يكشنبه ۱۴ آبان ۱۳۸۵
رؤياي شواليه ايتاليايي
006213.jpg
مترجم: هدا عربشاهي
كشور ايتاليا در آوريل گذشته شاهد يكي از جدي ترين چالش هاي سياسي ميان دو جناح راست ميانه به رهبري سيلويو برلوسكوني، نخست وزير وقت و رومانو پرودي، رهبر جناح چپ ميانه بود.
بطوري كه سرانجام در انتخابات آوريل گذشته، مبارزات دوساله پرودي و برلوسكوني با اختلاف جزئي آراء به نفع پرودي، استاد دانشگاه بلونيا، پايان يافت. اما برلوسكوني كه ايتاليايي ها به وي لقب شواليه داده اند، اين نتيجه را پايان مبارزه ندانست و پيشنهاد تشكيل دولت ائتلافي از هر دو جناح را مطرح كرد، تا بدين وسيله بتواند به نتايجي مشابه آنچه كه در سپتامبر 2005 در آلمان با عنوان ائتلاف بزرگ حاصل شد، دست يابد. اگرچه در آن زمان طرح پيشنهادي شواليه ي خواهان قدرت، با مخالفت احزاب و گروه هاي چپ مواجه شد.
با وجود اين برلوسكوني كه خود در سال 2001 نظام دو قطبي ايتاليا را روي كار آورده بود، جمعه گذشته بار ديگر پيشنهاد ائتلاف بزرگ مدل آلماني و نظام تك قطبي را در شرايطي مطرح كرد كه دولت چپ ميانه در حال بررسي بودجه سال آينده اين كشور است.
علاوه بر اين نخست وزير سابق ايتاليا، دولت پرودي را به بي كفايتي متهم كرد و به صراحت با بودجه پيشنهادي چپ ها مخالفت كرد.
رومانو پرودي، نخست وزير ايتاليا و كابينه وي، شنبه گذشته در اجلاسي كه در ويلاي دوريا پامفيلي با حضور نمايندگان تمامي احزاب ائتلاف جناح چپ ميانه برگزار شد، به بررسي زيرساخت هاي دولت جديد ايتاليا و تصميم گيري درخصوص بودجه سال آينده اين كشور پرداخت. در اين اجلاس، پرودي خواستار توجه بيشتر به استرات‍ژي هاي جناح چپ ميانه نسبت به تصميمات پارلمان و شفاف سازي موقعيت گروه هاي مختلف شد. همچنين وي ضمن انتقاد از اقدامات اخير جناح راست ميانه به روش دولت يكساله آلمان، خاطرنشان كرد كه چنين اقداماتي مي تواند منجر به سقوط قوه مجريه و گشوده شدن سناريوهاي جديد سياسي شود.
در اين اجلاس جمعي از رهبران گروه هاي چپ ميانه و روساي كميسيون هاي بودجه ي سنا و پارلمان نيز حضور داشتند، بطوري كه بسياري از تحليلگران مسائل سياسي از اين اجلاس به عنوان يكي از استثنائات تاريخ جمهوري ايتاليا ياد كردند. پرودي در اجلاس شنبه اظهار داشت: دولت ما موفق شده است تنها در مدت 5 ماه نتايج بسيار درخشاني بدست آورد، آنهم در شرايطي كه اين دولت نتايج عملكرد دولت قبل و موقعيت سخت پارلمان كه فرزند قانون اصلاح شده و شرم آور انتخابات مي باشد را به ارث برده است.
نخست وزير ايتاليا تأكيد كرد: بودجه فعلي در راستاي برنامه انتخاباتي است و بالطبع گستره اهداف ما نمي تواند در محدوده اين برنامه باشد. در حقيقت چشم انداز دولت ما معطوف به سه هدف عمده رفاه، عدالت و توسعه است.
پرودي در اين خصوص افزود: اتحاديه يك پروژه سياسي براي دولت است كه راي دهندگان خواهان آن مي باشند. پروژه اي كه پس از گذشت تقريبا 2 سال كار و فعاليت به پيروزي رسيد. رهبر اتحاديه چپ هاي ايتاليا خاطرنشان كرد: ادعايي براي برقراري رفاه كامل در جامعه نداريم، با وجود اين مي خواهيم ايتاليا را از كسري بودجه 3 درصدي در سال به 3 درصد رشد سالانه ارتقا دهيم.
