از دبي اوليه كه تنها توقفگاهي در جاده ادويه ميان ايران و تركيه بود، تنها خليج هاي كوچكي باقي مانده كه به رودخانه هاي كوچك و محافظت شده چسبيده اند و تنها رفت و آمد كرجي ها و آبراها يعني قايق هايي كه نقش تاكسي را دارند، به آنها رونق ناچيزي مي دهد
به محض ورود به دبي، شهر اصلي امارات متحده و سومين مركز مهم تجاري جهان، متوجه مي شويم كه در فضاي عربي هزار و يك شب نيستيم، بلكه در عصر هنري پست مدرني به سر مي بريم ؛ شهري بين المللي، لوكس و تميز. شارل دوگل پاريس در مقايسه با فرودگاه عظيم و پرزرق و برق ساخته از مرمر و فولاد بيشتر به يكي از اين آشيانه هاي هواپيما در شهرستاني كوچك شبيه است. در خيابان ها تنها ماشين هايي را مي بينيد كه انگار تازه از كارخانه خارج شده اند. در هيچ كجا ذره اي از گرد و خاك يا حتي يك تكه چوب ديده نمي شود و اگر ماشين ها هر روز شسته نشوند، مايه آبروريزي خواهند بود. گويي احترام سنتي نسبت به آب كه در فرهنگ اعراب وجود داشته، از بين رفته است. آنها حالا نمك آب دريا را مي گيرند و برق قطرات آب روي تاسيسات هيدروليك و پمپ هاي قوي كه براي آبياري به كار مي روند، ديده مي شود.
در دبي اثري از خانه هاي قديمي ديده نمي شود. از حدود 30 سال پيش و زمان كشف نفت، انگار همه چيز دوباره از خاك سربرآورده. اينجا گويي تركيبي از موناكو (بدون صخره اش) و لاس وگاس (بدون سالن هاي بازي اش) باشد. انگار در سوئيس (به اضافه آفتاب) باشيد كه ماشين هاي كولردار و معطر در برابر نماي بانك ها و مراكز تجاري بابلي بدون كوچكترين صدايي حركت مي كنند. اينجا نماد تميزي است و شبها، زماني كه چراغ هاي پرشكوه برج ها شهر را شبيه به محله جديد شانگهاي مي كند، زيبايي به اوج مي رسد.
از دبي اوليه كه تنها توقفگاهي در جاده ادويه ميان ايران و تركيه بود، تنها خليج هاي كوچكي باقي مانده كه به رودخانه هاي كوچك و محافظت شده چسبيده اند و تنها رفت و آمد كرجي ها و آبراها يعني قايق هايي كه نقش تاكسي را دارند، به آنها رونق ناچيزي مي دهد. از جمعيت دبي تنها 15درصد مليت اماراتي دارند كه اكثرا به طبقه اعيان تعلق دارند و بقيه را انبوه هندي ها، پاكستاني ها، فيليپيني ها، سوري ها، مصري ها، موريتانيايي ها، سوداني ها و فلسطيني هايي تشكيل مي دهند كه به كارهاي خدماتي و حقير مشغولند. در كل امارات متحده حدود 3 ميليون از اين به اصطلاح برده ها وجود دارد، اما در اين ديار پرزرق و برق، انسانيت بخوبي معني نشده و سهم نفت تنها ميان 400 هزار تبعه و چند 10 هزار اروپايي و آمريكايي مقيم اين كشور تقسيم مي شود.
از آداب و رسوم خشن هيچ خبري نيست و اتباع 140 كشور جهان در امنيت كامل به سر مي برند. بيهوده است اگر بخواهيد دنبال يك سارق يا ماجراي جنايي بگرديد. همه جا به قدري شيك است كه از ديدن يك كوچه تنگ و شلوغ شگفت زده مي شويم. در اين معبر كه ميان دو خيابان اصلي قرار گرفته علاوه بر يك دستفروش كه نارگيل مي فروشد، يك دكه سلماني، رخت هاي شسته روي پنجره و كودكاني كه توپ بازي مي كنند نيز ديده مي شوند. به علاوه يك كافه سنتي كاملا عربي نيز وجود دارد كه در حياط پر درخت آن مي توان آب انبه خورد.
