادامه اين خط در بزرگراه مدرس به سمت جنوب كه دسترسي به آفريقا، شهيد دستگردي، ميرداماد، شهيد بهشتي، شهيد مطهري و ميدان هفت تير را فراهم سازد، به گونه اي كه تقريباً حلقه اي پر ترافيك از شهر را پوشش خواهد داد.
نكته قابل توجه آن است كه به دليل امكان جابجايي حركت بدون مانع واگن هاي خطوط ريل هاي روزميني، امكان حركت سريع بدون توقف آن (به دليل ريل گذاري و عدم بسته شدن مسير آن) باعث مي شود كه در كاهش بار ترافيكي بالاي اين بزرگراه بسيار اثربخش باشد. بخصوص به دليل باز شدن شهربازي در تابستان و يا برگزاري نمايشگاه در دوره هاي خاصي از سال، نقش مؤثري داشته باشد. به ويژه اگر قرار باشد نمايشگاه به يك كاربري ديگري تبديل شود مثلاً مركز فرهنگي، هنري، تفريحي و گردشگري؛ بنابراين حجم بالايي از مسافران حتي بيشتر از زمان برگزاري نمايشگاه هاي مختلف در روزهاي خاصي از سال را توليد خواهد كرد. بنابراين حتي با جابجايي نمايشگاه نياز به يك وسيله حمل و نقل عمومي در مقياس وسيع تر خواهد بود در آن منطقه احساس مي شود و صرف جابجايي نمايشگاه مشكلي را حل نخواهد كرد.

سيروس سعدونديان- سيماي شهر، چند و چون ساخت و سازها و كم و كيف كالبد آن هزاران نكته گفته و ناگفته، پنهان و آشكار، از كيفيت گذران، وضع معيشت، پسند و خواست هاي شهروندان، دل بستگي ها و دغدغه هاي ايشان را در خود متجلي مي سازد. از تأملي در شيوه معماري هر بنا تا رسيدن به خلق و خوي سكنه اش راه گرچه پر نشيب و فراز است، اما چندان دور نيست. نگريستن از چنين منظري به تهران قديم، غنيمتي است كه نزد كمتر كسي از اهالي روزگاران پيشين تهران توان يافت.
يكي از آن شمار معدود كسان، دكتر ادوارد ياكوب پولاك ، پزشك مخصوص ناصرالدين شاه، است و خاطراتش به حق تحفه اي ارزشمند و بازمانده از آن دوران. حاصل تأمل وي در شيوه معماري بناهاي تهران خواندني است و درنگ برانگيز، مي نويسد:
يكي از خصوصيات ايراني ها اين است كه به محض آن كه به مقامي، قدرتي و ثروتي برسند، منزل جديدي ترتيب مي دهند و آن را بدون اندازه معقول و بي هيچ هدف و مقصودي توسعه مي بخشند؛ ايراني از ساختن و توسعه دادن لذت مي برد. دورتا دور خانه او را افراد قوم و قبيله و بستگان و اعضاي طايفه و از آنها فراتر، نوكران و مراجعان وي گرفته اند؛ به طوري كه پس از مدتي كوتاه آن مجموعه به محله اي از شهر مبدل مي شود. از طرفي چون در برابر نقصان خانواده هاي قديمي محتشم و اصيل علي الدوام اشخاص منفرد به روي كار مي آيند و بعد ساقط مي شوند، بدين ترتيب قسمت هاي مختلف شهر در مدت كوتاهي پر از سكنه و آباد مي شود و همه اين قسمت ها و نواحي را محله هاي مرغوب مي دانند و باز بار ديگر به سرعت كوچك مي شود و متروك.
زيرا هر كس در تلاش آن است كه در جوار ستاره طالع مسكن گزيند و از ستاره  اي كه در حال افول است دوري كند. پس از آن در سال 1851 ميرزاآقاخان صدراعظم بر سر كار آمد، خانواده وي قسمتي از شهر را مخصوص به خود گرداند و آن را با بناي قصرهاي جديد معمور كرد. اما درست هفت سال بعد در حين سقوط وزير موصوف خانه ها خالي و متروك و بي سرپرست شد، در آستانه ويراني قرار گرفت، زيرا مالكان آنها يا در تبعيد به سر مي بردند و يا مي كوشيدند از چشم عمال حكومت پنهان باشند... نقشه اين خانه هاي سريع الرّشد معمولاً مفصّل و پيچيده است و در اثر پيدا شدن منابع مالي تازه براي صاحب آن به اندازه اي دچار تغيير و تبديل مي شود كه ساختمان هرگز به پايان نمي رسد و يا در اثر سهل انگاري در ساختمان و سستي آن، هنگامي كه يك قسمت در حال ساخته شدن است قسمت ديگر رو به ويراني مي رود.
