ميثم قاسمي
فيلم زندگي و فعاليت هاي شيخ احمد ياسين رهبر فقيد جنبش حماس توسط نورالدين شريف، كارگردان و هنرپيشه مشهور مصري ساخته مي شود.
هفته گذشته روزنامه اورشليم پست نوشت؛ نورالدين شريف كارگردان مصري كه در ساخت داستان هاي زندگي رهبران عرب و مسلمان تخصص دارد، مشغول جمع آوري اطلاعاتي در خصوص زندگي شيخ احمد ياسين است. اين اطلاعات بيشتر از مردم نوار غزه جمع آوري مي شود. جايي كه شيخ احمد ياسين سالها در آنجا به سر برده و ساكنان آن خاطرات زيادي از فعاليت هاي اين چهره برجسته سياسي به ياد دارند.
سالهاي مبارزه
شيخ احمد ياسين كه از او با عنوان رهبر معنوي جنبش حماس نام برده مي شد، سحرگاه روز دوشنيه دوم فروردين سال گذشته برابر با 22 مارس 2004، پس از اداي نماز صبح هنگام خروج از مسجدي در شهر غزه هدف موشك هاي پرتاب شده از سوي هلي كوپترهاي نظامي اسرائيل قرار گرفته و به شهادت رسيد.
او در سال 1938 در فلسطيني كه آن زمان هنوز تحت سلطه دولت بريتانيا قرار داشت، متولد شد و 10 ساله بود كه دولت اسرائيل اعلام موجوديت كرد. دوران نوجواني و جواني احمد ياسين با آغاز اشغال سرزمين فلسطين توسط صهيونيست ها همراه شد و به اين ترتيب او به مبارزه عليه اشغالگران و حاميان غربي شان اعتقاد پيدا كرد.
جواني شيخ احمد ياسين با دو حادثه مهم همراه بود. ابتدا پيوستن به گروه اخوان المسلمين شاخه فلسطين و سپس تصادفي كه بر اثر آن، او تا پايان عمر دچار معلوليت جسمي شد و بر صندلي چرخدار نشست. اما اين حادثه باعث نشد احمد جوان از مبارزات آزاديبخش دست بردارد.
در سال 1987 و آغاز انتفاضه اول فلسطين، جنبش اسلامي حماس – حروف اول حركت مقاومت اسلامي – تشكيل شد و شيخ احمد ياسين رهبري آن را پذيرفت.
در سال 1989 اسرائيل، احمد ياسين را بازداشت و به اتهام صدور دستور قتل فلسطينياني كه با اسرائيل همكاري مي كردند، به حبس ابد محكوم كرد. اما در آغاز قرن جديد او از زندان آزاد شد.
پس از آزادي از زندان، شيخ به عنوان نماد مقاومت فلسطين شهرت يافت. با اين همه او براي جلوگيري از تضعيف مقاومت مردم فلسطين و جلوگيري از انشعاب در صف مبارزان، همواره روابط خود را با ياسر عرفات و تشكيلات خودگردان حفظ كرد. شيخ احمد ياسين همواره مخالفت خود با طرح هاي مختلف صلح را كه باعث تضييع حقوق فلسطينيان مي شد، اعلام مي كرد و به همين علت تشكيلات خودگردان چندين بار سعي در حبس خانگي او داشت.
تلاش تشكيلات خودگردان براي محدود ساختن فعاليت هاي شيخ احمد با مقاومت شديد حاميان وي مواجه بود به طوري كه در دسامبر سال 2001 هنگامي كه تشكيلات خودگردان درصدد برآمد به حبس خانگي رهبر حماس مبادرت ورزد،  يك نفر در درگيري بين ماموران پليس و مردم كشته شد.
در ژوئن سال 2002 نيز تلاش ديگر پليس فلسطين براي محاصره خانه او به بروز خشونت در شهر غزه منجر شد.
در سپتامبر 2003 ارتش اسرائيل كوشيد شيخ احمد ياسين را در خانه اش در غزه ترور مي كند، اما هنگام اين عمليات رهبر حماس در خانه يكي از اعضاي ارشد اين گروه به سر مي برد و حمله اسرائيل بي نتيجه ماند. اما سرانجام در سال 2004 هلي كوپترهاي موشك  انداز اسرائيل او و پنج نفر از همراهانش را به شهادت رساندند.
