مدت هاست كه از راندمان مفيد كار كارمندان دولت در ادارات، آمار ضد و نقيضي به گوش مي رسد، گويي كه همين آمارها هم هيچ گاه از طريق منبعي موثق به طور رسمي منتشر نشده  اند.
فقط خدا مي داند كه يك كارمند شريف دولت،از آن گاه كه كارت خود را مي زند و پشت ميز پربركتش جلوس مي كند تا زماني كه دوباره كارت مي زند و اداره را تا فردايي پربار اما تكراري وداع مي گويد، راست و حسيني چقدر در راه اعتلاي اهداف دولت، راه انداختن كار ارباب رجوع، پيگيري برنامه هاي معوقه و در نهايت اصلاح و ترميم برنامه هاي راهبردي سيستم تلاش كرده؟ به هر صورت، آخرين آماري كه از اين مقوله ارايه شده، مربوط است به اميدوار رضايي، رئيس كميسيون بهداشت و درمان مجلس. وي كه نماينده مسجد سليمان در مجلس شوراي اسلامي است در گفت وگويي با خبرگزاري فارس بيان كرده: كارمندان دولت روزانه حدود يك ساعت كار مفيد انجام مي دهند. به زعم او، آمارهاي متفاوتي كه تا به حال پيرامون كار مفيد كارمندان دولت ارايه شده را بايد يكسره به فراموشي سپرد.
چرا كه ميانگين اين بازدهي، از يك ساعت در روز فراتر نمي رود. نماينده مسجد سليمان در مجلس افزوده است: متاسفانه پژوهش كارشناسي قابل توجهي درباره ميزان كار مفيد كارمندان دولت در كشور انجام نشده و نمي توان رقم دقيقي در خصوص آن اعلام كرد. اما بعضي دستگاه ها اعلام كرده اند كه با اعمال برخي اقدامات جنبي مثل سياست هاي تشويقي و تنبيهي توانسته اند اين ميزان را از نيم ساعت به يك ساعت يا از يك ساعت به ۵/۱ ساعت افزايش دهند.
به عقيده رضايي، پايين بودن اين ميزان به عوامل مختلف فرهنگي و اقتصادي بستگي دارد كه بيشتر آن به نظام سنتي اداري كشور مربوط مي شود و اصلاح اين روند نيازمند تغيير و تحول اساسي در نظام اداري كشور است. وي در عين حال افزوده: ميانگين كار مفيد كارمندان بخش دولتي در جهان بالاي ۵ ساعت كار مفيد در روز است كه رسيدن به نيمي از اين ميزان- حدود ۵/۳ ساعت در روز- هم براي كشور ما امري بعيد و دور از دسترس است. رضايي، البته به آماده شدن طرح تحول اداري در سازمان مديريت و برنامه ريزي اشاره كرده و گفته است: اين طرح به صورت تئوري موارد مختلفي همچون ناكار آمدي، مفاسد اداري، كارايي، ساعات كار مفيد و ميزان حقوق كارمندان را مد نظر قرار داده كه اجراي آن نيازمند عزم ملي و فرهنگسازي در همه دستگاه هاي اجرايي است.
تكمله:كارمند جوان و تازه متاهلي را در نظر بگيريد كه پس از شركت در آزمون كارو تلفن هاي بيشمار به پسر عمه دخترخاله نامادري اش در فلان سازمان، دو سه ماهي است كه پشت ميزنشين شده و هر چند هنوز اولين حقوق صدهزار توماني اش را نگرفته اما اميدوار است با صبوري و رياضت پس از يك سال كار  آزمايشي، به عقد قرارداد يك ساله با كارفرماي دولتي نايل آيد. از سرويس پياده شده، كارت كه نه، امضايش را در دفتر نگهباني ثبت كرده و پس از عرض سلام و ارادت به رئيس بخش، پشت ميز حقيرش نشسته است. ساعت، ۸ صبح را نشان مي دهند و او خميازه مي كشد. دوستان همكار كمي آن طرف تر در آبدارخانه بساط صبحانه را چيده اند و با سروصدا از فيلم ديشب شبكه دو- احتمالا يك فيلم هندي يا ميمون مست جكي چان- سخن مي گويند. او هنوز با جمع صميمي نشده اما نمي تواند به دعوت آنها براي صرف نان و پنير لبيك نگويد. يك ساعت مي گذرد و كارمندان- نان و پنير و چاي را ميل كرده اند- پشت ميزهاي خود مستقر شده اند. نوبت به بهره گيري از اختراع گراهام بل دوست داشتني مي رسد و پس از آن سياحتي در اخبار تكراري و كپي شده روزنامه ها. دانشمندترها جدول هم حل مي كنند.
