امير موسي كاظمي
او خانه اش را مثل زندگي اش وقف محيط زيست كرده است، وقف حيات زمين. حالا دكتر بسكي همه زندگي اش را داخل اين اتاق كوچك ريخته است.
براي افتتاح خانه محيط زيست شهر سالم تهران شايد هيچ مكاني بهتر از خانه موقوفي دكتر غلامعلي بسكي نباشد. بنايي قديمي در كوچه رشتچي ميدان انقلاب در قلب تهران، از آن خانه هاي باصفايي كه حياط، دو بناي شمالي و جنوبي را از هم جدا مي كند و سايه سار درختان انگور سقف آن را مفروش.
رنگ و لعاب بناي جلويي نشان از تعميراتي دارد كه براي بهره برداري از اين خانه انجام شده است؛ مرمتي كه بعدا مي فهميم 20 ميليون تومان خرج روي دست شهرداري گذاشته است.
سنگ سياه رنگي كه متن وقفنامه دكتر روي آن حك شده، در زاويه اي از هال خانه خودنمايي مي كند و تريبوني چوبي در مقابل رديفي از صندلي هاي سبزرنگ، در اتاق كناري به فخرفروشي مشغول است.
سراغ دكتر را كه مي گيريم، اتاق كوچك در انتهاي حياط را نشان مي دهند: دكتر آنجاست. براي رد شدن از حياط بزرگي كه تمامش باغچه است، تنها يك راه سنگچين باقي مانده؛ راهي كه به نيمه آن نرسيده، سينه به سينه مردي مي شويم بلندبالا و لاغراندام با موها و محاسن سفيد بلند.
مردي 74 ساله، گم شده در ميان لباس آبي رنگ آستين كوتاه، شلوار سرمه اي افتاده از كمر و كلاه آفتاب گير آبي بر سر. مي گويد از سلطاني به درويشي رسيده ام ولي براي كسي كه همه چيزش را وقف همنوعانش كرده، درويشي از سلطاني هم بالاتر است.
از باغچه اش مي گويد و درختاني كه با شيوه خاص خودش بارور شده اند و از طريقي كه مي تواند راهگشاي مشكلات زيست محيطي تهران باشد. دستمان را مي گيرد و به اتاقي مي برد كه اصلا شبيه قصه ها نيست. دو اتاق تودرتوي در هم ريخته كه گرچه فرشي ندارد، اما هيچكس را با كفش به آن راه نمي دهند، حتي اگر اين شخص رئيس سازمان فرهنگي- هنري شهرداري تهران باشد.
كمدي آبي رنگ از آنها كه در خاطرات كودكي از خانه مادربزرگ هايمان به خاطر داريم، مبل هاي رنگ و رو رفته اي كه جاي همه چيز هست به غير از نشيمنگاه، رختخواب هاي سفيدي كه جايي براي پهن كردن آنها نيست، يخچال فيلوري مملو از ميوه و سبزي هاي تازه، پنكه اي دستي سر به زيرتر از همه آدم هاي اتاق، رديفي از شيشه هاي 5 ليتري پر شده با آبي كه مي گويد آب چشمه است در كنار تعدادي از همجنسانشان كه گندم وجو و شالي و نخود و لوبيا و عدس در خود دارند، صندلي كه نه چوبي است، نه فلزي و نه خالي، جعبه اي پر از كتاب كه حافظش خودنماتر از بقيه رديف شده است، ميز پاكوتاه كوچكي ميزبان سه راهي برق و مشتي اسكناس سبز، تلفني قرمز رنگ كه شوق ديدار سمعي با فرزندان دور از وطن را برايش زنده مي كند، روزنامه هايي پراكنده بر زمين، قابلمه اي پر از هويج وخيار و كلم و پياز، طشتي با ماموريت زباله دان و فضائي به وسعت دراز كشيدن دو آدم از طول، تمام امكاناتي است كه دكتر بازنشسته براي زندگي درويشي اش نگه داشته،  آن هم درگوشه خانه اي كه مال خودش است، اما وقف خانه محيط زيست شهرسالم.
