رصد
مروري بر آثار نويسنده اي كه براي دختران نوجوان مي نويسد
يكي به نفع دخترها
|
|
شيرين ميرزاده-«فاصله اي كه بين والدين و فرزندانشان ايجاد شده و روزبه روز بيشتر مي شود كمبودهاي عاطفي زيادي را به وجود آورده است...».
اين واقعيت از چشم هيچ يك از ما پنهان نيست، اما وقتي براي يك نفر دغدغه و مسأله بشود، مي تواند سرآغاز حركت فعال و دامنه داري باشد كه به نفع دخترهاست. سميه سادات لوح موسوي، به اين واقعيت در يك مصاحبه (شهريور ۸۱) اشاره و آن را سرآغاز فعاليت قلمي خود ارزيابي مي كند. او كه تا كنون چهار كتاب براي دختران و زنان جوان منتشر كرده است كتاب پنجم خود را هم براي اين مخاطبان به سرانجام رسانده و در گفت وگو با نشريه كتاب هفته (مهر ۸۲) مي گويد: «كتاب هاي مختلفي را مي بينيم كه براي دختران است، ولي يا آنقدر سنگين و ثقيل است كه حتي اگر حوصله نوجوان ها اجازه دهد بار سنگين الفاظ و سبك قلمش خواننده را خسته مي كند و يا آنقدر نازل و كم ارزشند كه در گروه كتاب هاي اتوبوسي جاي مي گيرند.»
در ميان بازار آشفته كتاب هايي كه مخاطب انبوه نوجوان را هدف مي گيرند يك نفر از دخترها به نفع خودشان وارد ميدان شده و از بيان اين كه براي دخترها مي نويسد، ابايي ندارد.
اولين كتاب او «گيرنده دخترم» كه اينك به چاپ سوم رسيده است حاوي نامه هايي است كه چهره هاي فرهنگي و نويسندگان و مشاهير براي دخترانشان نوشته اند. اين كتاب كه چاپ انتشارات سروش بود و بازتاب هاي بسيار خوبي هم داشت و براساس آن نخستين جشن دختران (۱۳۸۱) هم برگزار شد قدم بسيار بلندي براي ايجاد ارتباط عاطفي ميان والدين و دختران نوجوان به شمار مي آيد و با استقبال خوبي از سوي خوانندگان نوجوان مواجه شده است.
در اين كتاب نامه هاي كساني چون محمود حكيمي، مصطفي رحماندوست، سيدمهدي شجاعي، صادق آئينه وند و يونس شكرخواه را مي خوانيد. كتاب دوم او «دخترانه» است كه چاپ جديد آن اخيراً با تغييرات جذابي در صفحه آرايي و قطع توسط انتشارات «تبارك» عرضه شد.
اين كتاب مجموعه يادداشت هاي خواهرانه براي دختران امروز معرفي شده و از مطالبي با اين عناوين تشكيل مي شود: آهسته حمل شود، شكستني است! - دشت پرحادثه بلوغ- روزهاي مبادايي كه هنوز نيامده اند- حرف هايي كه باب دل مشاور نبود و...
زبان كتاب بسيار ساده و روان است و به موضوعاتي مي پردازد كه مشكلات و مسائل روزمره نوجوانان است.
كتاب بعدي لوح موسوي «دوازده گام به سوي ناكامي» نام دارد و با عنوان كتاب كوچك شكست معرفي شده است. در اين كتاب نشانه خاصي مبني بر اختصاص آن به دختران وجود ندارد، اما عناويني مانند آرزو، حسادت، تمسخر، بدبيني و... و لحن دوستانه و صميمي كتاب روايتي ساده و صريح براي مخاطب دختر تلقي مي شود.
«مادرت دقيقاً بر عكس خواسته هايت رفتار مي كند... دوستت همان كاري را كرده است كه به آن حساسيت داري... آن وقت نفس هايت تند مي شود و خون به چشمانت مي دود... اصلاً به فكر نفس عميق كشيدن نباش، اصلاً آب به صورتت نزن... تو موفق ترين انسان شكست خورده هستي...!»
نويسنده در كتاب چهارم خود مجدداً با صراحت مخاطب را تعيين مي كند.
«زن باش!» اين كتاب كه نخستين بار در سال ۸۴ توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامي منتشر شد به مسائل روزمره زنان مخصوصاً زنان جواني كه تازه ازدواج كرده اند، مي پردازد و با استفاده از نظرات كارشناسان مي كوشد تا به موضوعات و مسائل مبتلا به زنان و دختران جوان مثل فال و كف بيني، كار بيرون از خانه، برخورد با فرزند، اختلافات كوچك با همسر، رابطه با مادرشوهر و... بپردازد و راه هاي تازه اي براي حل اين مشكلات كوچك بيابد.
نثر كتاب داستاني و روايي است و لحن و ادبيات خاصي ميان مقاله و گزارش دارد.
«سفره كتاني را كه در دوران عقدشان گلدوزي كرده بود از كمد بيرون آورد، بوي تند نفتالين به مشامش خورد، سفره را به بالكن برد و به تابش آفتاب سپرد تا خورشيد بوي نفتالين را از پارچه بگيرد، هنوز خيلي وقت داشت، شوهرش تازه به اداره رفته بود. گوشي تلفن را برداشت و...» سميه سادات لوح موسوي در يادداشتي كه براي مجله رشد نوجوان نوشته است (تابستان ۸۵) از جشن تولد چهارده سالگي يك دختر نوجوان چنين مي گويد: «تازه به خانه رسيده ام، امسال ارشد مدرسه هستم، اما درس خواندن را به طور محسوسي رها كرده ام، هنوز در نخواندن درس و بي انضباطي تازه كارم و هر روز اضطراب دارم، شيطنت ها اطرافم را پر كرده اند: اذيت برادرم، آزار دوستم، دخالت هاي مادرم... جيغ بلندي مي كشم و همه را به ناداني محكوم مي كنم. پدرم كيكي به شكل قلب برايم خريده است. پيشاني ام را مي بوسد و ورود مرا به دنياي جديد تبريك مي گويد...».
وجود چنين طرفدار پر و پا قرص و محكمي براي دختران نوجوان يك امتياز است كه مي توانند به داشتن آن ببالند و به اينكه كساني فارغ از هر دغدغه و اهتمامي به مسائل ويژه و مشكلات خاص آنان توجه مي كنند اميدوار باشند.
|