در هر پاييز درياي ژاپن از خون لبريز مي شود: هزاران دلفين در خليج هاي كوچك، شكار و كشته مي شوند. در حال حاضر، مقامات ژاپني دو نفر از فعالاني را كه مي خواستند حيوانات را نجات دهند، پشت نرده ها به دام انداختند و اعلام كردند ضبط و فيلمبرداري از كشتار حيوانات غيرقانوني است.
وقتي پاييز در «تا.اي.جي» از راه مي رسد، ساحل شهر چهار هزار نفري واقع در غرب ژاپن به ميدان نمايش كشتار حيوانات تبديل ميشود. ماهيگيران، دلفين ها و انواع نهنگ ها را صدتا، صدتا از درياي آزاد به خليج هاي محصور شده مي رانند و در آنجا با چاقو، ميله هاي آهني و نيزه اين جانوران دريايي را مورد شكنجه و آزار قرار مي دهند. در اين هنگام، حجم زياد خون، دريا را سرخفام مي كند.
تا.اي.جي، «شهر نهنگ ها» با كشتن ۲۹۰۰ نهنگ از ۲۲ هزار نهنگي كه هر ساله در ژاپن كشته مي شوند، جزو شهرهاي اصلي شكار جانوران دريايي است. خيلي از حيوانات، زماني كه به يكي از كارخانه هاي نزديك مي رسند، هنوز زنده اند تا بتوانند در خشكي زمان طولاني تري دوام بياورند. طبق اظهارات مدافعان حقوق حيوانات، اين جانوران با هوش به خاطر خونريزي و غالباً در هوشياري كامل، مرگ تدريجي را تجربه مي كنند.
سازمان حفاظت از محيط زيست يا چوپان دريا طبق معمول در خط مقدم عليه اين وحشيگري مبارزه مي كند و اين مسئله عادي را براي مقامات ژاپني به منازعه تبديل مي سازد. طبق اظهارات اين سازمان در روز هجدهم نوامبر دو تن از فعالان به آب مي پرند و تورها را پاره مي كنند و به ۱۵ دلفين كمك ميكنند تا فرار كنند. كمي بعد از آن خانم «آليسون لانس واتسون» آمريكايي و آقاي «الكس كورنليسون» هلندي دستگير مي شوند و بدون شانس آزادي در قبال ضمانت، در شهر شينگو رهسپار زندان مي گردند.
چند روز بعد پليس به پناهگاه «چوپان دريا» حمله مي كند و دوربين، فيلم و لباس هاي دو تن ديگر از فعالان را مصادره مي كند و به دنبال آن عدم تمايل مقامات ژاپني به انتشار اين تصاوير با وضع قانون ممنوعيت عكسبرداري و ضبط فيلم از كشتار دلفين ها بيشتر مشهود مي گردد. «لانس واتسون» و «كورنليسون» به همين دليل هنوز در زندان به سر مي برند. براي اعضاي «چوپان دريا» اين تجربه جديدي نيست: «پاول واتسون»، مؤسس اين سازمان در مصاحبه هاي مطبوعاتي با لقب رامبوي محيط زيست دلربايي مي كند. او به كمك كشتياش «جنگجوي اقيانوس» تاكنون چندين قايق بزرگ والگيري را به قعر دريا فرستاده است. شعار عضو سابق صلح سبز «حرف نزنيد، ضربه بزنيد» است.
گوشت دلفين و نهنگ در ژاپن به عنوان يك غذاي لذيذ تلقي شده و بيش از ساير نقاط جهان به مصرف مي رسد. شكار جانوران دريايي براي ماهيگيران ژاپني نه فقط از راه فروش گوشت سودمند است، بلكه همانگونه كه خود ماهيگيران مدعي هستند در حفظ بقاي ماهي در مقابل كشتار يكي از ده تاي آنان توسط نهنگ ها و دلفين ها مؤثر است. البته كارشناسان به شدت در مقابل اين استدلال واكنش نشان مي دهند.
برنامه شكار نهنگ ژاپني ها همچنان با اعتراض هاي بينالمللي مواجه است. طبق اظهارات دولت توكيو، هر ساله ماهيگيران ژاپني حدود ۷۰۰ نهنگ را فقط براي كارهاي علمي مي كشند. مسئولان ژاپني براي توجيه گوشت هايي كه به رستوران وارد مي شود به مقرراتي استناد مي كنند كه در كميسيون بين المللي شكار نهنگ آمده است: «آنان مقرر كرده اند، مصرف گوشت نهنگ هايي كه به منظور تحقيق كشته شده اند، آزاد است.»
منبع: اشپيگل آنلاين
مترجم: فريده صفري

