سينا خاكياني
مرحله آخر ساخت ديوار برلين بي مورد بود. اين مرحله در سال 1975 آغاز شد و در آن از 45 هزار قطعه بتني مقاوم شده استفاده شد. در بالاي اين ديوارها لوله هايي كار گذاشته شد تا كار فراريان را دشوارتر كند
برلين شرقي و غربي سالها توسط حصاري طولاني به نام ديوار برلين از هم جدا شده بودند. هدف اصلي از ساخت اين ديوار، محدود كردن ارتباط بين آلمان شرقي و غربي بود. اين ديوار در سال 1961 ساخته شد و سالها باقي ماند تا اينكه سرانجام در نهم نوامبر 1989 و به دست اهالي برلين شرقي خراب شد.
برلين، پايتخت آلمان در ماه هاي آخر جنگ جهاني دوم، هدف اصلي حملات نيروهاي متحدين و بخصوص ارتش شوروي بود. بعد از پايان جنگ و شكست آلمان، شهر به چهار بخش اصلي تقسيم شد كه كنترل هر بخش را يكي از دولت هاي آمريكا، فرانسه، انگلستان و اتحاد جماهير شوروي برعهده گرفت كه البته قسمت هاي تحت كنترل نيروهاي شوروي به مراتب بيشتر از ساير قسمت ها بود و شامل بخش شرقي شهر مي شد.
در ماه هاي نخست بعد از جنگ، شهر توسط كميسيوني متشكل از هر چهار كشور اداره مي شد و رياست اين كميسيون هر ماه و به صورت چرخشي به عهده يكي از آنها بود.
با آغاز جنگ سرد، كشمكش ها بين شوروي و ديگر متحدينش بالا گرفت و همانطور كه انتظار مي رفت، مرز بين آلمان شرقي و غربي بسته شد، اما با اين حال شهروندان برليني هنوز آزاد بودند تا بين قسمت هاي شرقي و غربي شهر تردد كنند.
بين سالهاي 1949 تا 1961 حدود 5/2 ميليون نفر از آلمان شرقي به آلمان غربي مهاجرت كردند كه بعد از سال 1952، تمام اين مهاجرت ها از تنها مرز باز بين دو كشور، يعني مرز برلين صورت گرفت. در بين مهاجران، چهره هاي بسيار مهم علمي و همچنين نيروهاي كار حرفه اي آلمان شرقي ديده مي شدند. به عنوان مثال تمام اعضاي گروه رياضيات دانشگاه لايپزيك در يك روز، آلمان شرقي را ترك كردند. در مقابل بعضي از ساكنان برلين غربي به خاطر پايين تر بودن قيمت كالاهاي مصرفي در برلين شرقي به آنجا نقل مكان كردند.
اين مهاجرت ها و از دست دادن نيروهاي كار، آلمان شرقي را در معرض فروپاشي اقتصادي قرار داد. در صورت وقوع اين اتفاق، ضرر زيادي هم متوجه اتحاد جماهير شوروي مي شد، چرا كه اقتصاد و صنعت آلمان شرقي برپايه كمك هاي شوروي استوار بود.
ايده اوليه ساخت ديوار برلين متعلق به والتر اولبريشت ، رهبر آلمان شرقي بود. او توانست موافقت نيكيتا خروشچف ، رهبر اتحاد جماهير شوروي را براي بستن كامل مرز مشترك برلين، جلب كند.
در نيمه شب سيزدهم آگوست 1961، نيروهاي نظامي آلمان شرقي، خيابان منتهي به نقاط مرزي را محاصره كردند و كارگران مشغول ايجاد حصاري از سيم خاردار شدند. با ايجاد اين حصار كه ارتفاع آن به دو متر مي رسيد، ارتباط بين بخش هاي شرقي و غربي شهر كاملا قطع شد. اين حصار اندكي در خاك آلمان شرقي نصب شد تا بدين ترتيب از هرگونه تجاوزي توسط آلمان غربي مصون بماند، به طوري كه اگر كسي پشت اين حصار مي ايستاد، درواقع در خاك آلمان شرقي قرار داشت.
ساخت ديوار برلين را مي توان به چهار مرحله تقسيم كرد:
۱ بستن مرز با سيم هاي خاردار در سال 1961
۲ - توسعه اين حصار از طرف هر دو دولت آلمان شرقي و غربي بين سالهاي 1965-1962
۳ ساخت ديوار بتني بين سالهاي 1975-1965
۴ - مقاوم سازي و تكميل ديوار در سال 1975
بعد از پايان مرحله اول، در سال 1962، كار ساخت حصار موازي با فاصله اي در حدود 91 متر از سوي هر دو آلمان آغاز شد. تمام خانه هايي كه در فاصله بين اين دو حصار قرار داشتند، تخريب شدند و بين دو حصار، محدوده اي به وجود آمد كه به آن نوار مرگ مي گفتند. اين نوار كه خاك آن كاملا كوبيده شده بود، با شن پوشيده شد تا ردپاي كساني كه قصد فرار از اين حصارها را داشتند، براحتي مشخص شود. فاصله زياد بين دو حصار اين امكان را به نگهبانان مرزي مي داد تا در صورت لزوم بتوانند به فراريان شليك كنند.
مرحله آخر ساخت ديوار برلين كاملا بي مورد به نظر مي رسيد. اين مرحله در سال 1975 آغاز شد و در آن از 45 هزار قطعه بتني مقاوم شده به ارتفاع 6/3 متر و عرض 5/1 متر استفاده شد. در بالاي اين ديوارها، لوله هايي كار گذاشته شد تا كار فراريان را دشوارتر كند.
در طول سالهايي كه ديوار برلين پابرجا بود، حدود 5 هزار فرار موفقيت آميز به برلين غربي صورت گرفت. در كل فرارهايي كه در اين سالها انجام شد، 192 نفر كشته و حدود 200 نفر نيز بشدت مجروح شدند. بيشتر اين فرارها به زماني برمي گردد كه تنها حصار بين دو بخش شهر، سيم هاي خاردار بودند. در آن دوران بسياري از افراد موفق شدند تا از روي اين موانع بپرند. بعضي از آنها هم از طريق پنجره هاي آپارتمان هاي كنار مرز به آن طرف حصارها رفتند. در روزهاي سوم، چهارم و پنجم اكتبر سال 1964، 57 نفر موفق شدند تا از طريق تونلي كه به طول 145 متر در زير نوار مرگ كنده بودند، فرار كنند، اما عجيب ترين عمليات فرار در طول اين سالها توسط دو برادر انجام شد. آنها موفق شدند با بستن بال هاي بسيار سبكي به دست هايشان فاصله بين دو ديوار را بر فراز نوار مرگ پرواز كنند و خود را به طرف ديگر برسانند.
