درجايي كه حدود هزار دستگاه تاكسي وجود دارد، نمي توان براي هركدام از آنها يك بازرس گذاشت بايد سعي كرد اين فرهنگ در مردم به وجود بيايد كه خودشان به جاي يك بازرس به محض ديدن تخلف، آن را گزارش كنند
امير موسي كاظمي
سال كه نو مي شود، اولين تغييري كه حس زيبايي بهار را به كام شهروندان تلخ مي كند، افزايش قيمت هاست؛ تغييري كه حتي پيش از عوض شدن رنگ طبيعت، حضور خود را نشان داده و تحميل مي كند و در اين ميان آنچه بيش از همه به عيدديدگان دهن كجي مي كند، افزايشي است كه دامن مسافران شهري را مي گيرد؛ معضلي به نام گران شدن كرايه ها.
مسئله نرخ كرايه تاكسي كه تقريبا هرسال يكي، دو بار مديران شهري را به خود مشغول مي كند، چند سال قبل براي نخستين بار در شوراي شهر دوره گذشته تهران مطرح شد. اعضاي شوراي شهر پس از بررسي طرح ارائه شده از سوي شهرداري در نهايت به آن راي داد و تاكسيمترها بر سر تاكسي ها سوار شدند. با اين حال هرگز اين تاكسيمترها به كار گرفته نشد. شيوه سنتي تعيين نرخ كرايه كماكان مورد توافق راننده و مسافر بود. سال جديد مسئولان شهري وعده دادند كه تا پيش از اعلام نرخ هاي مصوب، قيمت كرايه تاكسي نبايد افزايش پيدا كند. با اين حال همان سنت حاكم باعث شد هنوز روزهايي چند از سال نو نگذشته، كرايه اغلب مسيرها اضافه شود. بهانه جريمه كردن خودروهايي كه دو مسافر روي صندلي جلو مي نشانند نيز بار ديگر كرايه ها را افزايش داد. اين در حالي است كه سازمان تاكسيراني بارها و بارها اعلام كرده، نشاندن دو مسافر روي صندلي جلو ممنوع است.
نرخ جديد در راه است
در همين حال مديرعامل سازمان تاكسيراني تهران، در حالي از ارسال لايحه پيشنهادي نرخ كرايه تاكسي ها به شوراي شهر تهران خبر مي دهد كه بيش از 2 ماه از آغاز سال جديد مي گذرد. اميرمحمود دهلوي مي گويد: «نرخ جديد كرايه تاكسي هاي شهر تهران براي بررسي به كميسيون عمران و شهرسازي شوراي شهر ارسال شده و در حال حاضر اعضاي اين كميسيون مشغول بررسي نرخ هاي پيشنهادي سازمان هستند.»
وي بدون اشاره به افزايش يا عدم افزايش نرخ كرايه تاكسي ها در سال جديد مي گويد: «قبل از هرگونه تصميم گيري نمي توان روي اين موضوع مانور داد.» البته اگر بحث پيرامون علل افزايش قيمت و ضمانت اجرايي آن را بتوان مانور محسوب كرد.
كرايه 5 نفر
هرچند مديرعامل سازمان تاكسيراني اميدوار است كه نرخ هاي جديد ظرف روزهاي آينده به صحن شوراي شهر بيايد، اما براي شهرونداني كه طعم پرداخت كرايه اضافه بر تعرفه را چشيده اند، اين موضوع اهميت خود را از دست داده است.
از سوي ديگر مصوبه هاي نانوشته اي كه از سوي برخي رانندگان اجرا مي شود، خود ناقض تعرفه اي است كه تاكسيراني ابلاغ مي كند. يكي از اين قانون ها به ممنوعيت نشستن 2 نفر روي صندلي جلو برمي گردد. برخي راننده ها هيچ توجهي ندارند كه روي صندلي جلو بايد يك نفر بنشيند نه 2 نفر. بنابراين راننده ها نه تنها از 2 نفر روي يك صندلي استفاده مي كنند كه نرخ كرايه را هم افزايش مي دهند و در اين بين شنيدن دلايل آنها هم در نوع خود جالب است و شنيدني.
راننده هاي تاكسي مي گويند: «۴ نفر نشستن و كرايه 4 نفر را پرداختن، اصلا براي ما صرف نمي كند. اگر هم 4 نفر را سوار كنيم، كرايه 5 نفر را مي گيريم.»
