پژوهشگران ارتباط ميان تنوع در سلول هاي عصبي يا به اصطلاح نرونهاي مغز را با گروه ويژه اي از ژن ها شناسايي كرده اند كه قادرند جايگاه خود را در ميان كروموزوم و زنجيره ژني تغيير دهند و از اين رو به آنها ژن هاي جهنده نام نهاده اند
هر يك از ما، سر منحصر به فردي روي شانه هاي خود داريم و اگر چه سيم كشي و به اصطلاح سخت افزار مشابهي در مغز انسان ها مشاهده مي شود، تفاوت و گوناگوني هايي در شكل و سازماندهي اين اندام بسيار مهم وجود دارد كه سبب مي شود حتي مغز دوقلوهاي يكسان نيز از تفاوت قابل توجهي با يكديگر برخوردار باشد.
دانشمندان به طور كامل و دقيق از اسرار و ريشه هاي واقعي اين تفاوت ها آگاه نيستند و نمي دانند چنين اختلاف هايي در ميان انسان ها تا چه اندازه از عوامل محيطي و تا چه حد از ريشه هاي ژنتيك و پيش برنامه هاي ژني سرچشمه مي گيرد.
با وجود اين، پژوهشگران به خوبي ارتباط موجود ميان تنوع در سلول هاي عصبي يا به اصطلاح نرونهاي مغز را با گروه ويژه اي از ژن ها شناسايي كرده اند؛ ژن هاي خاصي كه قادرند جايگاه و موقعيت خود را در ميان كروموزوم و زنجيره ژني تغيير دهند و از اين رو بر آنها ژن هاي جهنده نام نهاده اند. چنين ژن هايي مي توانند به تدريج طرح مغزي ويژه هر يك از انسان ها را به طور منحصر به فردي شكل دهند.
به گفته عصب شناسان، اين قدرت تحرك ژن هاي جهنده، دريچه مهم ديگري را به پديده تنوع و تغييرپذيري سلول هاي عصبي مي گشايد و اين دريچه مي تواند از منظر تصادف و گزينش دارويني، رنگ و مفهوم ويژه اي به خود گيرد.
ژن هاي جهنده كه آنها را در اصطلاح علمي ترنسپوزون (Transposon) به مفهوم عناصر متحرك نيز مي نامند، در تمام موجودات زنده يافت مي شوند و در واقع، اين قبيل ژن ها حدود۲۰ درصد از كد ژنتيك پستانداران را به خود اختصاص مي دهند.
با وجود اين، فقط بخش كوچكي از ترنسپوزون ها فعال هستند. به اين مفهوم كه تنها شمار كمي از اين ژن ها قادرند خود را به طور موفقيت آميزي به يك ناحيه جديد در كد ژنتيك موجود زنده وارد كنند و بتوانند به اين طريق، توليد پروتئين ويژه اي را از جايگاه فرماندهي جديد خود رهبري و هدايت كنند. دانشمندان بر اين باورند كه آسان نبودن انجام جهش هاي موفقيت آميز در ميان اين ژن هاي جهنده ممكن است نه يك نقص يا ناتواني ژنتيك، بلكه يك پديده خوب و مطلوب باشد.
اين نوع از ژن ها در درون سلول هاي جنسي يا گامت هاي هر دو جنس نيز مشاهده شده است و وجود آنها در اين دسته از سلول ها مي تواند با ايجاد تغييرات اندك در آرايش ژني نسل هاي بعدي، عاملي براي پيشبرد تكامل در ميان نسل هاي موجودات زنده به شمار آيد.
بر اساس گزارش منتشر شده در تازه ترين شماره هفته نامه نيچر، گروهي از پژوهشگران موسسه Salk به بررسي گروه خاصي از ژن هاي جهنده در سلول هاي كشت شده از مغز موش هاي تغيير ژنتيك يافته پرداخته اند. عصب شناسان دريافته اند اين گروه از ژن ها كه آنها را به اختصار L1 ناميده اند، تحرك خود را در سلول هاي عصبي پيشرو (NPCs) به نمايش مي گذارند؛ سلول هايي كه تقدير آنان، تبديل شدن به نرون هاي عصبي است.