نيلوفر قديري 
گروهي از فيزيكدانان و زيستشناسان در نيويورك تحقيقاتي انجام داده اند كه سفر به مريخ بسيار پيچيده تر از مأموريت سفر به ماه است كه تب آن در دهه ۶۰ آمريكا را فرا گرفت.
يكي از دلايل اين پيچيدگي، تشعشعات است كه به شكل يونهاي بسيار سنگين و از ستاره هاي دور مي آيد و در راه خود هرچه باشد را فرا مي گيرد. موانع ديگر در راه اين مأموريت هزينه آن است كه بين ۳۰ تا ۶۰ ميليارد دلار تخمين زده مي شود و شامل تهيه غذا، سوخت و تداركات ديگر براي اين سفر است. هر يك از اينها به تنهايي ميتواند اين پروژه را غيرعملي كند.
در يكي از آزمايشگاههاي ۳۴ ميليون دلاري ناسا در نيويورك، دانشمندان با استفاده از ذرات درون اتمي كه سرعت آنها تا نزديك سرعت نور افزايش يافته است به مواد مورد استفاده در سفينه هاي فضايي و همچنين نمونه هاي بافتي و حيوانات كوچك ضربه وارد كردهاند. آنها اميدوارند با استفاده از ابزارهايي چون اسكن ام.آر.آي و تواتر دي.ان.ايها، به چگونگي صدمه رسيدن از ناحيه تشعشعات به بافتهاي بيولوژيك و راههاي جلوگيري از آن پي ببرند. در يك رفت و برگشت به مريخ شايد هر يك از سلولهاي بدن از ناحيه يك ذره يونيزه شده يا يك پروتون آسيب ميبيند، البته هنوز كسي نميداند اين آسيب چه تأثيراتي به دنبال دارد. اگر هر يك از عصبهاي درون مغز آسيب ببيند آيا از انساني كه از مريخ بازميگردد چيزي باقي ميماند؟ اين پرسشي است كه دانشمندان در تلاش براي يافتن پاسخي براي آن هستند. آنها ميگويند، سفر به مريخ به معني زندگي در محيطي است كه انسانها براي آن ساخته نشدهاند. پناه گرفتن در مقابل تشعشعات در روي زمين كار آساني است، كافي است پوششي محكم در برابر خود بگيريم. اما درون فضاپيما كه وزن وجود ندارد اين كار آساني نيست. امكان كاهش زمان در معرض تشعشع قرار گرفتن فضانوردان هم فعلاً وجود ندارد.
پژوهشگران ناسا تشعشعات را يكي از سه مشكلي مي دانند كه پيش از سفر به مريخ بايد برطرف شود. دو مشكل ديگر فراهم آوردن نيروي محركه بهتر و توليد برق آني است.
دانشمندان آمريكايي ميگويند، آمريكاييها بهطور متوسط ۳۵۰ ميلي رم اشعه در سال دريافت مي كنند، اين بخشي از تشعشعات خورشيدي و كيهاني است كه از زمين يا در فضا ساطع مي شود: از تشعشعات صخره ها و مواد معدني راديواكتيو گرفته تا ميزان بالاترآن كه از هواپيماها ميآيد. فضانورداني كه با آپولوي ۱۴ به ماه رفته اند يك مأموريت ۹ روزه نزديك به ۱۱۴۰ ميليرم اشعه جذب كرده اند. تأثيرات طولاني مدت اين تشعشعات همچون افزايش ميزان سرطان در بزرگسالاني كه در معرض اين ميزان اشعه بودهاند يافت نشده است اما كارشناسان عقيده دارند چنين تأثيراتي وجود دارد. كارگران نيروگاههاي هسته اي طبق قانون نبايد در معرض بيش از ۵ هزار ميليرم اشعه در سال قرار گيرند. سفر به مريخ، فضانوردان را در معرض ۱۳۰ هزار ميلي رم اشعه قرار ميدهد كه اين معادل ۴۰۰ سال قرار گرفتن در معرض اشعه هاي طبيعي در روي زمين است.
اما تشعشعات روي زمين با تشعشعات فضايي متفاوت است. اشعه هاي زمين از پرتوهاي گاما تشكيل شده كه انرژي بسيار كمتري نسبت به ذرات سنگين فضا دارد.
درباره تأثيرات بيولوژيك اين تشعشعات اطلاع چنداني وجود ندارد چون منبعي براي توليد اشعه هاي مشابه وجود ندارد. با اين حال دانشمندان آزمايشگاه نيويورك به طور مصنوعي اين فضا را ايجاد كرده اند و تأثيرات آن را بر روي مغز موش ها امتحان مي كنند. آنها مي گويند اين پژوهش ممكن است سال ها طول بكشد تا به نتيجه برسد.