اين در حالي است كه كارشناسان معتقدند: نرخ مصوب با در نظر گرفتن نكات ريز و مشكلات رانندگان تاكسي است؛ نرخي كه هم رضايت راننده را جلب كند و هم مسافر را. حتي در اين نرخ كمك هزينه ناهار، لباس، مزد ايام بيكاري و بن كارگري رانندگان هم محاسبه شده است. اين هزينه ها بعد از طي يك دوره كارشناسي به 365 روز سال تقسيم شده و عدد به دست آمده به عنوان نرخ كرايه به تاكسيداران و رانندگان تاكسي اعلام مي شود.
ضمانت اجرايي
بالاخره دير يا زود نرخ كرايه تاكسي هاي تهران از سوي سازمان تاكسيراني اعلام مي شود، اما آيا ضمانت اجرايي براي رعايت اين نرخ ها وجود دارد؟ مسئولان سازمان تاكسيراني درحالي از برخورد با راننده هاي متخلف سخن مي گويند كه هنوز مشخص نيست آيا اين سازمان توانايي نظارت روي اجراي دقيق اين آئين نامه را دارد يا نه؟
يكي از مسئولان سازمان تاكسيراني معتقد است: «درجايي كه ما حدود هزار دستگاه تاكسي داريم، نمي توانيم براي هركدام از آنها يك بازرس بگذاريم. بايد سعي كنيم اين فرهنگ را در مردم به وجود آوريم كه خودشان به جاي يك بازرس عمل و به محض ديدن تخلف، آن را به سازمان گزارش كنند.»
قيمت ها كارشناسي نيست
شايد يكي از دلايلي كه پايداري و كنترل قيمت ها را زير سوال مي برد، كارشناسي نبودن قيمت هايي است كه براي مسيرهاي مختلف ابلاغ مي شود.
دكتر كمال شعار در اين باره مي گويد: «قيمت گذاري براي هر حرفه اي نياز به يك كار كارشناسي دقيق و جامع دارد؛ كارشناسي كه بر مبناي عرضه و تقاضا صورت گرفته باشد، در حالي كه در سالهاي گذشته، به نظر نمي رسد چنين مطالعاتي براي درآوردن تعرفه تاكسي ها انجام شده باشد.»
اين كارشناس حمل و نقل و ترافيك معتقد است: «هرگونه قصور در اين مورد كه به تضييع حقوق قشر زحمتكش رانندگان تاكسي منجر شود، به روند حفظ خودروهاي فرسوده و عدم تمايل تاكسيداران به سمت جايگزيني خودروهاي نو كمك مي كند.»
دكتر كمال شعار با طرح اين سوال كه سازمان تاكسيراني چه مزايايي در اختيار رانندگان تاكسي قرار مي دهد، مي گويد: «تثبيت قيمت ها يا كارشناسي نشدن آنها باعث مي شود كه بازار اين كار بيشتر در اختيار مسافركش هاي راهي قرار گيرد و اين در حالي است كه تاكسيداران مجبور به پرداخت ماليات و عوارض هستند، ولي مسافركش ها هيچ هزينه اي را متحمل نمي شوند.»
وي يكي از راهكارهاي ساماندهي ناوگان تاكسيراني را رعايت اصل عرضه و تقاضا مي داند و مي گويد: «تا وقتي ضوابط منطقي، تعريف و بتدريج نهادينه نشود و قيمت گذاري ناصحيح همچنان ادامه پيدا كند، نه تنها بخش مسافركش ها تقويت مي شود، بلكه پايداري و كنترل قيمت ها هم امكانپذير نيست.»
طرح جامع
مشكلات رانندگان تاكسي در شهر پرترافيك و آلوده اي چون تهران از يك سو و گلايه هاي شهروندان در مورد برخوردهاي متناقض برخي تاكسيداران و دريافت وجوه اضافه از سوي ديگر، يادآور همان حكايت تكراري راننده و مسافر است كه از سالها پيش بوده و به نظر مي رسد همچنان هم پابرجا باشد.