نگراني ها بر سر راه ساخت يك فيلم
پيش بيني  مي شود ساخت فيلمي در مورد زندگي شيخ احمد ياسين، جنجال هاي فراواني به دنبال داشته باشد.
نورالدين شريف، كارگردان اين فيلم نگران است به دليل اعمال فشارهاي آمريكا، نتواند بودجه لازم براي ساخت اين فيلم را تهيه كند. شريف معتقد است دليل اصلي امتناع بسياري از كشورهاي عرب از تامين بودجه اين فيلم، ساخت فيلمي درباره زندگي «ناجي علي»، كاريكاتوريست مشهور فلسطيني توسط اوست كه جنجال هايي را در سالهاي گذشته در پي داشته است.

پارلمان بريتانيا
پس از شهادت شيخ احمد ياسين، عبدالعزيز الرنتيسي به عنوان رهبر حماس در غزه تعيين شد كه او نيز به فاصله 20 روز توسط گرو ه هاي ترور اسرائيل به شهادت رسيد.
شهادت دو رهبر برجسته حماس در فاصله كمتر از يك ماه با خشم شديد مردم فلسطين و واكنش منفي سران اكثر دولت هاي جهان رو به رو شد، اما آمريكا قطعنامه اي را كه توسط كشورهاي اسلامي عليه اينگونه اقدامات اسرائيل تنظيم شده بود در سازمان ملل «وتو» كرد. فيلم شريف مي تواند تصوير اين وقايع باشد.

چه كسي ناجي علي را كشت؟
ناجي علي كاريكاتوريست مشهور جهان عرب در سال 1987 بر اثر جراحات ناشي از تيراندازي در خارج از دفتر روزنامه القبس به شهادت رسيد.
مشخصه كاريكاتورهاي او پسرك فلسطيني است كه هميشه پشت به مخاطب مشغول تماشاي طرح است.
نورالدين شريف در فيلمي كه از زندگي او ساخت، نشان داد كشته شدن ناجي علي نه بر اثر يك اشتباه كه سوءقصدي از پيش طراحي شده بوده است.

تعداد زنان مجلس هفتم چندان زياد نيست اما همين تعداد اندك تاكنون فعال و تاثير گذار نشان داده اند.
از جمله اين زنان فاطمه آجرلو، نماينده تهران در مجلس شوراي اسلامي است كه هم اكنون پيگير طرح پردامنه و سختي است؛ طرح ايجاد مجدد معاونت پرورشي در مدارس.
پس از حضور مرتضي حاجي در آموزش و پرورش، معلمان تربيتي مدارس و همچنين معاونت پرورشي در وزارتخانه حذف شدند. در آن زمان گروه زيادي از دست اندركاران مسائل آموزشي نسبت به اين اقدام انتقاد كردند و البته گروهي نيز موافق آن بودند. در هر صورت با مصوبه مجلس ششم اين اقدام حاجي كاملا قانوني شد. هم اكنون مجلس هفتم قصد دارد با طرحي جديد معاونت پرورشي را بار ديگر ايجاد كند.
اين طرح هم اكنون در كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس در حال بررسي است.
فاطمه آجرلو، عضو كميسيون آموزش در اين باره مي گويد: بحران هويتي، فضاي فرهنگي جامعه و آشنايي نداشتن دانش آموزان با اصول اساسي دين، خالي بودن جاي معاونت پرورشي را نشان مي دهد.
او به جزئيات طرح مذكور اشاره نمي كند و مي گويد: وزارت آموزش و پرورش و مجلس شوراي اسلامي هر كدام جداگانه پيشنهادهايي در اين زمينه داده اند كه اكنون در مركز پژوهش هاي مجلس در حال بررسي است و بعد از كار كارشناسي اعلام مي شود.
او معتقد است: معاونت پرورشي جديد نسبت به آنچه دو سال پيش وجود داشت، كاملتر و جامع تر است و جاي هيچ گونه ابهامي ندارد. با وجود سخنان آجرلو، نمايندگان سابق مجلس همچنان بر نظرات گذشته خود پافشاري مي كنند، اما حاجي كه اين طرح در زمان او اجرا شده است از ضرورت احياي مشاوره در تمام مقاطع تحصيلي بويژه در دوره راهنمايي سخن مي گويد.
