سازمان پارك ها و فضاي سبز شهرداري تهران، طرحي تحقيقاتي با اساتيد دانشگاه مشخص كرده است كه بر اساس آن، درختان سالم را با علامت سبز، درختان كمي مشكل دار را با نارنجي و درختان در حال خشك شدن را با قرمز يا زرد مشخص كنند
گيتي عابدي
چنان با آب و تاب از ماشين جديدش تعريف مي كرد كه انگار آسمان سوراخ شده و ماشين او از آن بالا افتاده است پايين.
البته حق داشت، اين ماشين براي او كه با هزار جان كندن و كلي قرض خريده بود، حكم ماشين آخرين سيستمي را داشت كه تازه از آن طرف آب آمده بود.
دستي روي ماشين كشيد و گفت: هرچند اين مدل با رنگ بژ گرون تره اما خب مي ارزيد. خدايي خيلي خوشگله، نه؟ سرم را به نشانه تاييد تكان دادم و تا خواستم بروم، گفت: فرمونش خيلي نرم و خوش دسته. مثل اون پيكان قديميه نيست كه اعصاب آدمو بريزه به هم ... .
ماشينش هنوز پلاك نداشت و حرف هايش فقط بر اساس شنيده هايش بود. چنان از راحتي صندلي هايش تعريف مي كرد كه انگار روي پرقو نشسته است. ميوه ها روي دستم سنگيني مي كرد اما نمي توانستم حرفش را قطع كنم و راهي خانه ام شوم.
تا به حال اينقدر خوشحال نديده بودمش براي همين گوش هايم را در اختيارش گذاشتم و او يك بند از خوبي هاي ماشين جديدش گفت.
نزديكي هاي افطار بود كه ديدم شيشه هاي خانه مي لرزند. اول فكر كردم زلزله آمده اما بعد فهميدم طوفان شده است. صداي رعد و برق ها وحشتناك بود و تگرگ با سرعت زيادي از آسمان مي باريد.
مشغول تماشاي بيرون بودم كه زنگ خانه به صدا در آمد. مرد همسايه بود كه با قيافه اي درهم و آشفته نگاهم كرد و گفت: ماشينم...
به خاطر بادهاي شديد در حين طوفان، درختي روي ماشين همسايه افتاده و به كلي داغانش كرده بود.
طوفان با سرعت 90كيلومتر در ساعت به مدت 70 دقيقه تمام مناطق تهران را زير پا گذاشت و بيشترين خسارت را به مناطق 12، 2 و 22 زد.
ده اصله درخت در خيابان هايي چون ولي عصر، شريعتي، فردوسي و سعادت آباد سقوط كرد و به بعضي از خودروهاي پارك شده، آسيب رساند. شنيدن اين دسته اخبار به خصوص در پاييز كه وزش بادهاي پاييز شدت مي گيرد چندان عجيب نيست.
در بيشتر موارد سرعت طوفان نسبتاً زياد بوده تا اندازه اي كه درختان را تا كمر خم كرده و تا مرز شكستن پيش برده؛ به خصوص درختاني كه ريشه هايشان سست بوده در اثر چنين طوفاني آسيب جدي مي بينند.
گذشته از موضوع آسيبي كه اين درختان به واسطه خم شدن و شكستن مي بينند، قرار گرفتن آنها در خيابان ها، كوچه ها و معابر خطراتي را به دنبال دارد كه توجه به آن ضروري است.
از آنجايي كه عبور عابران، موتورسيكلت سواران و خودروها به خصوص در خيابان هاي اصلي، خطر جدي است كه شايد به چشم نيايد اما در حقيقت جان و مال شهرنشينان را تهديد مي كند.
در اين ميان نقش سازمان ها، ارگان ها و افرادي كه وظيفه شناسايي و جلوگيري از اين مشكل را برعهده دارند، ضروري است.
مگر نبايد سازماني باشد تا درختان بيمار را شناسايي كند كه در موقع طوفان خسارتي به مال و حتي جان مردم وارد نشود.
از ميان سازمانهاي ذي ربط شهرداري، سازمان پارك ها و فضاي سبز شهرداري يكي از سازمان هاي مرتبط و مداخله گري است كه مي بايست به طور مستقيم در حل اين موضوع شركت و سازمان هاي ديگر را به كمك دعوت كند.