گويا ماجراي تاكسي و نرخ كرايه، كماكان يك مسئله حل نشده است و حتي اعلام نرخ هاي مقطعي در مسيرهايي محدود هم چاره ساز نيست. شايد يكي از دلايل اصلي نابساماني وضعيت حمل و نقل با تاكسي در ايران، از اينجا نشات گرفته باشد كه اساسا تعريف اين وسيله نقليه در كشور ما با تعريف عمومي و پذيرفته شده آن در دنيا متفاوت است.
به نظر مي رسد معضل لاينحل تاكسي نياز به كارآمدسازي ناوگان اتوبوسراني و ميني بوسراني و سپس افزايش تعداد تاكسي هاي در حال تردد و بعد از آن به كارگيري اين وسيله نقليه در جايگاه واقعي خود است. در هيچ جاي دنيا قرار نيست مردم پاسخگوي پرداخت نشدن حق بيمه، بن كارگري و مواردي اين چنين باشند. در هر صورت تاكسي با هر تعريفي يك وسيله نقليه عمومي است و قرار است استفاده از آن، ارزان تر از وسيله نقليه شخصي تمام شود و اين نياز به تدوين طرح جامعي دارد كه همه اين موارد در آن ديده شود.

ميثم قاسمي- آنچه در اين ستون خواهيد خواند، خاطرات كوتاه يك اتوبوس سوار حرفه اي (!) است. احتمالا اگر تجربه زيادي در اتوبوس سواري نداريد، از اين خاطرات لذت خواهيد برد كه گفته اند:  «وصف العيش، نصف العيش».
آدم ها روي سر هم
سوسك ها روي سر آدم ها
اتوبوس خط ميدان وليعصر به ميدان امام حسين ديگر حتي گنجايش يك نفر را هم نداشت و بيشتر از هواي گرم و انبوه جمعيت، بوي دهان مسافري كه روبه رويت ايستاده بود، كلافه ات مي كرد.
بعد از كلي معطلي، بالاخره راننده دلش به رحم آمد و تصميم به حركت گرفت. به سختي از لابه لاي جمعيت متراكم حركت كرد و خود را به ته اتوبوس رساند و تمام بليت هاي قسمت مردانه را جمع كرد، اما ديگر امكان ورود به بخش زنانه نبود. پس دستور داد كه خودشان بليت هايشان را جمع كنند و بفرستند جلو، البته با نظارت دقيق آقاي راننده. وقتي پروسه طولاني و كلافه كننده جمع آوري بليت تمام شد، ديگر در آرزوي حركت مي سوختيم.
اتوبوس با تكان هايي كه آدم را به ياد گاري هاي عهد شاه وزوزك مي انداخت، راه افتاد، اما هنوز يك متر هم حركت نكرده بود كه صداي جيغ تيز و بلندي از قسمت زنانه آن را متوقف كرد. ترمز شديد اتوبوس همه را روي سر هم ريخت. توضيح اينكه مردها روي سر مردها و خانم ها هم روي سر هم ريختند.كوه گوشت تكاني خورد و همه نگاه ها به قسمت زنانه متوجه شد. آقاياني كه كسي را در آن قسمت داشتند، نگران تر از بقيه به نظر مي رسيدند.
در قسمت زنانه، خانم ها با ترس از يكي از مسافران فاصله مي گرفتند و نگاهش مي كردند. بالاخره صداي يكي از آنها، در حالي كه با انگشت آن زن را نشان مي داد، بلند شد: «روي مانتوي اين خانم سوسك بود!»
صداي ديگري آمد كه «نه، مارمولك بود!»
مردها خنديدند. راننده غرغركنان پدال گاز را فشار داد، اما آن خانم بيچاره همچنان با ترس مانتوش را تكان مي داد و خانم هاي ديگر از او فاصله مي گرفتند.
يك مسير با شش بليت
اگر بعد از چند كلاس درس طولاني در تابستان سوار اتوبوس هاي ميدان انقلاب به دپوي شرق شويد و مدت ها در گرما منتظر راه افتادن اتوبوس بمانيد، همه دلايل براي عصبانيت شما فراهم شده است. آن وقت است كه دوست داشتني ترين آدم دنيا، آقاي راننده است كه در عين حال كه از ديدنش بشدت خوشحال مي شويد، دوست داريد اندكي سر او فرياد بكشيد.آن روز هم آن مرد سرانجام آمد و شروع كرد به جمع آوري بليت ها. آنقدر اين كار را با آرامش انجام مي داد كه انگار در يك رستوران چرخان غذا سرو مي كند. آن روزها براي سوار شدن در اتوبوس هاي خط انقلاب – دپوي شرق، 3 بليت 100 ريالي لازم بود.