صبحانه اش چاي سبز، دارچين خشك و زعفران نكوبيده است و ناهارش گندم، جو، شالي و عدس خام. شام هم لابد خيار، گوجه، سبزي، كلم، بادمجان، پياز و سير. اين مرام 40 ساله اش است، از همان روزي كه به جاي شهر به دامان طبيعت گريخت و خام خواري گزيد.
مي گويد من دزد باچراغم، اما نمي خواهم شاهد اين جنايات باشم. اگر اشك هايش اجازه مي داد مي گفت كه منظورش از جنايت، ظلمي است كه بر مردم جهان مي رود. آنها كه حقشان طبيعت سبز است، اما گرفتار زندگي ماشيني خودساخته شان شده اند. مي خواست بگويد، اما آغاز مراسم، كلام و اشكش را با هم قطع كرد.
ستاد شهر سالم تهران
امروزه آنچه ما از سلامت مي دانيم اين است كه انسان سالم بايد محور توسعه پايدار باشد.
اين مطلع سخنان دكتر عباس تقي زاده، رئيس ستاد شهر سالم شهرداري تهران است كه مراسم افتتاح با او آغاز مي شود، البته بعد از تلاوت قرآن و خوشامدگويي سركار خانم رسام، مدير روابط عمومي ستاد شهر سالم به مدعوين. اين هم بقيه حرف هاي مشائي .
آقاي رئيس: اگر قرار است به اين باور برسيم كه انسان سالم داشته باشيم، اول بايد به اين سئوال پاسخ دهيم كه انسان سالم در كجا بايد زندگي كند.
همانطور كه ما زياد براي گرفتن پاسخ اين سئوال معطل نشديم، شما هم حق داريد جواب دكتر تقي زاده به سئوال خودش را بلافاصله بدانيد: پاسخ روشن است؛ انساني كه در محيط زيست سالم زندگي كند، بنابراين اگر محيط زيست سالم نداشته باشيم...
بقيه جمله رئيس ستاد شهر سالم را نياورديم، چون حدس آن خيلي مشكل نيست. پس باقي حرف ها: امروزه وضعيت زيست محيطي تهران، تهديدي شده براي سلامتي انسان ها و ما وظيفه داريم براي نجات تهران از يك بحران زيست محيطي، مردم را هدايت كنيم به سوي فهم بيشتر اين موضوع.
كدام موضوع؟ عرض مي كنيم: در ارتباط با مسائل زيست محيطي، دو موضوع همواره مورد توجه بوده است؛ اول وظيفه و مسئوليت مديران شهري و دوم باور و فرهنگ زيست محيطي مردم.
دكتر تقي زاده راه اندازي خانه محيط زيست تهران را پاسخي به مسئله دوم مي داند: اين مركز با هدف ارتقاي سطح فرهنگ سلامت زيست محيطي و ساماندهي NGO هايي كه در اين زمينه فعاليت مي كنند، ايجاد شده است و اميدواريم كه شاهد فعاليت هاي ثمربخش و موثر در اين مركز باشيم.
اين خانه بايد بتواند تلاش هاي مردمي را سازماندهي كند و بايد پرچم و نماد شهري در امر ارتقاي محيط زيست باشد. بايد مرجعي باشد براي كانون هاي مردمي و سازمان هاي غير دولتي تا در مسائل زيست محيطي فعاليت كنند
سازمان فرهنگي - هنري شهرداري تهران
مهندس مشائي كه نيازي به معرفي ندارد، لااقل براي خوانندگاني كه مشتري صفحه شهرآرا هستند؛ مردي متين و خويشتندار كه آرام و شمرده حرف مي زند و مطلع كلامش همواره حمد خداست. افتتاح خانه محيط زيست تهران، فرصت مغتنمي است براي آغاز فصل جديدي از كارهاي فرهنگي در جهت تعميق و توسعه نگاه موثر و مفيد نسبت به محيط پيراموني.
