صرفه جويي 5/5 ميليارد توماني
آيا مي دانيد اگر در مصرف بنزين صرفه جويي شود، حدود 5 ميليارد و 72 ميليون تومان صرفه جويي روزانه خواهيم داشت.اين روزها در هر جاي شهر تهران بحث حتي اگر به گراني كلاس كنكور ربط داشته باشد، هدر رفتن بنزين و انري هاي گوناگون گل كلام خواهد شد. روزانه 2/5 ميليون خودرو در تهران تردد مي كنند، يعني روزانه حدود 12 ميليون سفر شهري در تهران انجام مي شود كه 60 درصد اين جابه جايي ها توسط خودروهاست.
هرگاه از هدر رفتن بنزين مي گوييم فوري بحث بيرون ريختن اضافه هاي بنزين در پمپ بنزين ها پيش مي آيد، اما آيا همه جريان به همين قطره ها ختم مي شود؟ ماشين هاي تك سرنشين چطور؟ روزانه چند نفر از ما با ماشين شخصي به محل كار مي رويم؟
ولي همه اين ماجرا به ما برنمي گردد، چون اگر بخواهيم با وسايل نقليه عمومي به محل كار برسيم، يا دير مي رسيم كه بيكار مي شويم يا دست، پا و صورت مجروح و كبودي خواهيم داشت كه هرگز نمي رسيم. پس در هر دو صورت ما در اين مشكل سهم كمتري داريم. مي توان گفت كه شرايط و مشكلات درهم تنيده است.
تهران با مساحتي حدود 700 كيلومتر مربع جزو 17 شهر بزرگ دنياست و حدود 2/5 ميليون خودرو در اين شهر تردد دارند. براستي اين تردد چقدر بنزين لازم دارد؟ البته باتوجه به 800 هزار خودرو فرسوده و بنزين وارداتي 300 توماني!
پيكان به موزه رفت، اما تكليف خودروهاي باقيمانده در سطح شهر چيست؟ در 6 ماهه نخست سال گذشته 348 هزار خودروي سواري توليد شده است. اين خودروها چقدر فضا مي خواهند؟
درست است كه توليد 404 هزار خودروي سبك و سنگين براي عده اي كار ايجاد مي كند و پيشرفت به همراه دارد، اما آيا بايد براي حمايت از توليدات داخلي و پيشرفت ها صرفه جويي را كنار گذاشت؟
شهر تهران ناوگان حمل و نقل مناسب مي خواهد، تهران محيط زيست و سلامت مي خواهد، مترو و مونوريل و ترن هوايي، بهداشت، معابر تميز و سالم، آيا بخشي از اين امكانات با صرفه جويي در مصرف بنزين محقق نخواهد شد؟
امسال بنزين گران نشد، روي نرخ 80 تومان باقي ماند. آيا اين موضوع به اندازه كافي روي تورم اثر داشته است؟!
به هر حال اگر كمي به خودمان سختي دهيم، زودتر از منزل خارج شويم و ساعات كاري و ورود و خروج به محل كار را تنظيم كنيم، شايد بتوان با استفاده از وسايل نقليه عمومي شهري، در مصرف بنزين و در نهايت هزينه هاي ريز و درشت خودروي شخصي صرفه جويي كنيم.
بار مرگ ميوه بهشتي برعهده كشاورز
همه مي دانيم كه ايران چهار فصل است و بازارهاي ميوه و تره بار در هر فصل ممكن است چند نوع ميوه را به سبد مصرفي خانواده ها عرضه كنند ، اما اگر يكي از بلاياي آسماني با كشاورزان همراه نبود و محصولشان را به باد فنا داد ، چه بايد كرد؟
مسئوليت اين بلا كه مي تواند زندگي كشاورزان را هم تهديد كند ، برعهده كيست؟
بارش باران و برف و سرما ، زمستان و بهار گذشته در مقايسه با سالهاي قبل افزايش بسزايي يافته بود كه اين جاي شكر دارد ، سرمازدگي و ريختن سرشاخه ها نه دست كشاورزان است و نه خواسته هيچ يك از ما ، اما شايد بتوان با كمي دلسوزي قسمتي از اين بار سنگين را از دوش كشاورزان برداشت.
طي چند هفته اخير خبرهاي ناراحت كننده اي راجع به سرمازدگي درخت هاي ميوه نقاط مختلف كشور شنيديم كه يكي از اين خبرها خبر سرمازدگي 450 هكتار از باغ هاي انار منطقه سرايان خراسان جنوبي بود. اين سرمازدگي نه تنها محصول، بلكه برخي از درختان چندين ساله را هم از بين برده بود.
اما متاسفانه بيمه تنها خسارت ناشي از تلف شدن محصول را تقبل كرده و به از بين رفتن باغها توجهي نكرده است. طبق برآورد محمدرضا ابراهيم زاده مسئول جهاد كشاورزي منطقه سرايان جنوبي اين سرما بيش از 25 ميليارد تومان به باغداران اين منطقه خسارت وارد كرده است.
متاسفانه بيمه تنها محصول را بيمه كرده است ، اما درختان 25 ساله برخي از كشاورزان سرايان هم از بين رفته و باغداران در سالهاي آينده درآمدي نخواهند داشت.
درست است كه سرمازدگي در حوزه اختيارات كشاورزان و مسئولان نبوده، اما آيا جبران اين خسارت تنها برعهده كشاورزان است؟
اين خبر بيشتر از همه آب انارفروش ها و دوستداران ميوه هاي ترش را ناراحت و نگران مي كند ، شايد بايد منتظر گران شدن محصول انار هم باشيم!