سلول هاي عصبي پيشرو مي توانند به طيف گوناگوني از انواع سلول هاي عصبي مختلف همچون سلول هاي هرمي يا سبدي تبديل شوند. به بيان ديگر، ژن هاي جهنده با فعاليت خود مي توانند سرنوشت نهايي سلول هاي عصبي پيشرو را رقم بزنند و تعيين كنند كه اين سلول ها در پايان، به كداميك از انواع نرون ها بدل شوند و به اين ترتيب، نقش حياتي بر عملكرد اين قبيل سلول ها بر جاي مي گذارند. در واقع، ژن هاي جهنده طيف وسيعي از جا به جايي هاي تصادفي و اتفاقي را در فرآيند رشد و شكل گيري مغز به نمايش مي گذارند و مجموع اين جهش ها به ايجاد تفاوت هاي مغزي فراوان در ميان انسان ها منجر مي شود. با وجود اين، اين نكته كه چه ميزان از اين نوع جهش ها در مغز انسان صورت مي گيرد و بر آن تاثير مي  گذارد، همچنان از سوي دانشمندان علوم اعصاب و عصب شناسان در دست مطالعه و بررسي است.
تحقيقات مستقل ديگري كه در دانشگاه پنسيلوانيا انجام شده، بيانگر آن است كه اين جهش ها شايد چندان هم تصادفي و اتفاقي رخ ندهند. به گفته پژوهشگران اين دانشگاه، اگر تحرك و جا به جايي ژن هاي جهنده به طور كامل تصادفي باشد، اين ژن ها به ندرت در بخش مناسبي از توالي ژنتيك سلول ها جاي خواهند گرفت، اما شواهدي نيز وجود دارد كه نشان مي دهد اين قبيل ژن ها در عمل، اهداف ويژه و كدهاي ژنتيك خاصي را در تحركات خود مورد نظر دارند؛ هدف ها و جايگاه هايي كه قرار گرفتن در آنها مي تواند به ايجاد تفاوت هاي مورد اشاره در سلول ها منجر شود.
اين عملكرد از ديدگاه تكامل نيز بسيار داراي اهميت است، به طوري كه وقوع جهش ها يا موتاسيون هاي ژني (Mutation) در ماده وراثتي سلول ها، مي تواند در موارد معدودي به ايجاد يك صفت برتر و رقابتي در جمعيت هاي موجودات زنده بدل شود و آنها را در مسير تكامل، به يك گونه جديد بدل سازد، اما عملكرد ژن هاي جهنده يا ترنسپوزون ها در سلول هاي مغزي، فقط به ايجاد صفت خاص و منحصر به فرد در مغز افراد مختلف منجر مي شود و اين تفاوت هاي مغزي به نسل هاي بعدي منتقل نمي شود.

ساعت ها نقش بسيار مهمي در زندگي انسان امروزي بويژه انسان هاي شهرنشين يافته اند و مي توان گفت، اتكاي بشر ساكن شهر به اين ابزار براي محاسبه زمان، بسيار بيش از ساكنان روستاها بوده است.
امروزه، شركت هاي گوناگون انواع فراواني از ساعت هاي مختلف را مي سازند و راهي بازار مي كنند كه به طور كلي مبناي عملكرد آنان يكسان و تفاوت در ظاهرشان هويدا است. با وجود اين، ممكن است تا كنون اخباري نيز درباره ساعت هاي اتمي شنيده باشيد. ساعت اتمي به عنوان دقيق ترين نگهدارنده زمان و ابزاري كه بر تمامي جوانب زندگي بشر حكم مي راند، بتازگي پنجاهمين سالگرد تولد خود را جشن گرفته است.
به گزارش خبرگزاري بي.بي.سي، نخستين ساعت اتمي جهان كه براي حفظ بي نهايت دقيق زمان از روزنانس فركانس اتم ها استفاده مي كرد، در آزمايشگاه ملي فيزيك بريتانيا ساخته شد و سپس انواع آن در دنيا توسعه پيدا كرد. ساعت هاي اتمي استاندارد زمان هماهنگ شده جهاني يا به اختصار UTC را شكل داده اند و اين استاندارد اينك به عنوان هادي و راهنماي حفظ زمان در سراسر جهان مورد استفاده قرار مي گيرد.
