چالشهاي رئيس جديد
اكونوميست
|
|
ترجمه: امير بهادري نژاد
روز ۱۸ خرداد رودريگو راتو از اسپانيا به عنوان رئيس جديد صندوق بين المللي پول جايگزين هورست كوهلر شد. البته پست رياست صندوق بين المللي پول تنها در ظاهر جذاب است اما در واقع سمتي بسيار پردردسر مي باشد.اين مؤسسه ۷۰ درصد از وام هاي خود را تنها به سه مشتري پرداخت كرده است و نكات بسيار مبهمي در مورد فعاليت آن وجود دارد. تصويري بسيار منفي از آن وجود دارد و هيأت مديره آن بسيار سياست زده است و اعضاي آن با يكديگر اختلاف نظر دارند.
البته از بخت خوب راتو، در حال حاضر هيچ يك از اقتصادهاي عمده جهان با مشكلي حاد مواجه نيستند. با آن كه احتمال افزايش نرخ بهره در آمريكا در كوتاه مدت وجود دارد قيمت بالاي نفت، واردكنندگان اين محصول را تحت فشار قرار داده است.اما از سوي ديگر، صندوق بايد كماكان با معضل آرژانتين دست و پنجه نرم كند.
از همه بدتر، نظرات متفاوتي در مورد نقش و كارايي صندوق وجود دارد و بسياري از كارشناسان خواستار انجام اصلاحات در صندوق شده اند.
برخي از كارشناسان معتقدند كه هدف اصلي از ايجاد اين صندوق، سياستگذاري واحد براي سيستم پولي و اقتصاد جهان و تمركز روي بحرانهايي چون كسري حساب جاري آمريكا و ذخاير ارزي كشورهاي آسيايي بود. اما اين صندوق اهداف خود را فراموش كرده و به عنوان مثال به صورت شفاف و از كشورهاي آسيايي نخواسته تا در مورد ارزش واحد پول خود بازنگري كنند.
برخي ديگر از منتقدان، پرسش هايي را در مورد اعطاي وام به كشورهاي بسيار فقير مطرح كرده اند. حتي تعدادي از اين افراد معتقدند كه به چنين كشورهايي نبايد وام يارانه اي پرداخت شود.
اما بزرگترين انتقادي كه به صندوق وارد است، نقش آن در بازارهاي در حال رشد مي باشد. در سال ۱۹۹۵ و در زمان وقوع بحران پول مكزيك، صندوق بين المللي پول اقدام به پرداخت وام هاي كلان نمود. اين صندوق وام هاي كلاني به كشورهايي چون مكزيك، تايلند، كره جنوبي و روسيه پرداخت كرد كه بخش اعظم اين وام ها باز پرداخت شده است.
اما هم اكنون بسياري از كشورهاي در حال توسعه قدرتمند بويژه در آسيا ديگر به صندوق وابستگي ندارند و به جاي آن به افزايش حجم ذخاير ارزي خود مي پردازند.
البته رفتار صندوق نيز در چند سال اخير تغيير كرده و خود را درگير چند كشور انگشت شمار كرده است. اين كشورها كه اغلب آنها در آمريكاي لاتين واقع هستند بدهي هاي سرسام آوري دارند و صندوق، پول عظيمي به اقتصاد اين كشورها تزريق كرده است. چنين اقدامي باعث شده تا سهم صندوق در بدهي هاي خارجي اين كشورها افزايش يابد.
آرژانتين كه ۱۵ ميليارد دلار به صندوق بدهي دارد يكي از نمونه هاي بارز اين پديده است. صندوق براي نجات دادن اقتصاد ورشكسته آرژانتين، به صورت غيرمنطقي وام هاي كلاني به اين كشور اعطا كرد و حتي هنگامي كه مشاهده شد پيشرفت چنداني در زمينه اصلاحات اقتصادي صورت نگرفته، مدت زمان اين وام ها را تمديد كرد.
البته برزيل با ۲۷ ميليارد دلار و تركيه با ۲۲ ميليارد دلار جزء بدهكاران عمده صندوق به شمار مي آيند. اين دو كشور در پي بحرانهاي مالي سال ۲۰۰۲، اين وام هاي كلان را دريافت كردند. با آن كه هر دو كشور هنوز هم در برابر شوك هاي اقتصادي احتمالي متزلزل نشان مي دهند، اما وضعيت آنان نسبت به دو سال قبل بسيار بهتر و اميدواركننده تر است.
با وجود پرداخت اين وام هاي كلان، صندوق خطر ورشكستگي را احساس نمي كند و هنوز هم ۸۰ ميليارد دلار بودجه براي پرداخت وام در اختيار دارد اما در درازمدت دچار دردسر خواهد شد.
افزايش پرداخت وام هاي كلان، سهم صندوق را در بدهي هاي خارجي كشورهاي دريافت كننده وام افزايش مي دهد و آنگاه اين كشورها قادر نخواهند بود در كوتاه مدت بازپرداخت وام را انجام بدهند. در گذشته، كشورها بازپرداخت وام هاي صندوق را در اولويت قرار مي دادند اما افزايش حجم وام ها، باعث تغيير اين روند شده است.
علاوه بر اين، پرداخت وام به كشورهايي كه بدهي هاي سنگين دارند، منابع مالي صندوق را براي مدت زمان طولاني محدود خواهد كرد در حالي كه از ابتدا قرار بر اين بود كه كمك هاي صندوق مقطعي و كوتاه مدت باشد.
اما در شرايط موجود هيچ كس از برزيل و يا آرژانتين توقع ندارد كه وام هاي صندوق را در آينده اي نزديك بازپرداخت كنند. همچنين بر اثر كوچكترين تغيير وضعيت در اقتصاد جهاني، اين كشور ها بيشترين لطمه را متحمل خواهند شد.
سال گذشته اعضاي هيأت مديره صندوق ، شرايط ويژه اي براي كشورهايي كه قصد دارند وام هاي كلان دريافت كنند درنظر گرفتند كه اين شرايط، پرداخت وام هاي كلان را محدود مي كرد. اين شرايط شامل حال آرژانتين و برزيل نمي شد ولي قانون زير پا گذاشته شد.
به همين دليل در صندوق بين المللي پول بايد اجراي قوانين را فراموش كرد چون آنچه حجم وام پرداختي به كشورها را تعيين مي كند، نفوذ سياسي است نه قوانين اقتصادي.
به هر حال، رئيس جديد صندوق بايد براي اين مؤسسه اعتبار كسب كند كه اين هدف تنها با شفاف كردن نحوه پرداخت وام ها محقق خواهد شد.
اولين آزمايش راتو، متقاعد ساختن دولت آرژانتين براي دستيابي به توافق با سرمايه گذاران بخش خصوصي است تا اين كشور بتواند بدهي خود به صندوق را پرداخت كند.
هدف بعدي وي بايد جلوگيري از سوءاستفاده كشورهاي ثروتمند و يا كشورهايي با بدهي هاي كلان از صندوق باشد. راتو اولين سياستگذار حرفه اي است كه رياست صندوق را برعهده مي گيرد كه شايد او بتواند پس از سالها، به صندوق بين المللي پول، سروسامان ببخشد.
|