اشاره؛ همين طوري روي صندلي، مخده يا مبل راحتي لم داده ايد و برنامه مورد علاقه تان را از طريق تلويزيون تماشا مي كنيد. لحظه اي بعد، نشانه كوچكي در سمت راست تلويزيون حك مي شود. اين نشانه نمايانگر آن است كه چند ثانيه اي بايد قيد قصه يا برنامه تلويزيوني را بزنيد تا آواري از تبليغات تلويزيوني را در وجود خودتان و تمام اعضاي خانواده جاي دهيد. آن هم تبليغات تكراري مواد شوينده، مواد غذايي، اتومبيل ها و موتورسيكلت هاي جورواجور ولي مشابه هم.
اخيراً دست اندركاران تلويزيون، تمهيد جديدي را انديشيده اند. آنها اين بار به كمك حمايت مالي برخي از شركت هاي بزرگ توليدي داخل و خارج، قصه هاي آبكي را بزك مي كنند و با پز بازيگران و نابازيگران به خورد بينندگان مي دهند و ما مجبوريم هي نام هاي آشنا و نا آشنا را بشنويم يا ببينيم. همچنين براي مشاهده بازي هاي تيم ملي فوتبال، مجبوريم به شيوه هاي متفاوت و با تبليغات نام يك محصول پالايشگاهي مرتبط با اتومبيل يا شركت توليد كننده آن را تحمل كنيم. دكتر عليرضا ميرزا صادقي، يكي از بينندگان حرفه اي تلويزيون با ديدن چنين برنامه هايي، نقبي به نگرش مخاطبان و دست اندركاران تلويزيوني زده كه خواندني است.
همه ما كم و بيش سال هاي محروميت تبليغات كالاها از طريق تلويزيون، اين رسانه همگاني را در سالهاي بعد از انقلاب به خاطر مي آوريم. به طوري كه در ده سال اول انقلاب اسلامي هيچ كالا يا خدماتي اجازه تبليغ از طريق راديو يا تلويزيون را نداشتند. درسال هاي ۶۸ تا ۷۰ تنها سازمان هايي كه مي توانستند اين ابزار رسانه اي را به منظور آشنا سازي مخاطبين و مشتريان خود مورد استفاده قرار دهند، بانك ها و برخي از مؤسسات اعتباري بودند. اما اين كار به اينجا ختم نشد و طعم شيرين مبالغي دريافتي رسانه هاي مردمي از يك سو؛ و تهاجم فرهنگي كانال هاي ماهواره اي از سوي ديگر؛ مسئولين صدا و سيما را واداشت كه كمبود بودجه هاي تخصيص يافته براي تهيه برنامه هاي متناسب با فرهنگ كشورمان را دليلي قرار دهند تا بتوانند طيف تبليغات را از اين گونه خدمات به كالاهاي داخلي و در مدت كوتاهي حتي به كالاهاي خارجي نيز گسترش دهند. شايد تا اين جاي كار، جاي شكايتي و گلايه اي نبود. «تبليغات» همان طور كه از نامش بر مي آيد، در شكل صحيح خود مي تواند در «معرفي» مناسب اجناس و خدمات مرغوب به مشتريان كمك كند و در اين ميان چه وسيله اي بهتر از تلويزيون و راديو كه در نوع خود با مخاطبان بيشتري روبه رو است. وانگهي چنانچه يك برنامه تبليغاتي به خوبي تهيه شود، بعضاً به خودي خود مي تواند سرگرم كننده نيز باشد. اما كار به اينجا خاتمه پيدا نكرد، چرا كه برنامه هاي تبليغاتي تجاري، كم كم پاي خود را به داخل برنامه هاي تلويزيوني نيز باز كردند و در ابتدا يك بار در بعضي از برنامه ها، آن هم با احتياط، يعني چند دقيقه قبل، از طريق زيرنويس هاي مكرر و به تدريج دو و حتي سه بار آن هم در «زمان هاي طولاني تر» و در «تمام برنامه ها»ي پربيننده شاهد آگهي هاي رنگارنگ و بعضاً تا حدي سطحي بوديم. سطحي از اين لحاظ كه بيشتر شبكه هاي تلويزيوني جهان، حتي آنهايي كه با بودجه مردم كار نمي كنند، تيزرهاي تبليغاتي خود را از نظر كيفيت و محتواي ساخت مورد غربالگري قرار مي دهند. به عبارت ديگر، عقيده بر اين است كه معمولاً بينندگان روي تيزرهاي تبليغاتي به خصوص تيزرهاي بين برنامه اي بيش از هر قطعه نمايشي ديگري حساس هستند، چرا كه معمولاً به نوعي مجبور به ديدن آنها هستند، پس يك رسانه نبايد به هركسي كه يك شبه تصميم مي گيرد در حياط منزلش اقدام به ساختن تيزر تبليغاتي نمايد، اجازه دهد كه بينندگان خود را عصبي نمايد. و اما...
