جواد نصرتي
تمام كساني كه روزگاري را هر چند اندك- در برلين گذرانده باشند، مي دانند كه اين شهر بيش از هر كلان شهر ديگري در اروپا امن است. البته در اين شهر هم جرم و جنايت وجود دارد، اما از آن رو اين شهر را امن مي نامند كه در مقايسه با شهرهاي بزرگي همچون لندن و نيويورك ميزان ارتكاب جنايت در آن بسيار اندك است. زندگي در اين شهر براي تمام ساكنانش امن است مگر معلمان دبيرستان روتلي در منطقه نويلكن.
وضعيت در اين مدرسه به قدري خراب است كه چندي پيش نامه اي از سوي يكي از مسئولان اين مدرسه در نشريات عمومي منتشر شد كه از رواج خشونت و از ميان رفتن نظم و قوانين در اين مدرسه حكايت مي كرد، اما اوضاع از اين هم بدتر بود چون معلمان اين دبيرستان حاضر نبودند بدون تلفني كه بتوانند با آن سريعاً درخواست كمك كنند وارد كلاس ها شوند. يكي از معلمان حتي مي گفت كه هر لحظه انتظار به آتش كشيدن مدرسه از سوي يكي از دانش آموزان را دارد. پس با توجه به اين شرايط، آينده مدارس برلين - جايي كه 83 درصد دانش آموزان پيشينه غيرآلماني دارند - در كدامين سياهچال نيستي به جريان خواهد افتاد؟ دبيرستان روتلي شايد آيينه اي از آينده هولناك مدارس آلمان باشد: رابطه اي كه بين معلمان و دانش آموزان برقرار است بر پايه بي احترامي، خشونت و تحقير شكل گرفته است. بيشتر دانش آموزان اما تنها كساني در خانواده هستند كه صبح ها از خواب بيدار مي  شوند. براي آنها مدرسه مكاني براي بروز خشونت ها و يا به تعبيري بهتر، مكاني براي جنگيدن است . اين تنها بخشي از شرايط موجود در دبيرستان روتلي است كه در نامه مسئولان اين دبيرستان بدان اشاره شده است.
انتشار اين نامه در روزنامه هاي برلين، تمام آلمان را دچار يك شوك بزرگ كرد. پس از آن دبيرستان روتلي سوژه جذابي براي تمامي رسانه هاي آلمان شد و رسانه ها شرايط اين دبيرستان را با شرايط بدترين دبيرستان هاي مناطق جرم خيز ايالات متحده مقايسه مي كردند. منتقدان تنها راهكار مناسب براي جلوگيري از بروز خشونت در اين مدرسه را نصب دستگاه هاي فلزياب در كلاس ها و حضور حداقل يك پليس در هر كلاس عنوان كردند، اما اينها فقط پاك كردن صورت مسأله است. در اين بين برخي سياستمداران به نكته بسيار مهمي اشاره كردند و آن درصد بسيار بالاي دانش آموزان مهاجر در دبيرستان ها بود. آيا اين مسأله نشاني از ضعف دولت آلمان براي ساماندهي مهاجران است؟ آيا كشور مهاجرپذيري همچون آلمان بايد در قوانين مهاجرتي خود تجديدنظر كند؟
مدگرايي
با توجه به استانداردهاي زندگي اجتماعي در آلمان، نويكلن، بايد محله اي خشن و فرودست باشد. محدوده شهري برلين با معضل بيكاري گسترده روبه رو است و مهاجران ساكنان اين محدوده، به صورت بارزي جداي از ديگر اعضاي جامعه انساني برلين در حاشيه محدوده شهري روزگار مي گذرانند. با اين حال اين مناطق و مدارس آن را نمي توان با مناطق شهري ديترويت (مركز ايالت ميشيگان در آمريكا كه در زمره يكي از جرم خيزترين شهرهاي ايالات متحده به شمار مي رود) مقايسه كرد. هيچ كس در روتلي و محله نويلكن مورد اصابت گلوله قرار نمي گيرد و باندهاي خلافكار، همانند آنچه كه در لس آنجلس وجود دارد، در اين محله وجود ندارد.