در واقع اين قبيل ساعت ها براي توسعه فن آوري هاي مدرن و روزآمدي مانند سيستم هاي ناوبري جهاني ماهواره ها يا زمانبندي سيگنال هاي تلويزيوني حياتي بوده و گسترش و توسعه شمار فراواني از فن آوري هاي نوين تنها در پرتو ساخت و توسعه اين نگهدارنده هاي بسيار دقيق زمان صورت گرفته است. اين ابزارهاي انسان - ساخت همچنين نقشي مهم و بسزا در بخش هاي گوناگون از توزيع و مديريت برق و نيرو گرفته تا معاملات مالي در سراسر جهان ايفا كرده اند، به طوري كه حتي ساعت معروف بيگ بن لندن نيز به عنوان مبدا و معيار جهاني زمان، به ساعت هاي اتمي متكي است تا دقت آن دچار كوچكترين انحرافي نشود.
اگرچه نخستين ساعت اتمي كلسيمي دقيق، در سال 1955 توسط دكتر لوئيس ايسن و در آزمايشگاه ملي فيزيك بريتانيا توسعه يافت، ايده ساخت چنين ساعتي براي نخستين بار از سوي لرد كلوين در سال 1879 ميلادي مطرح شد. كلوين در قرن نوزدهم بر اين باور بود كه نگهداري زمان بر مبناي شيوه رفتار اتم ها بسيار بهتر از ساير شيوه هاي محاسبه زمان و نگهداري گذر آن است. پروفسور پاتريك گيل، يكي از مقامات ارشد آزمايشگاه ملي فيزيك بريتانيا مي گويد: تا پيش از ساخت و معرفي ساعت اتمي، تعيين زمان و نگهداري جهاني آن بر پايه چرخش سياره زمين انجام مي شد و اگر چه آن سيستم نيز منطقي بود، اختلاف ها و تغييراتي را در اين زمينه به نمايش مي گذاشت.
وي مي افزايد: ساعت هاي اتمي بر مبناي بهره گيري از فركانسي شكل گرفته و ساخته شده اند كه با انرژي پايه اتم ها ارتباط مي يابد و اين مبنا و پايه براي محاسبه زمان در سراسر جهان، بسيار دقيق تر از مبنا قرار دادن آرايش هاي اخترشناختي سيارات و ستارگان است.
با وجود آنكه ساعت هاي اتمي از حساسيت بسيار بالايي نسبت به تغييرات الكتريك جزئي يا نوسان ميدان هاي مغناطيسي برخوردارند، هنوز هم اين ساعت ها با گذشت 50 سال از ساخت نخستين نمونه آنها، از هر شيوه و ابزار ديگري براي نگهداري زمان، پايدارتر و قابل اطمينان تر هستند. به گفته مهندسان، در مدت 50 سال گذشته و از زمان شروع به كار ساعت اتمي، اين ابزار به نوبه خود مسير توسعه، پيشرفت و ترقي را به خوبي سپري كرده و بيش از يكصد هزار بار دقيق تر شده است.ساخت اين قبيل ساعت ها حتي در جريان جنگ جهاني دوم نيز به توسعه شماري از فن آوري هاي پيشرفته مانند رادارها و سيستم هاي رديابي كمك فراواني كرد و وجود آنها در بسياري از زمينه هاي فني و تكنولوژيك زمينه ساز پيشرفت ها و جهش هاي قابل توجهي بوده است. اين ابزار هاي دقيق همچنين زمينه ساز توسعه و گسترش ابزار هاي محاسباتي و وسايل ارتباط از راه دور در سطح جهان بوده اند، به طوري كه مي توان از نقش برجسته آنان در ساخت سيستم تعيين موقعيت جهاني يا سيستم GPS، توسعه فن آوري ايجاد بسته هاي اطلاعاتي و انتقال آنها در شبكه هاي جهاني و نيز تلفن هاي همراه يا سيار ياد كرد. هم اكنون، بهترين ساعت هاي اتمي جهان با استفاده از اتم هاي كلسيم 133 عمل مي كنند و قادر به محاسبه دقيق زمان تا 10 ميليارديم ثانيه هستند. اين ابزار ها در واقع بر اساس حركت اتم هاي كلسيم در لايه هاي انرژي گوناگون عمل مي كنند و اين حركت به صورت ريز فركانس هايي رخ مي دهد كه 9 ميليارد و 200 ميليون بار تواتر آنها نشانگر گذشت يك ثانيه است.