ساعت ۱۲ است. موعد ناهار و اشكم و...
ساعت ۱۴ است. همهمه ميني بوس  هاي فيات و ايوكو از پشت پنجره ها به گوش مي رسد. موعد رفتن است، چه وداع سوزناكي، چه فراغ جانسوزي.
يك سال بعد در چنين روزي قهرمان داستان ما صبح اول وقت بساط صبحانه را چيده و دوستان را به صرف نان و پنير مي خواند.

بحث قطار شهري در تهران آنقدر مطرح شده كه به نظر مي رسد خريد قطار شهري براي ديگر شهرهاي بزرگ ايران در دستور كار نيست. اما كارها در اين شهرها آهسته و البته پيوسته جلو مي رود. رئيس شوراي شهر مشهد مي گويد: «ما ضرر كرديم. ضرر به اين معني كه دولت گويا مي خواهد قطارهاي مشهد را با قطار شهرهايي مثل اصفهان، شيراز و كرج خريداري كند و چون پروژه هاي قطار شهري آنها به تازگي آغاز شده ما بايد صبركنيم.»
شوراي اسلامي شهر مشهد براي راه اندازي هرچه سريعتر قطار شهري از كانال هاي زيادي در حال پيگيري قضيه است و ظاهرا دولت به برخي مسوولان تاكيد كرده كه به مشهد استقلال بدهند.
شوراي شهر مشهد اميدوار است تا مهرماه بتواند قطارها را خريداري كند. خبر ديگر از شوراي شهر مشهد اينكه به گفته رئيس اين شورا، وزارت مسكن به تعهد خود در قبال ساخت و ترميم بافت حريم حرم رضوي (ع) عمل نكرده است. وزارت مسكن به عنوان يكي از مهمترين سهامداران شركت مسكن سازان خراسان، قراردادي ۳ ساله با اعتباري ۵/۱۶ ميلياردي داشت.

ديگر آن دوران كه رودخانه پر آب كرج، كوه ها و ييلاق هاي زيباي آن منطقه زبانزد بود، گذشت. حالا كرج شهري است شلوغ و پرجمعيت كه ساخت و ساز در آن از دامنه كوه ها هم بالا رفته است. چشم انداز اين منطقه زيبا تا چشم كار مي كند ساختمان است و در يك جمله تهران جديدي دركرج در حال شكل گيري است. آب خنك، زلال و گواراي كرج هم ظاهرا سرنوشتي چون سرنوشت خود شهر پيدا كرده است. رشد ناگهاني جمعيت در اين شهر همانطور كه زمين ها، دشت ها، تپه ها و زيبايي كرج را بلعيد، ذخيره آبش را هم بالا كشيد طوري كه حالا مسوولان ناباورانه به منابع ذخيره آبي نگاه مي كنند كه روز به روز خالي تر از قبل مي شوند و بعد به اين فكر مي كنند كه سال بعد و سال هاي بعدي را چطور بگذرانند. معاون آب برنامه ريزي و بهبود مديريت شركت آب و فاضلاب غرب استان تهران مي گويد: «در حال حاضر ۲۳۵ هزار انشعاب آب در غرب استان تهران وجود دارد وپيش بيني مي شود تا آخر امسال ۹۵۰۰ انشعاب ديگر واگذار شود كه اين نشانگر وضعيت پيچيده و حساس آب منطقه است.»