امير دبي، بزرگ خاندان مختوم در كاخي زندگي مي كند كه باغ آن مملو از طاووس است. او علاقه زيادي به حيوانات دارد كه بسيار دل زنده تر از انسان هايي هستند كه غرق در تجارتند و بيشتر به آدم آهني هاي برنامه ريزي شده مي مانند. همچنين پيست هايي براي مسابقات اسبدواني و شترسواري در مركز شهر وجود دارد. يك آلماني كه در يكي از ادارات كار مي كند، از دست و دلبازي امير مي گويد، چراكه ديدن اين مسابقات، مجاني است. به علاوه در اينجا تبعيضي كه نسبت به زنان در عربستان سعودي وجود دارد، ديده نمي شود و برخلاف كشور همسايه، زنان مي توانند آزادانه رانندگي كنند يا به مراكز خريد بروند. با اين وجود، يك پيشخدمت پاكستاني به ازاي 48 ساعت كار در 6 روز هفته، ماهيانه تنها 200 يورو حقوق مي گيرد و كار كارگران ساختماني تنها زماني به تعويق مي افتد كه دماي هوا از 50 درجه سانتيگراد بيشتر باشد. در شيخ نشين ابوظبي كه مركز سياسي كشور است، همين قوانين به چشم مي خورد. آنجا شهري با جمعيت كمتر، سرسبزتر با فضايي عربي تر و مهربانانه تر است. در ماه مارس و در خنكاي شب در كنار دريا، بازتاب نورهاي تمام نشدني بر سطح آب توهم صداي آرام امواج مديترانه در ماه اوت را ايجاد مي كند؛ مديترانه اي كه انگار از سنگريزه هاي نوك تيز مرجاني جارو شده باشد. تنها نكته اي كه در شهر جلب توجه مي كند كاخ نوساز امارات، بزرگترين هتل دنياست كه براي ميهمانان دولتي در نظر گرفته شده و يك تاج محل در ابعاد فرعوني است. نمايي با طول يك كيلومتر، ديواري صورتي و اخرايي كه به رنگ صحرا شبيه است، دو ستون سفيد براي سردر، گنبدي شيشه اي كه يك سالن عظيم را مي پوشاند، طلا و مرمري كه همه جا را پوشانده، 92 سوئيت 600 متري با دستگيره هايي از لاجورد معادن افغانستان و راهروهايي پوشيده از شن كه صحرا را تداعي مي كند. 1200 كارگر در اين غار عظيم علي بابا خدمت مي كنند. اين هتل لوكس با تمام سليقه هاي مختلفي كه در آن استفاده شده يك اثر هنري واقعي است. در ابوظبي، نوستاليك ها مي توانند به بازار ايراني سر بزنند و آثار عتيقه زيبايي براي خود پيدا كنند. فرشها و سراميك هايي هم كه به فاصله 3 روز از ايران مي رسد، در همان بندر خريده مي شود.
به لطف جواني فرانسوي كه برخلاف ساير غربي ها، عربي را بخوبي آموخته، رفتن به صحرا ميسر شد. البته نه صحرايي كه توريست ها با ماشين هاي سافاري براي چند ساعت در آن گردش مي كنند، بلكه تجربه زندگي واقعي در كنار صحرانشينان. شب نشيني در كنار آخرين نسلهاي چادرنشينان (دولت بتدريج به دنبال سكني دادن آنهاست.) آنها يك بره را به مدت دو روز در زير شنهاي داغ مي پزند و تمام شب را آواز مي خوانند. سازي شبيه ويولن به نام ربابه كه دوتار دارد و نواي سوزناكي توليد مي كند كه صداي وزش باد در زير چادرها را تداعي مي كند و آوازهايي كه نگراني يك مسافر تنها در عظمت صحرا را بازگو مي كند.
در صحراي العين به خانه يك امير ثروتمند مي رويم كه اقامتگاه مردان و زنان از يكديگر كاملا جدا شده است. در اتاقي بزرگ ده ها مرد 30 تا 40 ساله كه همگي برادرند نشسته اند و استقبال گرمي مي كنند. ناگهان با شنيدن صداي ماشين همهمه اي بلند مي شودكه پدر آمد! همه در كنار در مي ايستند و به بزرگ خانواده كه موها و ريش سفيدي دارد احترام مي گذارند. در چنين فضايي بره كباب شده را با انگشتان مي خوريم و به صداي موسيقي صحرا گوش مي دهيم. اين مراسمي است كه به احترام بزرگ خاندان برپا شده، ولي تمام اين آداب سنتي در تب موفقيت هاي اقتصادي بتدريج رنگ مي بازد و افسوس كه شايد در 10 يا 20 سال آتي چيزي از آن باقي نماند!