همه بليت هايشان را دادند و آن مرد از اتوبوس پياده شد.
مدتي گذشت، مدت ديگري هم گذشت، اما از مردي كه بليت ها را جمع كرده بود، خبري نشد. حدود 5 دقيقه بعد مرد ديگري وارد اتوبوس شد و درها را بست و با صداي بلند گفت: «آقايون، خانوم ها، بليت هاتون رو دست به دست بديد بياد.» و بعد نشست پشت فرمان. سروصداي مردم درآمد. از تعجب روي سر هر نفر حداقل يك شاخ درآمده بود. راننده كه متوجه نارضايتي مسافران شده بود. از جايش بلند شد و علت سروصدا را پرسيد.
اتفاق جالبي افتاده بود. مردي كه بليت ها را جمع كرده بود، اصلا راننده شركت واحد نبود. مردم بليت نمي دادند و مي گفتند ما بليت داده ايم. راننده هم مي گفت تا بليت ندهيد، راه نمي افتيم.
در آن ظهر گرم، بعد از مدت ها انتظار، فقط يك دعواي حسابي كم بود. كم كم كار داشت بيخ پيدا مي كرد، اما چاره چه بود. هر دو طرف حق داشتند. هيچكدام هم كوتاه نمي آمدند.
آخر سر مردم تصميم گرفتند براي خلاصي از گرما هم كه شده، دوباره بليت بدهند. چند نفر پياده شدند و دوباره بليت خريدند و بقيه هم با دلخوري به حرف راننده گردن نهادند. اتوبوس راه افتاد و رفت.

يكي از بارزترين شاخصه هاي شهر تهران، تابلوهايي است كه در ابتدا و درطول هركدام از خيابان هاي اين شهر وظيفه راهنمايي افراد مختلفي را برعهده دارند كه به دلايل مختلف نشاني هاي گوناگوني را مي جويند؛ تابلوهايي با رنگ آبي – سرمه اي و نوشته هاي سفيدرنگ كه نظير آنها را در كمتر شهر ديگري از شهرهاي بزرگ كشور مي توان يافت و به همين لحاظ شايد پيدا كردن نشاني هاي ناآشنا در هيچ كدام از ديگر شهرهاي ايران، به آساني پيدا كردن نشاني در تهران بزرگ نباشد. اين اطلاع رساني به ظاهر ساده، اگرچه براي شهروندان تهراني هم چندان كم اهميت نيست، ولي ارزش آن وقتي بيشتر به چشم مي آيد كه مسافري شهرستاني يا غير ايراني قصد يافتن نشاني موردنظرش را داشته باشد. كافي است بدانيد كه نام خيابان اصلي، خيابان فرعي و كوچه موردنظرتان چيست تا به مقصد برسيد.
