مينا شهني
به چند سؤال بايد جواب بدهي. فرم تقاضا نامه را پر مي كني به اين شرط كه براي بيشتر ادعاهايت سند رسمي در دست داشته باشي. اگر مدعي هستي كه تحصيلكرده اي بايد گواهي رسمي تحصيلاتت را نشان بدهي و فتوكپي آن را ضميمه مدارك كني. فتوكپي شناسنامه، كارت پايان خدمت سربازي و...
اين جا يك مركز مشاوره ازدواج است كه مي تواني خواسته هايت را درباره همسر آينده ات روي يك فرم علامت گذاري و يادداشت كني. اين خواسته ها از قد و رنگ چشم و مو گرفته تا تحصيلات و خانواده و شغل و درآمد را در بر مي گيرد.

كله هاي طاس
فرم ها در دو رنگ تهيه شده اند صورتي براي دخترخانم ها و سبز آبي براي آقايان. در فرم مشخصاتي كه آقايان پر مي كنند علاوه بر اين كه مشخصات كامل فيزيكي خود را مي نويسند بايد درباره وضعيت دندان هايشان هم توضيح بدهند و جالب تر اين كه در اين فرم قيد شده آقاياني كه طاس هستند بايد اين نكته را در مشخصات خود قيد كنند.
مصرف سيگار و مواد مخدر نيز در هر دو فرم به طور مشترك قيد شده است.
وقتي از مدير مركز درباره صحت و خلاف پاسخگويي به سؤال ها به ويژه سؤال هايي درباره مشروبات الكلي و مواد مخدر مي پرسم در جواب مي گويد كه با تشويق مراجعه كنندگان به رعايت صداقت آنها را مجاب مي كنيم كه در صورتي كه آنها را مصرف مي كنند در فرم هايشان قيد كنند تا بعدها مشكل خاصي پيش نيايد.
يك ساعت در اتاق خواستگاري
بالاي در يكي از اتاق ها نوشته شده «اتاق خواستگاري» همين نوشته توجه هر كسي را جلب مي كند، توي اتاق سرك مي كشم چند مبل، يك ميز و چند شاخه گل مصنوعي و كتابهاي آموزشي، همين و همين. مدير موسسه مي گويد بعد از بررسي فرم ها اگر به اين نتيجه برسيم كه دو نفر نظراتي شبيه به هم دارند آنها را در يك ساعت معين به دفتر دعوت مي كنيم و در اتاق خواستگاري مي توانند حرف هايشان را بزنند ولي فقط يك ساعت فرصت گفت و گو دارند. هر چند اين ملاقات ها در اتاق خواستگاري تا سه بار تكرار مي شود و چنانچه دختر و پسر به توافق برسند مي توانند مراسم رسمي خواستگاري را در خانه شان برگزار كنند. در غير اين صورت فرم ها دوباره در نوبت قرار مي گيرد.
حاجيان يكي از مزيت هاي اين روش را كاهش هزينه و جلوگيري از اتلاف وقت مي داند او مي گويد: «براي برگزاري مراسم خواستگاري خانواده ها هزينه و وقت زيادي صرف مي كنند اما با اين روش فقط دختر و پسر هستند كه وقتشان را در اختيار يكديگر قرار مي دهند و براي خانواده ها زحمتي ايجاد نمي شود.»
حضور در اتاق خواستگاري و حرف زدن با كسي كه قرار است در آينده همسر آدم باشد احتمالاً استرس زيادي به جوانان وارد مي كند. مي پرسم دخترها و پسرها دسته گل هم مي آورند، مي خندد و از آقايي حرف مي زند ۴۰ ساله كه روح لطيفي داشت و هربار به اتاق خواستگاري دعوت مي شد يك شاخه رز قرمز با خود مي آورد و تا عروس خانم نمي آمد گل را همچنان در دست نگه مي داشت و سپس به دختري كه قرار بود عروس آينده باشد مي داد. هر چند صاحب اين روحيه لطيف خيلي هم سخت سليقه بوده و دقيقاً با دهمين دختري كه معرفي شده ازدواج كرده است.