منبع: فيگارو

آرش نهاوندي - در سالهاي اخير ميزان آلودگي هوا در مكزيكو به طرز بي سابقه اي افزايش يافته است. بخش عمده آلودگي هواي اين كلانشهر ناشي از تردد خودروهاي فرسوده است، از اين رو است كه براي كاهش مواد آلاينده در سطح شهر بايد تدابيري جهت كاهش آلودگي هايي كه توسط خودروها انتشار مي يابند انديشيده شود.
در سال 1989 و در راستاي كاهش  آلاينده ها ، شهرداري مكزيكوسيتي طرح جديدي را به مرحله اجرا گذاشت كه در محدوديت تردد خودروها در سطح شهر طي روزهاي هفته خلاصه مي شد، البته همانند طرحي كه قرار بود در تهران نيز به صورت آزمايشي اجرا شود. در اين پروه خودروها نيز براساس پلاك اتومبيل تفكيك شدند و يك روز در هفته باتوجه به شماره پلاك از ترددشان در سطح شهر ممانعت به عمل مي آمد.
مدت كوتاهي از اجراي اين طرح نگذشته بود كه بسياري از مردم نيز از اين طرح راهگشا استقبال به عمل آوردند.
مردم مكزيكوسيتي ضمن استقبال از طرح محدوديت تردد خودروها در سطح شهر معتقد بودند با به مرحله اجرا درآوردن چنين قانوني تنها خودروهاي تك سرنشين قرباني مي شوند و اين مسئله به نفع سيستم حمل و نقل عمومي درون شهري تمام خواهد شد، اما در عمل اين سياست، موفق از آب درنيامد و براساس آمارهاي موجود حتي به ميزان تردد خودروها در سطح شهر افزوده شده و در نهايت اين پروه طرحي غير موفق و بي اثر نام گرفت.
به رغم تاكيد برانجام سفرهاي ضروري ، يكي از عوامل شكست اين طرح تفكيك نكردن سفرهاي مهم و غير مهم درون شهري بود، در آن صورت هر فردي صرفا با توجه به پلاك خودرو خود و روزي كه مجوز تردد داشت مي توانست در سطح شهر با اتومبيل رفت و آمد كند. در مقابل از سفرهاي درون شهري بدون در نظر گرفتن اهميت آن ممانعت به عمل مي آمد.
البته طبق قانون، پليس مقرر كرده بود كه تنها تردد خودروها به منظور امور مهم در شهر انجام گيرند.
اما مسئله مهم اين بود كه معيارهاي خاصي براي سفرهاي درون شهري مهم و غير مهم در نظر گرفته نشده بود و به تبع آن دارنده خودرو تصميم گيرنده اصلي بود.
در اين ميان در طول روز نيز ممنوعيت تردد براساس پلاك خودروها از ميزان رفت و آمد اتومبيل هاي تك سرنشين نكاسته بود، به عنوان مثال فردي كه نمي توانست خودرو خويش را روز دوشنبه از خانه خارج سازد، يكي ديگر از روزهاي هفته را به سفرهاي خويش اختصاص مي داد، از اين رو از همه سفرهاي غير ضروري در روز دوشنبه ممانعت به عمل نمي آمد و محدوديت هاي روزانه در كاهش سفرهاي درون شهري تاثيري نداشتند. از اين رو امروزه در مكزيك از اين طرح كه 16سال پيش به اجرا گذاشته شد، تحت عنوان طرحي غير موثر ياد مي شود. پليس مكزيك باتوجه به اين نواقص موجود محدوديت هاي جديدي را به طرح قبلي اضافه كرد. بر همين اساس انتقال سفرهاي غير ضروري به روزهاي ديگر ممنوع شد، حتي از رد و بدل كردن خودروها ميان افراد نيز ممانعت به عمل آمد و از آنجايي كه انتقال سفرهاي درون شهري به فرد ديگري ممنوع شده بود، افراد نمي توانستند با استفاده از اتومبيل هاي ديگران اقدام به تردد در سطح شهر كنند.