شانس آورديم كه رئيس سازمان فرهنگي - هنري شهرداري تهران خواست نفسي تازه كند وگرنه جمله آغازين او حالا حالاها ادامه داشت: نگاه كلان به حيات بشري به ما ابلاغ مي كند كه اهميت انساني با اهميت محيط انساني معادل است و اينها، دو جزء لاينفك هستند و نمي توان هركدام را جدا از ديگري مورد بررسي قرار داد. مهندس مشائي در سخنراني نيم ساعته خود برتغيير نگاه بشر به هستي تاكيد مي كند: در نگاه مديريت شهري تهران بهترين راه رسيدن به اهداف زيست محيطي، سهيم كردن شهروندان در تغيير فرهنگ زيست محيطي تعريف شده است و سازمان فرهنگي - هنري شهرداري تهران در يك سياست كلان به مشاركت دادن و سهيم شدن در توانمندي هاي شهروندان در قالب كانون هاي مختلف و سازمان هاي غير دولتي تاكيد دارد.
رئيس سازمان فرهنگي - هنري شهرداري تهران خواسته بجايي هم دارد: اين خانه بايد بتواند تلاش هاي مردمي را سازماندهي كند و بايد پرچم و نماد شهري در امر ارتقاي محيط زيست باشد. بايد مرجعي باشد براي كانون هاي مردمي و سازمان هاي غير دولتي تا در مسائل زيست محيطي فعاليت كنند و اميدوار باشند به آينده.
مهندس مشائي با تاكيد بر اينكه بايد تكيه مان را از دولت برداريم و بر مردم تكيه كنيم، تريبون را تحويل صاحب خانه مي دهد.
لوحي براي دكتر
اين حكايت نيست پيش مرد كار/شرح كار است و حضور يار غار
دكتر بسكي بلندگو نمي خواهد. صداي او آنقدر رساست كه مو بر تن حاضران سيخ مي شود. جلوتر از جايگاه و در حالي كه حركات دست هايش اثرپذيري گفته هايش را دوچندان كرده است، از همان هايي مي گويد كه در نشست خودماني با ما گفته بود. حرف هايش تمامي ندارد. جماعت را از درون اتاق كنفرانس به حياط مي كشاند و بار ديگر پروژه زيست محيطي اش را شرح مي دهد. دكتر تقي زاده و مهندس مشائي را به اتاقش مي كشاند و وعده بهشت بريني را مي دهد كه براي تهران خواب ديده است؛ هفت ساله يا فوقش 10 ساله. لوح تقديرش را كه از دست معاون شهردار مي گيرد، مي گويد: بار ديگر با شهردار بياييد. و مشائي كه تحت تاثير پيرمرد قرار گرفته، مي گويد: پيام اين لوح اين است كه ما به دكتر بسكي پيوند خورده ايم.
حرف هايش تا درون ساختمان و بريدن روبان ادامه دارد، حتي تا كوچه. همه كه مي روند، آرام و بي صدا به بهشت خود در گوشه حياط پناه مي برد. آسوده از اينكه آخرين تعلق خود به دنياي خاكي را نيز وقف آرمان هايش كرده. بيهوده نيست كه مي گوييم هيچ مكاني براي خانه محيط زيست تهران، بهتر از سراي او نيست.

حميدعسگري- امروزه افزايش اميد به زندگي و كاهش سطح باروري و زاد و ولد، موجب بالا رفتن شمار سالمندان نسبت به جمعيت كل شده است و اين رشد فزاينده افراد مسن همچنان ادامه دارد. به طوري كه براساس پيش بيني كارشناسان، در آينده اي نه چندان دور، در جهان از هر پنج نفر، يك نفر سالمند خواهد بود. با افزايش تعداد سالمندان مسئله بهداشت، سلامت و تامين آسايش و رفاه آنان در جامعه هر روز ابعاد تازه و گسترده اي پيدا مي كند. درحال حاضر۷‎/۶ درصد جمعيت كشور، سالمند هستند كه اين ميزان تا سال 1400 به 9 تا۱۰ ميليون نفر از جمعيت كل كشور يعني 10درصد جمعيت و تا سال۲۰۵۰ميلادي به 25 ميليون نفر افزايش مي يابد.