اما ماجرا هميشه هم به همين سادگي پيش نمي رود. گاهي اوقات متاسفانه به رغم اينكه مي دانيد خيابان فرعي موردنظرتان در كدام خيابان اصلي واقع شده، نمي توانيد آن را پيدا كنيد. دليل آن هم خيلي ساده است، اگرچه اين سادگي چندان خوشايند نباشد. اين دليل ساده چيست؟ بله! درست حدس زده ايد؛ تابلو خيابان موردنظر در ديدرس نيست. به عنوان مثال در نظر بگيريد كه شما از انتهاي بلوار آفريقا با خودرو حركت كرده باشيد و بخواهيد يكي از خيابان هاي «سايه»، «شهيد سيدمحمدعلي رحيمي» يا «شهيد وحيدي دستگردي» كه مي دانيد در سمت راست شما واقع شده را پيدا كنيد. متاسفانه بايد بگويم كه اگر بنا داشته باشيد به كمك تابلوهاي سرمه اي مذكور هركدام از اين سه خيابان را پيدا كنيد، به جايي نمي رسيد، چراكه در ابتداي هيچ كدام از اين سه خيابان تابلويي به چشمتان نمي آيد. در نتيجه تا آخر بلوار مي رويد و نهايتا مجبور به دور زدن در يكي از دوربرگردان ها يا چهارراه ها مي شويد تا شايد با استفاده از يكي از تابلوهايي كه روي ديوارهاي ابتداي خيابان ها نصب شده و در ديد مستقيم نيست، نشاني را بيابيد. قضيه در مورد تابلو خيابان «شهيد ناصري» كه پشت تابلو پزشكان قرار گرفته نيز از همين قبيل است. زاويه تابلو خيابان «سرو» نيز نسبت به ديد راننده به گونه اي است كه اصلا خوانده نمي شود. تابلو خيابان «صانعي» لابه لاي شاخه هاي درختان بسختي ديده مي شود و تابلو خيابان «ديدار شمالي» هم پشت تابلو عريض و طويل قهوه اي رنگ يك شركت محو شده است. اگر به دنبال تابلو «بوستان خشايار» مي گرديد هم بيهوده زحمت نكشيد؛ تابلو مذكور پشت كيوسك گلفروشي به هيچ وجه ديده نمي شود. براي اينكه مطمئن شويد نام چهارراهي كه به آن رسيده ايد «جهان كودك» است، چاره اي جز پرسش از ديگران نداريد. اين اتفاق حتي تا ميدان ونك هم ادامه مي يابد. تا وقتي از خودرو پياده نشويد، محال است بدانيد نام خياباني كه در ضلع شرقي ميدان واقع شده چيست و به كجا منتهي مي شود، چراكه تابلوهاي كوچك و بزرگ و شاخه هاي درختان آنچنان در هم تنيده اند كه براي تفكيك آنها از چشم غيرمسلح كاري برنمي آيد!
اما دو مورد بيشتر موجب حيرت و تعجب من شد؛ مورد اول تابلو بلوار «شهيد هرمز ستاري» است كه ديد آن توسط يكي از تابلوهاي تازه نصب شده تبليغاتي كه چند روز پيش در مورد آنها گزارشي داشتيم، پوشانده شده و بسختي ديده مي شود.
و اما مورد دوم؛ چند روز پيش در پياده رو ضلع جنوبي خيابان انقلاب در حال حركت بودم كه به خيابان فلسطين رسيدم. چراغ راهنما براي خودروهايي كه از شمال به جنوب حركت مي كردند، سبز بود و بنابراين توقف كردم، اما هرچه بيشتر در آن طرف خيابان به دنبال چراغ راهنماي عابر پياده گشتم، كمتر اثري يافتم، ضمن اينكه خبري هم از تابلو سرمه اي رنگ خيابان نبود. بيشتر از چند لحظه نتوانستم نيشخند عابران محترمي كه بي خيال از عرض خيابان عبور مي كردند را تحمل كنم، پس من هم به راه افتادم و از عرض خيابان گذشتم و تازه فهميدم كه چراغ راهنماي عابر پشت داربست تبليغاتي يكي از كانديداهاي رياست جمهوري پنهان شده است.
قضاوت درباره همه اين محروميت هاي بصري را هم به عهده همه عزيزاني مي گذارم كه مي توانند با رفع اين مشكلات در جهت كاهش ترافيك، تصادفات، آلودگي هوا، مصرف سوخت، مشكلات رواني جامعه و ... موثر باشند.

همين صبح ديروز بود كه براي چندمين بار به خاطر كم لطفي برخي همشهريان عزيز، مجبور به تحمل آفتاب داغ اين روزهاي تهران، پشت چراغ قرمز شدم. حتما مي پرسيد چرا رعايت قوانين راهنمايي و رانندگي را به پاي ساير شهروندان مي گذارم؟ عرض مي كنم.
خيابان انقلاب، تقاطع سپاه
اولين كه نه، ولي دومين چراغ قرمز جدي مسير هر روزه ام، همين چهارراه انقلاب سپاه زير پل چوبي است؛ چهارراهي كه حتي اگر سالي يك بار هم قرمز شود، دقيقا با زمان عبور من همزمان مي شود (اتوبوس جهانگردي داستان مورچه و مورچه خوار كه يادتان هست).