پرودي ضمن يادآوري عملكرد دولت برلوسكوني اظهار داشت: از ميان 180 كشوري كه توسط صندوق بين المللي پول در دوره سال هاي 2001 تا 2005 مورد بررسي قرار گرفتند، تنها 9 كشور موفق شدند به يك رقم متوسط رشد پايين تر از كشور ما ( برابر با 3/0 درصد ) دست يابند! در حقيقت در دوره بين سال هاي 2001 تا 2005 بودجه عمومي پايين تر از كسري 1/4 درصدي توليد ناخالص ملي بود، بنابراين با وجود تمام بدهي هاي عمومي كه دولت چپ ميانه با آن روبرو است، اولين اقدام ما توسعه و ساخت كشور و كاهش اين بدهي ها است.
كسري بودجه اين سال ها حاصل انفجار هزينه هاي عمومي است كه در ارزيابي هاي ظاهري 90 ميليارد يورو بين سال هاي 2001 تا 2005 رشد داشته است. (7/4 درصد متوسط سالانه) رومانو پرودي همچنين در كنفرانس خبري كه در ادامه اين اجلاس برگزار شد، تولد يك همكاري جديد ميان دولت و گروه هاي پارلماني براي عملكردهاي منظم و منسجم به ويژه در 2 ماه آينده را اعلام كرد.
وي در پايان اين كنفرانس خبري درخصوص ائتلاف جناح چپ ميانه اظهار داشت: اين، ائتلاف دولت است و تغييري در قانونگذاري آن بوجود نمي آيد. در اين مورد هيچ شكي وجود ندارد، اين دولت بايد بر اساس قانون حكومت كند، بنابراين اكثريت ديگري به جز جناح چپ ميانه روي كار نمي آيد.
سخنان پرودي درخصوص بي علاقگي به تشكيل ائتلاف بزرگ دو جناح در شرايطي ايراد شد كه سيلويو برلوسكوني، رهبر اپوزيسيون راست ميانه اظهار داشت كه راي دهندگان و طرفداران اين جناح خواهان يك اقدام متمركز از سوي اپوزيسيون مي باشند به همين علت به احتمال زياد 2 دسامبر آينده حزب فورتزا ايتاليا ( Forza Italia ) تظاهراتي را در مقابله با دولت و بودجه اش در رم برگزار مي كند.
برلوسكوني در حضور نمايندگان تلويزيون هاي ايتاليا در نشستي كه در مقابله با بودجه تشكيل شده بود، گفت: در هفته هاي آينده تظاهراتي نيز در تمام مراكز استان ها پيش بيني شده است.
با وجود اين به احتمال زياد 2 دسامبر يك تظاهرات ملي در مقابله با رژيم و براي آزادي در رم برگزار مي كنيم. همچنين ديگر احزاب راست گرا از جمله خانه آزادي، ليگ شمال و ائتلاف ملي نيز به منظور مخالفت با تصميمات سياست اقتصادي دولت رومانو پرودي تصميم به برگزاري تظاهرات و تجمع در خيابان ها گرفته اند.
از سويي ديگر، جان فرانكو فيني، معاون نخست وزير دولت قبل و رئيس حزب ائتلاف ملي در يك كنفرانس خبري اظهار داشت: من ادعاي رومانو پرودي درخصوص اينكه دولت وي 5 سال روي كار خواهد ماند را قبول نمي كنم. چرا كه اين تنها باور خود پرودي است كه در اجلاس ويلاي پامفيلي هم روي آن پافشاري كرد. وي افزود: البته كسي نمي داند كه چه وقت اين دولت سقوط خواهد كرد، اما خود پرودي نيز مي داند كه دير يا زود سقوط مي كند، اما اين شكست به دليل چپ بودن وي نيست بلكه به خاطر ميانه بودنش است.
پرودي زماني با چپ هاي راديكال زندگي مطمئني را شكل داد، حال ببينيد آيا احزاب تندرويي مثل سبزها، Pdci و بنياد نوين كمونيست با بودجه مخالفتي ندارند؟ وزير سابق امورخارجه امكان بحران در دولت را يك فرضيه واقعي دانست و چپ ميانه را به عنوان جناحي
كم نفس معرفي كرد.