اين آمار هشدارهايي جدي براي مسئولان و سازمان هاي مرتبط با سالمندان است كه مي بايست بيش از گذشته در راه برنامه ريزي براي سالمندان و تامين نيازهاي مالي و روحي و رواني آنان جديت به خرج دهند تا از حالا به فكر مقابله با بحران سالمندي سالهاي آينده باشيم. يكي از مراكزي كه در اين راه پيشقدم شده و به صورت جدي براي مقابله با اين بحران برنامه ريزي كرده شهرداري تهران است كه با اجراي طرح جامع گنجينه ها اولين اقدامات عملي و گام هاي اوليه را جهت تامين نيازهاي مادي و معنوي سالمندان برداشته است.
تكريم سالمندان ، تضمين آينده كشور
بنابر آمارهاي موجود جمعيت جوان كشور در آينده با بحران سالمندي روبه رو خواهد شد. در اوايل دهه 1950 رقم شاخص اميد به زندگي در بدو تولد در جهان به طور متوسط 47 سال بود. اين رقم از سال 1995 به بيش از 65 سال افزايش يافت و حتي در برخي كشورها به 80سال نيز رسيد، اين تغيير شگرف هم از لحاظ جمعيت شناسي و هم از نظر فرهنگي تحول عظيمي را در زندگي امروز افراد بشر به وجود آورده است.
دشواري ها و مسائل مختلفي از قبيل تنهايي سالمند با از دست دادن اشتغال خارج از منزل و اشتغالات اعضاي خانواده، تغيير ساختار نظام خانواده و خويشاوندي از حالت گسترده به خانواده زن و شوهري،تغييرات سريع اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي كه حاصل آن ازدياد فاصله بين سالمندان و ديگر اعضاي خانواده مخصوصا نسل جوان جامعه و... باعث شده اند وجود سالمند كه در گذشته در طيف عاطفي و انجام روابط خويشاوندي، فردي جدا از خانواده به حساب نمي آمد و داراي عزت، احترام و قداست بود، اكنون دستخوش تغييرات زندگي شود و علاوه بر آن وضع زندگي ماشيني، مهاجرت ها و جابه جايي خانواده ها طي تلاش براي امرار معاش، تحصيل و ازدواج، روند افزايش دائمي جدا زيستي خانواده ها از همديگر، مخصوصا در شهرها و برج نشيني موجب انزواي اجتماعي سالمندان و به تبع آن كاهش عزت و احترام در بين خانواده ها و نسل جوان شده است.
در كشور ما آمارها نشان دهنده آن هستند كه جمعيت سالمند از وضعيت اقتصادي مناسب و مطلوبي برخوردار نيستند. در سال 1365 به ازاي هر 11 نفر پرداخت كننده حق بيمه اجتماعي، يك نفر مستمري بگير وجود داشت ولي در سال 1375 اين رقم به 8نفر به ازاي يك نفر رسيده است. از آنجايي كه سطح دريافتي ها به نسبت هزينه ها بالا نمي روند، كل دريافتي از بيمه شدگان كه بايد به نفع مستمري بگيران (ازجمله سالمندان) مورد استفاده قرار گيرد، كاهش مي يابد. در حال حاضر تنها، سازمان تامين اجتماعي با تحت پوشش قراردادن بيش از يك سوم جمعيت كشور و بيش از نيم ميليون مستمري بگير بازنشسته، نقش اساسي را ايفا مي كند.