متولد ۱۳۰۰ در صف ازدواج
مردي متولد ۱۳۰۰ در فهرست متقاضيان ازدواج موسسه قرار دارد و من با تعجب به حاجيان مي گويم: «چطور ممكن است يك  آدم ۸۳ ساله متقاضي ازدواج باشد؟»
حاجيان مي خندد چادرش را جابه جا مي كند و مي گويد: «همين ديروز در اتاق خواستگاري يك داماد ۷۶ ساله و يك عروس ۵۰ ساله به مذاكره نشسته اند.»
وقتي تعجب مرا مي بيند توضيح مي دهد كه عروس ۵۰ ساله تا كنون ازدواج نكرده و جالب اين كه خيلي هم شوق و ذوق دارد، اما داماد كه يك پيرمرد تر و فرز بازاري است همسرش را از دست داده فرزندانش بزرگ شده و ازدواج كرده اند.
در هرحال كوچكترين پسر ثبت نام شده در اين مركز متولد ۱۳۶۲ است و كوچكترين دختر متولد ۱۳۶۶، متولد پيرترين آدم هم كه لابد آقايي است كه تاريخ تولدش به ۱۳۰۰ مي رسد. به گفته مسئول مركز بيشتر مراجعه كنندگان داراي تحصيلات دانشگاهي اند و بيشتر از ۳۰ سال سن دارند.
پول و زيبايي معيار ازدواج
بنا به فرم هاي موجود بيشتر پسراني كه براي ازدواج فرم پر كرده اند مي خواهند همسرانشان زيبا و از خانواده هاي خوبي باشند و دختران بيشتر شوهر پولدار مدنظر دارند.
به نظر مي رسد تحصيلات جايگاه خاصي در اين فرم ها ندارد و آنچه در صدر است قيافه و پول است. به هرحال معيارهاي اصلي را در فرم هايي مي توان جست وجو كرد كه جوانان پر كرده اند.
در برخي موارد خانواده ها به مركز مراجعه مي كنند و براي فرزندانشان فرم پر مي كنند اما مسئول مركز مي گويد ما سعي مي كنيم حتماً با خود متقاضي مشاوره داشته باشيم و از روان شناساني كه با مركز همكاري مي كنند مي خواهيم كه جوانان را به واقع بيني دعوت كنند.
همسن گزيني
امسال بيشتر در فرم هايي كه در مركز پر شده پسران تمايل به ازدواج با دختران همسن خود دارند. پديده «همسن  گزيني» امسال در ميان پسران بيش از پيش است. با توجه به فرم هاي پر شده بيشتر پسران ترجيح مي دهند كه همسرانسان كوچكتر نباشند و همسراني همسن و سال خود را براي زندگي ترجيح مي دهند. جالب است كه در دختران نيز تمايل به ازدواج با همسراني همسن و شايد يكي دو سال كوچكتر ديده شده است.
تغيير الگوي ازدواج سنتي كه اختلاف سني ميان زن و مرد را با ميانگين  پنج سال سن بيشتر براي مردان پيش بيني كرده بود امروزه رايج و مصطلح شده است.
هرچند برخي خانواده ها هنوز الگوي سنتي را مي پذيرند اما از سوي پسران جوان ازدواج با دختراني همسن و سال خودشان با استقبال روبه رو شده است.
چالش هاي آينده
حاجيان مي گويد گاهي جوان ها از ما مي پرسند چه امكانات و تسهيلاتي براي ازدواج در نظر گرفته ايد؟
اين مركز گاهي براي جوانان نيازمند كمك هايي نظير جهيزيه، آرايشگاه و لباس عروس را در نظر مي گيرد. هفته گذشته يك جهيزيه كامل به دختر و پسري كه داراي شرايط مناسبي براي ازدواج نبوده اند مهيا شده است موسسه پيوند راستي مايل است كه با كمك هايي كه از سوي دولت مي شود بتوانند براي افرادي كه نيازمند كمك هستند شرايط خاصي را در نظر بگيرد.
اين موسسه بدون هر نوع كمك دولتي و تنها از سوي خيرين و گروهي از بازاريان تهران اداره مي شود. تحمل هزينه هاي بالا براي گردانندگان سخت به  نظر مي رسد.
