در خبر ديروز مجلس شوراي اسلامي آمده بود كه دو تن از نمايندگاني كه اتفاقا هر دو از جناح اكثريت مجلس هستند با يكديگر به زد و خورد پرداختند بطوري كه ديگر نمايندگان ناچار شدند ميانجيگري كرده و ايشان را از يكديگر جدا كنند. بدون آنكه قصد ورود به ماهيت و سوابق اين اختلاف را داشته باشيم بي ترديد مي توان گفت كه اين نوع صحنه ها حتي در خيابان و محله از زشت ترين وغيرقابل قبول ترين نوع خود به شمار مي آيند تا چه رسد به ساحت مقدس مجلس شوراي اسلامي كه به فرموده امام راحل(ره) نمايندگان آن بايد عصاره فضايل ملت باشند،گرچه متاسفانه اين صحنه ها حتي در مجالس كشورهاي به اصطلاح مترقي نيز تكرار مي شود كه آخرين آن در پارلمان ژاپن بود. آيا در حالي كه كشور در برابر انبوهي از مشكلات داخلي و خارجي ناشي از سوء مديريت يا توطئه قرار گرفته است، انتظار عقلانيت و تقوا از نمايندگاني نمي رود كه بايد براي حل اين مشكلات راه حل پيدا كنند؟
آيا تكرار چنين رفتارهايي شايسته نمايندگاني است كه ملتي براي برپايي و پايداري حكومت مردم سالار با تحمل مشقات بسيار به ايشان راي دادند؟
در هر صورت، توقع از نمايندگان اين ملت بزرگوار تنها در يافتن راه حلها نيست، بلكه در الگو بودن رفتار نمايندگان است كه با فرض شايسته سالاري مفتخر به گرفتن راي ملت شده اند.
از نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي انتظار مي رود كه با اتخاذ روش هاي عاقلانه هم و غم خود را صرف دنبال نمودن رفع مشكلات و تامين مطالبات حقيقي مردم نمايند، نه آنكه رفتاري از خود نشان دهند كه از نظر مردم ناپسند و تداعي كننده رفتارهاي جاهلانه است.