تا اينجاي داستان، همه چيز طبيعي است. حتي مواجهه با موتورهايي كه ويراژكنان از كشيدن هر نوع خط و خطوط روي اتومبيل هاي چسبيده به هم ابايي ندارند. البته بستگي دارد طبيعي بودن را چه معنا كنيد. براي من كه قصد گردش به راست و پيچيدن در خيابان سپاه را دارم، ايده آل اين است كه در لاين اول حركت كرده و با خيال آسوده و بدون توجه به چراغي كه عبور مستقيم را ممنوع كرده، به سمت راست بپيچم. اما ماجرا به همين سادگي هم نيست. چرا كه هميشه هستند افرادي كه لاين اول را براي توقف انتخاب مي كنند، در حالي كه قصد عبور مستقيم را دارند. به همين سادگي مسيري كه مي بايست براي عبور خودروهاي راست گرد آزاد باشد، اشغال مي شود.
خيابان بهشتي تقاطع انديشه
اينكه از تقاطع قبلي تا اين تقاطع، چند چراغ ديگر از من و ماشينم ماليات مي گيرند، بماند. مهم اين است كه اين چهارراه، دومين تقاطعي است كه كاسه صبرم را لبريز مي كند. شايد در مورد اول، پهناي كم خيابان بهانه اي براي مسدودكنندگان مسير راست گرد باشد اما در مورد تقاطع بهشتي انديشه هيچ بهانه اي براي اين دست از شهروندان قابل قبول نيست.
بزرگراه حقاني تقاطع ديدار
اگر مثل من مشتري بزرگراه حقاني باشيد، قطعا از ترافيك سهمگين خروجي مدرس تا چهارراه جهان كودك خبر داريد؛ ترافيكي كه حداقل 5 دقيقه از وقت رانندگان اين مسير را تلف مي كند. اوج حكايت راست گردهاي عذاب آور تهران هم در همين تقاطع است. جايي كه مجبوريد به خاطر چراغ قرمز چهارراه جهان كودك و در حالي كه اصلا خيال عبور از آن تقاطع پر رفت و آمد را نداريد، اسير بي توجهي برخي همشهريان عجول شويد؛ همشهرياني كه نمي گذارند براي رسيدن به خيابان آفريقا، مسير خيابان ديدار را انتخاب كنيد.

يك ايستگاه ديگر مترو
ايستگاه متروي چيتگر با حضور رئيس و چندنفر از اعضاي شوراي اسلامي شهر، يازدهم خردادماه جاري به طور رسمي افتتاح مي شود. افتتاح ايستگاه چيتگر به دنبال راه اندازي ايستگاه هاي ايران خودرو و گلشهر كه اسفندماه سال گذشته مورد بهره برداري قرار گرفتند، صورت مي گيرد. براساس آمار روزانه، با استقبال مسافران از ايستگاه هاي گلشهر و ايران خودرو، تعداد مسافران متروي تهران - گلشهر با 30 درصد افزايش به حدود 110 هزار نفر رسيده است. در حال حاضر در مسير متروي تهران - گلشهر، ايستگاه هاي وردآورد، ايران خودرو، كرج و گلشهر فعال است كه با افتتاح ايستگاه چيتگر - حدفاصل ايستگاه صادقيه و ايران خودرو، امكان استفاده ساكنان اين منطقه از مسير تهران - كرج از خدمات مترو و نيز دسترسي به پارك جنگلي چيتگر براحتي فراهم مي شود. مساحت ايستگاه چيتگر و محوطه آن 40 هزار متر مربع است كه حدود هفت هزار متر از اين فضا به پاركينگ اختصاص يافته است.