با اين حال جوانان در نويكلن بدون هيچ ترديدي بي ادب، مخرب و ياغي هستند. چنين فرزنداني ثمره تربيت ناصحيح والدين خونسرد و بي مسئوليتي هستند كه در نويكلن زندگي مي كنند. حالا كه بروز خشونت ها در روتلي ريشه يابي شده است، فقط برطرف كردن آن باقي مانده است، اما در شرايطي كه صحبت كردن از شرايط بسيار بد اجتماعي و اقتصادي در آلمان مد شده است، داشتن چنين مشكلاتي خالي از لطف هم نيست. چنين مسأله اي دستاويز بسيار خوبي براي نشان دادن تأثيرات مخرب بيكاري و يا حتي نتايج ضعيف تيم ملي فوتبال است.
در اين مورد خاص سيستم آموزشي آلمان را هم مي توان به نوعي زمينه ساز بروز چنين مشكلاتي دانست. در آلمان سه نوع دبيرستان وجود دارد: گيمنازيوم، براي دانش آموزاني كه قصد ورود به دانشگاه دارند. رئال شوله براي دانش آموزاني كه كمتر شانس حضور در دانشگاه دارند و هاويت شوله، دبيرستان هايي همچون روتلي كه فقط جايي براي حضور افرادي تحت عنوان دانش آموز است. در آلمان متأسفانه سيستم آموزشي خودبه خود تنش زا است و به نظر نمي رسد اين سيستم خشك و تا حدودي ناعادلانه در آينده نزديك تغيير يابد. در برلين فرزندان بيشتر خانواده هاي مهاجر تعطيلات خود را در هاويت شوله ها به پايان مي رسانند.در بررسي مشكل مدرسه روتلي مسأله مهاجرت را به همان اندازه مي توان عامل اصلي بروز مشكل دانست كه مشكلات اقتصادي و اجتماعي را. مسلماً شرايط يك دانش آموز سياه پوست آمريكايي كه در مناطق فقيرنشين و جرم خيز ديترويت متولد شده و مدرسه مي رود مشابه يك جوان ترك يا عرب است كه تحت همان شرايط بد در نويكلن زندگي مي كند، اما اين شرايط بد مختص ترك ها يا عرب ها در آلمان نيست.جواني هم كه در مناطق فقيرنشين آلمان شرقي سابق در هاويت شوله ها تحصيل مي كند هم با شرايط مشابهي روبه رو است.
بريجيت پيك، ناظم مدرسه روتلي اين مسأله را در نامه اي كه به روزنامه تاگس اشپيگل نوشته است چنين شرح مي دهد: مشكل در اين مدرسه به ترك، عرب يا صرب بودن دانش آموزان ربطي ندارد، بلكه به كمبود فرصت هايي كه قاعدتاً بايد در اختيار آنان قرار مي گرفت بازمي گردد هاويت شوله ها معمولاً محل تحصيل مهاجران حاشيه نشين و دانش آموزان اخراجي ديگر مدارس است. كساني كه هيچ آينده اي براي آنان نمي توان متصور شد .
جم ازدمير، نماينده آلماني- تركيه اي اتحاديه اروپا يكي از سياستمداراني است كه مي خواهد به صورت جدي به حل اين مشكل بپردازد. او در اولين قدم مي خواهد شكاف فرهنگي- اجتماعي ميان خارجي ها و آلماني ها در جامعه آلمان را از بين ببرد، چون فرزندان مهاجران و طبقه متوسط آلمان در سيستم آموزشي اين كشور هيچ گونه تماس و برخوردي با هم ندارند.
و البته هنگامي كه والدين به فرزندان خود نياموزند چگونه يك شهرنشين مودب و آداب دان باشند،  از دست معلمان هيچ كاري برنمي آيد.

آرش برهمند - سرانجام استانبول توانست با پشت سر گذاشتن پايتخت مشهور اوكرايني ها يعني كيف به عنوان سومين نامزد كسب عنوان پايتخت فرهنگي اروپا در سال 2010 انتخاب شود.