وقتي كه مسئولين تبليغاتي به راحتي بتوانند هر تصميمي را به اجرا در آورند يا اصولاً قاعده اي براي اين گونه اقدامات وجود نداشته باشد نتيجه اش اين مي شود كه پديده نوظهوري به نام «تبليغات حين برنامه اي» به منصه ظهور مي رسد. پديده اي كه آن را تنها مي توان در شبكه هاي تبليغاتي شاهد بود. به نظر مي رسد كه تبليغ كالا از طريق فيلم ها و كليپ هاي سرگرم كننده تنها در شكل نامحسوس خود جايز باشند يعني اين كه كالاها بدون اين كه مورد تأكيد دوربين يا هنرپيشه قرار گيرند، تنها به بيننده نشان داده مي شوند، اما به ندرت حتي نام يا علامت تجارتي آن كالا مستقيماً نشان داده مي شود. در اينجا مي توان گفت كه مراقب باشيد نسل سوم تبليغات تلويزيوني در راه است...! كه در آن نه تنها تمام صحنه و اطراف و اكناف هنرپيشگان از نام يك كالا يا شركت پر مي شود كه حتي داستان فيلم نيز به گونه اي تغيير پيدا مي كند كه بتوان زمان بيشتري را براي تحميل نام و شكل كالاي مربوطه اختصاص داد. در اين نسل از تبليغات، موضوع فيلم به توسعه فروشگاهي كه در داستان هيچ نقش تعيين كننده اي ندارد، مبدل مي شود. لذا به بهانه جابه جا كردن كالاهاي يك كارخانه مشخص، بيننده ناچار است كه از انواع و اقسام محصولات يك مارك تجاري سان ببيند. در اين نسل از تبليغات حين برنامه  اي تلويزيون، وقتي تهيه كننده درصدد است كه انواع توليدات يك كارخانه خودروسازي را به بيننده نشان دهد، ناچار است كه لوكيشن فيلمبرداري را به بهانه پيك نيك يا مسابقه رالي به بيرون از محيط هميشگي ساخت فيلم ببرد و چون اصولاً اين تغيير تا حدودي با روند معمول مجموعه تلويزيوني ناهمخوان است و در نتيجه حرفي براي گفتن وجود ندارد، هنرپيشگان واداشته مي شوند كه در چند پلان پشت سر هم مرتباً به ماشين بي زبان گاز بدهند تا مبادا يك بيننده وجود ماشين را ناديده بگيرد و اما جالب تر از همه در اين نسل تبليغاتي حتي عرضه كنندگان يونيت دندانپزشكي نيز فرصت پيدا مي كنند كه محصولات خود را در برنامه غيرتخصصي دندانپزشكي به نمايش بگذارند. اگر در اين ابهام داريد كه چگونه مي توان يك يونيت دندانپزشكي را در برنامه اي غيرمرتبط با بهداشت دهان و دندان به نمايش گذاشت، جواب آن را از هدايت كنندگان اين نسل از تبليغات تلويزيوني بپرسيد. چرا كه آنها به شما نشان مي دهند كه چگونه مي توان بدون اين كه لازم باشد، نگران محتواي داستان و يا طنز آن بود، سه نفر هنرپيشه را بر روي اين يونيت مشغول كنند تا لوله هاي آن را بكشند و يا با دكمه ها، صندلي آن را بالا و پايين كنند و