ناگفته پيداست كه يك سازمان يا ارگان به تنهايي نمي تواند بار اين مسئوليت را به دوش بكشد و لازمه ارتقاي سطح رفاهي سالمندان، هماهنگي و همكاري سازما ن ها و ارگان هايي است كه يا در اين زمينه فعال هستند يا مي توانند بخشي از امكانات خود را در اين راه صرف كند. شايد اجراي طرح جامع گنجينه ها ويژه افراد بالاي۶۵سال در سطح شهر تهران مقدمه اي براي تامين نيازهاي معنوي و تا حدي مادي سالمندان باشد. اين طرح عنوان طرحي است در حوزه سالمندي كه در جهت احياي كاركردهاي فرهنگي، اجتماعي سالمندان جامعه و خانواده معاصر، ويژه سالمندان بالاي 65سال در سطح شهر تهران اجرا مي شود. اين طرح شامل برنامه ها و مراحل مختلفي است كه در اولين مرحله با صدور كارت منزلت، سالمندان(شهروندان ارشد) مي توانند از تمامي خدمات هنري و تفريحي شهرداري ها شامل اتوبوس هاي شركت واحد، مترو، كتابخانه ها، مراكز تفريحي، ورزشي وهنري و همچنين تمامي خدمات فرهنگسراها به صورت رايگان استفاده كنند.
به نظرمي رسد اين طرح با اجرا در سطح شهر تهران كه مدل كوچكتري از كل كشور است و مرتفع كردن معايب و نواقص آن، بتوان در مقياس وسيعتر در سطح كشور اين طرح را در حمايت از شهروندان ارشد جامعه به مرحله اجرا گذاشت و قدم اول را در راه توجه بيشتر به سالمندان و برنامه ريزي براي سالهاي آينده كه جمعيت رو  به سالمندي مي گرايد، برداشت.
هرچند كه معاونت اجتماعي شهرداري تهران و رئيس سازمان فرهنگي هنري در خصوص اجراي طرح گنجينه ها معتقد است: طرح جامع گنجينه ها به دنبال حل مشكلات اقتصادي بزرگان جامعه نيست، بلكه ارزش اين كار در اين است كه جامعه ما را كه از همه ارزش ها حتي مونس و همنشين خود و منبع عشق و محبت غافل مانده است متذكر مي شود كه در جامعه اگر عشق و صفايي است، اگر زندگاني و حيات است اينها ريشه دارند و ما نبايد ريشه و سرچشمه اين معنويات را ناديده بگيريم. اين طرح تذكري است به همه آحاد جامعه و به همه دست اندركاران و مسئولان كه روند يك حركت زيباي زندگي انساني را ترسيم كنند. ولي هنگامي كه يك سالمند بدون اينكه هزينه اي اضافي بر دوش خانواده بگذارد، بتواند اوقات فراغت خود را در مكان هاي ورزشي، تفريحي، فرهنگي و... بگذراند و احتياجي به كمك ديگران نداشته باشد، خود به خود مي تواند عزت و احترام گذشته را به دست بياورد و روي پاي خود بايستد.
اجراي طرح گنجينه ها در نگاه اول شايد از نظر اقتصادي و مادي زياد موردتوجه نباشد، ولي همانطور كه قبلا گفته شد، اگر سازمان هايي كه مي توانند در اين زمينه خدماتي را براي سالمندان ارائه كنند، به اين طرح بپيوندند و ميزان خدمات ارائه شده براي شهروندان ارشد جامعه در زمينه هاي پزشكي، فرهنگي، اجتماعي، رفاهي و... افزايش پيدا كند، آنگاه مي توان اميدوار بود كه سالمندان كشور ما هم با حمايت سازمان هاي دولتي و غيردولتي از يك رفاه نسبي برخوردار خواهند شد و ديگردغدغه دوران پس از بازنشستگي را نخواهند داشت ولي متاسفانه در حال حاضر مشكلات سالمندان جامعه به قدري زياد است كه ناخودآگاه پس از اتمام دوران خدمت آنان و بازنشستگي با ديد سربار بودن و از رده خارج به آنان نگريسته مي شود و جايگاه و ارزش واقعي خود را در كوران اين مشكلات از دست مي دهند همچنان كه شهردار تهران نيز در مراسم توزيع نخستين سري كارت هاي منزلت سالمندان از مناسبات اداري و مالي كشور پس از بازنشستگي ابراز گله مندي كرد و گفت: متاسفانه درست زماني كه مخارج خانواده افزايش مي يابد پايان عمر اداري است. پدر و مادر يك فرزند را به ثمر رسانده، ازدواج كرده و با يك خانواده جديد مجددا به خانواده اصلي باز مي گردد، اين در حالي است كه حقوق ماهيانه پدربزرگ و مادربزرگ به يك سوم تقليل يافته است.