به اين ترتيب دو شهر ديگري كه رقيب استانبول براي رسيدن به اين مهم هستند عبارت خواهند بود از شهرهاي پكس و اسن، كه هر دو واقع در اروپاي مركزي هستند، در حقيقت پكس در جنوب كشور لهستان و اسن در دره صنعتي آلمان يعني منطقه  روهر واقع شده.
انتخاب نامزدهاي كسب عنوان پايتخت فرهنگي اروپا توسط هيأتي متشكل از كارشناسان اروپايي صورت مي گيرد ولي در نهايت به تصويب جلسه وزراي فرهنگ اتحاديه اروپايي خواهد رسيد كه نوامبر آينده تشكيل مي شود.
بر هيچ كس پوشيده نيست كه براي ترك  ها اهميت اين انتخاب بسيار فراتر از قضاياي فرهنگي است.
برگرفته از جمع
هنگامي كه سرجرمي آيزاك رياست بريتانيايي هيأت انتخاب كننده نظر نهايي خود درباره فهرست سه شهر نهايي اعلام كرد، صداهاي متفاوتي از گوشه كنار سالن محل برگزاري جلسه برخاست كه عبارت بود از نفس هاي عميق، كف زدن هاي ممتد و حتي اشك هاي خاموش.
همان طور كه انتظار مي رفت سرجرمي توضيحات نسبتاً  مفصل تري درباره علت انتخاب استانبول داد و تأكيد كرد علت انتخاب اين بندر زيباي ترك ها فقط همان طور كه بر همه آشكار است، قرار گرفتن آن بر سر چهارراه هاي جغرافيايي اروپا و قرن ها مورد توجه بودنش از سوي شهروندان اروپايي نبوده است.
بلكه به گفته وي پيشنهاد ارائه شده از سوي اين شهر براي شركت در رقابت به گونه اي بسيار تأثيرگذار تهيه شده بود.
رياست هيأت كارشناسان اروپايي اين تأثيرگذاري را اين گونه توضيح مي دهد: نكته جالب توجه اين بود كه درخواست استانبول براي انتخاب شدن به عنوان پايتخت فرهنگي اروپا در سال 2010 نه از سوي مقامات دولتي يا حتي شهري بلكه از سوي گروه هاي كاملاً  مردمي ارائه شده بود كه با ارائه اين پيشنهاد در راه به دست گرفتن سرنوشت شهر خود پيش قدم شده بودند.
او دستاوردهاي فرهنگي چنين نگاهي را بسيار مهم مي داند و مي گويد: در نتيجه فرآيند اخير، توده هايي از شهروندان استانبول ارائه پيشنهاد براي انتخاب شدن به عنوان پايتخت فرهنگي اروپا را حق مسلم خود مي شمارند. آنها در متن پيشنهادي خود به مؤلفه هاي متعددي كه چنين حقي را پديد مي آورد اشاره كرده اند كه تمايلشان براي گفت وگو با ساير بخش هاي اروپا بر سر عوامل مشترك يا متمايز را هم شامل مي شود.
اين در حالي است كه كيف تنها يك سال و نيم پيش از تدوين درخواست خود براي تبديل شدن به پايتخت فرهنگي 2010 را آغاز كرده بود. در حقيقت ايده آن كه مركز اوكراين به چنين عنواني نائل شود چندان برگرفته از خود شهر نبود و از دل پارلمان اروپايي بيرون آمد كه پس از انتخاب پرتنش رياست جمهوري اوكراين در دسامبر 2004 و انقلاب نارنجي نشان از تمايل فراوان پيوند كيف به بدنه اروپا داشت. اكنون در سراسر اين شهر، پرچم اوكراين در كنار بيرق اتحاديه اروپايي به اهتزاز درآمده است تا نشان دهد اكنون كشور، نگاهي قابل توجه به سمت غرب قاره دارد.
