|
تنبيه بدني، از نگاهي ديگر
آري گفتن به حقوق كودكان و نوجوانان
اشاره: در چند روز گذشته، بار ديگر اخباري در رسانه ها و نيز خروجي تلكس ها و سايت هاي خبري مطرح شد كه از رونق دوباره تنبيه بدني در مدارس خبر مي داد. خانم نيلوفر اكبريان، از مخاطبان روزنامه همشهري و مادر يكي از دانش آموزان دبيرستاني، كه اخيراً فرزندش مورد تنبيه بدني شديد قرار گرفته است، بدون ذكر مقصر و تنها با هدف تبيين تقصير، مطلبي را در اين زمينه برايمان ارسال داشته است كه در پي مي آوريم.
* * *
كوفي عنان دبير كل سازمان ملل متحد در پاسخ به فراخوان «آري گفتن به حقوق كودك و نوجوان» در ماه مه ۲۰۰۲ مي گويد: همه كودكان و نوجوانان بايد آزاد باشند، تا در سلامت، صلح و با كرامت رشد كنند.
به طور يقين هيچ جامعه اي نمي تواند به رضامندي برسد، مگر اين كه حقوق نوجوانان در آن تضمين و رعايت شود. آموزش نوجوانان، آن هم با كيفيت بالا در محيطي قابل اجراست كه امنيت، آرامش و صلح در آن طنين انداز باشد. محيطي كه احترام به حقوق بشر را در آنان القا كند و آنها را براي زندگي مسئولانه در جامعه آماده سازد. شكي نيست كه بدون سرمايه گذاري قابل ملاحظه روي نوجوانان، هيچ كشوري نتوانسته به اهداف ياد شده و نيز پيشرفت قابل ملاحظه دست يابد. درگيري و مناقشه در محيط خانه و مدرسه از موانع بسيار مهم تحقق حقوق نوجوانان است. در جهاني كه پيشگامان حقوق بشر براي احقاق حق اين گروه عظيم و پرتوان نيروي انساني تلاش مي كنند و جمهوري اسلامي ايران از سال ۱۳۷۳ به پيمان حقوق كودك و نوجوان پيوسته است(از بدو تولد تا پايان ۱۸ سالگي دوران حمايت يونيسف از اين جامعه انساني است) و برابر اطلاعيه يونيسف جلوگيري از تنبيه بدني نيازمند يك جنبش نيرومند و فراگير اجتماعي است تا از كليه مدارس ما ريشه كن گردد. متأسفانه در رسانه هاي گروهي شاهد تنبيهات بدني بي رحمانه توسط مربيان آموزش و پرورش هستيم، مربياني كه مي بايست مظهر آموزش و تربيت دانش آموزان اين مرز و بوم باشند، نه اين كه پيكر آنان را جايگاه ضربه هاي چوب و تازيانه بيابند. چگونه مي توان بر پيكر نوجواناني تنبيهات بدني وارد كرد كه بعضاً خالق زيباترين قطعات موسيقي، تابلوهاي نفيس نقاشي، شعر و ادبيات و در نهايت كسب افتخارات مختلف در عرصه هاي بين المللي هستند و يا مي توانند با تشويق و انگيزه اي كه من و شما در آنها ايجاد مي كنيم، در آينده با داشتن فرصت جواني كسب كنند. چگونه مي توان بر پيكر نوجواناني آسيب وارد كرد كه خالق هستي آنها را سالم، زيبا و منشأ آفرينش خلاقيت هاي بيكران بشري آفريده است؟ اگر هم زماني و در جايي نوجوان محق به تنبيه تشخيص داده شود، اين تنبيه متوجه والدين و يا مربيان ناشي و خطا كاري است كه در نحوه تربيت وي غفلت ورزيده اند و بس. همگي ما به تعهدات اسلامي و اخلاقي خود پاي بند هستيم و نيز مي دانيم كه وزارت آموزش و پرورش با رسالت عظيمي كه بر عهده دارد تنبيه بدني را به هر شكلي ممنوع اعلام كرده است و مي دانيم كه حساسيت هاي لازمه را نيز به نحو احسن در جهت پيگيري خلافكاران داراست، اينك وقت آن است كه تدبيري انديشيد تا تنبيه بدني براي هميشه از مدارس ما ريشه كن گردد و هيچكس جرأت ارتكاب چنين حركت ناپسندي را به خود ندهد. شايسته نيست در كشوري كه مردمش هميشه به پيشينه تاريخي و فرهنگي پرافتخار خود در جهان سرافراز بوده و هستند كودكان و نوجوانانش خداي ناكرده مورد تعرض جسمي و روحي واقع گردند، آن هم از سوي معلمين و مربيان تحصيلكرده و آموزش ديده اين ديار. زيرا اميدمان اين است كه فرزندانمان همگي به موفقيت مورد انتظار دست يابند و تحقق اين مهم مرهون تلاش ها و مراقبت هاي همگان در همه ابعاد است.
استفاده از سياست و تدبيرهاي گونه گون در زمينه برخورد با نوع شيطنت و تخلفات دانش آموزي حتي بايد مطابق با موازين قانوني و مدون وزارت آموزش و پرورش بوده و افرادي مجرب و كارآزموده، در جهت هدايت آنان حركت كنند كه خود از آرامش و توانايي هاي روحي و فكري برخوردار باشند تا بتوانند تأثيرات مثبت، عميق و بنياني را در دانش آموز ايجاد كنند. نه اين كه خداي ناكرده با تخليه فشارهاي روحي و عصبي خود درصدد ضربه زدن به استعدادها و خرد كردن شخصيت انسانهاي جوان و پرتوان اين مرز و بوم باشند.
|
