كميته سازماندهي (برگزاركننده) بيست و دومين همايش جهاني UIA، تجمع ۲۰۰۵ معماران جهان در استانبول را به مثابه فرصتي براي بررسي مباحث جهاني معماري، ارزيابي مي كند. طي دهه هاي اخير، مباحث معماري جهان، روي پرسش مربوط به تنوع و پايداري متمركز شده است. مفهوم «توسعه پايدار» همراه با تنوع فرهنگي و زيستي- كه اساس زندگي بشر تلقي مي شود- موضوع اصلي همايش هاي متعددي بوده كه در همايش برلين، به بهترين وجه يعني «معماري تدبير Source Architecture» خلاصه شده است. از سوي ديگر، شكاف فزاينده بين ارزش هاي مطلوب و واقعيت هاي تحميل شده، معماري را در وضعيتي قرار داده كه نه تنها از نظر غيرقابل كنترل شدن گسترش شكاف مزبور، بلكه به خاطر مشكلات دروني و اجرايي خود معماري نيز قابل نقد و تأمل است.
همايش ۲۰۰۵ UIA در استانبول، مبادرت به ايجاد عرصه (Forum) هايي خواهد كرد تا معماران جهان بتوانند در آنجا به گفت وگو و اظهار نظر در مورد موفقيت [قوت] و شكست [ضعفها]، ميزان مقاومت[امكان] و تسليم [تهديد]ها بپردازند. اميدواريم، با استفاده از پيشرفته ترين ابزارهاي ارتباط جمعي شبكه اي از تعاملات ايجاد شود كه معماران از طريق [سيستم اينترنتي] On Line يا به صورت حضوري، با هم در تماس باشند و رؤياها (dreams)، افكار، نگراني ها (concerns)، انتظارات و محدوديت هايشان را ابراز نمايند. معماران جهان در جو مسرت بخش «بازار» به تبادل آراء خواهند پرداخت. بنا به صحبتي كه شده، پيش انگاشت هاي (Priorities) جغرافيا و فرهنگ هاي گوناگون، طي نشستي، با هم مطرح خواهد گشت. معماران با شور و شوق و حس مسئوليت و يا  آگاهي از تعلق شان به حرفه اي- كه سازنده فضاهاي زندگي است- براي برقراري پيوندهاي جديد بين مباحث مطرح جهاني اقدام و در اين زمينه، به نحو مؤثر و با اشكال كاملاً حرفه اي، به صورت مباحثه داراي امتياز، مذاكره (مناظره) خواهند كرد.
ما همواره وقوف داريم بر اين كه، جهان هاي كثرت مان، در مقياس خرد، در مقابل مخاطراتي كه روي اين سياره استثنايي، به صورت جهاني تحرك دارد، ايمن و مصون نيستند. به واسطه همين وقوف بر خطرات است كه طرح هاي اتوپيايي امروزه، گرد موضوعات مربوط به اكولوژي و دموكراسي جمع مي شوند.معماري، در اين گيرودار چگونه نقشي مي  تواند داشته باشد؟ [پيروان] مدرنيست هاي اوليه با «اراده معطوف به فرم» (و اراده معطوف به ساختار و تركيب) چگونه با رويكردهاي مربوط به دلواپسي نسبت به احياء و استقرار زيستگاه هاي بشري كنار مي آيند؟ آيا در مقابل اقداماتي كه مبتني بر تخريب طبيعت، تاريخ، جامعه و فرديت هستند، اقتدار و گرايش معماري در چه جهتي گسترش مي يابد؟ ديدگاهي كه موجوديت و تنوع جهاني را صرفاً مخرج مشتركي از «مدرنيته مسئول» مي بيند، كنش(تعامل) و درگيري معماري را تحت تأثير اساسي قرار مي دهد. اين چالش مدرنيسم جديد- كه علوم، اخلاقيات و هنر را از يكديگر تفكيك نمي كند- معماران را وادار خواهد كرد تا در مقابل آسيب هاي اكولوژيكي، انحطاط اخلاقي و فقر زيباشناختي ناشي از عمليات ساختماني غيرمسئولانه، موضع قوي تري در ارتباط با حرفه و اصول شان اتخاذ كنند.
استراكچر(ساختار) موضوع همايش استانبول از سنن شكوهمند بازارهايي الهام مي گيرد كه نشانه هاي رويارويي بشري در سراسر تاريخ هستند.