سرجرمي هم در توضيح علت شكست كيف در برابر استانبول مي گويد: صرف يك محدوده زماني اندك براي آماده سازي خود نقايصي را هم دربردارد. آنها نسبت به ساير شهرهاي انتخاب شده كمتر توانسته بودند برنامه هايي قابل توجه اعلام كنند. اگر چه همين اقدام آنها هم تمايل عميق شهرشان براي تبديل شدن به يك بخش زنده از فرهنگ اروپايي را نشان داد.
تأثير فرهنگي
بدون شك درخواست هاي استانبول و كيف براي انتخاب به عنوان پايتخت فرهنگي اروپا هر دو فقط قسمتي از تلاش هاي سفت و سخت تركيه و اوكراين در جهت تبديل شدن به يك كشور اروپايي حقيقي و برخوردار از چتر حمايتي اتحاديه اروپايي است.
تركيه در حال حاضر به لحاظ تشريفاتي يك نامزد رسمي پيوستن به اتحاديه اروپايي است كه تازه از سال گذشته مذاكرات خود را آغاز نموده و با اوكراين هم در حال حاضر به عنوان يك متحد باارزش و نزديك اتحاديه اروپايي رفتار مي شود، نه بيشتر.
به هر حال رئيس هيأت كارشناسي اروپايي وجود هرگونه سرچشمه سياسي در انتخاب ها را رد كرده و مي گويد: در تمامي مراحل كارشناسان تنها بر معيارهاي فرهنگي متمركز بوده اند و در نهايت شهرهايي را انتخاب كرده اند كه بيشتر تأثيرگذاري را در اين زمينه داشته اند .
ويكتوريا بورودينا، سخنگوي هيأت اوكرايني حاضر در اتحاديه اروپايي در واكنش به عدم انتخاب كيف، شكست را با روي گشاده پذيرا شد و گفت: من اين پيروزي را به نمايندگان استانبول تبريك مي گويم چرا كه آنها امروز بخت بسيار مناسبي را به دست آوردند. در هر صورت ما اميدواريم كيف به راه خود در اين چارچوب ادامه دهد و تمامي برنامه هايي كه براي انتخاب به عنوان پايتخت فرهنگي اروپا تدارك ديده شده بود، حتي پس از حذف كيف از رقابت، برگزار خواهد شد.
ولي ديلك ايستاد آتس يكي از اعضاي هيأت اعزامي استانبول هيچ كوششي در پنهان كردن احساسات خود نكرد: اول از همه اين كه اين موفقيت به لحاظ رواني براي ما بسيار مهم است.
روحيه ما بهتر خواهد شد و ... مردم غرب چهره حقيقي تركيه را خواهند ديد، چيزي كه بسياري پيش داوري ها و جهالت ها مانع از آن بود. چنين موانعي با انتخاب استانبول به عنوان پايتخت فرهنگي اروپا در سال 2010 از ميان خواهد رفت.
زيرساخت هاي بهتر
به نظر مي رسيد دل بستن به آن كه پيش داوري ها درباره تركيه در غرب اروپا كه با تبديل شدن استانبول به پايتخت فرهنگي 2010 از ميان خواهد رفت، كمي خوش بينانه باشد. اما كسب چنين عنواني به شهرهاي منتخب اجازه خواهد داد جهانگردان بيشتري را به خود جذب كنند، دست به برگزاري برنامه هاي فرهنگي وسيع تري بزنند و از همه مهمتر زيرساخت هاي خود را توسعه دهند.
در سالهاي گذشته هم شهرهايي مانند گلاسكو در اسكاتلند، ليل در فرانسه و سالامانكا در اسپانيا كه اين عنوان را كسب كردند توانستند نقاط جذب جهانگردان  مانند مراكز شهري و بازار را نوسازي كنند.
اهميت سال 2010 هم از اين رو فراوان است كه پس از اين سال، ديگر كشورهايي كه عضو اتحاديه نباشند، نمي توانند در رقابت  شركت  كنند. پس اين استانبول و كيف، آخرين شانس خود براي كسب عنوان پايتخت فرهنگي اروپا را تجربه مي كردند.