فيني درخصوص ائتلاف بزرگ گفت: راست ميانه بايد به افكار عمومي كه مي خواهند پرودي خانه نشين شود، توجه بيشتري كند و اين در شرايطي است كه هنوز اختلاف نظرهايي ميان احزاب راست وجود دارد، براي مثال اتحاديه دمكرات مسيحي (Udc) همان استراتژي دمكرات مسيحي هاي ايتاليا ( Cdi) را دارد اما با تاكتيك متفاوت. در واقع آنها فكر مي كنند كه تجمع در خيابان ها و برگزاري تظاهرات نتايج مثبتي دربرندارد.
درخصوص اخذ راي اعتماد بودجه سال آينده، رهبر ائتلاف ملي ايتاليا معتقد است كه در سنا با يك يا دو سناتور بيشتر اكثريت، راي اعتماد به بودجه قابل پيش بيني نيست، اما در پارلمان تقريبا مي توان مطمئن بود كه بودجه تصويب مي شود.
جان فرانكو فيني همچنين درخصوص مسئله يك آينده ممكن براي ائتلاف بزرگ گفت: به اعتقاد من، اين ائتلاف ضرورت آزادي ايتالياست، آنچنانكه پيش از دولت پرودي بود.
در اينحال در شرايطي كه از يك سو سيلويو برلوسكوني در چند روز گذشته فرضيه ناكارآمدي دولت پرودي را مطرح كرد و از طرف ديگر جنبش دمكرات مسيحي ايتاليا فراخوان عمومي براي شركت در تظاهرات 2 دسامبر را در مخالفت با بودجه و يافتن راهي براي تغيير اين تصميم قوه مجريه به خصوص در سنا را منتشر ساخت. فائوستو برتينوتي، رئيس پارلمان، ديدگاه و نظرات خود را در اين خصوص در كتاب جديد نويسنده اي با عنوان برونو وسپا منتشر كرده است.
در اين كتاب كه قرار است در چند روز آينده وارد بازار شود، دبير سابق حزب بنياد نوين كمونيست، به وضوح بيان مي كند كه توافق ميان دو قطب براي تشكيل يك حكومت مشترك بدون شوك سياسي ممكن نيست. وي در اين خصوص گفت: وقوع ائتلاف بزرگ براي شخص من يك لحظه غم انگيز است، سناريويي كه نمي خواهم درباره آن فكر كنم. به اعتقاد مردم هم اين يك تنش وحشتناك است. درواقع از نظر موقعيت عمومي اين يك اتفاق پذيرفتني نيست.نمي خواهم از لحن تندي استفاده كنم، اما چپ ها بايد درباره همه چيز از نو فكر كنند.
رهبر سابق بنياد نوين كمونيست افزود: در لحظه اي كه كشور نيازمند سياست بيشتر است، يك دولت تكنيكي و حرفه اي، بيشتر از يك دولت ائتلافي مي تواند ابعاد مختلف سياسي را متعادل كند. در ادامه كتاب وسپا، جان فرانكو فيني، رهبر ائتلاف ملي، اظهار مي دارد كه دولت تكنيكي دولتي است كه تنها مي تواند از ائتلاف سازماني ميان طرف هاي راست ميانه و چپ ميانه حاصل شود. وسپا همچنين در ادامه با سيلويو برلوسكوني، رهبر حزب فورتزا ايتاليا نيز درخصوص ائتلاف بزرگ مصاحبه كرده است.
شواليه برلوسكوني كه فرداي پيروزي چپ هاي ميانه در انتخابات آوريل گذشته فرضيه دولتي با توافق ميان دو جناح را مطرح كرد، در اين باره گفت: در صورتي كه سوسيال دمكرات ها و راديكال ها در ميان چپ ها كمي از قدرت بيشتري برخوردار بودند، شايد شرايط براي يك ائتلاف بزرگ توانا براي هدايت ايتاليا در جاده توسعه و مدرنيزه شدن فراهم مي شد.
مي دانم بيان حقيقت سخت است اما افسوس، در شرايط كنوني رسيدن به اين هدف ممكن نيست.
منبع: ‍‍‍www.corriere.it

نگاه
كابينه اي بدون احزاب
گروه بين الملل- حزب چپ ميانه به رهبري رومانو پرودي در انتخابات پارلماني كه بهار گذشته برگزار شد، با اكثريت قاطع آراء پيروز شد و قدرت را در ايتاليا در دست گرفت. اين حزب اكثريت مجلسين نمايندگان و سناي ايتاليا را به دست آورده است.پرودي در مراسم تحليف خود اعلام كرد كه اغلب سياستهاي دولت سابق ايتاليا را كنار خواهد گذاشت و با يك اقدام ناگهاني، فضاي سياسي ايتاليا را به كلي دگرگون خواهد ساخت.