اما اين طرح نيز در همان ابتدا با شكست مواجه شد، زيرا در هر صورت صاحبان خودروهايي كه در روز مقرر اجازه تردد يافته بودند، بدون توجه به اهميت كار خويش مي توانستند در سطح شهر تردد كنند و آنهايي كه به منظور كارهاي ضروري نياز به خودرو داشتند از دستيابي به حق خود همچنان محروم مي ماندند. حتي اگر هم كارآمد بودن طرح چندان مهم نباشد، دست كم بايد اثر مثبتي طي دوره اجرا از خود باقي مي گذاشت كه اينگونه نشد.
البته اين طرح در كل ناموفق نبود و در زمينه كاهش مصرف ميزان سوخت خودرو به نتايج مثبتي انجاميد.
در واقع انتظار مي رفت اين طرح بدون ايجاد تغيير در نرخ بنزين نتيجه بدهد. البته قانونگذار مفري نيز براي افزايش قيمت بنزين و درآمدهاي حاصله از فروش اين ماده سوختي را در صورت نتيجه ندادن طرح قبلي گذاشته بود، اما آماري كه از انويه 1987 تا دسامبر 1992 از ميانگين ميزان مصرف بنزين در مكزيكو گرفته شد، نشانگر آن بود كه به موازات اجراي طرح محدويت تردد خودروها در ميزان تقاضا براي مصرف سوخت نيز تغييرات مثبتي حاصل شده است. همين يافته ها نشان از آن داشت كه دست كم طرح نوبتي كردن تردد خودروها در زمينه كاهش مصرف ميزان سوخت موثر بوده است.
در واقع قانون جديد خودروها بر بخشي ( انري) تاثير گذاشت كه پيش از آن كارشناسان تصور مي كردند مشكلات را پديد آورد.
در كشور ما ايران نيز سال گذشته قرار بود چنين طرحي البته با قدري تفاوت جزئي اجرا شود كه باتوجه به نياز شهروندان و كمبود وسايل نقليه عمومي اين طرح تاكنون مسكوت مانده است. اين در حالي است كه در صورت اجراي طرح نوبتي تردد خودروها براساس پلاك هاي زوج و فرد در محدوده طرح ترافيك ،هم مي توان از آلودگي هوا در مناطق مركزي تهران كاست و هم مسئولان قادر خواهند بود ميزان مصرف سوخت كنوني را كه به حد بي سابقه اي افزايش پيدا كرده تا حدود زيادي كاهش دهند، زيرا بايد توجه داشت كه كشور ما به رغم نفت  خيز بودن، يكي از واردكنندگان عمده مشتقات نفتي نظير بنزين است و به سبب واردات عمده اين ماده ضروري نيازمند مكان نگهداري آن هستيم. اما باتوجه به ضرورت انباركردن اين ماده سوختي، انبارهاي شهر ما تهران، گنجايش لازم براي نگهداري بنزين سالانه مصرفي كلانشهري چون تهران را ندارند، بنابراين بايد به راه هاي كم هزينه و كم آسيب پذيرتر نظير اجراي طرح هايي جهت كاهش مصرف بنزين روي آورد تا شايد از اين راه بتوان تا حدي نيز از آلودگي هواي پايتخت كشورمان -تهران- كاست.

مهدي صارمي فر - پوهشگران روبوتيك دانشگاه كرنل طي گزارشي در مجله نيچر اعلام كردند براي نخستين بار توانستند روباتي بسازند كه قادر است با استفاده از قطعات يدكي، خود را تعمير كرده يا حتي نمونه اي برنامه ريزي شده از روي خود بسازد كه آن نمونه نيز خود توانايي توليد يك نمونه ديگر را داشته باشد. پيش از اين توانايي توليد مثل تنها در انحصار موجودات زنده بود!
اين روبات ها از چند تكه مكعبي ساخته شده اند كه هر كدام نقش يك سلول را در روبات بازي مي كنند و دستور ساخت يك روبات كامل را در خود ذخيره دارند. هرگاه يكي از اين قطعات مكعبي خراب شود، روبات قادر است با استفاده از دستورالعمل ذخيره شده يك قطعه  ديگر را جانشين قطعه خراب بكند و حتي در صورت نياز با استفاده از همين قطعات مكعبي كه مجهز به آهن ربا (براي اتصال) و پورت هاي الكترونيك استاندارد هستند، يك روبات كامل عين خود ساخته و آن را براي دستياري خود برنامه ريزي كند. البته فعلا اعمال كمي از عهده اين روبات برمي آيد و اين به دليل سادگي اجزاي تشكيل دهنده روبات است.