حتما براي شما هم بارها اتفاق افتاده كه وقتي منتظر سررسيدن اتوبوس واحد هستيد، با اتوبوسي مواجه شده باشيد كه تابلو معرفي مسير آن هيچ ربطي به مسيري كه شما در آن هستيد نداشته باشد. مسلما در چنين حالتي با سئوال كردن از راننده مي توانيد بفهميد كه آيا مسير حركت اتوبوس مذكور با مسير موردنظر شما ارتباطي دارد يا خير و از اتوبوس موردنظراستفاده بكنيد يا نه. راننده يكي از اتوبوس ها در اين باره مي گويد: آقا از صبح تا شب بايد توضيح بدهيم. حسابش را بكنيد اين همه مسافر. در هر مسير رفت و برگشت بايد حداقل به 200نفر جواب بدهيم. مسلما سئوال كنندگان هم چندان از اين پرسش و پاسخ راضي نيستند و دوست ندارند يكي يكي از رانندگان محترم سئوال كنند، اما ماجرا هميشه به اين سادگي هم نيست. بعضي اوقات اتوبوسي سر مي رسد كه مبدا يا مقصد نوشته شده روي تابلو آن دقيقا همان مقصد مورد نظر شماست وباتوجه به اينكه در مسيرمورد نظر شما هم حركت مي كند، بي دغدغه سوار آن مي شويد، اما يكباره مي بينيد كه مثلا جايي كه اتوبوس بايد مستقيم حركت كند، به سمت راست يا چپ گردش مي كند. حالا شما هرچه مي خواهيد فرياد بزنيد: آقا! نگهدار، مگر مسير شما فلان جا نيست؟ راننده مي گويد: نه قربان! چرا نپرسيده سوار شدي؟ ما كمكي هستيم، حالا هم ديگر تا ايستگاه نمي توانم بايستم.
البته بعضي از راننده ها كه حوصله اين توضيحات مجدد را ندارند، در تك تك ايستگاه ها و بعد از سوار شدن مسافران جديد، مسير را اعلام مي كنند.
القصه! حالا راننده محترم شما را در اولين ايستگاه و در جهتي خلاف مسير موردنظر شما پياده مي كند. از هزينه حداقل 100توماني تاكسي كه بگذريم- پنج برابر قيمت بليت اتوبوس! - وقت شما هم حداقل 10، 20 دقيقه تلف شده است و باقي قضايا.
رئيس يكي از خطوط اتوبوسراني مي گويد: مشكل ما كمبود اتوبوس است. بعضي اوقات به دليل ترافيك يا خرابي اتوبوس ها يا غيبت راننده، بعضي مسيرها دچار كمبود مي شوند و مردم به مدت زيادي معطل مي مانند. مجبوريم از خط هاي ديگر براي آنها سرويس كمكي بفرستيم و براي همين است كه مسيرها جابه جا مي شوند.
در اينكه مسئولان شركت واحد اتوبوسراني حداكثر تلاش خود را براي سرويس دهي بهتر به عمل مي آورند شكي نيست ولي گاهي اگر كمي فكر كنيم و كمي هم به خودمان زحمت بدهيم، مي توانيم دردسرهاي فراواني را از زندگي روزمره خودمان و ديگران كم كنيم. به عنوان مثال اگر فقط روي يك تكه كاغذ ناقابل مسير اصلي نوشته شده و به گوشه پايين سمت چپ شيشه جلو اتوبوس چسبانده شود، ديگر نه راننده مجبور است در تشنگي و كلافگي ناشي از گرما مدام توضيح بدهد و نه مسافر مسيرش را به اشتباه انتخاب مي كند.