در بيست و سوم آگوست 1989، مرزهاي بين مجارستان و اتريش باز شد. بعد از اين اتفاق، در ماه سپتامبر حدود 13 هزار نفر از اهالي آلمان شرقي به سمت مجارستان حركت كردند تا بتوانند از طريق اتريش خود را به آلمان غربي برسانند. در پاييز همان سال، تظاهرات اعتراض آميز مردم نسبت به دولت آلمان شرقي شدت گرفت تا اينكه در هجدهم اكتبر همان سال اريك هونكر ، رهبر آلمان شرقي از سمت خود كناره گيري كرد و چند روز بعد ايگون كرنس جانشين او شد.
دولت جديد كرنس تصميم گرفت به ساكنان برلين شرقي اجازه دهد تا براي سفر به برلين غربي، تقاضاي ويزا كنند، اما دولت جديد زماني اين تصميم را گرفت كه گونتر شابفسكي ، وزير تبليغات آلمان شرقي در سفر بود. همين موضوع باعث شد كه او در يك مصاحبه مطبوعاتي مطالبي بگويد كه در نهايت به فرو ريختن ديوار برلين منجر شود. او در اين مصاحبه اعلام كرد كه اهالي برلين شرقي مي توانند با رفتن به نقاط مشخص شده بازرسي مرزي و بعد از اينكه مداركشان مورد بررسي قرار گرفت، از مرز عبور كنند.
بعد از اتمام اين مصاحبه، ده ها هزار نفر از ساكنان برلين شرقي خود را به محل هاي مشخص شده رساندند تا بتوانند از مرز عبور كرده و به برلين غربي بروند. هجوم اين جمعيت به كنار مرز، ماموران و نگهبانان را دچار مشكل كرد، چراكه آنها براي مقابله با چنين جمعيتي آمادگي نداشتند. لحظه به لحظه بر انبوه جمعيت اضافه مي شد. كار به جايي رسيد كه ماموران مرزي براي عقب نشاندن جمعيت، تنها مي توانستند دست به يك كشتار وسيع بزنند كه البته نه آنها و نه مقامات بالاتر راضي به اين كار نبودند. سرانجام ماموران، مرز را گشودند و مردم توانستند از آن عبور كنند. در آن طرف مرز، اهالي برلين غربي براي استقبال از همشهريان سابقشان جمع شده بودند. به اين ترتيب نهم نوامبر به روز فروپاشي ديوار برلين تبديل شد.
اين ديوار ظرف روزها و هفته هاي بعد و توسط كساني كه از ديگر نقاط آلمان شرقي خود را به برلين رسانده بودند، بتدريج خراب شد.
فرو ريختن ديوار برلين، اولين قدم در راه اتحاد مجدد دو آلمان بود كه سرانجام در سوم اكتبر 1990 صورت گرفت.تا سالها بعد از اتحاد دو آلمان، اختلافات فرهنگي و اجتماعي شرقي ها و غربي هاي اين كشور، موضوع بسياري از بحث ها و گفت وگوها بود.
براساس آخرين آمارگيري كه در سال 2004 انجام گرفته است، 25 درصد از اهالي غرب و 12 درصد از شرقي هاي آلمان، خواهان جدايي دو آلمان و ساخت مجدد ديوار برلين هستند.

سينا خاكياني - انفجارهاي لندن، تحولاتي را در رسانه هاي انگلستان ايجاد كرده است. تلفن هاي همراه دوربين دار، شهروندان عادي را به خبرنگار يا عكاس خبري تبديل كرده و رسانه هاي مختلف با اشتياق منتظر عكس هاي ديجيتالي جديد اين خبرنگاران از لحظات انفجارهاي لندن و حوادث مشابه هستند. بعد از وقوع انفجارهاي هفتم جولاي، شبكه خبري بي.بي.سي، ظرف كمتر از يك ساعت، 50 عكس ديجيتال كه توسط گوشي هاي دوربين دار گرفته شده بودند، دريافت كرد و با گذشت كمتر از يك هفته از آن تاريخ، حدود يكهزار عكس و ده ها كليپ ويدئويي توسط افراد عادي به اين شبكه فرستاده شد.
تصاوير ضبط شده توسط دو گوشي تلفن همراه از انفجارهاي مترو لندن در اخبار سراسري شبكه بي.بي.سي پخش شد. اين تصاوير، كاملا وحشت و اضطراب موجود در فضاي پر از دود تونل مترو را نشان مي دادند.
همچنين يكي از عكس هاي گرفته شده توسط همين گوشي ها هنوز به عنوان عكس خبري اين حادثه در سايت شبكه بي.بي.سي قرار دارد.
ساير رسانه ها و شبكه هاي خبري هم بشدت به دنبال به دست آوردن عكس هاي مشابه هستند. اين موضوع به قدري اهميت پيدا كرده است كه حتي پليس لندن آدرس اينترنتي images@met.police.uk را جهت دريافت عكس هاي گرفته شده توسط شاهدان عيني اعلام كرده است.
پليس لندن قصد دارد با بررسي دقيق اين عكس ها، اطلاعات كامل تري را در مورد اين حوادث به دست بياورد.
تا قبل از حوادث بيست و يكم جولاي در لندن، تقريبا همه كساني كه گوشي هاي دوربين دار يا دوربين هاي ديجيتال داشتند به ارزش عكس هايي كه مي گيرند پي برده بودند و مي دانستند كه چطور از اين فرصت هاي طلايي استفاده كنند.
شبكه خبري بي.بي.سي، در بيست و يكم جولاي، 67 عكس و 13 كليپ ويدئويي از انفجارهاي مترو لندن و يك هفته بعد، 21 عكس از دستگيري مظنون به دست داشتن در اين انفجارها دريافت كرد.
شبكه خبري اسكاي هم تصاوير ضبط شده توسط يكي از شاهدان دستگيري مظنون مورد نظر را پخش كرده است. در اين تصاوير پليس لندن از فرد موردنظر مي خواست تا خود را تسليم كند.
شبكه آي.تي.وي هم تصاوير دستگيري دو مظنون ديگر را كه توسط يك فيلمبردار آماتور ضبط شده بود، پخش كرده است. اين تصاوير چند هزار پوند نصيب فيلمبردارش كرد. شبكه آي.تي.وي، به همراه روزنامه ديلي ميل هزينه خريد اين فيلم را بر عهده گرفتند و آن را با علامت اختصاصي پخش كردند.