رسول باقري مجموع انشعاب هاي فعال غرب استان تهران را يك ميليون و ۵۰۰ هزار اعلام كرد و بعد هم خواستار انحلال آبرساني خصوصي در منطقه كرج شد.

شكايات شهروندان از برخي كارگاه هاي صنعتي مزاحم، ۳۵۰ اخطار و پلمپ را براي آنها به دنبال داشت.
مهندس صداقت عيوضي معاون امور شهري و فضاي سبز منطقه ۹ شهرداري گفت: براي حدود ۸۵ درصد از كارگاه هاي صنعتي مزاحم در وهله اول در چند نوبت اخطار كتبي صادر مي  شود تا نسبت به تغيير محل كارگاه و تغيير شغل خود در آن محدوده اقدام كنند و مابقي آنها كه به اخطارهاي شهرداري توجه ندارند، براي مدت محدودي پلمپ مي  شوند تا نسبت به تغيير مكان كارگاه  خود اقدام كنند.
وي پلمپ كارگاه هاي صنعتي مزاحم را در راستاي بند ۲۰ ماده ۵۵ قانون شهرداري براي برخورد با مشاغل مزاحم و آلاينده عنوان كرد.
وي در خصوص مغازه هايي كه نسبت به اشغال معابر عمومي و مزاحمت براي تردد شهروندان اقدام مي  كنند، افزود: اين قبيل اماكن نيز از اين قانون مستثني نبوده و هرگونه اشغال غيرقانوني از سوي مغازه داران با توبيخ و نهايتا تعطيلي موقت مواجه مي  شوند.

رضا شريف 
اين صحنه ها را بارها ديده ايم: ۱) شيشه خودرو پايين مي آيد، زباله اي از داخل خودرو به بيرون پرتاب مي شود و بر سطح آسفالت مي افتد.
۲) مغازه دار (خصوصا ميوه فروش ها) سطل يا نايلون پر از زباله را در جوي آب خالي مي كنند كه بعد از طي مسافتي كوتاه يا بلند در نقطه اي مانده و بوي تعفن آن مشام را مي آزارد.
۳) عابر پياده شكلات، تنقلات، ته سيگار، دستمال كاغذي يا... را به پياده رو مي ريزد و خود را از شر زباله خلاص مي كند، اما پياده رو چه؟ خودتان خوب مي دانيد
۴) ساكن يكي از مجتمع هاي مسكوني، به هنگام بردن يا آوردن وسايلي مثل مبل، يخچال و... دقت چنداني به خرج نمي دهد و ديوارها پر مي شود از خط و خال، ضرب ديدگي و... از اين نمونه ها در شهري مثل تهران بسيار ديده مي شود و هر روزه شاهد چنين صحنه هايي هستيم. كمتر روزي اتفاق مي افتد كه صبح را به شب برسانيم و چنين وضعي را شاهد نباشيم. اين مشكل ديروز و امروز نيست و سال هاست كه وجود دارد. از زماني كه يادمان مي آيد رسانه هاي گروهي به اين موضوع پرداخته اند و همچنان نيز به آن اشاره مي كنند. بحث هايي هم كه مي شود زمينه هاي مختلف روانشناسي، جامعه شناسي و فرهنگي را دربرمي گيرد كه هركدام از زاويه اي خاص به كنكاش در آن مي پردازند. راستي چه مي شود كه با اين همه حرف و صحبت و سخن و بحث باز هم افرادي را مي بينيم كه با وجود زندگي در شهر بزرگي مثل تهران به آداب شهروندي پايبند نيستند و همچنان بر رفتار خود اصرار مي ورزند؟
يكي از ويژگي هاي شهرنشيني، نزديك شدن زندگي فردي و جمعي به يكديگر است. در اين نظريه شهر جزئي از زندگي فرد مي شود و نمي توان آن را محيطي كاملا جدا از فرد پنداشت. به اين ترتيب، همچنان كه اتاق، ميز، خودكار، پيراهن و خانه جزئي از زندگي فردي ما را مي سازند جوي آب، خيابان، پياده رو و ديوار آپارتمان هم بخشي از داشته هاي ما شده و جزئي از زندگي ما را تشكيل مي دهند. درواقع در اينجا گرچه خيابان، جوي آب، پياده رو، درخت، سبزه پارك، صندلي اتوبوس و... در بيرون از خانه و اتاق خصوصي ما هستند و به زندگي جمعي ما مربوط مي شوند، اما نمي توان آنها را كاملا جدا از زندگي خصوصي فرد قلمداد كرد.