معلمان تربيتي مدارس از دوران وزارت شهيد رجايي در آموزش و پرورش حضور يافتند اما در سالهاي گذشته نسبت به روش كاري آنها انتقاداتي وجود داشت كه به نظر مي رسد اشاره آجرلو نماينده تهران به متفاوت بودن عملكرد اين معلمان در آينده ناظر به آن انتقادات باشد.

ليگ فوتبال امسال حساس تر از سالهاي قبل شده است و حالا هرچه به پايانش نزديك تر مي شويم، اين حساسيت بيشتر و بيشتر هم مي شود. اينجا كافي است يك تيم يا حتي يك نفر آرامشش را از دست بدهد تا همه چيز به نفع رقبايش تمام شود. شايد يكي از اين افرادي كه اين روزها سروصداي زيادي از او و راجع به او شنيده مي شود، رسول كربكندي، سرمربي موفق ذوب آهن اصفهان باشد. كربكندي با آن لهجه غليظ اصفهاني اش اين روزها زياد مصاحبه مي كند و راحت عصباني مي شود.
ماجرا از آنجا آغاز شد كه دربي دو تيم اصفهاني را محسن تركي قضاوت كرد. پس از بازي، كربكندي نه از نتيجه راضي بود و نه از داوري. مصاحبه هاي او تا دوشنبه شب كه برنامه 90 از شبكه سوم سيما پخش مي شود، ادامه يافتند و عادل فردوسي پور، مجري جوان و موفق اين سالهاي ورزش كشور از اين اتفاق حداكثر استفاده را كرد. مناظره تلفني كربكندي و غياثي، رئيس كميته داوران فدراسيون فوتبال و اجراي فردوسي پور تا آستانه يك جنگ تمام عيار پيش رفت.
كربكندي گفته بود وقتي تركي داور دربي اصفهان مي شود، او كهير مي زند و غياثي آنقدر از اين سخن عصباني شده بود كه دوستي ديرينه اش با كربكندي را فراموش كرد. هنگامي كه هفته بيست و هفتم ليگ برتر برگزار شد، انتظار مي رفت همه چيز تمام شود، اما چنين نشد. ذوب آهن خوب نتيجه نگرفت و اين بار هم سرمربي اش نسبت به داوري معترض بود. ايراد كربكندي مانند هفته قبل تكراري بودن داور مسابقه بود. چرا يك داور بايد 6 هفته براي يك تيم سوت بزند؟ برنامه دوشنبه شب 90 دوباره ميزبان غياثي و كربكندي بود. رئيس كميته داوران تا نام كربكندي آمد، گفت حرفي با او ندارد، اما فردوسي پور با زرنگي تمام نگذاشت بينندگان برنامه اش از يك مناظره محروم شوند. اين بار دو طرف مناظره به طور رسمي دعوا كردند. كربكندي سخنان غياثي را روضه اي گريه دار توصيف كرد و در مقابل، خود به بي انصافي و خيلي صفات ديگر متهم شد. قضيه آنقدر بالا گرفت كه ديگر مجري هم نتوانست آتشي را كه خودش افروخته بود، كنترل كند. هر دو نفر تا آنجا كه توانستند به هم اعتراض كردند و هرچه در دل داشتند و شايد حتي اسرار مگوي خود را هم گفتند.
كربكندي سالها دروازه بان تيم ملي بود. او در جام جهاني 1978 حضور داشت، هرچند كه با حضور ناصر حجازي نتوانست درون دروازه بايستد. او سال گذشته در نيم فصل اول بسيار خوب نتيجه گرفت، اما در نيم فصل دوم آنقدر بد نتيجه گرفت كه كسي يادش نماند آنها قهرمان نيم فصل بوده اند، اما امسال هنوز در كورس قهرماني مانده اند. هرچند كه انگار باز از نفس افتاده اند و شايد هم آنطور كه كربكندي مي گويد بدشانسي به سراغشان آمده است و پشت سر هم مساوي مي دهند و از رتبه دوم به چهارم تنزل يافته اند.