استيون بارنت   استاد ارتباطات دانشگاه وست مينيستر، در اين باره مي گويد: اين روزها مردم فرصت طلب شده اند. آنها مي دانند رئوس خبرها را چه مطالبي تشكيل مي دهند و از ارزش تجاري آنها آگاهند و حالا شبكه هاي خبري رقابت شديدتري با يكديگر دارند و بازار خريد و فروش عكس ها و فيلم هاي گرفته شده از اين خبرهاي فوري داغ تر از هميشه است. اما با اين حال هنوز عكس ها و فيلم هاي معدودي هستند كه توسط شبكه هاي مختلف خريداري شده اند. اكثر اين شبكه ها سعي در استفاده مجاني از اين تصاوير دارند. به عنوان مثال بي.بي.سي بر اين موضوع تاكيد دارد و اعلام كرده است كه بابت عكس هايي كه دريافت مي كند، پولي پرداخت نخواهد كرد. اسكاي نيوز هم پرداخت پول به صاحبان اين تصاوير را منوط به كيفيت بالاي آنها مي داند.
سخنگوي اين شبكه مي گويد: ظرف يك ماه گذشته استفاده از تلفن هاي همراه دوربين دار رشد چشمگيري داشته است و ما هر روزه از اتفاقات مختلف، تصاوير زيادي دريافت مي كنيم. ما تك تك اين تصاوير را به دقت بررسي مي كنيم و فقط در صورتي كه آنها از ارزش فوق العاده خبري برخوردار باشند به صاحبان شان پول پرداخت مي كنيم.
راجر توس رئيس گروه عكس گاردين مي گويد: ما هيچ وقت فكرش را هم نمي كرديم كه روزي از عكس هاي غيرحرفه اي و با كيفيت پايين استفاده كنيم، ولي در يك ماه گذشته چندين بار اين كار را كرده ايم.
عكاسي با گوشي هاي دوربين دار به صورت يك پديده جهاني درآمده است، حتي در سانحه آتش سوزي هواپيماي ايرفرانس در تورنتو هم بعضي از مسافران در حين فرار از آتش و پايين آمدن از هواپيما موفق شده اند از آن لحظات عكس بگيرند.

صنعت توريسم كه به اعتقاد كارشناسان بسترهاي مناسبي براي بهره وري در ايران دارد همچنان مغفول مانده است. اين وضع تا آنجا پيش رفته كه كارشناسان معتقدند در بازار كار توريسم مي توان 5/1 ميليون نفر را به كار گرفت، اما گويا دولتمردان ايران هنوز به اين اعتقاد دست نيافته اند كه مي توان بودجه سالانه كشور را با پتانسيل گردشگري و نه  نفت بست. يك كارشناس اقتصاد در گفت و گويي با ايسنا اعلام كرده است كه توريسم 2 برابر ذخاير نفتي به ايران سود مي رساند . اين در حالي است كه به اعتقاد ديگر كارشناسان دولت بايد   ۵‎/۱ ميليون نفر را در جهانگردي وارد بازار كار كند زيرا سالانه يك ميليون و  ۵۰۰ هزار نفر توريست وارد كشور مي شود
دكتر عليرضا رازي، كارشناس اقتصاد معتقد است: استفاده صحيح از پتانسيل ها و ظرفيت هاي گردشگري ايران مي تواند سودي معادل 2 برابر ذخاير نفتي را به كشور سرازير كند.
عضو هيات علمي دانشگاه آزاد اسلامي در گفت وگو با خبرنگار ايسنا اظهار داشت: آمارها نشان مي دهد كه بين 400 تا 600 ميليارد دلار از درآمد كشورها از صنعت توريسم تامين مي شود كه متاسفانه عليرغم جايگاه تاريخي و ويژگي هاي طبيعي ايران، كشورمان در اين كسب درآمد، جايگاهي ندارد.
اين اقتصاددان با بيان اينكه در ايران هيچ منع شرعي و قانوني براي جذب گردشگر وجودندارد خاطر نشان كرد: براي جذب گردشگران ايجاد امكانات اقامتي، پذيرايي، حمل و نقل و همچنين ايجاد بستر مناسب براي رفتارهاي اجتماعي با آنان از مهمترين ملزومات است كه با كمي برنامه ريزي، جذب سرمايه گذاري و ... قابل اجرا خواهد بود.
دكتر رازي يادآور شد: قراردادن گردشگري در اولويت هاي اقتصادي كشور تمامي ابعاد علمي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي را پوشش مي دهد و حتي برگزاري انواع تورهاي علمي، ادبي، هنري را با مزيت هاي خاص خود و بويژه منافع اقتصادي در كشور بهينه مي كند.
در همين حال محمد شير محمدي، كارشناس گردشگري در گفت وگو با ايسنا در اين باره تاكيد كرده است: اكثر جهانگرداني كه وارد كشور مي شوند جزو كشورهاي حوزه خاورميانه هستند كه در زمينه توليد جهانگردي فعال نيستند.
وي افزود: درآمد جهانگردي در سطح بين المللي   ۶۲۲ ميليارد دلار بوده و هر جهانگرد در اروپا و آمريكا بين   ۵۰۰ تا   ۷۰۰ دلار هزينه مي كند، در حالي كه اين رقم در ايران به كمتر از   ۵۰۰ دلار مي رسد.
اين كارشناس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري گفت: آنچه براي كشور ما خطر جدي محسوب مي شود، موازنه منفي در جهانگردي است، چرا كه در ازاي هر يك ميليارد دلار درآمد جهانگردي كه عايد كشور مي شود،   ۴ ميليارد و   ۲۰۰ ميليون دلار توسط ايرانيان جهانگرد در خارج از كشور هزينه مي شود.
شير محمدي خاطر نشان كرد: در كشورهاي توسعه يافته   ۱۰ درصد از نيروي كار در بخش جهانگردي فعال اند، در حالي كه در ايران تنها   ۵۰ هزار نفر در اين بخش مشغول به كارهستند.
وي با اشاره به اينكه تا سال   ۲۰۱۰ ، يك ميليارد نفر در سطح بين المللي به جهانگردي خواهند پرداخت، گفت: دولت بايد با ايجاد راهكارهاي مناسب، قريب   ۵‎/۱ ميليون نفر را در بخش جهانگردي وارد بازار كار كند.
در همين حال نقطه نظرات سازمان جهاني جهانگردي در خصوص سفر و فرايندهاي حاكم بر آن نشان مي دهد كه اقبال سفر ايران با وجود شرايط عمومي و تحولات منطقه اي بسيار بالا و چشم گير بوده و جهانگردي مي تواند در ايران به عنوان صنعتي پيشرو به شمار آيد. بتازگي نيز افزايش سطح زندگي مردم باعث شده اين صنعت يكي از كالاهاي مهم اقتصادي باشد و براي بهره مند شدن از سود آن بايد امكانات در بخش هاي حمل و نقل، امنيت سفر، اطلاع رساني، بازاريابي و علوم و فنون پيشرفت كند.
