|
ايران در جمع بزرگان واليبال جهان
مسافران ناگانو
|
|
|
علي شاكري
شانزدهمين دوره مسابقات واليبال قهرماني مردان جهان از روز 26آبان ماه در چهار شهر ژاپن آغاز مي شود. تيم واليبال مردان ايران به عنوان يكي از نمايندگان آسيا در گروهي ملقب به گروه مرگ در شهر ناگانو به مصاف تيم هاي بزرگ امروز جهان (ايتاليا، چك، آمريكا، بلغارستان و ونزوئلا) خواهد رفت.
اين سومين صعود تيم واليبال ايران به مرحله نهايي پيكارهاي واليبال قهرماني جهان محسوب مي شود. تيم ايران قبلاً در سالهاي 1970صوفيه و 1998 ساپورو دوبار حضور در اين آوردگاه بزرگ را تجربه كرده بود. در آستانه اين بازيها نگاهي داريم به چگونگي صعود سوم ايران و موقعيت حريفانش در گروه سوم و اينكه تيم ملي كشورمان چه پروسه اي را براي حضور در چنين ميدان بزرگي پيموده است.
حريفان ايران را بيشتر بشناسيم
جمهوري چك
چك از همان ابتداي آغاز مسابقات جهاني يك مدعي بزرگ در واليبال جهان بود كه تحت عنوان چكسلواكي سابق طي دهه هاي 50 و 60 دوبار در سالهاي 1956، پاريس و 1966 پراگ قهرمان اين رقابت ها شد. آنها همچنين در سالهاي 1949 پراگ و 1952 و 1962 مسكو و 1960 ريودو ژانيرو بر كرسي نايب قهرماني جهان تكيه زدند. نزول آنها درست از اواخر دهه۶۰ شروع شد كه ديگر رنگ مقام و عنوان را نديدند. پس از استقلال چك و اسلواكي، چك ها به تدريج در حال پيدا كردن خود هستند. آنها چند سال پيش در ليگ جهاني تا مرحله نهايي نيز پيش رفتند. هم اكنون بيشتر ستارگان واليبال اين كشور در ليگ هاي مختلف كشورهاي اروپايي پراكنده اند. جاكوب نوونتي از برترين بازيكنان اين كشور محسوب مي شود كه نقش ليدر را ايفا مي كند. مايكل راك، مارك نوونتي، مارتين ليبي، ايودوبس و پيترزاپليتال هم در زمره بهترين هاي واليبال چك هستند كه در قالب يك تيم قدرتمند قصد دارند دوباره خود را مطرح سازند.
بلغارستان
بلغارها هم پس از يك دوره فترت دوباره در كورس مدعيان قرار گرفتند. آنها همين چند ماه پيش در ليگ جهاني چشم ها را خيره ساختند و در ميان ناباوري چهارم شدند. بلغارستان در اين دوره از مسابقات بدون شك يكي از مدعيان اصلي خواهد بود. تيمي پر از ستاره كه همه عوامل درخشيدن را پس از چندين دهه انتظار با خود دارد. بلغارها شروع موفقيتشان از همان دوره هاي اول در سال 1949 پراگ و دوره دوم دو سال 1952 مسكو شكل گرفت كه آنها مدال برنز را بر سينه زدند. بلغارستان در ميزباني صوفيه در سال 1970 تا يك قدمي قهرماني نيز پيش رفت، اما آنها در يك رقابت دشوار حريف آلمان شرقي سابق نشدند. آخرين حضور موفق آنها به سال 1986مسابقات جهاني پاريس باز مي گردد كه باز هم آنان درست در دور پاياني پس از تيم هاي آمريكا و روسيه در جاي سوم ايستادند. تيم فعلي بلغارستان اين پتانسيل را دارد كه در ژاپن يك بار ديگر بزرگي كند. تيمي كه در تمامي پست ها صاحب بازيكناني توانمند و پرتكنيك است. ماتي كايزيسكي بهترين بازيكن بلغارستان است. ولاديمير نيكولوف، هريستوتسواتانوف، كونستاتينوف، گايدرسكي با بازي سازي آندري زوكوف بهترين پاسور ليگ جهاني و يك ليبروي توپگير به نام سالپاروف قدرت عبور از هر تيمي را دارند.
