عسگري 
گفته اند در زمان هاي قديم چند ايراني براي آموزش  اژدهاگيري به كشور چين رفتند و پس از چند سال تحصيل در اين راه، بر اين علم واقف گشتند. اما هنگامي كه به ايران بازآمدند، دريافتند كه در ايران اژدهايي وجود ندارد كه توانايي خود را در مهار آن نشان دهند.
اين حكايت درست شبيه فارغ التحصيلا ن دانشگاه هاي ايران شده است. بسياري از مردم هزينه هاي گزافي از قبيل خريد كتاب، كلا س كنكور و مدرس خصوصي و... براي دانشجو شدن فرزندانشان پرداخت مي كنند. تازه بعد از اينكه اين دانش آموزان وارد دانشگاه مي شوند، مخارج خانواده چند برابر افزايش مي يابد و نان آوران بايد شهريه ها و هزينه هاي جانبي دانش پژوهان منزل را تقبل كنند. جالب اينكه بعد ازفارغ التحصيلي، اين پويندگان راه دانش در بازار كار نمي توانند شغل مناسبي مرتبط با رشته تحصيلي خود پيدا كنند و اگرنيمچه ارتباطي با فلا ن مدير و معاون هم داشته باشند مي توانند شغلي غيرمرتبط با مدرك تحصيلشان پيدا كنند و به آن مشغول شوند. آن موقع است كه بايد هم به وزارت كار و هم به دانشگاه گفت مرحبا، چون يك مهندس كشاورزي بايد برود درشهرداري كار كند ويك مهندس عمران به كاري چون حسابداري بپردازد و نابغه ترين ها هم بروند در روزنامه قلم بزنند!
اين در حالي است كه در بسياري از كشورهاي غربي و حتي آسيايي وقتي دانشجويان فارغ التحصيل مي شوند فوراً وارد بازار كار مي گردند و از قبل براي كاريابي آن ها برنامه ريزي شده است.
لا زم است كه از مسئولا ن و متوليان امور سؤال شود كه چطور كاري را به مردم آموزش مي دهند در صورتي كه اصلا ً براي آن شغل نيرويي احتياج ندارند؟
واقعاً بايد به اين برنامه ريزي دقيق و هماهنگ بين دانشگاه ها و بازار كار تبريك گفت و از روساي دانشگاه ها بابت هزاران نفر ليسانس و فوق ليسانسي كه هر سال به بازار بيكاران تزريق مي كنند ، كمال قدرداني و تشكر را كرد.
تحصيلكردگان و دانشجويان عاجزانه خواهشمندند كه مسئولا ن نسبت به اين هماهنگي دانشگاه و بازار كار تجديدنظر كنند و اين برنامه ريزي قوي و دقيق ايراني را تبديل به برنامه ريزي ضعيف ديگر كشورها كنند، بلكه خيل عظيم تحصيلكردگان به جمع بيكاران نپيوندند!