آنگاه يك باره وضع و مقام صاحب آن دگرگون شده، تهي دست مي شود، جاه و جلالش را از دست مي دهد... پس خانه به صورت يك بناي هفت جوش ناهماهنگ بر جاي مي ماند كه هرگز به صورت چيزي تمام شده و كامل درنمي آيد. حتي سعدي نيز گفته است: هر كه آمد عمارتي نو ساخت... بديهي است كه مي توان گفت مراد سعدي از اين ابيات اشاره اي به ناپايداري و بي وفايي دنياست. اما به هر حال آنچه وي گفته با آداب و خلقيات ايراني ها كاملاً  هماهنگي دارد.
ايراني تمام كردن و كامل كردن را خوش ندارد؛ تنها در پي ايجاد چيز تازه است و آنچه را قديمي است با مسامحه و بي اعتنايي به دست نابودي مي سپارد. بدين ترتيب مبالغ گزافي براي ساختن كاخ ها و منزل هاي جديد به مصرف مي رساند، اما از پرداخت مبلغي جزيي براي تعمير و مرمت لازم پرهيز دارد.
خانه اي را كه به وي ارث رسيده در اثر مسامحه به حال ويراني مي اندازد... به آنچه گفته شد، عقيده خرافي به علائم بدشگون را نيز بايد اضافه كرد كه نه تنها در مورد منازل، بلكه در مورد آبادي ها، اسب ها و زنان نيز مصداق پيدا مي كند... اگر در خانه اي مصيبتي ناگهاني رخ دهد، تقريباً  هيچ كس پيدا نمي شود كه ولو به قيمت مفت در آن سكنا گزيند... و بدين ترتيب خانه اي كه به حال خود رها شده به سرعت دستخوش ويراني مي شود...
علل ديگر ويراني سريع خانه ها طرز بنا و مصالح ساختماني است... وسعت زياد منازل به صاحب خانه اجازه نمي دهد كه حتي اگر ميل هم داشته باشد به تعميرات ضروري دست بزند. هرگاه از يك ايراني درباره سستي ساختمان چيزي بپرسيد، تقريباً  چنين جواب خواهد داد: خانه مي سازد كه چند سالي تويش بنشيد؛ بعد چه اتفاقي بيفتد چيزي است كه فقط خدا مي داند. با عدم ثباتي كه در اوضاع و احوال اين ديار هست و مالكيت پابرجاي نيست، ديگر علتي وجود ندارد كه بنايي مستحكم و مقاوم ايجاد شود.
... گمان دارند كه تهران از زمره استحكامات مهم و برجسته است... اما اين همه موجب مي شود كه يكي از افسران ما اظهار كند تهران را مي توان با به آب بستن اين چينه ها با دستگاه آتش نشاني به تصرف درآورد! بي وفايي دنياي اين ديار در سيماي شهر هم متجلي بود: شهري گلين و سست!

ايوب شميراني- دهانم باز ماند. اگرچه هميشه با شاهكارهايي از اين دست مواجه شده بودم، اما اين يكي واقعاً نوبر بود. يك برگه A4 چسبيده بود به سينه ديوار و روي آن نوشته شده بود راننده محترم، اين مكان پاركينگ اختصاصي شركت... است. لطفاً از پارك كردن خودرو خود در اين محل خودداري كنيد .
فكر مي كنيد اين به اصطلاح اختصاصي كجا بود؟ شرط مي بندم كسي به اين راحتي ها نتواند پاسخ سؤال من را حدس بزند، پس بهتر است خودم بگويم: پياده رو خيابان!
اگر يادتان باشد بارها درباره انواع و اقسام مزاحمت هايي كه پيش روي عابران پياده گسترده است گفته و نوشته ايم؛ از كارگاه هاي ساختماني كه از زمين و هوا عابران را مورد آزار قرار مي دهند گرفته تا چاله چوله ها، اتومبيل ها و...؛ به طوري كه مثلاً در يك خيابان فرعي 900 متري چيزي در حدود نيمي از پياده روها در اشغال عوامل گوناگون و در نتيجه براي عابران پياده غيرقابل استفاده است.
شركت خصوصي مذكور هم به قول معروف وسط دعوا نرخ تعيين كرده   و طرفش را اشتباه گرفته بود.
واقعيت اين است كه پياده روهاي اكثر محلات تهران از دو معضل اساسي رنج مي برند؛ مشكل اول به ساختار پياده روها برمي گردد كه آنها را غير قابل استفاده مي كند. بيشتر پياده روهاي كوچه هاي شمال شهر، كه محلات باصفايي براي پياده روي هستند تقريبا از بين رفته اند چرا كه آسفالت خيابان تا زير ديوارها و كنار در منازل رفته و پياده رو را ازبين برده است.
درواقع مشكل دوم كه ابتداي مطلب اشاره كردم در مقايسه با مشكل اول در درجه بعدي قراردارد.
از همه اين حرف ها كه بگذريم آنچه بيش از همه قابل توجه است، مي تواند اين نكته ساده باشد كه اگر نظارت درست و حداقلي وجود داشت، چنين اتفاقاتي پيش نمي آمد و نه تنها كسي به خود جرأت نمي داد چنين دستوراتي به ديوار پياده رو بچسباند، بلكه از پارك كردن خودروها در پياده رو هم خودداري مي شد.