چند روز پيش به مسافري شهرستاني برخوردم كه با اعتماد به تابلو معرفي مسير براي رفتن به ميدان وليعصر سوار اتوبوس شده و از اميرآباد سردرآورده بود. هزينه تاكسي و ميزان وقت تلف شده او را حساب كنيد!
حيف نيست آن همه زحمت و برنامه شركت واحد با انجام نگرفتن بعضي كارهاي خيلي ساده دچار نقطه ضعف هايي اينچنين شود؟

۱ -نام نويسنده گزارش مرگ پنهان زندگي در بافت هاي فرسوده منتشر شده در تاريخ 19 خرداد در صفحه 16، به اشتباه محمدحسن جهانشاهي چاپ شده است. نام صحيح ايشان محمدحسين جهانشاهي است كه بدين وسيله اصلاح مي شود.
همچنين در پاراگراف آخر مطلب، به جاي عبارت سبك هاي هندي ، سبك هاي هنري چاپ شده كه بدين وسيله اصلاح مي شود.
۲ - نام نويسنده گزارش محله نبايد نابود شود ، منتشر شده در تاريخ 29 خرداد در صفحه 15 به اشتباه محمدرضا جعفرپور چاپ شده است. نام صحيح نويسنده دكتر محمدرضا پورجعفر   است كه بدين وسيله اصلاح مي شود.

نيروي انتظامي عامل اجراي قانون معاينه فني شد
مدت هاست كه معاينه فني خودرو از سوي مسئولان به عنوان عاملي مناسب براي كاهش آلودگي هوا مطرح شده است. بهانه شهروندان براي صف طولاني يا قيمت بالاي معاينه فني خودرو نيز چندان مناسب نبود چون مسئولان ستاد مركزي معاينه فني خودرو بارها و بارها گفته اند كه 7 مركز معاينه فني خودرو غالبا با حجم بالاي مراجعه كنندگان روبه رو نيست و از سويي قيمت 5 هزار توماني معاينه نيز براي داشتن يك برچسب يك ساله چندان زياد نيست، اما هنوز هم رانندگان ماشين به طور معمول از معاينه فني خودروهايشان، خودداري مي كنند!
به هر حال مديرعامل ستاد مركزي معاينه فني خودروهاي شهر تهران با اشاره به عدم ممنوعيت تردد خودروهاي فاقد برگه معاينه فني از اول تيرماه گفت: بنده عامل اجرا و نظارت بر قانون نيستم . محمدرضا اميري صفت معتقد است: عدم اجراي مصوبه دولت از سوي مجريان قانون را او نبايد پاسخگو باشد، ضمن اينكه نظارت بر نحوه اجراي قانون نيز از وظايف اين ستاد نيست. وي با تاكيد بر اينكه اعتقاد خاصي به اين موضوع ندارم كه قوانين را از طريق زور پليس به مردم تحميل كرد، گفت: ما براي اجراي قانون مشكلي نداريم و در حال حاضر از حداكثر ظرفيت براي اطلاع رساني به مردم استفاده مي كنيم.
اميري صفت ضمن اشاره به ظرفيت خالي مراكز معاينه فني خودروها در تهران، از آمادگي اين سازمان براي ارائه بيشتر از ظرفيت فعلي نسبت به معاينه فني خودروها در مراكز شش گانه خبر داده است.