بهره گيري از فن آوري ساعت هاي اتمي در پيشرفت هاي تكنولوژيك در عرصه هاي گوناگون همچنان ادامه دارد و به يقين بسياري از پيشرفت ها مديون وجود چنين ابزار نيرومندي براي زمانبندي دقيق در ابزار مختلف بوده است. دانشمندان و مهندسان موسسه ملي استانداردها و فن آوري در ايالات متحده آمريكا كه آن را به اختصار NIST مي گويند، در سپتامبر سال 2004ميلادي براي نخستين بار از تكنيك هاي ويژه ساخت تراشه هاي كامپيوتري براي توسعه و ساخت مدل جديدي از ساعت هاي اتمي در ابعاد كوچك استفاده كردند.
به گفته پژوهشگران آمريكايي، اين دستاورد اخير و ساخت ساعات اتمي در ابعاد بسيار كوچك مي تواند نويدبخش توسعه سيستم هايي به اندازه حدود يك دانه شكر باشد كه با بهره گيري از نيروي باتري ها عمل مي كنند.

گوشي هاي تلفن هاي همراه اگر چه تحولي بزرگ در عرصه ارتباطات در جوامع بشري به وجود آورده، معضلاتي را نيز به همراه داشته است. يكي از اين معضلات كه به ويژه در شهرها به طور قابل توجهي خودنمايي مي كند، بهره گيري از اين وسيله ارتباط رساني به هنگام رانندگي است كه مي تواند فاجعه آفرين باشد. نتايج حاصل از تحقيقات اخير پژوهشگران دانشگاه يوتا در ايالات متحده آمريكا نشان مي دهد قدرت رانندگي جواناني كه به هنگام راندن اتومبيل از تلفن همراه استفاده مي كنند، همچون يك فرد سالخورده و مسن خواهد بود.
به گزارش نشريه نشنال جئوگرافيك، بررسي هاي انجام شده حاكي است سرعت واكنش رانندگان جواني كه در پشت فرمان اتومبيل خود با گوشي موبايل سرگرم مكالمه تلفني مي شوند، چندين برابر نسبت به حالت طبيعي كاهش مي يابد و آنها نمي توانند در زمان رويارويي با خطر تصادف، واكنش بهنگامي از خود نشان دهند.
از سوي ديگر، دانشمندان بر اين باورند كه بهره گيري از هندز- فري به جاي مكالمه مستقيم با گوشي موبايل نيز اگر چه ممكن است خطر جريمه شدن از سوي پليس را مرتفع كند، تاثيري بر كاهش خطر كندشدن قدرت عكس العمل رانندگان ندارد و همچنان مي تواند راننده را در معرض خطر تصادف قرار دهد.
ديويد استراير، پروفسور روانشناسي دانشگاه يوتا و از دست اندركاران اين تحقيقات مي گويد: اگر شما يك راننده 20 ساله هستيد كه در پشت فرمان خودرو از تلفن همراه استفاده مي كنيد، بايد بدانيد كه قدرت واكنش و عكس العمل شما مشابه فرد 70 ساله اي است كه از گوشي موبايل استفاده نمي كند.
وي مي افزايد: به مدت 5 سال يا بيشتر، سرگرم بررسي اين نكته بوده ايم كه وقتي فردي گوشي تلفن همراه را جواب مي دهد و سپس شروع به راندن اتومبيل مي كند، چه اتفاقي در مغز او رخ مي دهد؟
استراير تصريح مي كند: در پي اين تحقيقات، دريافتيم يكي از مهمترين آثار همزماني اين دو عمل، كاهش شديد توان واكنش نشان دادن در تمام گروه هاي سني است و اين امر، امكان تصادف كردن آنان را در پشت فرمان افزايش مي دهد.به گفته اين پروفسور دانشگاه يوتا، شبيه سازي عملكرد مغزي رانندگان به هنگام بهره گيري از هندز- فري نيز نشان داد توان عكس العمل آنها به كنش هاي اطراف به ميزان 18 تا 20 درصد كاهش مي يابد و مي تواند منشا وقوع حوادث ناگواري باشد. به عبارت ديگر، در اين حالت از رانندگي، مدت زمان بيشتري نسبت به حالت طبيعي به طول خواهد انجاميد تا راننده به هنگام بروز خطر، بر روي پدال ترمز فشار آورد و از سرعت اتومبيل خود بكاهد.