حاجيان معتقد است اگر دولت بتواند با ارايه كمك هاي لازم در بسط و گسترش مراكز همسريابي گام بردارد با افزايش تعداد اين مراكز پذيرش آن از سوي مردم نيز راحت تر صورت مي گيرد و جوانان تمايل بيشتري به مراجعه به اين مراكز پيدا مي كنند.
سليقه جوانان
اين كه جوانان چقدر از پديده هايي به نام همسريابي استقبال مي كنند هنوز به درستي مشخص نيست آنچه در ميان دوست و آشنا رايج است مخالفت با اين مراكز است، هر چند زمان ازدواج به تاخير افتاده باشد. اما اين كه اظهارنظرهاي اين چنيني از سر «توداري» است يا از روي راستي هنوز مشخص نشده است. به  نظر مي رسد كار پژوهشي جدي نيز در اين زمينه به سرانجام نرسيده باشد.
گروهي از جامعه شناسان و روان شناسان با اين مراكز مخالفند و براين  باورند كه اين مراكز با استقبال عمومي روبه رو نمي شوند. چت كردن از طريق كامپيوتر و قرارهايي كه از همين طريق به ازدواج منجر مي شود رواج بيشتري نسبت به ساير شيوه هاي نوين دارد. راهي كه معلوم نيست چقدر به موفقيت نزديك است.
به هرحال براي برطرف كردن كنجكاوي هم كه شده شايد مايل باشيد سري به اين مراكز بزنيد اما يادتان باشد ۲۰ هزارتومان حق عضويت بايد بپردازيد.

يافتن همسر مناسب به نظر مي رسد از زمان تولد و تكثير بشر يكي از مسايل هميشگي بوده است. اين كه همه پدر و مادرها در آرزوي يافتن يك همسر مناسب براي فرزندانشان هستند جزو لاينفك زندگي ما ايراني هاست.
مي گويند در زمان هاي خيلي پيش تر حمام هاي عمومي مكان مناسبي براي براندازكردن ديگران و يافتن همسر مناسب بوده است. بعدها معمولاً در فاميل و محله هاي گوناگون خاله خان باجي ها دخترها و پسرهاي جوان را براي هم در نظر مي گرفتند و با موافقت خانواده، سور و سات عروسي راه مي افتاد. امروز، اما با پراكنده شدن آشنايان در شهرها و محله هاي مختلف و رد ازدواج هاي فاميلي از سوي پزشكان يافتن همسر مناسب دردسر بزرگي است.
هرچند هنوز هم افرادي هستند كه در اين كار خبره اند يا اصلاً كارشان همين است. سال ها قبل در يكي از شهرهاي تقريباً بزرگ كشورمان ـ اصفهان ـ زناني از همين راه امرارمعاش مي كردند، اين زنان كه معمولاً بين ۴۰ تا ۵۰ سال از سنشان مي گذشت دختران و پسراني را كه داراي شرايط ازدواج بودند به خانواده ها معرفي مي كردند و بسته به سطح كارشان دستمزدي نيز در قالب شاباش و شيريني  دريافت مي كردند. حدود ۱۰ سال قبل دستمزد هر ازدواج به ۴۰ هزارتومان نيز مي رسيد كه همراه با يك پارچه لباسي و يا كفش به زنان هديه مي شد. در هر حال اين نيز يك شغل و محل كسب درآمد در برخي شهرهاي كشورمان بوده و هنوز هم تا حدودي هستند زناني كه از اين راه گذران زندگي مي كنند. در اين موارد معمولاً خانواده ها سفارش كار را به زنان مي دهند و پس از مدتي ازدواج صورت مي گيرد. اين كار تا آن جا بالا مي گرفت كه گاهي در خيابان جلوي دختران را مي گرفتند و از آنها براي انجام مراسم خواستگاري اجازه مي خواستند. هر چند كه در ابتدا داماد را برادر خود معرفي مي كردند و با جمله معروف «مي خوام براي برادرم زن بگيرم» پا پيش مي گذاشتند و بلافاصله هم شغل پدر دختر را مي پرسيدند اما چند دقيقه بعد معلوم مي شد كه در واقع خانواده داماد سفارش يك عروس خانم داده اند يا برعكس.