به اذعان كارشناسان، مجريان گردشگري كشور تاكنون نتوانسته اند خود را با سرعت و تحولات اين صنعت هماهنگ كنند، واقعيت نيز اين است كه سرعت تقاضا در صنعت گردشگري بيشتر از عرضه و هدايت آن بوده و در شرايط كنوني بايد روند تطبيق زنجيره ي گردشگري با اقتصاد در اولويت فعاليت هاي صنعت گردشگري كشور قرارگرفته و بخش هاي زايد آن از جمله مقررات دست و پاگير حذف شوند. يكي از مهمترين ويژگي هاي صنعت گردشگري اين است كه با خود يك نوع عدالت اجتماعي و توزيع عادلانه ثروت را به همراه دارد. از همين رو مي بينيم كشورهايي چون آمريكا، فرانسه و ايتاليا با وجود داشتن بالاترين رقم در صنايع، گردشگري خود را تعطيل نكرده اند.
اين در حالي است كه كشور اسكاتلند در چهار سال اخير موفق به جذب  ۲۰۰ ميليون پوند از صنعت توريسم شده و اين ميزان درآمد بزرگترين بخش اقتصاد اين كشور را تشكيل مي دهد.
سالي كه در آن به سر مي بريم، يعني سال   ۲۰۰۵  از سوي سازمان ملل متحد "سازمان بين المللي اعتبارات خرد" تعيين شده است. در همين راستا "سازمان جهاني گردشگري" اعتقاد دارد: جهانگردي مي تواند يك نيروي مهم در ريشه كني فقر، حفاظت از محيط زيست و فرهنگ سنتي باشد و به اين ترتيب به ميراث فرهنگي و طبيعي، ارزش اقتصادي بدهد، ايجاد اشتغال كند و در آمد ارزي به وجود آورد.

مريم پاپي
مدير كل حفاظت و احياي بافت هاي تاريخي از اعتباري به نام اعتبارات فاينانس ياد مي كند كه سازمان ميراث فرهنگي با جلب موافقت دولت توانسته است از اين محل در بافت هاي تاريخي سرمايه گذاري كند

طاق كوچه هاي قديمي ريخته، بناهاي سنگي و شيشه اي ساختمان ها وصله ناجور محله هاي قديمي شد، هر كه پولي داشته يا فروخته و رفته يا ساختمان را دوباره ساخته و آنها كه در همان شكل و شمايل قديمي زندگي مي كنند احتمالا پولي براي احياي بنا نداشته اند، خانه پدربزرگ ها و مادربزرگ ها در محله هاي بي رونق جاي گرفته و به همين دليل است كه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري از محل اعتبارات خود 4 ميلياردتومان براي احياي بافت هاي تاريخي شهرها و روستاها اختصاص داده است.
۳۰شهر و حدود 26 روستا در اولويت طرح حفظ و احياي بافت هاي تاريخي قرار دارند كه بنابر قدمت (دوره هاي تاريخي) و شخصيت هاي سياسي،فرهنگي واجتماعي كه در آنها تولد يافته يا رشد كرده اند، برگزيده شده اند.
اين ظاهر قضيه است كه مراكز شهرهاي قديمي كه عمدتا بافت هاي تاريخي در اين قسمت ها قرارگرفته، خالي از سكنه مي شوند و روستاها نيز به دليل مهاجرت، فعاليت و پويايي لازم را ندارند، اما اين پديده در كنه ماجرا، خسارت هاي متعددي به شهرها و روستاهاي كشور وارد كرده و اگر اقدام سريعي براي جلوگيري از ادامه اين روند صورت نگيرد، شهرها و روستاها فقط به جرم داشتن تاريخ رو به نابودي مي روند؛ جرمي كه ساير كشورها آن را قدر مي نهند و بهره هايي نيز از اين ارزشگذاري مي برند.
امسال همزمان با واگذاري اعتبار جداگانه به اداره كل حفاظت و احياي بافت هاي تاريخي كه از سه سال پيش به عنوان مجري ماده 166 برنامه سوم فعاليت مي كرد، بودجه اي نيز براي احيا و حفظ بافت هاي تاريخي اختصاص داده شده است.
شهرهاي اصفهان، شيراز، يزد، كرمان، قزوين، كاشان، رفسنجان، دزفول، بيرجند، بوشهر، سمنان، گرگان، بندر كنگ و لنگه، ميبد، آمل، بابل، زواره، بشرويه(استان خراسان)، شوشتر، ماسوله و مجن (شاهرود) و روستاهاي ميمند، حجيج (كرمانشاه)، آتان (قزوين)، نشلج(كاشان)، فرگ (بيرجند، نايبند طبس)، رياب(گناباد)، زيارت(گرگان)، كندلوس (مازندران)، يوش(مازندران)، خرانق(يزد)، اورامان تخت(مريوان)، اشتبين(آذربايجان شرقي)، وركانه(همدان)، كندوان(تبريز)، مزينان(سبزوار)، پالنگان( كامياران كردستان) و شاهكده( گرگان) از جمله شهرها و روستاهايي هستند كه براي طرح حفظ و احياي بافت هاي تاريخي انتخاب شده اند.
محمدعلي طبرسا، مدير كل حفاظت و احياي بافت هاي تاريخي سازمان ميراث فرهنگي وگردشگري مي گويد: با دو نگاه مي توان به بحث بافت هاي تاريخي وارد شد؛ يكي بناها و ديگري زيرساخت ها. در بخش بناها دو نوع بنا وجود دارد؛ بناهاي شاخص در شهرها كه مي توانند كاربري عمومي و دولتي داشته باشند و بناهاي ارزشمندي كه متعلق به مردم است و بايد با ارائه تسهيلات لازم براي مرمت به صورت وام هاي كم بهره يا بي بهره در اختيار مالكان قرار گيرد تا بتوانند با نظارت ميراث فرهنگي بنا را تعمير كنند تا متناسب با شرايط امروز براي استفاده آماده شود. در خصوص زيرساخت هاي بافت هاي تاريخي نيز دولت و شهرداري موظفند مانند بقيه نقاط البته با ملاحظات بافت تاريخي، هزينه كنند. وي مي افزايد: باتوجه به اينكه طي 4-3 دهه گذشته به بافت هاي تاريخي توجهي نشده يا كم توجهي در مورد آنها صورت گرفته است، زيرساخت هاي شهري و روستايي آنها از فقر امكانات بشدت رنج مي برند و پروژه هاي حفظ اين بافت ها بايد به تقويت اين زيرساخت ها از جمله شبكه هاي اصلي شهر و روستاها، تقويت امكانات آب، برق، گاز و تلفن بپردازد و بعد از اين مراحل، كف سازي و بدنه سازي به فراخور شرايط هر شهر يا روستا و براساس نتايج طرح هاي تحقيقاتي آنها صورت مي گيرد.
