|
نگاه امروز
كنكور با بچه هاي ما چه مي كند؟
فاطمه رضوي
همه دوست دارند به آموزش عالي وارد شوند اما بنابر وجود تفاوت هاي فردي مابين بچه ها نمي توان چنين ايده آلي را براي همه محقق ديد. همين جا اولين صدمه وارد مي شود. بچه هايي كه نمي توانند مانند مابقي بچه ها تلاش مضاعف و تحمل عظيم داشته باشند در مي مانند.
چرا اين جريان بايد تفاوت هاي بچه ها را در زمينه حفظ محفوظات و معلومات چند ساله، براي پيدا كردن آنها روي يك برگه كاغذ آن هم در عرض چهار ساعت به رخشان بكشد. به فرض اينكه فرزندم جزو آن دسته بچه هايي باشد كه تلاش و سخت كوشي غيرمنطقي اين دوران را به جان خريده باشد باز هم بارها و بارها در يك طيف گسترده از نگراني و اضطراب از رسيدن يا نرسيدن دست و پا مي زند، بارها نااميدي بر وي مستولي شده و زانوي غم در بغل مي گيرد و هاي هاي گريه مي كند. وظيفه من مادر در اينجا سنگين تر از قبل مي نمايد؛ چرا كه لازم است از فرزندم حمايت روحي كنم، برايش بگويم كه همه اين دوران ها يا لااقل شبيه اين دوران ها را گذرانده اند. بگويم زندگي هر چقدر هم كه سخت باشد مي توان آن را به اندازه يك صبح تا شب تحمل كرد، نماي آنسوي زحماتش را برايش بزرگ نمايي كنم كه در سايه تلاشش چه خواهد شد. غر نزنم، سركوفت نزنم، تحمل كنم، تا مي توانم عصبانيت ها و آزارهاي فرزندم را به دل نگيرم.
چه بايد كرد؟
- محيط امن و آرام خانه يكي از اساسي ترين مواردي است تا آنجا كه ممكن است در اين مدت هياهو، درگيري ها، تلفن كردن ها و غرزدن ها را كنار بگذاريم يا لااقل با فرزندمان در ميان نگذاريم.
- فكر فرزندمان را درگير قضاياي متفرقه اي كه سودي برايش ندارد نكنيم.
- محيطي مشخص برايش در نظر بگيريم كه از نظر جا و مكان ثابت و آسودگي فكر داشته باشد.
- با نظر خودش برنامه مشخصي براي زندگي اش طرح ريزي كنيم. از او بخواهيم كه طبق آن در حد امكان عمل كند.
- خواب و بيداريش را منظم كنيم، ساعت خواب و بيداري مشخصي برايش قرار دهيم.
- تغذيه يكي از اركان اساسي در اين دوران است. برنامه غذايي متنوعي برايش تهيه كنيم. فرزندمان نياز به مواد قندي زيادي دارد، پس از حجم مواد غذايي كه معده را انباشته مي كند كم كنيم و به جاي آن انواع مواد غذايي كم حجم اما انرژي زا را جايگزين كنيم.
- شب ها ساعتي را در كنار جاي خوابش بنشينيم و فقط گوش دهيم تا برايمان صحبت كند.
- از او و كارهايش درمقابل ديگران صحبت نكنيم چرا كه او احساس مي كند زير ذره بين اطرافيان قرار دارد و همه منتظرند ببينند او چه مي كند و به كجا مي رسد.
- حال نوبت ماست كه به او اطمينان بدهيم تلاشش براي ما ارزشمند است نه رتبه اي كه در كنكور مي آورد. اگر فرزند ما احساس كند كه ما انتظار خاصي از او داريم هميشه نگران است كه مبادا نتواند انتظار ما را برآورده كند.
- هيچگاه از ديگراني كه در شرايط او هستند درجهت مقايسه با او استفاده نكنيم.
- تقويت مثبت و دادن روحيه «تو مي تواني» يكي از مهم ترين كمك هاي ماست.
|
