هادي صبا
درحالي كه هنوز دو روز به موعد مقرر انتقال رسمي قدرت به دولت موقت عراق باقي مانده بود ناگهان اعلام شد كه پل برمر حاكم آمريكايي عراق اسناد رسمي دولتي را به اياد علاوي تحويل داد و بلافاصله آن كشور را ترك گفت. علاوي بلافاصله پس از آنكه قدرت را به طور رسمي تحويل گرفت اعلام كرد كه براي برقراري امنيت طي ۲۴ ساعت، اقدامات جديدي را به مرحله اجرا درخواهد آورد. وي همچنين بر پايبندي حكومتش به برگزاري انتخابات تاكيد كرد.
درهمين حال اعلام شد كه يك سرباز انگليسي در بصره كشته شده است. همچنين نيروهاي آمريكايي در عراق از كشته شدن يك تفنگدار دريايي آمريكا در استان انبار خبر داده و اعلام كرده اند كه يك تفنگدار دريايي ديگر در عراق مفقود شده است. در شهر بغداد نيز يك هواپيماي سي - ۱۳۰ آمريكا هدف گلوله افراد ناشناس قرار گرفت و يك سرنشين آن كشته شد.
همانگونه كه سخنگوي كاخ اليزه اظهارداشت، انتقال رسمي قدرت در عراق صرفا يك مرحله - گرچه بسيار مهم - در روند حوادث عراقي تلقي مي شود. پس از يكسال و اندي كه همه امور نظامي، امنيتي دولتي و اقتصادي عراق توسط نيروهاي اشغالگر اداره مي شد از اين پس دولت موقت بخش قابل توجهي از اين امور را تحت كنترل خويش در مي آورد. هرچند كه امور نظامي و امنيتي همچنان به طور مستقيم تحت نظر نيروهاي آمريكايي اداره خواهدشد كه به نوبه خود تحت فرماندهي سفير سياسي - امنيتي آمريكا در بغداد قرار دارند.
روند مبارزاتي ملت عراق براي آزادسازي كشورشان وارد مرحله جديدي شده است، ولي تا دستيابي كامل به آن راه درازي را پيش رو دارند. راهي پرفراز و نشيب و درعين حال سرنوشت ساز براي عراقي ها و همه كشورهاي منطقه.
اينك دولت عراق اصلي ترين چالش پيش روي خود را برقراري امنيت به شمار مي آورد و مي خواهد كه با كمك نيروهاي آمريكايي حداكثر تا پيش از برگزاري انتخابات در آمريكا اوضاع را به كنترل درآورد. اما نگاه دقيق به وضعيت عراق بيانگر آن است كه تحقق اين آرزو بعيد مي نمايد. علاوي در نامه اي به روساي كشورهاي بحرين، مغرب و عمان خواستار مشاركت آنان در نيروهاي چندمليتي در عراق شده است. پرواضح است كه كشورهايي همچون بحرين، عمان و كويت خود به حمايت نيروهاي نظامي خارجي نياز دارند و ناتوان تر از آنند كه به آمريكا و دولت علاوي ياري رسانند. تا وقتي كه كشورهاي مهم جهاني نظير فرانسه، آلمان و روسيه از ارسال نيرو به عراق گريزان باشند و مهمترين كشورهاي منطقه نظير مصر، تركيه، سوريه و... از مداخله مستقيم در عراق بپرهيزند، اين بدان معناست كه اراده جهاني - غيراز آمريكا و انگليس - و اراده منطقه اي در جهت تحقق امنيت در عراق حركت نمي كند. از اينروي و با نگاهي به اوضاع پرآشوب داخل عراق مي توان گفت كه انتقال قدرت در عراق پايان بي ثباتي در عراق نبوده بلكه آغاز مرحله اي ديگر از اين روند پرآشوب است. مرحله اي كه چه بسا خشن تر و خونين تر از گذشته باشد.