سازما ن هاي خدمات رسان شهري و روستايي همواره همان رفتاري را با بافت هاي تاريخي داشته اند كه با ساير بخش ها دارند. به اين ترتيب بافت هاي تاريخي هم از حفاري هاي گاه و بيگاه بي نصيب نمانده اند و احتمالا خرابي اين زيرساخت ها كه حفاري هاي ديگري را مي طلبد نيز در بافت هاي تاريخي به ميزان ساير مناطق وجود دارد. اين در حالي است كه براي اجراي طرح حفظ و احياي بافت هاي تاريخي، ابتدا بايد زيرساخت هاي شهري را به وضعيتي مطمئن رساند و احتمالا براي رسيدن به اين وضعيت بايد همه زيرساخت هاي اين بافت ها را از نو مستقر كرد تا عمر مفيدي بيش از معمول داشته باشند.
طبرسا در اين خصوص مي گويد: علاوه بر اين زيرساخت ها و رو ساخت ها در خيلي از موارد ديگر نيز به مشاركت نياز داريم. از جمله اينكه حمل ونقل، امنيت، كنترل ترافيك و ساير مسائل بافت هاي تاريخي بايد با رعايت ملاحظات تاريخي باشد.
با درنظر گرفتن همه اين جوانب كه به دليل شرايط خاص بافت هاي تاريخي بايد با دقت و هزينه بيشتري مورد توجه قرار گيرند، اگر مبناي كار بودجه 4ميليارد توماني سالانه باشد، بايد تا رسيدن نوبت به همه جنبه ها، شهرها و روستاها تا مدت ها صبر كرد.
مدير كل حفاظت و احياي بافت هاي تاريخي از اعتبار اميد بخش ديگري به نام اعتبارات فاينانس ياد مي كند كه سازمان ميراث فرهنگي با جلب موافقت دولت توانسته است از اين محل در بافت هاي تاريخي سرمايه گذاري كند.
وي اظهار مي دارد: با استفاده از مشاركت شهرداري ها و مديريت استان ها بخصوص استانداري ها، در اين تفاهمنامه به گرايش هاي مختلفي اشاره شده كه در بحث بافت هاي تاريخي، اصلاح شبكه آب و فاضلاب، شبكه معابر و... از جمله آنهاست. وي مي افزايد: سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري قطعا بايد براي تحقق هر يك از اين موارد با دستگاه هاي متولي توافقنامه اي رد و بدل كند.
مدير كل حفاظت و احياي بافت هاي تاريخي، ادامه مي دهد: شهرهايي ازجمله قزوين، كرمان، شيراز، يزد، اصفهان، كاشان، نياسر، آران و بيدگل، اردستان، زواره، نطنز، ساوه، گرگان، بيرجند، قم و ماسوله متقاضي اين فاينانس شده اند كه 50درصد بازپرداخت آن در شهرهاي كوچك و 30 درصد بازپرداخت در شهرهاي بزرگ به عهده ميراث فرهنگي است.
وي در پايان با تاكيد بر اينكه ملاحظات بافت هاي تاريخي نيازي به اختراع ندارد و مي توان با به كار بستن تجربيات جهاني در اين زمينه موفق شد، مي گويد: اگر دولت نيز از محل صندوق ذخيره ارزي اعتبار ويژه اي در اختيار سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري قرار دهد و اين سازمان نيز اعتبارات را در قالب تفاهمنامه هايي به شهرداري ها و وزارت مسكن و شهرداري بدهد، اولين اتفاقي كه مي افتد كاهش آسيب هاي اجتماعي در شهرها و بافت هاي تاريخي بزه خيز خواهد بود.
طبرسا مي افزايد: علاوه بر اين، بخش هاي مركزي شهرها جمعيت پذير مي شوند و سرمايه اي كه در مركز شهر بلاتكليف بوده، در جهت تقويت اقتصاد شهر به جريان مي افتد و سرمايه گذاري دولت نيز بازخواهد گشت.

عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز از عفو عاملان ليبيايي سوء قصد نافرجام عليه ملك فهد پادشاه سابق عربستان خبر داده است.
اين روزنامه نوشته است: با گذشت هفت روز از آغاز سلطنت ملك عبدالله، سه نفر از اصلاح طلبان سعودي، طي فرماني از سوي پادشاه جديد، از زندان آزاد شدند.
اين در حالي است كه طراحان سوء قصد عليه ملك فهد نيز عفو شدند.
چايناديلي
روزنامه چايناديلي در خبر اول خود به بررسي وضعيت معدنكاران چيني پرداخته است كه در يكي از معادن اين كشور به دليل وقوع سيلاب گير افتاده اند. اين روزنامه در اين گزارش نوشته است: 102 معدنكار در حالي در معدني در استان گواندونگ در جنوب چين گيرافتاده اند كه به ارتفاع آب ناشي از سيلاب لحظه به لحظه افزوده مي شود.
لاخورنادا
روزنامه اسپانيايي زبان لاخورنادا عكس اول خود را به طرح خروج نيروهاي ارتش رژيم صهيونيستي از نوار غزه و مخالفت شهرك نشينان صهيونيست با اين طرح اختصاص داده است. اين روزنامه همچنين با اشاره به استعفاي بنيامين نتانياهو وزير دارايي رژيم تل آويو، اوج گيري دامنه اختلافات ميان مقامات صهيونيستي را مورد بررسي قرار داده است.
لزاكو
روزنامه لزاكو چاپ فرانسه خبر و عكس اول خود را به بحران جاري در ژاپن برسر اصلاحات در اداره پست اين كشور اختصاص داده است.
در پي راي منفي نمايندگان مجلس مشاوران- مجلس اعلاي پارلمان ژاپن- به لايحه خصوصي سازي خدمات پستي در آن كشور جونيستيرو كوايزومي، نخست وزير ژاپن پارلمان را به منظور برگزاري انتخابات زود هنگام منحل كرد. اين روزنامه در ادامه خبر خود به بررسي آينده سياسي كوايز ومي پرداخته است.

بيل گيتس دانشجوي اخراجي دانشگاه هاروارد، سرمايه دار 49 ساله آمريكايي و مالك شركت مايكروسافت كه ثروتي در حدود۵‎/۴۶ ميليارد دلار دارد، در حال حاضر، ثروتمندترين مرد جهان است. نزديك ترين رقيب بيل گيتس ، وارن بافت نام دارد كه ثروتش تنها 5/2 ميليارد دلار از او كمتر است. بافت 74 سال دارد و كارش را از 13سالگي و با روزنامه فروشي آغاز كرده است. از جمله شركت هاي معروفي كه وارن بافت، سهامدارش است، مي توان به ژيلت اشاره كرد كه تيغ  ريش تراشي آن شهرتي جهاني دارد. سومين ثروتمند جهان، لاكشمي ميتال سلطان فولاد جهان است. او 54 سال دارد، هندي است و در انگلستان زندگي مي كند. دارايي هاي او دست كم 28ميليارد دلار برآورد شده است. افزايش قيمت فولاد در سالهاي اخير درآمد زيادي را براي وي به همراه داشته است. در حال حاضر ميتال نه تنها ثروتمندترين مرد هند، بلكه ثروتمندترين مرد اروپا نيز محسوب مي شود.