براساس تحقيقات پژوهشگران آمريكايي، شبيه سازي هاي انجام شده در پاره اي از موارد حتي نشانگر دو برابر شدن ميزان وقوع تصادفات رانندگي به سبب استفاده از تلفن، همراه با رانندگي بوده است.
دانشمندان آمريكايي آزمايش هاي خود را در دو گروه سني 20 و 70 سال به اجرا درآوردند و نتايج نشان داد هيج تفاوتي ميان كاهش سرعت عكس العمل رانندگان 20 ساله و 70 ساله به هنگام استفاده از گوشي موبايل وجود ندارد.
به گفته اين محققان، براي جبران كاهش سرعت واكنش در چنين شرايطي، مي توان دست كم فاصله خودرو را با اتومبيل مقابل به ميزان 12 درصد افزايش داد تا فرصت بيشتري پيش از وقوع تصادف در اختيار راننده قرار گيرد و راننده بتواند كاهش سرعت عكس العمل خود را تا اندازه اي پوشش دهد.
قوانين رانندگي بسياري از كشورها، استفاده از تلفن همراه به هنگام رانندگي را فقط به بهره گيري از هندز- فري محدود ساخته است، اما روانشناسان آمريكايي هشدار مي دهند اين ابزار نيز تغييري در كاهش خطرات موجود در اين مورد به وجود نمي آورد و لزوم تغيير اين قبيل قوانين، بيش از پيش احساس مي شود.
در واقع، ايده مستثني كردن هندز- فري در اين زمينه به منظور كاهش سوانح رانندگي، از ريشه و پشتوانه علمي برخوردار نيست و نتايج علمي به دست آمده، عكس اين ايده را به وضوح به نمايش گذاشته است.
مشروح اين تحقيقات و شرح فعاليت هاي علمي محققان دانشگاه يوتا در اين زمينه، در نشريه عوامل انساني منتشر شده است.

آتشفشان؛ ضد باكتري
محققان انگليسي مي گويند آتشفشان ها با جلوگيري از رشد و تكثير باكتري هاي توليدكننده متان، مي توانند سياره زمين را خنك كنند.
به گزارش نشريه نيچر، تحقيقات ژئوفيزيكدان هاي دانشگاه اوپن در انگلستان نشان مي دهد خارج شدن سولفور از دهانه آتشفشان ها و پراكنش اين ماده در جو زمين، از رشد و توليدمثل باكتري هاي توليدكننده متان جلوگيري مي كند و به اين وسيله مي تواند دماي سياره زمين را كاهش دهد.
پيش از اين براي دانشمندان روشن شده بود كه يك فوران آتشفشاني عظيم و گسترده به سبب انتشار ذرات و مواد شيميايي فراوان به دورن اتمسفر و ايجاد ابرهاي منعكس كننده و بازگرداننده نور خورشيد به درون فضا، مي تواند كره زمين را براي يكي دو سال خنك كند.
اما ژئوفيزيكدانان دانشگاه اوپن بر اين باورند كه دي اكسيد سولفور منتشر شده در جريان وقوع فوران هاي آتشفشاني نيز تاثير غير مستقيم بسيار مهمي روي اقليم زمين بر جاي مي گذارد.
اين ماده همراه با باران هاي اسيدي روي زمين فرو مي ريزد و باكتري هاي سولفور دوست را در تالاب ها تغذيه مي كند و به آنها امكان مي دهد تا در رقابتي فشرده براي رشد و تكثير، بر باكتري هاي توليدكننده متان فائق آيند.
به اين ترتيب، متان انتشار يافته از سوي اين قبيل باكتري ها كاهش قابل توجهي مي يابد و كاهش غلظت اين گاز گلخانه اي در جو زمين، سبب كاهش دماي اتمسفر خواهد شد.
بر اساس اين گزارش، حدود نيمي از متان جهان كه به عنوان يك گاز گلخانه اي نيرومند با تاثيري بيش از دي اكسيد كربن عمل مي كند، از باكتري هاي موجود در مزارع برنج و نيز توده هاي گياهي در حال پوسيدن در باتلاق ها به درون جو منتشر مي شود.
