هوشنگ غفارپور
با ظهور شركت هاي جديد هواپيمايي داخلي و اضافه شدن نام هاي جديد خطوط هوايي، اين تصور براي بسياري به وجود آمد كه خصوصي سازي، آزادسازي اقتصادي و مشاركت بخش خصوصي در بخش خدماتي و به ويژه خدمات حمل و نقل هوايي، فصل جديدي را براي حمل و نقل هوايي كشور گشوده است. فصلي كه در آن رقابت و سوددهي بخش خصوصي باعث افزايش كيفي و كمي خدمات هوايي شده و اين صنعت را به كيفيت جهاني خود نزديك تر كرده است.
اما صنعت هوايي كشور همواره با مشكلات عديده اي دست به گريبان بوده كه امكان تحرك و بهينه شدن را تا حدودي از آن گرفته است. صنعت حمل و نقل هوايي، صنعتي كاملاً وارداتي و وابسته به خارج از كشور است و همين موضوع باعث شده تا بيشترين لطمه را از تحريم هاي ايالات متحده آمريكا به خود ببيند، آنچنان كه به دنبال اين تحريم، خريد هواپيما و قطعات از شركت هاي اروپايي و آمريكايي غيرممكن شده و ناوگان هوايي روز به روز بيشتر رو به فرسودگي مي رود و از سوي ديگر هم برنامه ريزيهاي كلي براي خطوط هوايي كشور تا حدودي از توانايي شركت هاي هواپيمايي وبنيه ملي هواپيمايي مي كاهد.
در اين ميان شايد بسياري بر اين باور باشند كه راه براي بهبود وضعيت پروازها ازنظر كمي و كيفي به روي سازمان هواپيمايي كشور بسته است، اما بايد گفت كه هنوز تمام راهها طي نشده است. در شرايطي كه سيستم هوايي كشور به لحاظ تحريم هاي آمريكا، توانايي نوسازي خود را ندارد، نظارت قوي تر شركت هواپيمايي كشوري ضرورت بيشتري پيدا مي كند كه البته اين موضوع نياز به برنامه ريزي و كار فوق العاده در بخش فني دارد.
در بخش افزايش كمي و كيفي پروازها هم مسكن هاي قوي كه كمتر تجربه شده، در كشور كارايي لازم را دارند. مسكن هايي كه البته عوارضي هم دارد. يكي از اين مسكن ها استفاده از هواپيماي استيجاري و حضور بيشتر شركت هاي خارجي در پروازهاست.
اين راه حل گرچه مي تواند بخشي از بدنه هواپيمايي كشوري را، به شركت هاي خارجي وابسته كند اما يكي از راههاي عملي تر و كم هزينه تر براي رسيدن به ايده آل هاي صنعت هواپيمايي  است و راهي ا ست كه سازمان هواپيمايي كشوري هم آن را دردست بررسي دارد. البته بهره گيري از اين شيوه ها به تنهايي گره از مشكلات اين صنعت باز نمي كند و شرايط فوق العاده هواپيماي ايران، برنامه ريزي دقيق تر و حساس تري مي طلبد. برنامه ريزي دقيقي كه از هدررفتن سرمايه ها و نيروهاي ملي جلوگيري و بيشترين صرفه جويي را نصيب اين بخش كند. به گونه اي كه در تمام دنيا نيز معمول است خطوط هوايي، بين شركت هاي مختلف تقسيم شده و ديگر توان شركت ها صرف رقابت در خطوطي كه ديگري در آن به حمل مسافر مي پردازد نمي شود. در مجموع مي توان در كنار تقويت بنيه هواپيمايي كشوري كه خود موجب تقويت تمام خطوط هوايي كشور مي شود، با تنظيم يك سيستم توزيع خطوط بين شركت هاي هوايي، از به هدررفتن سرمايه ها و توانايي هاي امكانات هواپيمايي كشور جلوگيري كرد. راهي كه مي تواند گذر از شرايط ويژه تحريم را در صنعت هوايي آسان تر و ارايه خدمات را با كيفيت تر كند.
رئيس هيأت مديره مركز ارتباطات بين الملل جهانگردي گابين آسيا