بعد... هيچ اتفاق مهمي نيفتد! تنها توجيهي كه لازم است اين است كه صاحب اين يونيت يك دندانپزشك است كه همسرش آن را به عنوان هديه براي وي خريده است تا در اتاق نشيمن خانه بگذارد! احتمالاً اگر از سازندگان اين گونه مجموعه هاي تلويزيوني بپرسيد مي گويند همين توجيه هم زيادي است... كسب درآمد به توجيه زيادي محتاج نيست. به نظر مي رسد بايد كمي نگران اين نسل از تبليغات حين برنامه اي رسانه هايي مردمي چون تلويزيون بود، چرا كه در اينجا مهم تر از پول و وقت، شعور بينندگان است كه مورد هدف قرار گرفته شده است. تنها چيزي كه جاي تعجب دارد اين است چگونه هنرمنداني كه به واسطه توانايي ها و تلاش خود توانسته اند اعتبار و محبوبيت قابل قبولي را در بين مخاطبان تلويزيون كسب كنند حاضر شده اند آن را وارد اين تعاملات تجاري نمايند، هرچند اين گونه اقدامات ممكن است در كوتاه مدت سودي را به دنبال داشته باشد، اما مردم ما به خوبي معني كيفيت را مي دانند و به يقين در ميان مدت اين گونه برنامه نيز به سرنوشت بسياري از مجموعه هاي تلويزيوني ۹۰ قسمتي ديگر تلويزيون مبتلا خواهد شد كه واكنش مردم سازندگان آن را، حداقل براي مدتي، از صحنه فيلمسازي خارج خواهد كرد.

منتقدان عرب مي گويند، آمريكا بايد در رفتار خود نسبت به ملت هاي عرب و حقوق آنها تغيير ايجاد كند، شبكه هاي عظيم و پرهزينه تبليغاتي قادر نيست شكاف موجود ميان آمريكا و اعراب را پر كند.
ايجاد يك ايستگاه تلويزيون ماهواره اي توسط دولت آمريكا براي بينندگان و مخاطبان عرب مخالفت هايي را در خاورميانه برانگيخته است. زيرا مي گويند اين يك كوشش آمريكايي براي تخريب ارزش هاي اسلامي و شست و شوي مغزي جوانان عرب است.
شبكه تلويزيوني «الحره» كه با پول و امكانات آمريكا ايجاد شده، قرار است، پخش برنامه هاي خود را به زودي آغاز كند. جورج دبليو بوش رئيس جمهور آمريكا اميدوار است كه اين ايستگاه خبري، كه طي يك ماه آينده برنامه هايش ۲۴ ساعته خواهد شد، به سهم خود، از نفرت روزافزوني كه پس از اشغال عراق توسط آمريكا در ميان ملت هاي عرب عليه اين تهاجم شكل گرفته، بكاهد.
«الحره» از حوالي واشنگتن پخش مي شود اما تجهيزاتي در چندين پايتخت، شامل بغداد دارد و كاركنانش اكثراً  عرب خواهند بود.تأمين مالي اين ايستگاه تلويزيوني برعهده دولت آمريكاست و براي سال اول ۶۲ ميليون دلار اعتبار براي اجراي اين طرح اختصاص يافته است.
منتقدان جهان عرب برخلاف خوش بيني مقامات آمريكايي بر اين باورند كه دولت آمريكا براي جذب قلوب و اذهان اعراب هنوز راه درازي در پيش دارد.