حالا گذشته از همسريابي هاي سنتي، نوع جديدي از همسريابي شكل گرفته است. مراكزي با عناوين گوناگون به كار همسريابي مشغولند. اين مراكز با روش هاي گوناگوني همسر دلخواه شما را از ميان متقاضيان ازدواج انتخاب كرده و به شما معرفي مي كنند.
ظرافت برخورد و نوع نگاه گردانندگان مراكز همسريابي در واقع بخش بزرگي از موفقيت آنهاست.
موسسه پيوند راستي كه در يكي از ميدان هاي شهر دفتر كوچكي دارد به كار همسريابي مشغول است. اين موسسه را يك زن ميانسال ـ ۴۰ ساله ـ اداره مي كند كه به گفته خودش شوق عجيبي براي سردادن ازدواج ميان يك مرد و زن دارد. حاجيان مي گويد: اولين ازدواجي را كه صورت داده ۱۶ ساله بوده و تقريباً نزديك به ۳۰ سال از فعاليت مستمرش در اين بخش مي گذرد. از سال ها پيش بخشي از خانه مسكوني اش را به عنوان دفتر كار جدا كرده و پس از آن كه به اصرار همسرش به دنبال مجوز مي رود يك دفتر مستقل را از سال ۸۰ تاكنون اداره مي كند. حرف هاي تلخ و شيرين بسيار دارد از دردسرهايش براي گرفتن مجوز از وزارت كشور تا نداشتن پشتوانه هاي امنيتي و دغدغه جابه جايي مدام و هزينه محل مي گويد.
از هنگامي حرف مي زند كه در خانه كار مي كرده و نوجوان ۱۵ ساله اي كه از خانه فرار كرده ساعت يك بامداد با تلفن برايش توضيح مي دهد كه تصميم گرفته ازدواج كند تا از شرايط فعلي خانه اش راحت و خلاص شود و از وقتي كه براي يكي از مراجعه كنندگان همسر مورد نظر پيدا نشد و براي كاركنان موسسه دردسر درست كرده است و دست كاركنان به هيچ جا بند نبوده و هزاران حرف جالب ديگر. حاجيان مي گويد در ماه، دو ازدواج داريم كه موفق هم بوده اند.

براي دود
ماني خورشيدي
چند روز ديگر روز جهاني «بدون دخانيات» است. روزي كه همه در سراسر جهان تصميم دارند دخانيات را ريشه كن كنند.
هرچند برگزاري مراسم ويژه اين روز ـ هفته بدون دخانيات ـ به جاي اين كه از ۴ تا ۱۱ خرداد برگزار شود از ۲۱ تا ۲۷ خرداد برگزار مي شود و دليل اين جابه جايي از سوي مسئول برنامه كنترل دخانيات وزارت بهداشت تداخل با امتحان دانش آموزان و دانشجويان عنوان شد، چرا كه همين گروه در واقع هدف اصلي برگزاري هفته فوق هستند. شعار امسال سازمان جهاني بهداشت «فقر و كنترل دخانيات» است. مصرف دخانيات به كشور ما روزانه ۹ ميليارد تومان خسارت وارد مي كند كه در واقع با احتساب ۱۲ ميليون فرد سيگاري در كشور ميزان اين خسارت سالانه يك هزار ميليارد تومان است.
كارشناس كميته پيشگيري از مصرف دخانيات معاونت پيشگيري سازمان بهزيستي كشور مي گويد: هزينه سالانه مصرف دخانيات به وسيله هر نفر به علاوه هزينه بيماري ناشي از آن حدود ۲۷۰ هزار تومان برآورد شده است.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران، آرين رستمي ميزان مرگ ومير ناشي از مصرف سيگار را در كشور ۵۰ هزار نفر برآورد كرده است و مي گويد: تخمين زده مي شود كه در ۲۰ سال آينده مرگ و مير ناشي از مصرف سيگار در كشور به حدود ۲۰۰ هزار نفر برسد.