شبيه ساز جديد بمب هيدروژني
فيزيكدانان آمريكايي موفق به توليد دستگاه ليزري ويژه اي شدند كه براي شبيه سازي انفجار بمب هاي هيدروژني به كار مي رود.
به گزارش خبرگزاري آسوشيتدپرس، بررسي اين پروژه هم اكنون در دستور كار مجلس سناي آمريكا قرار دارد تا براي ادامه يا قطع تخصيص بودجه مناسب براي توسعه آن تصميم گيري شود.
بر اساس اين گزارش، تاكنون 2 ميليارد و 800 ميليون دلار براي توليد و توسعه اين فن آوري مدرن سرمايه گذاري شده است و مهندسان آمريكايي معتقدند قطع بودجه اين پروژه مي تواند تمام دستاوردهاي به دست آمده در چارچوب اين طرح را به باد دهد.
اين وسيله مي تواند 192 پرتو ليزر را در يك نقطه متمركز كند و به اين ترتيب، آزاد شدن انرژي عظيمي را در اين نقطه سبب شود.
اين پروژه هم اكنون آخرين مراحل تكميل شدن خود را در آزمايشگاه تسليحات هسته اي لاورنس ليورمور در كاليفرنياي شمالي سپري مي كند.
شناخت تازه اي از نحوه عمل ويروس هاي عفونت زا
يك گروه از محققان سوئيسي به اين نكته پي برده اند كه برخلاف نظريه هاي رايج، عفونت زايي ويروس ها نه در يك مرحله، بلكه طي دو مرحله به انجام مي رسد. به نوشته نشريه نيچر مخصوص زيست شناسي سلولي ژان گروئنبرگ و همكارانش از دانشگاه ژنو در بررسي نحوه عمل ويروس ها دريافته اند برخي از ويروس ها با مخفي ساختن خود در ساختار داخلي سلول ميزبان كه وسيكل (vesicle) نام دارد، توانايي خود را براي آلوده كردن سلول افزايش مي دهند.
اين محققان ويروس هايي را كه سلول هاي يك آبگوشت آزمايشگاهي را آلوده كرده بودند تحت نظر قرار دادند. سلول ها پس از بلعيدن ويروس ها ابتدا آنها را در ساختاري موسوم به اندوسوم اوليه (early endosome)كه در نزديك ديواره سلول قرار دارد جاي دادند. اما ويروس ها به عوض آنكه بلافاصله از اين نقطه به بخش هاي ديگر سلول حركت كنند، خود را در درون سيكل هاي حباب مانند جاي دادند.
اين اجزاي كوچك حباب مانند، تنها هنگامي با ديواره اندوسوم پيوند مي خورند كه اندوسوم از نزديك لبه سلول به بخش هاي دروني سلول مهاجرت كرده و در نزديك هسته سلول جا گرفته باشد. به اين ترتيب ويروس ها با استفاده از اين وسايل نقليه درون سلولي، خود را تا نزديك هسته سلول مي رسانند و آنگاه با پياده شدن از وسيله نقليه و ورود به درون هسته سلول، آن را وادار مي كنند تا به تكثير پروتئين هاي مورد نظر ويروس بپردازد.
ناتواني ذهني در آمريكا
روانشناسان آمريكايي با انجام يك تحقيق ملي در زمينه وضعيت رواني مردم اين كشور، اعلام كردند: 6 درصد از ساكنان ايالات متحده آمريكا با ناتواني رواني رو به رو هستند. به گزارش نشريه نيچر، آمار تكان دهنده به دست آمده از اين تحقيق ملي حاكي است: نزديك به نيمي از ساكنان آمريكا در مقاطع گوناگون زندگي خود دست كم به يك نوع اختلال رواني دچار بوده اند. مشروح اين تحقيق در قالب 4 مقاله، در آخرين شماره نشريه آرشيو روان درماني عمومي انتشار يافته است.

پوست جديدي براي روبات ها
مهندسان سرگرم توسعه پوست جديدي براي روبات ها هستند كه مي تواند حساسيت لمس كردن را در آنان به طور چشمگيري افزايش دهد.