مهندس يارايي يكي از مسئولين امور مناطق سازمان پارك ها و فضاي سبز گفت كه طرحي براي شناسايي اين درختان دارند: سازمان، طرحي تحقيقاتي با اساتيد دانشگاه مشخص كرده است كه بر اساس آن، درختان سالم را با علامت سبز، درختان كمي مشكل دار را با نارنجي و درختان در حال خشك شدن را با قرمز يا زرد مشخص كرده ايم و اين طرح از ميدان تجريش تا راه آهن است.
يارايي در مورد اقدامات بعد از اين طرح گفت: پاي درختان را تقويت مي كنيم و اندام آلوده يا بيمار را با آفت كش ها از بين مي بريم. هرس هم انجام مي شود. به علت اينكه آب جاري مناطق مسموم است، هنوز امكان كود دهي پيدا نكرده ايم و اگر لازم باشد و مجوز داده شود بعضي از درختان مشكل دار را قطع مي كنيم.
يارايي در ادامه گفت: مشكل فقط از درختان نيست. با كارهاي عمراني كه در سطح شهر انجام مي شود، زير درختان شل مي شود، مقاومت خود را از دست مي دهد و صدمه مي بينند. به خصوص مجوزهاي تجاري در خيابان اصلي مي دهند.
به همين دليل رفت و آمدها ناشي از فعاليت هاي عمراني زياد مي شود و درختان به اين دليل تنش پيدا مي كنند.
درختان منطقه يك كه كمتر تجاري شده است، خيلي كمتر از مناطق ديگر آسيب ديده اند. البته در اين مورد اقدامات قانوني اي هم انجام شده است.
يارايي در پايان صحبت هايش گفت كه بر اساس دستور دكتر قاليباف،  شهردار تهران، خسارت ماشين هاي صدمه ديده  داده مي شود و خسارت ماشين هايي كه بيمه بودند را طبيعتا بيمه مي پردازد.

گروه شهري - در شهر تهران علاوه بر آلودگي هوا، آلودگي هاي بصري هم مردم را اذيت مي كند ولي مردم خودشان متوجه نيستند و نمي دانند كه آلودگي هاي بصري هم مي تواند پيش زمينه اختلالات حسي و عاطفي و تصويري آنها باشد.
منظور از آلودگي بصري همان ناهماهنگي تصويري و محيطي اطراف ماست.
در اين دوره زمانه كه تبليغات هم گسترش پيدا كرده تنوع تابلوها و آگهي هاي تجاري در سطح شهر، مردم را با موجي از ابهامات روبه رو كرده كه مي تواند با يك سيستم منضبط و علمي،  راهگشاي بسياري از مشكلات شهري باشد و چهره زيبايي مخصوصا به فضاي فرهنگي و اصيل شهرها بدهد كه در اين بين نقش طراحان محيطي و گرافيست ها بسيار حائز اهميت است.
در اين ميان تابلوهاي تبليغاتي در ايجاد اين آلودگي نقش بيشتر و موثرتري دارد.
تابلوهاي تبليغاني چند نوعند؛ يكي آنهايي كه در مكان هاي بزرگ مثل بزرگراه ها نصب مي شوند كه عمدتا مستطيلي هستند. دوم آنهايي كه در پياده روها نصب مي شوند كه چون فضاي كمتري وجود دارد، قطع شان عمودي است و سوم تابلوهايي كه در راهروها يا آسانسورها و... نصب شده است.
قطع كار در نوع طراحي مي تواند اثر داشته باشد؛ مثلا در تابلوهاي بزرگ كه به آنها بيل بورد هم مي گويند، احتياج نيست كه حتما رنگ هايي با كنتراست(تضاد) زياد داشته باشيم.
نكته ديگر اين است كه ما در ميادين يا پارك ها، تابلوهايي مي بينيم كه خيلي حساب شده هم هستند ولي متاسفانه استفاده نادرست از قطع هاي متفاوت و هم استفاده از داربست هايي نامناسب تر باعث سردرگمي  بيننده و ازبين رفتن سلامت بصري آنها مي شوند.