جوان ترين ميلياردر دنيا، آلبرت فون تورن 21 ساله است. او از بازماندگان خاندان سلطنتي آلمان است و ثروتش به 2 ميليارد دلار مي رسد. او مالك بزرگترين جنگل خصوصي اروپاست كه وسعتي در حدود 30 هزار هكتار دارد.
ثروتمندترين شخصيت سياسي جهان، سيلويو برلوسكوني، نخست وزير 68 ساله ايتالياست. او مالك باشگاه آ.ث. ميلان است و ثروتش به 12 ميليارد دلار مي رسد. با اين ثروت برلوسكوني ثروتمندترين مرد ايتاليا و بيست و پنجمين نفر در جهان است. استيون اسپيلبرگ كه در رتبه 219 جدول ثروتمندترين هاي دنيا قرار دارد با ثروتي معادل 7/2ميليارد دلار، پولدارترين مرد سينماي جهان است.

ايتاليا- ونيز
ونيز شهر كانال هاي آب و قصرها است و به ملكه آدرياتيك مشهور است. ونيز همزيستي آب و خشكي است، با تاريخچه اي طولاني و آينده اي نامشخص. هواي ونيز پاك و دلپذير است و اگر اين شهر به زير آب برود، دنيا فقدان آن را حس خواهد كرد.
هزاران سال، ونيز يكي از بزرگترين مناطق تجاري دنيا بوده است، اما امروزه از آن قدرت و اعتبار، ديگر اثري نيست و ونيز تنها خاطرات آن روزها را با خود نگه داشته است.ونيز شهر بسيار كوچكي با مساحتي در حدود 450 كيلومتر مربع است و جمعيت آن حداكثر به 63 هزار نفر مي رسد. در واقع ونيز روي 117 جزيره كوچك و نزديك به هم بنا شده كه شامل 150 كانال آب و 409 پل مي شود. ونيز را مي توان به شش محله اصلي تقسيم كرد: سن ماركو ، دورسودارو ، سن پولو ، سانتاكوركه ، كانارگيو و كاستلو . ونيز به قدري كوچك است كه از شمال تا جنوب آن را با پاي پياده، ظرف نيم ساعت طي خواهيد كرد. خيابان اصلي شهر، كانال بزرگ است كه پيچ و تاب زيادي دارد و از تمام محله هاي شهر مي گذرد و نهايتا به محله سن ماركو مي رسد.
در طول جنگ جهاني دوم، ونيز يكي از اهداف نيروهاي متحدين بود، اما خوشبختانه در اين جنگ، آسيب چنداني به آن نرسيد، اما در سال 1966، طغيان آبهاي ونيز بود كه توجه جهانيان را به اين شهر جلب كرد. چرا كه از آن زمان به بعد همه متوجه غرق شدن تدريجي شهر شدند.جمعيت ونيز ظرف 50 سال گذشته تقريبا به نصف كاهش پيدا كرده است. هزينه مسكن در اين شهر بسيار بالاست، حمل و نقل با مشكلات زيادي روبه رو است و كار بندرت پيدا مي شود. اگر اين روند كاهش جمعيت ادامه پيدا كند، حتي اگر ونيز به زير آب هم نرود، ظرف چند سال آينده، صرفا تبديل به پاركي براي گردشگران خواهد شد.ونيز با تمام مشكلاتي كه دارد، از محدوده سياست ايتاليا دور نمانده است. در آگوست سال 2001، چند ساعت قبل از اينكه برلوسكوني نخست وزير ايتاليا وارد شهر شود،  بمبي در برابر ساختمان ريالتو منفجر شد. بعدها،  افراط گراهاي جناح مخالف دولت مسئوليت اين بمب گذاري را پذيرفتند.در حالي كه شهر هر روز بيشتر به زير آب مي رود، تلاش ها براي جلوگيري از غرق شدن آن همچنان ادامه دارد، اما با اين حال هنوز نمي توان در مورد توقف اين زوال تدريجي نظر قطعي داد.
ونيز تقريبا در تمام سال و بخصوص در اواخر بهار و اوايل تابستان مملو از مسافر بوده و پيدا كردن جايي براي اقامت در آن تا حدودي مشكل است، اما بهترين زمان براي سفر به ونيز، روزهاي آخر زمستان و اوايل بهار است. در اين روزها، هوا خنك و دلپذير بوده و در ضمن هنوز هجوم گردشگران به شهر آغاز نشده است. طغيان آبها در ونيز، بيشتر در ماه هاي نوامبر و دسامبر ديده مي شود. اگرچه بندرت پيش آمده است كه در ونيز برف ببارد، اما هواي سرد اين ماه ها باعث شده كه در اين فصل از سال، گردشگران كمتري به ونيز بيايند.
سفر به ونيز
اكثر گردشگران از طريق هواپيما وارد فرودگاه ماركوپولو ونيز مي شوند كه در فاصله 12كيلومتري اين شهر قرار دارد. البته تعدادي از پروازها هم در فرودگاه كوچك سن جوزپه در 35 كيلومتري شمال اين شهر به زمين مي نشينند.قطارهايي هم از ديگر شهرهاي ايتاليا مثل ميلان و بلونيا يا از بعضي از كشورهاي اروپايي مثل سوئيس و فرانسه وارد ونيز مي شوند. ايستگاه راه آهن سانتالوسيا در شمال غربي شهر واقع شده است. قطار افسانه اي لندن- ونيز هم 10 ماه از سال از ماه مارس تا ماه نوامبر- هفته اي دو بار بين اين دو شهر در رفت و آمد است.
گشت و گذار
اگر مي خواهيد ونيز را خوب بگرديد، آماده پياده روي روي سنگفرش هاي تاريخي اين شهر باشيد. اصلا به تابلوهايي كه شما را به سمت محلات مختلف شهر راهنمايي مي كنند، توجه نكنيد. بگذاريد در كوچه،  پس كوچه هاي شهر گم شويد، ونيز واقعي آنجاست.