بازار يا مكان عظيم  دادوستد، تصويري از گوناگوني (كثرت) و در عين حال يكپارچگي و انسجام (وحدت) تجار كهن ايجاد كرده، حكايت از آزادي بيان و تبادل افكار آزادانه دارد و همزمان با آن، ابزار موجود براي بحث و گفت و گو در راستاي مسئوليت و علائق عمومي را پرورش مي دهد. در عين حال، انتظار مي رود كه اين استعاره «بازار»- اعم از باز و پوشيده، بومي و جهاني، حقيقي و مجازي- در مقابل مكانيزم هاي رايج- كه مناسبات حرفه اي و انساني را به صورت كالاهاي محض درمي آورند- مباحثات و نقادي هايي نيز برانگيزد. استانبول با مجموع ميراث خويش، كه متضمن بازارهاي بسيار متنوع بوده و اكنون با بازارهاي فرهنگي و مالي جهان درآميخته است، يكي از مناسب ترين محل ها، براي گردهمايي و كاوش  درباره اين موضوع است.
به نظر مي رسد مطرح كردن استراكچر موضوعات فراگير، از سه سال قبل، براي چنين همايش ، مناسب است زيرا اين همايش فراتر از يك موضوع ساده مي باشد. موضوعات اصلي همايش، از ايده هاي بازار و دادوستد نشأت مي گيرند، ايده هايي كه مناسبات طبيعي و در عين حال مناسبات تقريباً گسترده و متجانس با معماري دارند. مقصد نهايي موضوعاتي كه بايد تا ۲۰۰۵ آماده شوند، به طور كلي جلوگيري از تنزل كيفيت و مفهوم زندگي در محيط مصنوع خواهد بود. از اين رو نشست استانبول مي تواند به نوعي «مقاومت جهاني» معماران جهان(در مقابل تنزل كيفيت و مفهوم زندگي در محيط مصنوع) برسد كه بر خواست و افكار جوامع، گذشته و حال تكيه دارد.
خواست و اراده جوامع، معرفت فرهنگ ها و ذكاوت افراد، در اين مسير بايد مشتركاً عمل كنند.
مبادا فراموش شود: براي اين كه مخفف آن واژه هاي كليدي در حافظه مان حك شود، آن را WWW مي ناميم. (اين حروف مخفف Will(خواست و اراده)- Wisdom (معرفت) و Wit (ذكاوت)  است.)
جامعه مهندسان معمار ايران

هفته گذشته در همين صفحه مطلبي با عنوان «بيان سريع واقعيت» مربوط به نمايشگاه آثار آبرنگ محمدرضا آتشزاد درج شد كه به جاي تصوير اثر هنرمند، اشتباهاً تصوير ديگري به چاپ رسيد. ضمن پوزش از ايشان، تصوير يكي از نقاشي هايش را تقديم حضورتان مي كنيم.

شماره ۱۱ خبرنامه فرهنگستان هنر ويژه مهرماه منتشر شد.
اين خبرنامه كه به مدير مسئولي محمد رضا كشاورز و سردبيري محبوبه پلنگي منتشر مي شود، حاوي مطالب متنوعي در ارتباط با فعاليت هاي فرهنگستان هنر است.
در اين شماره از خبرنامه فرهنگستان، مطالبي چون مقاله معرفي و بررسي متنهاي آموزش خوشنويسي به قلم حميد رضا قليچ خاني، كمال الدين بهزاد در يك نگاه، گزارشي از مراسم افتتاحيه نگارخانه «خيال»، گزارش جلسه نقد نمايشگاه «هنر مقاومت»، گزارش نمايشگاه ۹ نقاش نوگراي تبريز، گفت وگو با محمد فاسونكي و دو عضو ديگر گروه نقاشان نوگراي تبريزي، گفت وگو با دكتر عبادالله بهاري، گفت وگو با دكتر محمود عزيزي، گفت وگو با دكتر محمد جواد صافيان، معرفي فرهنگستان هنرهاي زيباي ارمنستان، معرفي كتاب هنرها و صنايع دستي چين و اخبار فرهنگستان به چاپ رسيده است.

هدايت بخش مغزافزاري يعني دانشجويان و اساتيد بر اساس سيستم واحد آموزشي بر عهده مراكز آموزشي است كه نيازمند هماهنگي و تعامل هر چه بيشتر در ارائه دروس و نحوه تدريس مي باشند.