جميل ابوبكر، يك سخنگوي جنبش اخوان المسلمين اردن گفت: «اهداف اصلي راه اندازي چنين كانالي ايجاد تغييرات فاحش در اصول و آموزه هاي ماست. اما ذات جوامع عرب و اسلامي و تنفر و مردود شمردن سياست هاي آمريكا از سوي آنها، سرانجام تأثير آن را محدود خواهد ساخت.»
ابوبكر، الحره را به عنوان «بخشي از رسانه هاي آمريكا و تهاجم فرهنگي اين كشور در منطقه»، محكوم كرد. روزنامه نگاران عرب نيز به طور گسترده در مقاله هاي خود از الحره به عنوان تبليغات ناخواسته و حتي خطرناك براي نفوذ و شست وشوي مغزي اعراب انتقاد كرده اند.
«نورمن پاتيز»، يك عضو هيأت حاكمان اين مؤسسه سخن پراكني، كه الحره و بخش راديويي صداي آمريكا را نيز اداره مي كند، در قبال انتقادات مي گويد، بايد منتظر ماند و ديد كه چه واكنش هايي در ميان بينندگان برانگيخته مي شود، مسلماً  ما سعي مي كنيم مطابق سليقه آنها،  در برنامه ها تغيير و تحول ايجاد كنيم. اين فرستنده تلويزيوني بخشي از فعاليت هاي دولت آمريكا براي تأثيرگذاري بر افكار عمومي جهان عرب بويژه جوانان مي باشد. دولت آمريكا همچنين سعي كرده با اعراب از راه هاي ديگر ارتباط پيدا كند، جديداً  از راه راديوي عربي زبان «سوا» و يك مجله عربي- انگليسي به نام  «هاي» كه درباره فرهنگ و زندگي آمريكايي است، مي خواهد با جوانان عرب رابطه برقرار نمايد. راديو سوا مدت كوتاهي پيش از اخراج صدام حسين رهبر خود كامه عراقي از قدرت در آوريل گذشته شروع به كار كرد. انتشار مجله  «هاي» در جولاي (تير ماه) گذشته كه در ۱۴ كشور عربي منتشر شد و در اينترنت هم در دسترس است، از جمله اقدامات ديگر آمريكا براي جلب نظر اعراب مي باشد. اما نتايج بررسي هاي اوليه حاكي از آن است كه هيچ كدام از اين رسانه ها آن گونه كه دولت آمريكا پيش بيني مي كرد، موفق نبوده اند. برخي عرب هاي جوان به موسيقي پاپ راديو سوا توجه دارند، اما براي شنيدن اخبار به ايستگاههاي ديگري رجوع مي كنند! 
«رامي خوري»، مدير اجرايي روزنامه ديلي استار لبنان، بر اين باور است كه الحره «شكاف ميان آمريكاييان و اعراب را به جاي اين كه پرنمايد، عميق تر مي كند». به گفته وي «الحره، مانند راديو دولتي آمريكايي سوا و مجله «هاي» پيش از آن، يك حقه و فريب سرگرم كننده، گران و نامربوط است.»
الحره پاسخ آمريكا به شبكه هاي ماهواره اي تمام خبري عربي است كه متهم به شعله ور كردن آتش احساسات ضد آمريكايي مانند شبكه الجزيره شده اند.
در دهه گذشته، جهان عرب شاهد گسترش شديد ايستگاههاي تلويزيون ماهواره اي، هم دولتي و هم خصوصي بوده كه منجر به طيف ابراز عقيده وسيع و باور نكردني شده است. الجزيره تقريباً  از سوي همه رژيم هاي عربي مورد انتقاد شديد قرار گرفته زيرا عقايدي بر ضد دولت هاي عربي بيان كرده است.