نكته بعدي اين است كه رساندن پيام در زمان كم، ارزش زيادي دارد. به خاطر همين موضوع، نبايد در پوسترها و تابلوهاي تبليغاتي از عناصر تصويري زيادي استفاده كرد؛ مخصوصا در بزرگراه ها و مكان هاي شلوغ. چون كسي كه سوار ماشين است تا بيايد مفهوم تابلو را در آن شلوغي درك كند، عبور كرده و رفته است.
از اين رو مي توان گفت تابلوهايي كه عامل اصلي آلودگي بصري به حساب مي آيند، با استفاده از تغييرات جزئي در رنگ، طرح و اندازه مي تواند به عاملي براي زيبايي پايتخت و ازبين برنده آلودگي هاي بصري تبديل شود اما نكته جالب توجه اين است كه اين تابلوها كه در بيشتر مواقع تبليغاتي هستند، تنها به منظور معرفي كالا و بي توجه به تاثير غيرمستقيم بر بيننده نصب مي شود.

گروه شهري- آيا شگفت انگيز نيست شهري با مساحت 700 كيلومتر مربع، تنها در حدود 49 كيلومتر مربع شبكه راه و معابر داشته باشد. شهري به اين گستردگي و با حجم بسيار زياد حمل و نقل تنها از حدود 7 درصد از كل مساحت اش را به عنوان شبكه حمل و نقل بهره مي برد. در حالي كه در بسياري از كشورهاي جهان و حتي در بسياري از فقيرترين شهرهاي دنيا به لحاظ شبكه معابر درون شهري، اين نرخ، چيزي در حدود 14 درصد است. در واقع تهران از بسياري از شهرهاي جهان كه امكانات قابل توجهي در سيستم حمل و نقل ندارند، مقامي نازلتر دارد. اگرچه استاندارد شبكه معابر شهري بسياري از شهرهاي جهان كمتر از 18 درصد مساحت كل شهر نيست، اما تهران با اختصاص تنها 7 درصد از مساحت كل اش به شبكه معابر شهري، جزو فقيرترين شهرهاي جهان است.
برهمين اساس اين ميزان از معابر و شبكه هاي ارتباطي داخل شهري كه در تهران وجود دارد، تنها ظرفيت يك ميليون خودرو را دارند. در حالي   كه باز هم تهران در اين شاخصه چندان ساختارمند نيست. هر روز تردد بيش از 5/2 ميليون خودرو در شبكه معابر اين شهر، پيچيدگي حمل و نقل درون شهري را در پايتخت دو چندان كرده است و راه را بر حل معضل هميشگي به نام ترافيك كاملاً بسته است.
بنابراين و با تصور محدوديت هايي كه از كمبود شبكه معابر شهري و افزايش خودروها كه همواره گريبانگير پايتخت بوده است چندان عجيب نيست كه سالانه مبالغي در حدود 5/2 ميليارد تومان براي اصلاح هندسي و مناسب سازي معابر تهران صرف شود. رقمي كه با تكيه بر آن مي توان طرح هاي عمراني و راه سازي متعددي را ساماندهي كرد.
در واقع شهر تهران به لحاظ فقر شديد شبكه بزرگراهي و خيابان هاي مختلف براي تردد افراد، همواره هزينه هاي متعددي را به دوش مي كشد. هزينه هايي كه شايد با داشتن ميزان مناسبي از معابر مي توانست به فعاليت هاي عمراني اش اختصاص يابد.
البته اين تنها مشكل تهران نيست. اين شهر كه در بسياري از مسائل خود با مشكلات متعدد دست به گريبان است، شايد چندان از كمبود شبكه معابر رنج نمي برد. در واقع بيش از آنكه شهروندان نگران معضلات ناشي از فقر شبكه راهي در تهران باشند بايد نگران معضلات جدي ديگري باشند كه خود را بر اين شهر مانند بختگي شوم تحميل كرده اند. مشكلي چون افزايش روزانه 1200خودرو به تهران و آلودگي هاي هوا و صوتي و بصري كه از اين راه به شهروندان مي رسد. تهران سرشار از مشكلات متعدد است و اگر راهي باشد براي حل هر كدام از آنها، اين شهر مي توانست شهري رويايي باشد.