به اين ترتيب زندگي فردي به زندگي جمعي نزديك مي شود و اين دو، دركنار هم و نه جداي از هم قرار مي گيرند. بايد توجه داشت شهرهاي بزرگ و محيط آنها، جزئي از زندگي فرد مي شوند و از اين جهت رعايت بسياري از اصول و رفتارهاي مربوط به زندگي خصوصي دامنه خود را گسترش داده، به زندگي جمعي مي پيوندد.
عدم توجه به اين اصل و درواقع قرار نگرفتن اين اصل در ناخودآگاه بسياري از افراد است كه باعث مي شود با وجود زندگي در شهر بزرگي مثل تهران نتوانند رفتارهاي خود را با الزامات و ضروريات زندگي در چنين شهري هماهنگ كنند. اگر همه ما به اين باور برسيم كه زندگي در شهر بخشي از زندگي فردي ماست، آنگاه با شهر خود چنين رفتاري را نمي كنيم. به همين جهت است كه مي بينيم آشغال ها به جوي آب،  آسفالت خيابان، پياده رو و حتي آپارتماني كه در آن زندگي مي كنيم ريخته مي شود و كسي نيز گمان نمي برد كه رفتار او خلاف اصول زندگي شهري است.

خيلي از جوان هاي ايراني مي توانند خود را جزئي از اين جمعيت بزرگ ۲۰۰ ميليوني بدانند. خيلي از آنها ممكن است به بزهكاري روي آورده باشند و خيلي هاي ديگر هم احتمال دارد فرصت يك ازدواج مناسب را از دست داده باشند. خيلي از آنها شب و روزشان را با خيره شدن به يك نقطه مي گذرانند و شنيدن سرزنش هاي اطرافيان، گروهي از آنها آفتاب گرفتن در گذر محله را ترجيح مي دهند و گروهي ديگر هم وقت گذراندن در محل كار دوستان و رفيقان را.
در ميان آنها همه جور آدم مي تواني پيدا كني. فقير، پولدار، بالاي شهري و پايين شهري، كسي كه هيچ حرفه اي بلد نيست و تحصيلاتي ندارد و كسي كه يك حرفه اي است و شايد تا مدارج كارشناسي و بالاتر تحصيل كرده است. موسيقي غالب آنها غم دار است و ابياتشان سرشار از شكست و پوچي. بيشتر در ميان اين ۲۰۰ ميليون جوان است كه اعتياد ريشه مي گيرد و جا باز مي كند و كسب و كار خلاف، او باش گري و بيگانگي از جامعه پرطرفدار مي شود. مهاجرت هم در ميان اين خيل جوان است كه جايگاه ويژه اي دارد. به دنبال آرمانشهر كه نه به دنبال جايي كه كسب و كار مناسبي بتوان دست و پا كرد و درآمد آن كسب و كار مخارج زندگي بچربد مي گردند و از شهرهاي كوچك به كلانشهرها و از كلانشهرهابه كشورهاي توسعه يافته مهاجرت مي كنند. اين جمعيت ۲۰۰ ميليون نفري، بر اساس آمار آژانس كار سازمان ملل متحد، جواناني هستند كه شغل مناسب ندارند. اين آژانس اعلام كرده است كه ۸۸ ميليون جوان بيكار در جهان وجود دارد و اگر تعداد جواناني كه شغل مناسبي ندارند را هم به اين ۸۸ ميليون نفر اضافه كنيم تعداد آنها به ۲۰۰ ميليون نفر مي رسد. در تحقيق ۳۶ صفحه اي بيكاري جوانان در سطح جهاني آمده