گفته مي شود كه در سراسر دنيا حدود چهار ميليون نفر بر اثر مصرف سيگار جان خود را از دست مي دهند و اين رقم تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰ ميليون نفر مي رسد و از اين گروه حدود ۷۰ درصد در كشورهاي در حال توسعه زندگي مي كنند.
استعمال دخانيات ممنوع
اين جمله در تمام پمپ بنزين هاي كشور نوشته و نصب شده است و اتفاقاً در همان مكان ها هم به درستي رعايت مي شود چرا كه مرگ در يك قدمي آدم ايستاده است.
ترس از جان وقتي كاملاً ملموس باشد انسان ها را وادار به رعايت نكات گوناگوني مي كنند.
براساس مصوبات قانوني و به منظور كنترل مصرف دخانيات، استعمال دخانيات توسط متصديان و كارگران اماكن عمومي و مراكز تهيه و توزيع مواد غذايي در هنگام كار ممنوع است.
فروش سيگار نيز به افراد كمتر از ۱۸ سال ممنوع است. اين در حالي  است كه معمولاً سيگارهاي مصرفي افراد زير ۱۸ سال از دستفروشان خريداري مي شود كه خود نيز در دايره قوانين به درستي نمي گنجند.
دود دخانيات به عنوان يك  آلوده كننده هوا در محيط هاي بسته مطرح است.
اين دود شامل دود غير مستقيم سيگار كه مخلوطي از دودهاي جانبي سيگار، پيپ و قليان روشن و نيز دود بازدم افراد سيگاري است. بسياري از زيان هاي دخانيات از همين راه به افراد غيرسيگاري آسيب مي رساند.
تلاش ادارات و سازمان ها براي كاهش اين خطر جدي به نظر مي رسد. استشمام اين دود در منزل نيز براي كودكان به ويژه خطرات زيادي دارد.
دودهاي قاچاقي
۶۷ درصد سيگارهايي كه در داخل كشور مصرف مي شوند قاچاقي هستند. به گزارش ايسنا سالانه ۵۵ ميليارد نخ سيگار در كشور مصرف مي شود كه ۳۵ تا ۳۷ ميليارد نخ آن قاچاق بوده و تنها ۱۲ تا ۱۵ ميليارد نخ در كشور توليد مي شود.
به گفته دكتر مهرداد احترامي «۱۷ هزار كشاورز طرف قرارداد شركت دخانيات ايران هستند و ۱۴ هزار كارمند شركت دخانيات با اين كار درگير هستند.»
اين كارشناس مسئول گروه پيشگيري از اعتياد سازمان بهزيستي كشور با تاكيد بر اين كه كمپاني هاي دخانيات ايران را «مرواريد خاورميانه» در مصرف سيگار مي خوانند، مي گويد: «سود حاصل از مصرف سيگار جهان سالانه ۳۰۰ ميليارد دلار بوده و آمريكا بزرگترين توليدكننده سيگار در جهان است.» آمريكا از ۳۰ سال و اروپا از هشت سال قبل مصرف سيگار را از طريق بالا بردن قيمت آن قانونمند كرده اند.
در كشور ما براي جلوگيري از رواج بي اندازه مصرف دخانيات تاسيس كلينيك هاي درمان سيگار در نظر گرفته شده است.
نكته جالب اين است كه افرادي كه سال هاست سيگار را ترك كرده اند هنوز ولع زيادي براي كشيدن سيگار دارند. در فرهنگ عامه هر وقت كسي مدعي ترك سيگار مي شود به او مي گويند هر وقت به اندازه سال هاي سيگار كشيدنت سيگار نكشيدي ادعايت مورد قبول است.
كاهش سن
عمده ترين سن شروع مصرف سيگار را سن ۹ و ۱۴ سالگي دانسته اند. براساس تحقيقات معاونت پيشگيري، اكثر افراد سيگاري اولين تجربه خود را در سنين زير ۲۰ سال داشته اند هرچند تعدادي نيز در سن بالاي ۲۰ سال سيگاري شده اند.
تحقيقات انجام شده در سال ۷۰ نشان مي دهد كه ۱۰ درصد گروه سني ۱۵ تا ۲۴ سال سيگار مي كشيدند اما در سال ۷۸ اين ميزان به ۱۷ درصد رسيده است.