آمريكا
بنيانگذار واليبال تا اواسط دهه هشتاد حضوري كمرنگ در رقابت هاي جهاني داشت. نه آنكه آنها در بازيها غايب بوده باشند، بلكه در قياس با مدعيان آن روز جهان حرفي براي گفتن نداشتند. ميزباني بازي هاي المپيك 1984 لوس آنجلس آنها را به صرافت انداخت تا پايه هاي تيم قدرتمندي را بريزند. تيمي كه نه تنها در آن سال قهرمان المپيك شد، چهار سال بعد در بازي هاي المپيك 1988 سئول و قببل از آن در مسابقات جهاني 1986 پاريس از سكوي اول جهان بالا رفت. با به پايان رسيدن عمر قهرماني تيم آن دوران آمريكا، واليبال اين كشور دوباره نزول كرد تا چند سال پيش كه دوباره به پا خاست و هم اكنون در آستانه درخشش دوباره قرار دارد. نسل امروز واليبال آمريكا را ستارگان جواني تشكيل مي دهند كه مي توانند خاطره بزرگان دهه 80 را در اذهان زنده كنند. ويليام پرايدي، كلايتون استانلي، جيمز پولستر، رايان ميلر در كنار يك بازي ساز قهار به نام دونالد سوكسو توانايي رساندن اين تيم را به مراحل پاياني دارند. آمريكا از مسابقات جهاني مدال طلاي 1986 پاريس و مقام سومي 1994 آتن را در كارنامه خود دارد.
ايتاليا
آقاي ديروز واليبال جهان پس از يك دهه اقتدار به تدريج از آن روزهاي طلايي فاصله گرفت. ايتاليايي ها كه ظهورشان در واليبال جهان از اواخر دهه 70 و در مسابقات جهاني رم با نايب قهرماني آغاز شده بود، پس از يك دهه انتظار از ابتداي دهه۹۰ به تيمي غيرقابل مهار مبدل شدند. سه قهرماني پياپي در سال هاي۱۹۹۰ ريودوژانيرو، 1994 آتن و 1998 توكيو آنها را بدل به تيمي دست نيافتني ساخت. جدا از مقام هاي قهرماني جهان، آنها در ليگ جهاني هم با خلق 8 قهرماني صاحب ركورد ويژه اي شدند. ايتاليا در چند سال اخير از قدرت قبلي اش فاصله گرفت، اما نه بدان حد كه از دايره مدعيان خارج شود. آنها با نيروهاي تازه نفس خود همچنان يك پاي قهرماني محسوب مي شوند، اگرچه فاقد آن كوبندگي هميشگي اند. آلساندروفي با تجربه ترين و يكي از بهترين هاي ايتالياست. در كنار اين بازيكن همه فن حريف، ورميگليو هنوز پنجه هايي خلاق دارد. لوئيجي ماسترنجبو در دفاع رسوخ ناپذير است. الساندرو پاپورني، لينيتني، لوكاتن كاتي و پائولو كوزي از نسل جديد واليبال ايتاليا به همراه ساموئل پاپي با تجربه كه در نقش ليبرو ظاهر مي شود در انديشه جبران مافات سال هاي اخيرند.
ونزوئلا
اين تيم در ميان حريفان ايران از شهرت و آوازه كمتري برخوردار است. با اين اوصاف ونزوئلا در تمامي رده هاي سني در مسابقات قهرماني جهان حضوري فعال در چند سال اخير داشته است. ونزوئلا در رده بزرگسالان از تك ستاره هايي سود مي برد كه هر كدام براي جهانيان چهره هاي آشنايي به شمار مي روند. ارناردو گومز معروف ترين آنان است كه از مسابقات جهاني جوانان در تايلند درخشيدن را آغاز كرد و در ليگ جهاني چشم ها را خيره ساخت.رونالد مندز، ايوان ماركوئز، لوئيز دياز، كارلوس لونا در كنار يك ليبروي پرجست و خيز به نام هره را شرايطي كم و بيش مشابه با گومز دارند.
تيم اعزامي ايران در يك نگاه
*بازي سازها: محمد شريعتي و اميرحسيني
اميرحسيني بازيساز اول تيم ملي است. پاسوري توانا با قابليت هاي بسيار بالا كه در چند سال اخير همواره در تركيب اصلي تيم ايران بود. درك بازي و هوش بالاي او باعث شده است تا مربيان روي او همواره حساب ويژه اي باز كنند. تنها نقطه ضعف اميرحسيني و حتي شريعتي كه هم سبك او پاس مي دهد و در بسياري از جهات ويژگي هاي مشابه با او دارد به قامت كوتاه اين دو بازمي گردد كه با قرار گرفتن در جمع نفرات جلوي تور ضريب دفاعي را كاهش مي دهند. البته با ابتكاراتي چون ورود پاسور و پشت خط زن دوم در انتها و جلوي تور به ميدان، اين نقيصه تا حدود زيادي قابل رفع است. كياچ با اين وجود شريعتي و امير حسيني را به عليرضا بهبودي بلند قامت ترجيح داده است.شريعتي هم تقريباً همزمان با اوج گيري امير حسيني از تيم جوانان ايران خود را مطرح ساخت و سال پيش عنوان بهترين پاسور ليگ برتر را از آن خود ساخت.