است كه در حالي كه برخي جوانان به شدت براي گذران زندگي مجبور به انجام جرايم كوچك و كم اهميت مي شوند، برخي ديگر در فعاليت هاي غير قانوني جدي تر مانند قاچاق مواد مخدر مشاركت مي كنند. آنها مي گويند:« اگر شما درباره آينده خود سرخورده و دلسرد باشيد، شانس اينكه توسط جايگزين هاي بسيار بد جذب شويد بسيار است.» وزير كار ايران در هفته دولت اعلام كرد كه نرخ بيكاري به ۴/۱۰ درصد رسيده است به اين معنا كه از هر ۱۰۰ ايراني ۱۰ نفر هيچ نقشي در توليد و خدمات ندارند. محاسبات سازمان ملل در مورد تاثير كم شدن بيكاري بر اقتصاد مي گويد كه اگر بيكاري در ميان جوانان به نصف تقليل پيدا كند، مي تواند سالانه۲/۲ تريليون دلار به اقتصاد جهان كمك كند. سهم ايران از اين بهبود اقتصاد قابل محاسبه استv.

تلاش مديران اتاوا براي جلوگيري از حاشيه نشيني 
مديريت شهري اتاوا به منظور جلوگيري از گسترش  حاشيه نشيني انجام پروژه اي را به همين منظور آغاز كرده است.
شهر اتاوا يكي از شهرهاي بزرگ و مدرن كانادا به حساب مي آيد و به دليل امكانات خوب شهري همواره مورد توجه ساكنان ديگر نقاط كشور كانادا بوده است.
امكانات خوب شهري در اتاوا اين شهر را تبديل به يكي از مهاجرخيز ترين شهرهاي كانادا كرده است، به طوري كه سالانه به تعداد مهاجران اين شهر افزوده مي شود.
براي جلوگيري از گسترش حاشيه نشيني، شهرداري اتاوا با اجراي پروژه اي اقدام به ساخت خانه هاي ارزان قيمت براي جوانان و افراد كم درآمد كرده است.
مديريت شهري اتاوا همچنين با تفكيك زمين هاي اطراف شهر، اقدام به ساخت پناهگاه هاي جديدي براي پذيرش مهاجران كرده است به طوري كه با و جود پر شدن ساير پناه گاه هاي مهاجران با احداث اين پناهگاه ها ظرفيت پذيرش مهاجران بيشتر شده است. مديريت شهري با احداث و ساخت ساختمان هاي ارزان قيمت در سطح شهر و حومه شهر اتاوا از بروز پديده  حاشيه نشيني و اسكان غير رسمي جلوگيري كرده و خانه هاي ساخته شده را به صورت اجاره در اختيار افراد كم بضاعت قرارمي دهد.
نحوه اجاره  بهاي خانه ها را نيز كميته اي با در نظر گرفتن وضعيت معيشتي خانواده تعيين مي كند گفتني است كه بخشي از هزينه پروژه ساخت مسكن ارزان و اجاره اي براي افراد كم درآمد توسط دولت تامين مي شود.
كمك كشور كانادا به شهرهاي فقير آمريكاي لاتين
كشور كانادا به منظور كمك به كاهش فقر شهر و اسكان غيررسمي به كلانشهرهاي آمريكاي لاتين كمك مي كند.
طي اجلاسي كه ميان انجمن حكومت هاي محلي كانادا و حكومت هاي محلي كشورهاي آمريكاي لاتين برگزار شد، راهكارهاي مبارزه با فقر شهري وبي عدالتي اجتماعي در كشورهاي آمريكاي لاتين مورد بررسي قرار گرفت.