هد ليپسون رئيس تيم پوهشي مذكور گفته كه هدفش ساخت روبات هايي است كه در صورت آسيب ديدن بتوانند خود را با شرايط محيط  تازه وفق دهند. اين روبات مي تواند در عمق زمين يا روي سيارات ديگر يا حتي براي تعميرات در قلب رآكتورهاي اتمي به كار رود.
البته در گام بعدي آنها قصد دارند روبات هايي بسازند كه از چند صدهزار سلول ابتدايي تشكيل شده باشند كه روي تمام آنها برنامه  ساخت يك روبات كامل ذخيره شده، به اين ترتيب كارايي روبات را بسيار بالا مي برند و البته با گسترش تحقيقات، آنها مي خواهند روباتي بسازند كه علاوه بر اينكه توانايي توليد مثل را دارد، بتواند با استفاده از شرايط محيطي نمونه هاي بعدي را طوري برنامه ريزي كند كه بهتر از خودش عمل كنند. به اين ترتيب روبات ها مي توانند وارد پروسه تكامل شوند. به چنين پروسه اي تكامل لاهاركي مي گويند. البته موجودات زنده در پروسه ديگري تكامل مي يابند كه به آن انتخاب طبيعي يا تكامل دارويني مي گويند. به نظر مي رسد كه به كارگيري اصول زيست شناسي در ساخت روبات ها در آينده نزديك به انقلابي عظيم مبدل شود.

پياده روي بهاري همراه با مارغول پيكر
روزنامه زاكسن- يك مرد 65 ساله نيويوركي مارغول پيكري به طول تقريبي 3 متر را در اين روزهاي بهاري دو تا سه بار در هفته به پارك مي برد. وي با اين مار بيشتر در پارك مركزي و پارك ريورسايد در ساحل غربي منهتن پياده روي مي كند. مردمي كه به پارك مي آيند از ديدن اين صحنه دچار شگفتي و ترس مي شوند. والديني كه كودكانشان را به پارك مي آورند سعي مي كنند مانع نزديك شدن بچه ها به مار و صاحبش شوند. صاحب مار حيوانش را از گلو گرفته و آن را مي بوسد. اين مرد 65 ساله نيويوركي كه رودريگز نام دارد مارسفيد و زرد خود را زماني كه فقط 5 روز از سنش گذشته بود به قيمت 250دلار خريداري كرد و هم اكنون وزن آن 43 كيلوگرم است و فقط مرغ و ماهي خام مي خورد. اين مار زمستان ها در خانه مي ماند. رودريگز مي گويد:با آمدن فصل بهار مارم بسيار خوشحال است، چون مي تواند دوباره از خانه بيرون برود.
تعطيلات آلماني ها كم مي شود
دي ولت- اين روزها بحث در مورد كم كردن روزهاي تعطيل در آلمان بسيار جدي شده است. يكي از روزهاي تعطيلي كه احتمال مي رود به علت زياد بودن تعطيلات در طول سال، غير تعطيل اعلام شود روز عيد پارك است. بسياري از اقتصاددان هاي آلماني به اين فكر افتاده اند كه چون وجود تعطيلات زياد باعث تخريب اقتصاد اين كشور شده است بايد هر طور شده تعطيلات را كم كنند. در اين راستا آنها تلاش مي كنند روز عيد پاك را از ليست روزهاي تعطيل خارج كنند.
آنتون بورنر، رئيس اتحاديه فدرال آلمان در گفت و گو با روزنامه بيلد آم مورگن تاكيد كرده است: ما تعطيلات زياد و همچنين مرخصي هاي طولاني داريم و ناچار بايد از برخي از اين تعطيلات چشمپوشي كنيم. رئيس سازمان كار آلمان نيز در اين باره مي گويد: راه هاي متعددي براي كم كردن روزهاي تعطيل وجود دارد و يكي از آنها غير تعطيل اعلام كردن روز عيد پاك است. ما تعطيلات مذهبي مان در مقايسه با ساير كشورها زياد است و بايد آنها را كمتر كنيم.