از سوي ديگر آموزش و پرورش همواره درباره افزايش مصرف سيگار در بين دانش آموزان ـ كه قطعاً زير ۱۸ ساله اند ـ هشدار داده است .
به نظر مي رسد تلاش مسئولان و خانواده ها براي دور كردن نوجوانان و جوانان از مصرف دخانيات چندان موثر نبوده است. جذابيت سيگار براي اين گروه چنان جالب توجه است كه خطرات آن را به جان مي خرند.
راستي تا حالا فكر كرده ايد چرا آدم ها دوست دارند سيگار بكشند؟

تعطيلات و بي پولي
وقت ديگري نمانده است. تا چند روز ديگر تعطيلات تابستاني شروع مي شود و باز هم بحث فراغت و... مطرح مي شود و در اين ميان معلوم نيست سهم جوانان چقدر باشد. شايد باور نكنيد كه در نظرسنجي از جوانان ۱۴ تا ۲۹ ساله دومين آرزوي جوانان پولدار شدن است. شايد بپرسيد چه ربطي بين اين دو بحث وجود دارد! خيلي ساده است. گذران اوقات فراغت فقط با داشتن پول در اجراي يك برنامه ريزي صحيح ممكن مي شود. حالا ما با يك تعطيلات ۶۰ تا ۹۰ روزه مواجهيم و جيب هايي كه يا خالي است يا خيلي كمتر از برنامه ريزي براي گذران اوقات فراغت توانايي دارند. بد نيست براي آن كه بفهميم از چه توانايي صحبت مي كنيم نگاهي به نظرسنجي هاي سازمان ملي جوانان بيندازيم كه معمولاً به صورت كتابچه هايي براي پرشدن كتابخانه مديران چاپ و تهيه مي شود.
پول توجيبي و برنامه ريزي
به تازگي يكي از انجمن هاي حمايتي از كودكان اعلام كرده است كه «كاركودكان» تحصيل است.
شايد اين حرف تئوري قشنگي باشد و زياد هم به بحث نوجوانان و جوانان مربوط نباشد ولي حتي يك نوجوان ۱۴ تا ۲۵ ساله هم در درجه اول بايد تحصيل و حرفه آموزي كند وگرنه امكان قرباني شدنش در ورطه جرايم به حداكثر مي رسد. بنابراين وقتي نوجوانان و جوانان كودكي را پشت سر گذاشته و در آغاز بلوغ حس استقلال طلبي را تجربه مي كنند دلشان مي خواهد از حداقل هايي برخوردار باشند. حداقل توانايي  مالي كه ما به آن «پول توجيبي» مي گوييم.
در بررسي انجام شده به وسيله سازمان ملي جوانان حداقل ۲۲ درصد از سؤال شوندگان به هر دليلي نخواسته اند به سؤال مربوط به پول توجيبي پاسخ بدهند. اين آمار و اين واكنش را مي توان اينگونه نيز تفسير كرد كه ۲۲ درصدي كه پاسخ نداده اند يا از وضع پول توجيبي خود ناراضي بوده اند، يا اصلاً پول توجيبي نداشته اند. بنابراين يا متكي به برنامه هاي خانواده وقت فراغت مي گذراندند يا اين كه اصلاً با وقت فراغتي سر نمي كردند. اما در اين ميان ۷۸ درصدي كه به پرسش هاي مربوط به پول توجيبي پاسخ داده اند نيز وضع جالب تري ندارند. از اين ميان ۱۵ درصد اصلاً پول توجيبي ندارند، ۱۷ درصد ماهانه بين هزار تومان و كمتر پول تو جيبي دارند. ۱۶ درصد پاسخ دهندگان بين هزار تا سه هزار تومان پول توجيبي داشته اند و حدود ۱۳ درصد نيز بين سه تا پنج هزار تومان دريافت مي كردند.
دو گروه ديگر هم وجود داشته اند كه ارقام هشت و ۹ درصدي را به خود اختصاص داده اند. گروه هشت درصدي پنج تا ۱۰ هزار تومان پول توجيبي و گروه ۹ درصدي بيشتر از ۱۰ هزار تومان پول توجيبي دريافت مي كرده اند.