دانشگاه هاپكينز- فضاپيماي ۱Vayager ، نخستين شيء ساخته دست بشر است كه تا به امروز توانسته مسافت زيادي در حدود ۸ بيليون مايل دورتر از زمين را طي مدت ۲۶ سال بپيمايد. نتايج گروهي از كارشناسان فضايي طي مخابرات اطلاعاتي با اين موشك فضايي حاكي از آن است كه اين سفينه فضاپيما، به طور قطع به يكي از مرزهاي فضايي مشخص كننده منظومه شمسي نزديك شده و به احتمال بسيار زياد از آن گذر كرده است، جايي كه ذرات ماوراي صوت كه از خورشيد تغذيه مي شوند با ذرات ماده موجود در فضاي ميان ستارهاي برخورد پيدا مي كنند. تاكنون هيچ يك از سفينه هايي كه به فضا پرتاب شده اند توان نزديك شدن به اين مرز را كه «شوك پاياني» نام گرفته است نداشته ا ند. اما همچنان بر سر نتايجي كه اين تيم فضاشناسي مستقر در دانشگاه هاپكينز آمريكا؛ در زمينه گذر از مرز شوك پاياني به دست آورده اند اختلاف نظر وجود دارد. چرا كه گروهي از دانشمندان علوم فضايي معتقدند اگر موشكي بتواند از اين مرز عبور كند، اتفاق بسيار مهمي در تاريخ علوم فضايي دنيا رخ خواهد داد و بسياري از ناشناخته هاي فضايي مكشوف خواهند شد.

نسبت آب به سياره ماه، مانند نفت است به زمين. دانستن آن مطلب كه سياره ماه داراي ميزان قابل توجهي آب است براي بسياري از دانشمندان سياره شناس و حتي رويابيناني كه كشف اطلاعات سيارهاي و ميان سيارهاي را جز در روياهايشان تصور نمي كنند، منبع تغذيه و در نهايت سوخت رساني اطلاعاتي به جستجو گراني است كه در آينده در پي كشف سياره هاي منظومه شمسي، به فضا قدم مي گذارند. پيش از اين شواهد نشان مي داد كه در سياره ماه، آب بسيار كمياب است اما هم اكنون، بررسي ها و تحقيقات جديد از وجود قطعات بزرگ يخ در اين سياره خبر مي دهد كه احتمالاً اين بيليون ها تن يخ، حاصل برخورد ستاره هاي دنباله دار با سياره ماه، طي بيليون ها سال عمري است كه از خلقت اين سياره مي گذرد.

يونان- سه سال پيش باستانشناسان بقاياي بخشي از شهر زيرزميني «هرلايك» را از سواحل خليج «كورنيث» در كشور يونان بيرون كشيدند كه به عقيده آنها قدمت اين شهر قديمي به زمان افلاطون باز مي گشت. اما اكنون، پس از گذشت سه سال، با كشف ديگر قسمت ها و كنار هم گذاشتن قطعات گمشده شهر «هرلايك»، قدمت اصلي اين سرزمين به طور دقيق مشخص شده است. ساخت شهر «هرلايك» به «عصر برنز» در حدود ۲۶۰۰ سال قبل از ميلاد مسيح باز مي گردد. نام شهر «هرلايك» در آثار هومر، افلاطون و بسياري ديگر از نويسندگان شهير اساطير يونان آمده است. اين شهر در سال ۳۷۳ پيش از ميلاد با وقوع زلزله اي عظيم در زير خاك مدفون شده، پس از آن توسط امواج جزر و مدي به زير آب فرو رفته است. در كتب قديمي آمده كه ناپديد شدن شهر «هرلايك» در افلاطون انگيزهاي ايجاد كرد تا افسانه «آتلانتيس» خود را خلق كند.نام بقاياي شهر زيرزميني «هرلايك» به دليل قرار گرفتن در سواحل خليج كورنيث، در فهرست ۱۰۰ اثر باستاني دنيا در سال ۲۰۰۴ قرار گرفته است كه بيش از ديگر آثار تاريخي دنيا، در معرض انحطاط و نابودي قرار دارند.
منابعguardian-Washingtonpost-Newyorktimes :

نازنين زاغري
واشنگتن- يك سازمان خبرگزاري وقايع فضايي در ايالت كلرادوي آمريكا كه اطلاعات دقيق و جامعي ازتوفان خورشيدي اخير در اختيار عموم قرار مي داد به دليل عدم حمايت مالي از سوي مجلس سناي آمريكا و دولت اين كشور از ادامه فعاليت هاي خود ممانعت كرد. اين توفان خورشيدي كه چندي است به شكل جريان سيالي از ذرات ريز اتمي، زمين را دربرگرفته است بر روي شركت ها و دستگاه هاي مخابراتي و الكترونيكي، خطوط هوايي و ماهوارهاي فضايي تأثير منفي گذاشته، سيستم هاي آنها را دچار اختلال مي كند. تاكنون تعدادي از خطوط هوايي اين ايالت كه ظاهراً به منطقه اوج اين توفان خورشيدي نزديكتر از ساير نقاط است، روند فعاليت هاي خود را تا حدي تغيير داده، ارتفاع پروازهاي شان را به منظور جلوگيري از بروز مشكلات ارتباطي فضايي و قرار گرفتن در رادار اشعه هاي اضافي، پايين آورده اند. يك دانشمند برجسته عضو كلوب ناسا اعلام داشت، كار كردن بدون استفاده از سيستم هاي پيشبيني كننده وقايع فضايي، مانند زندگي كردن در يك شهر ساحلي است كه هيچ منبع پيشبيني كننده تندباد و توفانهاي دريايي در آن وجود نداشته باشد.