مطالعه در مورد ترافيك كرج
چندي است كه كرج هم به جمع كلانشهرهاي ايران پيوسته و طبيعي است كه مسئولان روستايي كه در كمتر از 500 سال به يك كلانشهر تبديل شده، به فكر سامان دادن وضعيت مشكلات كلان آن باشند، چنان كه شاهد به وجود آمدن تهراني ديگر چسبيده به پايتخت نباشند. دو روز پيش شوراي شهر كرج با اختصاص بودجه اي 800 ميليون توماني، لايحه عقد قرارداد مشاوره اي با دانشگاه صنعتي شريف جهت مطالعات طرح جامع حمل و نقل و ترافيك را تصويب كرد. معاون حمل و نقل و ترافيك شهرداري كرج گفت كه چنين تحقيقاتي در زمينه ترافيك بايد به وسيله مراكز علمي قوي اهل تحقيق انجام شود و دانشگاه شريف هم اين مشخصه را دارد. ضمن اينكه وجود استادان با سابقه بين المللي و دانشجويان دكترا و كارشناسي ارشد در اين زمينه تحقيقاتي و سابقه اقدامات نتيجه بخش اين مركز براي چهار كلانشهر كشور از جمله مشهد، اصفهان، شيراز و قم هم از دلايل ديگر انتخاب دانشگاه شريف براي اين تحقيقات است. با توجه به رشد روزافزون جمعيت، تردد گسترده خودروها در سطح شهر و ايجاد ترافيك شهري، معاونت حمل و نقل و ترافيك شهرداري شهرستان كرج قصد اجراي طرح هايي براي رفع معضل ترافيك اين شهر دارد.
هنوز تاكسي پرطرفدارتر از اتوبوس است
تاكسي ها همچنان از اتوبوس هاي واحد پرطرفدارترند. اين خبر خوبي براي متوليان امر ترافيك نيست و نشان مي دهد كه تهران نيازمند توجه بيشتر به گسترش كمي و كيفي اتوبوسراني است. سال گذشته بيش از يك ميليارد و 600 ميليون سفر درون شهري با اتوبوس در پايتخت انجام شده كه در مقايسه با سفرهاي انجام شده به وسيله تاكسي ناچيز است. بررسي هاي انجام شده توسط شوراي عالي ترافيك شهرهاي كشور نشان مي دهد كه در همين دوره زماني، 2 ميليارد و 800 ميليون سفر با استفاده از تاكسي صورت گرفته است. در صورتي كه قيمت هر بليت اتوبوس شهري 20 تومان در نظر گرفته شود، شركت واحد اتوبوسراني در سال 83 ، 32 ميليارد و 640 ميليون تومان بابت فروش بليت درآمد كسب كرده است. اين در حالي است كه هزينه جا به جايي هر مسافر با اتوبوس واحد 150 تومان است. اما رقم جالب توجه ديگري هم منتشر شده و آن مربوط به مصرف روزانه بنزين در كشور است. طي هفته گذشته به طور متوسط روزانه 8/66 ميليون ليتر بنزين در كشور مصرف شده، اين در حالي است كه متوسط مصرف بنزين در سال گذشته روزانه 61/60 ميليون ليتر بوده است. با توجه به ثابت ماندن قيمت بنزين در سال 84 و شروع سفرهاي تابستاني، پيش بيني مي شود كه مصرف بنزين در ماه هاي تير، مرداد و شهريور بشدت افزايش پيدا كند.
ارتقاي تحصيلات رانندگان اتوبوس
مديرعامل شركت اتوبوسراني تهران و حومه از برنامه ريزي هاي در دست اجراي اين شركت در قالب ارائه سيستم هاي آموزشي و تلاش براي ارتقاي سطح سواد رانندگان اتوبوس در سال جاري خبرداد .
به گزارش روابط عمومي شهرداري تهران، مهندس مصطفي نوريان با اشاره به ارتقاي ميانگين سطح سواد رانندگان اتوبوس از ابتدايي به راهنمايي ، به برنامه ريزي هاي انجام شده در سال جاري به منظور ارتقاي سطح فرهنگ رانندگان شركت واحد اشاره كرد و اظهار داشت : در همين راستا امسال در پي ارائه سيستم آموزشي مناسبي براي پرسنل شركت و بويژه رانندگان هستيم و قصد داريم ارتقاي سطح تحصيلي را از مقطع ابتدايي به راهنمايي ، راهنمايي به ديپلم و مقاطع بالاتر براي پرسنل و حتي رانندگان شركت واحد محقق كنيم.
وي با تاكيد بر اينكه كميته انضباطي اين شركت به تمام شكايات و انتقادات شهروندان از پرسنل و رانندگان اتوبوس رسيدگي مي كند ، نوع و شدت برخورد با رانندگان خاطي را با توجه به تخلفي كه مرتكب شده اند عنوان كرد و افزود: اين برخوردها حتي به اخراج راننده از سازمان نيز منجر مي شود و در اين بين هيچگونه مسامحه و كوتاهي از طرف كميته انضباطي صورت نخواهد گرفت.