حال اين پرسش مطرح است كه مثلاً براي يك بار رفتن به استخر در فصل تابستان با بليت ۱۰ هزار توماني كدام دسته و چند بار در ماه مي تواند براي اوقات فراغت خود برنامه ريزي كند. اگر بخواهد در كنار اين ورزش مفرح هفته اي يك بار هم به سينما برود كدام گروه قادرند از اين اوقات فراغت بهتر سود ببرند؟
شاغلان جوان هم ناتوانند
اگر مبناي تحليل درباره جوانان را همان آمارهاي سازمان ملي جوانان و تحقيقات و نظرسنجي آن به عنوان مشخص ترين نهاد متولي جوانان بدانيم دستاوردهاي آنان حكايت تلخي به همراه دارد.
براساس نظرسنجي اين سازمان جواناني كه كار مي كنند كمتر درس مي خوانند و همين دستاورد حكايت از آن دارد كه درآمدهاي آنان به ويژه براي زندگي در كلانشهرها يا شهرهاي بزرگ به هيچ وجه كفايت حداقل هاي زندگي آنان را نمي كند. حال تصور كنيد كه احياناً اين عده متاهل هم بوده باشند بعد ببينيد چه وضعي از نارضايتي در ميان خانواده يك جوان يعني خود او و همسرش به وجود مي آيد.
حالا براي آن كه بدانيد ميانگين درآمد جوانان چقدر است خوب، آمار زير را بخوانيد؛ پسران جوان شاغل ميانگين ماهانه ۵۵ هزار تومان، دختران جوان شاغل با ميانگين ماهانه ۵۰ هزار تومان. مردان جوان متاهل شاغل ميانگين ماهانه ۹۲ هزار تومان و زنان جوان متاهل ميانگين ماهانه ۸۵ هزار تومان دريافتي دارند. ما بهترين وضع را در نظر مي گيريم كه يك زن و شوهر جوان با هم كار مي كنند. در نتيجه آنها به طور ميانگين معادل ۱۸۷ هزار تومان دريافتي دارند. حالا كافي است ميانگين كرايه خانه در شهر محل سكونت آنها را از اين رقم كم كنيد. مثلاً در تهران متوسط اجاره بها براي يك متر مربع مسكن در سال ۱۳۸۱ رقم ۱۳ هزار و ۶۴۰ ريال در نظر گرفته شده است.
اين رقم كه براساس بررسي هاي مركز آمار ايران از معاملات انجام شده در بنگاه هاي املاك به دست آمده حكايت از آن دارد كه در بهترين وضع ممكن، كه ما آن را در نظر گرفتيم يك خانواده جوان شامل مرد و زن جوان براي سكونت در يك واحد ۵۰ متري مبلغ ۶۸ هزار و ۲۰۰ تومان كرايه پرداخته اند. حالا شرايط سال ۱۳۸۳ را در نظر بگيريم اين رقم به حدود يك و نيم تا دو برابر افزايش خواهد داشت. خرج خورد و خوراك و پوشاك و رفت و آمد را هم كم كنيد ببينيد چقدر براي فراغت باقي است.
پس بهترين نتيجه براي اين دسته هم اين است كه ما اصلاً فراغتي برايشان در نظر نگيريم.
كتابخانه هاي آماري تان را خانه تكاني كنيد
با اين اوصاف بيش از هر چيز اين نكته مشخص مي شود كه ما نه تنها متولي موثري در حوزه جوانان نداريم كه حتي يك هماهنگ كننده براي ساماندهي اوضاع جوانان هم نداريم. تجربه سال هاي اخير نشان مي دهد كه سازمان ملي جوانان به عنوان عالي ترين نهاد فعال در اين زمينه و قريب به ۸۵۰ NGO فعال در حوزه جوانان نتوانسته اند توافق و فصل مشتركي براي حل مهم ترين معضل جوانان يعني اقتصاد آنان انجام دهند. اگر بپذيريم كه كمك هاي يارانه اي به صورت نقدي به جوانان به ويژه براي گذران اوقات فراغت آنان كار اصولي اي نيست اما اين پرسش جاي طرح دارد كه اين دسته چه كمك غيرنقدي در بهينه سازي و پر كردن اوقات فراغت جوانان داشته اند.