اتوبوس هاي آبي جزو اصلي ترين وسايل حمل و نقل عمومي شهر محسوب مي شوند و سوار شدن در اتوبوس آبي شماره يك كه در طول كانال بزرگ حركت مي كند، يكي از خاطرات به يادماندني براي گردشگران ونيز است. گاندولا  ها قايق هاي سنتي مردم ونيز هستند كه محلي ها از آنها براي جابه جايي گردشگران استفاده مي كنند. كرايه تاكسي هاي آبي هم به اندازه گاندولا ها گران است، اما راننده هاي آنها مثل صاحبان گاندولا ها لباس هاي راه راه به تن ندارند و آواز اوسوله ميو را نمي خوانند!ونيز شبكه اتوبوسراني هم دارد، اما استفاده از آن بدون شك براي گردشگران هيچ هيجاني نخواهد داشت.برخلاف اغلب شهرها،  انتخاب دوچرخه براي تردد در ونيز بدترين انتخاب ممكن است. اگر يك بار در پياده روهاي مملو ازجمعيت ونيز قدم بزنيد، به اين موضوع پي خواهيد برد.

كوچه هاي خيابان شاپور قديم (وحدت اسلامي)، هنوز بوي قديم را مي دهند، مثل لاله زار، پامنار، بازار و بقيه محل هاي قديمي تهران. اما اين قدمت همراه با حس آرامش و غروري كه ميراث فرهنگي ما بايد منتقل كند نيست؛ قدمتي آزاردهنده است چرا كه طاقي هاي خيابان وحدت اسلامي ديگر كمتر بازمانده اي دارند، در بازار بزرگ تهران مغازه هاي تر و تميز شيشه اي به بافت قديم فخر مي فروشند و لاله زار آنقدر درگير ترافيك و شلوغي زندگي است كه تناسبات زيباي شهري آن ديده نمي شود.
زندگي در اين مناطق نيز با رغبت صورت نمي گيرد. محله هاي قديمي امكانات مناسبي از لحاظ جاي پارك خودروها و رفت و آمد ندارند و خانه ها به دليل فرسودگي، ساكنان خود را با اشكال مواجه مي كنند. از همه مهمتر اينكه، بافت هاي قديمي شهر به دليل مهاجرت بسياري از ساكنان، جرم زا شده اند.
محله هاي قديمي كه با اصول طراحي شهري ساخته شده اند و مي توانند امنيت زندگي ساكنان را تامين كننده با بي توجهي مسئولان شهري اين جنبه هاي مثبت خود را از دست داده و آسيب زا شده اند.
در همه دنيا رسم بر اين است كه ساختمان هاي قديمي و خانه هاي موجود در بافت هاي تاريخي با نظر كارشناسان ميراث فرهنگي بازسازي يا دوباره سازي مي شوند و دولت حتي بر تغييرات داخلي اين ساختمان ها نيز نظارت مي كند، ولي در كشور ما اختيار بناهاي تاريخي تنها در دست مالك است. اگر طرح حفظ و احياي بافت هاي تاريخي بتواند بر بناهاي متعلق به بخش خصوصي نيز تاثير بگذارد، موفقيت خوبي در اين عرصه حاصل شده است.
اكنون در بافت هاي قديمي شهرها و روستاها، ديدن ساختماني كه با رعايت ملاحظات قدمت بنا بازسازي شده  باشد، تعجب برانگيز است، چرا كه عادت كرده ايم رويش ساختمان هاي بي روح، نازيبا و بي تناسب را در بافت هاي تاريخي ببينيم و اين مسئله آنقدر اتفاق افتاده كه براي ما عادي شده است.
از سوي ديگر نمي توان براي حفظ اين بافت ها تسهيلاتي قائل نشد و از مردم انتظار داشت ساختمان هاي غيرقابل استفاده خود را به حال خود رها كنند. بسياري از ساكنان بافت هاي تاريخي استطاعت مالي خريد يك ساختمان ديگر بدون فروش زمين قديمي خود را ندارند و آنها كه اين امكان مالي را دارند نيز دليلي براي خواباندن سرمايه خود نمي بينند.
مالكان بافت هاي تاريخي، پيش از هر چيز بايد توجيه شوند كه اگر محله آنها هويت خود را بازيابد و پويايي زندگي روزمره را دارا شود، در آينده از نظر اقتصادي نيز به نفعشان خواهد بود. همانطور كه اين مالكان وقتي خبر عقب نشيني يك ميدان يا خيابان و بهتر شدن موقعيت زمين خود را مي شنوند، حاضر به فروش آن نيستند.
بافت هاي تاريخي محل زندگي مردم است. براي انجام هر اقدامي در آنها بايد مردم را توجيه كرد، همكاري آنان را جلب كرد و به آنها اطمينان داد كه اين محله ها متعلق به خودشان است.
وقتي مي شود در بافت هاي تاريخي قدم زد و از زيبايي و تناسبات آنها لذت برد و وقتي مي توان گردشگران خارجي را با خيال آسوده به ديدن ميراث فرهنگي برد كه نگهداري آن هزينه چنداني براي دولت ندارد، چرا از اين فرصت استفاده نكنيم؟

مركز توانمندسازي سازمان هاي جامعه مدني ايران با اعتقاد به اينكه عملكرد سازمان ملل در ايران به صورت متمركز است، گردهمايي اصلاح ساختار سازمان ملل را برگزار مي كند.
طي اين گردهمايي ها كه در استان هاي اصفهان، فارس، گلستان، آذربايجان غربي، بوشهر و خوزستان، با همكاري خانه سازمان هاي غيردولتي هر استان و مركز اطلاعات سازمان ملل متحد(U IC) از 20 مرداد تا 8 شهريور برگزار مي شود، سونيل نارولا، رئيس مركز اطلاعات سازمان ملل متحد در ايران و محمد رجايي مقدم، معاون مركز اطلاعات سازمان ملل متحد در تهران سخنراني خواهند كرد. قرار است در اين سخنراني ها ضمن اشاره به روش هاي اصلاح ساختار سازمان ملل متحد، ساختار و عملكرد اين سازمان در ايران مورد بررسي قرار گيرد.
آمنه ارزگاني، مسئول روابط عمومي مركز توانمندسازي سازمان هاي جامعه مدني به خبرنگار ما گفت: اين گردهمايي در تهران با حضور نمايندگان رسانه ها و سازمان هاي غيردولتي برگزار شده است.
وي در خصوص ضرورت اصلاح ساختار و تغيير عملكرد سازمان ملل متحد در ايران اظهار داشت:سازمان ملل متحد در ايران تنها با سازمان هاي دولتي كار مي كند و پروژه ها را به آنها تحويل مي دهد تا در صورت موافقت بخش دولتي، اجراي پروژه ها به سازمان هاي غيردولتي واگذارشود. وي افزود: سازمان ملل در شهرستان هاي ايران فعاليت خاصي انجام نمي دهد و يكي از اهداف برگزاري گردهمايي در شهرستان ها، آشنايي با احتياجات استان هاست.