مديرعامل ستاد مركزي معاينه فني خودروهاي شهر تهران در عين حال از بهبود وضعيت مراجعه صاحبان خودرو به مراكز معاينه فني در طول ماه هاي گذشته خبر داد و افزود: وضعيت مراجعه خودروها به مراكز فني نشان مي دهد كه نسبت به سالهاي گذشته از يك رشد 6 برابري برخوردار شده ايم كه اين امر حاصل اطلاع رساني بوده است. وي ضمن تاكيد بر اجراي مصوبه قانوني دولت در خصوص جريمه خودروهاي فاقد برگه معاينه فني از سوي نيروي انتظامي گفت: بنده هيچ گونه اطلاعي از تعويق زمان اجراي قانون ندارم و اين موضوع بايد از سوي راهنمايي و رانندگي پاسخ داده شود كه آيا زمان تغيير كرده يا دلايل ديگري براي عدم اجراي آن وجود دارد.
اميري صفت همچنين درخصوص جلسه مشترك با رئيس راهنمايي و رانندگي تهران بزرگ براي توافق بر سر زمان اجراي طرح مذكور، ضمن اظهار بي اطلاعي از تشكيل اين جلسه طي روزهاي گذشته، تاكيد كرد: قرار است در همين خصوص طي روزهاي آينده جلسه اي داشته باشيم.
قوانين ساخت و ساز مطابق نياز معلولان
آسايش در زندگي شهروندي بايد براي تمام اقشار جامعه فراهم شود اما در بيشتر موارد سالمندان و معلولان به عنوان دو قشر از جامعه فراموش شده اند. براساس آئين نامه اجرايي قانون حمايت از معلولان، شهرداري ها مجاز به اعطاي پايان كار به سازندگان ساختمان هاي عمومي كه ضوابط مناسب سازي براي معلولان را بر طبق اين آئين نامه رعايت نكرده باشند نيستند. محمدحسين ماجدي با اشاره به ضرورت تشكيل ستاد پيگيري براي انجام ضوابط اين آئين نامه كه در خردادماه جاري به تصويب هيات وزيران رسيده است، گفت: بيش از 10درصد جمعيت كشور، نيازمند اجراي اين قانون به واسطه معلوليت هاي جسمي و حركتي و سالمندي هستند.
او با اشاره به تاخير 15ساله در اجراي ضوابط شهرسازي مربوط به معلولان در پاسخ به سئوالي در خصوص ضمانت اجرايي اين آئين نامه، اضافه كرد: تعريف نكردن الگويي مشخص براي مناسب سازي فضاها براي اين قشر ضمن بي توجهي به سيستم نظارت به عنوان يكي از اركان اساسي در اجراي ضوابط مربوط به معلولان، از جمله اشكالات جدي اين آئين نامه است كه بايد در ستاد پيگيري اين نواقص برطرف شود.

به دنبال پيگيري و توجه سازمان ها و ادارات به مقوله نظام پيشنهادات و برگزاري نشست ها و همايش هاي ملي و منطقه اي در اين زمينه، نخستين سمينار مديريت نظام مشاركت براي آشنايي مديران و كاركنان شهرداري شيراز برگزار شد. در اين نشست پژوهشي كه با حضور جمعي از مديران، كاركنان و مسئولان شهرداري شيراز در محل سالن اجتماعات معاونت فني شهرداري برگزار شد، سيروس حقايق، كارشناس مديريت و دبير نظام مشاركت سازمان هاي استان فارس درخصوص تاريخچه، فلسفه، مزايا و دستاوردهاي اجرايي نظام پيشنهادات سخنراني كرد.
وي هدف از ايجاد نظام پيشنهادها را ايجاد زمينه و فضاي مناسب براي مشاركت تمامي كاركنان در جهت تحقق اهداف سازمان عنوان كرد و گفت: از جمله مزاياي استفاده از نظام پيشنهادات در سازمان، فراهم شدن زمينه تحقق اهداف و سياست هاي سازمان در جهت كاهش وابستگي و خودكفايي، تقويت حس مسئوليت و ايجاد انگيزه در به كارگيري نيروي ابلاغ و ابتكار در كاركنان، ايجاد شرايط كار پويا و سازنده در سرعت بخشيدن به روند پيشرفت سازمان، ارتقاي سطح كارايي كاركنان و همسوسازي اهداف فرد با اهداف سازمان است.