بروز و گسترش روز افزون پديده حاشيه نشيني ، افزايش فقر شهري، بيكاري و مشاغل كاذب در شهرهاي آمريكاي لاتين، مبارزه با مواد مخدر ، بي عدالتي اجتماعي، تبعيض جنسيتي وبهداشت فردي از جمله مواردي است كه در اين همايش مورد بررسي قرار گرفته است.
كانادا در خصوص مبارزه با فقر شهري، جلوگيري از بروز پديده حاشيه نشيني و همچنين ارتقاي فعاليت هاي اجتماعي به كلانشهرهاي آمريكاي لاتين كمك مالي و علمي مي كند.
كمك انجمن حكومت هاي محلي كشور كانادا به كلانشهرهاي آمريكاي لاتين از آنجا نشات مي گيرد كه حكومت هاي محلي اين كلانشهرها نقش اساسي و زير ساخت هاي شهري و خدمات پايه اي، سياستگذاري اقتصاد محلي، كنترل كاربرها و دستيابي به عدالت محلي بر عهده دارند. مهمترين كمك هايي كه انجمن حكومت هاي محلي كانادا به شهرهاي آمريكاي لاتين مي كند عبارتند از: همكاري هاي فني و تكنيكي، برگزاري تورهاي مطالعاتي در كانادا، انتشار اطلاعات درمورد مديريت شهري در كلانشهرهاي آمريكاي لاتين و برگزاري كارگاه هاي آموزشي در ارتباط با مسايل و مشكلات شهري و همچنين اعطاي وام هاي كم بهره و بلاعوض به مديريت شهري كلانشهرهاي آمريكاي لاتين.
ابتكار شهرداري پاريس براي رفع حاشيه نشيني 
شهرداري پاريس با ساخت مسكن ارزان براي اقشار كم درآمد از بوجود آمدن حاشيه نشيني جلوگيري مي   كند.
مديريت شهري پاريس طي پروژه اي محله هاي قديمي و فرسوده و همچنين ساخت و سازهاي خارج از قاعده در حومه شهر را ضابطه مند مي  كند.
براي جلوگيري از بروز پديده حاشيه نشيني در حومه شهر پاريس، شهرداري اين شهر اقدام به تفكيك زمين هاي اطراف شهر و ساخت و بازسازي واحدهاي مسكوني در اطراف شهر كرده است و بدين ترتيب بر ساماندهي محلات شهري و پيدايش محلات جديد در حومه اطراف شهر پاريس، مديريت شهري نظارت مستقيم داشته و با اين اقدام از بروز جريانات ساخت مسكن خارج از قاعده جلوگيري به عمل مي  آورد. از اقدامات مهم شهرداري كه در اين خصوص مي  توان به آن اشاره كرد بازسازي خانه هاي مخروبه در سطح شهر و همچنين در حومه شهر پاريس است.
شهرداري پاريس خانه هاي مخروبه سطح شهر را شناسايي كرده و پس از مشخص شدن مالك، خانه مخروبه طي قراردادي توسط شهرداري پاريس ساخته و به افراد واجد شرايط واگذار مي  شود.
شهرداري پاريس همچنين اقدام به ساخت واحدهاي مسكوني متعدد طي پروژه اي براي جواناني كرده است كه به تازگي وارد بازار كار شده و فعاليت درآمدزايي خود در جامعه را به تازگي آغاز كرده  اند. با اين اقدام جوانان بادرآمد كم نيز مي  توانند در شهر پاريس صاحب خانه شده و از مهاجرت آنها به بافت حاشيه اي شهر جلوگيري   شود.
شهرداري پاريس با اين اقدام تاكنون حدود ۴ هزار واحد مسكوني براي افراد كم بضاعت احداث كرده است. همچنين شهرداري با از بين بردن خانه هاي مخروبه و غيربهداشتي براي يكهزار خانوار، خانه هاي سالم و بهداشتي و مطابق با استانداردهاي شهرسازي احداث كرده است.