* قدرتي و دريافت كننده: پيمان اكبري، محمد تركاشوند، محمد محمدكاظم، آرش صادقياني و اميرحسين منظمي
در اين جمع پيمان اكبري كاپيتان تيم ملي و محمد تركاشوند دو نقطه اتكا تيم اعزامي به شمار مي روند. پيمان اكبري با دريافت هاي مطمئن و ساعدهايي جفت و جور سالهاست كه بي رقيب است و كمتر بازيكني توانسته موقعيت او را به مخاطره اندازد.اكبري از جمله باتجربه هاي تيم است. تركاشوند بهترين بازيكن سال هاي اخير واليبال ايران كه در حمله روي تور وزنه اي بزرگ محسوب مي شود و در همه موفقيت هاي حاصله واليبال ايران در يك دهه اخير مي توان رد پاي او را ديد.محمد محمدكاظم كه از او مي توان به عنوان جانشين تركاشوند در آينده نزديك ياد كرد، با وجود درخششي عالي در رقابت هاي باشگاهي هنوز نتوانسته است شرايط يك بازيكن بين المللي را به دست آورد. او براي تركاشوند شدن نياز به حضور و تجربه بيشتر از ميدان هاي بزرگ دارد.اميرحسين منظمي نيز با وجود خداحافظي، دوباره به تيم ملي بازگشت. بازيكني كه هنوز به لطف فيزيك بدني مناسب و بازي در دو پست مورد توجه مربيان ملي است. منظمي بيشتر براي موفقيت تيم ملي در بازي هاي آسيايي دوحه به تيم فرا خوانده شده است.
آرش صادقياني كاپيتان سابق تيم جوانان هم براي تقويت دريافت تيم(مهم ترين مشكل واليبال ايران) در جمع نفرات اعزامي حضور دارد.
سرعتي زنان: عليرضا نادي، محمد منصوري، داود مقبلي
عليرضا نادي را مي توان در صورت آماده بودن و داشتن انگيزه، بهترين يار سرعتي ايران خواند. قامت كشيده و دست هاي بلند اين توانايي را به او بخشيده تا يك دفاع وسط ايده آل و گره گشاي حمله روي تور در تنگناها باشد. محمد منصوري ملي پوش كرمانشاهي هم يكي ديگر از نفرات اصلي ايران در پست سرعتي است. او برخلاف نادي بيشترين كارآيي اش در حمله است تا دفاع. منصوري اگر خود را بيشتر باور كند با توجه به قدرت سرويس اش مي تواند بازيكني مثمرثمر در تمامي شرايط بازي باشد.
مشكل بزرگ اين روزهاي تيم ملي، در حاشيه امنيت قرار داشتن اين دو بازيكن است كه با رفتن عباس قاسميان از اردوي تيم ملي، انگيزه رقابت جدي از آنان گرفته شده است. داود مقبلي نيز به عنوان يار جايگزين سرعتي مطرح است. او نيز براي مطرح شدن نياز به تلاش بيشتر دارد.
قطر پاسور: بهنام محمودي، سيد مهدي بازارگرد و محسن عندليب
محمودي همانند اكبري و تركاشوند از ستون هاي اصلي واليبال در يك دهه گذشته بود. فشار بيش از حد و آسيب ديدگي از ناحيه زانو در يكي دو سال گذشته او را از شرايط آرماني تا حدود زيادي دور ساخته است. او با توجه به تجربه بالايش و حضور در سري A ايتاليا دوباره به پيراهن تيم ملي رسيده و مي خواهد در دو ميدان مهم پيش رو همچنان يار و ياور تيم ايران باشد.سيد مهدي بازارگرد جدي ترين رقيب محمودي بود كه در مسابقات انتخابي قهرماني جهان خلاء او را به خوبي پوشش داد و هم اكنون نيز به نظر مي رسد بيشتر از محمودي مورد توجه ميلوراد كياچ باشد؛بازيكني چپ دست با پرش هاي بلند كه حالا يكي از اميدهاي واليبال ايران به شمار مي رود.اگر 14 بازيكن راهي ژاپن شوند، محسن عندليب هم نفر سوم اين پست خواهد بود. بازيكن اصفهاني كه در سال هاي اخير حركت رو به جلويي داشته است.
ليبرو: فرهاد ظريف
ظريف از رده نوجوانان خود را به تيم بزرگسالان رساند. مشكل آفريني احسن اله شيركوند موجب شد تا او خيلي زود در تيم ملي خود را جا اندازد. بازگشت دوباره شيركوند به اردوي تيم ملي موقعيت ظريف را متزلزل كرد، اما بروز حواشي جديد براي رقيب باتجربه اين بازيكن مشهدي را دوباره مورد توجه مربيان تيم ملي قرار داد. ظريف بازيكني پرتلاش در انتهاي ميدان است كه با توپگيري و كمك به دريافت، شرايط حمله تيم ايران را بهبود مي بخشد. با وجود كنار گذاشتن شيركوند خيلي ها را اعتقاد بر آن است كه وجود او مي توانست ضريب اطمينان تيم ملي ايران را در مقابل رقباي سراپا مجهز افزايش دهد.
|