وي به ويژه تاكيد كرد كه همه سربازان ايتاليايي را از عراق خارج خواهد كرد.
پرودي گفت : ايتاليا به يك تكان شديد اقتصادي ، اجتماعي و اخلاقي نياز دارد تا به كلي از گذشته اش فاصله بگيرد.
وي اظهار داشت: در گذشته فضاي مدارايي درقبال رفتارهاي غيراخلاقي و غيرقانوني در كشور حاكم بود و اين سيستم توسط منازعات بي محاباي منفعت طلبان و ثروت اندوزان اداره مي شد.
پرودي اهداف اوليه دولت خود را براي پنج سال آينده مبارزه با ركود اقتصادي و توقف اقدامات براي اصلاح قانون اساسي كه توسط دولت برلوسكني به جريان افتاده بود، برشمرد.
پرودي هيچ برنامه زماني براي خروج نيروهاي ايتاليايي از عراق ذكر نكرد و گفت كه تعيين اين تاريخ بعد از مشورت با دولت عراق و فرماندهي نيروهاي انگليس در عراق گرفته خواهد شد.
پرودي در اواسط دهه  هفتاد وارد سياست  شد و در زمان  دولت  (جوليو آندروئتي ) وزير صنعت  بود. وي  در سال هاي  دهه  80 و۹۰ پست هاي  سياسي  مختلفي داشت  و در سال  1996 نخست   وزيرشد ولي  دوسال  بعد، كابينه اش  سقوط كرد. سپس  نوبت  به  مجمع  اروپا رسيد تا پرودي  رياست  آن  را به عهده  بگيرد. رياستي  كه  تا سال  2004 به  طول  انجاميد و بالاخره  در سال  2006 با شركت  در رقابت هاي  انتخاباتي  براي  سمت  نخست وزيري كشور توانست  (هرچند با فاصله  اندك ) گوي  سبقت  را از برلوسكوني  بربايد. (رومانو پرودي ) در همين  ابتداي  كار اعلام  كرده  است  كه برنامه هايي  براي  تشكيل  دولت  جديد دارد وبرخلاف  نظر برلوسكوني، نمي خواهد يك  ائتلاف  به  سبك  آلماني  تشكيل  دهد و قصد دارد كابينه اي تشكيل  دهد كه  عاري  از احزاب  سياسي  ديگر با شد.
چپ هاي  ميانه ، اتحاديه  اروپا را براي  اعمال  سياست هاي  خارجي  موردنظر خود مهم  و ضروري  مي دانند، در حالي  كه  دولت  راستگراي  برلوسكني  بيشتر بر روابط  با آمريكا تأكيد داشت  و شايد به  همين  دليل  است  كه  مهمترين  دوست  و متحد برلوسكني  نه  در اروپا كه   در كاخ  سفيد قرار دارد.يكي  از مهم ترين  مسائلي  كه  ذهن  رأي دهندگان  را به  خود مشغول  كرد، اقتصاد است . به  رغم  وعده هاي  داده شده ، برلوسكني  نتوانست   اصلاحاتي  را كه  به  انجام  آنها متعهد شده  بود، به  سرانجام  برساند. برخي  تحليلگران  بر اين  باورند كه  حتي  با پيروزي  پرودي  و حكومت  چپگرايان ، آنها هم  توان  لازم  براي  اصلاحات  مورد نظرشان  را نخواهند داشت ، چون  اين  احتمال  وجود دارد كه  ائتلاف  جديد چپگرايان  از شكنندگي  و ضعف هاي   ائتلاف هاي  پيشين  چپ ها برخوردار باشد. پيروزي پرودي به اين معنا بود  كه آمريكا، نه تنها بزرگترين متحد اروپايي خود را براي اجراي سياست هاي جنگ طلبانه و سلطه گرانه اش از دست داد، بلكه شخصي در ايتاليا به قدرت رسيده كه به دنبال تضعيف آمريكا در صحنه سياست بين الملل است.

سياست
ادبيات
اقتصاد
اجتماعي
انديشه
شهرآرا
ورزش
|  ادبيات  |  اقتصاد  |   اجتماعي  |  انديشه  |  سياست  |  شهرآرا  |  ورزش  |  
|   صفحه اول   |   آرشيو   |   چاپ صفحه   |