سرمربي سبزپوشان اصفهاني در مصاحبه با يكي از نشريات ورزشي دليل عقب ماندنش را اين طور توضيح داده است: «من آدم بزرگي نداشتم. شايد نسبت به 2 سال پيش بهتر شده باشد. اگر فصل قبل افت تيم ما از نيم فصل شروع شد، امسال آخر بازي ها درجا زديم. من اشتباه كردم... من نفهميدم كجا به چه كسي و چقدر ميدان مي دهم. نمي خواستم اسمش را بگويم، ولي حالا دوست دارم مسئله را باز كنم، شما هم بنويسيد. من نورمحمدي را از ليگ يك به ذوب آهن آوردم. شايد در خواب هم نمي ديد كه روزي بتواند در ليگ برتر بازي كند. يك روز كه 2 مدافع ما محروم شدند، فيكس به او بازي دادم. همان روز محمدپور كه يك عمر نيمكت نشين ذوب آهن بود را در زمين گذاشتم. هر دو فيكس شدند، اما نورمحمدي همه گذشته را فراموش كرد. يكبار با او در خلوت صحبت كردم. گفتم پسر تو همان كسي هستي كه بايد نيمكت نشين دائمي عزيززاده مي شدي، ولي من عدالت را زير پايم نگذاشتم و تو هم كم فروشي نكن... حالا او فكر مي كند ديگر احتياجي ندارد مثل سابق دنبال مهاجم بدود، حالا فكر مي كند مهار كردن توپ خيلي راحت تر است! ما هم ضربه خورديم.»
انگار اين بار هم قرار است مانند هميشه همه كاسه كوزه ها سر يك نفر شكسته شود.

وال استريت ژورنال
نسخه اروپايي وال استريت ژورنال در سرمقاله خود به تنش هاي پيرامون عقب نشيني اسرائيل از غزه پرداخته و معتقد است اين عقب نشيني به خوبي تضادهاي دروني رژيم صهيونيستي را نشان مي دهد،  چراكه آريل شارون سرانجام با عده اي قصاب تر از خودش مواجه شده است.
ادوكيت
در آمريكا هم جنجال بر سر برنامه هاي اقتصادي جورج بوش ادامه دارد.  از آنجا كه پرزيدنت در دوره دوم رياست جمهوري اش بيشتر روي اقتصاد تمركز پيدا كرده، اين بار عرصه جنگ عراق به ماليات هاي دريافتي كشيده شده، بوش طبق وعده هاي خود مي كوشد كاهش 65 درصد ماليات ها را به سنا بقبولاند كه با مخالفت اقليت دمكرات مواجه شده است. اين يكي از تيترهاي اصلي روزنامه ادوكيت است.
ديلي تلگراف
در انگليس «ديلي تلگراف» به جرگه دشمنان توني بلر پيوسته است و با آوردن عكس و جزئيات مرگ سرباز جوان انگليسي در عراق توانسته است، در آستانه انتخابات عمومي ضربه مرگبار ديگري به حزب كارگر وارد كند.  جنگ در عراق همچنان مهمترين پاشنه آشيل بلر است.
 ايندين اكسپرس
در هند هم به شهادت « ايندين اكسپرس» دولت بر سر قضيه ماليات ها مشكل مهمي با كشاورزان پيدا كرده است. دولت كمونيست «رانهومان سينگ» براي اجراي اهداف تساوي بخشش موانع زيادي بر سر راه خود دارد.

سياوش بختياري
۵۷ سال مبارزه مردم فلسطين عليه اشغال سرزمينشان مراحل مختلفي را پشت سر گذاشته است. 3 جنگ اعراب و اسرائيل، جنگ كرامه، انتفاضه اول و دوم، تشكيل و به رسميت شناخته شدن ساف و چند اتفاق ديگر.
اما سال 83 براي مبارزه فلسطين سال ديگري بود. ترور شيخ احمد ياسين، اولين رهبر جنبش حماس و سپس به فاصله 20 روز ترور عبدالعزيز الرنتيسي رهبر اين گروه در غزه هر دو در ابتداي سال رخ دادند.
در آخرين ماه هاي سال نيز ياسر عرفات، رهبر فلسطين و نماد مبارزه اين كشور دچار بيماري عجيبي شد و درگذشت. بدين ترتيب شيوخ فلسطين در مدت كوتاهي از دنيا رفتند.
