اولين قدم مؤثر براي پيمودن مسير مديريت تضاد و بحران، از منظر كارشناسان فن، كسب دانش و اطلاعات ارزشمند درمورد آن پديده هايي است كه به هنگام بروز بحران قادرند در كنترل وقايع و كاستن از هزينه هاي محتمل مفيد واقع شوند.
بي گمان صاحبان دانش در زمينه مديريت بحران بر اين واقعيت اتفاق نظر دارند كه پديده «نهاد اجماعي» بالاترين كاربرد خود را به هنگام گذراندن اجتماع از راه هاي پرفراز و نشيب بحران به نمايش مي گذارند.
نگاهي به روند مديريت بحران در گذشته هاي سياسي پس از انقلاب حكايت از آن دارد كه چهره هاي ذي نفوذ در مديريت بحران ها هميشه نقشي كليدي برعهده گرفته اند و حتي مي توان گفت كه تأثير «افراد مورد توافق» در مواردي از «نهادهاي مورد توافق» بيشتر بوده است؛ بدون قضاوت پيرامون درستي يا نادرستي اين روند به عنوان واقعيتي كه بايد آن را پذيرفت و از نتايج مثبت آن بهره مند شد، اكنون مي توان اين پرسش را مطرح ساخت كه آيا تخريب چهره هاي مؤثر و كليدي نظام نظير هاشمي رفسنجاني؛ خاتمي و... توسط عناصر افراطي براي اين نبوده است كه در مقاطعي چون امروز كه مسايل و كشاكش هاي سياسي محتاج آنست كه در سطح ارشد و بيش از ارجاع هر معضلي به بالاترين فصل الخطاب نظام يعني رهبري حل گردد؛ اين چهره هاي كليدي را از ايفاي نقش مهم خود بازدارند؟
افرادي كه نظام اسلامي در جهت اعتلا جايگاه و موقعيت آنان سرمايه گذاري هاي كلان نموده است تا در زمان مناسب گرد بحران از روي مردم ايران برگيرند؛ سرمايه هاي ملي به شمار مي روند و اكنون به روشني در مي يابيم كه «افراطيون» با تخريب آنان چه سرمايه هاي مهمي را از ملت ستانده اند.
۱- هرچند بحرانها و معضلات اين روزها گذران خواهد بود ولي بايد آموخت كه احياء جايگاه ضربه ديده عناصر مؤثر و موردتوافق با وجهه ملي ضرورت تام دارد زيرا به دليل ماهيت چالش برانگيز انقلاب اسلامي در جهان عدالت گريز كنوني؛ بحران به يار همواره در كنار ما مبدل شده است و در آينده اين ساز و كار شايد بيش از گذشته موردنياز باشد.
۲- اين چهره هاي ملي نيز بي گمان بايد در چالش هاي مرسوم جامعه سياسي ما بدانگونه وارد خارج شوند كه نه تنها از جايگاه رفيع خويش نزول نكرده بلكه اعتباري مضاعف يابند.
۳- پيرامون آنچه كه بعضي ها آن را بحران «تحصن بعضي از نمايندگان» مي نامند و گروهي از منظر علمي بدرستي وزن آن را كمتر از بحران و در حد يك «مسئله جدي» ارزيابي مي كنند نيز نبايد تأثير حضور و اثرگذاري «چهره هاي ملي» و بهره گيري از اين سازوكار را ناديده گرفت. زمان چندي براي كاستن از تنش ها و افزون بر حجم وفاق در اين موضوع نمانده است و همزمان و بلكه سريعتر از گذشت لحظات بر ميزان فعاليت عناصر بحران ساز و افراطي افزوده مي شود؛ كساني كه از رسوبات كهنه نقد ميان دوستان مي كوشند مصالح لازم براي برافروختن آتش كين و انتقام را استخراج نمايند. از اين رو؛ شايسته است دوستان انقلاب و بويژه چهره هاي ملي تا وقت هست كارآمدي خود را به رخ خرد ستيزان آرامش گريز كشانده و خطر آسيب هاي محتمل و نيز وارد آمدن هزينه هاي بيهوده را از گرداگرد انقلاب پاك ايران دور سازند.