ارزگاني در پايان گفت: سازمان ملل متحد با اعتقاد به اينكه ايران كشور ثروتمندي است، طرح محلي خاصي را به طور فعال در ايران دنبال نمي كند.
نتيجه تبادل نظرهاي صورت گرفته در اين گردهمايي ها قرار است در اجلاس مجمع عمومي سازمان ملل متحد كه سپتامبر 2005 با حضور سران كشورها در نيويورك برگزار مي شود ارائه شود.

267 ميليارد تومان اعتبار براي پرداخت آخرين مرحله مطالبات تا پايان سال 83 فرهنگيان به جز فوق العاده اشتغال معلمان خارج از كشور و بيمه معوق جانبازان به سازمان مديريت و آموزش و پرورش استان ها ابلاغ شد.
فرزانه، مديركل دفتر آمار، برنامه ريزي و بودجه آموزش و پرورش در گفت وگوبا ايسنا ضمن اشاره به اينكه با اختصاص اعتبار فوق، 94 درصد كسري ها و مطالبات باقيمانده معلمان حتي يارانه وام مسكن آنها پرداخت خواهد شد، گفت: به محض اعلام وزارت اقتصاد و دارايي به خزانه داري استان ها و واريز اعتبار، مطالبات معلمان پرداخت خواهد شد.
به گفته وي مطالبات تا پايان سال 83 معلمان در اسفند ماه سال گذشته بر اساس ارقام اعلام شده از سوي سازمان مديريت، معادل 748 ميليارد تومان بود كه از طريق معاونت امور استان ها توزيع استاني شد.
فرزانه ادامه داد: از اين ميزان حدود 377 ميليارد تومان اعتبار مربوط به مطالبات سال 82 معلمان و مابقي كسري هاي سال 83 است.
وي با اشاره به تنظيم جدولي از سوي سازمان آموزش و پرورش و سازمان مديريت استان ها گفت: بر اين اساس اولين مرحله كسري ها علاوه بر رقم 748 ميليارد تومان، بالغ بر 3/262 ميليارد تومان بابت حق التدريس و پاداش بازنشستگي معلمان بود كه به استان ها ابلاغ اعتبار و از طريق اضافه تخصيص استان ها در سال 84 پرداخت شد.
مديركل دفتر آمار، برنامه ريزي و بودجه آموزش و پرورش با تاكيد بر اينكه با اين روند، تنها جزئي از مطالبات معلمان در معدودي از استان ها باقي خواهد ماند، خاطرنشان كرد: اين رقم در ديون سال 84 در نظر گرفته مي شود كه در اين صورت تنها فوق العاده اشتغال معلمان خارج از كشور و بيمه معوق جانبازان باقي خواهد ماند.
به گفته وي همچنين بيمه معوق فرهنگيان جانباز نيز در برآورد اوليه حدود 20 ميليارد تومان تعيين شده است.
فرزانه با اعلام مصوبه اخير دولت مبني بر پرداخت فوق العاده اشتغال معلمان خارج كشور به نرخ روز اعزام ، به ايسنا گفت: بنابراين رقم اين اعتبار، حدود يك سوم 54 ميليارد تومان برآورد شده سابق براي پرداخت مطالبات اين دسته از معلمان خواهد بود كه هم اكنون از اين ميزان 6 ميليارد تومان از سرجمع اعتبارات حوزه ستادي براي اين امر در نظر گرفته شده است.
وي اعلام كرد: در صورت رفع مقدمات اجرايي و مالي اين امر، مطالبات معلمان خارج از كشور بزودي بنابر مصوبه جديد پرداخت مي شود.
آتشفشان زباله در دماوند
بحران زباله از دشت هاي جنوبي تهران به كوه  هاي شمالي آن نيز كشيده شده است. سرپرست كميته محيط زيست ستاد دوستداران دماوند پاك در اين باره به خبرگزاري فارس گفت: قله دماوند كه يكي از سمبل هاي كشورايران و افتخار هر ايراني است از شدت تخريب هاي زيست محيطي سرفرود آورده است.
حسين عبيري افزود: دماوند فعلي مملو از باطريها و زباله هايي است كه مستقيما در همان محل آتش زده مي شوند.
وي در ادامه گفت: باتري هاي قلمي براي اينكه طول عمر زياد داشته باشند از مواد راديواكتيو در آنها استفاده مي كنند و قدرت آلودگي اين باطري ها يك سد را مي تواند آلوده كند اما در حال حاضر دماوند پر از اين باتري هايي است كه توسط گردشگران در منطقه رها شده است.
سرپرست كميته محيط زيست ستاد دوستداران دماوند پاك اظهار داشت: متاسفانه زباله ها بخصوص زباله هايي را كه قابل تجزيه شدن نيست در منطقه به آتش مي كشند و بدتر از قبل محيط را آلوده مي كنند در حالي كه اين زباله ها بايد جمع شده و به پايين كوه منتقل شوند.
عبيري در خصوص وضعيت دشت لار نيز گفت: دشت لار كه روزگاري از زيباترين دشت هاي ايران بوده، امروز مورد هجوم گردشگران قرار گرفته و شقايق هاي آن به تاراج مي رود و تنها باقيمانده هاي شقايق هاي وحشي لار در حال حاضر توسط تشكل هاي غير دولتي جبهه سبز و انجمن كوهنوردان ايران حفاظت مي شود.
وي تاكيد كرد: اين منطقه بايد جزو مناطق حفاظت شده محيط زيست اعلام شود تا از تخريب آنها جلوگيري شود.
سرپرست كميته محيط زيست ستاد دوستداران دماوند پاك گفت: پيش از اين طي 2 نامه به آقاي خاتمي، خواستار شده بوديم كه روز سيزدهم تير ماه همزمان با تعيين مرز سرزمين ايران توسط آرش كمانگير از قله دماوند بر اساس داستان  هاي اسطوره اي، اين روز به عنوان روز ملي دماوند نامگذاري شود كه متاسفانه اين كار صورت نگرفت.
عبيري افزود: از رئيس جمهور منتخب نيز خواستاريم كه براي حفظ دماوند اين روز را به عنوان روز ملي دماوند اعلام كنند.
وي با بيان اينكه وضعيت ديگر قله هاي ايران هم از نظر زيست محيطي بهتر از دماوند نيست، اظهار داشت: ورودي كوه هايي چون هيماليا به ازاي همراه داشتن هر بطري نوشابه مبلغي از گردشگران و كوهنوردان دريافت مي شود كه در صورت بازگرداندن قوطي نوشابه آن مبلغ مسترد مي شود و اگر بازگردانده نشود آن مبلغ به باربران جهت جمع آوري اين زباله ها به منظور پاك سازي كوه داده مي شود.
وي افزود: اگر در مورد كوه هاي ايران هم چنين ضوابطي اتخاذ شود، بسيار مطلوب است.