متخصصان سازمان ناسا اعلام كردند: اين پوست جديد داراي حسگرهاي ويژه اي به اندازه ناخن است كه در تمام سطح آن جاسازي مي شود و به روبات هاي مكانيكي احساس منحصر به فردي از تغييرات و شرايط موجود در محيط اطراف مي بخشد.
ولاديمير لوملسكي، يكي از مهندسان سازمان ناسا كه سرگرم كار در اين پروژه است، مي گويد: روبات ها هنگامي كه چيزي بر سر راهشان نيست، به خوبي عمل مي كنند و به راه خويش بر اساس برنامه ريزي ها ادامه مي دهند، اما زماني كه چيزي در مسير آنان قرار مي گيرد، آنها بايد بتوانند با بهره مندي از درك روشن و مناسبي از محيط اطراف خود، واكنش مطلوبي نشان دهند و عملكرد طبيعي خويش را در پي گيرند.
در واقع، روبات هاي امروزي فاقد چنين توانمندي و ويژگي مهمي هستند و توسعه يك پوست ويژه و پوشش حساس به تغييرات محيط براي اين موجودات مكانيكي، مي تواند تحول عظيمي در دنياي آنها به وجود آورد.
به گفته لوملسكي، پوست جديد روبات ها نوعي پلاستيك انعطاف پذير است كه بيش از يكهزار حسگر مادون قرمز را در برمي گيرد. اين حسگرها قادرند تا اشيا را تشخيص دهند و سيگنال ها و پيام هاي مناسب را به مغز روبات ارسال كنند. به اين ترتيب، مركز كنترل يا به اصطلاح مغز روبات مي تواند به تناسب قرار گرفتن در هر نوع وضعيتي، تصميم و تدبير مناسب را به كار گيرد و به عملكرد طبيعي خود ادامه دهد.
تصويرپردازي سه بعدي از مغز
دانشمندان علوم اعصاب قصد دارند با بهره گيري از يك ابر كامپيوتر، مدل جديدي از بخش هاي گوناگون مغز انسان بسازند كه جزئيات بسيار دقيقي از اين اندام مهم و حياتي را به تصوير درآورد. به گزارش خبرگزاري بي. بي. سي، عصب شناسان سوئيسي در چارچوب اين پروژه، در دو سال آينده به شبيه سازي لايه نئوكورتكس مغز خواهند پرداخت و قصد دارند مدل سه بعدي بسيار دقيقي از اين قشر مغز توليد كنند.
بر اساس اين گزارش، نئوكورتكس بخش مهمي از مغز و عهده دار فرآيند يادگيري و آموزش، زبان، حافظه و نيز تفكر پيچيده به شمار مي رود و از اين رو، ايجاد مدل سه بعدي دقيق و شبيه سازي شده اي از آن، اهميت بسيار زيادي براي دانشمندان علوم اعصاب بويژه در درك عملكرد دقيق اين بخش دارد.
به گفته عصب شناسان سوئيسي، به نتيجه رساندن اين پروژه مي تواند پرده از اسرار لايه قشري مغز برگيرد و همچنين بينش و درك دانشمندان را از اين بخش بسيار پيچيده مغز، فزوني بخشد.
زنجيره اي از لرزش ها
آيا وقوع يك زلزله مي تواند سبب وقوع زمين لرزه ديگري شود؟ تحقيقات جديد لرزه شناسان شواهد قابل توجهي براي دادن پاسخ مثبت به اين پرسش فراهم آورده است. ژئوفيزيكدانان آمريكايي تصريح كردند وقوع يك زمين لرزه مي تواند فشار زيادي را بر گسل ها و شكست هاي موجود در پوسته زمين وارد آورد و ماشه لرزش هاي بعدي را در همان منطقه بچكاند.
به گفته متخصصان گروه خطرات زلزله در مركز ارزيابي زمين شناختي ايالات متحده، ممكن است دانشمندان هرگز نتوانند به توانايي پيش بيني دقيق زمان وقوع زلزله ها در بخش هاي گوناگون جهان دست يابند، اما با بهره گيري از نظريه هاي جديد در زمينه تاثير زمين لرزه ها بر وقوع لرزش هاي بعدي، مي تواند امكان شناسايي مناطق آسيب پذير و زلزله خيز را براي دانشمندان فراهم كند تا به اين وسيله بتوان از دامنه تخريب و خطرات لرزش هاي پوسته زمين كاست.