اين پرسش وقتي رنگ جدي تري به خود مي گيرد كه بدانيم طي سال هاي اخير رويكرد جوانان به ويژه تحصيلكردگان به خودكشي كه همواره ناشي از افسردگي است افزايش داشته است. شايد وقت آن رسيده باشد كه مسئولان نگاهي هم به آن كتابهاي قطور آمار جوانان داشته باشند.

حضرت  آيت ا... خامنه اي رهبر معظم انقلاب در پيامي با محكوميت شديد هتك حرمت به اعتاب مقدسه عراق، روز جمعه را در سراسر كشور روز عزاي ملي اعلام كردند.
انتقادهاي تند «رجب طيب اردوغان» نخست وزير و «عبدا... گل» وزير امور خارجه تركيه از رژيم صهيونيستي اسرائيل، خشم مقامات وزارت خارجه اين رژيم را برانگيخته است. به گزارش شبكه تلويزيوني «ان.تي.وي» منابع ديپلماتيك اسرائيل در اعتراض به موضع دولتمردان تركيه عليه اقدامات اسرائيل، روز چهارشنبه هشدار دادند كه ادامه اين وضعيت موجب واكنش منفي اسرائيل و يهوديان ديگر كشورهاي جهان عليه آنكارا خواهد شد.
علامه سيد «محمد حسين فضل ا...» روحاني لبناني، رفتار رهبران كشورهاي عرب در برابر تهديدهايي كه حال و آينده ملت ها را در معرض خطر قرار داده است، كودكانه خواند.
«زلماي خليل زاد» سفير تام الاختيار آمريكا در افغانستان در يك پيام راديويي گفت: نيروهاي ناتو تا هنگامي كه افغانستان داراي يك ارتش منظم و قدرتمند نشود، در اين كشور خواهند ماند. وي افزود: براي برقراري امنيت در افغانستان بايد كليه نيروهاي مسلح غير قانوني خلع سلاح شوند.
«آناتولي سفانوف»  معاون وزير خارجه روسيه گفت: از زماني كه نيروهاي آمريكايي وارد عراق شدند، تروريسم در اين كشور به وجود آمد. اين مقام روسي افزود: روسيه از ابتدا تكروي آمريكا در مورد مسئله عراق را رد كرد زيرا علل حمله به اين كشور به ويژه وجود تسليحات كشتار جمعي ثابت نشده بود.
«جان اشكرافت» دادستان كل آمريكا مدعي شد كه نيروهاي القاعده در نظر دارند تابستان يا پاييز امسال با انجام حمله در خاك آمريكا، به شدت به اين كشور ضربه بزنند.
«حسين الشهرستاني» دانشمند شيعه عراقي در زمينه مسايل هسته اي، به عنوان يكي از نامزدهاي اصلي پست نخست وزيري آن كشور در نظر گرفته شده است. الشهرستاني از جمله دانشمندان هسته اي عراق است كه به خاطر امتناع از همكاري با رژيم صدام حسين براي ساخت تسليحات هسته اي، مدتي را در زندان سپري كرد.
سازمان عفو بين الملل با انتشار گزارش سالانه اعلام كرد كه آمريكا، انگليس و القاعده بيشترين ضربه را به وضعيت حقوق بشر در جهان طي ۵۰ سال گذشته وارد كرده است. اين سازمان در گزارش مربوط به وضعيت حقوق بشر در جهان در سال ۲۰۰۳ ميلادي تاكيد كرده است، آمريكا و انگليس در برنامه موسوم به جنگ با تروريسم، بسياري از مقررات و قوانين مربوط به حقوق بشر را نقض كرده اند.
سخنگوي وزارت امور خارجه تصريح كرد: متاسفانه هنوز به سرنخ روشني در خصوص ترور شهيد نعيمي در عراق نرسيده ايم و اين موضوع در دستور كار وزارت امور خارجه قرار دارد.