از سوي ديگر اينكه خيلي از عابران پياده هم بر اثر عادت با چنين مشكلاتي كنار آمده اند، اتفاق چندان خوشي نيست. شايد اگر هر كدام از ما خود را موظف مي دانستيم كه در برخورد با چنين صحنه هايي بي خيال نباشيم و راحت از كنار قضيه نگذريم، مسئولان هم بيشتر به فكر بودند.
البته نمي توان فراموش كرد كه در سال هاي نه چندان دور همين پياده روهاي  زبان بسته ويترين بسياري از دستفروشان و فروشندگان كالاهاي مختلف بود .
پس از تلاش شهرداري و ماموران سد معبر بالاخره اين مشكل به مرور كمتر و كمتر شد. حالا ديگر هر فروشنده اي به خودش اجازه  نمي دهد هرجا كه دلش خواست بساطي براي فروش اجناس خود پهن كند .
اميدوارم حالا كه ارگان 137 به ساير مسائل موجود مربوط به شهرداري رسيدگي مي كند، ترتيبي اتخاذ شود كه در موارد لازم با هماهنگي اداره راهنمايي و رانندگي نسبت به رفع انواع سد معبر نيز اقدام شود.
نيازي به تكرار نيست كه برخورداري از يك پياده رو حداقل امكان و حق مسلم عابران است. مسئولان محترم، لطفاً شما راه را باز كنيد.

شهرام جباري زادگان
ميان دو حالت بي قانوني و هرج و مرج و اجراي قانون با اشكالات احتمالي ، بدون ترديد گزينه دوم بهتر است و در واقع اجرا و دفاع از حاكميت قانون، مقدم بر خوب بودن يا بد بودن آن است.
فرض كنيد جامعه اي را كه مترقي ترين قوانين را داشته باشد، ولي اجرا نشود و يا اساساً فاقد هرگونه قانوني در موضوعي خاص باشد يا جامعه اي را كه در مقررات حاكم بر آن مشكلاتي مترتب باشد.
بديهي است فرض دوم بهتر است، چرا كه در صورت اجراي قانون با اشكالات احتمالي، مردم تكليف خود را مي دانند و رفتار و مناسبات خود را براساس آن تعيين و تنظيم مي كنند.
پس از حدود يك دهه بلاتكليفي و هرج و مرج در زمينه نرخ كرايه تاكسي ها در تهران، براي نخستين بار از ابتداي سال 85 شاهد اعلام و اعمال مبلغ كرايه هاي جديد در موعد مقرر از سوي مديريت شهري در حوزه حمل و نقل و ترافيك بوديم.
اما اين اقدام مسئولانه به جاي اينكه مورد حمايت قرار گيرد، در چند روز اخير از سوي برخي از افراد و دستگاه ها مورد نقد قرار گرفته و عموماً اين انتقادها به گونه اي بوده كه صرفاً  به عامل تفاوت مبلغ كرايه هاي جديد نسبت به مبالغ سال گذشته توجه شده است.
اما در اين ميان تفاوت معناداري كه مورد توجه منتقدان قرار نگرفته، متفاوت بودن وضعيت سامانه تاكسيراني و نرخ هاي آن در سال جاري در مقايسه با سال هاي گذشته از طريق پايان دادن به يك دهه بي برنامگي و رهاشدگي در زمينه نرخ كرايه تاكسي ها بوده است.
مگر هر سال كه از باب رفع تكليف و سلب مسئوليت،  نرخ كرايه تاكسي ها به حال خود رها مي شد و مبلغ كرايه ها تا دو برابر افزايش مي يافت، احدي مورد مواخذه و بازخواست قرار مي گرفت؟
مگر هر سال كه به تهران و شبكه تاكسيراني آن، همچون جزيره اي دور افتاده نگاه مي شد كه اهالي آن مي بايست خودشان تكليف خود را با آمد و شد به اين سو و آن سوي جزيره روشن مي كردند، آب از آب تكان مي خورد؟
طي چند سال اخير شاهد اختلافات و كشمكش هاي فراواني ما بين مسافران و رانندگان تاكسي بوديم كه در بسياري موارد به برخورد و درگيري فيزيكي دو طرف منتهي مي شد و در خوش بينانه ترين حالت ممكن سيستم چانه زني بر سر مبلغ كرايه در سامانه تاكسيراني حاكم بود.
اگر ذره اي انصاف و قطره اي واقع نگري را چاشني اظهارنظرهاي خود نماييم و اگر گامي به عقب برگرديم و نظر اجمالي به گذشته نه چندان دور بياندازيم، بدون ترديد تاييد مي كنيم كه تعيين تكليف نرخ كرايه تاكسي ها به عنوان قانوني كه علي رغم اشكالات احتمالي در برخي مسيرها، به يك دهه بي قانوني و بلاتكليفي و سال ها مجادله و مشاجره هر روزه بين ميليون ها مسافر و هزاران راننده تاكسي پايان داد، بهتر است.
اگر فقط اندكي منصف و كمي واقع بين باشيم، مي پذيريم كه بدترين قانون ها هم از بي قانوني بهتر است.
*كارشناس برنامه ريزي شهري