منبع: بي بي سي

شانگهاي ديلي
روزنامه شانگهاي ديلي تاكيد جنبش حماس بر مشروعيت بمب گذاري هاي اخير تل آويو را براي عنوان خبر اول خود برگزيد.مقامات حماس طي اظهاراتي انفجار بمب در تل آويو را پاسخي مشروع به حملات رژيم صهيونيستي عليه فلسطيني ها دانسته اند.اين بمب گذاري در ساعت صرف ناهار در يك خيابان شلوغ در نزديكي يك ايستگاه اتوبوس رخ داد.
بر اثر اين انفجار دست كم 9نفر كشته و بيش از 50 نفر ديگر زخمي شدند.
نشنال پست
اين روزنامه عكس و خبر يك خود را به سخنراني سالانه پاپ در هفته عيد پاك اختصاص داده است. امسال پاپ بنديكت شانزدهم براي اولين بار به عنوان پاپ، سخنراني اوربي ات اوربي   را در حضور حدود يكصدهزار نفر در واتيكان ايراد كرد. او در اين سخنراني كه مي شد آن را سياسي تلقي كرد براي تمام مردم جهان آرزوي برقراري صلح كرد. او حتي به صورت موردي به درگيري هاي نژادي و قومي در دارفور سودان هم اشاره كرد و از خدا خواست به آنها پايان بخشد.
گلوب اندميل
اين روزنامه در گزارشي وضعيت بيماران سرطاني را در كانادا مورد بررسي قرار داده است. در تصويري كه روزنامه به عنوان عكس يك خود برگزيده است تام اودانل ديده مي شود كه از يك نوع سرطان نادر رنج مي برد. پزشكان تشخيص داده اند علت بروز سرطان در بدن اودانل تماس با آزبست ها بوده است، در حالي كه او در طول عمرش هيچ گاه با آزبست ها تماس نداشته است. پدر اودانل هم چند سال پيش بر اثر سرطاني كه علت بروز آن تماس با آزبست ها بوده است درگذشته است. اين مسأله پزشكان كانادايي را سردرگم كرده است.
ونكوورسان
اين روزنامه در گزارش يك خود مشاهده يك مورد جنون گاوي در منطقه چيلي واك كانادا را مورد بررسي قرار داده است. در اين گزارش به نقل از يكي از مسئولان بهداشتي كانادا گفته شده دولت پس از مشاهده اولين مورد از اين بيماري بلافاصله گروه ويژه اي را به منطقه اعزام كرده است تا از شيوع اين بيماري به ديگر مناطق كانادا جلوگيري شود. به گفته اين مقام بهداشتي مهمترين راه انتقال اين بيماري خوراك حيوانات است. شيوع اين بيماري را مي توان پس از آنفلوآنزاي مرغي مهمترين خبر بهداشتي جهان در سال جديد دانست.

شوك سوختي در آمريكا
در اين تصوير قيمت  انواع بنزين در يكي از پمپ بنزين هاي مركز نيويورك ديده مي شود. افزايش يك باره قيمت ها در آمريكا كه پس از توفان كاترينا بي سابقه بوده است، مصرف كنندگان آمريكايي را با نگراني هاي زيادي روبه رو كرده است. به ويژه اين كه با شروع فصل گرما و اوج مصرف، بهاي بنزين در اين كشور خود به خود افزايش خواهد يافت. افزايش سنتي بهاي بنزين كه باعث گراني انواع محصولات سوختي در آمريكا شده، تابستان بسيار سختي را پيش روي دولتمردان و مردم آمريكا قرار داده است. اما افزايش قيمت بنزين تنها به آمريكا محدود نمي شود. در توكيو كارشناسان انرژي پيش بيني مي كنند قيمت بنزين در ماه آينده به بيشترين ميزان خود در چند سال گذشته برسد. در آمريكا اما اوضاع بسيار بدتر است. قيمت بنزين در اين كشور در حالي به 3 دلار براي هر گالن رسيده كه هنوز فصل گرما شروع نشده است. اين افزايش يك باره قيمت، سازمان هاي حمايت كننده از حقوق مصرف كنندگان را بر آن داشته است تا با فشار بر دولت از افزايش قيمت بنزين جلوگيري كنند. اما از آنجا كه قيمت بنزين در آمريكا مانند تمام كشورهاي دنيا رابطه مستقيمي با قيمت نفت در بازارهاي جهاني دارد بعيد به نظر مي رسد دولت آمريكا بتواند از افزايش بي رويه قيمت بنزين جلوگيري كند.