نمرات خوب براي دانش آموزان و خانواده ها
مونيخ - اولين مركز مطالعات علمي تحت عنوان نمرات خوب براي دانش آموزان و خانواده ها در آلمان آغاز به كار كرده و تقريبا همه كودكان ابتدايي و آمادگي در اين مركز احساس خوبي دارند. نتيجه اولين تحقيقات نشان مي دهد والدين دانش آموزاني كه در اين محل مشغول به تحصيل هستند و نمرات خوبي كسب كرده اند كاملا احساس رضايت دارند. مركز نامبرده در شهر مونيخ راه اندازي شده و نظرسنجي هاي به دست آمده از والدين كودكاني كه در اين مركز هستند نشان مي دهد 98 درصد دختران و پسران بين 5 تا 9 سال از اين مركز راضي هستند. تعدادي نيز اظهار داشته اند كه اينجا بهتر از مدرسه است. اين اولين مركز آموزشي توسعه يافته در آلمان است و كودكان خودشان تكاليف خود را تعيين مي كنند. همچنين سعي شده است كه حقوق كودكان به آنها آموزش داده شود و سوالات آنها در مورد مسائل فني و علمي بي جواب نماند.
حدود 2 هزار خانواده كه كودكانشان عضو اين مركز هستند شاهد پيشرفت كودكان خود هستند. كودكاني هم كه به علت آپارتمان نشيني و محدوديت هاي فضاي خانه ها جاي مناسبي براي بازي ندارند در اين مركز براحتي به بازي و تفريح مي پردازند. يكي از موسسان مركز مي گويد: از ابتداي ورود كودكان به اينجا، شيوه زندگي آنها كاملا تغيير مي كند، بخصوص زماني كه آنها دسته  جمعي به مسافرت، اردو و تور دوچرخه سواري مي روند. دختر بچه ها طي اين رفت و آمدها سختي هاي زيادي را متحمل مي شوند كه اين موضوع باعث مي شود مقاوم تربيت شوند. اكثر خانواده ها از اينكه فرزندانشان زياد با بزرگسالان در ارتباط صميمانه باشند نگران هستند. اين مركز مشكل آنها را حل كرده و كودكان بيشتر با همسن و سالهاي خود دوست مي شوند. طبق آمار موجود، هر كودك با 4 كودك ديگر در ارتباط است و از اين طريق زندگي اجتماعي را تجربه مي كند.

عرب نيوز
ديگر زنان كويتي حق راي دادن دارند. روزنامه عرب نيوز عنوان اصلي خود را به تغيير قوانين در كويت و به ثمر رسيدن تلاش زنان براي گرفتن حق راي اختصاص داده است. زنان كويتي پس از سالها تلاش و تحمل دشواري هاي بسيار، اينك به جايگاه و حق طبيعي خود دست يافته  اند.
استرالين
استرالين صفحه اول اين شماره خود را به مسئله اي اختصاص داده كه احتمالا باعث خوشحالي فيمينيست ها خواهد شد:دخترها بهتر از پسرها عمل مي كنند. در تحقيقي كه اين نشريه منتشر كرده، ثابت شده كه در سنين خردسالي هوش و عملكرد دختران بسيار بهتر از پسران است.
ليبراسيون
روزنامه فرانسوي زبان ليبراسيون بازهم مسائل مربوط به اتحاديه اروپا و قانون اساسي واحد اين قاره را تيتر اول خود كرده است: سرايت نه به اروپا و عكسي با لباس هاي محكم و ضد نفوذ نشان دهنده نگراني اروپايي ها از رد قانون واحدشان است. نظرسنجي هاي اخير حاكي از آن است كه اين روزها تعداد مخالفان اين قانون بسيار بيشتر از حد تصور شده است.
لزاكو
روزنامه لز اكو هم به نشست دو روزه سران 46 كشور اروپايي در ورشو و تصميم گيري در مورد شوراي اروپا پرداخته است. 46 سياستمرد به بررسي جايگاه شورا و كم شدن مشروعيت آن در مقايسه با اتحاديه اروپايي پرداخته و در عين حال برنامه هايي در مورد مبارزه با تروريسم را به بحث گذاشته اند.