ياسر عرفات متولد سال 1928 بود و احمد ياسين 10 سال بعد در سال 1938 به دنيا آمده بود. آنها هر دو، زمان حاكميت بريتانيا بر فلسطين و آغاز اشغال سرزمين هاي فلسطيني را به خاطر داشتند. در سال 1948 كه دولتي به نام اسرائيل اعلام موجوديت كرد، نسلي از رهبران عرب بر سر كار بودند كه اكنون ديگر هيچ كدام در قيد حيات نيستند. حتي آنها كه در جنگ هاي معروف به اعراب و اسرائيل در قالب لژيون عرب گرد هم جمع شدند نيز اكنون زنده نيستند. جمال عبدالناصر و محمد انور سادات در مصر، شاه حسين در اردن، حافظ اسد در سوريه، عبدالكريم قاسم و صدام حسين در عراق. آخرين نفر از اين فهرست صدام حسين است كه گرچه هنوز زنده است، اما ديگر حتي توان دفاع از خود را هم ندارد، چه رسد به مقابله با اسرائيل.
اكنون نسل دوم رهبران عرب بر سر كار آمده اند. نسل افسران ستاره اي و شيوخ دشداشه  پوش به پايان رسيده است و جوانان كت و شلواري بر سر كار آمده اند.
با اتفاقات سال گذشته فلسطين، اين حالت در آنجا هم به وجود آمد و حالا كساني در راس امور قرار گرفته اند كه هيچ كدام دوران پيش از اشغال را به خاطر ندارند.
با شهادت ياسين و رنتيسي، اكنون خالد مشعل شناخته شده ترين فرد در حماس و رهبر اين جنبش است. محمود عباس معروف به ابومازن پس از ابوعماي، رهبر تشكيلات خودگردان فلسطين شده است و در كشورهاي عربي منطقه نيز ملك عبدالله، بشار اسد، حسني مبارك، رميقاتي و ابراهيم جعفري نسل جديدي را تشكيل داده اند.
نسل اول رهبران عرب 3 دسته مي شدند:
سازشكاران: انور سادات و شاه حسين
مصالحه جويان: ياسر عرفات و ملك فهد
مبارزان: احمد ياسين و حافظ اسد.
نسل دوم اين رهبران را نيز مي توان با همين الگو دسته بندي كرد. به جز دولت جديد عراق كه هنوز موضع خود در خصوص وقايع خاورميانه را اعلام نكرده است، ساير دولت ها و افراد راه اسلاف خود را ادامه مي دهند، اما نمي توان مطمئن بود كه نسل جديد همانند پدران سياسي خود رفتار كنند.
خالد مشعل پس از روي كار آمدن دولت جديد در فلسطين تاكنون آتش بس با اسرائيل را پذيرفته است. ابومازن بيشتر از عرفات به صلح فكر مي كند و بشار اسد راحت تر از پدر خود در برابر فشارهاي سياسي عقب نشيني مي كند.
نسل دوم اعراب كه تمام دوران زندگي شان را در جنگ و درگيري گذرانده اند، حالا بيشتر از گذشته به صلح فكر مي كنند. برخي سالها است سلاح ها را بر زمين گذاشته اند و برخي ديگر نيز انگار انگيزه مبارزه ندارند. در اين ميان مردم فلسطين همچنان به مبارزه ادامه مي دهند. مردم فلسطين در تمام اين 57 سال آنقدر كشته داده اند كه نمي توان آنها را به نسل هاي اول و دوم و سوم تقسيم كرد. در آنجا بچه ها بزرگ نمي شوند و نوجوانان و جوانان به ميانسالي و پيري نمي رسند. آنها يا از سرزمينشان رانده مي شوند يا گلوله هاي گرم به عمرشان پايان مي دهد.
نقشه خاورميانه بزرگ آمريكا درحال اجراست و هر روز با سرعت بيشتري به پيش مي رود، هرچند نهضت مبارزه هم از هيچ تلاشي براي مقابله با اين نقشه فروگذار نمي كند. نياز اعراب با نسل دوم رهبرانشان گويا چندان همخوان نيست.