«سميحه دهروق» رئيس كانال خبري نيل گفت: تصوير آمريكا در ميان اعراب بهتر نخواهد شد تا زماني كه اين كشور سياست هاي خود را نسبت به آنان بهتر كند.
وي گفت: «قضاوت درباره آمريكا وابستگي به اين دارد كه اين كشور چگونه در جهان رفتار مي كند. حقايق خود سخن مي گويند.»
ترجمه: سعيد علوي نائيني

سيماي «اوراز» در سيما
ابراهيم سعيدي از كارگردانان عرصه سينماي مستند و كوتاه در حال تحقيق و پژوهش براي ساخت فيلم مستندي درباره محمد اوراز كوهنورد فقيد است. وي كار ساخت اين فيلم را پس از پايان تحقيقات خود آغاز خواهد كرد.
سعيدي به ايسنا گفت كه قصد دارد در اين فيلم به رابطه انسان و طبيعت كه در اين جا به تقابل كشيده شده است بپردازد.
به گزارش ايسنا، محمد اوراز كوهنورد ملي پوش و پرافتخار ايراني، شهريور ماه سال جاري در حادثه ريزش بهمن در سعود تيم ملي كوهنوردي ايران به قله ۸۰۶۸ متري كاشربروم، سقوط كرد و پس از ۲۱ روز دست و پنجه نرم كردن با مرگ به ديار باقي شتافت.
توليدات شبكه باران
شبكه استاني سيماي مركز گيلان- شبكه باران- فيلم سينمايي با عنوان «راز درخت لك لك ها» را در دست تهيه و توليد دارد. به گزارش ايسنا اين فيلم به صورت ويدئويي دي وي كم و در ۹۰ دقيقه آماده نمايش مي شود.
مجموعه تلويزيوني «چشم ها» در سيزده قسمت آماده نمايش مي شود.مجموعه تلويزيوني «چشم ها» در سيزده قسمت ۳۵ دقيقه اي توسط شبكه استاني سيماي مركز گيلان- شبكه باران- در حال توليد است. زهرا بشرخواه تهيه كنندگي اين برنامه را بر عهده  دارد.
به گزارش ايسنا، خلاصه داستان اين مجموعه به اين شرح است: نوه هاي پيرزني به نام اكرم در خلال انحصار وراثت اموال پدربزرگشان كه هفت سال پس از فوت او انجام مي گيرد، پي به اسرار درگذشت مادر بزرگشان مي برند...
مجموعه داستاني با عنوان «گرانبار» و دو انيميشن با عنوان هاي «مترسك» و «بادكنك سياه» توسط مركز صدا و سيماي بوشهر توليد شده است.
به گزارش ايسنا، مجموعه «گرانبار» در سيزده قسمت ۴۵ دقيقه اي به كارگرداني ابراهيم عباسي و تهيه كنندگي سميه جمالي در حال توليد است و از قالبي طنز آميز برخوردار است و دو انيميشن «مترسك» و «بادكنك سياه» به ترتيب توسط «جواد رمضاني و عبدالرضا سعيدنيا» و «پيمان دهقاني» كارگرداني مي شود.
توليدات شبكه استاني خراسان
تا پايان سال جاري هشت فيلم داستاني و مستند توسط مركز سيماي خراسان آماده پخش مي شود.به گزارش ايسنا، از اين هشت فيلم سه فيلم در قالب داستاني و پنج فيلم در قالب مستند توليد مي شود.
اسامي اين فيلم ها عبارتند از:
«خط هاي بيدار» به كارگرداني حسين موسوي، «عشق و خاكستر» به كارگرداني شادكامي، «قاصدك» به كارگرداني رستگار مقدم، «فرت» به كارگرداني عباس مهاجران، «كوكب» ابراهيم رحيميان، «شير احمد» سعيد كوثري، «تندرو» سعيد كوثري و «ارغوان» حسين صفار. بر پايه اين خبر، اين آثار تا پايان سال جاري آماده پخش از شبكه استاني هستند.