شكر خدا گودرزي بازيگر و مدرس تئاتر و كارگرداني در دانشكده هنر و معماري و دانشكده سوره ضمن ارائه مطالب فوق اظهار داشت: به طور كلي سيستم آموزشي به دو بخش مغزافزاري و نرم افزاري تقسيم مي شود كه بخش نخست شامل دانشجويان و اساتيد و بخش دوم را امكانات، جايگاه و شرايط سيستم آموزشي تشكيل مي دهد و يكي از مشكلات اساسي در زمينه سيستم آموزش هنر در كشور عدم هماهنگي ميان مراكز آموزش هنر است. وي افزود: در كشور ما ۴ مركز با عناوين ۱- دانشكده هنرهاي زيبا، ۲- دانشكده سينما و تئاتر(دراماتيك سابق)، ۳- دانشگاه هنر و معماري دانشگاه آزاد و ۴- دانشكده سوره، عهده دار ارائه خدمات آموزش عالي در زمينه هنر و تئاتر هستند كه متأسفانه به دليل عدم وجود شورايي واحد جهت هماهنگي در ارائه دروس، سرفصل ها و منابع همواره علي رغم استعداد و پتانسيل  بهينه موجود در بخش مغزافزاري، هدايت صحيح و درستي در اين مورد صورت نمي گيرد و اساساً به دلايل مختلف از جمله عدم توزيع امكانات مناسب، نبودن منابع، عدم دسترسي به سيستم آموزشي نوين و عدم ارتباط مراكز دانشگاهي با مراكز معتبر دنيا فارغ التحصيلان شاخه هاي مختلف از جمله تئاتر و كارگرداني و بازيگري داراي توانايي هاي كاربردي مناسب در بازار كار نيستند.
كارگردان تئاتر و بازيگري گفت: از معضلات بخش آموزش هنر خصوصاً تئاتر و كارگرداني در كشور، عدم هماهنگي شرح در درسها و سرفصل هاي ارائه شده در مراكز دانشگاهي با نيازهاي جامعه و شرايط فعلي است به گونه اي كه شرح دروس ارائه شده فعلي مربوط به دوران انقلاب فرهنگي بوده و واضح است كه پاسخگوي زمان حال نيست.
وي همچنين گفت: نتيجه تدريس هنر به شكل كنوني در مراكز آموزش عالي تنها بالا بردن محفوظات دانشجويان است و كمتر به مسائل كارگاهي و عملي پرداخته مي شود و دليل آن نبودن امكانات مناسب در كارگاه ها، عدم توانايي در پاسخگويي به شمار زياد دانشجويان، عدم استاندارد بودن پلاتوها از لحاظ قانوني و نبودن شرايط خاص آكوستيكي، نور، بهداشت كف، ديوارها، آيينه ها و ساير امكانات لازم در محيط هاي كارگاهي است. وي افزود: همچنين در كنار كلاسهاي تئوري، كلاس هايي جهت ارتقاء مهارتهاي عملي دانشجويان در مراكز دانشگاهي وجود ندارد .به عنوان مثال در رشته كارگرداني يكي از نيازهاي مبرم بخش آموزش، امكان دستياري توسط دانشجويان در كنار اساتيد و كارگردانان مجرب و حرفه اي و حضور بر سر تمرين آنها است كه در حال حاضر در كشورمان شاهد اين موضوع نيستيم.
وي در پايان اظهار اميدواري كرد در جريان برگزاري نخستين همايش سراسري آموزش هنر كه در تاريخ ۸ و ۹ آذرماه برپا مي شود، با ارائه راهكارهاي كاربردي و عملي مناسب بتوان با جلب توجه مسئولان مربوطه شرايط را براي تعالي و رشد هنر در كشور فراهم كرد.
كارگاه هاي آموزشي ويژه همايش آموزش هنر در روزهاي ۲۷ ، ۲۸ و ۲۹ آبان ماه در مركز پژوهشگاه هنر و فرهنگ اسلامي برگزار مي شود.

نمايشگاهي از آثار نقاشي اكرم (نوشين) سلطان دوست از دهم آبان در گالري ايزابل شهر نوشاتل سوئيس برگزار شده است.
اين مجموعه كه تا پايان آذرماه در نوشاتل برپاست، قرار است در شهرهاي ديگر سوئيس مانند ژنو و لوزان نيز به نمايش عمومي گذاشته شود.
اكرم سلطان دوست متولد ۱۳۴۴ از سال ۱۳۷۳ فعاليت در زمينه نقاشي را آغاز كرده است. وي آثارش را با استفاده از تكنيك اسكرافيتو(رنگ گذاري چندين لايه بر روي بوم و كندن لايه هاي رنگ با يك شيء نوك تيز) ارائه مي دهد.
اين هنرمند از سال ۱۳۷۷ اين تكنيك را به همراه چند تكنيك ديگر، نزد مهرناز جلالي قاجار فراگرفته و تاكنون به برپايي چندين نمايشگاه داخلي و خارجي اقدام كرده است.