مائو درتبت مي ماند
مجسمه مائوتسه تونگ رهبر انقلاب كمونيستي چين در تبت نصب مي شود.مقامات دولت چين اعلام كرده اند اين اقدام به مناسبت سي امين سالگرد درگذشت مائو انجام مي گيرد. مجسمه مائو با 35 تن وزن و 7 متر ارتفاع در نزديكي لهاسا پايتخت تبت نصب مي شود.
به گفته مقامات چيني اين بزرگترين مجسمه مائو در سراسر اين كشور و اولين مجسمه وي در تبت خواهد بود.يك مقام محلي حزب كمونيست در اين ارتباط در مصاحبه اي با خبرگزاري شينهوا گفت: بسياري از مردم تبت به نشانه ابراز حق شناسي خود پيشنهاد كرده بودند مجسمه مائوتسه تونگ را داشته باشند.اين واقعه بسياري را بر آن داشته تا با تورق در كتاب هاي تاريخ، مجدداً مروري بر پيشينه سياسي مائو داشته باشند.مائوتسه تونگ، رهبر كمونيست هاي چيني بود كه طي چندين دوره نبرد داخلي، بر دولت چين ملي به رهبري مارشال چيانگ كاي شك پيروز شد و موفق شد اولين نظام كمونيستي در كشور اژدهاي زرد را تاسيس كند.
او طي دوران زمامداري خود با اقتدار در چين حكم راند و زمينه هاي استقلال اين كشور از بيگانگان را فراهم كرد.
پيوند تاريخي اسپانيا با گاو ها
تصوير فوق مردم را در يكي از شهرهاي جنوبي اسپانيا در حال تماشاي نمايش يك گاو نشان مي دهد.
طي اين مراسم سنتي كه در شهر وخردلا فرونترا برگزار شده گاوها شاخ بريده را رها مي كنند تا در محوطه اي كه مردم از بيرون آن به تماشا نشسته اند به
خودنمايي بپردازند، پس از اتمام اين مراسم نيز بهترين گاوها از سوي مردم انتخاب مي شوند. اين مراسم در هفته عيد پاك برگزار مي شود.
البته ميان اين مراسم با جشن هايي كه در شهر پامپلونا برپا مي شوند، تفاوت زيادي وجود دارد، در شهر پامپلونا در واقع گاوها را در خيابان رها مي كنند و مردم نيز در جلوي آنها مي دوند، مراسم پامپلونا، مراسمي است بسيار خطرناك كه طي آن همه ساله تعدادي از مردم بر اثر هجوم گاوها زخمي يا كشته مي شوند، در ميان زخمي و كشته شدگان نيز اسامي توريست هاي خارجي به چشم مي خورد.
در واقع اسپانيا كشوري است كه رسوم كهن آن به استفاده از گاو پيوند خورده است.
گاو بازي نيز از ديگر مراسمي است كه در اين كشور برگزار شده و طي آن نبردي نابرابر ميان گاو و گاو بازان متبحر در مي گيرد، نبردي كه اغلب با مرگ گاو- اگر گاو باز كشته نشود- به طرز تراژيكي پايان مي گيرد.
البته گاو بازي صرفاً مخصوص اسپانيا و حتي مكزيك و فرهنگ هاي امروزي نيست ، بلكه گاو در تمدن هاي حاشيه رود سند و جزيره كرت ( از جزاير يونان) نقش ويژه اي ايفا كرده و همواره مردم اين سرزمين ها براي سرگرمي، جلب توجه مردم و كسب درآمد از اين حيوان غول پيكر استفاده كرده اند.